ΓΡΑΦΕΙ...!!!!!!ΤΟΥ ..ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΥ ....ΤΟ ΠΑΙΔΙ......!!!!!!!!

Η Γιαγιά μου 

Η γιαγιά μου είναι χελώνα. Έχει όμως καβούκι μαλακό, αγνό. Είναι πάντα ζεστή, αφράτη και ζαρωμένη. Είναι γκρι και άσπρη. Έχει μάτια μικρού παιδιού, που κάθε φορά που σε κοιτάζουν θες να κλαις από ευτυχία. Είναι τρυφερή κι ευαίσθητη κι έχει για καρδιά ένα χρωματιστό πλεκτό κουβάρι. Είναι η χαρά της βροχής και της λιακάδας. Κι είναι η γιαγιά μου. 

Η γιαγιά μου είναι ένα σαλιγκαράκι. Το κέλυφος της μοιάζει τόσο μικρό και στενόχωρο, όμως μέσα αν μπεις είναι γεμάτο κόσμο κι αγάπη και πάντα έχει χώρο για σένα! Έχει πάντοτε τα γλυκά της στολισμένα και φανταχτερά, να τα βλέπεις και να νοιώθεις πως βρίσκεσαι στον παράδεισο.. κι έχει και πολλά κεντήματα, μικρά και μεγάλα, που με τόσο μεράκι φτιάχνει.  

Η γιαγιά μου είναι πεταλούδα. Ζωγραφίζει ταξίδια μακρινά, εκεί που ονειρεύεται πως βρίσκεται και χαζεύει το τοπίο. Βάζει χρώματα ζεστά και φωτεινά σαν την καρδιά της και όταν κρατά τα χρώματα στα χέρια, μοιάζει μικρό μωρό που μόλις ανακαλύπτει τον κόσμο. Η γιαγιά μου γράφει για τη ζωή, για την ψυχή, για την αγάπη. Μιλά για την ομορφιά του καθενός και του συνόλου, για τις μυρωδιές των λουλουδιών και για τα γκρίζα μαλλιά του παππού μου. Γράφει για κείνη, για μένα, για όλους. Γράφει για να μου δείξει πως ο κόσμος μπορεί να είναι ευτυχισμένος. 

Η γιαγιά μου είναι αγάπη. Με σκεπάζει με την καρδιά της και δεν κρυώνω ποτέ. Κοντά της σαν πάω, ακούω και κάνει τικ- τακ, τικ- τακ… Μέσα στα μάτια με κοιτάει και μοιράζεται μαζί μου τις βουνοκορφές και τις θάλασσες του κόσμου. Μ’ αγκαλιάζει και νιώθω το σώμα μου να μην χωρά τόση ευλογία και στοργή.  Μου μιλάει και με ταξιδεύει στα μονοπάτια του μυαλού της και μ’ αφήνει και ανακαλύπτω ένα κόσμο μαγικό, γεμάτο χρώματα. 

Η γιαγιά μου είναι λιοντάρι. Μπορεί να μοιάζει εύθραυστη και μικρή, μα έχει μέσα της δύναμη μεγάλη. Τίποτα στον κόσμο δεν την τρομάζει! Βρίσκεται μπροστά σε μπερδεμένα μονοπάτια μα της μοιάζουν γραμμή ευθεία. Ποτέ δε διστάζει να πει αυτό που θέλει και πάντα έχει μια συμβουλή να μου δώσει. Κι όταν φοβάμαι, με χαϊδεύει.. και όλους τους καημούς κομμάτια τους κάνει.  

Η γιαγιά μου είναι η ζωή. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην θέλει να δοκιμάσει. Όλα της αρέσουν κι όλα θέλει να τα προσπαθεί. Πάντα μου γελάει και με φιλάει στο μάγουλο απαλά κι όταν χαίρεται για μένα δακρύζει… όπως τα μωρά. Ξέρει τα μυστικά του κόσμου και ποτέ δεν στερεύει από ιστορίες. Είναι σαν ποτάμι δροσερό που κουβαλά μαζί του βατραχάκια και λουλούδια, κι όταν το θες, μπορείς να μπεις και να ξεπλυθείς μέχρι το μεδούλι.  

Η γιαγιά μου είναι ο αέρας. Πάντα κοντά και πάντα ζεστά, πάντα γελαστά και πάντα φυσικά,  πάντα μαγικά και πάντα τρυφερά… πάντα η γιαγιά, η καλή μου γιαγιά. 

Στη γιαγιά μου,  

με πολύ αγάπη, 

που ξεπερνά τον ουρανό και βουτά στον ωκεανό.  

4/2/2012