Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2020

Η ΖΩΗ...ΓΡΑΦΕΙ..!!

Αφορμή για αυτήν την ανάρτηση είναι πως πράγματι καμιά φορά η ζωή γράφει ιστορίες με κάτι συμπτώσεις όμως...
Σίγουρα αυτό θα το ξέρετε και εσείς όταν συμβαίνει..
Λοιπόν που λέτε, εδώ  στην γειτονιά μας πολλά χρόνια από τότε που οι γειτόνισσες βγαίναμε και καθόμασταν στα σπίτια μας μπροστά με τα πλεχτά μας και το καφεδάκι μας, πριν αμνημονεύτων χρόνων δηλαδή...😊 τότε που η κάθε μία μας   αρχίζαμε να κάνουμε τις οικογένειες μας, μια καλή φίλη και γειτόνισσα  διπλανή λέμε που εδώ και μισό αιώνα,  οι συμπτώσεις που είχαμε μεταξύ μας ήταν κάτι παραπάνω από τυχαίες...
Και οι δύο κάναμε από δύο κόρες, οι οποίες η πρώτη μου και η πρώτη της...  κάνανε από δύο κόρες.
Τα κορίτσια, οι εγγονές μας δηλαδή μεγάλωσαν, και έγιναν φίλες όπως ήταν και οι μαμάδες τους...
Λογικό θα μου πείτε και θα συμφωνήσω...
Παντρευτήκαν με διαφορά ενός χρόνου  μεταξύ τους και έμειναν έγκυες και οι δύο με διαφορά μηνών... ούτε συνεννοημένες να ήταν  🤣 
Θα μου πείτε γιατί σαν τα γράφω όλα αυτά;
Πριν λίγες μέρες η εγγονή της φίλης μου γέννησε ένα πανέμορφο κοριτσάκι, και όπως ήταν φυσικό, όλοι χαρήκαμε τόσο πολύ!!! 
Την μέρα που γεννήθηκε η μικρούλα, μάθαμε και εμείς το φύλο του μωρού της εγγονής μας που είναι αγοράκι!!!!
Και εδώ πέσαν οι ευχές, ναι καλέ; αυτές, που φαντάζεστε...🤣
Πως δεν πειράζει που ο γαμπρός θα είναι τέσσερις μήνες μικρότερος από την νύφη....🤣🤣🤣
οπότε και το πρώτο δωράκι της από τα χεράκια μου!
Σμαραγδάκι...
Τα συμπεράσματα δικά σας!!😊
Η ζωή,  μπορεί να μας δείχνει τις δυσκολίες της αυτόν το καιρό, γιατί δεν μπορούμε να είμαστε κοντά στα αγαπημένα μας πρόσωπα, αλλά μας δίνει και την ελπίδα που γεννιέται μπροστα μας, με τις όποιες καινούργιες ψυχούλες που έρχονται να χαρίσουν τα χαμόγελα τους  στο κόσμο!  
Ας κλέβουμε μικρές όμορφες στιγμές, έστω και από μακριά περιμένοντας  να έρθει ο καιρός να ξαναγκαλιάσουμε όσα αγαπάμε!!! 
Εύχομαι να είστε όλοι καλά το σημαντικότερο... να περάσετε μια όμορφη εβδομάδα, γιατί όχι; ας πιαστούμε από το μικρό, που μας κανει να χαμογελάμε μέσα στα δύσκολα!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!!

  
  

        

 

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2020

ΑΠΟΠΕΙΡΕΣ...ΧΑΪΚΟΥ...

Την πρώτη στιγμή που σκέφτηκα πριν από πάρα πολλά χρόνια να πιάσω ένα μολύβι, ήμουν αρκετά μεγάλη πια.. 

Οι γνώσεις μου μέχρι τότε ήταν απλά  αυτοσχέδια μικρά παραμυθάκια που η κάθε γιαγιά θα έλεγε στα εγγονάκια της...

Μου άρεσε να σκαρφίζομαι ιστορίες...κάνοντας  Babys sitting (όπως λέμε στο χωριό μας)🤣 και ένα περίεργο πράγμα είχα ταυτίσει εκείνη την εποχή το  πλέξιμο με το γράψιμο! Αυτά τα δυο ήταν αλληλένδετα μεταξύ τους!

Δεν ξέρω τι ήταν αυτό που τα συνέδεε...

Πάντα όταν έπιανα το βελονάκι απαραίτητα θα υπήρχε δίπλα μου και ένα μολύβι με ένα μπλοκάκι.

Τα εγγόνια μεγάλωσαν...πόσο γρήγορα όμως θεέ μου και δεν χρειαζόταν πια τις ιστοριούλες...

Όμως έμεινε το κουσούρι με το πλέξιμο και το μπλοκάκι  και  κάποιο καιρό μετά οι σκέψεις μου πήγαν λίγο παραπάνω από τις παιδικές ιστορίες μου..

Άρχισαν τα μπλοκάκια να γίνονται παραπάνω από ένα...και κρυφθήκαν στο συρτάρι μου.

Αυτά ήταν πριν να μπει στην ζωή μου το bloging..

Πότε πότε μου χτυπάνε την πόρτα, να ανασκαλέψουν τις μνήμες μου, και τότε τις αφήνω να πάρουν μικρές ανάσες..

Ομως εδώ δεν θα μιλήσω για τα παλιά, αλλά για ένα είδος ποίησης που δεν καν ήξερα ότι υπάρχει.. Και που ούτε σαν λέξη δεν ήξερα. 

Αιτία ήταν τα συμπόσια ποίησης που έκανε η Αριστέα μας  (κρίμα που σταμάτησε αυτό το δρώμενο) εκεί είχα ακούσει για πρώτη φορά για το χαϊκού.

Παράτολμη προσπάθεια που το έκανα όταν διάβασα πως γράφεται αυτό το είδος ποιήματος. Ψάχνοντας ΕΔΩ πήρα μια απειροελάχιστη ιδέα πως μπορείς να τιθασεύσεις τις λέξεις για να τις κάνεις να "μοιάζουν" με χαϊκού...

Και το έναυσμα να θυμηθώ ξανά αυτό το είδος τι ήταν; 

Δεν ξέρω τι ακριβώς, αλλά υποψιάζομαι πως  έβαλε το δαχτυλάκι του, ένα κουβερτάκι μωρουδίστικο που άρχισε να πλέκεται...

Τώρα αν με ρωτήσετε τι σχέση έχουν αυτά τα δύο μεταξύ τους; θα πω καμία...

Απλά γράφτηκαν... πλέκοντας!!! 😊


Μοσχομύρισες            

Ψυχή μου αγέννητη        

σαν ανεμώνη. 

  

Φτερουγίσματα 

αθώρητος άγγελος

ανθρώπων σπορά.


Πλεγμένη κλωστή 

η λεβάντα μοίρασε 

χαμόγελα.        

Σμαραγδάκι...

 Φθινοπωρινά

κελάηδησε το πουλί

στο ψιχάλισμα.


Αστραπόβροντα

τα φτερά διπλώθηκαν

να ξαποστάσουν.


Στιγμές σιωπής

ετοιμάζει ο χρόνος

ανάσα καμιά.


Ψάχνουν τα μάτια

τις λέξεις που χάθηκαν

στον ορίζοντα.


Σε θολό τοπίο

εμποδίζεται η φωνή

των μασκοφόρων.


Οσοι είναι γνώστες του χαϊκού ας δουν παρακαλώ με επιείκεια την προσπάθεια μου...

Να είστε όλοι καλά, να μην αφήσετε τα γεγονότα να σας πάρουν από κάτω.. μπόρα είναι θα περάσει.. να έχετε ελπίδα και δύναμη, πως θα τα καταφέρουμε αν... δεν αφήσουμε το χαμόγελο μας να σβήσει.!!

Καλή εβδομάδα σε όλους!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.!!

 







Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2020

ΠΡΟΣΔΟΚΊΕΣ....


Εικόνα πηγή
 
Καινούργιο ξεκίνημα.

Καμπή της ζωής σου.

Κλεισμένα τα όνειρα μέσα στις χούφτες σου.

Η ελπίδα τρέχει να συναντήσει το μέλλον σου.

Στα μάτια σου ερωτηματικά.

Μήπως οι προσδοκίες σου είναι  άπιαστες;

Δεν θα το μάθεις αν δεν περπατήσεις στο μονοπάτι τους.

Σβήσε την λέξη δεν μπορώ και θα τα καταφέρεις...

Τρέξε να προλάβεις τα              όνειρα σου!!

Γράφτηκε κάποτε...15-9-93 

Οι προσδοκίες είναι αυτές που μας κρατάνε ζωντανούς...

Ας έχει ο καθένας μας έστω και μία!

Καλό μήνα σε όλους σας  και ας φέρει στον καθένα ότι προσδοκά!!

Εικόνα από το Pinterest
Να είσαστε όλοι καλά, να μου προσέχετε τον εαυτό σας, να τον αγαπάτε και να μην ξεχνάτε να χαρίζετε το χαμόγελό σας!!

Είναι ουσιαστικό και μεταδοτικό!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!




Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2020

ΨΑΧΝΟΝΤΑΣ...

Ψάχνοντάς λοιπόν για ακόμα μια φορά στο περιοδικό που μοιράζουν δωρεάν στους πελάτες τους  ανά τετράμηνο τα σούπερ μάρκετ του κ.Χαλκιαδάκη,

αλίευσα μια ιστορία που διαδραματίστηκε τον καιρό του πολέμου με τους Γερμανούς στην Κρήτη.

Είναι ένα από τα πολλά άγνωστα περιστατικά, που  συνέβησαν στην Κρήτη εκείνης της εποχής. Ευτυχώς χωρίς συνέπειες.

Ισως οι ίδιοι οι Γερμανοί, να προτίμησαν την σιωπή από τον εξευτελισμό.

Με διπλοσκοπιά προστάτευαν το φρουραρχείο τους την νύχτα που ένας δαιμόνιος Κρητικός, κατάφερε να τρυπώσει από το κλειστό παράθυρο του ναζιστικού φρουραρχείου.

Το κείμενο γραμμένο από την πένα του εξαιρετικού δημοσιογράφου κ. Νίκου Ψιλάκη.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή...

Ξημερώματα της 7ης Ιουλίου 1942.Οι Γερμανοί στρατιώτες παρατάσσονται μπροστα στο διοικητήριο για την καθιερωμένη έπαρση της σημαίας.

Περιμένουν, περιμένουν αλλά έπαρση δεν γίνεται. Δεν υπάρχει υπάρχει σημαία. Η μεγάλη σβάστικά τους έχει κάνει φτερά. Ψάχνουν για την εφεδρική. Ούτε αυτή την βρίσκουν. Η ώρα περνά, ο αξιωματικός αφρίζει. Υποψιάζεται τι θα είχε συμβεί την νύχτα αλλά, δεν τολμά να το πιστέψει. 

Λίγο αργότερα ξεχύνεται στους δρόμους του χωριού και απειλεί Θεούς και δαίμονες. 

Όχι μία, όχι δύο, αλλά  και οι τρείς σημαίες που φυλάσσονταν στις αποθήκες τους είχαν εξαφανιστεί.

Σ ένα από τα παράθυρα της αποθήκης φαίνονταν έντονα τα σημάδια της νυχτερινής επιχείρησης. Κάτι ξεκαρφωμένα ταβλιά που μαρτυρούσαν ότι κάποιος είχε μπουκάρει χωρίς να τον δουν.

Έτσι αρχίζει μια μικρή ιστορία από αυτές που φανερώνουν ανάγλυφα τι γινόταν στην Κρήτη κατά την περίοδο της ναζιστικής εποχής.

Ο τόπος...

Αβδού Πεδιάδος, ένα κεφαλοχώρι στην ανατολική πλευρά της Λαγκάδας, στα περάσματα προς το Οροπέδιο Λασιθίου.

Ο χρόνος...

Νύχτα της 6ης προς την 7η Ιουλίου 1942,παραμονή της Αγίας Κυριακής πολιούχου  σ ένα άλλο χωριό σχετικά κοντα με την Κασταμονίτσα.

Οι κάτοικοι της Κασταμονίτσας και κάμποσοι αντάρτες που είχαν τα λημέρια τους στα βουνά του χωριού ελίχαν στήσει γλέντι για την μεγάλη γιορτή.

Το σχέδιο δράσης...

Ανύπαρκτο ή μάλλον αυτοσχεδιασμός. Βλέποντας και κάνοντας. Όλα ξεκίνησαν από μια πληροφορία που σύμφωνα με τον "αρχηγό" της επιχείρησης, είχε δοθεί από τον Πάτρικ Λη Φέρμορ, ότι στις αποθήκες στο Αβδού υπήρχαν ασύρματοι και ραδιόφωνα. Αυτά έψαχναν.

Οι δράστες...

1 Μανώλης Οικονομάκης  ή Νιόνης, ένας σβέλτος και ψυχωμένος Κρητικός, ο φόβος και ο τρόμος των γερμανικών αποθηκών και των ελαστικών των αυτοκινήτων του εχθρού. Λένε ότι κάποτε κατάφερε να ξεβιδώσει και τα τέσσερα λάστιχα από ένα μικρό φορτηγό την ώρα που ήταν ,μέσα και ο οδηγός που τον είχε πάρει ο ύπνος.Όταν ξύπνησε είδε το αυτοκίνητο πάνω σε τέσσερα κούτσουρα.! Ο Μανώλης  ήταν ο εμπνευστής και αρχηγός της επιχείρησης.

2 Αντώνης Σαριδάκης ένας χειροδύναμος αγρότης κουνιάδος του πρώτου. Βασικός συνεργάτης σε πολλές αποκοτιές κατά τα χρόνια της Κατοχής.

3 Μανώλης Κοντάκης ένας θαρραλέος βοσκός κουνιάδος του Σαριδάκη και οι τρείς κάτοικοι της Κασταμονίτσας.

Η επιχείρηση...

Εκείνο το καλοκαιρινό βράδυ ο Νιόνης, μπούκαρε από το πλάι στην αποθήκη ενώ ο γερμανός φρουρός  έκοβε βόλτες μπροστα στην πόρτα της. Δεν βρήκε ούτε ασυρμάτους ούτε ραδιόφωνα, Το μόνο που βρήκε εκεί ήταν ένα πανί σαν  μπόγος, τον φορτώθηκε και πήδηξε σαν δαίμονας χωρίς να το πάρει είδηση ο φρουρός.

Λίγο πιο πέρα  περίμεναν οι άλλοι δύο που κρατούσαν τσίλιες. Φορτωμένοι την λεία τους φτάνουν κοντά στον ναό του Αι Γιώργη και μοιράζονται τα "λάφυρα" Τρείς σημαίες ήταν μια για τον καθένα.

Ανασκαλεύοντας μνήμες σαράντα χρόνια μετά...

Σαράντα χρόνια μετά, την Άνοιξη του 1982, ο γράφων, νεαρός δημοσιογραφος και εκδότης περιοδικού τότε, συναντούσε τους πρωταγωνιστές αυτής της παράτολμης ιστορίας!

Οι Γερμανοί είχαν σκυλιάσει και απειλούσαν με αντίποινα. Δεν τολμούσαν να να ομολογήσουν τον εξευτελισμό τους , από την άλλη οι ντόπιοι φαίνονταν παντελώς άσχετοι και έτσι ρίχνουν την ευθύνη στους αντάρτες.

Οι μνήμες ήταν τόσο έντονες που νόμιζες ότι όλα είχαν γίνει πριν λίγες μέρες...

Σώβρακο και φουστάνια...

Ας επιστρέψουμε όμως στην ιστορία μας. Η έρευνα μας είχε επεκταθεί στο χωριό των δραστών στην Κασταμονίτσα. Πρώτα στο σπίτι του Σαριδάκη ή Νιόνη. Μας είχε υποδεχτεί η χήρα του η Αμαλία ήταν τότε 78 χρονών.

Χαμογέλασε όταν της μίλησα για την σημαία. "Εγώ την έκαμα σώβρακο του Αντώνη μου" είχε πει επικαλούμενη στέρεα επιχειρήματα..

Εκεί δεν θα μπορούσαν να την βρούνε. Δεν θα του κατεβάζανε δα και το παντελόνι...

Την περιέγραψε. Ήταν μεγάλη η σημαία. Ένα κομμάτι περίσσεψε. Το φύλαξα καλά να μην το βρούνε και μετά την κατοχή έραψα φουστάνι της κόρης μου.

Οι άνθρωποι αυτοί όχι μόνο έκλεψαν τις σημαίες των Γερμανών αλλά, ίσως να ήταν οι μόνοι που κυκλοφορούσαν με σώβρακα μεταξωτά την εποχή των μεγάλων στερήσεων και της ακόμη μεγαλύτερης ναζιστικής βαρβαρότητας.

*******************************

Ας ευχηθούμε να μην ξαναζήσει η πατρίδα μας  ποτέ ξανά πόλεμο. Μόνο τότε γινόμαστε όλοι μια γροθιά.

Αφορμή να μοιραστώ αυτήν την ιστορία μαζί  σας είναι η επέτειος της αντίστασης του λαού μας εναντίων των Γερμανών κατακτητών. Σίγουρα τέτοιες  ηρωικές ιστορίες θα υπάρχουν χιλιάδες στις αναμνήσεις όσων έζησαν την εποχή εκείνη. Ας τους είμαστε ευγνώμονες!

          ***********   

Καλή εβδομάδα σε όλους σας να είστε καλά και να μην ξεχνάτε το χαμόγελο στις δύσκολες στιγμές, είναι εκείνο που θα μας δώσει δύναμη να συνεχίσουμε να προσπαθούμε για το καλύτερο.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που περνάτε και τα λέμε!



  

 

Δευτέρα 12 Οκτωβρίου 2020

Μα...πόσες χαρές πχιά; 10-10-2020

 Όταν λέμε πόσες, το εννοούμε παρεάκι μου.. Και για να μην σας αφήνω σε απορία λέω να το πάρουμε από την αρχή ε; τι λέτε;

Πριν λίγο καιρό θα θυμάστε που μοιράστηκα μαζί σας την χαρά του αρραβώνα  του εγγονού μας;

Ε.. αυτή την φορά θα μοιραστώ μαζί σας τον πολίτικό γάμο, της Εγγονής μας της Έρρικας.

Θα μου πείτε γιατί δεν έκανε θρησκευτικό; εεε θα τον κάνουν και αυτόν αργότερα, αφού ένα τσιλιβιθρόνι θέλει να εξερευνήσει την ζωή σε λίγους μήνες...

Τα παιδιά ήθελαν να γίνει ο γάμος στο δημαρχείο των Μοιρών, ένα μεγάλο χωριό από όπου κατάγεται ο γαμπρός μας, για να γιορτάσουν και εκεί το γεγονός, αφού ο Θρησκευτικός θα γίνει εδώ στο Ηράκλειο, όποτε να είναι όλοι ευχαριστημένοι.!!

Μπορώ να πω ότι ήταν εξαιρετική ιδέα, αφού ότι περάσαμε δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερο..!!!

Μόλις φτάσαμε εκεί, στον κεντρικό δρόμο γινόταν λαϊκή, και επειδή δεν υπήρχε άλλος δρόμος να φτάσουμε στο δημαρχείο, έπρεπε να   περάσουμε  μέσα από τα ζαρζαβατικά..🤣🤣


Και σιγά να μην μας σταματούσε μια λαϊκή... περάσαμε από μέσα, καμαρωτοί δεχόμενοι τις ευχές και τα πειράγματα του κόσμου...🤣


Φτάνοντας στο δημαρχείο το βρήκαμε κλειστό. Ούτε αυτό μας πτόησε...


Το ραντεβού για τον γάμο ήταν 1 η ώρα και η δήμαρχος πουθενά...
Πέφτει τηλέφωνο.. κυρία δήμαρχος που είστε; σας περιμένουμε για τον γάμο..
Αααα συγνώμη το ξέχασα έρχομαι αμέσως...το τι καζούρα  έπεσε δεν λέγεται...🤣🤣
Σε δύο λεπτά ήταν εκεί ρωτάει τα παιδιά. Θέλετε μήπως να κάνουμε  εδώ έξω την διαδικασία του γάμου; Αλλιως μέσα θα έρθουν μόνο 4 άτομα. Το ζευγάρι και οι κουμπάροι μάρτυρες.
Γιατί όχι λένε εκείνα. Εδώ περάσαμε όλη την λαϊκή σ αυτό θα σταθούμε;

Σε πέντε λεπτά είχαν τελειώσει και έμενε να υπογράψουν.

Ελα όμως που δεν υπήρχε κανένα τραπέζι γύρω!!!

Για αυτό στεναχωριέστε; πετάγεται η νύφη...την λαϊκή τι την έχουμε; Ένα καφάσι θα κάνει χρέη τραπεζιού...

Εδώ το πειστήριο το καφασακίου! 🤣

Δεν νομίζω να έχει γίνει πολιτικός γάμος με τόση περιπέτεια και με τόσα γέλια...

Θα έχουν να λένε στο παιδί τους όταν μεγαλώσει, πως όλες τις αναποδιές τις γύρισαν υπέρ τους

Παντρεμένοι πια, ξαναπέρασαν από που λέτε;

Μα ναι...από την λαϊκή🤣 με την Ρίσκα το σκυλάκι τους που δεν έλειψε στιγμή από κοντά τους και με πόζες παρακαλώ!





Εδώ το ευτυχισμένο ζευγάρι..

Πλέοντας σε πελάγη χαράς περιμένοντας το μωράκι τους!
Αγαπημένα μου να σας ευλογεί ο Θεός και να χαμογελάτε έτσι σε όλη σας την ζωή.!!!
Να μας επιτρέψετε να σας κεράσουμε  λικεράκι ρόδι για γούρι...
και μπουμπουνιέρα με τα γλυκάκια και μπουκιές καλτσιουνάκι!! 
Ευχομαι και στων παιδιών σας να αξιωθείτε όλοι να τα καμαρώσετε!! 

Και όπως καταλαβαίνετε παρεάκι μου πρέπει να ετοιμάζουμε τα μωρουδιακά, για το μικρούλι μας  και για εμάς τις πρόγιαγιαδες και τους πρόπαππούδες τις πάνες...🤣 

Μα πόσες χαρές πχιά;

Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα μην ξεχνάτε, πως  μπορείτε να γυρίστε υπέρ σας τις αναποδιές όταν έρχονται. Αρκεί να δείτε και την καλή πλευρά της ζωής που σίγουρα υπάρχει.!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!


   

Δευτέρα 28 Σεπτεμβρίου 2020

ΚΟΜΜΑΤΙΑ ... ΟΥΡΑΝΟΎ!!!

Αυτή την φορά δεν θα πω τίποτα δικό μου.

Απλά μόνο ο ουρανός θα είναι δικός μου...αφού τον έκλεισα στο κλικ του φακού μου...

Θα αφήσω να μιλήσουν εκείνοι που εμπνέονται από τα κομμάτια του δικού τους ουρανού..

Όλα τα κείμενα είναι από εδώ. 

«Ουρανέ, όχι δε θα πω το ναι
ουρανέ, φίλε μακρινέ
πώς να δεχτώ άλλης αγκαλιάς τη στοργή
πώς να δεχτώ, μάνα μου είναι η γη πώς ν’ αρνηθώ της ζωής το φως το ξανθό
αχ ουρανέ πόνε μακρινέ…»

(Νίκος Γκάτσος) 

«Μες στο βαθύ ουρανό

Κάθε βουνό κι η υπογραφή του»

(Ελύτης, Εκ του πλησίον)


«Nα λες ουρανός κι ας μην είναι»

( Γ. Ρίτσος, από τα Μονόχορδα)


Πάλι ὁ οὐρανὸς ἀνοίγει ἐδῶ τὴν πύλη.
Πάλι σηκώνει τὴ σημαία
Ἐμεῖς μπαίνουμε χωρὶς φόβο
Τὰ μάτια τὰ πουλιὰ μαζί μας μπαίνουν
Ἀστράφτει ἡ πολιτεία ἀστράφτει ὁ νοῦς μας
Ἡ φαντασία τοὺς κήπους πλημμυράει
Εἶναι παιδιὰ ποὺ στέκονται στὶς βρύσες
Κορυδαλλοὶ στοὺς ὄρθρους ἀκουμπᾶνε
Στὶς λεμονιὲς ἄγγελοι χορτάτοι
Εἶναι ἀηδόνια ποὺ παντοῦ ξυπνᾶνε
Φλογέρες παίζουν ἔντομα βουίζουν
Εἶναι τραγούδια ἡ στάχτη τῶν νεκρῶν
Καὶ οἱ νεκροὶ κάπου ἀναγεννιοῦνται πάλι
Ὁλοῦθε μᾶς μαζεύει ὁ Θεὸς
Ἔχουμε χέρια καθαρὰ καὶ πᾶμε.
ΣΑΡΑΝΤΑΡΗΣ

 «Θαυμάσια που τρέχει ο ουρανός ,αν κρίνεις απ’ τα σύννεφα»

(Ελύτης, Εκ του πλησίον)


ὅλοι τρέχανε στὸν μικρὸν ἄγγελο ποὺ μοίραζε οὐρανό!
                                          Διψᾶμε γιὰ οὐρανό.
                                             (Σαχτούρης Μίλτος )


ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ ΤΟΥ ΤΙΠΟΤΑ ΜΕ ΕΛΑΧΙΣΤΑ

Από την κλειδαρότρυπα κρυφοκοιτάω τη ζωή
την κατασκοπεύω μήπως καταλάβω
πώς κερδίζει πάντα αυτή
ενώ χάνουμε εμείς.
Πώς οι αξίες γεννιούνται
κι επιβάλλονται πάνω σ’ αυτό που πρώτο λιώνει:
το σώμα.
Πεθαίνω μες στο νου μου χωρίς ίχνος αρρώστιας
ζω χωρίς να χρειάζομαι ενθάρρυνση καμιά
ανασαίνω κι ας είμαι
σε κοντινή μακρινή απόσταση
απ’ ό,τι ζεστό αγγίζεται, φλογίζει…
Αναρωτιέμαι τι άλλους συνδυασμούς
θα εφεύρει η ζωή
ανάμεσα στο τραύμα της οριστικής εξαφάνισης
και το θαύμα της καθημερινής αθανασίας.
Χρωστάω τη σοφία μου στο φόβο∙
πέταλα, αναστεναγμούς, αποχρώσεις
τα πετάω.
Χώμα, αέρα, ρίζες κρατάω∙
να φεύγουν τα περιττά λέω
να μπω στον ουρανό τού τίποτα
με ελάχιστα.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΑΓΓΕΛΑΚΗ-ΡΟΥΚ



Ούτε ένα αστέρι μακρινό δε θα ‘χω να σου δώσω

ούτε πεφτάστερο μάς δίνει ο ουρανός

δεν έχω κλείσει την καρδιά – μα είμαι φτωχός

πού να ‘βρω άλλο φθινόπωρο στα μάτια, να σου δώσω;

(απόσπασμα) Βύρων Λεοντάρης



1. Ωραίο να ζεις ξαλαφρωμένος τ’ ουρανού το βάρος
2. Και μη ρωτάς γιατί θλιμμένος είμαι(απόσπασμα)
Είναι που σου χρωστώ πολύ ουρανό
Κι εγώ δεν έχω παρά λίγο χώμα
ΟΡΕΣΤΗΣ ΑΛΕΞΑΚΗΣ



ΕΛΥΤΗΣ

1. Ποίηση πάντοτε είναι μία όπως ένας είναι ο ουρανός

2. Ναοί στο σχήμα τ’ ουρανού

3. Διψώ ένα στόμα να μου πει: ΟΥΡΑΝΟΣ και να παλεύουμε μαζί στο Δέλτα των Ελπίδων.


                                      ΧΩΡΙΣ ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

                           Πάνε τώρα δυό μήνες. Δεν κάνω άλλο τίποτε.
                        Τα χέρια μου βρίσκονται σε αδιάκοπη κίνηση:
                                        Ξεφορτώνω ουρανό στις ψυχές των ανθρώπων
                                         ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ

Κι ένα απόσπασμα από το ποίημα του Τίτου Πατρίκιου, «Σχέδια στη νύχτα»:

«Στο τεντωμένο τύμπανο του ουρανού
το ποδοβολητό του χρόνου δεν σταμάτησε.
Ένα φεγγάρι κάτασπρο πάει να δύσει.
Και τα κορμιά μας
μένουν το σύνορο που όλο αλλάζει
ανάμεσα σ’ εκείνο που έφυγε
κι εκείνο που έρχεται»



«Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς (κανείς)»!
Νίκος Καρούζος

«Βρέχει με απόλυτη ειλικρίνεια.
Άρα δεν είναι φήμη, ο ουρανός
υπάρχει
και δεν είναι το χώμα λοιπόν
η μόνη λύση
όπως ισχυρίζεται ο κάθε τεμπέλης νεκρός.»
ΚΙΚΗ ΔΗΜΟΥΛΑ



αγάπησέ με
δεν έχω άλλο κλαδί να κρατηθώ
άλλο ουρανό
ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ(απόσπασμα)



Τ’ αδέρφια μου που χάθηκαν εδώ κάτω στον
κόσμο
Είναι τ’ αστέρια που τώρα ανάβουν ένα- ένα
στον ουρανό
ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ



εκείνο το ατίθασο κόκκινο τ’ ουρανού (απόσπασμα)

βουβαίνονται στην παραλία οι φανοστάτες
που άλλοτε ψιθύριζαν εκστατικά το όνομά της
μια βάρκα μόνη αργά λικνίζεται
σε σκοτεινά νερά
εκείνο το ατίθασο κόκκινο τ’ ουρανού
τώρα δειλά αποσύρεται στο βάθος
ΤΟΛΗΣ ΝΙΚΗ




Θέλησα να τελειώσω αυτή την ανάρτηση με τα λόγια του μεγάλου μας Νίκου Καζαντζάκη...

Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα,
κρατείστε  από ένα κομμάτι ουρανού δικό σας.
Μην ξεχάσετε να του χαρίσετε ένα χαμόγελο...
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...




Δευτέρα 21 Σεπτεμβρίου 2020

ΚΛΗΡΩΣΗΗΗΗΗΗ...!!!

Νομίζατε παρεάκι μου πως μετά τα όμορφα σχόλια σας στο φιλόξενο σπιτικό της Ρένας, θα σας άφηνα απλά με ένα ευχαριστώ και ένα κέρασμα που δεν μπορείτε να το γευτείτε;
Οοοοχι βέβαια!
9 χρόνια τώρα που μου κρατάτε συντροφιά σίγουρα θα υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος να σας πω ευχαριστώ!!
Μακάρι να μπορούσα να στείλω σε όλους σας κάτι από μένα...
Είναι λίγο δύσκολο αυτό,
όπως καταλαβαίνετε...όμως μία από τις φίλες θα  κερδίσει ένα μικρό αναμνηστικό δωράκι αφού θα κάνω μια κλήρωση για να δούμε ποια θα είναι η τυχερή...
Ξέρω ότι η τεχνολογία έχει προχωρήσει πολύ μπροστά και μια κλήρωση θα μπορούσε να γίνει με ηλεκτρονικό τρόπο.
Όμως θα χαλούσα την παράδοση που εδώ και 9 χρόνια κάνω με τον απλό  παραδοσιακό τρόπο.
Κλασικά, γράψιμο τα ονόματα...
Κόψιμο τα χαρτάκια με τα ονόματα
που θα ξαναγραφτούν για να γίνουν ρολάκια,
Μπήκαν με αγάπη σε μια καρδούλα,
δωράκι της φίλης μας της Χαράς.
Και η χερούκλα μου 🤣τράβηξε ένα χαρτάκι που ανοίχτηκε και...
Το όνομα της φίλης μας της Μαρίας Γ. πρόβαλε να διεκδικήσει την τύχη της!!!

Μαρία μου ένα αναμνηστικό δωράκι θα σου σταλεί αν έχεις την καλοσύνη να μου στείλεις στο μέηλ  μου, την διεύθυνσή σου!!
roulamakedonisa@gmail.com
Σου εύχομαι να είσαι τυχερή και σε πιο ουσιαστικά πράγματα και αξίες στην ζωή σου...
Να με συμπαθάς που δεν σου λέω τι είναι, αλλά ας είναι έκπληξη ε;!! 
Πολύ χάρηκα για σένα!!
Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, και μην χάνετε τις ευκαιρίες να χαμογελάτε.
Να μια αφορμή...ένα ρακοπότηρο μπορεί κάλιστα να φιλοξενήσει, μυρωδάτα ροζ γαρυφαλλάκια!!
Για εσάς!!! 

Μην ξεχνάτε, το χαμόγελο μακραίνει την ζωή!!!😊
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...