Δευτέρα 27 Ιουνίου 2022

ΜΕ ΤΟ...ΑΡΙΣΤΕΡΟ...

Πρώτα πρώτα θέλω  να σας ευχαριστήσω όλους μαζί, αγαπημένη μου παρέα και τον καθένα ξεχωριστά...

Λενιώ, Στεφανία, Γιάννη, Κανελλάκι, Αννίκα, Ράνια, Αντιγόνη, Ελένη, Ρένα, Φανή, Αννιώ, Μάνια, Αχτίδα, Μαρινάκι, Μαριάννα, Μία, Όλγα...

Από τα βάθη της καρδιάς μου, για την αγάπη και την συμπαράστασή σας στις δύσκολες στιγμές μας, να είστε όλοι καλά!

Και σίγουρα θα αναρωτιέστε για τον τίτλο και τι εννοώ...

Πριν από λίγες μέρες και πριν την απώλεια της αγαπημένης μου βαφτισιμιάς, είχαμε ξεκινήσει και συγκεκριμένα ο καλός μου, να φτιάξουμε το σπίτι μας...ξέρετε τώρα μερεμέτια, βάψιμο, ολόκληρο το σπίτι.

Και εκεί ακριβώς είναι που καμιά φορά το σύμπαν συνωμοτεί λένε και τότε, σου έρχονται όλα τα καλά μαζί και να τα χαμόγελα, να οι χαρές...και μια στιγμή να σου λέει, μήπως πολυχαμογέλασες;

Και εσύ, (εγώ δηλαδή)νομίζεις ότι έτσι θα είναι πάντα και ενώ κατά βάθος ξέρεις ότι όλα μπορούν να ανατραπούν, δεν το πιστεύεις, ότι μπορεί να συμβεί και σε σένα.

Πάρε και μια γλίστρα για να μάθεις...πως από το τίποτα, μπορείς να σπάσεις την δεξιά σου κλείδα μαζί με δυο ραϊσμένα πλευρά, και να ακινητοποιήσεις το δεξί σου χέρι, για ενάμιση τουλάχιστον μήνα, αφού δεν μπορεί να γυψωθεί, εξου και ο τίτλος!!

Όμως πηγαίνοντας στο νοσοκομείο, ευλόγησα την τύχη μου, πού ήταν μόνο αυτό!!!!!

 Από εδώ και πέρα, αφήνω την φαντασία σας να δουλέψει με ένα σπίτι να είναι καράβι να κινήσει, αφού ότι και να φανταστείτε θα είστε μέσα, ακόμα  και πως  είμαι μια πριγκίπισσα που όλοι της κάνουν τα χατίρια και δεν την αφήνουν να κάνει τίποτα!!😊


Μετά από αυτό, νιώθω για ακόμα μια φορά ευγνώμων, αφού μπορώ να περπατώ και να χρησιμοποιώ το αριστερό μου χέρι με την βοήθεια του Θεού και υπομονή θα ξεπεραστεί το πρόβλημα!

Η ανάρτηση αυτή έγινε για να μοιραστώ μαζί σας, όπως το κάνω εδώ και χρόνια, για τις καλές μου στιγμές και τις δύσκολές μου, να κατανοήσετε σας παρακαλώ, ότι ίσως αυτόν τον καιρό, η επικοινωνία μας να είναι λίγο πιο αργήηηη...

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, σας να είστε όλοι σας καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας, να είστε ευγνώμονες, να χαμογελάτε για κάθε στιγμή που ζείτε ΤΩΡΑ!!

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!

Σας ευχαριστώ πολύ για όλα, που περνάτε και τα λέμε! 


  

 


Δευτέρα 20 Ιουνίου 2022

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΊΔΙ...


 Ήσουν ένα πλάσμα χαρούμενο...

Πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, από τότε που μωράκι σε κράτησα στην αγκαλιά μου και έγινα η πνευματική σου μαμά Αμαλία μου...

Σε καμάρωνα που μεγάλωνες σαν παιδί μου, αφού είχα την ευτυχία να μένουμε κοντά...

Εκανες οικογένεια και ήσουν ευτυχισμένη αγάπη μου...

Χαιρόμουν που όλοι έλεγαν πως ήσουν ένας καλός άνθρωπος, που πάντα είχες έναν καλό λόγο για όλους!

Σήμερα έφυγες και πήγες μαζί με τους αγγέλους...

 Να μην ξεχάσεις καρδούλα μου, να τους χαρίσεις το χαμόγελο σου που τόσο απλόχερα σκόρπιζες!!

Τώρα που έγινες αστέρι να προσέχεις από εκεί ψηλά, όλους όσους σε αγάπησαν...

ΚΑΛΟ ΣΟΥ ΤΑΞΙΔΙ ΨΥΧΉ ΜΟΥ!




Δευτέρα 13 Ιουνίου 2022

ΕΝΔΙΆΜΕΣΑ...

Πόσο χαίρομαι φίλοι μου που χάρη σε ένα μικρό ανθρωπάκι, οι ώρες της μέρας δεν μου φτάνουν, έχω γεμίσει ενέργεια που ούτε φανταζόμουν πως την είχα στα χρόνια μου πιά...

Η αυλή μας έχει γίνει παιδική χαρά κυριολεκτικώς, αφού ο μικρούλης μας  περισσότερο παίζει μαζί μας...

Ξέρω ότι τα μικρά μεγαλώνουν γρήγορα και σύντομα θα πάει παιδικό...οπότε τον απολαμβάνουμε όσο περισσότερο μπορούμε...

Όμως υπάρχουν και πολλά πράγματα που θέλω να κάνω και τα έχω αφήσει πίσω, όπως, φερ ειπείν, να κάνω τις βόλτες μου στην μπλοκογειτονιά μας, τις περισσότερες φορές οι επισκέψεις μου  είναι μεταμεσονύκτιες, να πάρω τις φίλες κανένα τηλέφωνο, να  πλέξω...(παλιά μου τέχνη κόσκινο 😊)μια παραγγελιά της εγγονής μου που είναι στην Πράγα και που ήταν πριν το Πάσχα 🤣)...

Eεεε λίγο χρόνο να ξεκλέψω από εδώ, λίγο από εκεί; και να το το πλεκτούλι τελειωμένο,

και προβαρισμένο από την μαμά της...πείτε ότι είναι στην παραλία ναι;...😊


Αυτήν την φορά είμαι σύντομη, είπαμε ο χρόνος, όμως ακόμα και μια καλημέρα μόνο να έχω να σας πω, θα είμαι εδώ, να σας ευχηθώ, να κάνετε ότι αγαπάτε, γιατί αυτό θα σας χαρίσει ένα πολύτιμο  χαμόγελο! 

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά και να έχετε μια όμορφη εβδομάδα!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!



 


 

Δευτέρα 6 Ιουνίου 2022

ΤΟΤΕ ΠΟΥ...


Ακούραστες οι ώρες προχωρούν...

Πότε έφυγε η ζωή; Δεν το κατάλαβες.

Αχ και να σουν πάλι το μικρό κοριτσάκι, να ξεκινούσαν όλα από την αρχή.

Τότε που ο δρόμος ήταν ανοιχτός, ελεύθερος.

Τότε που...ξυπνούσες τα χαράματα να δεις τον ήλιο να αναδύεται σαν την Αφροδίτη μέσα από την θάλασσα.

Τότε που...το σώμα "ξυπνούσε" και λαχταρούσε να γευτεί, να νιώσει.

Τότε που...οι βαθιές πορτοκαλιές αποχρώσεις του ηλιοβασιλέματος, έκαναν παραλλαγές επάνω στην μικρή αχιβάδα που κρατούσες στα χέρια σου.

Τότε που...έβλεπες την θάλασσα να ανατριχιάζει στο παραμικρό άγγιγμα τ ανέμου, αφήνοντας το βλέμμα σου να ταξιδέψει πέρα από τον ορίζοντα.

Τότε που...τα ανυπόμονα όνειρα είχαν να κάνουν με έναν έρωτα που περίμενες να ανθίσει, σαν την αγριοτριανταφυλλιά της αυλής σας.

Τότε που...σιγομιλούσες με ένα κομμάτι φεγγαριού, για τα μυστικά της αγάπης! 

Ανοιγόκλεισμα των βλεφάρων οι στιγμές τ ανθρώπου.

Συνωμότισσα η θύμηση στα άλματα της ψυχής.

Σε ένα κορμί με τα σημάδια του χρόνου επάνω του, ακούμπησες την ψυχή σου απόψε.

Ακούραστες οι ώρες προχωρούν...


Τελειώνω με μια μαντινάδα μου, που νομίζω ταιριάζει με τις σκέψεις μου επάνω.

Τα χρόνια που περάσανε

να ταν να ξαναζήσω

και την ζωή μου απ την αρχή

να την ξαναγλεντήσω.


Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας, να χαρίζετε το χαμόγελό σας γιατί μη ξεχνάτε πως  είναι αυτό που ομορφαίνει το πρόσωπο και την καρδιά! 

Να έχετε μια χαρούμενη εβδομάδα!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.


  



Τετάρτη 1 Ιουνίου 2022

ΚΑΛΟΣΩΡΙΣΕΣ ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ!!

Με φόντο την ιστορία...Το Βενετσιάνικο κάστρο της Σπιναλόγκας.

Πόσο δίκιο εκείνος ο τυφλός οδηγός της ιστορίας και του μύθου, ο Όμηρος, όταν περιέγραφε την Κρήτη με τούτες τις λέξεις!

"Κρήτη τις γαι' έστι μέσω ενι οίνοπι πόντω καλή και πίειρα, περίρυτος...>>

Μια χώρα, η Κρήτη, μέσα βρίσκεται στο πέλαο το κρασάτο, περίσσια πλούσια, θαλασσόζωστη, πανώρια..."

(μετάφραση Καζαντζάκη-Κακριδή)

Πως αλλιώς να καταλάβεις τον πρώτο πολιτισμό που άνθισε στα χώματα της, τον πρώτο πολιτισμό της Ευρώπης, αν δεν φανταστείς καράβια να πλέουν στα πέλαγα, ναύτες, Μινωίτες να κουβαλούνε πραμάτειες  στην Ανατολή, βοτάνια κι αρώματα, κι ότι παράγει ό τόπος, πως αλλιώς να κρατιόνταν το κράτος του μυθικού βασιλιά αν δεν είχε την θάλασσα σύμμαχο;

Ιστορία και τέχνη.

Πλάι στη θάλασσα χτυπούσε η καρδιά του προϊστορικού πολιτισμού της Κρήτης. Στις πόλεις  που κτίστηκαν κοντά στις ακτές, ή λίγο πιο πέρα, σε ορίζοντες ανοικτούς. Κνωσός, Φαιστός, Κυδωνία, Μάλια, Ζάκρος. Κι αν ανακατέψεις την τράπουλα του χρόνου, θα δεις να προβάλουν μικρά και μεγάλα λιμάνια, πόλεις που άνθισαν στα μινωικά και στα μεταγενέστερα χρόνια, στον Κομό, στα Γουρνιά, στη Φαλάσαρνα, ο καταλογος δεν έχει τέλος.

Δεν είναι μόνο που φόρτωναν και ξεφόρτωναν τα καραβια τους οι πολύπειροι καπεταναίοι του χθες, είναι που οι άνθρωποι αντλούσαν ένα μεγάλο κομμάτι του πλούτου από την θάλασσα. Πεταλίδες και ψάρια πλούτιζαν τα τραπέζια τους, η θάλασσα της ήταν απλόχερη.

Τα τελευταία έχει αρχίσει να γίνεται πιο κατανοητό το αρχαίο τοπίο. Ευρήματα από ναυάγια , μα και κατάλοιπα διατροφικά, οστά μικρών και μεγάλων ψαριών που θρέψανε κάποτε τους μακρινούς κατοίκους ετούτου του τόπου.

Θαλασσόζωστη Κρήτη, μια λέξη που περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο ένα νησί που δεν είναι μονάχα νησί. Ολόκληρη ήπειρο την είπαν πολλοί και είχαν δίκιο. Με τρείς ηπείρους ολόγυρα και τον απόηχο της ιστορίας να φτάνει στα αυτιά μας, άλλοτε σαν κραυγή κι άλλοτε σαν ψίθυρος, που πρέπει να στήσεις αυτί για τον ακούσεις.

Όπου βρεθείς σε όποιο ακρογιάλι  σταθείς, θ ακούσεις τον παφλασμό της μνήμης και τον αντίλαλο της μακράς ιστορίας της.

Ταξίδια στην σαγήνη.

Ιδανική εποχή το καλοκαίρι για να περπατήσει κανείς στα μονοπάτια τις ιστορίας, ν ανακαλύψει τα μυστικά του τόπου και να απολαύσει την Κρήτη του ονείρου. Κι αν πολλοί προσπαθούν να βρουν λίγο τόπο ανάμεσα σε αναρίθμητες ξαπλώστρες στις πολυσύχναστες παραλίες του βορρά, υπάρχουν κι άλλοι, εκείνοι που καταφεύγουν σε μοναχικές ακτές, ανάμεσα στις πτυχώσεις των βουνών, ακτές ερημικές, σαγηνευτικές, πεντακάθαρες. Πολλές από αυτές έχουν κάτι το εξωτικό, άλλες την κιτρινίλα της άμμου, άλλες την βλάστηση πλάι στο κύμα. Εκπληκτικό να περπατάς στ ανατολικά της Σητείας, πέρα από το μοναδικό φοινικόδασος, εκεί που μπορεί να μην υπάρχουν υποδομές, υπάρχει όμως χώρος περισυλλογής, τόπος διαλόγου με την φύση, μα και με τους εαυτούς μας νομίζω.

Έτσι είναι ολόκληρο το νησί, αν εξαιρέσει κανείς τις πολυσύχναστες περιοχές.

Στην άλλη άκρη στα δυτικά, εκεί που ανυψώθηκε  κάποτε η γης κι έγιναν στεριά τα λιμάνια, η αύρα του πελάγου κάνει τα πράγματα πιο διάφανα. Ποιος απ όσους περπάτησαν  ή κολύμπησαν στα αβαθή για να φτάσουν στο Ελαφονήσι μετάνιωσε για την αποκοτιά του;

Ποιος από όσους κατηφορίσανε στις ερημιές των δυτικών Σφακιών δεν ένιωσε να βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά από την τύρβη του κόσμου, χρόνια μακριά από αυτό που ονομάζουμε σύγχρονο πολιτισμό. Στα νότια του Ρεθύμνου η μαγεία των αναζητήσεων  έχει να προσφέρει κάτι πρωτόγνωρο, ακόμη και αν βρίσκεσαι για πολλοστή φορά σε έναν τόπο, πάντα θα έχει κάτι καινούργιο να δεις, που δεν το είχες προσέξει.

Το θαύμα το βλέπεις αλλά δύσκολα το περιγράφεις. Και τι να πεις όταν μια μικρή βάρκα σε φέρνει στο άνοιγμα μιας θαλασσινής σπηλιάς και από εκεί στα σωθικά της γης; Είναι τόσο μεγάλη που μπορεί και πλεούμενο να περάσει κι όταν προχωρήσεις λιγάκι , βλέπεις τις βραχώδεις ακτές να παραδίνουν την θέση τους στην μεγάλη μας κοινή στέγη , τον ουρανό. Η σπηλιά είναι ανοιχτή στο βάθος με μια μικρή αμμουδιά να σε ξεστρατίζει από τον χώρο κι απ τον χρόνο.

Λίγο πιο εκεί στα δυτικά, ακούς να σου μιλούν για κάποιον ερημίτη που περπατούσε στο κύμα. Λένε πως άπλωνε το ράσο του στην θάλασσα, το ράσο γινόταν καράβι και πήγαινε χωρίς τιμόνι. Δεν χρειάζονται τιμόνια οι ιερές παραδόσεις. Αν κλείσεις τα μάτια,  μπορείς να τον δεις. Αη Γιάννη Ερημίτη τον λένε.

Περιηγητικές εξερευνήσεις.

Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί πολύ ο τουρισμός της εξερεύνησης. Δεν είναι λίγοι αυτοί που προσπαθούν να φτάσουν στις απόμακρες γωνιές του νησιού ή και άλλων νησιών. Είναι ένας παλιός τρόπος ν ανακαλύψει κανείς αυτό που φαντάζεται, ή που έχει διαβάσει στα βιβλία. Είναι όμως και να αναρωτιέται για τα κίνητρα αυτών των ανθρώπων. Αγάπη στην φύση; Αγάπη στην μοναξιά; η μήπως υποβόσκουσα εκκεντρικότητα που γυρεύει διέξοδο; Όπως και να έχει το πράγμα, όλα είναι σεβαστά, όλες οι απόψεις και όλες οι νοοτροπίες. Ο καθένας από εμάς έχει το δικαίωμα στο μεγαλείο του κόσμου. Το μόνο που μας στενοχωρεί όταν βρισκόμαστε στις αμάλαγες παραλίες, είναι τα ίχνη των ανθρώπων. Οι συσκευασίες, τα κουτάκια, τα κάρβουνα από την φωτιά που άναψαν κάποιοι στην άμμο για να απολαύσουν το βραδινό φαγητό τους και το άφησαν εκεί. Κοινότυπο, αλλά θα το πούμε...αυτές οι συμπεριφορές δεν φανερώνουν αγάπη στην φύση, μάλλον το αντίθετο δεν δείχνουν.

Πάντα υπάρχει τρόπος να φτάσεις εκεί που ονειρεύεσαι...

Αυτό το καλοκαίρι που οι παγκόσμιες συνθήκες επιβάλουν τις αποστάσεις ας έρθουμε πιο κοντά στον φυσικό μας χώρο και σύμμαχο, στην φύση.

Πάντα υπάρχει κάποιο δρομάκι, πάντα υπάρχει τρόπος να φτάσει κανείς εκεί που ονειρεύεται...

Κείμενα και  φωτογραφίες  Του Νίκου Ψιλάκη.

Αναδημοσίευση από το περιοδικό του σούπερ μάρκετ Χαλκιαδάκη! 

Έβαλα αυτούσιο το κείμενο, δεν χρειάζονται δικά μου λόγια, παρά οι ευχές μου να περάσετε ένα όμορφο καλοκαιράκι, ξέγνοιαστο για λίγο, όπου και να πάτε να γεμίσετε ομορφιές και χαμόγελα.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ σε όλους με υγεία! 

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!