Μια φορά και ένα καιρό το ποντίκι κοίταξε μέσα από την τρύπα του και είδε τον αγρότη και την γυναίκα του να ανοίγουν ένα δέμα.
Προς μεγάλο τρόμο, είδε ότι το δέμα περιείχε μια ποντικοπαγίδα.
Φεύγοντας τρέχοντας από το κτήμα, το ποντίκι άρχισε να διαλαλεί το γεγονός.
"Στο αγρόκτημα υπάρχει ποντικοπαγίδα!"
Το κοτόπουλο στραβομουτσιούνιασε και του είπε..."Κοίταξε να δεις, αυτό εσένα πρέπει να αφορά και όχι εμένα. Μην με ενοχλείς."
Το ποντίκι πήγε στο γουρούνι και του είπε.. "Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο αγρόκτημα" Το γουρούνι με συμπάθεια του απάντησε.
"Πολύ λυπάμαι κε ποντικέ, αλλά εγώ δεν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό, εκτός από το να προσευχηθώ. Θα σε συμπεριλάβω στις προσευχές μου."
Το ποντίκι βρήκε την αγελάδα και της είπε το νέο "Υπάρχει μια ποντικοπαγίδα στο αγρόκτημα!" Η αγελάδα είπε "Λυπάμαι φίλε μου αλλά εμένα δεν μου πέφτει λογαριασμός."
Απογοητευμένο το ποντίκι γύρισε πίσω στο αγρόκτημα. Εκείνη την νύχτα ένας μεγάλος θόρυβος συγκλόνισε το σπίτι. Ήταν ένας θόρυβος σαν κι αυτός που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν αιχμαλωτίζει το θήραμα της.
Η γυναίκα του αγρότη έτρεξε να δει τι συνέβη. Στο σκοτάδι δεν μπόρεσε να δει ότι ένα δηλητηριώδες φίδι είχε πιαστεί στην ποντικοπαγίδα και προσπαθούσε μανιασμένα να απελευθερωθεί. Το φίδι την δάγκωσε.Ο αγρότης εσπευσμένα την πήγε στο νοσοκομείο και την εφερε πίσω με πυρετό.
Ολοι ξέρουμε πως ο πυρετός πέφτει με μια φρέσκια κοτόσουπα. Έτσι ο αγρότης έσφαξε το κοτόπουλο για να φτιάξει την σούπα για την άρρωστη γυναίκα του.
Η αρρώστια δεν πέρασε. Έτσι άρχισαν συγγενείς και φίλοι να έρχονται να την δουν. Για να τους ταίσει ο αγρότης έσφαξε το γουρούνι.
Η γυναίκα τελικά πέθανε. Στην κηδεία της ήρθε όλο το χωριό και ο αγρότης χρειάστηκε πολύ κρέας για τον επικήδειο γεύμα και έτσι έσφαξε την αγελάδα.
Το ποντίκι τα έβλεπε όλα αυτά από την τρύπα του και λυπότανε πάρα πολύ!!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Φίλοι μου η σωτηρία του του πλανήτη που μας φιλοξενεί δεν είναι υπόθεση των λίγων, των δυνατών και συνάμα εκείνων που τον καταστρέφουν.
Είναι υπόθεση όλων μας. Να πιέσουμε να διαμαρτυρηθούμε, να απέχουμε και να καταγγείλουμε.
Να εξοικονομήσουμε με κάθε τρόπο ενέργεια και να προστατέψουμε την γη, τον αέρα και την φύση.
Ετσι όταν βλέπουμε ή ακούμε ότι κάπου υπάρχει πρόβλημα στο περιβάλλον, μην νομίζετε πως δεν μας αφορά.
Η σωτηρία και η προστασία του περιβάλλοντος είναι δική μας ευθύνη.
Ας πάψουμε να κλείνουμε τα μάτια και τα αυτιά μας στα καλέσματα της φύσης και των συνανθρώπων μας για βοήθεια, σωτηρία και αντιμετώπιση της ρύπανσης και της καταστροφής, Φυσικής και ηθικής!!
<< Απόλυτη ελευθερία σημαίνει απουσία περιορισμών. Υπευθυνότητα σημαίνει περιορισμός. Με άλλα λόγια ελεύθερος άνθρωπος είναι εκείνος που είναι υπεύθυνος προς τον εαυτό του>>... και προς τον συνάνθρωπό του θα πρόσθετα εγώ..
-Henry Brooks Antams-
Ότι γράφτηκε εδώ ήταν αναδημοσίευση από την ειδική έκδοση του Ακη Αγγελάκη, μικρές ιστορίες για δύσκολες ώρες!
Και αν δεν είναι αυτές οι δύσκολες ώρες, τότε ποιες άλλες είναι;
Ναι Ρούλα μου, η Ζωή, η Φύση, ο αέρας που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε και η τροφή που μας προσφέρει η Μητέρα Γη μας, είναι υπόθεση όλων μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία της ποντικοπαγίδας ήρθε επίκαιρα να μας θυμίσει πως μόνο ενωμένοι μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα.
Μέσα στον όλεθρο των πυρκαγιών ξεπήδησαν και αρετές, όπως η αυταπάρνηση και η αλληλεγγύη. Όλοι σαν μια μπουνιά έδειξαν τον καλύτερο τους εαυτό και Εύγε τους!
Ένα μεγάλο ευχαριστώ Ρούλα μου, γι αυτή την υπενθύμιση!
ΝΑΙ είμαστε άνθρωποι και μπορούμε να το αποδείξουμε, ασχέτως χρώματος, καταγωγής, εμβολιασμών και κυβερνητικών "υποδείξεων"!
ΑΦιλάκια με όλη μου την αγάπη!
Οταν άρχισα να διαβάζω αυτό το παραμύθι, δεν κατάλαβα την αρχή τι ήθελε να πει, σχετικά με το περιβάλλον...μετά ενθουσιάστηκα φιλενάδα με τον τόσο απλό τρόπο που το έκανε, για να δώσει το νόημα της υπευθυνότητας στον καθένα μας για το περιβάλλον που καταστρέφεται γύρω μας και κάνουμε πως δεν το βλέπουμε.!
Διαγραφήευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι και ελπίζω να γίνουν πολλοί,(το είδαμε τώρα στις πυρκαγιές) που υψώνουν τις φωνές τους να ξυπνήσουν οι υπόλοιποι, μήπως και κάνουμε κάτι να σώσουμε ότι σώζεται...για αυτόν τον πλανήτη, αφού αυτός είναι το σπίτι μας και η κλιματολογική αλλαγή είναι εδώ!!
Πάντα μέσα από μια τραγωδία ο άνθρωπος έρχεται πιο κοντά στον συνάνθρωπό του Στεφανία μου!
Να είσαι πάντα καλά φίλη μου !! την αγάπη μου φιλιαααα!!❤
Σμαραγδένιααααα! Όνομα και πράγμα! Τι όμορφη ιστορία που θα με κάνει να ψάξώ για το βίβλίο. Αγαπημένημου να είσαι γερή μου έφτιαξες ελαφρώς την διάθεση που έχει πέσει σε βάρανθα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι εμένα μου άρεσε πολύ όταν την διάβασα φιλενάδα και πόσα μαθήματα μας δίνει έστω και σε μορφή παραμυθιού,
ΔιαγραφήΜακάρι να παίρνουμε τα μηνύματα που μας δίνει η φύση, πως αν δεν προσέξουμε η κλιματική αλλαγή είναι εδώ.. ας έχουμε κουράγιο και υπομονή και να κάνουμε ο κάθε ένας ότι μπορούμε από την μεριά μας!!
Χαίρομαι που σου άρεσε και που τα είπαμε αχτίδα μου να είστε καλά και να προσέχετε την αγάπη μου φιλιααα!!!❤
Την υπογραφή σου και την ψήφο σου πρέπει να μετράς πάρα πολλές φορές πριν την βάλεις, έλεγε μια παλιά ...παραίνεση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνεπώς πάμε παρακάτω.
Καλή συνέχεια Ρούλα μου. Να προσέχετε κορίτσι μου.
Πολύ γνωστή και σωστή η παραίνεση αυτή...και πρέπει να την λαβαίνουμε υπόψιν μας όταν έρχεται η ώρα της επιλογής μας έχεις δίκιο...
ΔιαγραφήΑς κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε για το περιβάλλον μας ότι και να είναι αυτό, ο καθείς μας ως οφείλει φίλε μου...να είσαι καλά, καλή συνέχεια και σε σένα...καλο σου βράδυ 🌙
Πολύ εύστοχη η ιστορία που διάλεξες για τις μέρες αυτές, Ρούλα μου. Ελπίζω αυτή η καταστροφή ν' αγγίξει τις συνειδήσεις όσων αδιαφορούν και γυρίζουν την πλάτη σ' αυτό που συμβαίνει στο χωράφι του γείτονα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒάλσαμο τα λόγια σου και υπόδειγμα υπευθυνότητας η στάση σου. Αισιοδοξία, πείσμα και αλληλεγγύη για να πάμε μπροστά τις ζωές μας. Φιλιά πολλά Ρουλάκι μου, να προσέχετε γιατί μαθαίνω πως πάλι σας βάλανε σε λοκ-ντάουν...
Πως να μην κινητοποιηθεί κανείς Κανελλάκι έστω και με ένα παραβολικό παραμύθι, για την αδιαφορία και τον ωχαδερφισμό κάποιον...
ΔιαγραφήΕχω την εντύπωση ότι μετά από τέτοιες καταστροφές στο περιβάλλον και σε περιουσίες, οι άνθρωποι ερχόμαστε πιο κοντά...μακάρι να μην χρειαζόταν όμως αυτό, αλλά η αλληλεγγύη να ήταν στην καθημερινότητα των ανθρώπων.
Τα υλικά ξαναφτιάχνονται αγάπη μου και καλά στο που θα κτίσουμε, είμαστε εμείς υπεύθυνοι και έχουμε τα ρίσκα μας...
Τα δάση όμως σε τι έχουν φταίξει; που αν μας λείψουν θα λείψει και το οξυγόνο από την ζωή μας;
Δεν ξέρω και ούτε μπορώ να φανταστώ αυτό το μέλλον για τα παιδιά μας...
Εμείς οι μεγάλοι είμαστε σε λοκ ντάουν διαρκείας ούτως ή άλλως αγάπη μου, την νεολαία όμως πως θα την μαζέψεις; άστα μάλλον έχουν την εντύπωση ότι ο κορωνοιός θα βαρεθεί και θα φύγει από μόνος του... 😊 τι να πω ; μόνο ο Θεός βοηθός...όμως που να προλάβει και Αυτός με τόσα που του ζητάμε;
Την αγάπη μου πάντα Σ.Λ.❤
Το χαμόγελο είναι από τα λίγα πράγματα του ανθρώπου που δεν κάνουν ζημιά στη φύση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης ωραίο το παραμύθι. Εκείνο που με προβληματίζει είναι τον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσαν να αντιδράσουν τα ζώα του αγροκτήματος στην απόκτηση μιας φάκας. Αντιδρούμε πιστεύω, αλλά δεν φτάνει, πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής. Και αυτή την αλλαγή μάλλον δεν θα την κάνουμε από μόνη μας ... θα μας πιέσουν οι συνθήκες θέλουμε δε θέλουμε. Θέλουμε δε θέλουμε η φύση θα βουτήξει από μας το χρόνο που χρειάζεται για να ξανανιώσει... μόνο που θα το κάνει με τον άγριο τρόπο. ...
Αφησα λίγες σκέψεις και φεύγω
Φιλί :)
Αυτό για το χαμόγελο ξαναπέστο Μάνια μου...σίγουρα είναι το μόνο αβλαβές, να μην σου πω και το καλύτερο φάρμακο για όλα...
Διαγραφήθα συμφωνήσω μαζί σου πως πρέπει να αλλάξουμε τρόπο ζωής, αλλιώς θα βρεθούμε, τι λέω βρισκόμαστε κι ολας εμπρός στην οργή της φύσης!! θα τα βρούμε όλα μπροστά μας και καλά εμείς να πάθουμε ότι πάθουμε γιατί έχουμε την ευθύνη για όλα αυτά...τα παιδιά των παιδιών μας τι φταίνε; και πολύ περισσότερο τι φταίνε τα δάση. που είναι οι πνεύμονες της ζωής μας!!
Αφού έχουμε καταστρέψει πρώτα, την φύση τι περιμένουμε να κάνει; και βέβαια δεν θα μας χαϊδέψει.
Τους ίδιους προβληματισμούς συναντάνε οι σκέψεις μας Μάνια μου και πολλών άλλων ανθρώπων...ας μάθουμε από τα λάθη μας.
Όσο για τις σκέψεις που άφησες εδώ, πολύ χάρηκα που το έκανες σε ευχαριστώ πολύ, αφού είναι σύμφωνες και με τις δικές μου θα κάνουν παρέα!!
Να είσαι καλά με ότι κάνεις φιλιαααα!! ❤
Πολύ καλά κάνεις και το επισημαίνεις και το γράφεις Σμαραγδάκι μου! Η αδιαφορία των πολλών, έστω κι αν δέχονται άμεσα τις επιπτώσεις, είναι εγκληματική για το "σπίτι" μας. Το παραμύθι το είπε τέλεια! Οι αρχαίοι έλεγαν όπου δεν τύπτει λόγος, τύπτει ράβδος. Ράβδος στην προκειμένη περίπτωση είναι η καταστροφή της φύσης. Τα λέμε τα ξαναλέμε αλλά δυστυχώς ούτε και σ' αυτό μπορούμε να συμφωνήσουμε οι άνθρωποι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό Σαββατοκύριακο και τι να πω; Μακάρι να μην χρειαζόταν να καούν τα πάντα για να μάθουμε επιτέλους κάτι απ' αυτό.
Πολλά φιλιά Σμαραγδάκι μου :)
Αυτός ο ωχαδερφισμός που μας κατέχει Μαρία μου είναι το θέμα...να σωθώ εγώ και δεν με νοιάζει για τον γείτονα μου, αλλά έλα πως μέσα σε αυτόν το τόπο ζούμε όλοι μαζί;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς ακόμα μια φορά έχουμε καταστρέψει το περιβάλλον μας και δεν μαθαίνουμε από τα λάθη μας...μέχρι πότε θα μας δίνει σήματα κινδύνου η κλιματολογική αλλαγή;
Μακάρι να βάλουμε μυαλό οι άνθρωποι όσο είναι καιρός για να αφήσουμε στα παιδιά και στα παιδιά των παιδιών μας, ένα καθαρό και υγιεινό περιβάλλον να ζήσουν ευτυχισμένα και χαρούμενα Μαρία μου...
Να είσαι καλά με ότι κάνεις καλο σου ξημερωμα 🌙φιλιαααα!!😘
Το είχα διαβάσει αυτό το παραμύθι, παλαιότερα, αλλά εδώ ήρθε κι έδεσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν δεν ήταν ενωμένοι τόσοι άνθρωποι, τίποτα δεν θα πετυχαιναν.
Θα μας γίνει άραγε μάθημα ή στην πρώτη ευκαιρία θα το ξεχασουμε;
Η φύση πάντως δεν ξεχνάει πόσο την έχουμε βιάσει και μας δείχνει πια τα δόντια της.
Το χειρότερο ον τελικά επάνω της είναι ο άνθρωπος.
Ελπίζω κι εύχομαι να μην είναι αργά για να αλλάξουμε.
Χαμόγελα μελαγχολικά.
Να είσαι καλά.
Σε φιλώ.
Ένα παλιό παραμύθι λέει:
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν το δάσος παίρνει φωτιά σχεδόν όλα τα ζώα αρχίζουν να τρέχουν για να σωθούν.
Όλα εκτός από ένα κολιμπρί, το οποίο κουβαλά μια σταγόνα με το ράμφος του και πετάει προς τη φωτιά...
"Μα τι κάνεις; Είσαι τρελό; Δεν θα σβήσεις τη φωτιά με μια στάλα νερό" του φωνάζουν τα ζώα.
Το ξέρω... απαντά το μικρόσωμο πουλί που συνεχίζει...
"Κάνω όμως αυτό που μου αναλογεί"
Τα φιλιά μου από Θεσσαλονίκη
Αννίτα
https://e-crochet.blogspot.com/
Συγκλονιστικό Ρούλα μου. Θα το αναδημοσιευσω στο φβ.
ΑπάντησηΔιαγραφή