Για ακόμα μια φορά, σκαλίζοντας τα συρτάρια μου, έπεσε το βλέμμα μου στο μικρό μου βιβλιαράκι, "Μικρές ιστορίες για δύσκολες ώρες"
Εχω ένα κουσούρι, να μην διαβάζω ποτέ το οπισθόφυλλο από το βιβλίο που διαβάζω, επειδή θέλω να το ανακαλύπτω διαβάζοντας το.
Όμως αυτή την φορά, έκανα ακριβώς αυτό που δεν έκανα ποτέ. Γύρισα το μικρό βιβλίο στο οπισθόφυλλο και ξεκίνησα από το τέλος...
"Ενα βιβλίο που δυναμώνει την καρδιά, το μυαλό και την ψυχή, σε μια εποχή που δοκιμαζόμαστε σαν άνθρωποι.Μια πανέμορφη και προσεκτικά επιλεγμένη συλλογή σύντομων ιστοριών που καθώς τις διαβάζετε, θα αντιληφθείτε ότι δεν είστε μόνοι στην δοκιμασία. Πάντα υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ, γιατί η δύναμη της καλοσύνης και τις ανθρώπινης μεγαλοπρέπειας υπερτερούν και επιβιώνουν πάνω από κάθε πρόβλημα και δυσκολία.
Μικρές και συνάμα δυνατές ιστορίες που μετουσιώνουν...την απελπισία σε ελπίδα, την αποτυχία σε επιτυχία, την αμφιβολία σε πίστη, την αχαριστία σε ευγνωμοσύνη, την ανασφάλεια σε γαλήνη, την θλίψη σε χαμόγελο, τον εγωισμό σε συμπόνια και την αδιαφορία σε προσφορά.
Μοιραστείτε την ελπίδα και την δύναμη που σκορπίζουν τα μηνύματα τους με φίλους, αγαπημένους σας και συνεργάτες. Διηγηθείτε τις σε αυτούς που τις έχουν ανάγκη περισσότερο.
Επιτρέψτε στον εαυτό σας να περάσει για λίγο στον κόσμο της φαντασίας. Εκεί που το αδύνατο είναι δυνατό και αφήστε την καρδιά σας να πλημμυρίσει με όμορφα συναισθήματα που θα σας συντροφεύουν κάθε φορά που αισθάνεσθε, ότι οι ώρες γίνονται...δύσκολες"
Αυτά είναι γραμμένα εκεί.
Στο ξεφύλλισμα του βιβλίου...
Η ΙΣΤΟΡΙΆ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΙΤΥΧΙΑΣ.
"Το σπουδαιότερο δώρο που έχει ο άνθρωπος είναι η ικανότητα να αγαπάει.
Μια φορά και ένα καιρό, βγαίνοντας μια μέρα μια γυναίκα από το σπίτι της είδε τρεις γέροντες με μακριές λευκές γενειάδες να στέκονται στον μπροστινό κήπο. Εψαξε με τον νου της αλλά δεν τους αναγνώρισε.
Δεν μου φαίνεται ότι σας ξέρω, αλλά θα πρέπει να πεινάτε. Κοπιάστε να σας βάλω κάτι να φάτε; είπε η νοικοκυρά.
Ο νοικοκύρης είναι μέσα; ρώτησαν εκείνοι.
Οχι λείπει, είπε η γυναίκα.
Τότε δεν μπορούμε να περάσουμε, απάντησαν.
Όταν το βραδάκι γύρισε ο σύζυγός της, εκείνη του διηγήθηκε τι συνέβη.
Πήγαινε σε παρακαλώ και πες τους πως γύρισα και προσκάλεσε τους να περάσουν, της είπε ο άντρας της και εκείνη βγήκε και τους κάλεσε μέσα.
Δεν μπαίνουμε σε ένα σπίτι όλοι μαζί. Είπαν οι γέροντες.
Και γιατί; ρώτησε η γυναίκα.
Κι ο ένας από αυτούς της εξήγησε. Το όνομα αυτού και έδειξε έναν από τους γέροντες, είναι Πλούτος. Το όνομα εκείνου κι έδειξε τον άλλον, είναι Επιτυχία και εγώ ονομάζομαι Αγάπη. Αν θέλετε τώρα πηγαίνετε μέσα και συνεννοηθείτε με τον σύζυγό σας ποιον από εμάς θέλετε να περάσει.
Η γυναίκα μπήκε σπίτι της και ανάφερε στον άντρα της αυτά που της είπαν οι τρείς γέροντες. Εκείνος ενθουσιάστηκε. Υπέροχα! Το καλύτερο είναι να προσκαλέσουμε τον Πλούτο. Ας περάσει μέσα και ας γεμίσει το σπίτι μας με πλούτη!
Η σύζυγος διαφώνησε. Αγάπη μου, γιατί να μην καλέσουμε την Επιτυχία;
Η κόρη τους άκουγε από την άκρη του σαλονιού και μπήκε στην μέση. Δεν θα καλύτερο να προσκαλέσουμε την Αγάπη; Ετσι το σπιτικό μας όλο θα γεμίσει με αγάπη!
Εχεις δίκιο. Πήγαινε να καλέσεις να φιλοξενήσουμε την αγάπη. Είπε ο πατέρας.
Η νοικοκυρά βγήκε και ρώτησε τους τρείς γέροντες. Ποιος από εσάς είναι η Αγάπη; Παρακαλώ περάστε να σας περιποιηθούμε.
Αυτός που ονομαζόταν Αγάπη σηκώθηκε και προχώρησε προς το σπίτι, ενώ και οι άλλοι τον ακολούθησαν. Γεμάτη έκπληξη η γυναίκα ρώτησε τον Πλούτο και την Επιτυχία.
Εγώ κάλεσα μόνο την Αγάπη, γιατί μπαίνετε όλοι μέσα;
Και οι γέροντες απάντησαν όλοι μαζί. Αν είχατε καλέσει τον Πλούτο ή την Επιτυχία, τότε οι άλλοι δύο θα μένανε έξω, αλλά, εφ όσον καλέσατε την Αγάπη, εκεί που αυτή πηγαίνει, και εμείς ακολουθούμε!
Για την αγάπη ήθελα να γράψω και έπεσα επάνω σε αυτό το κείμενο. δεν θα μπορούσα να βρω πιο απλή αλήθεια!Να είστε όλοι καλά, να περάσετε μια όμορφη εβδομάδα.
Να μην ξεχνάτε ότι ένα χαμόγελο γλυκαίνει τα δύσκολα, όσο αυτό είναι δυνατόν, όταν δίπλα μας υπάρχει ένας πόλεμος.
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε...
να σκορπίσουν τις μυρωδιές τους, τα χρώματά τους.
