Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2022

ΤΑ ΔΥΟ ΔΕΝΤΡΑ!

 Θα το πούμε σαν παραμύθι, αλλά θα μπορούσε να ήταν και αληθινή ιστορία.

Ας ξαναγίνουμε για λίγο παιδιά φίλοι μου!

Κάπου κάποτε, σε μια γειτονιά, είχανε  φυτέψει πριν από πολλά πολλά χρόνια δύο μικρά δεντράκια, σχεδόν το ένα δίπλα στο άλλο. Ήταν μια καστανιά και ένας πλάτανος.

Τα χρόνια περνούσαν και τα δύο μικρά δεντράκια έγιναν  μεγάλα και πανύψηλα δέντρα, ήταν το καμάρι της γειτονιάς.

Κάθε πρωί τέντωναν τα πυκνά κλαδιά τους, καλημέριζαν τον κόσμο, άκουγαν τα πουλάκια που κελαηδούσαν και πρώτα εκείνα έβλεπαν τις αχτίνες από την ανατολή  του ήλιου, να προσπαθούν να περάσουν ανάμεσα από το πυκνό και καταπράσινο φύλλωμα τους.

Αγαπούσανε την βροχή όταν ερχόταν να τα ξεδιψάσει και να τα πλύνει από την σκόνη...

Αγαπούσανε τα παιδάκια που έρχονταν να παίξουν κάτω από την σκιά τους όπως έκαναν οι γονείς τους και οι παππούδες τους.

(ζωγραφική με ξυλομπογιες...😊)

Όμως ένα πρωινό καθώς ξύπνησε η καστανιά, είδε τον πλάτανο στεναχωρημένο.

-Τι έχεις και είσαι έτσι; ούτε καλημέρα δεν είπες.

-Νομίζω ότι δεν θα είμαστε πολύ καιρό μαζί της απάντησε θλιμμένα.

-Μα τι είναι αυτά που λες; δεν σε καταλαβαίνω του απάντησε γεμάτη έκπληξη η καστανιά.

-Εχθές άκουσα και είπε ο μπαρμπά  Μιχάλης στον κυρ Αντρέα πως θα περάσει ένας δρόμος από εδώ εγώ τους εμποδίζω και αποφάσισαν εκείνοι που θα κάνουν τον δρόμο να με κόψουν.

-Δεν είναι δυνατόν αυτό; φώναξε κατατρομαγμένη η καστανιά. Εγώ τι θα κάνω ολομόναχη; χωρίς εσένα δίπλα μου; σε ποιον θα λέω καλημέρα και καληνύχτα;

Ήρθε η νύχτα και τα δυο δέντρα τεντώσανε θαρρείς εκείνη την νύχτα τα κλαδιά τους, μέχρι που άγγιξαν το ένα το άλλο, σαν να θέλανε να κοιμηθούν αγκαλιασμένα για τελευταία φορά.

(ζωγραφική με νερομπογιές...😊)

Το πρωί όμως τα περίμενε μια έκπληξη. Όλα τα παιδιά της γειτονιάς πιασμένα χέρι χέρι, είχανε κάνει ένα κύκλο γύρω από τον πλάτανο και τον είχανε σφιχταγκαλιάσει. 

Ξαφνιάστηκαν οι άνθρωποι όταν ήρθαν να κόψουν το δέντρο. Τέτοιο πράγμα δεν το είχανε ξαναδεί.

Όπως ξαφνιάστηκαν οι γονείς και οι παππούδες των παιδιών βλέποντας τα να έχουν αγκαλιά τον πλάτανο. Χωρίς να διστάσουν πήγαν πίσω από τον κύκλο των παιδιών τους και έκαναν και εκείνοι ένα μεγαλύτερο.

(ζωγραφική με ξυλομπογιές...😊)

Βλέποντας ότι δεν μπορούσαν να κόψουν το δέντρο οι τεχνικοί, αποφάσισαν να φύγουν και να κάνουν από αλλού τον δρόμο.

Η αγάπη των παιδιών για τον πλάτανο και την καστανιά έσωσε τα δυο δέντρα, το ένα από το κόψιμο, το άλλο από την μοναξιά.

Και τι παράξενο αλήθεια, χωρίς να φυσάει κανένα αεράκι ξαφνικά, και τα δύο δέντρα άρχισαν να κουνάνε τα φύλλα τους πέρα δώθε, σαν να έλεγαν ευχαριστούμε για την αγάπη σας!🤗


Αυτή ήταν μια μικρή παραμυθόιστορία, που σκάρωνα όταν τα εγγόνια μου ήταν μικρά 30 χρόνια πριν και  ήθελαν να τους λέω παραμυθάκια.😉 Συνήθως ήταν  μικρές ιστορίες, γιατί βαριόταν τις μεγάλες, όπως όλα τα παιδάκια😊.

Υ.Γ. τις ζωγραφιές δείτε τες με επιείκεια...ξέρετε εσείς ε; παιδικά..

Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην ξεχνάτε πως ένα χαμόγελο δεν έβλαψε ποτέ κανέναν, αντιθέτως!😊

Σας ευχαριστώ πολύ που γίνατε για λίγο παιδιά και που περνάτε και τα λέμε...


 




26 σχόλια:

  1. Σπείρε αγάπη κι ας μη θερίσει έτσι για να μοσχοβολάει ο τόπος!
    Η αγάπη σώζει Ρούλα μου! Τα ομορφότερα παραμύθια λέγονται αυτά που βγαίνουν αυθόρμητα με το νου και είναι γεμάτα με αγάπη και καλοσύνη! Φανταστικές οι ζωγραφιές σου και γεμάτες με θετικά μηνύματα!
    Εύχομαι να έχεις μία όμορφη και δημιουργική εβδομάδα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν δεν το κάνουμε εμείς οι γονείς , κανένας άλλος δεν μπορεί να το κάνει...Ότι καλό μπορείς να σπείρεις στην παιδική καρδούλα Μαρία μου θα είναι αξία που μεγαλώνοντας θα φυτρώσει έστω και ένα φυλλαράκι...αγάπη και καλοσύνη είναι εκείνα τα συναισθήματα που πρέπει να τους δίνουμε με τον τρόπο που ζούμε. το παιδί θα πάρει ότι του δώσεις!
      Η αγάπη για την φύση και τον κόσμο που την αποτελεί, πρέπει να φυτεύεται ακόμα από την κοιλιά της μαμάς , να συνεχίζεται από τους γιαγιάδες παππούδες και εν συνεχεία από τα σχολεία ...
      Σε ευχαριστώ πολύ για τα όμορφα σου λόγια. καλό σου βράδυ φιλιαααα😍

      Διαγραφή
  2. Αχ! Τι όμορφη ιστορία και διδακτική όχι μόνο για παιδάκια αλλά και για μας τους μεγάλους που κόβουμε δέντρα χωρίς σοβαρή αιτία!
    Όσο για τις ζωγραφιές σου, παραμυθένιες και αυτές γι αυτό και πολύ ταιριαστές με το παραμύθι σου!

    ΑΦιλάκια καλοκαιρινά με ευχές για μια όμορφη εβδομάδα! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όσο τα παιδιά είναι μικρά φιλενάδα καλό είναι να τους μάθουμε μέσα από παραμύθια-ιστορίες να αγαπάνε τον κόσμο γενικώς, μέσα σε αυτόν είναι και η φύση με τα δέντρα και τα λουλούδια της.
      Σαν γιαγιά που είχα χρόνο ,αυτά τα μηνύματα ήθελα να τους περάσω...τώρα που έχουν μεγαλώσει ακόμα θυμούνται αυτά τα παραμυθάκια (έτσι τα λέγαμε τότε) 🤣
      Κάποτε κάποτε αφήνω το παιδί που κρύβεται μέσα μας να βγει στην επιφάνεια μαζί με τα παραμυθάκια και τις ζωγραφιές...😍
      Και απόν εδώ φιλενάδα στέλνω σου καλοκαιρινά φιλιαααα!! 😘 (μα φθινόπωρο είναι;) 🤣

      Διαγραφή
  3. Κοίτα να δεις τώρα, Ρούλα μου. Η ζωγραφική σου, πολύ μου άρεσε και με γέμισε αισθήματα όμορφα, δένει απόλυτα με το γλυκό σου παραμύθι, καλή μου φίλη. Ένα παραμύθι με εξαιρετικά μηνύματα οικολογίας και ζωής.
    Ρούλα μου σε θαυμάζω για τα κουράγια και τη θετική αύρα που μάς στέλνεις.
    Καλή βδομάδα καλή μου φίλη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάτι τέτοιες ανασκαλέψεις μας γυρίζουν πίσω και μας θυμίζουν πόσο όμορφος και αθώος είναι ο κόσμος των παιδιών που το έβλεπα τότε με τα εγγόνια μου, το βλέπω τώρα και στο δισέγγονο μας όταν πάει να κόψει ένα λουλούδι και του λέμε ότι δεν τα κόβουμε τα λουλουδάκια παρά τα μυρίζουμε μόνο...και σκύβει να τα μυρίσει χωρίς να τα κόβει... καλούμαστε εμείς να τους τον μάθουμε όσο είναι μικρά με την συμπεριφορά μας απέναντι στην φύση.😊
      Να είσαι καλά και σε ευχαριστώ πολύ για καλά σου λόγια. Καλο σου βράδυ. 🌙

      Διαγραφή
  4. Μπορεί να φανεί παράξενο,αλλά θα το πω..
    Συμβουλή τού ειδικού περί του αυτισμού.. "Να γράφεις ο,τι σου έρχεται και να λες ο,τι έχεις δει"
    :)

    Τα δέντρα επικοινωνούν μεταξύ τους,πλησιάζοντας τα κλαδιά και τις φυλλωσιές τους,
    μέχρι που αγκαλιάζονται.. το έχω δει..
    Οι ρίζες τους συνδέονται κάτω απο το χώμα,το έχω δει..
    Σε πλήρη απανεμιά,κουνούν τα λεπτά κλαριά τους.. το έχω δει..

    Τα δέντρα,οι θάμνοι και τα φυτά έχουν ψυχή.. το έχω νιώσει..
    Είναι,όμως,απροστάτευτα στην μανία τού ανθρώπου..

    Αποζητούν μιαν αγκαλιά,έναν κύκλο προστασίας για να ανταποδώσουν
    τις ευεργετικές τους δυνάμεις στην φύση..

    Το παραμύθι σου, Σμαραγδάκι,με τις όμορφες και αυθεντικές ζωγραφιές σου..είναι μια αλήθεια..

    Και μακάρι όλα τα παιδιά να μεγαλώνουν με αλήθειες...

    Σε φιλώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα τι καταπληκτικό ήταν αυτό που διάβασα μόλις τώρα Λενιό μου;
      Τίποτε δεν είναι παράξενο είναι όλα τόσο φυσιολογικά και αληθινά!
      Όσο και να μεγαλώνουμε το μικρό παιδί που έχουμε όλοι μάσα μας όσο και να το κρύβουμε , έρχονται στιγμές που θέλει να βγει στην επιφάνια να μας θυμίσει πως υπάρχουμε σαν άνθρωποι αφού μπορούμε να νιώσουμε όμορφα συναισθήματα όπως αυτό της αγάπης στην φύση. και αν αυτή την αγάπη την μεταλαμπαδέψαμε έστω και σε ένα παιδί, αυτό είναι κέρδος!
      Σε ευχαριστώ πολύ για ότι μοιράστηκες μαζί μας! να είσαι καλά Λενιό μου καλο σου βράδυ φιλιαααα😍
      Υ.Γ. δεν έχεις μέρος για σχόλια στο μπλοκ σου;🤔

      Διαγραφή
    2. Τα έχω κλείσει διότι αντιμετωπίζω τεχνικά προβλήματα με το σύστημα,
      δεν παίρνει τις απαντήσεις μου..
      Εχει μουλαρώσει,το ίδιο έγινε και με εμένα και δεν το έψαξα.. :)

      Καλό βράδυ να έχεις..

      Διαγραφή
    3. Μας παίρνει και μας σηκώνει το σΎστημα Λενιό μου... Κλειστά ξεκλειστά πάντως εγώ περνάω και διαβάζω.😊😍..

      Διαγραφή
    4. :) :) :)

      Τα φιλιά και την αγάπη μου σε όλη την οικογένειά σου!!!

      Διαγραφή
  5. Μα τι όμορφη και διδαχτική ιστορία. Η αγάπη πάντα σώζει! Η παιδικότητα είναι κάτι που λείπει στις μέρες μας Σμαραγδένια μου. Είναι ωραίο να κρατάμε το παιδί μέσα μας ζωντανό.
    Οι ζωγραφιές μου πανέμορφες, συνόδεψαν υπέροχα την ιστορία.
    Φεύγω με ένα τεράστιο χαμόγελο.
    Σου στέλνω ολόγλυκο φιλί και ευχές για ένα υπέροχο βράδυ :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είπα να γλυκάνω λίγο την ψυχή μας Μαρινάκι μου με ότι έχει να κάνει με σχέση την αγάπη και την παιδικότητα, αφού αυτή είναι και η πιο αθώα και αληθινή.
      Θυμήθηκα ξανά τι τους έλεγα για να τους μάθω να αγαπάνε την φύση...😊
      Χαίρομαι για το χαμόγελο που σου χάρισα και σε ευχαριστώ πολύ για το γλυκό φιλάκι το κρατώ και σου στέλνω την αγάπη μου μικρή μου φιλιαααα!!🥰

      Διαγραφή
  6. Τί υπέροχη ιστορία Ρούλα μου!
    Θα την πίστα κορίτσια μας, σίγουρα.
    Κάθε τόσο θέλουν καινούργια παραμύθια.
    Και οι ζωγραφιές σου είναι πολύ χαρούμενες.
    Σαν παιδική ψυχούλα, όπως είσαι εσύ.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να Ρένα μου κάτι τέτοια που μου έρχονταν στο νου τον καιρό εκείνο προσπαθούσα να τους μάθω να αγαπάνε την φύση.
      Και πάνω που σκεφτόμουν πως είναι πολύ παλιακό, έρχεσαι εσύ φιλενάδα και μου λες πως θα την πεις στα κορίτσια σου...τελικά πιστεύω τώρα ότι όσα χρόνια και αν περάσουν το μικρό παιδί θα μαθαίνει έτσι απλά μέσα από μικρές και εύκολες ιστορίες να αγαπάει την φύση...τις ίδιες ιστορίες λέω και στον μικρό μας που είναι ενάμιση χρονών.
      Κάποιες φορές όταν μεγαλώνουμε εγγονάκια γινόμαστε και εμείς ξανά παιδιά...😊
      Να περνάτε όμορφα με τα κορίτσια φιλενάδα στέλνω και στις τρείς σας πολλά φιλιαααα!!😘😘😘

      Διαγραφή
  7. Θα μπορούσε να είναι ένα ηχηρό μήνημα διαμαρτυρίας προς όλους τους τεχνοκράτες που, στο όνομα των επενδύσεων, ξηλώνουν αγάλματα, κόβουν δέντρα, ξεριζώνουν ανθρώπους, και στη θέση τους στήνουν λαμαρίνες και φράχτες. Είναι όμως ένα παραμύθι για παιδιά, τόσο τρυφερό και συγκινητικό, που σίγουρα θα βρήκε το στόχο του. Τα εγγόνια σου έμαθαν μέσα απ' αυτές τις διηγήσεις σου, να σέβονται το περιβάλλον και ν' αγαπούν τη φύση. Κι όσο κάποιοι "φυτεούουν" τους σπόρους τους στις παιδικές ψυχές, όλο και φουντώνει η ελπίδα γι αυτό τον κόσμο.
    Να είσαι καλά αγαπημένη μου ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα μπορούσε λες; μακάρι να είχα αυτή την δύναμη πόσο θα το ήθελα να ήξερες!
    Μόνο εσύ θα μπορούσες να δώσεις ολόκληρη ερμηνεία Κανελλάκι μου σε μια απλή παραμυθοιστορία , που σίγουρα δεν θα πήγαινε ο νους μου ποτέ όταν την έγραφα... 😮 όμως μου άρεσε πάρα πολύ η όλη τοποθέτηση σου επάνω στο θέμα.
    Ηταν αυτονόητα για μένα αυτά, αξίες που τώρα τις βλέπω στους χαρακτήρες τους αγάπη μου και έχουμε και συνέχεια, με το μικρούλη μας που μεγαλώνει σιγά σιγά... και που να σου λέω που ήταν έτοιμος να κόψει ένα λουλουδάκι, (θα μου πεις τι πείραζε αν το έκοβε;) και όμως όταν του είπαμε πως τα λουλουδάκια μόνο τα μυρίζουμε, έσκυψε και τα μύρισε.! 😮 Ότι του μάθεις του παιδιού Κανελλάκι μου. Ας τους δίνουμε παραδείγματα και με την συμπεριφορά μας.
    Να γίνουν σωστοί άνθρωποι πάνω από όλα!
    Να είσαι καλά Κανελλάκι μου καλό σου βραδάκι φιλώ σε Σ.Λ.❤

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Μόνο τα παραμύθια…..και οι γιαγιάδες μπορούν να πουν με σιγουριά πως η αγάπη σώζει. Πολύ όμορφο και τρυφερό το παραμύθι σου Ρούλα μου! Γεμάτο συναίσθημα, μηνύματα και δύναμη ψυχής. Για όλα υπάρχει λύση, όταν υπάρχει αγάπη. Χαριτωμένες οι ζωγραφικές σου, μπράβο!
    Φιλιά πολλά Ρούλα μου! Να είστε όλοι καλά!


    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είχα και πολλά ερεθίσματα τότε Αννίκα μου περισσότερο ήταν η αγάπη όπως λες ,για να τους δώσουμε μέσα από απλές ιστοριούλες να αγαπάνε την φύση, που για εκείνα ήταν ένα δέντρο. Τότε οι γιαγιάδες είχαν αναλάβει αυτόν τον ρόλο, αφού οι μαμάδες έπρεπε να πάνε στην δουλειά.
      Μεγαλώνοντας, κάτι σποράκια που φύτεψες, μεγαλώνουν και η οικολογία στην ζωή τους γίνεται αυτονόητη.
      Να είσαι καλά φίλη μου σε ευχαριστώ πολύ να έχεις ένα όμορφο βράδυ με αγάπη φιλιαααα!! 😍

      Διαγραφή
  10. Το παραμύθι που έλεγες στα εγγόνια σου όταν ήταν μικρά, τώρα το δισέγγονο θα το δει και εικονογραφημένο.
    Να είσαι καλά Ρούλα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χα..χα.. δεν το σκέφτηκα αυτό Ελένη μου...πάντως η μαμά του αν εγώ δεν είμαι εδώ, θα του το πει γιατί το θυμάται ακόμη...🤣 τέσσερα εγγόνια και το κάθε ένα αγαπούσε και κάποια ιστοριούλα!! αυτήν την συγκεκριμένη, ήταν η αγαπημένη της μαμάς του...άσε δε το άλλο, που είναι πολύ ευαισθητοποιημένα γύρω από το περιβάλλον...
      Θα το ξέρεις και εσύ που είσαι γιαγιά, πως μέσα από τα παραμύθια μαθαίνουν τα παιδιά μας!!😊
      Δεν ξέρω φίλη μου αν κάτι σποράκια που φυτέψαμε τότε έβγαλαν φύλλα και κλαδιά!! πάντως αυτό δείχνει!!
      Να είσαι και να περνάς καλά Ελένη μου με ότι κάνεις καλό σου βράδυ φιλιάαα! 😍

      Διαγραφή
  11. Ωραίο, θα το πω στα σποράκια μου στο σχολείο όταν θα κάνουμε το Δ δ χιχιχι Ναι τα παιδιά λατρεύουν τις μικρές ιστορίες αρκεί να έχουν μια ανατροπή μέσα. Κάτι που να αλλάζει λίγο τον κόσμο . Ετσι και αλλιώς τα παιδιά πάντα έχουν τη δύναμη να αλλάζουν τον κόσμο.
    Εμένα οι ζωγραφιές σου μου άρεσαν πάρα πολύ άμα θέλεις να ξέρεις.
    Καλή συνέχεια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. 🤣🤣 Όσο πιο απλά είναι αυτά που θα πούμε στα μικρούλια μας Μάνια μου τόσο πιο εύκολα θα τα καταλάβουν.
      Εσύ όμως μπορείς να το εμπλουτίσεις όσο θέλεις όταν το πεις στα σποράκια σου 😊
      Χάρηκα πολύ που σου άρεσαν τα παιδικά μου λογάκια και η ζωγραφιές ναι...θέλω να ξέρω σε ευχαριστώ πολύ φίλη μου.😉
      Καλό Σαββατοκύριακο στα δυο σας ...από πατρίδα φιλιαααα!! 😍

      Διαγραφή
  12. Απόλαυσα τη γνήσια κι αγνή παιδική σου ματιά!
    Το κείμενο ότι πρέπει για το σχολείο!
    Μακάρι να είχε πολύς κόσμος τέτοια ψυχή, γιατί τότε όλα θα ήταν αλλιώς!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Πόσο χαίρομαι το σχόλιο σου δεν μπορείς να φανταστείς Γλαύκη μου. ίσως κατά βάθος να μην έχω μεγαλώσει ακόμα.
    Όταν χρειάζεται να μεγαλώνεις εγγόνια τότε πρέπει να γίνεται και εσύ παιδί, για να μπαίνεις στο κόσμο τους με απλά λόγια.
    Τα παιδιά είναι πολύ έξυπνα και προπαντός στην σημερινή εποχή το βλέπω από τον μικρούλη μας (δισέγγονο) πόσο γρήγορα μαθαίνει ενώ δεν μιλάει ακόμα καλά.😊
    Νομίζω όμως ότι τα παιδιά μαθαίνουν περισσότερα από τις δικές μας συμπεριφορές, παρά από τα λόγια μας.
    Να είσαι καλά και να κάνεις ότι αγαπάς σε ευχαριστώ καλό σου βράδυ φιλιαααα!!😍

    ΑπάντησηΔιαγραφή