Νά μαι πάλι εδώ, στις επάλξεις το επόμενου δρώμενου, πρώτα από όλα να παίξω με την εικόνα "2" που επέλεξα από την πρόσκληση της Μαίρης και να βάλω την σκέψη μου σε εγρήγορση. Κατά δεύτερο λόγο αυτές οι προσπάθειες με κάνουν να νιώθω πως ακόμα μπορώ, με ότι αυτό συνεπάγεται. 😊 Ας μην πολυλογούμε όμως και ας έρθουμε στην ιστορία μας.
Αρχές Νοέμβρη και η καλοκαιρία καλά κρατεί, στον ευλογημένο ετούτο τόπο.Το φθινοπωρινό καλοκαιράκι συνεχίζεται μέχρι την ώρα που γράφω 5 του μήνα, προς τέρψη και ευχαρίστηση των απανταχού χειμερινών και όχι μόνο κολυμβητών, όπως της Ερμιόνης και του Σωκράτη.
Μια από αυτές τις μέρες ήταν και η σημερινή, που τα δυο ερωτευμένα παιδιά χαίρονταν τον ήλιο ξαπλωμένοι στην όμορφη ερημική παραλία.
Τους άρεσε να ανακαλύπτουν μικρές απομακρυσμένες λευκές αμμουδιές και να απολαμβάνουν την ήρεμη θάλασσα ξαπλωμένοι αγκαλιά τα χάδια του ήλιου στα κορμιά τους.
Ήξερε τον τρόπο να την κάνει χαρούμενη και ευτυχισμένη ο Σωκράτης με τα χάδια του και τα φιλιά του κάνοντας το κορμί της να τρέμει από αγάπη στα χέρια του και αυτό ήταν που λάτρευε σε εκείνον. Χαλαρωμένα, χορτάτα τα κορμιά τους από έρωτα, τους πήρε ό Μορφέας στην αγκαλιά του.
Μέσα στην ησυχία η Ερμιόνη, άκουσε ένα σούρσιμο στην άμμο. Ξαφνιασμένη, γεμάτη περιέργεια, ανασηκώθηκε λίγο και κοίταξε γύρω να δει ποιος ήταν ο παρείσακτος στην ερημική παραλία. Δεν είδε τίποτα...ξανακοίταξε πιο προσεκτικά αυτή την φορά και ένα χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό της, βλέποντας την αιτία του θορύβου.
Αφού απόλαυσε το θέαμα, σκούντησέ τον Σωκράτη που κοιμόταν ακόμα να ξυπνήσει, βάζοντας συγχρόνως το δάχτυλο στο στόμα της δείχνοντας του να κάνει ησυχία. Παραξενευμένος εκείνος την κοίταξε ερωτηματικά και η Ερμιόνη του έδειξε ένα σημείο λίγα μέτρα μακρύτερα τους. Τα μάτια του Σωκράτη άνοιξαν διάπλατα κοιτάζοντας το θέαμα που έβλεπε τόση ώρα η Ερμιόνη του.
Πολλά μικρά χελωνάκια ξεπρόβαλαν μαζεμένα το ένα κοντά το άλλο, μέσα από μια λακκούβα στην άμμο, πηγαίνοντας προς την θάλασσα, λίγα μέτρα μακριά τους, γεμάτη αυγά, που αρκετά από αυτά ήταν μισοανοιγμένα και από μέσα τους έβγαιναν χελωνάκια που όλα μαζί προχωρούσαν προς την θάλασσα. Σηκώθηκαν με αργές κινήσεις στα γόνατα για να μην τρομάξουν τα μικρά χελωνάκια, παρακολουθώντας τα με κομμένη την ανάσα, μέχρι που και το τελευταίο χελωνάκι να μπει στην θάλασσα έτοιμο για το πιο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής του.
"-Το ήξερες Σωκράτη μου ότι η μαμά χελώνα όταν έρχεται η ώρα να γεννήσει βγαίνει στην αμμουδιά και με τις κινήσεις του σώματός της, δημιουργεί στην άμμο ένα βαθούλωμα που σκάβει με τα πίσω πτερύγιά της μια τρύπα σε σχήμα φιάλης, όπου γεννάει τα αυγά της; Το μέγεθός του κάθε αυγού είναι σαν μικρό μπαλάκι. Να σαν... εκείνο που βγήκε το τελευταίο χελωνάκι. Το κέλυφός τους δε, είναι μαλακό για να μην σπάνε. Έχει υφή σαν περγαμηνή και καλύπτεται από ένα υγρό σαν αντισηπτικό προστατεύοντας το αυγό από μολύνσεις. Αφού κάνει τα αυγά της τα σκεπάζει με την άμμο, καμουφλάροντας την περιοχή πετώντας στεγνή άμμο και στην συνέχεια επιστρέφει στην θάλασσα."
Ο Σωκράτης, όση ώρα η Ερμιόνη του εξηγούσε της πληροφορίες για την μαμά χελώνα και τα χελωνάκια της, την κοιτούσε έκπληκτος.
-Και πως τα ξέρει το έξυπνο κορίτσι μου όλα αυτά; της είπε γελώντας.
-Εεεε τι ρωτάς; αφού ξέρεις το ενδιαφέρον μου για την χελώνα καρέτα καρέτα. Ας είναι καλά το ψαχτίρι στο ίντερνετ του είπε γελώντας και του έκλεισε το στόμα με ένα φιλί.
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο κάλεσμα της πρόσκλησης για την μίνι σκυτάλη # 4!! της Μαίρης με την γήινη ματιά της.
Ότι "πληροφορίες" διαβάσετε σε ότι αφορά την χελώνα μέσα σε εισαγωγικά είναι αντιγραφή από Εδώ τις οποίες προσάρμοσα στο τέλος της ιστορίας μου.Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και ας πάμε κόντρα στους καιρούς φορώντας το πιο όμορφο χαμόγελο μας!😊
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.
