Δευτέρα 15 Απριλίου 2024

Η...ΤΕΧΝΗ ΤΟΥ...ΔΡΌΜΟΥ ΈΧΕΙ ΤΗΝ ΔΙΚΉ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΊΑ!



Δημιουργία ή βανδαλισμός; Τέχνη ή παρανομία; Ο Θανάσης Χουλιαράς μιλάει για τη street art, έχοντας μελετήσει επί χρόνια την ιστορία της, από τους τοίχους της Πομπηίας, του Μεξικού και της Νέας Υόρκης έως την Αθήνα του 2021.   Ο όρος graffiti χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά περί τα μέσα του 16ου αιώνα από τον ζωγράφο και ιστορικό Τζόρτζιο Βασάρι για να περιγράψει τα σκαλισμένα μοτίβα στις προσόψεις των σπιτιών, που ήταν ευρέως διαδεδομένα την περίοδο της Αναγέννησης. Οι ανασκαφές έχουν επιβεβαιώσει ότι στους τοίχους της Πομπηίας μπορούσε κανείς να διαβάσει ερωτικά μηνύματα, μαγικά ξόρκια και πολιτική σάτιρα. Βοσκοί στην αρχαιότητα σκάλιζαν τα αρχικά τους στα μάρμαρα, για να σηματοδοτήσουν το πέρασμά τους από έναν τόπο. Στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, ο ταξιδιωτικός συγγραφέας Τζόσεφ Κίζελακ έγινε ο πρώτος επώνυμος tagger, βάζοντας την υπογραφή του στους τοίχους της Βιέννης. Σταχυολογώντας αυτές τις πληροφορίες από το βιβλίο του Θανάση Χουλιαρά Τα μάτια της πόλης, μια συνολική θεώρηση της street art – Η περίπτωση της Αθήνας, φαίνεται ότι ανώνυμοι και επώνυμοι πολίτες που έζησαν στα βάθη των αιώνων μπορούν να θεωρηθούν «πρόδρομοι» του Μπάνκσι, του Κιθ Χάρινγκ, του Σέπαρντ Φέρι ή των «δικών μας» ΙΝΟ και WD (Wild Drawing), που έχουν κατακτήσει επάξια μια θέση στους τοίχους των σύγχρονων μεγαλουπόλεων και, κάποιοι, στην παγκόσμια αγορά τέχνης. Πρώιμη έκφραση της street art θεωρείται το Κίνημα των Τοιχογραφιών, που αναπτύχθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα στο Μεξικό και άφησε πολύτιμη παρακαταθήκη τεχνικών και πειραματισμών στους σύγχρονους καλλιτέχνες. Παρ’ όλα αυτά, η απαρχή αυτού που σήμερα προσδιορίζεται ως σύγχρονη street art τοποθετείται στην ανάδυση του style writing graffiti στη Νέα Υόρκη, στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στη διάρκεια των ’70s, ενώ προϋπήρχε η παράδοση της εγγραφής συνθημάτων στους τοίχους από συμμορίες που ήθελαν να οριοθετήσουν την περιοχή τους, αλλά και ψευδωνύμων πάνω στα φορτηγά τρένα τη δεκαετία του 1940. Το 1972, οι New York Times κάνουν αφιέρωμα στον ελληνικής καταγωγής Taki183 –σύνθεση του χαϊδευτικού του ονόματος, Δημήτριος, και της 183ης οδού, όπου έμενε στην περιοχή Ουάσιγκτον Χάιτς–, που υπήρξε ο πρώτος διάσημος writter στο Μεγάλο Μήλο. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, αυτή η μορφή τέχνης αναπτύχθηκε, διαφοροποιήθηκε, απέκτησε πολλές εκφράσεις και εκπροσώπους ,ορκισμένους φίλους και εχθρούς!
 

  
Παρέμβαση στον δημόσιο χώρο  «Η street art είναι μια μορφή παρέμβασης πάνω στο αστικό σώμα, στον δημόσιο χώρο. Θα έλεγα λοιπόν ότι είναι μια μορφή τέχνης η οποία παλινδρομεί εξ ορισμού μεταξύ της δημιουργίας και του βανδαλισμού και δεν μπορεί να είναι αλλιώς», ξεκινά τη συζήτησή μας ο Θανάσης Χουλιαράς, τραγουδιστής και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος Κολεκτίβα, κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου του προγράμματος Πολιτισμικών και Κινηματογραφικών Σπουδών του Τμήματος Επικοινωνίας και ΜΜΕ του ΕΚΠΑ. «Ο όρος μπορεί να συμπεριλάβει τα graffiti, stencil, sticker art, wheat pasting και street poster art, video projection, αλλά και την παραποίηση ενός έργου τέχνης ή των σημάτων ενός δρόμου», σημειώνει ο Θανάσης, ο οποίος εξοικειώθηκε με το αθηναϊκό κέντρο λόγω της δουλειάς των γονιών του, που ήταν ιδιοκτήτες ενός καταστήματος με ρούχα και τους οποίους ακολουθούσε από μικρό παιδί στις εξορμήσεις τους στους δρόμους γύρω από την Αθηνάς, όπου γινόταν το χονδρεμπόριο. Αναλαμβάνοντας ο ίδιος την οικογενειακή επιχείρηση πριν από κάποια χρόνια και επιστρέφοντας στα λημέρια των προμηθευτών, είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει την εξέλιξη του αστικού τοπίου στα χρόνια που πέρασαν.  Πρώιμη έκφραση της street art θεωρείται το Κίνημα των Τοιχογραφιών, που αναπτύχθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα στο Μεξικό και άφησε πολύτιμη παρακαταθήκη τεχνικών και πειραματισμών στους σύγχρονους καλλιτέχνες. Παρ’ όλα αυτά, η απαρχή αυτού που σήμερα προσδιορίζεται ως σύγχρονη street art τοποθετείται στην ανάδυση του style writing graffiti στη Νέα Υόρκη, στα τέλη της δεκαετίας του 1960 και στη διάρκεια των ’70s, ενώ προϋπήρχε η παράδοση της εγγραφής συνθημάτων στους τοίχους από συμμορίες που ήθελαν να οριοθετήσουν την περιοχή τους, αλλά και ψευδωνύμων πάνω στα φορτηγά τρένα τη δεκαετία του 1940. Το 1972, οι New York Times κάνουν αφιέρωμα στον ελληνικής καταγωγής Taki183 –σύνθεση του χαϊδευτικού του ονόματος, Δημήτριος, και της 183ης οδού, όπου έμενε στην περιοχή Ουάσιγκτον Χάιτς–, που υπήρξε ο πρώτος διάσημος writter στο Μεγάλο Μήλο. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, αυτή η μορφή τέχνης αναπτύχθηκε, διαφοροποιήθηκε, απέκτησε πολλές εκφάνσεις και εκπροσώπους, ορκισμένους φίλους και εχθρούς. Είμαστε στις παρυφές του κέντρου, στα πέριξ της Ιεράς Οδού, όπου δεσπόζει ένα από τα πιο πρόσφατα εμβληματικά έργα του ΙΝΟ με τίτλο Freedom for sale. «Το επέλεξα επειδή μου αρέσει πολύ και εκτιμώ ότι κατά κάποιον τρόπο κωδικοποιεί και συμπυκνώνει την πορεία, τον κύκλο που έκλεισε η street art παρουσία στην Αθήνα με το τέλος της κρίσης, δηλαδή ότι φεύγει ο πιο έντονα πολιτικοποιημένος χαρακτήρας που αναπτύχθηκε την προηγούμενη δεκαετία και τα έργα οδηγούνται, τόσο σε επίπεδο μορφής όσο και περιεχομένου, σε μια ενδοσκόπηση, στην εσωτερίκευση μιας απογοήτευσης για τις αλλαγές που ποτέ τελικά δεν ήρθαν, τους πόθους και τα αιτήματα που δεν δικαιώθηκαν. Η σχέση της Αθήνας με τη street art θεωρεί ότι «είναι μια σχέση αγάπης, μια σχέση που έχει περάσει το πρώτο στάδιο γνωριμίας και ενθουσιασμού και την περίοδο του πάθους, αλλά ακόμα διατηρεί έναν δυναμικό χαρακτήρα». Η street art εισήχθη στα μέσα της δεκαετίας του 1980 ως graffiti στην Αθήνα, λέει, ετεροχρονισμένα από τις ΗΠΑ ή άλλες ευρωπαϊκές πόλεις. «Δεν εισήχθη στο κενό, αλλά σε μια πόλη που οι τοίχοι της ήταν λερωμένοι, οι κάτοικοι ήταν ήδη εξοικειωμένοι με συνθήματα, με ψευδώνυμα οπαδικά, δηλαδή η εγγραφή στον τοίχο ήταν κάτι που το ξέραμε, δεν σόκαρε, γι’ αυτό μπόρεσε και εξαπλώθηκε γρήγορα. »Άρα νομίζω ότι η Αθήνα αποτελεί πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη της street art και, υπό προϋποθέσεις και ανά περιόδους, αποτελεί πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξη ενδιαφέρουσας street art με επιτόπια χαρακτηριστικά, δηλαδή με στοιχεία ταυτότητας».
 Η ελληνική πρωτεύουσα αποτέλεσε πόλο έλξης και καλλιτεχνών που είχαν παρουσία στο διεθνές στερέωμα ή ήρθαν για σύντομες παρεμβάσεις στους τοίχους της πόλης, γεγονός που την περίοδο της κρίσης την έκανε ένα ζωντανό εργαστήρι, σημειώνει ο Θανάσης Χουλιαράς. «Σήμερα η σχέση παραμένει ζωντανή, η street art εξακολουθεί να αναπτύσσεται στην Αθήνα, αποτελεί διακριτό στοιχείο της πόλης και τουλάχιστον για την επόμενη δεκαετία θα μας απασχολεί σίγουρα ως ένα κομμάτι της πολιτισμικής ταυτότητας της πρωτεύουσας και ένα από τα πιο ενδιαφέροντα», καταλήγει. Παρ’ όλα αυτά, η street art παραμένει παράνομη σε πολλές χώρες· στην Αθήνα είναι εδώ και μήνες σε εξέλιξη μια προσπάθεια εξάλειψης των tags και των graffiti από τους τοίχους της πόλης. «H street art πάντα θα ενοχλεί, γιατί είναι δύσκολο να ομογενοποιηθεί η αντίληψη για το τι θεωρούμε εικαστικά και αισθητικά ωραίο, χρήσιμο, προωθημένο, ριζοσπαστικό στο πλαίσιο του άστεως και της καθημερινής συνύπαρξης στην πόλη. Υπάρχει η τάση μια ολοκληρωμένη και λιγότερο αφηρημένη τοιχογραφία να είναι πιο εύκολα αποδεκτή, ενώ ένα λέρωμα στον τοίχο όπως τα tags ή τα graffiti να γίνονται πιο δύσκολα αποδεκτά». Το θέμα όμως, επισημαίνει ο Θανάσης Χουλιαράς, δεν είναι αν είναι αποδεκτή, αλλά πώς αυθύπαρκτα υπάρχει και τι δημιουργεί. «Η street art δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτή. Aκριβώς επειδή το εκκρεμές παλινδρομεί μεταξύ δημιουργίας και βανδαλισμού, πάντα ένα κομμάτι θα θεωρεί ότι υπάρχει βανδαλισμός και δεν θα γίνει αποδεκτή». Παρότι μεταξύ των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων της street art που τη διαφοροποιούσαν από τη mainstream τέχνη ήταν πάντα η ύπαρξή της εκτός μουσείου και αγοράς τέχνης και η δημιουργία της σε συνθήκες παρανομίας, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια σαφής διαφοροποίηση. Υπάρχουν έργα που πωλούνται προς δεκάδες ή και εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και περιπτώσεις street art που δημιουργείται με ανάθεση, είναι όμως μια στρατηγική που φορείς και εταιρείες διστάζουν να εντάξουν στη στρατηγική τους, γιατί δεν είναι εύκολο το αποτέλεσμα να ελεγχθεί ολοκληρωτικά, ενώ και πολλοί καλλιτέχνες δεν επιθυμούν να μπουν σε αυτή τη συνθήκη. Επίσης, δεν δημιουργείται πια για τα μάτια των διερχομένων, αλλά θεάται σε μεγάλο ποσοστό μέσω διαδικτύου, ταξιδεύει από τους τοίχους της πόλης στην παγκόσμια ψηφιακή πόλη των bits. Η street art λοιπόν μπορεί να είναι μέσα ή έξω από τα όρια του νόμου, μουσειακή ή μη, εντός ή εκτός της αγοράς τέχνης, να υπάρχει, να παραποιείται ή να εξαφανίζεται. «Είναι άμεσα συνυφασμένη με την ίδια την πόλη», σημειώνει ο Θανάσης Χουλιαράς. «Όσο η πόλη φέρει τις αντιθέσεις, τις αντιφάσεις, τις συγκρούσεις, τους επαναπροσδιορισμούς, τις αλλαγές, τις ανατροπές, τα σημεία συνέχειας και ασυνέχειας, άλλο τόσο το κάνει και η street art, γιατί είναι γνήσιο τέκνο της».


INFO
Το βιβλίο του Θανάση Χουλιαρά Τα μάτια της πόλης – Μια συνολική θεώρηση της street art κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εντύποις.

Αυτά  είναι  ότι απαθανάτισε το κλικ του κινητού μου...
  





Η ανάρτηση αυτή χρωστάει το ανέβασμα της στην αγάπη μου στο να φωτογραφίζω τα τα γκράφιτι έστω και αυτά τα λίγα που έχουμε εδώ... Όμως η περιέργεια μου στο πως ξεκίνησε αυτή η τέχνη του δρόμου, με έκανε να το ψάξω , εξού και οι πληροφορίες μου  όλες από εδώ ΕΔΩ...
 Μια βόλτα  λίγο ποιο πέρα από την γειτονιά μου και το κλικ του κινητού μου αιχμαλώτισε ότι είδατε πιο πάνω.
Μέχρι την επόμενη φορα που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να απολαμβάνετε την ομορφιά όπου την βλέπετε   και ας είναι λίγη.  Αυτή θα μας κάνει  να χαμογελάσουμε...το έχουμε τόση ανάγκη τις μέρες που ζούμε, δεν συμφωνείτε;
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!  




21 σχόλια:

  1. Προσωπικα μου αρεσουν πολυ.Και το αδελφι σου εκανε κατι πολυ ωραιο.Για ψαξτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά έχω τρέλα με τα γκράφιτι μου αρέσουν πάρα πολύ δίνουν άλλη αισθητική και αλλάζουν το γκρίζο των σπιτιών με τα χρώματα τους... και όταν το θέμα είναι όμορφο! Μου φαίνεται πολύ δύσκολη η τέχνη του δρόμου!
      Το έχω δει Λίτσα μου από τις 24 του Μάρτη ...
      Σου εύχομαι σύντομα όλα καλά... Καλή εβδομαδα να έχεις και καλό σου ξημέρωμα με την αγάπη μου πάντα φιλιαααα! 🧡🤗

      Διαγραφή
  2. Κι εμένα μου αρέσουν και έχω φωτογραφήσει αρκετά στην Αθήνα αφού έχουμε πάρα πολλά.
    Το πρόβλημα είναι οι μουτζούρες που γεμίζουν τους τοίχους με το όνομά τους ή με γραμμές που δεν είναι τίποτα....δεν δέχομαι δηλαδή ότι μ αυτό τον τρόπο εκφράζεται ο δημιουργός
    Και αυτά που μας δείχνεις όμορφα είναι
    Γεια σου φιλενάδα με τις ωραίες αναρτήσεις......τα φιλιά μου !!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εδώ στην επαρχία Ράνια μου δεν έχουμε πολλά και αυτά τα λίγα είναι όμορφα ...δεν λέω για τα αυτά που καταστρέφουν την αισθητική μας με τις ασκήμιες τους...που σίγουρα θα υπάρχουν, αλλά στο δικό μας προάστειο μόνο όμορφα γκράφιτι έχω δει... γι αυτό και τα έβαλα σε ανάρτηση... το θεώρησα όμορφο θέαμα!
      Να είσαι καλά φίλη μου και να περνάς όμορφα με ότι κάνεις. Σε ευχαριστώ Καλό σου ξημέρωμα την αγάπη μου φιλιααα! 🧡🤗

      Διαγραφή
  3. Καλημέρα σου. Μου αρέσει η τέχνη αυτή και ομορφαίνει άδειους ψυχρούς τοίχους στις πόλεις. Δεν μου αρέσει καθόλου να γεμίζει χρώμα και συνθήματα κάθε άγαλμα, χώροι που έχουν συγκεκριμένο λόγο λειτουργίας, ή πλατείες κλπ. Το θεωρώ βανδαλισμό.
    Χρήσιμες πληροφορίες και οι φωτογραφίες σου ωραιότατες
    Καλή εβδομάδα Ρούλα μου Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και μένα Αννιώ μου αρέσει πολύ αυτή η τέχνη γι αυτό θαυμάζω αυτούς που δημιουργούν και είναι πολύ δύσκολα, αυτά τα όμορφα έργα που ομορφαίνουν κάποιους γκρίζους τοίχους, αλλάζοντας την οπτική τους και βέβαια δεν μου αρέσουν οι βανδαλισμοί που ασκημίζουν όποιο όμορφο δημιούργημα είτε άγαλμα , είτε τοίχος είναι αυτός...
      Ας μείνουμε εμείς στα όμορφα Αννιώ μου καλό σου ξημέρωμα. την αγάπη μου φιλιααα! 🧡🤗

      Διαγραφή
  4. Πολύ ενδιαφέρον και διαφωτιστικό το δημοσίευμά σου Ρούλα. Η ζωγραφική στους τοίχους είναι τέχνη και μάλιστα πολύ δύσκολη, αν σκεφθεί κανείς τις συνθήκες κάτω από τις οποίες γίνεται. Έχουν γίνει πολύ αξιόλογα έργα, που πραγματικά κοσμούν την πόλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι που σου άρεσε Αντιγόνη μου και ναι...θα συμφωνήσω μαζί σου πως αυτή η τέχνη είναι πολύ δύσκολη να ζωγραφίζεις σε τόση μεγάλη επιφάνεια και πρέπει να την αγαπάς πολύ για να την κάνεις και αξίζουν τον θαυμασμό μας αυτοί που το κάνουν.
      Απλά το έψαξα λίγο για το πως άρχισε αυτό το χόμπι των ανθρώπων που έχει εξελιχθεί σε τέχνη του δρόμου!
      Να είσαι καλά σε ευχαριστώ που πέρασες να περνάς όμορφα με ότι κάνεις καλό σου βράδυ με αγάπη 🧡🤗

      Διαγραφή
  5. Απαντήσεις
    1. Κική μου και εγώ την απολαμβάνω και την φωτογραφίζω όπου την βλέπω, αφού η η τέχνη του δρόμου όπου υπάρχει όταν είναι όμορφη στολίζει με τα χρώματα της τους γκρίζους τοίχους της πόλης!
      Να περνάς καλά με ότι κάνεις καλή Κυριακή να έχεις καλο σου βράδυ φιλιαααα! 🤗😘

      Διαγραφή
  6. Πέρασα αρκετά χρόνια "απολαμβάνοντας" τα γκραφίτι που είχε κάνει ο μικρός μου γιος στο γκαράζ στο σπίτι μας στο Καπανδρίτι μέχρι που φύγαμε και ο ενοικιαστής έκανε το γκαράζ συνεργείο αυτοκινήτων και φυσικά το έβαψε, ευτυχώς έχω κρατήσει φωτό γιατί είναι πια οικογενειακά κειμήλια!
    Εξαιρετική έρευνα έκανες Ρούλα μου και χαίρομαι που είσαι και εσύ φαν αυτής της τέχνης!
    ΑΦιλάκια αγάπης στέλνω με ευχές για μια φωτεινή και χαρούμενη βδομάδα! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οπότε Στεφανία μου εσύ τα είχες και μέσα στο σπίτι σου τι καλά που έκανες και τα είχες φωτογραφίσει, αυτά όντως είναι κειμήλια! ...Μου αρέσουν όντως τα γκράφιτι και προπαντός όταν έχουν εμπνευσμένα θέματα γιατί μας λείπει το χρώμα γενικώς φίλη μου .
      Με τον χρόνο μου να είναι πάλι αυτόν τον καιρό λίγος , άργησα να απαντήσω στο σχόλιο σου σόρυ...
      Να είσαι καλά και να περνάς καλά με ότι κάνεις την αγάπη μου φιλιαααα! 🧡🤗

      Διαγραφή
  7. Nαι, ναι, αγαπημένο μου θέμα, Ρούλα μου.
    Σε πόλεις-τσιμεντένια κουτιά, μια παρέμβαση τέχνης, ομορφαίνει το χώρο και δίνει ανάσα. Κάτι που μπορεί φυσικά να γίνει σε κάθε αστικό χώρο και να τον ντύσει με καλαισθησία.
    Στα πλαίσια αυτά, λατρεύω την τέχνη του δρόμου.
    Αρχίζω τώρα όμως τις εξηγήσεις:
    Για τέχνη μιλάμε και όχι κακοποίηση. Γιατί, βλέπουμε, σε τεράστιο βαθμό, στις πόλεις, να κυριαρχούν γκράφιτι τα οποία είναι επιεικώς απαίσια έως και ρυπαρά. Που δεν έχουν την παραμικρή σχέση με τέχνη παρά με μια αντίληψη κακογουστιάς που εμφανώς Αμερικανίζει.
    Ναι λοιπόν στην αισθητική τέχνη του δρόμου, εντελώς αντίθετος στην κακοτεχνία και την ρυπαρή κακοποίηση.
    Καλησπέρα Ρούλα μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα συμφωνήσω απόλυτα με το σχόλιο σου που έχει να κανει με την καλαισθησία. Και εγώ αυτήν εννοούσα τέχνη του δρόμου , που παρεπιτόντος είναι πολύ δύσκολη , λόγο των μεγάλων επιφανειών που πρέπει
      οι δημιουργοί να καλύψουν με τις εμπνεύσεις τους! είναι αυτές που στολίζουν με τα χρώματα τους το γκρίζο των πόλεων.
      Σόρυ για το αργό της απάντησης μου στο όμορφο σχόλιο σου, μου λείπει ο χρόνος αυτόν τον καιρό!
      Να είσαι καλά και να περνάς όμορφα με ότι κάνεις! καλο σου βράδυ. 🌙

      Διαγραφή
  8. Βρίσκω αυτή την τέχνη υπέροχη Σμαραγδάκι μου. Είναι θαρραλέα, ανατρεπτική, λαλίστατη και άκρως δηλωτική. Μου αρέσει να προσπαθώ να την ερμηνεύω κάθε φορά που πέφτω πάνω σε μια τέτοια δημιουργία και δεν σου κρύβω πως θαυμάζω πολύ τους δημιουργούς της. Μακάρι να υπήρχαν τέτοιες τοιχογραφίες σε κάθε ακάλυπτο πολυκατοικίας, σε κάθε στενό αδιέξοδο, σε κάθε λεωφόρο. Θα ζούσαμε έτσι, σε μια ωραία ψευδαίσθηση τουλάχιστον ή ακόμα καλύτερα σε μια δημιουργική αναρχία. Σ' ευχαριστώ πολύ για το άρθρο που μοιράστηκες μαζί μας, είναι πολύ ενδιαφέρον.
    Καλή εβδομάδα και καλό ξημέρωμα Σμαραγδάκι μου!
    Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και εγώ Μαρία μου ακριβώς τα ίδια συναισθήματα έχω όταν τα βλέπω, αν και εδώ στην επαρχεία δεν έχουμε την ευκαιρία να έχουμε πολλά να θαυμάσουμε και είναι κρίμα γιατί η πόλη γίνεται ωραιότερη και πιο χρωματιστή... και βέβαια συμφωνώ και επαυξάνω με ότι χρωματιστό μπαίνει στην αχτίνα του ματιού μας! !
      Δεν θα ήταν οι πόλεις μας πιο όμορφες αν έβαφαν και τα σπίτια με έντονα χρώματα;
      Ειχα δει ντοκιμαντέρ με κάτι τέτοιο στην Κούβα και το νησί Μουράνο της Ιταλίας! με τα χρωματιστά σπίτια ήταν μια πανδαισία χρωμάτων!
      Να περνάς καλά Μαρία μου με ότι κάνεις Μαρία μου σόρυ για το αργό της απάντησης μου , είναι λόγο έλλειψης χρόνου αυτόν τον καιρό...την αγάπη μου φιλιαααα! 🤗🧡

      Διαγραφή
  9. Κι εμένα μου αρέσει το graffiti, το ωραίο όμως, που το βλέπεις και χαίρεσαι.
    Στο διαδίκτυο βλέπουμε καλλιτεχνήματα, μακάρι να στόλιζαν κι εδώ όλα τα τσιμεντένια κτήρια.
    Τις μουτζούρες όμως, δεν θέλω να τις βλέπω.
    Ευχαριστούμε πολύ για το ωραίο άρθρο σου.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα δεν είναι ωραία Ρένα μου ; όταν δε είναι και όμορφα , σκεπάζουν το γκρίζο της κάθε πόλης .
      Αλλά είναι τόσο λίγα!!! θα μου άρεσε να βάφαμε και τα σπίτια μας με έντονα χρώματα , όπως κάνουν σε κάποια μέρη του κόσμου, π΄χ. Περού, Ιταλία...Απορώ γιατί δεν το κάνουμε! πάντως το δικό μας το έχουμε βάψει γαλάζιο!😊
      Η περιέργεια φιλενάδα. για αυτήν την τέχνη του δρόμου με έκανε να το ψάξω να δω πως ξεκίνησε!
      Να είστε καλά όλοι να να περνάς όμορφα Ρένα μου με ότι κάνεις...την αγάπη μου φιλιαααα σε όλους σας! 🧡🤗😘

      Διαγραφή
  10. Εξαιρετική η συνέντευξη του Χουλιαρά. Προσωπικά θεωρώ πως τα γκράφιτι είναι έργα τέχνης από ταλαντούχους ανθρώπους, κάτι σαν τη μουσική δρόμου με μπάντες και μουσικούς που παίζουν σε αντίξοες συνθήκες και είναι άψογοι. ΟΙ φωτογραφίες σου μοναδικές!
    Ρουλάκι μου, διάλεξες ένα πολύ όμορφο θέμα και ανέδειξες αυτούς τους -αδικημένους ίσως- δημιουργούς. Στην Αθήνα τουλάχιστον, αν δεν υπήρχαν όλες αυτές οι εικαστικές παρεμβάσεις, το κέντρο θα έμοιαζε σαν μια τεράστια γκριζόχρωμη φυλακή. Κυρίως οι περιοχές που είναι πιο παρακμειακές και λιγότερο δημοφιλείς.
    Στέλνω φιλί γλυκό και όλη μου την αγάπη 🧡

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Κάποιος την έγραψε στον τοίχο με μπογιά".. κι εγώ την αγαπώ πολύ αυτήν την τέχνη.. Ιδιαίτερη αδυναμία έχω στους ποιητές και τους σοφούς τών τοίχων.. Έχουν γραφτεί σπουδαία λόγια από άγνωστους.. Είναι τέχνη, αν και δεν ανήκουν στην κατηγορία τών γκράφιτι. Εσύ όμως, Σμαράγδι μου, είσαι μέσα σε όλα, όπως πάντα, μια μοντέρνα σταχτοπούτα! 🎁🧡😘

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ ωραία κι αυτή σου η ανάρτηση Ρουλίτσα μου!
    Θαυμάζω τους καλλιτέχνες που δημιουργούν αυτές τις ομορφιές κόντρα στο γκρίζο κάθε πόλης!
    Θα ήθελα να δω τους τοίχους και τις προσόψεις των κτιρίων γεμάτες χρώμα και ελκυστικά θέματα αλλά δυστυχώς κάποιοι... πανέξυπνοι καταστρέφουν ότι βρουν...

    ΑπάντησηΔιαγραφή