ΔΕΚΑΤΑ!!!

Σαν το πρωτάκι ένιωθα, πριν μια δεκαετία κι ας ήμουνα μια σεβάσμια και γηραιά κυρία.

Μες την ζωή μου ξαφνικά εισέβαλε να γίνει, συνήθεια απαραίτητη, του ιντερνέτ η δίνη.

Το στόμα μου ορθάνοιχτο, στα μάτια η απορία, να χω δεν το περίμενα μια τέτοια εμπειρία...

Εικόνα από το ίντερνετ

Πω πω ομορφιές και θάματα βλέπουν τα δυο μου μάτια, πως να βαδίσω μοναχή, σ άγνωστα μονοπάτια;

Ο εγγονός μου δάσκαλος σε ότι έχω μάθει, που νά ξερα τι εμμονή μ αυτό θα έχω πάθει...

Δύσκολα είναι του έλεγα, πως θα τα μάθω τόσα; νομίζεις πως κατέχω τη την Αγγλική την γλώσσα; 

Θυμάμαι που του έλεγα, γιέ μου μην με μαλώνεις, στρώσου στο διάβασμα και εσύ γιαγιά και μην κολώνεις.

πηγή

Βήμα το βήμα έμαθα με ένα δαχτυλάκι, τα πλήκτρα να τα ακουμπώ σαν να ταν παιχνιδάκι.

Τι είναι το τουτόριαλ, τι είναι να γκουγκλάρεις, λέξη την λέξη μου έμαθε ο εγγονός μου ο Άρης...

Δέκα χρονιές πως πέρασαν η μια πίσω απ την άλλη, μικρή κοπέλα ήμουνα χα..χα.. και έγινα μεγάλη.😊

Από το άλφα άρχισα...Να ένα μήλο Λόλα...

και τώρα δες που έφτασα, να κάνω την ξερόλα...🤣

Από εδώ και πέρα όμως δεν μπορούσα να ριμάρω τα συναισθήματα μου, ίσως γιατί δεν έβρισκα τις καταλληλες λέξεις, για σας εκφράσω τα ευχαριστώ μου για τα τόσα χρόνια που κάνουμε παρέα μαζί...  Για το ότι ΓΝΏΡΙΣΑ εδώ μέσα εξαιρετικούς ανθρώπους, τόσο από μακριά, όσο και από κοντά και αυτό το δεύτερο μου έδωσε απίστευτα συναισθήματα φιλίας!! 

Είμαι ευγνώμων για ότι έχω μάθει κοντά σας  και εννοείτε πως δεν έχω καταλάβει πως πέρασαν 10 ολόκληρα χρόνια παρέα με όλους εσάς εδώ, σαν νεράκι δροσερό πέρασαν, που όποτε διψάσεις πάντα θα υπάρχει κάποια σταγόνα χαμόγελου να σε δροσίσει!!!!

Για κέρασμα προτιμώ να σας κάνω το τραπέζι,🤣 με ένα ταψί γεμιστά,

Καλή σας όρεξη!!


Με φρεσκοψυμένο ψωμάκι...

Και για επιδόρπιο γλυκό κουταλιού λεμόνι, επειδή γενικά έχουμε κόψει τις τούρτες και τα γλυκά...🤣

Σας ευχαριστώ πολύ από καρδιάς που περνάτε και τα λέμε, όλα αυτά τα χρόνια!!! 

 

 

ΠΛΕΚΤΑ...ΣΥΝΘΗΜΑΤΑ...

Το έχετε πια εμπεδώσει, τι σας το λέω για ακόμη μια φορά;

Ετσι για να έχουμε κάτι να λέμε, αφού μοιραζόμαστε όλα όσα δημιουργούμε και όχι μόνο, έτσι δεν είναι παρεάκι μου;

Και τι άλλο εκτός από το πλέξιμο που για μένα είναι χαλαρωτικό στο μυαλό, όχι καλέ; δεν πλέκω με το μυαλό 🤣 με τα χέρια μου εννοείτε, που συχνά δεν με υπακούν, όμως η δύναμη του μυαλού, είναι πιο δυνατή και τους δίνει αυτό που λέμε ώθηση...😊

Τι κάναμε αυτή την φορά; 

Πλέξαμε συνθήματα...

Αφού κάναμε τις απλές δύχτινες τσάντες, ήρθε η ώρα να κάνουν κάτι πολύ περισσότερο από το να κουβαλάνε ψώνια...

Ψάχνοντας...αχ αυτό το Pinterest, τι ξεμιαλιστικό που  είναι... την ιδέα μου την έβαλε η μικρή εγγονή μου που είναι στην Πράγα, ήθελε την τσαντούλα της κάτι να λέει, όταν πήγαινε για ψώνια!!

Τι θα ήταν αυτό; χμμμ τι άλλο από το να σταματήσουμε να χρησιμοποιούμε πια τις πλαστικές τσάντες, αφού μέχρι το τέλος του χρόνου θα τις αποσύρουνε μαζί με τα πλαστικά μιας χρήσεως...

Και...βουαλά!!

Αφού έγινε η αρχή, είπα να συνεχίσω, με ένα δικό μου σύνθημα αυτή την φορά, πλέκοντας άλλη μία τσαντούλα, με νήμα που μου είχε στείλει μια πολύ καλή φίλη  (και όχι μόνο)θα ήθελα να πω ποια είναι, αλλά επειδή δεν το ξέρει, θέλω να της κάνω έκπληξη.

Εεε ναι με κάποιον τρόπο έμπρακτα, έπρεπε να την ευχαριστήσω, αφού με την κλωστή αυτή έχω κάνει αρκετά πλεκτά και έχω ακόμη...

Αυτό το πλεχτούλι που θα δείτε τώρα δεν έχει συνθήματα αλλά, συναισθήματα, αφού πλέχτηκε για μια μπέμπα που γεννήθηκε πρόσφατα...

Ενα ζευγάρι παπουτσάκια και μια κορδελίτσα για τα μαλάκια της!! 

Προς το παρόν αυτά για τώρα...

Σας αφήνω να απολαύσατε ένα ακόμα ηλιοβασίλεμα, που τράβηξα βίντεο, μαζί με το κύμα της θάλασσας που αγρίευε!!

Να είστε όλοι καλά, έχετε μια όμορφη εβδομάδα.

Το διάβασα και μου άρεσε...Αν βλέπετε ένα φίλο χωρίς χαμόγελο, δώστε του ένα από τα δικά σας!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!

     

     

 

ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ...ΛΟΓΙΑ..

 

Αντε καλοκαιράκι μου, να πηγαίνεις σιγά σιγά, καλά σου είναι, να την κάνεις με ελαφρά πηδηματάκια...

Σε περιμέναμε με τόσες ελπίδες, πως κάτι θα άλλαζε προς το καλύτερο με το ερχομό σου...

Τελείωσες καλοκαιρακι μου και δεν ήσουν και από τα καλύτερά μας για να πούμε την αλήθεια μας και να μην σου κακοφανεί...

Οχι ...όχι  μην διαμαρτύρεσαι, την αλήθεια λέω, ρώτα και άλλους αν δεν με πιστεύεις...

Να πας στο καλό  όμως και κανόνισε του χρόνου να έρθεις με καλές διαθέσεις, όπως ήσουν παλιά, γεμάτο χαρές, ξεγνοιασιά και χαμόγελα!! 

Ο Σεπτέμβρης είναι ήδη εδώ και κάνει τα πρώτα του βήματα...

Εναποθέτουμε σε αυτόν τώρα τις ελπίδες μας, να είναι καλύτερος από εσένα, να μας δροσίσει με τις βροχούλες του...

Τ ακούς Σεπτέμβρη μου; όχι με το τουλούμι τις βροχές σου; σιγά σιγά...να προλάβουμε να μυρίσουμε λίγο βρεγμένο χώμα, να ξεδιψάσει η γη...όχι όλο το νερό μαζεμένο θα πνιγεί και αυτό δεν το θέλεις Σεπτέμβρη μου ε;

Και τα συννεφάκια σου και αυτά λίγα-λίγα με το μαλακό...

Τ ακούς; εσύ που φέρνεις το Φθινόπωρο, να πάρεις την παλέτα σου και να γεμίσεις με  τα όμορφα καφεκιτρινοπορτοκαλιά σου χρώματα  την φύση, να αφήσουμε επάνω τους το βλέμμα μας να γαληνέψει...Το έχουμε ανάγκη πίστεψε το...

πηγή

Εσύ ξέρεις καλύτερα τι θα κάνεις να σε αποχαιρετίσουμε με ευχαριστίες όταν θα έρθει η ώρα να φύγεις και εσύ...

Προς το παρόν όμως σε καλωσορίζουμε με αγάπη και πολλές ελπίδες Σεπτέμβρη μου!!!

Και αφού τα είπαμε και με τους δύο, σας αφήνω με ένα Φθινοπωρινό ηλιοβασίλεμα...

Πήρε να βρέχει

στην κόκκινη ομπρέλα 

του χρυσάνθεμου.

Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη και ήρεμη εβδομάδα, να μην ξεχνάτε το χαμόγελο, είναι το αντίδοτο στην κατήφεια...😊

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!

  

  

 

ΚΑΛΌ ΣΕΜΠΤΕΜΒΡΗ με...ΔΩΡΑ ΑΝΑΠΑΝΤΕΧΑ...

Να μπαίνει ο μήνας και να σου έρχονται αναπάντεχα δωράκια, είναι ότι καλύτερο μπορεί να σου συμβεί...😊

Και όχι ένα μόνο αλλά, μετρήστε...

Ούτε ένα...για τον Μάη..

ούτε δύο...για να θυμάμαι τα καλοκαίρια... 

ούτε τρία...για όταν έρθει ο καινούργιος χρόνος...😊

ούτε τέσσερα...δεν ξέχασε τον μικρούλι μας...

αλλά πέντε...με την Ευλογία της Παναγιάς μας!!

Υπέροχα δώρα, φτιαγμένα με τα χεράκια της, για όλο τον χρόνο, αλλά ακόμα και για τον μικρούλι μας, που όλα έχουν βρει την θέση στον χώρο μου, με άλλα αγαπημένα μαζί... 

Το στεφανάκι το κρέμασα πλάι στην πόρτα μας, εκεί που πίνουμε τον καφέ μας!! 

Αλλά, εκείνο που με συγκίνησε βαθύτατα, ήταν τα λόγια της καρδιάς της...

Πως να μην σου πάει καλά ο μήνας που μπήκε για να σε γεμίσει χαρά και αγάπη όταν υπάρχουν φίλες σαν την Αχτίδα μας που την ξέρουμε όλες, για την προσφορά και την θετική σκέψη που την κατέχει!!

Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι και εγώ μέσα σ αυτήν την όμορφη παρέα, που έχει σαν μότο της, το νοιάξιμο των ανθρώπων, με ότι αυτό συνεπάγεται... είτε είναι ένα αναπάντεχο δώρο...(καλά εδώ μιλάμε για υπερπαραγωγή,😊)...είτε είναι ένα μήνυμα, σε φίλες που έχουν καιρό να ανοίξουν τα μπλοκ τους, που έχουμε την έννοια τους,(όπως λέμε τι να κάνει αυτή η ψυχή;) είτε είναι για μια καλημέρα τι κάνεις;

Το ευχαριστώ πολύ είναι λίγο αγαπημένη φίλη μου για τον χρόνο που αφιέρωσες  και την τόσο πολύ δουλειά και την λεπτομέρεια  που έχουν όλες αυτές οι δημιουργίες σου και που είχες  την καλοσύνη να μου τις χαρίσεις!!

Τι καταπληκτικές που είναι όλες τους!!!!! ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ!!

Εύχομαι να είστε όλοι καλά, να κάνετε ότι αγαπάτε, δώστε αγάπη και εκείνη ξέρει τον δρόμο να γυρίσει πίσω πολλαπλάσια!!!

Αααα και μη ξεχάσετε να την συντροφεύει απαραίτητα ένα χαμόγελο!!!😊

Να έχετε έναν όμορφο Σεπτέμβρη!!! Για αυτόν θα τα τα πούμε στην επόμενη ανάρτηση!!!😉

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!

  

ΠΕΡΊΕΡΓΑ ΚΑΙ ΆΛΛΑ...

 Το καλοκαίρι κοντεύει να παραδώσει την σκυτάλη του στον επόμενο μήνα που περιμένει  και αυτός να συνεχίσει την αέναη παρουσία του μέσα στον χρόνο...

Το ξέρω ότι περνάμε δύσκολα γενικώς, αλλά δεν θέλω να το βάλω κάτω και δεν θα το κάνω...

Θα συνεχίσω να βρίσκω αφορμές, να μου χαρίσουν ένα χαμόγελο, όπως αυτός ο καλλιτέχνης του δρόμου με τις δημιουργίες του, για το περιβάλλον, που με εξέπληξε ευχάριστα, βλέποντάς τες σε μια γωνία...

Συνεχίζοντας τον περίπατό μου, ένα σμάρι περιστέρια έπαιρναν το πρωινό τους!!

Ένα κλίκ και να τα...πως να μην χαμογελάσεις!!!

Τώρα που είναι η εποχή του καρπουζιού, ένα από τα ωραιότερα δροσερά φρούτα του καλοκαιριού, που νομίζω ότι όλοι μας το προτιμάμε...

Πήραμε που λέτε προχθές  ένα καρπούζι, από ένα συγκεκριμένο σούπερ μάρκετ, συνήθως ψωνίζω από το μπακάλικο της γειτονιάς μου που εκπολιτίστηκε και αυτό και λέγεται μίνι μάρκετ 😊...

Το έβαλα στο ψυγείο να παγώσει και ήρθε η ώρα να το κόψω...και τι βλέπω; ένα πεπόνι μέσα του...

Κοιτάζω απ έξω βλέπω καρπούζι, κοιτάζω το μέσα του, βλέπω πεπόνι...λέω θα με γελούν τα μάτια μου, βρε μπας και έπαθε καμιά μετάλλαξη και αυτό; έλα Παναγία μου λέω, τι είναι τούτο;

Το γυρίζω γύρω γύρω γύρω βλέπω φαρδιά πλατιά την ετικέτα...Κίτρινο καρπούζι!!!😮

Εμ ας πρόσεχα...🤣

Εννοείτε ότι δεν το φάγαμε όχι γιατί δεν ήταν νόστιμο, αφού από περιέργεια το δοκίμασα, αλλά  παιδιά, φτάνουν όσα μεταλλαγμένα τρώμε...το φυσιολογικό είναι να είναι το καρπούζι κόκκινο τέλος!! 😊

 Μικρά ίσως και ασήμαντα σαν αυτό, να κυνηγάς μια πεταλούδα να την φωτογραφίσεις και να μην σου κάθεται, να περιμένεις να ανοίξει τα όμορφα φτερά της και να μην το κάνει...και όχι μόνο αυτό;

Θα περίμενες να πάει σε κανένα λουλούδι, που αυτό ήταν το φυσικό, αλλά εκείνη προτιμούσε να κάθεται αλλού, όπως εδώ...

ή εδώ...

Σε πιο κοντινό εδώ...

Ενώ είχε όλες αυτές τις επιλογές στην αυλή μας μέσα!!

Τι να πεις; γούστα είναι αυτά!!

Θα σας ευχηθώ και θα σας αφήσω, με ένα ακόμα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα...

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να περνάτε καλά όσο μπορείτε και αν  γίνεται, προσπαθήσετε να χαμογελάσετε έστω και μια φορά μέσα στην μέρα...😊

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...

  

ΣΕ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ!!

Μεγάλη γιορτή σήμερα...

Τι να πρωτοπεί κανείς και τι να πρωτογράψει, για την Παναγιά μας!

Έχουν γραφτεί χιλιάδες χιλιάδων λέξεις για την Μητέρα που όλοι όσοι θέλουμε προστρέχουμε,  να παρακαλέσουμε να μας δίνει δύναμη και κουράγιο στην ζωή μας.

Ο καθένας μας για δικούς του προσωπικούς λόγους.

Ο άνθρωπος ον δυνατό μα και αδύναμο συνάμα, θέλει να πιστεύει ότι υπάρχει εκεί ψηλά κάποιος που θα ακούσει την προσευχή του.

Και το πιο προσφιλές  του πρόσωπο  είναι η Παναγία μας!!

Η πίστη, όπως την εννοεί ο καθένας μέσα του είναι η δύναμη, που θα του δώσει παρηγοριά στις δυσκολίες.

Ολοι την επικαλούμαστε στα δύσκολά μας, και στα χείλη μας η πρώτη λέξη που θα πούμε, είναι "βόηθα Παναγιά μου"!! Όμως...

Κάποτε είχα διαβάσει; ακούσει; δεν θυμάμαι ακριβώς, αυτό και μου έκανε εντύπωση.

"Ηταν λέει κάποιος που είχε πάει στον ουρανό...εκεί βρέθηκε μπροστα σε δύο πύλες...στην μία είχε αμέτρητο κόσμο που περίμενε στην σειρά...στην άλλη δεν υπήρχε κανείς.

Με απορία ρώτησε τον άγγελο που στεκόταν μπροστά στην μία πύλη, εκεί που ήταν ο κόσμος.

-Τι περιμένουν όλοι αυτοί άγγελε μου;

- Αυτή είναι η πύλη, των προσευχών και όλοι αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν  να  παρακαλέσουν την Παναγιά να τους βοηθήσει στις δυσκολίες τους. 

-Και στην άλλη πύλη; γιατί δεν υπάρχει κανείς;

-Ααα αυτή είναι η πύλη των ευχαριστιών, είπε ο άγγελος λυπημένος!"

Ένα ευχαριστώ ας μην το ξεχνάμε στην προσευχή μας... είναι τόσο λίγο στην δύναμη και στην γαλήνη που μας δίνει η Χάρη Της!!

Θα ήθελα να σας δείξω στο τέλος μια πανέμορφη εικόνα, την Παναγιά, την Γλυκοφιλούσα,  που μου έστειλε στο βάϊπερ η φίλη μας η Ρένα Χριστοδούλου...δεν την είχα ξαναδεί αυτήν την εικόνα και μου έκανε πού όμορφη εντύπωση έτσι που κρατούσε το θείο βρέφος.

Μια σκέψη πέρασε από το τον νου μου, με την άδεια της φίλης μας, που με χαρά το άκουσε,  πως θα μπορούσα να την αποτυπώσω κάπως, επάνω σε τι όμως, για να κάνω μια μικρή εικονίτσα, να την βάζαμε στο κρεβατάκι του μικρού μας να τον προσέχει...

Μετά από όχι και πολύ προσπάθεια αφού δεν είχα τόσο μικρή κορνίζα, κολλήθηκε επάνω σε ένα κομμάτι φελλό...

Η εικόνα είναι εκείνη που είδατε στην αρχή της ανάρτησης και η άλλη η μικρούλα που έκανα εγώ φωτοτυπία είναι αυτή!!

Δεν είναι ακριβώς αυτό που ήθελα, αλλά η Δύναμη Της είναι παντού με εικόνα ή όχι, είναι στην καρδιά μας... είναι η Μάνα, η  γεμάτη καρτερικότητα και αγάπη για όλους μας ΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ!!

Να είσαστε όλοι καλά, χρόνια πολλά σε όσους γιορτάζουν, να τους χαίρονται οι αγαπημένοι τους!! 

ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΌΝΟΥ!!

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και όσο δύσκολο κι αν είναι χαμογελάστε στο διπλανό σας το χαμόγελο είναι ελπίδα!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...

   

ΩΔΗ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΆΛΛΟΝ ΠΟΥ ΧΆΝΕΤΑΙ!!

 Μια φορά και ένα καιρό το ποντίκι κοίταξε μέσα από την τρύπα του και είδε τον αγρότη και την γυναίκα του να ανοίγουν ένα δέμα.

Προς μεγάλο τρόμο, είδε ότι το δέμα περιείχε μια ποντικοπαγίδα.

Φεύγοντας τρέχοντας από το κτήμα,  το ποντίκι άρχισε να διαλαλεί το γεγονός.

"Στο αγρόκτημα υπάρχει ποντικοπαγίδα!"

Το κοτόπουλο στραβομουτσιούνιασε και του είπε..."Κοίταξε να δεις, αυτό εσένα πρέπει να αφορά και όχι εμένα. Μην με ενοχλείς."

Το ποντίκι πήγε στο γουρούνι και του είπε.. "Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο αγρόκτημα" Το γουρούνι με συμπάθεια του απάντησε.

"Πολύ λυπάμαι κε ποντικέ, αλλά εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό, εκτός από το να προσευχηθώ. Θα σε συμπεριλάβω στις προσευχές μου." 

Το ποντίκι βρήκε την αγελάδα και της είπε το νέο "Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο αγρόκτημα!" Η αγελάδα είπε "Λυπάμαι φίλε μου αλλά εμένα δεν μου πέφτει λογαριασμός."

Απογοητευμένο το ποντίκι γύρισε πίσω στο αγρόκτημα. Εκείνη την νύχτα ένας μεγάλος θόρυβος συγκλόνισε το σπίτι. Ήταν ένας θόρυβος σαν κι αυτός που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν αιχμαλωτίζει το θήραμα της.

Η γυναίκα του αγρότη έτρεξε να δει τι συνέβη. Στο σκοτάδι δεν μπόρεσε να δει ότι ένα δηλητηριώδες φίδι είχε πιαστεί στην ποντικοπαγίδα και προσπαθούσε μανιασμένα να απελευθερωθεί. Το φίδι την δάγκωσε.Ο αγρότης εσπευσμένα την πήγε στο νοσοκομείο και την εφερε πίσω με πυρετό. 

Ολοι ξέρουμε πως ο πυρετός πέφτει με μια φρέσκια κοτόσουπα. Έτσι ο αγρότης έσφαξε το κοτόπουλο για να φτιάξει την σούπα για την άρρωστη γυναίκα του.

Η αρρώστια δεν πέρασε. Έτσι άρχισαν συγγενείς και φίλοι να έρχονται να την δουν. Για να τους ταίσει ο αγρότης έσφαξε το γουρούνι.

Η γυναίκα τελικά πέθανε. Στην κηδεία της ήρθε όλο το χωριό και ο αγρότης χρειάστηκε πολύ κρέας για τον επικήδειο γεύμα και έτσι έσφαξε την αγελάδα.

Το ποντίκι τα έβλεπε όλα αυτά από την τρύπα του και λυπότανε  πάρα πολύ!!!!

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Φίλοι μου η σωτηρία του του πλανήτη που μας φιλοξενεί δεν είναι υπόθεση των λίγων, των δυνατών και συνάμα εκείνων που τον καταστρέφουν.

Είναι υπόθεση όλων μας. Να πιέσουμε  να διαμαρτυρηθούμε, να απέχουμε και να καταγγείλουμε.

Να εξοικονομήσουμε με κάθε τρόπο ενέργεια και να προστατέψουμε την γη, τον αέρα και την φύση.

Ετσι όταν βλέπουμε ή ακούμε ότι κάπου υπάρχει πρόβλημα στο περιβάλλον, μην νομίζετε πως δεν μας αφορά.

Η σωτηρία και η προστασία του περιβάλλοντος είναι δική μας ευθύνη.

Ας πάψουμε να κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας στα καλέσματα της φύσης και των συνανθρώπων μας για βοήθεια, σωτηρία και αντιμετώπιση της ρύπανσης και της καταστροφής, Φυσικής και ηθικής!!

<< Απόλυτη ελευθερία σημαίνει απουσία περιορισμών. Υπευθυνότητα σημαίνει περιορισμός. Με άλλα λόγια ελεύθερος άνθρωπος είναι εκείνος  που είναι υπεύθυνος  προς τον εαυτό του>>... και προς τον συνάνθρωπό του θα πρόσθετα εγώ..

-Henry Brooks Antams-

Ότι γράφτηκε εδώ ήταν αναδημοσίευση από την ειδική έκδοση  του Ακη Αγγελάκη, μικρές ιστορίες για δύσκολες ώρες!

Και αν δεν είναι αυτές οι δύσκολες ώρες, τότε ποιες άλλες είναι;

Μου άρεσε πολύ η ιστορία  του παραμυθιού που με ένα τόσο  απλό παράδειγμα, μίλησε για το περιβάλλον!! 

Ας ευχηθούμε να τελειώσουν σύντομα όλα όσα ταλαιπωρούν αυτόν τον καιρό τον όμορφο τόπο μας... 

Να μια φορά που δεν είναι καιρός για χαμόγελα... όμως πιστεύω ότι θα ξαναέρθουν!!

ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς χαμόγελο...

Η ζωή είναι εδώ!!

Να είστε όλοι καλά, να προσέχετε τον εαυτό σας 

Καλή εβδομάδα  να έχετε!!  

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!

ΔΡΟΣΙΕΣ...

Θερμοκρασία...40ο

Και τι κάνουμε για να δροσιστούμε;

Φανταζόμαστε βροχούλα...

Αλλά που να την βρούμε θα μου πείτε με τέτοιο καύσωνα...

Δεν είναι δύσκολο αν μπορείς να κλείσεις τα μάτια και να φανατιστείς ότι βρέχει...

Θα μου πεις, πως δεν είναι φθινόπωρο...ε και;

Βγάζουμε τα μπλοκ, τα μολύβια μας και ξεκινάμε, αφού η φαντασία μας κάνει τα πιο όμορφα ταξίδια.

Μπορεί να σου φέρει μια βροχούλα ας πούμε μια ζωγραφιά, που την βρήκαμε,..Εδώ 

'η και δεύτερη που την βρήκαμε Εδώ.

Μια παροιμία λέει..."Αύγουστος η άκρα του χειμώνα"😊

Κανονικά αυτές οι ζωγραφιές έπρεπε να τις έκανα το Φθινόπωρο αλλά, σαν ιδέα μου καρφώθηκε στο  μυαλό και  είπα γιατί όχι;

Άλλοι θα είναι στις θάλασσες να δροσιστούν και εμείς ζωγραφίζουμε βροχές!!

Όμως, ας μην γελιόμαστε, με τίποτα δεν αντικαθίσταται με το υπέροχο γαλάζιο χρώμα της, όταν αρμενίζουν επάνω της, καραβάκια με κόκκινα πανιά να μας δροσίζουν ατενίζοντάς τα!!

Ολα αυτά ήταν για να σας ευχηθώ έτσι απλά, να έχετε όλοι έναν δροσερό Αύγουστο και ας μπήκε με καύσωνα, είπαμε φαντασία...

Να είστε όλοι καλά, βάλετε όχι ένα, αλλά πολλά χαμόγελα στην ζωή σας, είναι πολύτιμα ακόμα και αν είναι κρυμμένα...

ΚΑΛΟ ΑΥΓΟΥΣΤΟ!! 😎🏊‍♀️

Και καλό υπόλοιπο καλοκαιράκι!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!