ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΕΣ...

 Καλοκαιράκι πιά και μάλιστα με άγριες διαθέσεις, αφού εδώ και μια εβδομάδα μας έδειξε τι θα πει καύσωνας!!

Είμαστε όμως και εμείς ε; να κάνει κρύο δεν μας αρέσει να κάνει ζέστη δεν την θέλουμε...πως να μας βρει όλους ευχαριστημένους η φύση αφού εμείς είμαστε οι αίτιοι για ότι περνάμε; εδώ έχουμε περάσει τόσα και τόσα και ένας  καύσωνας, άντε δύο κατά τους μετεωρολόγους  θα μας  βάλει κάτω;

Αλλιώς ήθελα να αρχίσω αλλά, να μην πω και εγώ κάτι για τον καιρό;😊 μακάρι να είναι αυτά μόνο τα θέματα μας ε;...

Ας έρθουμε στο θέμα μας...που λέτε εδώ και λίγο καιρό, η καινούργια μανούλα η Έρρικα μας, ήθελε να αγοράσει μια πλεχτή καλοκαιρινή τουνίκ-γιλέκο, να την φοράει πάνω από το μαγιό. Το ακούω εγώ και που πάει το μυαλό σας;🤣 ναι καλέ; εκεί που πήγε και το δικό μου!!

Παλιά μου τέχνη κόσκινο που λέμε...

Εδώ και λίγο καιρό, η πολύ καλή φίλη μας η Κλαύδια μου είχε στείλει δωράκια πολλά για να τα αξιοποιήσω να φτιάξω κάτι για το δισέγγονο...μέσα αυτά ήταν και μία τεράστια μπομπίνα με βαμβακερή κλωστή, σε ένα υπέροχο εκρού χρώμα...ήταν ότι έπρεπε για το συγκεκριμένο που ήθελα να φτιάξω!

Εδώ η αρχή του, ενώ δίπλα του είναι το δώρο της Κλαύδιας!!

 

Και τελειωμένο.

Νομίζατε ότι τελειώσαμε; αμ δε!

Παραγγελιές είπαμε...😊

Μια πλεχτή τσάντα είδε η μεγάλη μου Εγγονή η Βίκυ, εεεε τι θα χαλούσαμε χατίρι;🤣

Μια κίτρινη  δίχτυνη τσάντα ήταν η δική της παραγγελιά...

Καθώς διαμορφώνονταν...

Εδώ έτοιμη για βόλτες!!

Αμ δεν πάει μόνο εκείνη βόλτες, πάμε και εμείς τον περίπατό μας, δίπλα στην θάλασσα...

Σας αφήνω,  βλέποντας τον ήλιο κουρασμένο από το καθημερινό του ταξίδι, να συνοδεύεται  με τα πιο όμορφα χρώματα της φύσης!!

Στο βάθος δεξιά, βρίσκεται το σπίτι μας...

Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη και δροσερή εβδομάδα,

να μην ξεχνάτε πως ένα χαμόγελο την μέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα...σαν το μήλο ένα πράγμα...😊

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!

  

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ...ΘΗΣΑΥΡΟΥΣ...

Ακόμα μια φορά ανάτρεξα στο περιοδικό των σούπερ μάρκετ των  καταστημάτων Χαλκιαδάκη...

Ας ψάξουμε είπα στο εαυτό μου όλο και κάτι όμορφο θα βρούμε να αλιεύσουμε...

Με την εξαιρετική του πάντα ύλη, και με θέματα της παράδοσης και όχι μόνο, με τις πανέμορφες φωτογραφίες και τα κείμενα του κυρίου Νίκου Ψιλάκη και της Εφης Ψιλάκη, να κοσμούν τις σελίδες του, το τριμηνιαίο αυτό περιοδικό, έχει γίνει ένα από τα μοναδικά στο είδος του...

Αυτή την φορά, ξεφυλλίζοντας το...

Όταν ο ήλιος πλαγιάζει κι απλώνει στη γης το χρυσάφι του, οι σκιές μεγαλώνουν. Είναι η χαρά του φωτογράφου που προσπαθεί ν αποτυπώσει τα μικρά καθημερινά θαύματα, εκείνα που συνθέτουν την ποικιλομορφία του κόσμου μας. Και την ομορφιά του νομίζω.

Ακόμη κι ένα σπίτι παραδομένο στην δικαιοδοσία της μνήμης μπορεί ν απολαμβάνει τις θερμές αποχρώσεις.

Κοιτάζεις την οθόνη της μηχανής. Θερμοκρασία χρώματος ως έχει. Ετσι γιατί δεν θέλεις τίποτα να αλλάξεις. Ακόμη κι ένα ξεχασμένο αγριόχορτο που ποζάρει σε πρώτο πλάνο έχει δικαίωμα στο κάδρο σου.

Λίγο χρυσάφι ακόμη, λίγο φως ακόμη, λίγο θαύμα ακόμη.

Κείμενα και φωτογραφία Νίκου Ψιλάκη.

Μονάχα φως!

Ετούτο το τοπίο είναι σκληρό σαν την σιωπή, σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα λιθάρια, σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τ αμπέλια του, σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Μονάχα φως...

Γ.ΡΙΤΣΟΣ

Χωριό.

Πέρα στην άκρη του χωριού

που ο μύλος μας γοργά γυρνά,

κι ο ήλιος του καλοκαιριού

μέσ απ τα δέντρα δεν περνά,

εκεί ναι και το φτωχικό

το σπίτι μου το πατρικό.

.......................

Δεν θέλω εγώ φανταχτερά

παλάτια που λαμποκοπούν,

μηδέ την ψεύτικη χαρά 

που με τα πλούτη τους σκορπούν.

Εγώ ποθώ το φτωχικό

το σπίτι μου το πατρικό.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΠΟΛΕΜΗΣ

Μοσχοβολούν οι γειτονιές.

...Μοσχοβολούν οι γειτονιές, βασιλικό κι ασβέστη, παίζουν τον έρωτα κρυφά, στις μάντρες τα παιδιά...

Ναι αγαπημένη μου, 

εμείς γι αυτά τα λίγα 

κι απλά πράγματα πολεμάμε

για να μπορούμε να έχουμε  μια πόρτα, εν άστρο, ένα σκαμνί ένα χαρούμενο δρόμο το πρωί ένα ήρεμο όνειρο το βράδυ.

Για να χουμε έναν έρωτα που να μην μας τον λερώνουν, ένα τραγούδι που να μπορούμε να τραγουδάμε...

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ.  

Μια φωτογραφία-ένα ποίημα της Έφης Ψιλάκη.

Ο χορός της νιότης...

Νότιες ακτές της Κρήτης. Μικρές δαντέλες ο τόπος. Άμμος και βράχια. Πέτρες που παλεύουν αιώνες και αιώνες με το κύμα.

Οι μικρές παρέες όσων αναζήτησαν δροσιά στ ακρογιάλια της νότιας θάλασσας, ξεχύνονται στην 'απλα του τόπου.

Κάποιοι προτιμούν το ραχάτι μιας (μοναδικής στον τόπο)ψαροταβέρνας.

Άλλοι χώνονται στην άμμο, τσιγαρίζονται στον ήλιο, ο φλοίσβος συνεχίζει να μουρμουρίζει, μοιάζει με τραγούδι σειρήνων τούτος ο ήχος κι ας είναι μονότονος.

Και ξάφνου, μέσα απ το πέτρινο παράθυρο που αφήνουν δυο θεόρατοι βράχοι, προβάλουν τα νιάτα.

Κορίτσια κι αγόρια που δεν αρκούνται σε μια συνηθισμένη βουτιά. Πάντα συνομιλούσε με την περιπέτεια η νιότη. Μικρές και μεγαλύτερες αποκοτιές, όλος κόσμος είναι μπροστά της, όλος ο κόσμος είναι δικός της, θέλει να κατακτήσει το όνειρο.

Ενα κλικ της μηχανής ήταν αρκετό. Μια κίνηση. Σαν χορός πάνω στον ανάλαφρο κυματισμό. Σαν χορός πάνω σ ένα βράχο μισοκρυμμένο.

Είναι η άπλα της νιότης. Δώδεκα χρόνια ζωής, άντε δεκατέσσερα, δεκαπέντε.

Ο κόσμος μοιάζει μ ένα μικρό περιγιάλι!

Φωτογραφία, κείμενα, Νίκος Ψιλάκης!

Ελπίζω να περάσατε όμορφα ψάχνοντας μαζί μου μικρούς θησαυρούς εικόνων και γραφής!!

Να έχετε μια όμορφη και χαρούμενη εβδομάδα και να θυμάστε το χαμόγελο πηγάζει  μέσα από την καρδιά, είναι σαν δροσερό νεράκι μοιραστείτε το...😊

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!

 

ΠΡΟΤΆΣΕΙΣ...

 Αυτή την φορά θα ήθελα να σας προτείνω, μια που το καλοκαιρακι είναι εδώ πιά και ο χρόνος μας χαλαρώνει, δύο βιβλία, τόσο διαφορετικά μεταξύ τους, μα τόσο ενδιαφέροντα και τα δύο!!

Τα λάτρεψα το καθένα για διαφορετικό λόγο.  

Και τα δύο δωράκια από αγαπημένα πρόσωπα, αφού ξέρουν πόσο αγαπώ τα βιβλία, τα θεωρώ το καλύτερο δώρο!!

Το πρώτο που σας προτείνω, ήταν μια πολύ όμορφη έκπληξη από την εγγονή μου την μεγάλη.

Με κάλεσε να πάμε μια βόλτα στο Ηράκλειο, να με κεράσει και  ότι ήθελε προκύψει.😊

Και εγώ πέταξα την σκούφια μου εννοείτε ε; και δεν είναι το κέρασμα εννοείτε αλλά, για την σκέψη της, που την κάνει ταχτικά!!

Με πήρε από το χέρι και πριν να πάμε να με κεράσει μου λέει...

-Γιαγιά θα περάσουμε πρώτα από το βιβλιοπωλείο που ψωνίζω!

Οκ σκέφτηκα θα θέλει να αγοράσει κάποιο βιβλίο...

Με το που μπήκαμε μέσα λέει στον βιβλιοπώλη, πως ήθελε να μου κάνει ένα δώρο όποιο βιβλίο ήθελα...

Με έπιασε απροετοίμαστη.

Μου λέει ο νεαρός τι διαβάζετε; 

Του λέω τα πάντα.

Θα σας προτείνω ένα βιβλίο  φαινόμενο ενός άγνωστου μέχρι τίνος συγγραφέα, με πολύ μυστήριο!! 

Και όντως είχε δίκιο...ήταν πράγματι ένα από τα πιο καταπληκτικά βιβλία μυστηρίου που διάβασα και που κράτησε το ενδιαφέρον μου μέχρι την τελευταία του σελίδα...

Σας το προτείνω ανεπιφύλακτα!!

Όμως οι εκπλήξεις συνεχίστηκαν, όταν μου είπε ότι αντί για καφέ, θα με κερνούσε ένα ποτό!!!!!

-Τι λες αγάπη μου της λέω, εγώ ποτό ποτέ δεν έχω πιει... 🤣

-Εεεε ήρθε η ώρα να το κάνεις μου λέει γελώντας!!

Με πήγε που λέτε σε ένα καφέ μπαρ, και μου λέει...τι θα πιείς; 

Εδώ γελάνε...τι να πιώ  αγάπη μου; 

-Να σε κεράσω ένα Απερόλ;

-Τι είναι αυτό ψυχή μου; την ρώτησα.

-Είναι η τελευταία τάση στα απεριτίφ.

-Εεεε αμα είναι η τελευταία  τάση μέσα είμαι να μην την χάσουμε!!! 😊

Εξ ού και η επαλήθευση. Τελικά είναι πολύ ωραίο ποτό...στην υγειά σας!!

Η δεύτερη πρόταση μου,  ξέροντας την προτίμηση μου στην αγαπημένη μου συγγραφέα Αλκυόνη Παπαδάκη, μια φίλη μου από εδώ, μου χάρισε ένα δικό της βιβλίο, "ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΤΟΥ ΔΡΆΚΟΥ" που όπως πάντα σε βάζει να ζεις και εσύ μαζί με τους ήρωες της, τα όμορφα και τα άσκημα της ζωής με τον δικό της μοναδικό τρόπο!!

Με ταξίδεψε με την τόσο χαρακτηριστική γραφή της!!

Σας αφήνω με ότι όμορφο πρόσεξα στον δρόμο και με γέμισε χαμόγελα...

Μια έξυπνη δημιουργική ιδέα ενός άγνωστου καλλιτέχνη...

Στο βάθος διακρίνεται ένα στολισμένο με λουλούδια ποδήλατο...

Απο κοντά μια ομορφιά!! 

Ρίχνετε και εσείς καμιά ματιά γύρω σας, όλο και κάτι θα σας κάνει να χαμογελάσετε!!

Να είστε όλοι καλά παρεάκι μου,  να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!!

  

Ο ΦΑΡΟΣ ΤΗΣ..ΡΟΎΛΑΣ!!

Ν. Βρεττάκος  - Ο φάρος με τα πέντε φώτα

Μελετώ να σε φέρω ως την άκρη της γης.
Ως τον κόκκινο βράχο που πέφτει στην άβυσσο.
Εκεί πέρα θα στήσω ένα φάρο: το χέρι σου.
Να φωτάει περιστρέφοντας τη νύχτα τα πέντε
πράσινα φώτα του, ενώ, στην απέναντι
όχθη ακριβώς – στη ζώνη του σύμπαντος

          ******

Τι υπέροχο ποίημα!!

Μια που βρισκόμαστε στην επιθυμία των ταξιδιών, ένας φάρος που θα μας οδηγεί σε απάνεμα λιμάνια αυτή την φορά μου έκανε κλίκ...

Και δικαίως θα αναρωτηθείτε ακόμη δεν αρχίσαμε τα ταξίδια εσύ φάρους ονειρεύεσαι;

Εεεε ναι όταν έχεις μπροστα σου ένα τενεκεδένιο κουτί που έβαζες μέσα τα σύνεργα με τις νερομπογιές σου και  βαρέθηκες να βλέπεις το χάλι που είχε, τότε σε πιάνει η σκέψη να το αλλάξεις, αλλιώς τι ντεκουπατζού 🤣 θα είσαι;

Θα μου πεις παλιά μου τέχνη κόσκινο; αλλά όχι μόνο τέχνη δεν έμαθα, αλλά ήμουν και μια άσχετη με το τρόπο της τελειότητας...

Αλλά αυτό δεν με πτόησε ποτέ στο να προσπαθήσω να τα καταφέρω όσο μπορώ καλύτερα...

Οπότε έβαλα το μυαλό μου να θυμηθεί,(γιατί τα χρόνια περνάνε τα άτιμα,)πως κάναμε παλιά ντεκουπάζ;..😊   

Βγάλαμε τα.. σύνεργα χαρτοπετσέτες κόλες και όρεξη και επί το έργο...

 

Ο φάρος που σας έλεγα..

Με ικανοποίηση μπορώ να πω πως η προσπάθεια μου δεν πήγε χαμένη αφού το αποτέλεσμα, ήταν αυτό που περίμενα περίπου και δεν θα ντρεπόμουν να το μοιραστώ μαζί σας, 

Εδώ όλα ταχτοποιημένα...

αν και η αποτυχία δεν είναι κάτι που θα με πτοούσε!

Δεν τελειώσαμε όμως ακόμα, αφού εδώ και καιρό έψαχνα να βρω ένα μικρό δισκάκι να βγάζω στην αυλή το καφεδάκι μου και δεν εύρισκα!

Βλέποντας μπροστά μου μια ξύλινη παλέτα, τι σκέφτηκα οέο; 

Παρακολουθήστε τις φωτό και θα καταλάβετε τι εννοώ στο τέλος!😊

Αυτή την φορά τα πινέλα και κάτι υπόλοιπα από μπογιές ακριλικές, έκαναν μια περασιά από την παλέτα!

Ασε που βρήκε και την θέση του στην κουζίνα μου... 

Σας κερνώ ένα καφεδάκι, στο καινούργιο μου δισκάκι 🤣

Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να γεμίσετε αισιοδοξία την ψυχούλα σας για καλύτερες μέρες και χαμογελάσετε στον κόσμο!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!

  

ΧΩΡΙΣ...ΣΕΝΑΡΙΟ...

 Ανοιξιάτικα δάκρυα αποχαιρετισμού στο τζάμι...

Πασπαλισμένα με την βροχή τα άνθη 

της βουκαμβίλιας...

Μενεξεδένιες φωτιές άνοιξαν χορό στον ουρανό, συνοδεύοντας τον ήλιο στο τέλος της μέρας...

Παιχνιδίσματα αποχρώσεων της φύσης τ αχνάρια του Θεού...

Παραλλαγές χρωμάτων σε κάθε γραμμή του ουρανού...

Το χρυσαφί λιόγερμα και το τελευταίο φιλί του ήλιου στην άκρη της θάλασσας κόβει την ανάσα...

Στιγμές ανθρώπου...

Κρύφτηκε ο ήλιος κάτω από την τέντα της νύχτας...

Λάμπει κρεμασμένο σαν πετράδι το φεγγάρι, στο στήθος του ουρανού...

Καληνύχτα κόσμε!!!

 Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να κοιτάτε γύρω σας υπάρχουν τόσες αφορμές για χαμόγελα!!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ  και ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ σε όλους σας με υγεία!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!