better.....together...!!!!

Μια φορά και έναν καιρό ήτανε...έτσι αρχίζουν συνήθως τα παραμύθια.. όμως στο δικό μου παραμύθι δεν ήτανε.... είναι...

 είναι..ακόμα..μια παρέα τεσσάρων κοριτσιών που είναι φίλες από τα μικράτα τους..

Παντού μαζί..στις λύπες..στις χαρές..ενωμένες σαν μια γροθιά..κάτι σαν τους τρεις σωματοφύλακες που ήταν τέσσερις στην πραγματικότητα... όλες για μία.. και μία...για όλες...!!!!!

Αφού πέρασαν τα χρόνια.. και έκαναν παιδιά ήρθε ο καιρός..για να μπούνε και εκείνες στο κλαμπ των μαμάδων που έρχεται κάποια στιγμή..και σου λέει η κόρη...μάνα παντρεύομαι.!!

Παντρεύσαι;;;ερώτηση με το στόμα ανοιχτό..!!

πως παντρεύεσαι κόρη μου;; πότε βγήκες από το αυγό;;με ρώτησες εμένα αν ήθελα να γίνω πεθερά;;΄Βρε μάνα δεν τα ρωτάνε αυτά..!! έρχονται μόνα τους..!!

Τις υπόλοιπες ερωτήσεις τις προσπερνάμε.. (ξέρετε ποιος είναι που τον βρήκες;; τώρα αν της απαντήσει στα γαριδάκια θα φταίει η κόρη;;)γιατί σίγουρα θα γεμίζαμε σελίδες ολόκληρες..για να μάθουμε  λεπτομέρειες που δεν μας αφορούν..

Αφού το πήρε απόφαση η μάνα πως δεν γίνεται τίποτε άλλο ..παρά να ετοιμάζεται για το ευτυχές γεγονός..πέσανε τα τηλέφωνα....τρεχάτε..σας χρειάζομαι..

Αλαφιασμένες  φτάνουν άλλες τρεις..τι τρέχει; ρωτάνε με την ψυχή στο στόμα...

Παντρευόμαστε..!!! 

Τι λες; την ρωτάνε όλες μαζί...πως παντρευόσαστε.. δεν είσαστε παντρεμένοι;; μίλα θα μας σκάσεις..!!!

Οχι εγώ κορίτσια.!! η κόρη μου τελεσίγραφο..παντρεύεται...ααααα πολύ ωραία καιρός της ήτανε...

Τι λέτε βρε κορίτσια;; τρελές είσαστε;; με αυτήν την κρίση; ξέρετε τι έξοδα θέλει ένας γάμος;...

Τίποτα δεν θέλει.. να είναι τα παιδιά ευτυχισμένα...θέλει..και εμείς γιατί είμαστε εδώ;;

Και έγινε συμβούλιο στρογγυλής τραπέζης...και πέσανε ιδέες..κάτι..απλό ..και ξεχωριστό για... μπουμπουνιέρες..

χαρτοσακούλες έχουμε;έχουμε...

πινέλα χρώματα έχουμε; ..έχουμε λέει η πρώτη φίλη .. εντάξει αυτό αφήστε το επάνω μου..και άρχισε η μεταμόρφωση της απαξιωμένη χαρτοσακούλας...

Το τι πήρανε φωτιά τα πινέλα και τα χρώματα δεν λέγεται..

          Γεμίσανε..πουλιά...

               πεταλούδες..

                αερόστατα..

               μελισσούλες...

               ξαφνιασμένα...

που μετέτρεπαν το απλό χαρτί σε μικρούς πίνακες ζωγραφικής...

όλες αποφάσισαν να κάνουν  από κάτι...ότι μ περνούσε από το χέρι τους το θεωρούσαν αυτονόητο...

Ο  στολισμός των τραπεζιών..

με τις ζωγραφισμένες σακουλίτσες ξάφνιασε ευχάριστα τους καλεσμένους..!!

Ελα όμως που ήθελαν να κάνουν και ένα ξεχωριστό δώρο που να συμβολίζει την ενότητα!!! βρήκαν αυτό που ήθελαν ..αλλά εκεί στο αλλά... κόλλησαν γιατί αυτό που βρήκαν έπρεπε να κεντηθεί...και καμιά τους δεν ήξερε να το κάνει...εκεί πέσανε τα μεγάλα μέσα..η μάνα μου.. θα το κάνει... είπε η μία..

Καλέ μεγάλη γυναίκα είναι μπορεί;

Αν μπορεί λέει!!!σαν κόρες της δεν σας έχει; έ.. λοιπόν ήρθε ο καιρός να το αποδείξει κιόλας.. όχι μόνο λόγια;..

Και αμ έπος αμ έργο...να οι κλωστές να τα σχέδια..και τα χέρια όλο χαρά παρά το πρόβλημα τους θαρρείς πως πετούσανε..

Επάνω στο πανί να σχηματίσουνε.. τις λέξεις..που δεν τις καταλάβαινε..αλλά της εξήγησαν το νόημα τους..

Ήταν η πρώτη  από την παρέα των φιλενάδων που πάντρευε την κόρη της...και γέμισαν οι καρδιές χαρά και αγάπη..και ζήσαμε εμείς καλά... αγαπημένοι φίλοι.. και εκείνες καλύτερα..!!! 

   Να έχετε  μια όμορφη εβδομάδα να χαμογελάτε.. ακόμα και αν δεν υπάρχει αιτία γι αυτό.!!!