Η ΖΩΗ...ΓΡΑΦΕΙ..!!

Αφορμή για αυτήν την ανάρτηση είναι πως πράγματι καμιά φορά η ζωή γράφει ιστορίες με κάτι συμπτώσεις όμως...

Σίγουρα αυτό θα το ξέρετε και εσείς όταν συμβαίνει..

Λοιπόν που λέτε, εδώ  στην γειτονιά μας πολλά χρόνια από τότε που οι γειτόνισσες βγαίναμε και καθόμασταν στα σπίτια μας μπροστά με τα πλεχτά μας και το καφεδάκι μας, πριν αμνημονεύτων χρόνων δηλαδή...😊 τότε που η κάθε μία μας   αρχίζαμε να κάνουμε τις οικογένειες μας, μια καλή φίλη και γειτόνισσα  διπλανή λέμε που εδώ και μισό αιώνα,  οι συμπτώσεις που είχαμε μεταξύ μας ήταν κάτι παραπάνω από τυχαίες...

Και οι δύο κάναμε από δύο κόρες, οι οποίες η πρώτη μου και η πρώτη της...  κάνανε από δύο κόρες.

Τα κορίτσια, οι εγγονές μας δηλαδή μεγάλωσαν, και έγιναν φίλες όπως ήταν και οι μαμάδες τους...

Λογικό θα μου πείτε και θα συμφωνήσω...

Παντρευτήκαν με διαφορά ενός χρόνου  μεταξύ τους και έμειναν έγκυες και οι δύο με διαφορά μηνών... ούτε συνεννοημένες να ήταν  🤣 

Θα μου πείτε γιατί σαν τα γράφω όλα αυτά;

Πριν λίγες μέρες η εγγονή της φίλης μου γέννησε ένα πανέμορφο κοριτσάκι, και όπως ήταν φυσικό, όλοι χαρήκαμε τόσο πολύ!!! 

Την μέρα που γεννήθηκε η μικρούλα, μάθαμε και εμείς το φύλο του μωρού της εγγονής μας που είναι αγοράκι!!!!

Και εδώ πέσαν οι ευχές, ναι καλέ; αυτές, που φαντάζεστε...🤣

Πως δεν πειράζει που ο γαμπρός θα είναι τέσσερις μήνες μικρότερος από την νύφη....🤣🤣🤣

οπότε και το πρώτο δωράκι της από τα χεράκια μου!

Σμαραγδάκι...

Τα συμπεράσματα δικά σας!!😊

Η ζωή,  μπορεί να μας δείχνει τις δυσκολίες της αυτόν το καιρό, γιατί δεν μπορούμε να είμαστε κοντά στα αγαπημένα μας πρόσωπα, αλλά μας δίνει και την ελπίδα που γεννιέται μπροστα μας, με τις όποιες καινούργιες ψυχούλες που έρχονται να χαρίσουν τα χαμόγελα τους  στο κόσμο!  

Ας κλέβουμε μικρές όμορφες στιγμές, έστω και από μακριά περιμένοντας  να έρθει ο καιρός να ξαναγκαλιάσουμε όσα αγαπάμε!!! 

Εύχομαι να είστε όλοι καλά το σημαντικότερο... να περάσετε μια όμορφη εβδομάδα, γιατί όχι; ας πιαστούμε από το μικρό, που μας κανει να χαμογελάμε μέσα στα δύσκολα!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!!

  

  

        

 

ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ...ΧΑΪΚΟΥ...

Την πρώτη στιγμή που σκέφτηκα πριν από πάρα πολλά χρόνια να πιάσω ένα μολύβι, ήμουν αρκετά μεγάλη πια.. 

Οι γνώσεις μου μέχρι τότε ήταν απλά  αυτοσχέδια μικρά παραμυθάκια που η κάθε γιαγιά θα έλεγε στα εγγονάκια της...

Μου άρεσε να σκαρφίζομαι ιστορίες...κάνοντας  Babys sitting (όπως λέμε στο χωριό μας)🤣 και ένα περίεργο πράγμα είχα ταυτίσει εκείνη την εποχή το  πλέξιμο με το γράψιμο! Αυτά τα δυο ήταν αλληλένδετα μεταξύ τους!

Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που τα συνέδεε...

Πάντα όταν έπιανα το βελονάκι απαραίτητα θα υπήρχε δίπλα μου και ένα μολύβι με ένα μπλοκάκι.

Τα εγγόνια μεγάλωσαν...πόσο γρήγορα όμως θεέ μου και δεν χρειαζόταν πια τις ιστοριούλες...

Όμως έμεινε το κουσούρι με το πλέξιμο και το μπλοκάκι  και  κάποιο καιρό μετά οι σκέψεις μου πήγαν λίγο παραπάνω από τις παιδικές ιστορίες μου..

Άρχισαν τα μπλοκάκια να γίνονται παραπάνω από ένα...και κρυφθήκαν στο συρτάρι μου.

Αυτά ήταν πριν να μπει στην ζωή μου το bloging..

Πότε πότε μου χτυπάνε την πόρτα, να ανασκαλέψουν τις μνήμες μου, και τότε τις αφήνω να πάρουν μικρές ανάσες..

Ομως εδώ δεν θα μιλήσω για τα παλιά, αλλά για ένα είδος ποίησης που δεν καν ήξερα ότι υπάρχει.. Και που ούτε σαν λέξη δεν ήξερα. 

Αιτία ήταν τα συμπόσια ποίησης που έκανε η Αριστέα μας  (κρίμα που σταμάτησε αυτό το δρώμενο) εκεί είχα ακούσει για πρώτη φορά για το χαϊκού.

Παράτολμη προσπάθεια που το έκανα όταν διάβασα πως γράφεται αυτό το είδος ποιήματος. Ψάχνοντας ΕΔΩ πήρα μια απειροελάχιστη ιδέα πως μπορείς να τιθασεύσεις τις λέξεις για να τις κάνεις να "μοιάζουν" με χαϊκού...

Και το έναυσμα να θυμηθώ ξανά αυτό το είδος τι ήταν; 

Δεν ξέρω τι ακριβώς, αλλά υποψιάζομαι πως  έβαλε το δαχτυλάκι του, ένα κουβερτάκι μωρουδίστικο που άρχισε να πλέκεται...

Τώρα αν με ρωτήσετε τι σχέση έχουν αυτά τα δύο μεταξύ τους; θα πω καμία...

Απλά γράφτηκαν... πλέκοντας!!! 😊

Μοσχομύρισες            

Ψυχή μου αγέννητη        

σαν ανεμώνη. 

  

Φτερουγίσματα 

αθώρητος άγγελος

ανθρώπων σπορά.

Πλεγμένη κλωστή 

η λεβάντα μοίρασε 

χαμόγελα.        

Σμαραγδάκι...

 Φθινοπωρινά

κελάηδησε το πουλί

στο ψιχάλισμα.

Αστραπόβροντα

τα φτερά διπλώθηκαν

να ξαποστάσουν.

Στιγμές σιωπής

ετοιμάζει ο χρόνος

ανάσα καμιά.

Ψάχνουν τα μάτια

τις λέξεις που χάθηκαν

στον ορίζοντα.

Σε θολό τοπίο

εμποδίζεται η φωνή

των μασκοφόρων.

Οσοι είναι γνώστες του χαϊκού ας δουν παρακαλώ με επιείκεια την προσπάθεια μου...

Να είστε όλοι καλά, να μην αφήσετε τα γεγονότα να σας πάρουν από κάτω.. μπόρα είναι θα περάσει.. να έχετε ελπίδα και δύναμη, πως θα τα καταφέρουμε αν... δεν αφήσουμε το χαμόγελο μας να σβήσει.!!

Καλή εβδομάδα σε όλους!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.!!

 

ΠΡΟΣΔΟΚΊΕΣ....

Εικόνα πηγή

 

Καινούργιο ξεκίνημα.

Καμπή της ζωής σου.

Κλεισμένα τα όνειρα μέσα στις χούφτες σου.

Η ελπίδα τρέχει να συναντήσει το μέλλον σου.

Στα μάτια σου ερωτηματικά.

Μήπως οι προσδοκίες σου είναι  άπιαστες;

Δεν θα το μάθεις αν δεν περπατήσεις στο μονοπάτι τους.

Σβήσε την λέξη δεν μπορώ και θα τα καταφέρεις...

Τρέξε να προλάβεις τα              όνειρα σου!!

Γράφτηκε κάποτε...15-9-93 

Οι προσδοκίες είναι αυτές που μας κρατάνε ζωντανούς...

Ας έχει ο καθένας μας έστω και μία!

Καλό μήνα σε όλους σας  και ας φέρει στον καθένα ότι προσδοκά!!

Εικόνα από το Pinterest

Να είσαστε όλοι καλά, να μου προσέχετε τον εαυτό σας, να τον αγαπάτε και να μην ξεχνάτε να χαρίζετε το χαμόγελό σας!!

Είναι ουσιαστικό και μεταδοτικό!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!