ΙΣΤΟΡΊΕΣ ΓΙΑ... ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΩΡΕΣ!!

 Για μια ακόμη φορά ανέτρεξα στο συλλεκτικό μικρό  βιβλιαράκι του Ακη Αγγελάκη, "Μικρές ιστορίες για δύσκολες ώρες", αφού κάποια δύσκολα περιστατικά για πολύ καλούς μου φίλους μου έλαβαν χώρα αυτόν τον καιρό...

Σε αυτούς τους αγαπημένους μου φίλους αφιερώνω την σημερινή ανάρτηση!

Η ΚΑΛΥΒΑ ΠΟΥ ΚΑΗΚΕ.

Υπάρχουν φορές που ενώ όλα είναι "μαύρα" στην ζωή μας κάτι συμβαίνει και ξαφνικά το σενάριο αλλάζει προς το καλύτερο.

Αν γίνεται αυτό, τότε αξίζει τον κόπο να θυμόμαστε πως κάθε φορά που τα πράγματα δεν έρχονται όπως θα θέλαμε, ίσως ο Θεός έχει καλύτερα σχέδια για εμάς!!

Τότε που όλα είναι δύσκολα και δεν φαίνεται το παραμικρό φως στην άκρη του τούνελ.

Τότε που βλέπουμε και τις τελευταίες σταγόνες ελπίδας εξανεμίζονται.

Τότε που η απόγνωση και η απελπισία στροβιλίζεται γύρω μας, τότε είναι που δεν πρέπει να απαρνιόμαστε αυτό που πραγματικά είμαστε.

Κάθε φορά που μας περικυκλώνει και μας πνίγει εκείνο που ΔΕΝ είμαστε, εμείς να παραμένουμε δυνατοί, ελπιδοφόροι, γεμάτοι εμπιστοσύνη για ένα θετικό αποτέλεσμα.

Πως; Είπατε ότι είναι δύσκολο;

Συμφωνώ μαζί σας! Βουνό είναι! Αλλά, οι ορειβάτες την μεγαλύτερη χαρά την νιώθουν όταν φτάνουν στην κορφή και όχι όταν ανηφορίζουν.

Μια φορά και ένα καιρό λέει, ό μόνος άνθρωπος που γλύτωσε μετά από ένα ναυάγιο κατάφερε να να φτάσει κολυμπώντας σ ένα μικρό έρημο νησάκι.

Προσευχόταν θερμά στον Θεό να τον γλυτώσει και κάθε μέρα παρατηρούσε τον ορίζοντα ψάχνοντας για βοήθεια, αλλά χωρίς αποτέλεσμα.

Εξουθενωμένος κατάφερε τελικά να φτιάξει ένα καλυβάκι από παλιόξυλα που είχε βγάλει η θάλασσα στην ακτή, για να προστατευτεί από τα στοιχεία της φύσης και να κρύψει τα λίγα πράγματα που είχε.

Ώσπου μια μέρα που είχε πάει πιο μακριά για να βρει κάτι να φάει, γύρισε στην καλύβα του για να το δει παραδομένος στις φλόγες και τον καπνό να φτάνει στον ουρανό.

Αυτό ήταν το χειρότερο που θα μπορούσε να του συμβεί!

Είχε χάσει πια τα πάντα!

Φούντωσε από πίκρα και θυμό και είπε κλαίγοντας "θεέ μου πως μπόρεσες να μου κάνεις κάτι τέτοιο;"

Πρωί-πρωί την άλλη μέρα ξύπνησε από τον θόρυβο που έκανε ένα πλοίο που πλησίαζε το νησί για να τον σώσει.

Πως το ξέρατε ότι ήμουν εδώ; ρώτησε τους σωτήρες του. "Μα είδαμε το σινιάλο με τον καπνό" του απάντησαν.

Είναι φυσικό να αποθαρρυνόμαστε όταν τα πράγματα μας πάνε άσχημα.

Όμως δεν θα πρέπει να το βάζουμε κάτω, επειδή ο Θεός, το σύμπαν, ή οι όποιες άγνωστες δυνάμεις που πιστεύουν άλλοι  πλανώνται πάνω, δίπλα, ή μέσα μας, έχουν θετική ενέργεια  ακόμα και την ώρα του μεγαλύτερου πόνου και της ταλαιπωρίας.

Ο Απόστολος Παύλος έγραψε"....Έμαθα το μυστικό να είμαι ευχαριστημένος σε οποιανδήποτε κατάσταση, είτε  χορτάτος, είτε νηστικός , είτε στην αφθονία, είτε στην φτώχεια"(Φιλίππσ.4 12).Ο Παύλος είχε εμπιστοσύνη ότι κάτι καλό μπορεί να προκύψει από το οτιδήποτε.

Ετσι έμαθε να είναι ευγνώμων, κι όχι πικραμένος, ακόμα και όταν υπέφερε.

Ας έχουμε στο νου μας ότι, την επόμενη φορά που η "καλύβα μας θα καίγεται" ίσως να πρόκειται για ένα σινιάλο καπνού που θα ενεργοποιήσει της δυνάμεις που όταν κάνουν την εμφάνιση τους στις ζωές μας, κάποιοι τις ονομάζουμε ΘΑΥΜΑΤΑ!!

Σας εύχομαι να είστε όλοι καλά και τίποτε να μην γίνεται η αιτία να  σκοτεινιάζει το βλέμμα σας.

Να θυμάστε και να πιστεύετε ότι πίσω από την σκοτεινιά πάντα υπάρχει μια ηλιαχτίδα χαμόγελου και πίστης που  είναι η δύναμη μας!

Καλή εβδομάδα να έχετε!

Σας ευχαριστώ πολύ που και αυτή την φορά περάσατε να τα πούμε!