ΜΙΑ ΑΝΑΠΆΝΤΕΧΗ...ΑΠΟΔΡΑΣΗ!

 Με τις μέρες του Νοέμβρη να θυμίζουν ακόμα καλοκαίρι, έστω κι αν είναι ο τελευταίος μήνας του φθινοπώρου, βλέπουμε την κλιματολογική αλλαγή πως ήδη βρίσκεται εδώ. Δεν είναι φυσιολογικές αυτές οι θερμοκρασίες φίλοι μου Νοέμβρη μήνα. 

Αυτή την καλοκαιρία είδαν τα παιδιά μου, η μικρή μου κόρη με τον καλό της, και εκεί που καθόμασταν με τον Γιώργο μου στην αυλή, να τους μπροστά μας!

Αντε σηκωθείτε...

Γιατί παιδιά μου; λέω εγώ, μια χαρά καθόμαστε κάτσε τε και εσείς.

Δεν ήρθαμε να κάτσουμε, αλλά μια τέτοια ωραία μέρα θα σας πάρουμε να κάνουμε μια μικρή απόδραση. 

Μα που να πάμε βρε αγάπες μου μεγάλοι άνθρωποι τώρα, λέω εγώ, ενώ κατά βάθος είμαι τράβα με κι ας κλαίω. Επειδή  ο δικός μου ξέρω πόσο σπιτόγατος είναι, είπα να μην δείξω από την αρχή πόσο μου άρεσε η πρόταση των παιδιών, αφού μόνοι μας δεν βγαίνουμε πια να πάμε πουθενά. Περνάνε τα χρόνια και όσο φεύγουν, βλέπουμε ότι δεν είναι εύκολο να ξεσηκωνόμαστε. Βέβαια παίζει ρόλο και η διάθεση όσο χρονών και να είσαι. Εμένα πια, να μην μου πέφτει ποτέ αυτή  η διάθεση για βόλτα! 😊

Το ρεζουμέ ήταν να περάσουμε τόσο όμορφα, εκεί που πήγαμε, που δεν θέλαμε να φύγουμε! 🤣

Μια πολύ όμορφη περιοχή δυτικά του Ηρακλείου μας θύμισε τα νιάτα μας , αφού εκεί πηγαίναμε ταχτικά, όταν τα παιδιά μας πήγαιναν ακόμα δημοτικό.

Ενα πανέμορφο μέρος με μικρά κολπάκια  ήταν πριν το κατακλείσουν τα μεγάλα ξενοδοχεία. Σπίτια αμφιθεατρικά χτισμένα, μέσα στο πράσινο, που φτάνει μέχρι την θάλασσα!

Η Αγία  Πελαγία είναι ένας παραθαλάσσιος  παράδεισος και ένα από τα πιο όμορφα μέρη του νομού Ηρακλείου.

Η φωτογραφία είναι από Εδώ αφού πανοραμική δεν μπορούσα να βγάλω εγώ.

Κατεβαίνοντας από την εθνική (ο Θεός να την κάνει) βλέπεις να περνάνε  εικόνες από την φύση μπροστά σου, μέχρι που ξεχνάς να βγάλεις φωτογραφία!😊 αυτή είναι δική μου 

 Όσο κατέβαινες προς τα κάτω, έβλεπες το τοπίο αγνώριστο που δεν σου  θύμιζε κάτι από τα παλιά...

Σαν μανιτάρια τα σπίτια ξεφύτρωναν κρύβοντας σου την θέα.

Φτάνοντας κάτω στην παραλία, σε αποζημιώνει το γαλάζιο της θάλασσας.

Σαν καλοκαίρι ένα πράγμα η θάλασσα σε προκαλούσε να μπεις στην αγκαλιά της!

Αφού απολαύσαμε το φαγητό μας δίπλα στο κύμα,

πήγαμε να ανάψουμε ένα κεράκι στο εκκλησάκι της εύρεσης  της εικόνας της  Αγίας Πελαγίας, που διακρίνεται στο βάθος.  Από αυτό το γεγονός πήρε η περιοχή και το όνομα της!

Χιλιάδες χριστιανοί κατέβαιναν στην αμμουδιά, για το πανηγύρι και για να βάλουν τα πόδια τους στην θάλασσα η θάβονταν μέσα στην ζεστή άμμο, για να θεραπευτούν από τις ασθένειες τους.

Τώρα πια είναι ένα μικρό εκκλησάκι, που αγναντεύει ατέρμονα τον μικρό κόλπο και που χωράει μόνο ένα άτομο  και δυο τρεις εικόνες!

Εδώ πατέρας και κόρη...

Και για το τέλος άφησα το ζευγάρι της Αγίας Παρασκευής, ή της Αγίας Πελαγίας, όποιο θέλετε και τα δυο πάνε!🤣

Περάσαμε υπέροχα αφήνοντας τον τόπο αυτόν με μια τελευταία εικόνα την ώρα του δειλινού...

Ηταν μια μικρή απόδραση από την καθημερινότητα μας!

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, παρεάκι μου  να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να προσέχετε τον εαυτό σας και μαζί με την καλημέρα σας το πρωί χαρίστε ένα χαμόγελο σε εκείνους που την λέτε. Θα κάνει πρώτα σε εσάς καλό!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!