ΥΠΆΡΧΟΥΝ ΚΑΙ... ΚΑΛΈΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ!!!

Η ΑΠΡΌΣΜΕΝΗ ΑΛΛΆ ΌΧΙ ΚΑΙ ΑΝΕΛΠΙΣΤΗ ΕΞΈΛΙΞΗ ΜΙΑΣ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ.

Εκείνον τον άγνωστο σκεφτήκαμε πρώτα. Έναν ασθενή σε νοσοκομείο της Γαλλίας, βαρύτατα πάσχοντα. Μοναδική ελπίδα του να βρεθεί κάπου, σε κάποια γωνιά του κόσμου, κάποιος "συμβατός" συνάνθρωπος, πρόθυμος να του χαρίσει το πιο πολύτιμο δώρο, αυτό που δεν παζαρεύεται, δεν πωλείται και δεν αγοράζεται: τη ζωή!

Τις ώρες της μεγάλης αναμονής σκεφτήκαμε πρώτα. Της αγωνίας και τις ελπίδας. Μα και την στιγμή που κάποιος χαμογελαστός θεράπων γιατρός στέκεται δίπλα στην κλίνη και αναγγέλει το χαρμόσυνο μήνυμα:

-Βρέθηκε συμβατός δότης, μίλια μακριά από εδώ, σ ένα ελληνικό νησί, στην Κρήτη.

Πλημμυρίδα συναισθημάτων; Εκρηκτική μετάβαση από το σκότος στο φως; Ίσως να μην υπάρχουν λόγια που να μπορούν να περιγράψουν τον ψυχισμό ενός πάσχοντα συνανθρώπου μας τέτοιες ώρες.

Έτσι αρχίζει (ή μάλλον έτσι τελειώνει) μια από τις μικρές-μεγάλες ανθρώπινες ιστορίες που αναδεικνύουν τις απεριόριστες δυνατότητες της επιστήμης αλλά και την αιώνια και ακατάλυτη δύναμη της Ανθρωπιάς.

Τιμή και περηφάνια μας το γεγονός ότι ζήσαμε κι εμείς την έκπληξη και την αναγάλλια μαζί, ότι γευτήκαμε ένα κομμάτι της χαράς  κάποιου άλλου, κάποιου που δεν έχουμε συναντήσει ποτέ και δεν γνωρίζουμε αν είναι μικρός ή μεγάλος, λευκός, μαύρος, ή κίτρινος. Τιμή και περηφάνια μας που όλα ξεκίνησαν από δω. Από μια ευγενή πρωτοβουλία και μια απλή- αλλά καθόλου τυπική-  εκδήλωση. Γιατί ο δότης (η δότρια για την ακρίβεια)βρίσκεται ανάμεσα μας.

Ομως ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή:

Παρασκευή, 1η Φεβρουαρίου 2019. Στα κεντρικά γραφεία τη; εταιρίας ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗ Α.Ε. οργανώνεται, σε συνεργασία με τον σύλλογο "ΗΛΙΑΧΤΊΔΑ"

εκδήλωση ενημέρωσης για δωρεάν μυελού των οστών. Πρωτεργάτης ένας ευπατρίδης της ιατρικής ο ορθοπεδικός Θεοφάνης Κανάκης. 

Πλήθος οι εργαζόμενοι που όχι μόνο παρακολουθούν αλλά και δηλώνουν αμέσως πρόθυμοι να συμμετέχουν και να συμπληρώσουν την μεγάλη "δεξαμενή"  των συνανθρώπων που από κάθε σημείο της γης δίνουν το δικό τους παρόν σε μια ευγενή πρωτοβουλία αλληλεγγύης. Ανάμεσά τους η κυρία Στέλλα Χναράκη, υπεύθυνη ποιότητας της εταιρείας. Η διαδικασία απλή. Και ανώδυνη. Απαιτεί μονάχα την λήψη λίγου επιχρίσματος από το στόμα.

Τεσσεράμισι χρόνια μετά. Φθινόπωρο του 2023, η κυρία Στέλλα δέχεται το απροσδόκητο μήνυμα:

Ανάμεσα σε εκατομμύρια δειγμάτων από όλο τον κόσμο το δικό της είχε βρεθεί  συμβατό  με το δείγμα ενός ασθενή από τη Γαλλία Σε τέτοιες περιπτώσεις ακολουθεί πάντα ένα αυτονόητο ερώτημα.  Ο υποψήφιος δότης ερωτάται αν είναι πρόθυμος να προχωρήσει στην δωρεά.

Η Στέλλα, η δική μας Στέλλα, δεν χρειάστηκε να σκεφτεί ούτε το...απαραίτητο, αλλά όχι επώδυνο, τσίμπημα, ούτε τις τρείς-τέσσερις ώρες που θα  αφιέρωνε μεταβαίνοντας στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο. Είπε το δικό "ναι" στην ζωή και στην ελπίδα. 

Λέγαμε ότι δεν υπάρχουν λόγια που να μπορούν να περιγράψουν τον ψυχισμό του ανθρώπου που νιώθει να ανασταίνεται. Ισως, όμως, να μην υπάρχουν λόγια που να μπορούν να περιγράψουν  και το συναίσθημα εκείνου που χαρίζει το ύψιστο δώρο της ζωής!

Αυτό το κείμενο με το υπέροχο μήνυμα το αλίευσα όπως καταλαβαίνετε από το το τρίμηνο περιοδικό, που μοιράζουν δωρεάν  τα Σούπερ Μάρκετ ΧΑΛΚΙΑΔΑΚΗ, θέλησα να μοιραστώ μαζί σας παρεάκι μου.  

Όταν μας κατακλύζουν τα Μ.Μ.Ε. από παντού  με ειδήσεις που μόνο τρόμο μας γεμίζουν, αυτή η είδηση ας είναι και λίγο καθυστερημένη, είναι από αυτές που λέμε πως δεν έχει χαθεί η ΑΝΘΡΩΠΙΆ!

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά και να έχετε μια όμορφη εβδομάδα.

 Να προσέχετε τον εαυτό σας και τους αγαπημένους σας και να μην ξεχνάτε πως...Ότι σε κάνει να χαμογελάς, δεν είναι ποτέ λάθος!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 

ΦΙΛΩΝ...ΔΩΡΊΜΑΤΑ!

Ξέρω, ξέρω σας την έσκασα την περασμένη δευτέρα 😉 Ήταν μια από πολύ  λίγες φορές που δεν ήρθα να σας πω καλή εβδομάδα.

Ο λόγος δεν ήταν θέμα υγείας ευτυχώς, αλλά ο χρόνος που μου έλειπε για να ολοκληρώσω ένα δωράκι που έπρεπε να πλεχτεί στην ώρα του.😄.

Αγαπημένη παλιά φίλη, που εδώ και χρόνια έχουμε γνωριστεί και από κοντά, εκτός μέσα από τα μπλόγκ μας. Είναι από τις φίλες που έχουν χαθεί,  όπως πολλές από τις παλιές, που έχουν αφήσει τα μπλόκ τους, αλλά δεν έχουμε χάσει όλα αυτά τα χρόνια την επαφή μας! Έχει σημασία, να κρατάς επαφές που αξίζουν στην ζωή σου!

Ένα ζεστό σάλι, να το φοράει στις κρύες μέρες του χειμώνα, ακόμα και τις δροσερές βραδιές του Καλοκαιριού.

Δεν μπορούσα να αφήσω παραπονεμένο  όμως, ένα νέο μέλος της οικογένειας της που βρίσκεται καθ οδόν...

Ενα μικρό σετάκι από μια ζακετούλα, σκουφάκι και παπουτσάκια που ελπίζω να το ζεστάνουν, μαζί με την αγάπη των γονιών του.

Αυτά τα λίγα είχα να σας πω αυτήν την εβδομάδα.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε πως...όλα θα γίνουν αρκεί να χαμογελάτε!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!    

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ, ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΆ ΣΤΗΝ ΠΡΆΓΑ! !

 

πηγή φωτο
 Ακόμα κι αν δεν έχεις πάει στην Πράγα, σίγουρα έχεις μία εικόνα της. Έχεις δει σε φωτογραφίες τις χρυσές στέγες της. Έχεις δει τα παράξενα γοτθικά κτήρια με τα τερατόμορφα στολίδια που δεν καταλαβαίνεις αν σχεδιάστηκαν από τους αρχιτέκτονες πριν αιώνες για να τρομοκρατούν τους περαστικούς ή για να χλευάσουν την καταπίεση της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Επίσης ξέρεις από την Πράγα το Μαύρο Θέατρο, τον Κάφκα, τον Κούντερα. Και βέβαια έχεις ακουστά την Άνοιξη της Πράγας και τη Βελούδινη Επανάσταση… Όλα αυτά δεν είναι λίγα.

Όλα αυτά, μαζί με ό,τι πούμε παρακάτω για τη γοητευτική αυτή πρωτεύουσα της Τσεχίας, δείχνουν ότι η Πράγα είναι μία πόλη που ανά τους αιώνες χορεύει με την ιστορία – και μάλιστα διαλέγει μόνη της τα βήματα αυτού του χορού.

Πάμε λοιπόν: τα πρώτα δείγματα ζωής στην ευρύτερη περιοχή ανάγονται στην Παλαιολιθική Εποχή. Η πόλη είναι χτισμένη πάνω ποταμό Μολδάβα και τοποθετημένη στην κεντρική Βοημία.

Αποκαλείται επίσης «η χρυσή πόλη» και «μητέρα των πόλεων». Και φυσικά το λαμπρό ιστορικό κέντρο της είναι μνημείο παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO.

Θρυλείται πως η Πράγα ιδρύθηκε από την Πριγκίπισσα Λιμπούσε και τον σύζυγό της, Πρέμυσλ – ο πρώτος της ομώνυμης δυναστείας.

Τον αρχικό πυρήνα της πόλης αποτελούσε ένα κάστρο σε λόφο στη δεξιά όχθη του Μολδάβα, γνωστό ως Βίσεχραντ, που σημαίνει «υψηλό, ανώτερο κάστρο».

Σύντομα, η πόλη έγινε η έδρα των Βασιλέων της Βοημίας, κάποιοι εκ των οποίων κυβέρνησαν αργότερα ως αυτοκράτορες της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.

Η πόλη άνθισε τον 14ο αιώνα, καθώς εξελίχθηκε σε σημαντικότατο εμπορικό κέντρο και προσέλκυε εμπόρους από όλη την Ευρώπη. Τότε ενισχύθηκε εκεί και το έντονο εβραϊκό στοιχείο που χαρακτηρίζει την Πράγα και την κουλτούρα της.

Μνημεία της εποχής αυτής είναι και ο Καθεδρικός του Αγίου Βίτου μέσα στο κάστρο Χράντσανι, ο παλαιότερος γοτθικός καθεδρικός ναός στην κεντρική Ευρώπη, καθώς και το Πανεπιστήμιο, το παλαιότερο στην κεντρική Ευρώπη.

Το 1526, το Βασίλειο της Βοημίας παραχωρήθηκε στους Αψβούργους και τότε η Πράγα έζησε μια δεύτερη μεγάλη ευημερία ειδικά στα χρόνια του Αυτοκράτορα Ροδόλφου Β’. Ο τελευταίος ζούσε στο Κάστρο και συγκέντρωνε στην αυλή του πλήθος από αστρολόγους, μάγους και άλλες παράξενες φυσιογνωμίες.

Έτσι εξηγείται κι αυτή η παράξενη αρχιτεκτονική με τα διακοσμητικά γοτθικά τέρατα στα κτίρια-ορόσημα της πόλης.

Όμως οι κάτοικοι της πόλης δεν φοβούνταν τα τέρατα και είχαν τσαγανό. Αυτό αποδεικνύουν οι δύο Εκπαραθυρώσεις της Πράγας (1419 και 1618) στις οποίες οι προτεστάντες ηγέτες πέταξαν από το παράθυρο του κάστρου τους καθολικούς απεσταλμένους της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας!

Η δεύτερη Εκπαραθύρωση σήμανε και το ξέσπασμα του περίφημου Τριακονταετούς Πολέμου της Κεντρικής Ευρώπης ο οποίος άρχισε ως θρησκευτικός, κατέληξε πολιτικός για επικράτηση των Μεγάλων Δυνάμεων και έφερε την παρακμή της πόλης. Όχι όμως για πολύ, διότι η Βιομηχανική Επανάσταση την αναζωογόνησε και της ξαναέδωσε την παλιά αίγλη της.

Και μετά τη βιομηχανική ευημερία ήρθε ο 20ος αιώνας που έφερε τους δικούς του πολέμους. Με τον Α’ Παγκόσμιο, διαλύθηκε η Αυστροουγγαρία και η Πράγα έγινε η πρωτεύουσα της Τσεχοσλοβακίας – η πρωτεύουσα των γραμμάτων και των τεχνών που ξέρουμε σήμερα. Ο Κάφκα, είναι ένα λαμπρό δείγμα εκείνης της εποχής.

Με τον Β΄ Παγκόσμιο, κυριάρχησε το απολυταρχικό καθεστώς που οδήγησε στην περίφημη Άνοιξη της Πράγας, το 1967, στο 4ο Συνέδριο Τσεχοσλοβάκων Συγγραφέων, το οποίο πυροδότησε μια σφοδρή αντίδραση ενάντια στο καθεστώς.

Αυτή η Άνοιξη δυστυχώς πνίγηκε τον Αύγουστο του 1968 όταν τα στρατεύματα του Συμφώνου της Βαρσοβίας κατέπνιξαν την εξέγερση. Όλα αυτά τα διαβάζουμε στην «Αβάσταχτη Ελαφρότητα του Είναι» του Μίλαν Κούντερα ή τα βλέπουμε στην πολυβραβευμένη ομώνυμη ταινία.

Και φτάνουμε στο 1989, με τη Βελούδινη Επανάσταση στους δρόμους της Πράγας και τη συνακόλουθη κατάρρευση του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Τσεχοσλοβακία. Το 1993, η Πράγα έγινε η πρωτεύουσα της νεοσύστατης Τσεχίας.

Την πολυτάραχη και ενδιαφέρουσα αυτή ιστορία την αντιλαμβανόμαστε εύκολα στις βόλτες μας μέσα στην πόλη. Στα κτήρια, στα καφέ, στις λεωφόρους, στα στενά δρομάκια της παλιάς πόλης, στο κάστρο, στην κουλτούρα των ανθρώπων, στις τέχνες και τα γράμματα, στην καθημερινή ζωή.

Αλλά αν ξεχωρίζαμε ένα ορόσημο, που να δείχνει το ταμπεραμέντο της Πράγας, αυτό είναι το «Κτίριο που Χορεύει». Το σύμπλεγμα δυο πύργων που αναπαριστούν έναν άνδρα και μία γυναίκα που στροβιλίζονται στους ρυθμούς της πόλης.

Το υπογράφουν οι σταρ αρχιτέκτονες Βλάντο Μίλουνιτς και Φρανκ Γκέρι… Ο πρώτος είναι Τσεχοκροάτης και ο δεύτερος Αμερικανός βραβευμένος μεταξύ άλλων και με Πρίτσκερ που θεωρείται κάτι σαν το Νομπέλ της Αρχιτεκτονικής. 

Ο Γκέρι αρχικά έδωσε στο κτίριο την ονομασία «Φρεντ & Τζίντζερ» από το γνωστό χολιγουντιανό δίδυμο. Αργότερα όμως απέσυρε την ονομασία διότι όπως είπε «θα ήταν λάθος να μεταφέρουμε το κιτς της Αμερικής και του Χόλιγουντ σε μία τόσο αυθεντική πόλη σαν την Πράγα!».

 Η ιδέα για την κατασκευή του εν λόγω κτηρίου ανήκε στον σπουδαίο πολιτικό Βάτσλαβ Χάβελ τον τελευταίο πρόεδρο της Τσεχοσλοβακίας και πρώτο Πρόεδρο της Τσεχίας, ο οποίος έμενε ακριβώς δίπλα και οραματίστηκε εκεί να χτιστεί μία μεγάλη πινακοθήκη

Ο Χάβελ πέρα από πολιτικός ήταν συγγραφέας, αντικαθεστωτικός και δραματουργός.

Πρωτεργάτης στην Άνοιξη της Πράγας και τη Βελούδινη Επανάσταση… 

Τελικά στο «Κτήριο που Χορεύει» στεγάζονται γραφεία.

Και η ιστορία της πόλης ακολουθεί πλέον νέους στροβιλισμούς.

Η πηγή για τις πληροφορίες από ΕΔΩ

Στις μέρες που έμειναν εδώ, φυσικό ήταν να μας δείξουν φωτογραφίες που έχουν τραβήξει τα ίδια, από την πόλη που ζούνε και από τις οποίες σας έβαλα εδώ. Από ότι μας είπαν πραγματικά είναι μια πόλη παραμυθένια.

Τα ταξίδια τελικά είναι ο πλούτος των αναμνήσεων! 

Τα παιδιά έχουν φύγει και εννοείτε ότι ήδη μας λείπουν. Η επόμενη φορά που θα τα δούμε θα είναι το καλοκαιρακι.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και μην ξεχνάτε πως...ένα χαμόγελο μπορεί να σε πάει παντού!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!