ΘΕΛΩ...ΧΡΟΝΟ...

Πως πέρασε κι όλας η εβδομάδα δεν το κατάλαβα...

Το πόσο γρήγορα περνά ο χρόνος φίλοι μου είναι αδιανόητο.

Υπάρχουν τόσα πράγματα που θέλω να κάνω και που ο χρόνος δεν μου φτάνει, ίσως να θέλω μια ζωή ακόμα για να κάνω αυτά που βάζει ο νους μου.

Η αλήθεια είναι μπροστα μου... ο καιρός περνάει αμείλικτος και με έχει πιάσει μια βιάση, λες και...

Ας τα αφήσουμε τώρα αυτά και ας συγκεντρωθούμε στο τώρα, που λέει και η φίλη μας η μαγισσούλα...

Και τώρα είναι η ώρα να σας δείξω τι; μα τι άλλο θα μπορούσε να με χαλαρώσει και ταυτόχρονα να με κάνει χαρούμενη;

Μα βέβαια το πλέξιμο...

Και για μια ακόμη φορά, αφού έχουμε ένα ζουζούνι στην οικογένεια, και ο χειμώνας έρχεται οσονούπο, τι άλλο θα έκανα από ζεστά πλεχτά για τον μικρούλη μας;

Οπότε εδώ θα σας δείξω τις προσπάθειες μου...

Ενα γιλέκο με κουκούλα, να το φορά όταν ο καιρός αρχίσει να δροσίζει, μπορεί το καλοκαιράκι να πέρασε, αλλά με μια ζακετούλα την βγάζεις εδώ που λέμε...

Εδώ τα στάδια του πλεκτού...

Το τελικό αποτέλεσμα...

Και μια που είμασταν στο ίδιο θέμα μια ακόμα κουκουλίτσα με λαιμό μαζί, θα το κρατά ζεστό τις κρύες μέρες του χειμώνα...

Εδώ ο μπόμπιρας μας κάνει το μανεκέν...

Εεεε που πάτε; δεν τελείωσα ακόμα...

Ενα δωράκι  που ήθελα να κάνω για μια  φίλη των παιδιών που και εκείνη γέννησε πρόσφατα αγοράκι, αφού είχε ήδη δυο κοριτσάκια, ήταν γι αυτούς ο πρίγκιπάς τους.

Ηταν αρκετά δύσκολο να κάνω  ένα σκουφάκι να έχει και κορώνα επάνω, το σχέδιο που βρήκα έλεγε αυτό...

Max Hat and Wolf Mitts, Where the Wild Things Are.

Είμαι μακριά από το πρωτότυπο, αλλά δεν ξέρω, νομίζω ότι κάπως το κατάφερα ε; τι λέτε;

Εδώ φορεμένο σε λαμπατέρ γραφείου...😊 

Σας αφήνω μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, με ένα από τα υπέροχα   φθινοπωρινά ηλιοβασιλέματα...

Να είστε όλοι καλά να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην ξεχνάτε πως ένα χαμόγελο την μέρα, το γιατρό τον κάνει πέρα...σας το λέω εκ πείρας! 😊

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!