Δευτέρα 22 Αυγούστου 2022

ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΤΗΣ ΜΟΝΑΞΙΆΣ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΎΔΙ ΤΟΥ ΒΕΔΟΥΊΝΟΥ!


Για όσους δεν το παρατηρήσατε, στην αρχή της φωτογραφίας, ότι δείτε και διαβάσετε εδώ, είναι
φωτογραφία και κείμενα το κ. Νίκου Ψιλάκη!

Το παραμύθι του Αισώπου μου έφερε στο μυαλό ένα τραγούδι που είχα ακούσει κάποτε στην βορειαφρικάνικη έρημο.Ένας βεδουίνος το τραγουδούσε και είπε πως ήταν δικό του. Είχε γεννηθεί σε αντίσκηνο κι ολόκληρη η ζωή του ήταν μια διαρκής μετακίνηση. Νομάδας ήταν και ζούσε πότε στην μια μεριά και πότε στην άλλη, όπου έβρισκε η φαμίλια του κατάλληλο τόπο. Το τραγούδι μιλούσε για ένα δέντρο που είχε φυτρώσει στην εσχατιά της ερήμου, εκεί που δεν υπήρχαν άλλα σημάδια ζωής. Ας πιάσουμε, όμως από την αρχή την ιστορία, έτσι όπως την άκουσα πριν από χρόνια!

Σεπτέμβρης μήνας, μίλια μακριά από μια πόλη της βόρειας Αφρικής, εκεί που αρχίζει το μυστήριο της ερήμου. Είχα ταξιδέψει για κάποια  γιορτή κι εκείνο το βράδυ ήμουν καλεσμένος σε επίσημο δείπνο. Μέναμε όλοι οι καλεσμένοι σε επιμήκεις παραλληλόγραμμές σκηνές στημένες στην άμμο και την δική μας την μοιραζόμαστε με έναν Γάλλο συνάδελφο και με με έναν Αιγύπτιο δημοσιογράφοι όλοι.
Μισή ώρα πριν το δείπνο έρχεται ο συνοδός μου ο Τζαφέρ, ένας νέος πεντέξι χρόνια μεγαλύτερος από εμένα και σπουδαγμένος στην Ελλάδα.
-Εχω κάτι πιο πρωτότυπο και αν θέλεις πάμε παρέα. Κάτι βεδουίνοι μας κάλεσαν για τραπέζι. Αλλο που δεν ήθελα.
Σουρούπωνε  όταν φτάσαμε στην σκηνή τους. Κοίταξα γύρω, η έρημος χλωμή,  καχεκτική, σχεδόν αποχρωματισμένη, ο ουρανός τόσο κόκκινος που θαρρούσες ότι στάλαζε αίμα. Ένας, ο πιο γέρος, βγήκε και μας συνόδεψε. Πεντέξι νοματαίοι κάθονταν ολόγυρα σε μια πήλινη λεκάνη γεμάτη κουσκούς με κρέας προβάτου, έτρωγαν, έπιναν τσάγια και κουβέντιαζαν.
Παραδίπλα μια στοίβα πίτες αραβικές, όλα πάνω στο καθαρό πλουμισμένο χαλί. Μας υποδέχτηκαν καρδιακά και καθίσαμε μαζί τους. Μόνος εγώ και πιο νέος απ όλους, ακουγα ήχους από μια γλώσσα που δεν την γνώριζα μα μου άρεσε και προσπαθούσα να μπω στο μεδούλι μιας άλλης ζωής που φάνταζε στα μάτια μου  τόσο ξένη μα και τόσο οικία συνάμα.
Άπλωνα δειλά το χέρι, καυτό το φαγητό, μπόλικο πιπέρι, καυτό και το τσάι, αλλά τέτοιες στιγμές δεν τυχαίνει να τις ζούμε συχνά.
Ο Τζαφέρ παρακολουθούσε την συζήτηση, γελούσε, απαντούσε στις ερωτήσεις τους, μάλλον μιλούσαν για μένα και συχνά στρεφόταν και μου ξηγούσε.
-Λένε για τις καμήλες τους. Οι πιο παλιοί μεγάλωσαν εκτρέφοντας καμήλες και δούλεψαν για χρόνια σε καραβάνια. Μου λέει την πρώτη φορά.
-Λένε πως την ξέρουν την έρημο σαν τα σπίτια τους. Μου λέει την δεύτερη.
Περνούν λίγα λεπτά, ξαναγυρίζει, το φως λιγοστό, δυο φανοί θυέλλης κρεμασμένοι αντικριστά.
-Λένε πως την έρημο δεν την ξέρει κανείς.
Νόμιζα πως μιλούσε για την απεραντοσύνη της ξερής γης, αυτής που δεν μπορεί κανείς να την μάθει, αλλά έκανα λάθος. Την έρημο δεν την ξέρει κανείς γιατί μήτε και εκείνη ξέρει τον εαυτό της. Αλλάζει μορφές, αλλάζει σχήματα, αλλάζει την όψη του κόσμου.
-Τον ουρανό τον  ξέρουν καλύτερα, συνέχισε ο Τζαφέρ είναι η δική τους πυξίδα.
Θα είχαν περάσει δυο τρείς ώρες  και η κουβέντα δεν τελείωνε. Το δικό μας αντίσκηνο βρισκόταν κάπου κοντά, μα όταν βγήκα έξω για μια στιγμή και κοίταξα γύρω ένιωσα να με τυλίγει το δέος της ερήμου κι ήταν τόσο βαθύ που όλες οι ιστορίες του γέρου βεδουίνου για χαμένους ταξιδιώτες είχαν γίνει δικές μου. Αν με άφηναν μοναχό, θα χανόμουν δίχως άλλο κι ας απείχε μόλις δέκα λεπτά ο κοιτώνας μας. Σε άλλους τόπους έχεις κάποιο σταθερό σημείο να προσανατολιστείς, ένα βουνό ας πούμε, μια πέτρα, ένα δέντρο, εδώ τίποτα. Ούτε ένα δέντρο!
Τελείωσε το βεδουίνικο δείπνο κι ο πιο γέρος, ένας λιπόσαρκος με άσπρη γενειάδα και χωρίς μπροστινά δόντια, έβγαλε από την ζώνη του την φλογέρα. Χόρευαν οι νότες στην άμμο, ο άνεμος ανάριος, η νύχτα γλυκιά. Σταματούσε η φλογέρα, άρχιζε το τραγούδι, σταματούσε το τραγούδι, άρχιζε η φλογέρα.
-Τι τραγουδά Τζαφέρ;
-Θα μεταφράσω ολόκληρο το τραγούδι γιατί αξίζει. Δικό του είναι.
Και άξιζε! Μιλούσε για κάποιον οδοιπόρο που χάθηκε στην έρημο, διεκτραγωδούσε την περιπέτειά στην καυτή άμμο και τελείωνε με την χαρά του όταν είδε από μακριά ένα δέντρο.
Ολο το τραγούδι ήταν εκείνη η μοναδική κι ανεκτίμητη στιγμή. Αυτήν την στιγμή περιέγραφε κι αυτό το συναίσθημα είχε κάμει τραγούδι! 
Ένας άνθρωπος που βρίσκεται μπροστα σε ένα δέντρο!
Δεν θυμάμαι τους στίχους, αλλά το νόημα τους έμεινε χαραγμένο στην μνήμη μου. Και φυσικά το συναίσθημα.
Οσο κι αν ο λόγος χάνει τις λεπτές αποχρώσεις του όταν μεταφέρεται σε άλλη γλώσσα, όσο και αν η ποίηση χάνει την μουσική της όταν γίνεται κείμενο πεζό, η χαρά του οδοιπόρου είχε γίνει και  δική μου χαρά.
Περνούσε η ώρα κι ο βεδουίνος τραγουδούσε το δέντρο του, το ένα , το μοναχό, το δέντρο που είχε εμφανιστεί ανέλπιστα σαν μήνυμα ζωής κι ελπίδας.
Δεν ξέρω τη γλώσσα των βεδουίνων, δεν ξέρω πόσες λέξεις έχουν πλασμένες για να περιγράψουν τα δέντρα, πόσες την άμμο, πόσες τη θύελλα, πόσες το συναίσθημα και πόσες το ταξίδι.
Ξέρω μονάχα πως ένα τραγούδι τους, ίσως και ένα παραμύθι, με δίδαξε την πραγματική αξία του δέντρου. 
Σίγουρα εκείνοι που στερήθηκαν την ευλογία του , που αναζητούν εναγωνίως μια όαση μέσα στην κίτρινη απεραντοσύνη, σίγουρα εκείνοι ήξεραν περισσότερα από μένα!

Το κείμενο ήταν μέσα στο περιοδικό του Σούπερ μάρκετ του κ. Χαλκιαδάκη.

Μου άρεσε τόσο πολύ όταν το διάβασα παρεάκι μου  που για μια φορά ακόμη, θέλησα να το μοιραστώ μαζί σας.
 
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα ξαναπούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε πως μέσα σε ένα χαμόγελο βρίσκεται η αγάπη!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε... 





 

 

19 σχόλια:

  1. Δεν θυμάμαι να είναι πολλές οι φορές που ένα κείμενο να με αφήνει, τι να πω, άναυδη-μουγκή αλλά σίγουρα μαγεμένη!
    Θα ευχαριστήσω όμως την Ρούλα μου, για την αναδημοσίευση, τον ιδιοκτήτη του σούπερ- μάρκετ και φυσικά τον συγγραφέα του κειμένου, Νίκου Ψιλάκη με την μοναδική του φωτό!
    Καλή βδομάδα να έχουμε με πολλά πολλά καλοκαιρινά ακόμα ΑΦιλάκια! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πόσο χαίρομαι να ξέρεις που ένιωσες έτσι φιλενάδα, γιατί και εγώ ακριβώς το ίδιο ένιωσα όταν διάβασα το κείμενο... πόσο όμορφες εικόνες μας μετέφερε!!
      Είχε τόσο συναίσθημα μέσα, αλλά και η αφήγηση του κ Ψιλάκη υπέροχη...είναι δημοσιογραφος και ήταν για πολλά χρόνια εκφωνητής ραδιοφώνου σε ειδησεογραφικά θέματα εδω στο Ηράκλειο...
      Το συγκεκριμένο περιοδικό βγαίνει κάθε τετράμηνο με θέματα γύρω από την παράδοση της Κρήτης και διανέμετε δωρεάν 😊
      Καλά να είσαι, ας απολαμβάνουμε κάτι τέτοιες μικρές στιγμές φίλη μου καλο σου ξημερωμα την αγάπη μου 💚στέλνω φιλιά νυχτερινά 🌙

      Διαγραφή
  2. Καλά έκανες και το μοιράστηκες Σμαραγδένια μου!
    Πάντα χαιρόμαστε να μοιράζεσαι μαζί μας τόσο όμορφα κείμενα.
    Καλή εβδομάδα :)
    Πολλά φιλιά!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρινάκι μου πολλές φορές ψάχνοντας σ αυτό το περιοδικό βρίσκω καταπληκτικά κείμενα όπως και φωτογραφίες από τον συγκεκριμένο δημοσιογράφο και επειδή νομίζω ότι αξίζουν να τα δουν και άλλα μάτια εκτός από τα δικά μου τα αναδημοσιεύω με την ελπίδα πως θα αρέσουν και σε σας!!
      Καλά να περνάς μικρή μου με ότι κάνεις καλή εβδομάδα και σε σένα την αγαπη μου💚 φιλιααα!!🤗

      Διαγραφή
  3. Αγαπημένο οτιδήποτε φέρει τη σφραγίδα του Νίκου Ψιλάκη. Μέσα απ' τα κείμενά του γνωρίζεις τους ανθρώπους, την παράδοση, γνωρίζεις την ζωή. Όμορφη η ιστορία του και σ' ευχαριστούμε Ρούλα μου που τη μοιράστηκες μαζί μας.
    Καλή εβδομάδα
    Φιλιά Πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι είναι Αννίκα μου ψάχνοντας όλο και βρίσκω διαμαντάκια-κείμενα και φωτογραφίες δικές του εκπληκτικές...κρατάω χρόνια τα τεύχη από το περιοδικό αυτό γιατί όλο και κάτι σημαντικό έχει να πει για πράγματα και αξίες που χάνονται ...
      Η αναδημοσίευσή των κειμένων του κ.Ψιλάκη είναι και ένας τρόπος απλά να πω την καλημέρα μου εδώ, όταν δεν έχω κάτι δικό μου να πω!! ή να μην βρίσκω χρόνο να κάνω πολλές φορές! 🤔
      Καλά να είσαι φίλη μου να περνάς όμορφα καλό σου ξημέρωμα 🌙την αγάπη μου💚 φιλιααά!!

      Διαγραφή
  4. Τέτοια κείμενα και δημιουργίες, είναι υπέροχο να τις μοιραζόμαστε, Ρούλα μου. Και σε ευχαριστούμε για αυτό καλή μου φίλη. Το χρειαζόμαστε.
    Καλή βδομάδα να έχεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό σκέφτηκα και εγώ διαβάζοντας το, πως σίγουρα θα αρέσει και σε σας, το κείμενο και η φωτογραφία με συνεπήραν και μένα και ταξίδεψα για λίγο σε εκείνα τα μέρη...
      Χαίρομαι που σου άρεσε να έχεις καλό ξημέρωμα και να περνάς όμορφα με ότι κάνεις !🌙

      Διαγραφή
  5. Μα τι ωραία αυτό το περιοδικό του σούπερ μάρκετ !!!!
    Το κείμενο και η φωτογραφία του κ. Ψιλάκη καταπληκτικά !!!!
    Τα ωραία είναι για να μοιράζονται, οπότε σ ευχαριστούμε φιλενάδα ......τα φιλιά μου !!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ένα περιοδικό Ράνια μου που εκτός από τις διαφημίσεις , γράφει τις δραστηριότητες που γίνονται στο νησί, προάγει και τον πολιτισμό της και όχι μόνο. Τα σούπερ Μάρκετ του κ. Χαλκιαδάκη βρίσκονται σε όλη την Κρήτη και νομίζω και στην Αθήνα και μέσα σε αυτό βρίσκει κάποιος πολύ ενδιαφέροντα να διαβάσει...
      Όποτε βρίσκω κάτι που νομίζω ότι αξίζει να διαβαστεί χαίρομαι να το μοιράζομαι μαζί σας!!😊
      Να είσαι καλά Ράνια μου να περνας όμορφα ότι κάνεις καλό υπόλοιπο καλοκαιράκι 🌞την αγάπη μου 🧡φιλιαααα!!

      Διαγραφή
  6. Μπράβο στον κύριο Χαλκιαδάκη για άλλη μια φορά, Μπράβο σε σένα που μας τα μεταφέρεις και φυσικά Μπράβο στον κ. Ψιλάκη για το ωραίο κείμενο.
    Μεταφέρθηκα κι εγώ στη σκηνή των Βεδουίνων κι άκουγα την φλογέρα και το τραγούδι. Σ ευχαριστούμε πολύ Ρούλα μου γιαυτην την εμπειρία.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ρένα μου αυτό το σούπερ μάρκετ κάνει μια σπουδαία δουλειά με αυτό το περιοδικό που το βγάζει κάθε τρίμηνο και πράγματι έχει πολύ ωραία ύλη κάθε φορά και μόνιμο συνεργάτη στα πολιτιστικά θέματα του τον δημοσιογράφο κ. Ψιλάκη.
      Η ιστορία του βεδουίνου με το δέντρο με συγκίνησε και θέλησα να σας την μεταφέρω εδώ...😊
      Εγω σε ευχαριστώ φιλενάδα να περνάς όμορφα καλο υπόλοιπο καλοκαιράκι καλο σου ξημέρωμα 🌙την αγάπη μου🧡φιλιαααα

      Διαγραφή
  7. Μια έκπληξη είναι η ανάρτησή σου Σμαραγδάκι μου!
    Τελικά ο άνθρωπος λατρεύει ό,τι του λείπει περισσότερο. Εκείνο το δέντρο, σ' εκείνο το μέρος ήταν ό,τι καλύτερο του είχε συμβεί και τον ώθησε να κάνει το συναίσθημα, τέχνη, τραγούδι, ποίηση.
    Υπέροχη η σκέψη 3 ανθρώπων: του Ν.Ψιλάκη, του κ. Χαλκιαδάκη και η δική σου, που βοηθήσατε με τον τρόπο σας να διαβάσουμε εμείς σήμερα αυτή την σπουδαία και άκρως συμβολική ιστορία με το σημαντικό μήνυμα.
    Σ'ευχαριστώ θερμά γι' αυτό!
    Καλημέρα με πολλή αγάπη και φιλιά από μένα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαίρομαι Μαρία μου που την θεώρησες έκπληξη γιατί διαβάζοντας και εγώ το κείμενο του κ. Ψιλάκη, ήταν αυτό που με έκανε να νιώσω πως ο άνθρωπος μπορεί να κάνει την αγάπη του τέχνη όπως το λες και να την εκφράζει με όλο το είναι του σε ένα τραγούδι...
      Η ιστορία δοσμένη τόσο παραστατικά, που ήταν σαν να βρισκόμουν εκεί.

      Διαγραφή
    2. Δεν είχα τελειώσει το σχόλιο μου και κατά λάθος πάτησα δημοσίευση...χα...χα...!😊
      Αυτό ακριβώς το συναίσθημα που ένιωσα, με έκανε να θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτήν την όμορφη ιστορία Μαρία μου... να περνάς όμορφα με ότι κάνεις καλό υπόλοιπο καλοκαιρακι και καλό ξημέρωμα🌙 την αγάπη μου🧡 φιλιααα!!

      Διαγραφή
  8. Όταν μας μεταφέρεις τέτοια σπουδαία κείμενα, είναι σαν να μεταφυτεύεις το σπόρο του συγγραφέα.
    Συγκίνηση, θαυμασμός και μπόλικη ελπίδα, είναι τα συναισθήματα που αφήνει η ανάγνωση. Τα θερμά μου συγχαρητήρια στον υπέροχο συγγραφέα, μα και στην εφημερίδα του Χαλκιαδάκη που φιλοξενεί ανθρώπους της τέχνης. Όσο για εσένα Ρούλα μου, να είσαι καλά που πάντα αφουγκράζεσαι, παρατηρείς και ανακαλύπτεις τέτοιους θησαυρούς ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτή η εποχή που δεν κάνω και πολλά Κανελλάκι μου με κάνει να ψάχνω να βρίσκω... και όποιος ψάχνει βρίσκει ε; 😊
    Αυτό το περιοδικό που βγαίνει κάθε τετράμηνο και διανέμεται δωρεάν έχει μέσα εκτός από διαφημίσεις και ενημερώσεις για διάφορα που μέσα σε αυτά ξεχωρίζουν κάθε φορά στα πολιτιστικά οι φωτογραφίες και τα κείμενα το κ. Ψιλάκη τα οποία όλο και κάτι με μαθαίνουν όταν τα διαβάζω... με συγκλόνισε το συναίσθημα του βεδουίνου για το δέντρο που του έσωσε την ζωή και την αγάπη του προς εκείνο!!
    Αυτό ακριβώς με έκανε να θέλω να μοιραστώ μαζί σας αυτό το κείμενο και χάρηκα που σου άρεσε και ΄σένα Κανελλάκι μου δεν ήταν όμορφο; 😊
    Να είσαι καλά αγάπη μου καλο υπόλοιπο καλοκαιρακι να πούμε και καλό σου ξημερωμα Κανελλάκι μου φιλί μεγάλο .Σ.Λ.🧡

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πόσο όμορφο κείμενο Σμαραγδένια μου! Σε ευχαριστώ πολύ που το μοιράστηκες! Έτσι γνώρισα και το περιοδικό!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σωτηρία μου είναι κάποιες φορές που διαβάζοντας κάτι που μου αρέσει και όταν δεν έχω κάτι άλλο ενδιαφέρον δικό μου να σας δείξω, τότε καταφεύγω σε κείμενα ενδιαφέροντα που αλιεύω από διάφορες πηγές και μια από αυτές είναι και αυτό το περιοδικό, με πλούσια ύλη.
      Χαίρομαι που σου άρεσε το κείμενο...
      Να είσαι καλά να περνάς όμορφα με ότι κάνεις φιλια σε σένα και στα κορίτσια σου που είναι κούκλες , 😊από ότι είδα στο μπλοκ σου. Καλό υπόλοιπο καλοκαιράκι.!!🌞

      Διαγραφή