Τρίτη 20 Δεκεμβρίου 2022

ΕΥΧΕΣ ΑΠΟ ΚΑΡΔΙΆΣ!!


 Οι γιορτές βρίσκονται μια ανάσα μακριά φίλοι μου. 

Οι γυναίκες επωμιζόμαστε με ένα σωρό δουλειές αφού οι περισσότερες, εκτός από τις κλασικές δουλειές του σπιτιού, έχουμε και την βιοποριστική δουλειά. Οι ώρες που θα έχουμε στην διάθεσή μας για να κάνουμε αυτό που μας αρέσει. π.χ 😉 σερφάρισμα και επισκέψεις στην μπλοκογειτονιά, που  γίνονται τώρα τελευταία με χρονοκαθυστέρηση... 😊

Με αυτήν την σκέψη μου, αυτή η  ανάρτηση θα είναι απλά γιορτινή με το να σας δείξω  ευχετήριες καρτούλες με κάτι μικρά πλεκτούλια, που έφτιαξα, έτσι για το καλό, τον λίγο χρόνο που είχα στην διάθεσή μου.

Εδώ είναι η πλεκτή Χριστουγεννιάτικη κολεξιόν μας!! Μην στρυμώχνεστε καλέ;

-Δεν φταίμε εμείς, εσύ μας στρύμωξες έτσι , τι φωνάζεις;

Και εδώ οι ευχετήριες καρτούλες μου, ευτυχώς αυτές δεν παραπονέθηκαν με το στρίμωγμα...😊

Για το τέλος θέλησα να σας κεράσω, όχι μελομακάρονα, αφού αυτά μου κάηκαν λίγο, γιατί ήμουν στο μπλοκ της Κανελλάκι... και είχα πέσει κάτω από τα γέλια, ξεχνώντας τα μελομακάρονα στον φούρνο...🤣 έτσι  είπα να κάνω την ανατροπή με  μερικά μηλοπιτάκια που μπορεί να μην είναι της Χριστουγεννιάτικης παράδοσης, αλλά είναι πεντανόστιμα  και νηστίσιμα, για όποιον τα προτιμά. Χιονισμένα δε, ταιριάζουν και αυτές τις μέρες!


Οι ευχές μου ολόψυχα να περάσετε μαγικά  ετούτες τις Άγιες μέρες όλοι,  μαζί με τους αγαπημένους σας όμορφα, οικογενειακά, με αγάπη γύρω σας, μοιραστείτε  ευτυχισμένες στιγμές, αφού σαν την οικογένεια μας δεν έχει και χαρίσετε χαμόγελα όσο μπορείτε περισσότερα.

Ας κοιτάξουμε και γύρω μας όλο και κάποιος θα χρειάζεται ένα χαμόγελο μαζί με την έμπρακτη αγάπη μας. Ας το χαρίσουμε!

Να είστε όλοι καλά, μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε...

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ!!✨🧡

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 







 

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2022

ΕΦΤΑΣΕ Η...ΩΡΑ!!!

 Ποια ώρα έφτασε αναρωτιέστε; Εεεε αυτή του ευχαριστώ πολύ για την αγάπη σας και τις όμορφες ευχές σας για τα γενέθλια και την γιορτή μου.

Και μόνο με ένα τρόπο θα μπορούσα να το κάνω αυτό, με το να κληρώσω δύο δωράκια με την κλασική πια μέθοδο, "χειρωνακτικά" 🤣    τετράδιο, χαρτάκια, τύλιγμα, καρδούλα Χαράς και...κλήρωση!!


Δύο θα είναι οι τυχερές, αφού δυο ήταν και οι γιορτές μου. Μακάρι να είχα την δυνατότητα να έκανα σε όλους σας κάτι, θα το ήθελα πολύ.

Ενώ η μέθοδος της κλήρωσης είναι η κλασική μου, φέτος είπα αντί για τα ονόματα στα χαρτάκια, να βάλω αριθμούς, αφού είχα γράψει τα ονόματα σας αριθμημένα στο τετράδιο.
Και δεν ήταν μόνο αυτή η διαφορά, κάθε φορά βλέπατε την χερούκλα μου να τραβάει τον κλήρο και να βγάζει τον τυχερό αριθμό...

Φέτος την δουλειά αυτή την ανέλαβε ένα μικρό χεράκι, που κοίτα τώρα σύμπτωση, με άφησε άφωνη που το μικρό χεράκι με μιας, έπιασε δυο κλήρους μαζί, που και να το ήθελε κάποιος να το κάνει, δεν θα το κατάφερνε...με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια!🤣


🤣🤣

Να μην σας κρατάω άλλο σε αγωνία όμως, ξετυλίγοντας τα χαρτάκια...

Παραπαπάμμμμ! η πρώτη τυχερή είναι η Αριστέα μας με το συμπόσιο της  με τον αριθμό 7...

και η δεύτερη τυχερή είναι η  Γλαύκη με τον καφέ της, με τον αριθμό 24...

είμαι πολύ χαρούμενη και για τα δυο κορίτσια...και για του λόγου το αληθές εδώ το τετράδιο!

Τα δωράκια μου είναι απλά συμβολικά, φτιαγμένα με πολύ αγάπη που θα μοιραστούν στις φίλες είναι μια θήκη να φορτίζει το τηλέφωνο κρεμασμένο από την πρίζα, μια κρεμαστρούλα για ότι μπορείς να βάλεις και πιάστρες για τον φούρνο.

Ελπίζω να τους φανούν χρήσιμα.

Εύχομαι να έχετε μια όμορφη εβδομάδα μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να χαμογελάτε στα δύσκολα, μας δίνει την δύναμη να συνεχίσουμε να ελπίζουμε για κάτι καλύτερο...😊 

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...






Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2022

ΓΙΟΡΤΆΖΟΥΜΕ, ΣΤΟΛΊΣΑΜΕ ΚΑΙ...ΣΑΣ ΠΕΡΙΜΈΝΟΥΜΕ

 

Κάποιες φορές όταν η ζωή έχει κέφια, φτιάχνει τις δικές της ιστορίες, με   ήρωες όλους εμάς.

Την ιστορία που θα σας πω...(Αααα θα μου πείτε σήμερα γιορτάζεις και θα μας πεις ιστορία;) Εεεε ναι, γιατί κάθε χρόνο ήθελα να το κάνω και να σας μιλήσω για αυτήν την φίλη, που την γνώρισα εδώ και δεκαπέντε χρόνια, ίσως να είναι και περισσότερα, μέσο ραδιοφώνου. 

Από πάντα είχα την συνήθεια και την έχω ακόμα, να ακούω τα πρωινά μου ραδιόφωνο και μάλιστα μια συγκεκριμένη εκπομπή με κρητικά τραγούδια και που έπαιρναν ακροατές και έλεγαν μαντινάδες. Μέσα σε αυτούς όλους ήμουν και εγώ, όπως και η Αργυρώ. Δεν ήξερε η μια την άλλη, αλλά κάποια στιγμή και μόνο από την φωνή της αποφάσισα αν  ήθελε να γνωριστούμε από κοντά, οπερ και εγένετο. Η οποία έκπληξη ήταν τότε που συναντηθήκαμε,  πως είχαμε γενέθλια την ίδια μέρα, με την διαφορά ότι εκείνη είναι πολύ μικρότερη μου με έντεκα χρόνια διαφορά. Έκτοτε έχουμε γίνει τόσο καλές φίλες, αν και δεν βρισκόμαστε τακτικά μαζί, αν και μένουμε στην ίδια πόλη, εν τούτης κάθε χρόνο την μέρα των γενεθλίων μας στις 30 του Νοέμβρη θα συναντηθούμε για να δώσουμε τις ευχές μας η μία στην άλλη.

Μήπως σας θυμίζει κάτι αυτό; αυτό;😊 η εποχή αυτή ήταν πριν ίντερνετ.

Θα μου πείτε γιατί σας τα λέω τώρα;

Εεεε να...όλα αυτά τα χρόνια δεν σκεφτήκαμε να βγάλουμε μια φωτογραφία μαζί αυτήν την μέρα, οπότε αυτή η φορά ήταν ξεχωριστή, αφού αποτυπώθηκε από το κλικ του κινητού μας...


Είναι κάποιοι άνθρωποι που μπαίνουν στις ζωές μας από το πουθενά και μένουν!!

Μπορεί να πέρασαν τα γενέθλια μου, αλλά επειδή είναι κοντά και η σημερινή γιορτή μου, το κάνω...με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια.

Για ακόμα μια φορά δεν θα κάνω την έκπληξη και θα σας κεράσω λουκουμάδες για τα γενέθλια, αφού το έχουμε παράδοση εδώ να τους φτιάχνουμε αυτήν την μέρα του Αγιου Αντρέα...

Το δεύτερο κέρασμα μου τα ξεχωριστά βάρβαρα, που και αυτά είναι παράδοση εδώ της Αγίας Βαρβάρας. Τα παιδιά μου περιμένουν πως και πως και τα δύο... Τελικά μέσα στην παράδοση είμαι. 😊

 Και ένα έξτρα γλυκάκι για όσους δεν τρώνε τίποτα από τα παραπάνω, ένα κομμάτι γαλακτομπούρεκο, ελπίζω να σας γλυκάνει.


Αφού γλυκαθήκατε, είναι ώρα να σας δείξω πόσο τυχερούλα είμαι αφού η κλήρωση που έκανε η Μαίρη με την σκυτάλη της, έβγαλε το όνομα μου.

Τα δωράκια της έφτασαν και η χαρά μου δεν περιγράφεται φίλοι μου όταν ανοίγοντας το δέμα με περίμεναν δωράκια από τα χέρια της φτιαγμένα με πολύ αγάπη! ένα πολύ όμορφο κουτί με ντεκουπάζ γεμάτο με αποξεραμένα μυρωδάτα πότ πουρί, που στόλισε το Χριστουγεννιάτικό μας τραπέζι.


Δύο κουκουνάρια με πηλό δεμένα με ένα γουράκι που μπήκε στα κλειδιά μου  και πολύ γευστικά γεμιστά μπισκοτάκια που τιμήθηκαν δεόντως...🤣 Μαίρη μου η τούλινη καρδούλα που τα περικλείει, αποτυπώνει την αγάπη μου και το ευχαριστώ μου.

Σας εύχομαι να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να χαμογελάτε παρ όλα τα δύσκολα...το χαμόγελο δεν έβαψε ποτέ κανέναν.

Καλό γιορτινό μήνα να έχετε και καλό χειμώνα!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...




   


Δευτέρα 28 Νοεμβρίου 2022

ΑΣ...ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ!

Θα μου πείτε μα είναι ώρα για τέτοια  πρόταση βρε Ρούλα; Με τις ετοιμασίες για τα Χριστούγεννα;

Εν μέρει μπορεί να έχετε δίκιο, αλλά μπορεί την ώρα που θα ξεκουράζεστε  να πάρετε ένα βιβλίο, ξεχάσετε για λίγο τις δουλειές που περιμένουν και που ούτως ή άλλως δεν τελειώνουν ποτέ και βυθιστείτε μέσα στις σελίδες του, δίνοντας ένα διάλλειμα στον εαυτό σας.

Αν πάλι δεν βρείτε ώρα μέσα στο κυνήγι του χρόνου να τα προλάβουμε όλα, έρχονται οι γιορτές και κάποιες μέρες θα ξεκουραστούμε...εεε ας πάρουμε ένα βιβλίο τότε να χαλαρώσουμε και να ταξιδέψουμε μαζί του.

Σας παρουσιάζω τρία βιβλία που διάβασα τους προηγούμενους μήνες.

Το πρώτο ήταν ένα εξαιρετικό ιστορικό μυθιστόρημα, του Θοδωρή Παπαθεοδώρου, για τους αγώνες των γυναικών και όχι μόνο στην απελευθέρωση της σκλάβας Μακεδονίας.



Χαρισμένος θησαυρός  από αγαπημένη φίλη...την ευχαριστώ πολύ εκ βαθέων καρδιάς.

Τα δύο επόμενα που σας προτείνω, τα δανείστηκα από την εγγονή μου, που έχει και εκείνη την λατρεία του διαβάσματος και που την άφησε για λίγο επειδή μαθαίνει τώρα τον μικρό Γιαννάκη μας να αγαπήσει το βιβλίο και ήδη του αρέσουν τα παραμυθάκια με τις εικόνες τους.

Το πρώτο είναι ,του XARLAN COBEN, O ΞΕΝΟΣ. Ένα μυθιστόρημα  μυστηρίου που όσοι αγαπάνε αυτού του είδους τα βιβλία θα τους αρέσει...από ότι βλέπετε και στο εξώφυλλο, έχει γίνει και σειρά στο ΝΕΤΦΙΛΞ.



Η δική μου γνώμη; λίγο με κούρασε, ίσως γιατί αυτού του είδους τα μυστήρια δεν είναι από τα αγαπημένα μου.

Η τρίτη μου πρόταση είναι το βιβλίο του  Jostein Gaarter ο Κόσμος της Σοφίας. Ενα μυθιστόρημα για την ιστορία της φιλοσοφίας, το οποίο για μένα προσωπικά ήταν αποκάλυψη, αφού μόνο  είχα ακούσει και όχι είχα διαβάσει για τους αρχαίους φιλόσοφους. Μαθαίνουμε την ιστορία της φιλοσοφίας μαζί με δύο  15 χρονα κορίτσια, με μικρές δόσεις μυστηρίου. έξυπνα δοσμένες  στην ανάγνωσή του.



Αυτές ήταν οι μικρές μου προτάσεις για διάβασμα. Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην αφήνετε να περνάει η μέρα σας χωρίς ένα χαμόγελο.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε... 


   




Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2022

ΚΑΣΤΡΑ ΣΤΗΝ...ΑΜΜΟ.

Σίγουρα ο τίτλος δεν είναι της εποχής αλλά, όταν έχεις τέτοιο καλοκαιρινό καιρό τι να σκεφτείς; Και για του λόγου το αληθές σήμερα!20 του Νοέμβρη μπροστά στο σπίτι μας.


  
Το κείμενο αυτό από το βιβλιαράκι με τις μικρές ιστορίες, που συχνά πυκνά ανασκαλεύω, μου άρεσε πολύ επειδή το θέμα του νομίζω πως μας αφορά, στον τρόπο που σκεφτόμαστε όλοι μας.

"Η ζωή είναι πολύ σύντομη για να την σπαταλάμε ανησυχώντας για πράγματα που δεν αλλάζουν. Ας μάθουμε να ζούμε και να γευόμαστε τις καθημερινές ομορφιές που η ζωή απλώνει πλουσιοπάροχα μπροστά μας!"

Μια φορά και ένα καιρό, ήταν μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού όπου ο ήλιος έκαιγε. Ο αέρας ήταν υγρός και γεμάτος σκόνη. Τα κύματα στην θάλασσα έπαιζαν ρυθμικά. Ένα μικρό αγόρι στα γόνατα παίρνει με το πλαστικό του φτυάρι την άμμο και την τοποθετεί σε ένα ανοιχτό μπλε κουβαδάκι. Μετά στρώνει την άμμου στην κορυφή του κουβά, τον αναποδογυρίζει και τον σηκώνει. Προς μεγάλη ευχαρίστηση του μικρού αρχιτέκτονα, ο πύργος ενός κάστρου έχει φτιαχτεί.


  Όλο το απόγευμα θα δούλευε γι αυτόν. Έσκαψε τάφρο βαθιά. Ύψωσε τα τείχη. Γιά σκοπιές έβαλε καπάκια από μπουκάλια. Τα ξυλάκια από παγωτά χρησίμευσαν για γέφυρες. Έφτιαξε ένα κάστρο στην άμμο.

Στην μεγάλη πόλη, γεμάτη από κίνηση και βουητά αυτοκινήτων, ένα άντρας στο γραφείο του βάζει στοίβες από χαρτιά, μιλάει στο τηλέφωνο που έχει ακουμπισμένο στον ώμο του, ενώ ταυτόχρονα χτυπάει με τα δάχτυλά το πληκτρολόγιο. Κάνει συνδυασμούς με τους αριθμούς και υπογράφει συμβόλαια προς μεγάλη ευχαρίστηση αποκομίζει κέρδος. όλη του την ζωή θα δουλεύει, θα κάνει σχέδια, θα προεικάζει το μέλλον του που θα είναι μια αυτοκρατορία.

Δυο δημιουργοί κάστρων. Έχουν πολλά κοινά. Μεγαλουργούν από το τίποτα και φτιάχνουν κάτι. Είναι εργατικοί και αποφασισμένοι. Και για τους δυο θα σηκωθεί η παλίρροια και θα δώσει το τέλος. Και όμως εδώ είναι που τελειώνουν οι ομοιότητες.

Γιατί το παιδί βλέπει το τέλος ενώ ο άντρας το αγνοεί. Παρακολουθήστε το παιδί καθώς έρχεται το σούρουπο. Καθώς τα κύματα πλησιάζουν, το σοφό παιδί σηκώνεται στα πόδια του και αρχίζει να χειροκροτεί. Καμιά θλίψη. Κανένας φόβος. Το ήξερε ότι θα συνέβαινε αυτό. Δεν εκπλήσσεται. Και όταν το μεγάλο κύμα σπάει επάνω στο κάστρο του στο αριστούργημα του και το ρουφάει η θάλασσα, αυτό χαμογελάει, παίρνει τα εργαλεία του κρατάει το χέρι του πατέρα του και πάει σπίτι.

Ο μεγάλος όμως δεν είναι τόσο σοφός. Καθώς τα κύματα του χρόνου σπάζουν πάνω στο κάστρο του, αυτός τρομοκρατείται. Αγκαλιάζει το μνημείο από άμμο για να το προστατέψει.  Εμποδίζει τα κύματα να φτάσουν στα τείχη που έφτιαξε. Βρεγμένος μα θαλασσινό νερό και τρέμοντας, δείχνει τα δόντια του στην παλίρροια που έρχεται. "Αυτό είναι το κάστρο μου " λέει αψήφιστα. Ο ωκεανός δεν έχει ανάγκη να δώσει απάντηση. Και οι δυο όμως ξέρουν σε ποιον ανήκει η άμμος...

Δεν ξέρω πολλά για τα κάστρα από άμμο. Όμως τα παιδιά ξέρουν. Παρατηρήστε τα και μάθετε. Προχωρήστε και χτίστε με την καρδιά, αλλά χτίστε με την καρδιά ενός παιδιού. όταν πέσει ο ήλιος και η παλίρροια τα πάρει πίσω, χαμογελάστε. Χαιρετίστε την διαδικασία της ζωής και γυρίστε σπίτι.

Το σπίτι είναι πάντα γεμάτο χαρά, είναι γεμάτο καλοσύνη. Το σπίτι το αποτελούν οι αγαπημένοι μας και οι φίλοι που γεμίζουν την ζωή μας με τα χαμόγελά τους και την έγνοια τους για μας. Ας τους δώσουμε πίσω μερική από την αγάπη, την συμπόνια και την καλή μας διάθεση.

Γιατί έτσι κι αλλιώς, ερχόμαστε στην ζωή αυτή χωρίς τίποτα. 

Φεύγουμε από την ζωή αυτή ακριβώς όπως ήρθαμε. δεν έχουμε να χάσουμε τίποτα.

Ας δώσουμε το ομορφότερο χειροκρότημα μας στην ζωή και ας μάθουμε να την ζούμε με την μεγαλοπρέπεια και την αισιοδοξία ενός μικρού παιδιού.

Και επειδή επί της ευκαιρίας μιλάμε για μικρά παιδιά, (άσχετο με το θέμα του κειμένου που διαβάσατε) θα σας δείξω τι έπλεξα του μικρού μας τώρα που θα κρυώσει ο καιρός και επιτέλους θα χρειαστεί κάποιο γιλεκάκι ε;

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και μην ξεχνάτε πως για κάθε δύσκολη στιγμή υπάρχει ένα χαμόγελο που θα μας περιμένει να γλυκάνει το πικρό.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...





Δευτέρα 14 Νοεμβρίου 2022

ΠΛΑΘΩ...ΚΟΥΛΟΥΡΆΚΙΑ...

Πριν λίγο καιρό μιλώντας με φίλη αγαπημένη στο τηλέφωνο, με ρώτησε αν έχω καμιά συνταγή για λαδοκούλουρα. Της λέω εγώ, δεν τα πολυκάνω πιά, αφού  εδώ και καιρό έχουμε οικογενειακώς καταργήσει ότι έχει ζάχαρη και αλεύρι, καλά όχι ότι δεν κάνουμε και τις παρασπονδίες μας να λέμε τις αλήθειες μας και να μην κρυβόμαστε πίσω από το δαχτυλάκι μας 😊

Αλλά έχω μια κουμπάρα-φίλη-αδελφή εδώ και τριάντα χρόνια, που κάνει κάτι λαδοκούλουρα μούρλια να τα πιείς στο ποτήρι😊 και επειδή δεν πίνονται, αλλά τρώγονται, είναι να τρως και να γλύφεις τα δάχτυλά σου. 

Θα μου πείτε γιατί δεν τα κάνεις εσύ Ρούλα αφού έχεις την συνταγή της; Εμ...εδώ είναι το κόλπο όσο και να το προσπάθησα δεν τα πετύχαινα σαν τα δικά της με τίποτα στην εμφάνιση, διότι τα χέρια μου δεν έκαναν αυτά που τους έλεγα.🤔

Σκέφτηκα λοιπόν και εγώ μια και μένουμε δίπλα, να την παρακαλέσω, λες και θα μου έλεγε όχι, να έρθει στο σπίτι μου να τα κάνουμε εδώ πίνοντας το καφεδάκι μας. Να μην πολυλογώ και βαρεθείτε (αυτό δεν το θέλουμε καθόλου έτσι;😉)σας δίνω την συνταγή της.

Αυτή είναι μισή δόση περίπου δυο ταψάκια του φούρνου.

"Λαδοκούλουρα κουμπάρας!"

1 και 1/2 ποτήρι σπορέλαιο.

3/4 του ποτηριού ζάχαρη

1 κουταλιά σούπας κανέλα

1/2 κουταλάκι του γλυκού γαρύφαλλο σκόνη.

1 πορτοκάλι χυμό και το ξύσμα του.

1/2 κουταλάκι σόδα

1 μπέκιν

1 κιλό αλεύρι για όλες τις χρήσεις.

Σουσάμι, λίγη ζάχαρη για το τύλιγμα.

Και τώρα η εκτέλεση από τα χεράκια της κουμπάρας μου.

Εχουμε όλα τα υλικά  κοντά μας για ευκολία.

Βάζουμε σε μια λεκανίτσα το λάδι,


την ζάχαρη, την κανέλα, το γαρύφαλλο, το ξύσμα, ρίχνουμε μέσα τον χυμό πορτοκαλιού, αφού έχουμε ρίξει πριν τον σόδα ανακατεύοντας τη.


τα ανακατεύουμε  μερικά λεπτά, να ενσωματωθούν τα υλικά μας.

 Κατόπιν ρίχνουμε το αλεύρι κοσκινισμένο μαζί με το μπέκιν,


μέχρι να έχουμε μια πολύ ωραία μαλακή ζύμη.
Κάνουμε με τα χέρια μας μικρά μπαστουνάκια και τα βάζουμε επάνω σε μια λαδόκολλα μέχρι να τελειώσει η ζύμη.
Στο μεταξύ ανάβουμε τον φούρνο στους 170 βαθμούς.

Οταν πλάσουμε  τα κουλουράκια όλα, βάζουμε σε ένα πιάτο το σουσάμι πλυμένο, με μια κουταλιά ζάχαρη μέσα και ανακατεύουμε να πάει παντού.

 Παίρνουμε ένα ένα τα κουλουράκια και τα τυλίγουμε με το σουσάμι να κολλήσει και να πάει παντού, έτσι δεν ξεκολλάει το σουσάμι να σκορπίζει...
Βάζουμε τα κουλουράκια σε ταψί με λαδόκολλα 
και τα βάζουμε στον φούρνο στους 170
 βαθμούς μέχρι να ροδίσουν ωραία.(μπορούμε να τα ψήσουμε και στον αέρα, ανάλογα τον φούρνο μας.) 

Γίνονται πεντανόστιμα, αφράτα και τραγανά μέχρι το τελευταίο!

Αν σας φαίνονται γλυκά, μπορείτε να  μειώνετε την ζάχαρη.

Ένα γειά, σε όλες τις φίλες μου από  την όμορφη κουμπάρα μου!



Καλή σας απόλαυση!

Η συνταγή αυτή είναι η κλασική που ξέρουμε, αλλά γιατί γίνονται τόσο  νόστιμα της κουμπάρας μου τα  λαδοκούλουρα, δεν το κατάλαβα ακόμη.😊
Όσες τα φτιάξετε θα ήθελα να μου πείτε αν σας άρεσαν...

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην ξεχνάμε το σημαντικότερο, πως όσο πιο συχνά χαμογελάμε, τόσο πιο όμορφα νιώθουμε μέσα μας!😊

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...


 



Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2022

ΜΙΝΙ ΣΚΥΤΑΛΗ # 4 !!..Η ΈΞΟΔΟΣ!

 Νά μαι πάλι εδώ, στις επάλξεις το επόμενου δρώμενου, πρώτα από όλα να παίξω με την εικόνα "2" που επέλεξα από την πρόσκληση της Μαίρης  και να βάλω την σκέψη μου σε εγρήγορση. Κατά δεύτερο λόγο αυτές οι προσπάθειες με κάνουν να νιώθω πως ακόμα μπορώ, με ότι αυτό συνεπάγεται. 😊 Ας μην πολυλογούμε όμως και ας έρθουμε στην ιστορία μας.


Αρχές Νοέμβρη και η καλοκαιρία καλά κρατεί, στον ευλογημένο ετούτο τόπο.

Το φθινοπωρινό καλοκαιράκι συνεχίζεται μέχρι την ώρα που γράφω 5 του μήνα, προς τέρψη και ευχαρίστηση των απανταχού χειμερινών και όχι μόνο κολυμβητών, όπως της Ερμιόνης και του Σωκράτη.

Μια από αυτές τις μέρες ήταν και η σημερινή, που τα δυο ερωτευμένα παιδιά χαίρονταν τον ήλιο ξαπλωμένοι στην όμορφη ερημική παραλία.

Τους άρεσε να ανακαλύπτουν μικρές απομακρυσμένες λευκές αμμουδιές και να απολαμβάνουν την ήρεμη θάλασσα ξαπλωμένοι αγκαλιά τα χάδια του ήλιου στα κορμιά τους. 

Ήξερε τον τρόπο να την κάνει χαρούμενη και  ευτυχισμένη ο Σωκράτης με τα χάδια του και τα φιλιά του κάνοντας το κορμί της να τρέμει από αγάπη στα χέρια του και αυτό ήταν που λάτρευε σε εκείνον. Χαλαρωμένα, χορτάτα τα κορμιά τους από έρωτα, τους πήρε ό Μορφέας στην αγκαλιά του.

Μέσα στην ησυχία η Ερμιόνη, άκουσε ένα σούρσιμο στην άμμο. Ξαφνιασμένη, γεμάτη περιέργεια, ανασηκώθηκε λίγο και κοίταξε γύρω να δει ποιος ήταν ο παρείσακτος στην ερημική παραλία. Δεν είδε τίποτα...ξανακοίταξε πιο προσεκτικά αυτή την φορά και ένα χαμόγελο απλώθηκε στο πρόσωπό της, βλέποντας την αιτία του θορύβου.

Αφού απόλαυσε το θέαμα, σκούντησέ τον Σωκράτη που κοιμόταν ακόμα να ξυπνήσει, βάζοντας συγχρόνως το δάχτυλο στο στόμα της δείχνοντας του να κάνει ησυχία. Παραξενευμένος εκείνος την κοίταξε ερωτηματικά και η Ερμιόνη του έδειξε ένα σημείο λίγα μέτρα μακρύτερα τους. Τα μάτια του Σωκράτη άνοιξαν διάπλατα κοιτάζοντας το θέαμα που έβλεπε τόση ώρα η Ερμιόνη του.

Πολλά μικρά χελωνάκια ξεπρόβαλαν μαζεμένα το ένα κοντά το άλλο, μέσα από μια λακκούβα στην άμμο, πηγαίνοντας προς την θάλασσα, λίγα μέτρα μακριά τους, γεμάτη αυγά, που αρκετά από αυτά ήταν  μισοανοιγμένα και από μέσα τους έβγαιναν χελωνάκια που όλα μαζί προχωρούσαν προς την θάλασσα. Σηκώθηκαν με αργές κινήσεις στα γόνατα για να μην τρομάξουν τα μικρά χελωνάκια, παρακολουθώντας τα με κομμένη την ανάσα, μέχρι που και το τελευταίο χελωνάκι να μπει στην θάλασσα έτοιμο για το πιο συναρπαστικό ταξίδι της ζωής του.

"-Το ήξερες Σωκράτη μου ότι η μαμά χελώνα όταν έρχεται η ώρα να γεννήσει βγαίνει στην αμμουδιά και με τις κινήσεις του σώματός της, δημιουργεί στην άμμο ένα βαθούλωμα που σκάβει με τα πίσω πτερύγιά της μια τρύπα σε σχήμα φιάλης, όπου γεννάει τα αυγά της; Το μέγεθός του κάθε αυγού είναι σαν μικρό μπαλάκι. Να σαν... εκείνο που βγήκε το τελευταίο χελωνάκι. Το  κέλυφός τους δε, είναι μαλακό για να μην σπάνε. Έχει υφή σαν περγαμηνή και καλύπτεται από ένα υγρό σαν αντισηπτικό προστατεύοντας το αυγό από μολύνσεις. Αφού κάνει τα αυγά της τα σκεπάζει με την άμμο, καμουφλάροντας την περιοχή πετώντας στεγνή άμμο και στην συνέχεια επιστρέφει στην θάλασσα."

Ο Σωκράτης, όση ώρα η Ερμιόνη του εξηγούσε της πληροφορίες για την μαμά χελώνα και τα  χελωνάκια της, την κοιτούσε έκπληκτος. 

-Και πως τα ξέρει το έξυπνο κορίτσι μου όλα αυτά; της είπε γελώντας.

-Εεεε τι ρωτάς; αφού ξέρεις το ενδιαφέρον μου για την χελώνα καρέτα καρέτα. Ας είναι καλά το ψαχτίρι στο ίντερνετ του είπε γελώντας και του έκλεισε το στόμα με ένα φιλί.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο κάλεσμα της πρόσκλησης για την μίνι σκυτάλη # 4!! της  Μαίρης με την γήινη ματιά της.


Ότι "πληροφορίες" διαβάσετε σε ότι αφορά την χελώνα μέσα σε εισαγωγικά είναι αντιγραφή από Εδώ τις οποίες προσάρμοσα στο τέλος της ιστορίας μου.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και ας πάμε κόντρα στους καιρούς φορώντας το πιο όμορφο  χαμόγελο μας!😊

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.