ΝΤΕΚΟΥΠΑΡΟΝΤΑΣ...!!! update...

Πάσχα ήταν και πέρασε.. έγινε κι όλας ανάμνηση.. Όμως αυτό το Πάσχα συγκεκριμένα,δεν νομίζω ότι θα σβήσει ποτέ από την μνήμη μας με όλες όσες δυσκολίες το συνόδευσαν..

Δεν χρειάζεται να μιλήσουμε γι αυτές.

Τις ξέρουμε όλοι πολύ καλά.. 

Θα τις αφήσουμε πίσω μας, χωρίς να τις ξεχάσουμε, κοιτάζοντας  μπροστά.. γιατί αυτό (πρέπει) να κάνουμε.

Δεν γυρίζουμε πίσω..

Και αφού είμαστε ακόμα στην φάση των ελεύθερων πολιορκημένων , βάζουμε το μυαλουδάκι μας να κάνουμε τις ώρες μας δημιουργικές έτσι για να περάσει η ώρα βρε αδερφέ...

Εδώ και χρόνια ήταν ένα λευκό τραπεζάκι στην αυλή μας..

Που πότε πότε φιλοξενούσε  και κανένα λουλουδάκι..

Τώρα τελευταία  όμως το έβλεπα με λοξό μάτι..

Θες η καραντίνα; θες που μπορεί να το έκανα και χωρίς αυτήν; μια φορά ήρθεν η ώρα του που λένε.

Βέβαια το τόλμημα..ήταν πολύ θρασύ..όπως λέμε που πας ξυπόλυτη στα αγκάθια..ένα τέτοιο πράγμα..

Εντάξει κάθε αρχή και δύσκολη, όμως η προσπάθεια για μένα μετράει.

Μην περιμένετε εδώ την τελειότητα; σας το λέω..

Αααα ακόμα δεν σας είπα τι θα κάνω ε;..χα..χα ένα μυαλό χειμώνα καλοκαίρι το ίδιο τι να σου κάνει μάνα μου; 

Λοιπόν αυτό το λευκό τραπεζάκι..αποφάσισα να το κάνω  ντεκουπαριστό να ταιριάζει   με τον κήπο αφού  βρίσκεται εκεί και  πίνουμε τον καφέ μας.. 

Το πρώτο πράγμα ήταν να βρω χαρτοπετσέτες που από αυτές είχα ένα ολόκληρο κουτί που μου είχε στείλει κάποτε η φίλη μας η ποδηλάτισσα..

Διάλεξα κάποιες που να ταιριάζουν  με την χρήση του τραπεζακίου και τον χώρο που  βρίσκεται..

Εννοείτε ότι την δύσκολη δουλειά το αστάρι την έκανε ο Γιώργος μου..

Εδώ η αναζήτηση της χαρτοπετσέτας..

Βήμα-βήμα η προσπάθεια..

Σαν λευκό το φόντο μου άρεσε..

Αλλά όταν δεν έχεις και τα κατάλληλα υλικά και εν μέσω  καραντίνας που να τα βρεις...χρησιμοποιείς ότι έχεις...

Όμως ήθελα λέει να του κάνω ένα πολύ ελαφρύ βεραμάν. 

 Οι φωτογραφίες το ωραιοποιούν..

Αν θέλετε να μιλήσω ειλικρινά, το αποτέλεσμα δεν με ικανοποίησε και τόσο..όμως ακόμα και τις αποτυχίες μας  ας μην διστάζουμε να τις μοιραζόμαστε..η επόμενη φορά θα είναι καλύτερη..

Εδώ  έτοιμο να επιτελέσει την αποστολή για την οποία φτιάχτηκε..όμορφο ή έτσι κι έτσι..είναι το τραπεζάκι μας..χι..χι..

Από το μέρος της αυλής μας, μπροστά από το παράθυρο ..

Και εδώ, μόλις που διακρίνεται στο κάτω μέρος της φωτογραφίας μέσα από το παράθυρο.!! 

Μετά

από την  παρότρυνση  της Άννας της Flo να αλλάξω το χρώμα στα ποδαράκια  του τραπεζακιού ...που το έκανα...εεεεε ναι τώρα μου άρεσε και μένα καλύτερα..χα.χα.ήταν αυτό που μου  κλωτσούσε στην εικόνα του και δεν ήξερα τι ήταν.

Αννιώ μου ευχαριστώ πολύ

μια αγκαλίτσα..!!! 

Να είστε όλοι καλά να περνάτε ακομα καλύτερα παρεακι μου κάνοντας αυτό που αγαπάτε ότι και να είναι αυτό..

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα..

Αααα και μην ξεχνάτε το χαμόγελο..είναι το οξυγόνο μας..και τώρα ακόμα περισσότερο το χρειαζόμαστε..!!

 Αυτό το τριανταφυλλάκι  μας αφιερωμένο σε όλους σας!!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!!

ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΣΕ ΤΑΠΕΡΑΚΙΑ....!!

πηγή
Το είδαμε και αυτό..
Ενα Πάσχα αλλιώτικο που ποτέ δεν θα περνούσε από το μυαλό μας πως θα βλέπαμε  στην ζωή μας..
Αυτές οι μέρες  ήταν πάντα όσο θυμάμαι στο πέρασμα της δικής μου ζωής  που...δεν είναι και τόσο λίγη..σαν σήμερα  ..ήταν πάντα η μάζωξη..και όσο ποιο πολλοί είμαστε τόσο πιο όμορφα περνούσαμε..όπως όλοι μας νομίζω..
Και όμως να το!! μπροστά μας  ένα Πάσχα να σε καλεί να το περάσεις αλλιώτικα από όσα ήξερες..
Να ξεχάσεις ..μόνο για φέτος εύχομαι..τις αγκαλιές τα αγγίγματα,να δείξεις  την χαρά σου με τα μάτια σου αφού αυτά λένε  την αλήθεια..
Υποτάσσεσαι στα κελεύσματα των καιρών όμως χωρίς την θέληση σου..μόνο γιατί πρέπει..και είναι κάποιες φορές που  ακολουθείς αυτά τα πρέπει όταν πρόκειται όπως λένε για θέματα υγείας των αγαπημένων σου ..
Αυτοί θα λείψουν φέτος από κοντά μας οι  αγαπημένοι μας..με...την ζωντανή παρουσία τους και..κοιτά να δεις που θα ευχαριστούμε τα βάϊπερ και τα άλλα  μέσα μαζικής δικτύωσης..επειδή θα μπορούμε να τα δούμε από εκεί..
Εμείς όμως τι κάνουμε  όταν δεν μπορούμε να φάμε παρέα τα καλτσιουνάκια  και τα αυγουλάκια μας;  
Επιστρατεύουμε..
Εεεε μη μου πείτε ότι δεν πέρασε από νου σας..!!
Μα φυσικά τα  ταπεράκια μας..(οχι πλαστικά γιατί  αυτά πάνε και δεν ξαναγυρίζουν..χα..χα.. )αλλά ας βαφτίσουμε ταπεράκια  και τα αλουμίνια μιας χρήσεως..
Αφού φτιάξαμε.. μόνη μου τα έφτιαξα..( ο πληθυντικός είναι γιατί ξέρω ότι όλες μας λίγο πολύ το ίδιο θα κάναμε...) τα καλτσιουνάκια μας.. το γλυκό αυτό έδεσμα που το κάνουν το Πάσχα εδώ στην Κρήτη..την συνταγή την έχω πάρει από αυτό το σάιτ.. μιας φίλης που χρόνια το συμβουλεύομαι για κρητικές συνταγές..
Και επί το έργο...για όσες θέλουν να τα κάνουν και εκτός Πάσχα..εμείς τα τρώμε όλο των χρόνο.. 

Στο  https://www.cretangastronomy.gr/    θα δείτε την διαδικασία και θα  θα διαβάσετε την συνταγή...
Και αφού τελειώσαμε τα καλτσιουνάκια.. μπήκαν ευχαρίστως στα ταπεράκια τους παρεούλα  με τα κόκκινα αυγουλάκια και τα κουνελάκια τους μαζί..
Δεν σας θυμίζω την κ. Βέφα;Την ξεπέρασα..χα..χα..

 που πλέχτηκαν για συνοδεία...για τα εγγονάκια μας..

Για μας θα είναι πάντα τα μικρά μας και ας έχουν καβατζάρει όλα προ πολλού..τα 25 ..χι..χι..
Τέσσερα ήταν το ένα βιάστηκε να φύγει...για να μην φάει κανένα πρόστιμο και του  στοιχίσουν ο κούκος αϊδόνι...
Φέτος μου  μου λένε ότι έγιναν πιο νόστιμα.. ίσως την διαφορά να την έκανε  ο δυόσμος που έβαλα..   μου το είπαν οι διπλανοί μας..νοικάρηδες, ένα ζευγάρι που ξώμειναν  εδώ λόγο καραντίνας...

Μέσα εννοείτε και... έξω.. 
Και κατά πως το βλέπω δεν θα προλάβω να τα δοκιμάσω  θα έχουν εξαφανιστεί.....χα..χα. οπότε πάμε για  άλλη μια δόση ..
Να είστε  καλά και του χρόνου όλοι μαζί μια αγκαλιά....
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΆ...ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ  με αγάπη παντού..!!
Εύχομαι το Αναστάσιμο φως να φωτίζει τις καρδιές μας!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!

Η ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΤΩΝ ΠΑΘΩΝ..!!

Με ανάμικτα συναισθήματα ξεκινά για μένα ,ίσως και για πολλούς από εσάς η εβδομάδα  των Παθών του Κυρίου μας.
Δεν ξέρω τι θα νιώσω μένοντας κλεισμένη στο σπίτι, χωρίς να μπορώ να πάω στην εκκλησία..να ανάψω το κερί μου και να βρεθώ κοντά Του τις στιγμές τις κορύφωσης Του Πάθους Του.
Να Του ζητήσω συγχώρεση γονατίζοντας στα Πόδια Του.
Μας το απαγορεύουν ...για το καλό μας..λένε.. ο ιός.. Γέμισαν  με τον φόβο του θανάτου για τους αγαπημένους μας οι  καρδιές μας..
Δεν μπορούμε να κάνουμε αλλιώς  θα μου πείτε..
Οχι κάνετε λάθος..και βέβαια μπορούμε..
Μπορεί να είναι πρωτόγνωρο να μην βρισκόμαστε  με την παρουσία μας στις εκκλησίες ....
Ομως νομίζω ότι θα είναι η πιο ουσιαστική Μεγάλη Εβδομάδα  μας..μια μικρή θυσία από όλους μας  το να λείπουμε από τον ναό Του.. 
Μπροστά στην δική Του απέραντη ..ένας κόκκος άμμου είναι..η δική μας..
Το ξέρει ότι θα είμαστε κοντά του  μέσα από τις ανοιχτές καρδιές μας..ευχαριστώντας Τον ,που με την Θυσία του επάνω στο Σταυρό μας έμαθε  την προσφορά, την ταπείνωση, την ειρήνη  την υπομονή, την φιλεσπλαχνία, την ελπίδα,την αγάπη  και το  κυριότερο την  συγχώρεση.. 
Φέτος θα είμαστε.. εμείς και Εκείνος  οι δυο μας..θα νιώσουμε πιο  κοντά Του  ο καθένας μας ξεχωριστά..στην προσευχή του  θα παρακαλέσει..θα ευχαριστήσει.. γεμάτοι κατάνυξη  χωρίς να την  διακόψει..κανένας ψίθυρος του διπλανού του.. 
Ας γίνει η προσευχή μας  εκείνη που θα Τον παρακαλέσει να δώσει κουράγιο σε όσους έχουν χάσει τους αγαπημένους τους και δεν μπόρεσαν να τους αποχαιρετίσουν ..ότι πιο οδυνηρό..στην πανδημία αυτή.!!
Το Πάσχα αυτό το ξέρουμε δεν θα είναι σαν τα άλλα.. θα μας λείπουν οι αγαπημένοι μας που θα είναι μακρυά μας..όμως δεν θα λείπει η αγάπη από της καρδιές μας και η ελπίδα ότι θα ανοίξουμε διάπλατα τις αγκαλιές μας να  τους  αγκαλιάσουμε  πιο σφιχτά την μέρα που θα μπορέσουμε να το κάνουμε ..
Και δεν θα αργήσει να γίνει..αυτό πιστέψτε το !!!
Είναι το μόνο  που μας λείπει..

πηγήΝα είστε όλοι καλά να έχετε υπομονή και όλα θα πάνε καλά!!! Θα χαμογελάσουμε ξανά...
 ΚΑΛΗ ΜΕΓΑΛΟΒΔΟΜΑΔΑ  ΣΕ ΟΛΟΥΣ..!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..

ΠΕΡΑΣΜΕΝΑ ...ΜΕΓΑΛΕΙΑ..!!!

Δεν ξέρω πως να αρχίσω αυτή την ανάρτηση ..
Να είμαι χαρούμενη για όσα παλιά και ξεχασμένα  βγήκαν από τα ανακατεμένα  μου συρτάρια;
Να είμαι λυπημένη  γιατί δεν ήθελα να ήταν αυτή η  αφορμή ( μην μου πείτε ποια αφορμή...όλοι μας έχουμε άπλετο χρόνο)..που θα τα έβγαζα επιτέλους να τα ταχτοποιήσω;
Κάπως έτσι ένιωσα όταν αποφάσισα να το κάνω..
Για να πω  την αλήθεια μου στην αρχή δεν είχα και την καλύτερη διάθεση..όταν τα άνοιξα..η πρώτη μου σκέψη ήταν να τα ξανακλείσω..

Ομως αρχίζοντας να πιάνω  ένα ένα τα ανακατεμένα χαρτιά μου και να τα ξεχωρίζω..με πήγαν πολλά χρόνια πίσω.. 
Τότε που το μπικ μου  μου και ένα μπλοκάκι ήταν αρκετά να ακουμπήσω επάνω τους τις απλές σκέψεις μου..
που γράφονταν επάνω σε χαρτοπετσέτες και σε ότι χαρτί βρισκόταν κοντά μου..

(Καιρός ήταν να τις μεταφέρω σε πολύ όμορφα τετράδια δωράκια από  αγαπημένες φίλες..
 ακόμα γράφω σε  τετράδια.)
Κάνοντας ταυτόχρονα την μοδίστρα και την νταντά εκείνον τον καιρό.. babysitting το λένε τώρα ..
Μην νομίζετε τίποτα σπουδαία πράγματα..θα μπορούσε και ένα παιδάκι να τα γράψει..

Μια λέξη ..μια εικόνα.. μια είδηση στην τηλεόραση ήταν τα ερεθίσματα μου 

και να κάτι μικρά παραμυθάκια  και ποιηματάκια 
..να κοιμίζω τα εγγονάκια όταν ήταν μικρά.....
πολύ το θέλει ο άνθρωπος να καβαλήσει το καλάμι νομίζετε;
Και μάλιστα όταν έρχεται και ένα βραβείο για ένα παραμύθι σου;

Μεγάλωσαν τα μικρά και το ενδιαφέρον  μου στράφηκε στην  κρητική  μουσική που άκουγα..
Πάντα θαύμαζα αυτούς τους ανθρώπους  που μπορούσαν να κάνουν στίχους τον πόνο, την χαρά τον έρωτα..
Ηθελα να μπορούσα να το κάνω και εγώ.. αλλά πως θα κατάφερνα εγώ μια Μακεδόνισα να τολμήσω να γράψω κάτι ανάλογο..
Δειλά δειλά δουλεύοντας τα χέρια μου  με το ράψιμο.. ναι το έκανα ταυτόχρονα..σκεφτόταν  και το μυαλό...έκανα μια αρχή..
Εκείνη την εποχή ..αλλά ακόμα και τώρα γίνονται στην Κρήτη ραδιοφωνικοί  διαγωνισμοί στην μαντινάδα..
Και ωωωω το θράσος μου να τολμήσω να στείλω..
Και ωωωωω την χαρά μου να διακριθεί με τον πρώτο έπαινο...

Και έκτοτε να μην σας τα πολυλογώ ήταν η αρχή να πάρουν τα μυαλά μου αέρα....

και να αρχίσω να δοκιμάζω και σε άλλα μικρά μονοπάτια..

να κάτι στίχους..έτσι για μένα..

Ελα όμως που κάποια από αυτά δημοσιεύονταν όταν τα έστελνα  να μου πουν την γνώμη τους..

Μάζευα και εγώ λοιπόν τα αποκόμματα... 

Που τα είχα καταχωνιάσει..στον πάτο του συρταριού.
 Πέρασαν τα χρόνια και έμειναν εκεί ξεχασμένα..
 Με την έλευση του ίντερνετ ξεχάστηκαν τελείως..
Αλλες εποχές άλλα ενδιαφέροντα μπήκαν στην ζωή μου.
Είμαι ένας άνθρωπος που μου αρέσει να τολμώ άσχετου αποτελέσματος  και αυτό θα το έχετε καταλάβει αφού κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία προσπαθώ να  μην  αφήνω δρώμενο να πάει χαμένο στην γειτονιά..
Και κοίτα τώρα που ήρθε ένας ιός να μου τα θυμίσει...
Αν είχατε την υπομονή να φτάσετε μέχρι εδώ κάτω σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο  σας...
Ενα πολύ μικρό δείγμα αφιερωμένο σε σας  που μου κρατάτε συντροφιά τα βράδια..

Δώσε μου μια Ανάσταση           
ν αρχίσω να ελπίζω                 
πως έχει χρώμα η ζωή
κι όχι μουντό και γκρίζο.

Του γιασεμιού να μουν κλαδί
και συ να σουν τ ανθάκι
να σε χαϊδεύω απαλά
με τ ακροδακτυλάκι.

Μοσχοκανέλα θα σε πω
κι ομορφογιασεμάκι 
Να ξαποστάσω άσε με
Στσ αγκάλες σου λιγάκι.

Φουσκοδεντρίτης άνεμος

φυσά και μπουμπουκίζει
ένα σεβντά μες στην καρδιά 
που μόλις τώρα ανθίζει.

Πορίζει η σκέψη και γλακά
και κλείνει μου το μάτι
λέει να ρθει στσ αγκάλες σου 
να βρει εκεί ραχάτι.

Πανάθεμα σε έρωντα
τό χεις θαρρώ αντέντι
να κογιονάρεις τσι καρδιές 
στο κοπελιώ το μπέτι...

Καρδιά μου ξεκαλίκωτη
που περπατάς δεν είδες;
Είναι η στράτα του σεβντά
γεμάτη μ αστιβίδες.

Από στη γης τα χαμηλά
φτερά στους ώμους έχω
Δεν τ άνοιξα μα τ άπλωσα 
φως μου να σε προσέχω.

Παρέα δεν σε κάνω μπλιό
και σου κρατώ αμάχη
 να δεις τι είναι μοναξιά
να σαι και συ μονάχη.                           

Και αυτή για όλους σας......

Φίλος θα πει να σε κοιτά
μέσα  στα μάτια  ντρέτα
και να ναι λόγος που κρατά
η κάθε του κουβέντα.!!!!

Άλλη μια εβδομάδα πέρασε...
Σας εύχομαι αυτή που θα έρθει να είναι καλύτερη.. και να σας χαρίσει μικρά χαμόγελα..τα μεγάλα  έρχονται..
Να είστε όλοι καλά να προσέχετε τον εαυτό σας και τους γύρω σας...
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..

ΕΚΤΙΜΗΣΕ ΟΣΑ ΕΧΕΙΣ....!!!

Είναι πολύ σπουδαίο να μάθουμε και να ευγνωμονούμε ανά πάσα στιγμή αυτό που έχουμε.
Ας κάνουμε την κάθε στιγμή της ζωής μας να αξίζει, να μετράει...
Γιατί, αν δεν το κάνουμε εμείς οι ίδιοι,ποιος θα το κάνει για μας;....
Για μια ακόμη φορά ανέτρεξα στο μικρό βιβλιαράκι.που έχω για τις δύσκολες ώρες..

 και που διαβάζοντας το κάθε φορά με κάνει να γεμίζω ελπίδα.. πως ο άνθρωπος θα τα καταφέρει με  αγάπη και  υπομονή..

Ενα παράδειγμα εδώ..

Μια φορά και ένα καιρό,ένας νεαρός είχε σταθεί στη μέση μιας πόλης και φώναζε ότι είχε την ομορφότερη καρδιά του κόσμου.
Μεγάλο πλήθος μαζεύτηκε και όλοι θαύμαζαν την καρδιά του που ήταν τέλεια.
Δεν υπήρχε ούτε σημάδι,ούτε το παραμικρό ψεγάδι επάνω της.
Και όλοι συμφώνησαν ότι αυτή ήταν η πιο όμορφη καρδιά που είχαν δει ποτέ τους.

πηγή
Ο νεαρός ήταν πολύ περήφανος και κορδωνόταν για  την ωραία του καρδιά.
Ξάφνου ένας γέρος στάθηκε μπροστά στον κόσμο και είπε..Ομως η καρδιά σου δεν πλησιάζει την ομορφιά της δικής μου καρδιάς!!
Ο κόσμος, αλλά και το παλικάρι, κοίταξαν την καρδιά του γέροντα.
Χτυπούσε δυνατά, όμως ήταν γεμάτη ουλές.
Υπήρχαν σημεία όπου φαινόταν ότι είχαν κοπεί κομμάτια και στην θέση τους είχαν τοποθετηθεί άλλα,που όμως δεν ταίριαζαν καλά με αποτέλεσμα να υπάρχουν δαντελωτές άκρες.
Και αλλού υπήρχαν σημεία με βαθιά χάσματα,από όπου έλειπαν και ολόκληρα κομμάτια.

Ο νέος κοίταξε την καρδιά του γέρου, είδε τα χάλια της και γέλασε.Οι άνθρωποι κοίταζαν ο ένας τον άλλο.Πως είναι δυνατόν να ισχυρίζεται αυτός ότι η καρδιά του είναι ωραιότερη; σκέφτονταν.
Πλάκα μας κάνεις; του είπε..για κάνε μια σύγκριση ανάμεσα στην δική σου και στην δική σου καρδιά.
Η δικιά μου είναι τέλεια, ενώ η δική σου είναι ένα μάτσο ουλές και δάκρυα.

πηγηΜάλιστα είπε ο γέροντας. Η δική σου δείχνει τέλεια όμως,δεν θα άλλαζα ποτέ μου την καρδιά μου με την δική σου.

Κοίταξε κάθε ουλή αντιπροσωπεύει κάποιον που του έδωσα τη αγάπη μου. Κόβω ένα κομμάτι της καρδιάς μου και το το δίνω και συχνά μου δίνει ένα κομμάτι της δικής του για να πάει στην θέση του άδειου της μέρους της καρδιάς μου...αλλά επειδή τα κομμάτια δεν είναι ακριβώς τα ίδια ,έχω μερικές αγκαθωτές άκρες,που όμως τις λατρεύω γιατί μου θυμίζουν την αγάπη που μοιραστήκαμε!!
Μερικές φορές έχω δώσει κομμάτια της καρδιάς μου και ο άλλος δεν μου έδωσε πίσω ένα κομμάτι της δίκης του καρδιάς.
Αυτά είναι τα άδεια χάσματα, αφού το να προσφέρεις την αγάπη σου έχει και κάποιο ρίσκο.

πηγή
Παρ όλο που αυτά τα χάσματα πονούν,παραμένουν ανοιχτά και μου θυμίζουν την αγάπη που έχω γι αυτούς τους ανθρώπους, κι ελπίζω πως κάποια μέρα  θα γυρίσουν κοντά μου και θα  γεμίσουν τους χώρους που τους έχω άδειους να περιμένουν.
Βλέπεις λοιπόν τι θα πει πραγματική ομορφιά;
Ο νεαρός στάθηκε σιωπηλός. Έπειτα προχώρησε προς τον γέροντα , άπλωσε το χέρι του μέσα στη τέλεια,νεανική και όμορφη  καρδιά του και ξέσκισε ένα κομμάτι της.
Το πρόσφερε στο γέροντα με χέρια που έτρεμαν.
Ο γέρος τότε πήρε αυτή την προσφορά,  την έβαλε στην καρδιά του και μετά πήρε λίγη από την κατακομματιασμένη του καρδιά και την έβαλε επάνω στην πληγή της καρδιάς του νέου.
Ταίριαζε βέβαια,αλλά όχι απόλυτα κι έτσι έμειναν κάποιες άκρες.
Το παλικάρι κοίταξε την καρδιά του, που δεν ήταν τέλεια πια, ήταν όμως ομορφότερη από οποιαδήποτε άλλη, αφού η αγάπη από την καρδιά του γέροντα ξεχείλιζε τώρα και στην δική του καρδιά.

πηγή
Μόνο εμείς μπορούμε να κάνουμε την ζωή μας να αξίζει,να ανθίζει,να λάμπει να ακτινοβολεί.
Ας ξεκινήσουμε έτσι ευγνωμονώντας  όλους αυτούς τους ανθρώπους που μας έχουν δυσκολέψει,γιατί χάρη σ αυτούς, έχουμε γίνει πιο δυνατοί,πιο αποφασιστικοί πιο ώριμοι.
Ας μάθουμε να ζούμε το τώρα. Ας χαρούμε που είμαστε ζωντανοί, που αναπνέουμε που έχουμε πράγματα  παραπάνω από αυτά που χρειαζόμαστε...
 Να σκεφτόμαστε πως υπάρχουν συνάνθρωποι μας  που δεν έχουν ούτε τα στοιχειώδη..
Να είστε όλοι καλά..Να έχετε υπομονή..και να προσέχετε..τον εαυτό σας και τους γύρω σας..
 Θα έρθει γρήγορα ο καιρός που θα αγκαλιαστούμε ξανά με τους αγαπημένους μας,
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ... σε όλους σας..!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε παρεάκι μου και τα λέμε ..