Και νά τη!!!!
Στο πάρα πέντε φτάνει!!! είναι εδώ.!!! έξω από την πόρτα μας χτυπάει να ανοίξουμε διάπλατα την αγκαλιά μας.. και να την γεμίσει λουλούδια..που δειλά ξεπροβάλουν γεμίζοντας
τον κόσμο...
Τι σημασία έχει πως βρέχει;;
Και τι έγινε που μερικά ξεφτισμένα γκρι συννεφάκια επιμένουν να ρίχνουν τα τελευταία τους δάκρυα;
Πόσο ακόμα θα είναι εδώ; το ξέρουν πως θα φύγουν και θα δώσουν την θέση τους στον ολόλαμπρο ήλιο.. που θα ζεστάνει με τις ηλιαχτίδες του.. έμψυχα και άψυχα...
ας τον καλοπιάσουμε..λίγο..με μαντινάδες!!!
Ήλιε μου κοσμοκράτορα
και πολυταξιδιάρη
την αγαπώ μου ξάνοιξες
και σ είπανε ζηλιάρη.
Εγώ δεν λέω σ αγαπώ
μα λέω σε λατρεύω
θα γίνω ο ήλιος τση αυγής
να σ αχτινοχαιδεύω
Του Μαρταπλίλη μου ανθέ
πρωτομπουμπουκιασμένε
μες στη καρδιά μου το μπαξέ
άλλος ανθός δεν νέ ναι.
Και τι ομορφότερο από αυτήν την μέρα θα μπορούσα να βρω .. που έστω και ημερολογιακά μπαίνει η Άνοιξη, να σας παρουσιάσω.. την συνέχεια από την προσπάθεια μας να γεμίσουν χαμόγελα.. παιδικά μουτράκια;;
Λουλούδια και πεταλούδες που φύγαν από τον κήπο...
πλέχτηκαν..
ράφτηκαν
ήρθαν και φύτρωσαν
επάνω σε ύφασμα
και έγιναν..τι νομίζετε;χι.χι.
Δύο τσαντούλες που θα πάνε να κάνουν συντροφιά σε όλα τα λουλούδια
και τις πεταλούδες που έχουν ήδη φτάσει στην.. ΦΛΟΓΑ..
ή και άλλες που βρίσκονται στον δρόμο για την Ναύπακτο.. να γίνουν ένα μεγάλο περιβόλι αγάπης..που άλλο δεν θα υπάρχει σαν κι αυτό...!!!!
Αγαπημένες μου τίποτε δεν είναι ομορφότερο από ένα παιδικό χαμόγελο.. ας τους το χαρίσουμε.. μπορούμε..!!
η προσπάθεια συνεχίζεται..!!!
Να έχετε ένα όμορφο Ανοιξιάτικο χαμογελαστό μήνα..!!!!