Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα φωτογραφική σκυταλη # 1. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα φωτογραφική σκυταλη # 1. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 6 Δεκεμβρίου 2019

Φωτογραφική σκυτάλη # 4 ....Μια φορά και ένα καιρό....

Ηταν ένα παραμύθι...που δεν είχε ούτε νεράϊδες ούτε δράκους,ούτε εξωτικά που μιλούσαν με ανθρώπινη μιλιά..
Μια ιστορία  που άρχισε να ξετυλίγεται στην μνήμη μου μέσα από την ομίχλη των χρόνων που πέρασαν και που την θύμηση του, μου την προκάλεσε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία...
Πόσο πίσω στο χρόνο πήγα!! που θα μπορούσα να αρχίσω ακριβώς έτσι..
Μια φορά και..ένα καιρό..
Σε μια όμορφη πόλη του κόσμου ζούσε ένα μικρό κοριτσάκι μαζί με την μαμά του.
Δυο καμαρούλες όλες κι όλες το σπίτι τους και όμως χωρούσε μέσα του όλη την αγάπη του κόσμου.
Η μαμά του  δούλευε από το πρωί μέχρι το βράδυ, για να μην της λείψει τίποτα και το κατάφερνε αυτό, αφήνοντας το κοριτσάκι  σε μια γειτόνισσα  που έμενε δίπλα τους.
Μπορεί να του έλειπε η μαμά του αλλά εκείνο ήταν ένα παιδί που δεν παραπονιόταν ποτέ..
Επαιζε τις περισσότερες ώρες  με την  κόρη της γειτόνισσας,που ήταν μικρότερη του,  με την μοναδική κούκλα που είχε το κοριτσάκι.
Πότε η μια έκανε την μαμά και πότε ή άλλη.
Εκείνη την χρονιά πλησίαζαν οι γιορτές και οι δρόμοι, τα πάρκα, οι πλατείες και οι βιτρίνες των καταστημάτων, στολίστηκαν με πολύχρωμες γιρλάντες και λαμπιόνια,για να υποδεχτούν την γέννηση του Χριστού και τον ερχομό εκείνου του μακρινού καινούργιου χρόνου..
Το κοριτσάκι με την μαμά του κατέβηκαν στο κέντρο της όμορφης πόλης τους.
Ο  κόσμος χαρούμενος  συνωστιζόταν στα κατάφωτα καταστήματα να ψωνίσει τα δώρα του για τα αγαπημένους του.
Οι βιτρίνες μαγνήτιζαν τα μάτια των παιδιών στολισμένες με λογής λογής παιχνίδια..
-Μαμά δες εκεί απέναντι είπε η μικρούλα  αφήνοντας το χέρι της μαμάς της,πήγε τρέχοντας και σταμάτησε μπροστά σε μια βιτρίνα. 
 Ανάμεσα από όλα τα παιχνίδια, που ήταν εκεί ξεχώριζε  μια πανέμορφη κούκλα.
Με το μεταξωτό της φουστάνι και τα ξανθά της μαλλιά γεμάτα μπούκλες, ήταν σαν πριγκίπισσα παραμυθιού.
Τα μάτια της μικρούλας την κοίταζαν γεμάτα θαυμασμό..
-Μαμά θα μου πάρεις αυτή την κούκλα;
-Μα έχεις κούκλα.. μήπως θέλεις κανένα άλλο παιχνίδι;
-Όχι μαμά μου αυτή θέλω της απάντησε εκείνη.
Βγαίνοντας από το κατάστημα τα μάτια της  μικρούλας έλαμπαν όλο χαρά.
Μόλις έφτασαν στο σπίτι με ανυπομονησία άνοιξε το κουτί, έβγαλε την καινούργια κούκλα, πήρε και την άλλη που έπαιζαν μαζί με την κορούλα  της γειτόνισσας.
Η μαμά της την ρώτησε γεμάτη περιέργεια.
-Μα τι της θες και τις δυο κούκλες κοριτσάκι μου;
-Μα την καινούργια δεν την θέλω για μένα μαμά.. εγώ έχω κούκλα.
Θα την δώσω στην φίλη μου που παίζουμε μαζί να έχει η κάθε μία το δικό της μωρό !!..
Ακόμα θυμάμαι την αγκαλιά της και την μυρωδιά εκείνης της μέρας.!!!
Αυτή ήταν η προσπάθεια  της συμμετοχής μου στην φωτογραφική σκυτάλη που διοργανώνει με επιτυχία η Μαίρη με Γήινη ματιά της.

Ευχαριστώ πάρα πολύ την Κανελλάκι μας 
για την όμορφη φωτογραφία που μου παρέδωσε και που ήταν η αφορμή να γυρίσω πολλά πολλά πίσω κάτι σαν.. παραμύθι..
Με την σειρά μου παραδίνω την σκυτάλη αυτή στην φίλη        Ιωαννα με την IN THE PASTEL BAG
Με την λέξη.. ''Χειμώνας''...και την  φωτογραφία αυτή!! πηγή 
Διάλεξα ένα πίνακα του Μονέ...κατάλαβα ότι είσαι θαυμάστρια του ... Εύχομαι να μην σε δυσκολέψω Ιωάννα μου..!!!
Και σαν υπενθύμιση...επειδή έπρεπε  παρεάκι μου να κάνω την ανάρτηση σήμερα  της σκυτάλης...
 θα ήθελα και  να σας ευχαριστήσω για τις όμορφες ευχές σας στην προηγούμενη ανάρτηση με τις γιορτές μου..
Ξέρετε πια τα κλασικά... μπολάκι,22 ονόματα τυλιγμένα και η....κλήρωση 
για να κάνω δυο φίλες-φίλο χαρούμενους 
που είναι...
Το Σοφάκι


 και...η Λενιώ 

η καινούργια της παρέας μας ..
Λενιώ μου γράψε μου  στο μέηλ μου για την διεύθυνση σου πλιζζζζ.. 
Να είστε όλοι καλά να περνάτε όμορφα 
και να μην ξεχνάτε ότι..ένα χαμόγελο ποτέ δεν έβλαψε κανέναν..
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..





Δευτέρα 19 Μαρτίου 2018

ΤΟ ΘΛΙΜΕΝΟ...ΒΙΟΛΙ..!!

                                                           πηγή εικόνας

Από την κοιλιά της μάνας της η Ισμήνη αγαπούσε την μουσική.
Είναι μερικά πράγματα στην ζωή που έρχονται από μόνα τους λες και είναι γραμμένο  να γίνουν έτσι.
Ακούμπησε το βιολί της στην καρέκλα δίπλα της και εκείνη κουρασμένη ευχάριστα. κάθισε επάνω στην κουπαστή της βεράντας της ..ακουμπώντας το κεφάλι στα γόνατα της.
Η βίλας της που βρισκόταν σε μια από τις ακριβότερες περιοχές του Παρισιού κοντά στις όχθες του Σηκουάνα είχε μια καταπληκτική θέα..που αυτή την βραδιά την έλουζε μια ολόγιομη πανσέληνος και έκανε το τοπίο να μοιάζει μαγευτικό.
Ακόμα αντηχούσαν στα αυτιά της τα παραπεταμένα χειροκροτήματα του κοινού από την κατάμεστη αίθουσα του μεγαλύτερου θεάτρου του Παρισιού.
Οι σκέψεις της  την πήγαν πολλά χρόνια πίσω.
Μικρή ήταν και ίσα που θυμόταν τον εαυτό της
να της λέει η μητέρα της..πως όταν  ήταν έγκυοςήταν πολύ ανήσυχο μωρό και όλο την κλωτσούσε...
Μόλις όμως έβαζε η μητέρα της  μουσική στο ραδιόφωνο εκείνη ηρεμούσε αμέσως.
Χαμογελούσε στην σκέψη αυτή όποτε την θυμόταν.
Ο πατέρας της έλεγε...να δεις που αυτό το παιδί όταν γεννηθεί, μια μέρα θα γίνει μεγάλη μουσικός.
Θυμάται ακόμη το πρώτο της παιχνίδι που ήταν ένα μικρό πιανάκι και τον πατέρα της να την κοιτάζει περήφανος όταν τα μικρά της δαχτυλάκια  ακούμπησαν επάνω πλήκτρα.
Όταν έγινε 10 χρονών η μικρή Ισμήνη ήταν ένα παιδί θαύμα. 
Το μικρο πιανακι είχε αντικατασταθεί με το βιολί που ήταν αυτό που αγαπούσε πραγματικά η Ισμήνη.
Ήδη είχε πάρει το πρώτο της βραβείο  από την μουσική ακαδημία Αθηνών παμψηφεί,για την πρώτη της σύνθεση.
Από εδώ  και πέρα μεγαλώνοντας αγαπούσε όλο και περισσότερο τον ήχο του βιολιού.
Οι μουσικές σπουδές της με την συμπαράσταση των γονιών της και προπαντός του πατέρα της..τελείωσαν με άριστα και με πολλούς επαίνους για την νεαρή συνθέτρια του βιολιού!!
Η φήμη της άρχισε να απλώνεται και  την καλούσαν  να δώσει συναυλίες παντού.
Άρχισαν να την ζητούν να παίξει με το μαγικό βιολί της τα μεγαλύτερα  θέατρα και οι μουσικές σκηνές του κόσμου!!
Πριν λίγα χρόνια είχε αγοράσει αυτή την βίλα στο Παρίσι... έμενε εκεί όταν μπορούσε να ξεκλέβει λίγες ώρες για τον εαυτό της.
 Η Ελλάδα η αγαπημένη της πατρίδα...ήταν  εκείνη που γύριζε πάντα για να δει τους γονείς της  να πάρει  ανάσα από το γαλάζιο της θάλασσας και του ουρανού της!!
Ο πόνος από την ξαφνική  απώλεια του πατέρα της πέρασε μέσα από το δοξάρι της και μετουσιώθηκε  σε  θλίψη και δύναμη.
Οι μουσικές συνθέσεις της που τις αφιέρωνε όλες σε εκείνον, είχαν γίνει παγκόσμια γνωστές για το συναίσθημα που άφηναν σε όποιον τις άκουγε!!
Ηξερε ότι θα ήταν περήφανος όπως πάντα για εκείνη  και θα χαιρόταν που συνέχιζε το όνειρο της και το δικό του ..και αυτό της έδινε δύναμη να προχωρήσει. 
Όπου έδινε τις συναυλίες της σε όλα τα μέρη του κόσμου...σαγήνευε το κοινό της που συγκλονιζόταν από το μαγικό παίξιμο του βιολιού της, και ξεσπούσε σε ενθουσιώδη  χειροκροτήματα και πολλά μπράβο.
Όλα τα μέσα..μαζικής επικοινωνίας και τα  παγκόσμια περιοδικά μιλούσαν για την Ελληνίδα καλλιτέχνιδα με το θλιμμένο βιολί!!!
Και εκείνη ήξερε ότι αυτό το χρωστούσε σε εκείνον..!!
Αχ πατέρα πόσο προφητικά ήταν τα λόγια σου να ήξερες!!!
Αγαπημένη μου παρεούλα αυτή ήταν η δική μου ιστορία  και η συμμετοχή μου στο παιχνίδι της Μαίρης και την γήινη ματιά της..
             φωτο-συγγραφική σκυτάλη.#1 
και  με αφορμή την όμορφη εικόνα που είχε για μένα η Αννα . 
Την ευχαριστώ πάρα πολύ γιατί η εικόνα αυτή έλεγε από μόνη της την ιστορία της!!
 Την εικόνα που επιλέγω για την Χριστίνα που είναι η επόμενη στην σειρά ..είναι αυτή...
                                                           πηγή εικόνας
Το ξέρω Χριστινάκι μου ότι θα με μαλώσεις και θα πεις...αμάν βρε Ρούλα τι εικόνα είναι αυτή;
 ..αλλά σαν ονειροπαρμένο..που είμαι  μου άρεσε ο τίτλος του γαλαξία σου..!!
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα όλοι..
Να περνάτε καλά και να μην ξεχνάτε πως τίποτε δεν είναι δεδομένο.. γι αυτό να χαμογελάτε και να λέτε ευχαριστώ ..γιατί ξημέρωσε άλλη μια μέρα !!
Υ.Γ.Λόγο απώλειας χρόνου την εβδομάδα που μας πέρασε..σας ζητώ  συγνώμη που δεν μπόρεσα να απαντήσω στον καθένα ξεχωριστά  και  απάντησα ομαδικώς σε όλους σας με ένα μεγάλο ευχαριστώ για τις επισκέψεις σας τα όμορφα σχόλια σας και τον χρόνο σας!!! 
Σας ευχαριστώ που περνάτε και τα λέμε..!!