Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2019

ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ......

Από τον τίτλο και μόνο σίγουρα θα νομίζετε παρεάκι μου πως θα συνεχίσω να σας μιλάω για την Ανοιξη.. που δεν είναι καθόλου κακό βέβαια ε; 
Αυτή την φορά θα σας πάω σε ένα χωριό που βρίσκεται στην περιοχή Ρεθύμνου.. που πήγα και εγώ πρώτη φορά..πριν λίγες μέρες..και έμεινα κατάπληκτη για την παράδοση του.. 
Το χωριό λέγεται Μαργαρίτες..εξ ου και ο τίτλος..
Και επειδή δεν θα μπορούσα να σας δώσω τόσες πολλές πληροφορίες γι αυτόν το παραδοσιακό τόπο,σας παραθέτω μια λεπτομερή περιγραφή  του ..που πήρα από  εδώ για πληροφορίες..
Οι «πολύχρωμες» Μαργαρίτες, το χωριό των κεραμοποιών στον Ψηλορείτη
Χαρακτηρίζεται το χωριό των πιθαράδων, αφού η αγγειοπλαστική παράδοση και δημιουργία των κατοίκων του είναι εμφανής σε κάθε γωνιά του. Στις Μαργαρίτες- που αρχικά λέγονταν Μαγαρίτες- ο επισκέπτης περπατά σε δρομάκια με μεγάλες πήλινες γλάστρες- τις περίφημες μαργαριτσανές στάμνες- έξω από κάθε σπίτι, κεραμικά κρεμασμένα στους τοίχους, πιθάρια που κοσμούν τους ανθοστολισμένους κήπους. Κι απολαμβάνει μια γωνιά της Κρήτης που είναι μαγνήτης τόσο για το υπέροχο τοπίο όσο και για τις δημιουργίες των ανθρώπων της.
Οι Μαργαρίτες «ανθίζουν» στους βόρειους πρόποδες του Ψηλορείτη, σε υψόμετρο 300 μέτρων και σε απόσταση 27 χιλιομέτρων από το Ρέθυμνο. Ο πολιτιστικός πλούτος, το ευχάριστο κλίμα, η εύφορη και πλούσια γη συνθέτουν τι ψηφιδωτό της μακραίωνης ιστορίας τους, καθώς ο οικισμός άκμαζε ήδη από το τέλος του Βυζαντίου και την αρχή της Ενετοκρατίας. Στο χωριό αυτό γεννήθηκε ο ηγούμενος της Μονής Αρκαδίου Γαβριήλ Μαρινάκης, ο πρωταγωνιστής της ανατίναξης του μοναστηριού που έγινε το 1866 στο όνομα της ελευθερίας.
Η τέχνη του πηλού, που σήμερα είναι το σήμα κατατεθέν του χωριού, συνδέεται με τον πλούτο κοιτασμάτων αργιλοχώματος στην περιοχή και είναι άρρηκτα δεμένη με την ιστορία του, αναδεικνύοντας τις Μαργαρίτες μεταξύ των μεγαλύτερων κέντρων κεραμικής στην Ελλάδα. Τουλάχιστον δεκαέξι εργαστήρια- εκθέσεις κεραμικής, τα φημισμένα «τσικαλαριά»- επειδή κάποτε έφτιαχναν τσικάλια, δηλαδή πήλινες κατσαρόλες- ασχολούνται με μοντέρνες αλλά και παραδοσιακές κατασκευές.
Μην παραλείψετε μια επίσκεψη σε ένα από αυτά. Μπροστά στα μάτια σας το παρελθόν του χωριού ενώνεται με το σήμερα στα επιδέξια χέρια των τεχνιτών που δουλεύουν τα έργα τους στον παραδοσιακό ή τον ηλεκτρικό τροχό και τα ψήνουν είτε σε ξύλα είτε σε καμίνι. Οι παραδοσιακοί τεχνίτες δουλεύουν με τον τρόπο των προγόνων τους, διατηρώντας ζωντανή κι επιδεικνύοντας την παράδοση του χωριού, αν και προφανώς η παραγωγή δεν μπορεί να είναι ίδια σε όγκο με αυτή των σύγχρονων μέσων. Στο Μουσείο Κεραμικής, στην πλατεία του χωριού, μπορείτε να θαυμάσετε τη μεγάλη συλλογή κεραμικών δημιουργιών που αναδεικνύει την τέχνη των ντόπιων.
Οι φωτογραφίες  μου είναι από την βόλτα μας εκεί..χωρίς πολλά λόγια απολαύστε τέχνη και...χρώματα..!!

























Ο παράδεισος του πηλού..!!!δεν συμφωνείτε;
Να είστε όλοι καλά παρεάκι μου, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και μην ξεχνάτε πως το χαμόγελο  είναι ομορφιά βάλτε το στην ζωή σας!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.!!! 




Δευτέρα 11 Μαρτίου 2019

Περιμένοντας μια ΆΝΟΙΞΗ.!!!

Άνοιξη..αχ..αυτή η εποχή  η πιο όμορφη του χρόνου!!
Που όσα εγκώμια και να της πεις πάλι λίγα θα είναι..
Όποτε σιμώνει ο καιρός να κάνει την εμφάνιση της..γίνεται κάτι μαγικό,στην ψυχοσύνθεση μας..!!!
Ανεβαίνει η διάθεση μας και μόνο να δούμε ένα τοσοδούλι φυλλαράκι ρίγανης να ξεπροβάλει μέσα από τα ξεραμένα κλαδάκια..
Ένα πρωτόβγαλτο και βιαστικό μπουμπουκάκι που μόλις βάζει το πρώτο του χαμόγελο στην Άνοιξη που έρχεται..
Στην Άνοιξη που κάνει  τον ουρανό να βάζει τα γαλάζια του.. ανάμεσα στα λευκά συννεφάκια..
Στην Άνοιξη που μας κάνει να παίρνουμε φωτογραφία ότι μικροσκοπικό αρχίζει  να ξεφυτρώνει μέσα από την παγωμένη γη.
Σ αυτήν την Άνοιξη που  κάνει με τον ερχομό της  να γεμίζει αρώματα η πλάση.
Περιμένοντας την Άνοιξη είπα να  προϋπαντήσω με  λίγες μαντινάδες  μου τα πρωτοεμφανιζόμενα λουλουδάκια της.. να την καλοπιάσω να έρθει λίγο πιο γρήγορα...γιατί αυτός ο χειμώνας το παράκανε βρε παρεάκι μου στα κρύα ε;


          Βιόλα μου αραχνούφαντη
          πως να σ αγγίξω πε μου
          φοβάμαι μην μου σκορπιστείς
           στο φύσημα τ ανέμου.

             Λουλούδι είσαι τ Απριλιού
                και γω, του Μάη κλώνος
            θα σε κρατώ ολάνθιστο
                μη σε μαράνει ο χρόνος.



              Μοσχοκανέλα θα σε πω
              κι αγριογαρυφαλάκι
                   να ξαποστάσω άσε με
                   στσ αγκάλες σου λιγάκι.
               Του Μαρταπρίλη μου ανθέ
               πρωτομπουμπουκιασμένε
                   μες τση καρδιάς μου τον μπαξέ
                  άλλος ανθός δεν ναι νε.

                 Ρόδο μου Κυριακάτικο,
               Πασχαλινέ ανθέ μου
            στη στράτα δεν σε πάντιξα
             και κακοφαίνεται μου
Το πρώτο μας τριαντάφυλλο..στο εξοχικό. 
Αυτή την Άνοιξη περιμένω κάνοντας υπομονή και.. συμμετέχοντας στην πρόσκληση της ..Μαρίας με τον ήλιο στα γιορτινά της.
Για μια Άνοιξη που περιμένουμε..(σκέψεις και εικόνες  # 7)
Να είστε όλοι καλά ,να περνάτε όμορφα, να μην ξεχνάτε να χαρίζετε στον διπλανό σας ένα χαμόγελο...

Καλή Σαρακοστή και καλή εβδομάδα..να έχετε !!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!!









Δευτέρα 4 Μαρτίου 2019

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ..ΓΙΑ ΦΤΕΡΑ..

Οταν ξεκινά η μέρα σου με ένα καφεδάκι που σου χαμογελάει...ναι δεν σας λέω ψέματα ..πως να μην είναι όμορφη!!!
Με το που έβαλα τον καφέ στο φλιτζάνι μου,
με έκπληξη μου είδα να μου χαμογελά ο καφές..χι..χι..και όπως καταλάβατε φωτογραφήθηκε όπως του έπρεπε με δόξα και τιμή..

Και αφού ήπιαμε το χαμογελαστό καφεδάκι μας παρεάκι μου αποφάσισα να μιλήσουμε σήμερα..για φτερά.. κλουβιά...και ελευθερία..!!
Την αφορμή αυτή μου την έδωσαν  δύο καναρινάκια  που θέλησα να τα αφήσω ελεύθερα ..
 Ανοιξα λοιπόν το κλουβί τους και τα άφησα να πετάξουν..
Παρακολούθησα για λίγο το πέταγμα τους 
Το έκαναν  μέχρι τα δέντρα της αυλής μου.
Μπήκα μέσα στο σπίτι και μετά από ώρες ..βγήκα να δω που ήταν τα καναράκια... το ένα ήταν στη σίτα της πόρτας μας..
 το άλλο ήταν εκεί στην αυλή μου...σαν να μην ήθελαν να φύγουν..
Ακόμα και ο Κανέλος που παραμόνευε πιο πέρα δεν τα φόβιζε !!!
Τι να κάνω; κατάλαβα ότι σίγουρα θα έπεφταν λεία  στα νύχια του.. και πως μετά  θα είχα τύψεις για ότι έκανα..!! και έτσι ξαναγύρισαν στο γνώριμο τους περιβάλλον..!!
Και εκεί..ακριβώς έκανα την σκέψη..ότι δεν είναι η ελευθερία  πάντα το ζητούμενο.. όταν 
δεν ξέρεις και δεν έχεις τα στάνταρ πως να την απολαύσεις ... έχεις βολευτεί...στο   κλουβί σου...σε ότι σου δίνει ασφάλεια ..φαγητό ,στέγη, φροντίδα..
(ισχύει και για τους ανθρώπους το ίδιο νομίζω) τότε η ελευθερία γίνεται ανασφάλεια.. πρέπει να είσαι πολύ δυνατός..να ανοίξεις τα φτερά σου και να πετάξεις στην όποια ελευθερία σου!!
Μπορεί να είναι ελευθερία να στέκεσαι ολομόναχος κάτω από ένα συννεφιασμένο ουρανό..


Η μπορεί να είναι ελευθερία απολαμβάνεις ψιχουλάκια στο δρόμο μαζί με τους φίλους σου..
η να αγναντεύεις πάνω από ένα συρματόσχοινο τον κόσμο..
Μπορεί να ευχαριστιέσαι την  ελευθερία να είσαι ντεκουπάζ στο γραμματοκιβώτιο του σπιτιού μου...
η μια ολοκαίνουργια ονειροπαγίδα με  λευκά φτερά...
Οποια και να είναι η δική σου ελευθερία..απόλαυσε τη παρεάκι μου με φτερά ή όχι..μόνο μην ξεχάσεις να χαμογελάς ...έστω και με ένα καφεδάκι..!!!
Να έχετε καλό μήνα και μια όμορφη εβδομάδα..!!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!!