Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2021

" Ο ΚΟΚΚΙΝΟΒΡΑΧΟΣ " Μίνι σκυτάλη # 1



Κοίταξα το ρολόι του τοίχου.
Όπου νά ναι θα περάσει σκέφτηκα.
Από το βάθος του δρόμου, ένα βήμα αργό κουρασμένο πλησίαζε.
Ήταν το βήμα του καπετάν Νικόλα,
που από τότε που ξεμπάρκαρε κάθε μέρα την ίδια ώρα, ανηφόριζε το μονοπάτι που οδηγούσε στην άκρη του Κοκκινόβραχου.
Τον έλεγαν έτσι γιατί κάθε ηλιοβασίλεμα έπαιρνε ένα βαθύ κόκκινο χρώμα.
Άνοιξα την πόρτα και στάθηκα στο κατώφλι.
Ο καπετάν Νικόλας ήταν κιόλας έξω από την αυλόπορτα.
Κοντοστάθηκε, σήκωσε το θαλασσοδαρμένο κορμί του και το βλέμμα του γαλάζιο σαν αυτό της θάλασσας σπινθηροβόλο,που δεν ταίριαζε καθόλου με το κορμί του
καρφώθηκε γελαστό στα μάτια μου, ενώ ένα τσουλούφι λευκά μαλλιά
ξεπηδούσε κάτω από το ναυτικό του κασκέτο.
-Καλημέρα  Κατερίνα...
-Καλημέρα καπετάν Νικόλα...
Ποτέ δεν έλεγε πολλά λόγια. 
Μια καλημέρα μόνο και συνέχιζε τον δρόμο του...
Τον παρακολουθούσα κάθε φορά με το βλέμμα μέχρι που έφτανε στον Κοκκινόβραχο που δέσποζε αγέρωχος και πεισματάρης στα καμώματα της.
Στεκόταν για λίγο όρθιος, ακίνητος σαν άγαλμα, αγναντεύοντας τον ορίζοντα.. άναβε με αργές κινήσεις την πίπα του, ..εξ άλλου δεν βιαζόταν, όλος ο χρόνος δικός του ήτανε...τραβούσε δυο βαθιές ρουφηξιές.. και μετά καθότανε και γινότανε ένα με εκείνον.....
Πουθενά αλλού δεν θα μπορούσε να είναι ο καπετάν Νικόλας, παρά στην άκρη αυτού του βράχου, που γινόταν ένα με το κορμί του και την ψυχή του.
Πόσο το ζήλευε Θεέ μου αυτόν τον βράχο!!!!
Τον ζήλευε γιατί δεχότανε τα χάδια της που πότε άγρια και πότε γαλήνια τον αγκάλιαζαν πάντα.
Το ήξερε ο καπετάν Νικόλας ότι η ώρα που θα χώριζαν πλησίαζε και δεν θα μπορούσε να την βλέπει να της μιλά, να νιώθει την αλμύρα της στο πρόσωπό του.
Δεν ήθελε να φτάσει αυτή η στιγμή, γι αυτό καθόταν εκεί ώρες ολόκληρες και της μιλούσε.. την κοίταζε, σαν να ήθελε να γεμίσει όλο του το είναι με το γαλάζιο της.
Να την χορτάσει ήθελε μέχρι το μεδούλι...κι ας είχε περάσει όλη του την ζωή στη  αγκαλιά της....
Τότε που τα γερά  αντρίκια χέρια 
του κρατούσαν το τιμόνι του καραβιού του και το ταξίδευε ως τα πέρατα του κόσμου...
Παράξενοι άνθρωποι οι ναυτικοί.
Όταν αγαπήσουν την θάλασσα, πού ναι πλατιά και απέραντη και άκρη δεν έχει, αυτή η αγάπη πολλές φορές, ξεπερνά και την αγάπη της μάνας ..της γυναίκας...
Δεν χορταίνεται η θάλασσα. 
Μάγισσα είναι..
Σε πλανεύει...
Και ο καπετάν Νικόλας πλανεμένος ήτανε γι αυτό δεν μπορούσε μακριά της..
Γαλαζοπράσινη, ήρεμη...την αγαπούσε!
Φουρτουνιασμένη μολυβί, την αγαπούσε!
Δεν ήθελε να την προδώσει...
Άνοιξε για λίγο και για πολλοστή φορά την χούφτα του και κοίταξε το μαύρο μαργαριτάρι. 
Το έφερε στα χείλη του.
Ήταν το φυλαχτό του από τότε ξεμπάρκαρε.
Το κουβαλούσε πάντα επάνω του να νιώθει ότι ήταν μαζί της και του χάριζε τα φιλιά της!
Το είχε αγοράσει από ένα ψαρά που το βρήκε στα δίχτυα του κάτω στο Αλγέρι.
Το πήρε με την σκέψη να το δώσει στην γυναίκα που θα ερωτευόταν και θα έκανε οικογένεια μαζί της..
Όμως τα χρόνια πέρασαν και η μόνη γυναίκα -ερωμένη του έμεινε η θάλασσα...
Ένιωθε σαν ένα παλιό ναυάγιο, γερμένο στο ένα του πλευρό, λίγα μέτρα μακριά της!
Άνοιξε την χούφτα του και το μαύρο μαργαριτάρι κύλισε στην αγκαλιά της.. 
Έγειρε το κεφάλι του ακουμπώντας
στον Κοκκινόβραχο και ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι έχοντας μέσα στην καρδιά του της αγάπης του τα χρώματα...!!!!!!!!!!!
        ***************************
Αυτή είναι η δική μου συμμετοχή στο καινούργιο δρώμενο "Μίνι σκυτάλη" #1  που κάνει η Μαίρη με την γήινη ματιά.
 
Εύχομαι σε όλους καλή εβδομάδα με υπομονή θα την περάσουμε και αυτή μέχρι την επόμενη!!
Να είστε όλοι καλά, να μην ξεχνάτε πως θα τα καταφέρουμε όταν δεν χάνουμε την δύναμη που έχουμε μέσα μας, και  απλά χαμογελάτε γιατί έτσι! 
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!

    

41 σχόλια:

  1. Όντως είναι μάγισσα η θάλασσα και εσύ επίσης με ό,τι καταπιαστείς. Συγκινητικά ανθρώπινο το διήγημά σου. Πραγματικά οι ναυτικοί είναι ερωτευμένοι με τη θάλασσα. Ωραία συμμετοχή Ρούλα μου. Το τέλος με συγκλόνισε!!
    Να μαστε καλά να βρισκόμαστε παρέα σε κάθε δρώμενο της γειτονιάς μας
    Φιλιά πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οταν είδα αυτήν την εικόνα με το ναυάγιο Αννιώ μου, τι το φυσικότερο για μένα να έγραφα κάτι τέτοιο...
      Ο καπετάν Νικόλας ήθελε την αγκαλιά της και νομίζω ότι έφυγε ευχαριστημένος!!
      Μένω δίπλα της και την έχω δει σε όλες της τις φάσεις...μάγισσα είναι.!!
      Ναι Αννιώ μου ωραία που βρισκόμαστε στα δρώμενα, περνά η ώρα μας και δημιουργούμε μέσα στην καραντίνα!!
      Καλό βράδυ από την θαλασσοδαρμένη Κρήτη φυσάει πολύ σήμερα!!φιλιαααα!!

      Διαγραφή
  2. Αγαπημένη Σμαραγδένια μου, θύμησες στο κείμενο σου Καρκαβίτσα που ήταν ο αγαπημένος μου των παιδικών χρόνων. Η αγάπη για τη θάλασσα φίλη μου είναι Έρωτας κι εσύ μας το περιέγραψες τόσο όμορφα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν έχω διαβασει ποτέ μου τον Καρκαβίτσα, απλά τον ήξερα από τα μελοποιημένα ποιήματα του φιλενάδα... την αγάπη του για την θάλασσα την είχα ακούσει... θα ψάξω να τον διαβάσω!!
      Η εικόνα που μου έτυχε ήταν φυσικό για μένα να γράψω κάτι θαλασσινό!
      Ας είμαστε καλά να ανταμώνουμε στα δρώμενα και να βλέπουμε πόσο διαφορετικές εμπνεύσεις έχει ο καθένας μας από την ίδια εικόνα !!
      Καλο βράδυ αχτίδα μου από μια Κρήτη που θαλασσοδέρνεται από τα 10 μποφόρ!! φιλιααα!!

      Διαγραφή
  3. Τρυφερή συμμετοχή. Η θάλασσα, ναι, είναι αγάπη και μίσος μαζί, ιδιαίτερα για τους ναυτικούς. Μια σχέση αμαρτωλής αγάπης, δεν μπορείς μακρύα της και αγκομαχάς μαζί της, μα την αγαπάς. Μπράβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η θάλασσα πράγματι είναι αγάπη... μένω δίπλα της και καταλαβαίνω πως λίγοι είναι αυτοί οι ναυτικοί που ακόμα και να μείνουν στην στεριά, την ξεχνούν... με βοήθησε η εικόνα...
      Σε ευχαριστώ πολύ καλό σου βράδυ!!

      Διαγραφή
  4. Ιδιαίτερα ευαίσθητος ο τρόπος με τον οποίο παρουσίασες τον απόμαχο ναυτικό, τον καπετάν Νικόλα, το δέσιμο του με την μεγάλη πλανεύτρα, την θάλασσα. Και στο τελευταίο ταξίδι του, επιστρέφει σε αυτήν ( όμορφο το εύρημα με το μαργαριτάρι), την παντοτινή του αγάπη.
    Πολύ ωραία! Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειναι κάποιες αγάπες που κρατάν μέχρι το τέλος της ζωή μας , όπως και η αγάπη της θάλασσας για τους ναυτικούς όσο και να τους έχει ταλαιπωρήσει στέκονται μόνο στα καλά της και όταν έρχεται η ώρα, δεν θέλουν να είναι πουθενά αλλού παρά κοντά της!
      Σε ευχαριστώ πολύ που πέρασες! καλο σου βράδυ!

      Διαγραφή
  5. Ρούλα μου πολύ τρυφερή η συμμετοχή σου. Η θάλασσα αγαπημένη στους περισσότερους από μας, πόσο μάλλον για τους ναυτικούς. Θέλουν να κάνουν το τελευταίο τους ταξίδι αγναντεύοντας την, όπως ο καπετάν Νικόλας.
    Καλή εβδομάδα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ελένη μου καλή, η εικόνα του ναυαγίου μόνο σε θαλασσινή έμπνευση θα με έβγαζε, έτσι απλά σε κάποιον ναυτικό, που η αγάπη του για εκείνη θα ήταν πάνω από όλα μέχρι το τέλος!
      Είχες και εσύ την ίδια εικόνα και είδα πόσα ωραία κοινωνικά μηνύματα είχε η δική σου συμμετοχή...και αυτό είναι το ξεχωριστό των συμμετοχών!! χαίρομαι που είμαστε παρέα σε αυτά τα δρώμενα!
      Καλό σου βράδυ φίλη μου από μια θαλασσοδαρμένη Κρήτη!!καλή συνέχεια σε ότι κάνεις. φιλιαα!!
      Πολύ

      Διαγραφή
  6. Με μια φράση Ρούλα μου, είπες όλη την ουσία:
    "Ξεκίνησε για το μεγάλο ταξίδι έχοντας μέσα στην καρδιά του της αγάπης του τα χρώματα"...
    Όταν στη καρδιά μας έχουμε τα χρώματα της Αγάπης, να ξέρεις πως δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε!
    Ξεκάθαρη, όμορφη και βαθιά αληθινή η συμμετοχή σου!

    ΑΦιλάκια τρυφερά με ευχές για μια φωτεινή βδομάδα! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι είπα φιλενάδα; αααα για το τέλος λες του καπετάν Νικόλα λες...ναι ήθελα να φύγει ευτυχισμένος αφού είχε έρθει η ώρα του...έτσι θέλω να φεύγουμε, πλήρης για την επιλογή μας και την ζωή που θέλαμε να είχαμε!
      Η εικόνα του ναυαγίου θα μπορούσε να με πάει και αλλού, αλλά μου άρεσε έτσι απλά μου μου βγήκε!!
      Καλό σου βράδυ φιλενάδα από μια θαλασσοδαρμένη Κρήτη 10 μποφόρ αέρας!! φιλιά καληνύχτας!! ❤

      Διαγραφή
  7. Πόσο ταιριαστά έγραψες πάνω στην εικόνα αυτή!
    Λες κι ήσουνα εσύ ο γέρο ναυτικός κι αναμόχλευσες βιώματα και μνήμες.
    Πόσο ταυτίστηκα με τον ήρωά σου, πόσο θαύμασα την ευαισθησία που κρύβεις μέσα σου σαν ένα ατόφιο μαργαριτάρι.
    Ρούλα μου, κρύβεις ένα απίστευτο και αστείρευτο δυναμικό μέσα σου, που αγκαλιάζει με αγάπη ανθρώπους και αντικείμενα.
    Να σ' έχει ο Θεός καλά ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα πάντα όταν προσπαθούμε να γράψουμε κάτι Κανελλάκι μου δεν μπαίνουμε στον ψυχικό κόσμο των ηρώων μας;
      Ή εικόνα μου θύμισε μια μαντινάδα που είχα γράψει κάποτε, και έλεγε για ένα ναυάγιο... αλλά δεν την βρίσκω...😊 η σκέψη μου ήταν να κάνω τον καπετάν Νικόλα να αγαπάει την θάλασσα μέχρι το τέλος του, ίτσι απλά!
      Σε ευχαριστώ πολύ Κανελλάκι μου που με κάνεις να ψηλώνω βλέποντας προς τα κάτω!! να είσαι καλά.
      Καλό σου ξημέρωμα από μια θαλασσοδαρμένη Κρήτη με 10 μποφόρ άνεμο! μας πήρε και μας σήκωσε..!! φιλώ σε!!❤

      Διαγραφή
  8. Περιγράφεις πολύ ωραία την αγάπη του ναυτικού με την θάλασσα.
    Γι'αυτόν δεν υπάρχει τίποτε άλλο και αφού δεν έκανε οικογένεια είναι φυσιολογικό να ταυτιστεί με αυτήν.Απο τα ωραιότερα πράγματα στον κόσμο είναι τα αγναντεύεις την θάλασσα το απέραντο γαλάζιο.
    Υπέροχο κείμενο Ρούλα μου.
    Μπράβο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με μια εικόνα ναυαγιου Μαρία μου ήταν φυσικό να γράψω μια θαλασσινη ιστορία...
      Ήθελα περισσότερο να δώσω την ανθρώπινη μοναξιά και την ανάγκη του ανθρώπου να αγαπάει και να δώσει αυτήν την αγάπη σε ότι είχε επιλέξει εκείνος αφού δεν μπόρεσε να κάνει οικογένεια για εκείνον οικογένεια ήταν η θάλασσα..
      Να είσαι καλά Μαρία μου στέλνω σου μια όμορφη καλημέρα

      Διαγραφή
  9. Ρουλάκι μου έγραψες μια υπέροχη ιστορία ποτισμένη με λίγη θλίψη, τόση όση υπάρχει στο τέλος της ζωής ενός ανθρώπου.
    Όμως για σκέψου αυτός ο άνθρωπος πέθανε στο σημείο που αγαπούσε να κάθεται, κοντά στη θάλασσα που λάτρευε, αναπολώντας τις χαρές που βίωσε. Τι πιο ήρεμο τέλος να θέλει κανείς; Σ' ευχαριστώ ακόμα μια υπέροχη συμμετοχή σου μέσα στις τόσες που έχουμε διαβάσει από σένα! Φιλιά πολλά και καλή συνέχεια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς έπιασες το νόημα της σκέψης μου Μαίρη μου... Η πρόθεση της απλής ιστορίας μου ήταν ότι μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι μέχρι το τέλος μας αφού αυτό θα είναι η δική μας επιλογή...
      Και ο καπετάν Νικόλας έφυγε έτσι ακριβώς όπως ήθελε αφού η μοίρα του ήταν να αγαπήσει τόσο την θάλασσα... Υπάρχουν τόσοι άνθρωποι που αγαπούν και τις μοναξιες τους..
      Σε ευχαριστουμε πολύ Μαίρη μου που μας δίνεις την ευκαιρία να
      Ξεδιπλωνουμε τις σκέψεις μας.
      Μια όμορφη καλημέρα σου στέλνω από μια Κρήτη θαλασσοδαρμενη.. Φιλιαα

      Διαγραφή
  10. Αχ βρε Ρούλα μου πόση συγκίνηση περνάει το μικρό σου διήγημα! Πόσα συναισθήματα καταγράφει. Κεντρικό θέμα η σχέση του ξομάχου ναυτικού με τη θάλασσα. Με τη δική του λατρεία. Με την αγκαλιά της, τον κόσμο της. Τα χρώματά της. Είναι πραγματικά μοναδική αυτή η σχέση Ρούλα μου και καταγραμμένη στη λογοτεχνία με περίτεχνα χρώματα. Το γραπτό της καρδιάς σου έρχεται να προσυπογράψει αυτή τη μοναδική και αιώνια σχέση. Με τον πιο όμορφο. Τον πιο συγκινητικό τρόπο.
    Σε ευχαριστούμε για την υπέροχη ιστορία σου Ρούλα μου, ειλικρινά σε ευχαριστούμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Με ένα παροπλισμρνο καράβι σαν το ναυάγιο στην εικόνα μου βγήκε ο καπετάν Νικόλας που αγαπούσε την θάλασσα σαν την γυναίκα που η ζωή δεν του έστειλε να αγαπήσει και που αλλού θα ήταν πιο ευτυχισμένος πάρα μόνο κοντά σε εκείνη όταν έφτανε το τέλος..
      Σε ευχαριστώ πολύ εγώ για τα τοσο ευγενικά σχόλια σου κάθε φορά.
      Χαίρομαι που είμαι μέρος αυτής της παρέας και βάζω προσπάθειες μου στα δρώμενα της γειτονιάς..
      Να έχεις μια όμορφη καλημέρα..

      Διαγραφή
  11. Ρουλακι μου παντα μας εκπλησσεις ευχαριστα.Και ποσο αγαπας την θαλασσα.Ποσο ομορφα την περιεγραψες με την γλυκεια αφηγηση σου.Να εισαι καλα και να την απολαμβανεις στις βολτες σου.φιλακια πολλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιλενάδα δεν γίνεται να μην την αγαπάς την θάλασσα όταν μένεις 60 χρόνια δίπλα της και την έχεις δει σε όλες της τις μορφές της όπως εχθές παράδειγμα αγριεμενη με τα 10 μποφόρ της να σου δείχνει την δύναμη της...
      Ήρθε και η εικόνα και έδεσε το θέμα του καπετάν Νικόλα
      Λίτσα μου
      Σε ευχαριστώ που περνάς φιλενάδα να έχεις μια όμορφη καλημέρα.. Φιλιάαα

      Διαγραφή
  12. Ένας ταξιδευτής ο καπετάν-Νικόλας που με τη μνήμη διασχίζει τις θάλασσες σε ένα τελευταίο μπάρκο, με μια σχέση αγάπης, τρυφεράδας και γαλήνης.
    Τι όμορφη, τρυφερή ιστορία Ρούλα μου! Από αυτές που σε ταξιδεύουν, σ' αφήνουν να ονειρεύεσαι γαλήνιες θάλασσες και φεγγαρόστρατες.
    Μπράβο Ρούλα μου! Να είσαι καλά!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι τον φαντάστηκα τον καπετάν Νικόλα Αννίκα μου αφούτου είδα την εικόνα μου γιατί και τα σκαριά κάποτε παροπλίζονται όπως και ο άνθρωπος ...
      Και η απόφασή του αφου την αγαπούσε τόσο πολύ δεν μπορεί να ήταν αλλη από το να βρεθεί κοντά της στο τέλος που ήξερε ότι τον περίμενε!! ακόμα και στην μοναξιά του ένιωθε ευτυχισμένος έτσι απλά...
      Εεεε παίζει ρόλο που η αγάπη σε όλες της τις μορφές είναι το πιο όμορφο συναίσθημα...
      Σε ευχαριστώ πολύ φίλη μου είμαι χαρούμενη που τα καταφέρνω μέχρι εκεί που μπορώ, μαθένοντας!!
      Να έχεις μια όμορφη καληνύχτα!! φιλιααα!!

      Διαγραφή
  13. Συγκινητική η ιστορία σου, Ρούλα. Ειναι συγκινητικό να βλέπεις έναν άνθρωπο να παραμένει πιστός στην αγάπη της ζωής του - όποια κι αν είναι αυτή. Η θάλασσα, μια μάγισσα, με την υπόσχεση για περιπέτειες ψυχής και ταξίδια γνώσης. Πώς να της αντισταθεί ο καπετάνιος μας. Η μαγεία της, τόσο μοναδική και δυνατή που τα όποια όνειρα για ζωή μακριά της να σβήνουν στο κύμα.
    Τι ωραία που περιγράφεις το τέλος του καπετάνιου. Βλέπουμε την εικόνα, νιωθουμε το συναίσθημα, κι ας μην διαβάζουμε τη λέξη..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η πίστη σε ότι αγαπάει ο καθένας μας, όπως ο καπετάν Νικόλας Τζοάννα μου ήταν και το κίνητρο για αυτή την ιστορία εκτός από την εικόνα που βλέποντας την, μόνο θαλασσινό θα ήταν το θέμα.
      Πόσοι ναυτικοί είναι σαν τον καπετάν Νικόλα, μαγεμένοι με την μόνη αγαπημένη που θέλουν να έχουν και μένουν πιστοί σ αυτήν μέχρι το τέλος τους!!
      Ειναι κάποιοι άνθρωποι που αγαπούν την μοναξιά τους και πορεύονται με αυτήν!
      Αυτό το ανθρώπινο συναίσθημα ήθελα να αποδώσω με την συμμετοχή μου !!
      Να περνας όμορφα Τζοάννα μου έστω και αν συνθήκες δεν το ευνοούν! τουλάχιστον προσπάθησε!! καλο σου βράδυ!! φιλιαα!!

      Διαγραφή
  14. ταξιδεψα με αυτη την ιστορια
    χαμογελασα, συγκινηθηκα, αναπολησα
    αναμεικτα συναισθηματα
    τη διαβασα μολις την ειδα στο μαιλ μου αλλα ηρθα σημερα να σχολιασω
    ππλλα μπραβο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ χαίρομαι Κική μου που το κατάφερα αυτό με την τόσο απλή ιστορία του καπετάν Νικόλα...
      Βλέποντας την εικόνα το ναυάγιο, σκέφτηκα πόσο πολύ μοιάζουνε με τα καράβια και οι άνθρωποι που μένουν μόνοι τους , αγαπάνε την μοναξιά τους και της πιστοί στις επιλογές τους μέχρι το τέλος τους..
      Καλή αντάμωση στο επόμενο δρώμενο Κική καλο σου ξημέρωμα!! φιλιαα!!

      Διαγραφή
  15. Απίστευτα συγκινητικό το κλείσιμο της ιστορίας σου Σμαραγδένια μου. Υπέροχα δοσμένη η ιστορία σου, εκφράζει απόλυτα τη δυναμική της θάλασσας στη καρδιά του καπετάν Νικόλα. Κι η λεπτομέρεια με το μαύρο μαργαριτάρι, εξαιρετική.
    Μπράβο σου.
    Γλυκό φιλί Σμαραγδένια μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαιρομαι που η ιστορία του καπετά Νικόλα σε συγκίνησε Μαρινάκι μου... ήθελα να δείξω και την ανθρώπινη μοναχική αγάπη και πολλοί είναι εκείνοι που την βιώνουν μέσα στην μοναξιά τους που την επιλέγουν και την αγαπούν... θα μπορούσε να είναι ένα είδος αγάπης και αυτό, να την επιλέγουν και μένουν πιστοί στις επιλογές τους μέχρι τέλους...
      Χαίρομαι που συμπορευόμαστε στα όμορφα δρώμενα της γειτονιάς μας μικρή μου καλή αντάμωση στο επόμενο!! φιλιάαα

      Διαγραφή
  16. Εμένα μου άρεσαν οι άσπρες του μπουκλίτσες, γιατί μια φορά αν ήμουν θάλασσα εκεί θα πήγαινα να φώλιαζα την αλμύρα μου και το άρωμά μου.
    Αχ αυτό το χρώμα που δίνει το ηλιοβασίλεμα. Εδώ στο Μόντρεαλ λες και πυρώνει όλα τα δέντρα.
    Πάντως μου λείπει η θάλασσα να της δώσεις ένα φιλί από μένα :)
    Να σαι καλά :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πότε πότε θα βρεθεί κάτι, σαν το λευκό τσουλούφι που πετάει αυθάδικα κάτω από ένα κασκέτο και θα μας κάνει κλικ Μάνια μου 😉..
      Οσο για την πανέμορφη φύση, ο κάθε τόπος έχει την δική του ομορφιά, όμως πες με τοπικίστρια, σαν την Ελλάδα μας δεν έχει ε; 🤗
      Πολλά φιλιά θα δώσω της θάλασσας μας Μάνια μου, να περνάς όμορφα εκεί που είσαι φιλιααα!!

      Διαγραφή
  17. Γεια σου Ρούλα! Πολύ ωραία η ιστορία σου. Μπορώ να σου πω ότι βρήκα πολλές αλήθειες μέσα της, μιας και ο μπαμπάς μας είναι ναυτικός! Καλή συνέχεια σε όλες τις δημιουργίες σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο χαίρομαι που κατάφερα να αποδώσω έστω στο ελάχιστο το συναίσθημα ενός ναυτικού, αν και δεν έχω καμιά σχέση με αυτό...
      Το μόνο που με δένει εμένα προσωπικά είναι ότι μένω δίπλα της εδώ και μισό αιώνα και λατρεύω να θαυμάζω τις εναλλαγές της κάθε φορά!!
      Αν καμια φορά κατέβεις Ηράκλειο θα χαρώ να τα πούμε και από κοντά!!
      Να περνας όμορφα με ότι κανεις Ευγενία μου καλο σου βραδυ!! φιλιααα

      Διαγραφή
  18. Σμαράγδι, με πήρες μέσα από την καραντίνα μου,
    και με "πέταξες" επάνω σε έναν κοκκινόβραχο...
    Τελικά ο καπετάνιος όπως το είχε σκεφτεί, έτσι
    και το έκανε: χάρισε το μαργαριτάρι σε εκείνη
    που αγάπησε περισσότερο.. Πολύ με συγκίνησες..💕

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν το πέτυχα αυτό Πετρίνα μου να σου αποσπάσω την προσοχή έστω και για πέντε λεπτά (δυόμιση για το διάβασμα και δυόμιση για το σχόλιο 🤣) χαίρομαι γι αυτό γιατί θα ξεχάστηκες από την τρέλα που μας έχουν επιβάλει...
      Ακόμη χάρηκα που έκανα το φευγιό του καπετάν Νικόλα όπως το ήθελε εκείνος!!
      Να είσαι καλά κορίτσι μου να κάνεις ότι αγαπάς καλή σου νύχτα φιλιααα!!❤

      Διαγραφή
  19. Λατρεύω κι εγώ τη θάλασσα Ρουλα μου από μικρό κορίτσι μεγάλωσα διπλα της. Από το παραθυρο μου ακουω το κυμα και με γαληνευει. Δεν θα μπορουσα να ζησω σε τόπο χωρίς θάλασσα! Απίστευτα υπέροχη η ιστορία σου Ρουλα μου!
    Καλή αυριανή!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ωωωωω την ίδια τύχη έχουμε Δεσποινα μου ναι είναι πολύ όμορφη όταν την βλέπεις ...θέλεις να ταξιδέψεις επάνω στα κύματα της και να δεις ότι βλέπουν οι ναυτικοί στα ταξίδια τους.. .σε γαληνεύει όταν είναι ήσυχη και σε φοβίζει όταν την βλέπεις να θυμώνει!!
      Η εικόνα από μονη της με παρέπεμπε σε ιστορία θαλασσινή.. χαίρομαι που σου άρεσε...να είσαι καλά Δέσποινα μου!! καλή συνέχεια σε ότι κάνεις φιλιαα!! 😊

      Διαγραφή
  20. Μεγάλη αγάπη η θάλασσα Ρούλα μου και μόνο που την φέρνω στο μυαλό μου με ηρεμεί και με ταξιδεύει. Όμορφη η ιστορία σου ταξιδιαρικη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οντως Κατερίνα μου η αγάπη της έχει υμνηθεί πάρα πολύ από ποιητές, συγγραφείς, και είναι εκείνη που οπως λες μας ηρεμεί και μας ταξιδεύει...
      Αυτονόητο ήταν να με βάση την εικόνα που είχα να γράψω μια θαλασσινή ιστορία!!😊
      Να είσαι καλά φίλη μου, χαίρομαι πολύ που πέρασες και τα είπαμε...καλή εβδομάδα από αύριο φιλιααα!❤

      Διαγραφή
  21. Πολλούς ανθρώπους τους μαγεύει η θάλασσα, εγώ τη φοβάμαι αρκετά αλλά αγαπώ τα πλάσματά της. Πολύ ευχάριστη η συμμετοχή σου Σμαραγδάκι. Ήρεμη και θετική.

    ΑπάντησηΔιαγραφή