Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2022

ΚΑΣΤΡΑ ΣΤΗΝ...ΑΜΜΟ.

Σίγουρα ο τίτλος δεν είναι της εποχής αλλά, όταν έχεις τέτοιο καλοκαιρινό καιρό τι να σκεφτείς; Και για του λόγου το αληθές σήμερα!20 του Νοέμβρη μπροστά στο σπίτι μας.


  
Το κείμενο αυτό από το βιβλιαράκι με τις μικρές ιστορίες, που συχνά πυκνά ανασκαλεύω, μου άρεσε πολύ επειδή το θέμα του νομίζω πως μας αφορά, στον τρόπο που σκεφτόμαστε όλοι μας.

"Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να την σπαταλάμε ανησυχώντας για πράγματα που δεν αλλάζουν. Ας μάθουμε να ζούμε και να γευόμαστε τις καθημερινές ομορφιές που η ζωή απλώνει πλουσιοπάροχα μπροστά μας!"

Μια φορά και ένα καιρό, ήταν μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού όπου ο ήλιος έκαιγε. Ο αέρας ήταν υγρός και γεμάτος σκόνη. Τα κύματα στην θάλασσα έπαιζαν ρυθμικά. Ένα μικρό αγόρι στα γόνατα παίρνει με το πλαστικό του φτυάρι την άμμο και την τοποθετεί σε ένα ανοιχτό μπλε κουβαδάκι. Μετά στρώνει την άμμου στην κορυφή του κουβά, τον αναποδογυρίζει και τον σηκώνει. Προς μεγάλη ευχαρίστηση του μικρού αρχιτέκτονα, ο πύργος ενός κάστρου έχει φτιαχτεί.


  Όλο το απόγευμα θα δούλευε γι αυτόν. Έσκαψε τάφρο βαθιά. Ύψωσε τα τείχη. Γιά σκοπιές έβαλε καπάκια από μπουκάλια. Τα ξυλάκια από παγωτά χρησίμευσαν για γέφυρες. Έφτιαξε ένα κάστρο στην άμμο.

Στην μεγάλη πόλη, γεμάτη από κίνηση και βουητά αυτοκινήτων, ένα άντρας στο γραφείο του βάζει στοίβες από χαρτιά, μιλάει στο τηλέφωνο που έχει ακουμπισμένο στον ώμο του, ενώ ταυτόχρονα χτυπάει με τα δάχτυλά το πληκτρολόγιο. Κάνει συνδυασμούς με τους αριθμούς και υπογράφει συμβόλαια προς μεγάλη ευχαρίστηση αποκομίζει κέρδος. όλη του την ζωή θα δουλεύει, θα κάνει σχέδια, θα προεικάζει το μέλλον του που θα είναι μια αυτοκρατορία.

Δυο δημιουργοί κάστρων. Έχουν πολλά κοινά. Μεγαλουργούν από το τίποτα και φτιάχνουν κάτι. Είναι εργατικοί και αποφασισμένοι. Και για τους δυο θα σηκωθεί η παλίρροια και θα δώσει το τέλος. Και όμως εδώ είναι που τελειώνουν οι ομοιότητες.

Γιατί το παιδί βλέπει το τέλος ενώ ο άντρας το αγνοεί. Παρακολουθήστε το παιδί καθώς έρχεται το σούρουπο. Καθώς τα κύματα πλησιάζουν, το σοφό παιδί σηκώνεται στα πόδια του και αρχίζει να χειροκροτεί. Καμιά θλίψη. Κανένας φόβος. Το ήξερε ότι θα συνέβαινε αυτό. Δεν εκπλήσσεται. Και όταν το μεγάλο κύμα σπάει επάνω στο κάστρο του στο αριστούργημα του και το ρουφάει η θάλασσα, αυτό χαμογελάει, παίρνει τα εργαλεία του κρατάει το χέρι του πατέρα του και πάει σπίτι.

Ο μεγάλος όμως δεν είναι τόσο σοφός. Καθώς τα κύματα του χρόνου σπάζουν πάνω στο κάστρο του, αυτός τρομοκρατείται. Αγκαλιάζει το μνημείο από άμμο για να το προστατέψει.  Εμποδίζει τα κύματα να φτάσουν στα τείχη που έφτιαξε. Βρεγμένος μα θαλασσινό νερό και τρέμοντας, δείχνει τα δόντια του στην παλίρροια που έρχεται. "Αυτό είναι το κάστρο μου " λέει αψήφιστα. Ο ωκεανός δεν έχει ανάγκη να δώσει απάντηση. Και οι δυο όμως ξέρουν σε ποιον ανήκει η άμμος...

Δεν ξέρω πολλά για τα κάστρα από άμμο. Όμως τα παιδιά ξέρουν. Παρατηρήστε τα και μάθετε. Προχωρήστε και χτίστε με την καρδιά, αλλά χτίστε με την καρδιά ενός παιδιού. όταν πέσει ο ήλιος και η παλίρροια τα πάρει πίσω, χαμογελάστε. Χαιρετίστε την διαδικασία της ζωής και γυρίστε σπίτι.

Το σπίτι είναι πάντα γεμάτο χαρά, είναι γεμάτο καλοσύνη. Το σπίτι το αποτελούν οι αγαπημένοι μας και οι φίλοι που γεμίζουν την ζωή μας με τα χαμόγελά τους και την έγνοια τους για μας. Ας τους δώσουμε πίσω μερική από την αγάπη, την συμπόνια και την καλή μας διάθεση.

Γιατί έτσι κι αλλιώς, ερχόμαστε στην ζωή αυτή χωρίς τίποτα. 

Φεύγουμε από την ζωή αυτή ακριβώς όπως ήρθαμε. δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα.

Ας δώσουμε το ομορφότερο χειροκρότημα μας στην ζωή και ας μάθουμε να την ζούμε με την μεγαλοπρέπεια και την αισιοδοξία ενός μικρού παιδιού.

Και επειδή επί της ευκαιρίας μιλάμε για μικρά παιδιά, (άσχετο με το θέμα του κειμένου που διαβάσατε) θα σας δείξω τι έπλεξα του μικρού μας τώρα που θα κρυώσει ο καιρός και επιτέλους θα χρειαστεί κάποιο γιλεκάκι ε;

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και μην ξεχνάτε πως για κάθε δύσκολη στιγμή υπάρχει ένα χαμόγελο που θα μας περιμένει να γλυκάνει το πικρό.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...





25 σχόλια:

  1. Ένα χειροκρότημα για τη ζωή βέβαια.......και ένα για σένα για τα όμορφα έργα σου !!!!!
    Χαίρομαι πολύ να διαβάζω αυτά τα κείμενα.....τα φιλιά μου !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αααα σε ευχαριστώ πολύ Ράνια μου η αλήθεια είναι ότι θα έβαζα μόνο το γιλεκάκι και θα ήταν συντομότερη η ανάρτηση...αλλά διαβάζοντας αυτήν την ιστορία με τον μικρό, ήρθε και έκατσε η περίπτωση...😊
      Να είσαι καλά φίλη μου και να περνάς όμορφα με ότι κάνεις την αγάπη μου φιλιααα!! 😍

      Διαγραφή
  2. Όμορφη διδακτική ιστοριούλα. Καλό είναι να δεχόμαστε τα πράγματα όπως έρχονται. Δεν μπορούμε να αλλάξουμε τις προϋποθέσεις τις ζωής. Μπορούμε όμως να προσπαθούμε για το καλύτερο. Όχι δεν εννοώ να συμβιβάζεσαι, αλλά να δέχεσαι πως η ζωή έχει και αποτυχίες. Κι αν γκρεμίζονται τα κάστρα…..ας τα ξαναφτιάξουμε, κανένας στόχος δεν είναι εύκολος. Μπορεί το κύμα να ήταν μεγαλύτερο σήμερα, αύριο θα είναι πιο ήρεμο
    Και η ιστορία σου Ρούλα μου, η διάθεσή σου και τα έργα σου...πολύ όμορφα! Καλοφόρετο του Γιαννάκη!
    Φιλιά πολλά και μια όμορφη εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ολες αυτές οι ιστορίες Αννίκα μου είναι διδακτικές και όπως το λες καλο είναι να δεχόμαστε τα πράγματα όπως έρχονται...ποτέ δεν θα είναι όλα καλά ή όλα κακά...η ουσία είναι να βρίσκουμε το θάρρος να ξαναπροσπαθούμε , να φτιάχνουμε τα δύσκολα που έρχονται ούτως ή άλλως, αφού η ζωή μας συνεχίζεται, και είμαστε εδώ ακόμα.
      Τώρα αν σου πω ότι αφορμή ήταν το γιλεκάκι του μικρού μας να κάνω ανάρτηση αυτήν την ιστορία θα το πιστέψεις; 🤣 τώρα πως το συνδύασα αυτό δεν ξέρω φίλη μου , ίσως επειδή μιλούσε η ιστορία για ένα παιδί...
      Να είσαι καλά, την αγάπη μου πάντα φιλιααα!!😍

      Διαγραφή
  3. Πολύ όμορφη η ιστορία, Ρούλα μου, αλλά εξίσου όμορφο και το γιλεκάκι του μικρού! Είσαι μαστόρισσα, το έχουμε ξαναπεί!
    Να έχεις μια όμορφη εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η ιστορία προέκυψε ψάχνοντας Πίππη μου σε ένα μικρό συλλεκτικό βιβλιαράκι που έχει μικρές ιστορίες για δύσκολες ώρες και που όλες έχουν πολύ ωραίες παραβολές με αισιόδοξο τέλος...και επειδή είχε να κανει μικρό παιδί, συνδύασα, αν και ήταν άσχετο με το θέμα , να σας παρουσιάσω το πλεκτό του μικρού μας που μόλις είχα τελειώσει...🤣.. για μαστόρισσα δεν ξέρω , αλλά νομίζω στην ηλικία μου όλες λίγο πολύ μαστόρισσες είμαστε στον τομλέα της η κάθε μιά μας...😉

      Διαγραφή
    2. Καλε; στην βιασύνη μου δεν άφησα αγάπη και φιλιαααα!!🤣🧡😘

      Διαγραφή
  4. Ωραίο το δίδαγμα της ιστορίας, Ρουλίτσα μου!
    Τα παιδιά είναι σοφά. Οι ενήλικες, σε μεγάλο ποσοστό, ηλίθιοι
    το λιγότερο!
    Τι τυχερός ο μικρός σας! Να ζήσεις πολλά πολλά χρόνια, χαρά
    μου και να του φτιάξεις και την προίκα του! 😉😁
    Φιλάκια πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αριστάκι μου όσο μεγαλώνουμε μαθαίνουμε και για μένα αυτή η μικρή ιστορία ήταν διδακτική, την επόμενη φορά που θα συναντήσω τα δύσκολα, αντί να κάθομαι να κλαίω την μοίρα μου (ευτυχώς μέχρι τώρα δεν μου έχει συμβεί, αλλά δεν αποκλείω τίποτα από την ζωή μας) ας έχουμε δύναμη και αισιοδοξία , ανάλογα με τις περιστάσεις και τι μας λέει η καρδιά μας να πράξουμε ...
      Θα συμφωνήσω απόλυτα με αυτό που λες πως ... Τα παιδιά είναι σοφά. Οι ενήλικες, σε μεγάλο ποσοστό, ηλίθιοι
      το λιγότερο!
      Αυτός παιδί μου θα του δώσουνε προίκα τέτοιο κουκλί που είναι...το λέει η χαζόκουκουβαγιοπρογιαγιά του 🤣🤣...αν κατάφερες να διαβάσεις την λέξει σιδηρόδρομο είσαι ήρωιδα...😍
      Να έχεις δύναμη Αριστάκι μου και να είσαι καλά την αγάπη μου φιλιάαα 🧡😘

      Διαγραφή
  5. Αν μας μάθαιναν από παιδιά να μη στεναζωριόμαστε όταν κάτι χαλάει ή χάνεται, μεγαλώνοντας θα είμασταν εξοπλισμένοι για τα πάντα! ;)
    Μου αρέσουν αυτές οι ιστορίες γιατί σε αφήνουν να στοχαστείς.... Α! και το γιλεκάκι μου αρέσει, αλλά δεν ανυπομονώ να χειμωνιάσει! :)
    ΑΦιλάκια γλυκά και καλή μας βδομάδα! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι να ήταν έτσι φιλενάδα, αλλά αυτά είναι μαθήματα πολυτελείας για τα σχολεία. Και είναι τόσο ουσιαστικά για να διαμορφώσουν χαρακτήρες, αλλά αυτά είναι ψιλά γράμματα για τα σχολεία... Οι γονείς δεν έχουν χρόνο πια να ασχοληθούν με όλα αυτά. Το παιδί θα μάθει μόνο αν έχει σαν παράδειγμα τους γονείς του!
      Την ιστορία αυτή, ήταν άσχετη με το γιλεκάκι του μικρού, αλλά εγώ βρήκα την ευκαιρία να τα συνδυάσω... 🤣
      Ούτε και εγώ ανυπομονώ για τον χειμώνα Στεφανία μου και ευτυχώς που αργεί να έρθει φέτος!!
      Να είσαι καλά να έχεις δύναμη...η υπομονή είναι το κλειδί για όλα! την αγάπη μου φιλιααα!! 🧡😘

      Διαγραφή
  6. Τι φίνο γιλεκάκι έπλεξαν πάλι τα χεράκια σου, Ρουλάκι μου!
    Να το χαρεί ο μικρούλης σας (θα είναι σωστό αντράκι με τέτοιο στυλάτο ρούχο) 😊
    Όσο για τους δύο αρχιτέκτονες του υπέροχου παραμυθιού σου, σαφώς και ο πιο σοφός είναι ο μικρός. Το περιγράφεις τόσο γλαφυρά...
    Καλή εβδομάδα να έχεις αγαπημένη μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εεεε ναι Κανελλάκι μου βρήκες την σωστή λέξη για τον μικρό μας...🤣 τι άλλο θα έλεγε μια τρελλοκουκουβαγιοδις γιαγιά;🤣
      Στην πραγματικότητα το γιλεκάκι ήταν ο πρωταγωνιστής της ανάρτησης, αλλά ήθελα να "ντύσω" το πλεκτό με μια ιστορία με παιδί, έστω και άσχετη με το θέμα...🤣και αυτήν την βρήκα στο μικρό συλλεκτικό βιβλιαράκι.
      Μακάρι ακόμα και μεγαλώνοντας να είχαμε την αθωότητά ενός παιδιού, ίσως να λύναμε τα προβλήματα μας μα πιο εύκολους τρόπους αγάπη μου.
      Καλά να είσαι Κανελλάκι μου καλή εβδομαδα να έχεις και εσύ καρδιά μου...την αγάπη μου🧡 πάντα φιλώ σε. Σ.Λ.

      Διαγραφή
  7. Αχ, Ρούλα μου με τις όμορφες στιγμές και σκέψεις, που μάς χαρίζεις αγαπητή μου φίλη. Εγώ νιώθω πραγματικά πολύ όμορφα εδώ στο σπιτικό σου. Με τη γραφή, τις εικόνες σου, την αφήγησή σου, τα θέματά σου.
    Καλή βδομάδα και το ευχαριστώ μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ για τα πάντα ευγενικά σχόλια σου... χαίρομαι που περνάς όμορφα εδώ μέσα. Αυτός είναι ο σκοπός αυτού του σπιτικού-ιστολογίου άλλωστε...😊
      Να είσαι καλά και να περνάς όσο καλύτερα γίνεται...εξ άλλου μέσα σ αυτήν την μπλοκογειτονιά το προσπαθούμε όλοι μας ε; την καληνύχτα μου ! 🌙

      Διαγραφή
  8. Τι όμορφο Σμαραγδένια μου.
    Πραγματικά, με τίποτα ερχόμαστε και έτσι ακριβώς φεύγουμε.
    Ας έχουμε αγάπη στη καρδιά μας.
    Τι τέλειο γιλεκάκι έφτιαξες στο μικρούλη σας;
    Μπράβο σου Σμαραγδένια μου, πραγματικά σε χαίρομαι.
    Πολλά φιλιά.
    Καλό ξημέρωμα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειχε το νόημα της αυτή η μικρή ιστορία Μαρινάκι μου αν σκεφτούμε πως όσα περισσότερα θέλουμε να κάνουμε στην ζωή μας, τόσο πιο πολύ θα στεναχωρηθούμε αν τα χάσουμε, που θα τα χάσουμε μια μέρα οπωσδήποτε...
      Το γιλέκο ήταν η αφορμή να συνδυάσω αυτά που δεν συνδυάζονται.
      Ο συνδετικός κρίκος απλά ήταν ένα παιδί, που χαμογελούσε... 😊
      Σε ευχαριστώ πολύ Μαρινάκι μου να είσαι καλά μικρή μου να περνάς όμορφα την αγάπη μου φιλιααα!!🧡😘

      Διαγραφή
  9. Υπέροχη η ιστοριούλα σου Ρούλα μου. Μακάρι να σκεφτόμαστε όπως τα παιδιά σε ορισμένα πράγματα.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Ελένη μου όσο μεγαλώνουμε αλλάζουμε εμείς και γινόμαστε υπερκαταναλωτές... μακάρι να είμασταν πιο σοφοί όπως μόνο τα παιδιά μπορούνε να είναι μέσα στην αθωότητά τους.
      Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα με ότι κάνεις φίλη μου την αγάπη μου φιλιααα!!🧡😘

      Διαγραφή
  10. Ομορφα τα μαστορεψες και τα δυο φιλεναδα.Εξαιρετικη η ιστορια και το γιλεκακι μουρλια.Μια μεγαλη αγκαλια και στους δυο σας.Φιλακια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάπως ήθελα να συνδυάσω τα ασυνδύαστα Λίρσα μου η μαγική λέξη ήταν (παιδί )...η ιστορία ξεκινούσε με εάν παιδί και εγώ έπλεξα για ένα παιδί και τι παιδί φιλενάδα...αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει λέει μια παροιμία ε; πως φαίνεται τι χαζό δις γιαγιά είμαι ε; 🤣🤣🤣
      Την αγάπη μου φιλακιααα!!🧡😘

      Διαγραφή
  11. Οι ιστορίες σου αφήνουν μια γλυκιά γεύση Ρούλα μου!
    Πόσο σοφά είναι τα παιδιά! Γιατί αλλάζουμε μεγαλώνοντας;
    Ξέρουμε ότι όλα κάποτε τελειώνουν, αλλά δεν το πιστεύουμε.
    Εδώ ταιριάζει και το , Μηδένα προ του τέλους μακάριζε.
    Το γιλεκακι σου είναι κουκλίστικο.
    Κρατάω για ενθύμιο τα δύο τελευταία που έπλεξε η μαμά μου για τα κορίτσια μας.
    Είναι περίπου ίδια νε το δικό σου και τα θυμήθηκα.
    Καλοφόρετο.
    Τα φιλιά μου σε όλους σας .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο πρωταγωνιστής Ρένα μου ήταν το γιλέκο🤣 και διαβάζοντας και εγώ αυτήν την ιστορία, που είχε πρωταγωνιστή ένα παιδί , είπα να τα παντρέψω σε μια ανάρτηση και ας είχαν άσχετο θέμα 😊..
      Κάτι ήξεραν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι για να βγάλουν αυτό το σοφό ρητό, αλλά ποιος το σκέφτεται;
      Το γιλεκάκι ο μικρός δεν ήθελε να το βάλει γιατί έκανε ζέστη ακόμα 😊
      Πολύ όμορφα είναι να κρατάμε ενθύμια...το ίδιο έχω κάνει και εγώ σε ζακετάκι της μεγάλης μας εγγονής .
      Σε ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά φιλενάδα να χαίρεσαι παιδιά και εγγόνια την αγάπη μου φιλιαααα!😍

      Διαγραφή
  12. Διδακτική πέρα για πέρα η ιστορία σου Σμαραγδάκι μου. Αν όλοι οι άνθρωποι στον πλανήτη ακολουθούσαν αυτή τη σοφή συμβουλή, η γη μας θα ήταν μόνον τόπος ευτυχίας. Και μακάρι να ήταν.
    Το ζιπουνάκι (έτσι το λέμε εμείς στον τόπο μου) είναι τέλειο. Χαρά στο κορμάκι που θα ζεστάνει :)
    Να είσαι καλά Σμαραγδάκι μου και να περνάς υπέροχα με την οικογένειά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Μαρία μου όντως έτσι είναι και μακάρι να παίρναμε από αυτά τα διδάγματα ακριβώς το νόημα που μας δίνουν...
    Και εγώ όταν διαβάζω, σε αυτό το συλλεκτικό μικρό βιβλιαράκι αυτές τις μικρές ιστορίες εν είδος παραμυθιού, μου αφήνουν αυτή την αίσθηση της διδαχής, όσο μεγάλοι και να είμαστε...ναι Μαρία μου θα συμφωνήσω μαζί σου πως ο κόσμος θα ήταν καλύτερος αν...
    Το γιλεκάκι-ζιπουνάκι που έπλεξα για το μικρό μας δισέγγονο και ήθελα να σας το δείξω σαν χαζογιαγιά που είμαι, ήταν η αφορμή να μοιραστώ μαζί σας αυτήν την όμορφη παραμυθοιστορία, παρόλο που ήταν άσχετο με το θέμα της ανάρτησης 😊
    Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία μου για το όμορφο σχόλιό σου να είσαι καλά φίλη μου να κάνεις ότι σε κάνει χαρούμενη την αγάπη μου φιλιααα! 😍

    ΑπάντησηΔιαγραφή