Δευτέρα 1 Απριλίου 2024

Η ΑΠΟΦΑΣΗ!!!




 Κεντρική Ιδέα Πλοκής

Το παλιό οικογενειακό σπίτι στο ορεινό χωριό, έχει την αγάπη σας αλλά περιμένει και τη φροντίδα σας. Η κατάστασή του είναι κακή και εσείς σχεδιάζετε να το ανακαινίσετε. Βρίσκεστε ήδη εκεί αλλά ένα αναπάντεχο πρόβλημα καθιστά άμεσα αναγκαία την επίλυσή του. Ο μοναδικός / μοναδική, από τη γειτονική κωμόπολη, που θα ανέβει στο σπιτικό προκαλεί πραγματικό σοκ με την άφιξή του / της. Ίσως να μη περιμένατε ποτέ να βρεθεί απέναντί σας. Η ξαφνική χιονοθύελλα έχει τα δικά της σχέδια και θα σάς αναγκάσει να μείνετε εκεί, στον ίδιο κλειστό χώρο μέχρι να απεγκλωβιστείτε. Η νύχτα και το παρελθόν έρχεται ξανά. Τι μπορεί άραγε να κουβαλάει αυτό το πρόσωπο; Είχατε ποτέ σχέση μαζί του; ή μήπως προκύπτει μια έμμεση σχέση μαζί του; Τι μπορεί να φέρει; Τι μπορεί να αλλάξει; Μπορείτε να το αφήσετε στην άκρη; 

  

Το πρώτο βήμα είχε γίνει και ήταν το βήμα της απόφασης! 
Το αυτοκίνητο περνούσε μέσα από καταπράσινα χωριά, άλλοτε απλωμένα στους κάμπους και άλλοτε σκαρφαλωμένα στους πρόποδες των βουνών, αλλά εκείνη δεν ήταν σε θέση να απολαύσει το τοπίο που περνούσε, καθώς το αυτοκίνητο κατάπινε τα χιλιόμετρα, φέρνοντας την όλο και πιο κοντά στην απόφαση της να επισκεφτεί μετά από τόσα χρόνια το πατρικό της σπίτι!   
Καιρό τώρα τριγυρνούσε στην σκέψη της Ελένης το εγκαταλλελημένο πατρικό της σπίτι  στο μικρό χωριό τους στα Γιάννενα.
Μα τι την είχε πιάσει; Εδώ και πάρα πολλά χρόνια, δεν ήθελε να μιλάει γι αυτό σαν να  είχε πάρει ένα σφουγγάρι και είχε σβήσει την θύμιση του από την μνήμη της! Σαν να  ήθελε να ξεχάσει την ύπαρξή του! 
Τώρα μετά από τόσα χρόνια το ήξερε ότι έτρεφε φρούδες ελπίδες, ότι θα ξεχνούσε και θα έσβηνε με μια μονοκοντυλιά ότι είχε συμβεί τότε,  αφού όσο ζύγωνε στο χωριό, οι θύμισες φουσκώνανε σαν κύματα τσουνάμι  πλημμυρίζοντας την σκέψη της γυρίζοντας τη πολύ πίσω στα γεγονότα  που σημάδεψαν την ζωή της. 
Το χωριό τους, ένα από τα πιο όμορφα της περιοχής της Ηπείρου και των Ιωαννίνων, σκαρφαλωμένο στα ριζά της οροσειράς της Πίνδου, το χαρακτήριζε η πέτρα και το ξύλο!  Έσφυζε από ζωή πριν, αλήθεια πόσα χρόνια είχαν περάσει; Δεν θα ήταν τριάντα; Αφού εκείνη είχε πατήσει τα πενήντα πια...
 Η ζωή στο χωριό μπορεί να ήταν δύσκολη, αλλά δεν είχε ξεχάσει πως εκεί είχε περάσει τα καλύτερα χρόνια της σχολικής ηλικίας. Ένα νοσταλγικό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της και αυτό το ένιωσε σαν σημάδι για την απόφαση που είχε πάρει.
Τα συναισθήματα ανάκατα όμορφα, άσκημα, εναλλάσσονταν μέσα της.
Επρεπε να κάνει αυτό το ταξίδι πολλά πριν και να μην αφήσει να την κυνηγάνε οι τύψεις! 
Σαν ταινία που γυρίζει προς τα πίσω άρχισαν να ξετυλίγονται οι εικόνες στα μάτια της.
Χαρούμενα τρεχαλητά παιχνίδια και κύλισμα στα χορτάρια...σκαρφάλωμα στα δέντρα ποιος θα ανέβει ψηλότερα και καζούρα για όποιον φοβόταν να το κάνει. Αρχηγός πάντα ο Πέτρος που ήταν λίγο μεγαλύτερος, να τραβάει τα κοτσιδάκια της κάθε φορά που ήθελε να την πειράξει. Μέχρι την μέρα που ένας κατά λάθος  εκπυρσοκροτισμός από το όπλο που το κρατούσαν τα παιδικά χέρια και των δύο, άλλαξε το σκηνικό  της ζωή της. Τα τρομαγμένα μάτια του Πέτρου και τον πατέρα της ξαπλωμένο επάνω στο πέτρινο καλντερίμι μπροστα στο σπίτι τους γεμάτο αίματα, ήταν η τελευταία εικόνα που είχε, από τότε.
Η μητέρα της μετά το θάνατο του πατέρα της πήρε την μικρή Ελένη και έφυγαν από το χωριό που τους θύμιζε το τραγικό γεγονός.
Η ζωή τους στην Αθήνα μέχρι να ορθοποδήσουν ήταν όπως όλων των κατοίκων της πρωτεύουσας. Στην αρχή δυσκολευτήκαν μάνα και κόρη, αλλά είχαν η μια την άλλη  και τα έβγαλαν πέρα. Η Ελένη αγαπούσε πολύ τα γράμματα και το ένα πτυχίο ακολουθούσε το άλλο... μια υποτροφία ήταν η αρχή να ξεκινήσει μια καριέρα διευθύντριας σε μια μεγάλη ναυτιλιακή εταιρία. Η εμφάνισή της και ο ακέραιος  χαρακτήρας της, την έκαναν εκτός από αγαπητή, να έχει κερδίσει και το σεβασμό των συναδέλφων της, σε  μια  πολύ επιτυχημένη  καριέρα!
Αμυδρά θυμόταν τον θεόρατο πλάτανο που έδινε την δροσιά του στην πλατεία. Πάρκαρε το αυτοκίνητό της και κατέβηκε προσπαθώντας να προσανατολιστεί.  Δυο τρεις γέροντες καθισμένοι έξω στο καφενείο του χωριού την κοίταξαν περίεργα, τι να θέλει άραγε μια τόσο όμορφη γυναίκα,  στο χωριό τους! 
-Μήπως μπορείτε να μου πείτε πως μπορώ να βρω το σπίτι του Λιακιώτη;
-Του Λακιώτη; Αυτό είναι ακατοίκητο τριάντα χρόνια κοπελιά και δεν έχουν μείνει και πολλά από δαύτο. θα πάρεις το μονοπάτι ευθεία και μετά δεξιά θα συναντήσεις ένα χωματόδρομο λίγο έξω από το χωριό θα το δεις! δεν πάει αμάξι εκεί και το μονοπάτι δύσκολα θα το δεις. 
Αφού τους ευχαρίστησε, ακολούθησε τις οδηγίες που της έδωσαν και σε λίγο το είδε μπροστά της!  τα τριάντα χρόνια  της εγκατάλειψης στέκονταν εκεί μπροστα της σε όλο της το μεγαλείο! Η ξεχαρβαλωμένη αυλόπορτα γερμένη στο πλάι ίσα που την άφηνε χώρο να περάσει ανάμεσα στα αγριόχορτα που είχαν κάνει κατοχή παντού.  Είδε ότι ήταν επικίνδυνο να προχωρήσει πιο μέσα. Εκεί στην άκρη ξεχώρισε την βρύση στην γωνία και πήγε να την ανοίξει. Την επόμενη στιγμή ένα πίδακας νερού ήταν αυτός που την έκανε μούσκεμα από πάνω μέχρι κάτω.
 Βρέθηκε με τα παπούτσια της έχουν  βουλιάξει μέσα στα χορτάρια και στην λάσπη.
Προς το παρόν όμως έπρεπε να βρει κάποιον να φτιάξει τη βρύση και εκείνη ένα μέρος για να μείνει, αφού ήδη η νύχτα είχε αρχίσει να πέφτει. 
Εφτασε τρέμοντας στο καφενείο με τα βρεγμένα ρούχα της να έχουν κολλήσει επάνω της και ρώτησε που θα μπορούσε να τηλεφωνήσει για μια βλάβη και αν υπήρχε τρόπος να βρει κάποιο κατάλυμα για να μείνει το βράδυ.
-Δεν υπάρχει τίποτα κοπελιά μου εδώ, όμως θα μπορούσα να πάρω τον Πέτρο, που εκτός από γιατρός κάνει και όλες τις δουλειες μας εδώ στο χωριό
-Έλα Πέτρο; μπορείς να έρθεις στο καφενείο τώρα; είναι ανάγκη. Στο άκουσμα του ονόματος Πέτρος η Ελένη αναρωτήθηκε.
Στο άνοιγμα της πόρτας εκείνη αναγνώρισε μέσα από τα μάτια του τον μικρό της φίλο, παρ όλο που οι κροτάφοι του είχαν αρχίσει να έχουν ένα ασημή χρώμα.
-Πέτρο; Την κοίταξε ερωτηματικά, προσπαθώντας να σκεφτεί τι του θύμιζε η φωνή, γιατί η κομψή κυρία που ήταν μπροστα του βρεγμένη ακόμη, δεν του θύμιζε τίποτε.
Η Ελένη η Λακιώτη είμαι...
Εκπληκτος την κοίταξε προσπαθώντας να βρει τις λέξεις να πει κάτι αυτήν την στιγμή.
Ελα πρέπει να αλλάξεις γιατί σίγουρα θα πάρεις καμιά πούντα ...το σπίτι και το ιατρείο  μου είναι λίγο πιο κάτω...έχουμε πολλά να πούμε Ελένη μου 
Την βρύση θα την φτιάξουμε αύριο!
Ηταν καιρός να αφήσει να κυλίσουν  λυτρωτικά τα δάκρυα της κλείνοντας πίσω της  τις πόρτες του παρελθόντος! 
   

Αυτή είναι η δική μου συμμετοχή στο δρώμενο "Μια Ιδέα-Μια Έμπνευση" Δεύτερος κύκλος  που κάνει ο Γιάννης

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε 
μια όμορφη εβδομάδα, και έναν πιο όμορφο μήνα.
Καλό μήνα!   να μην ξεχνάτε το χαμόγελο! 
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!   


 

   
   


       


   



      

33 σχόλια:

  1. Όμορφη ιστορία, γεμάτη συναισθήματα, και με τη υπενθύμιση ότι η ζωή όσο απρόοπτη κι αν γίνεται για κάποιους ανθρώπους, η καρδιά ποτέ δεν ξεχνά αυτούς που κάποτε της χάρισαν την ευτυχία!
    Συγχαρητήρια Ρούλα!
    Την Καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ για τα καλά σου λόγια.. είναι αλήθεια ότι αν ψάξουμε γύρω μας για ιστορίες νομίζω ότι ζωή είναι εκείνη που θα μας δώσει πολλά σενάρια γραμμένα από εκείνη!
      Συνήθως γράφω με συντομία, αφήνοντας στον αναγνώστη τα ευκόλως εννοούμενα... θα μπορούσα να μακρηγορήσω με λεπτομέρειες, αλλά στο τέλος νομίζω ότι χάνω την ουσία. Απλά και το ότι προσπαθώ να συμμετέχω, για μένα είναι άθλος!
      Να είσαι καλά σε ευχαριστώ πολύ καλο σου βράδυ! 🌙

      Διαγραφή
  2. Ξεκινώ με ευχές για έναν καλό, φωτεινό και χαρούμενο μήνα!
    Συνεχίζω με εύγε για τη συμμετοχή σου, με μια άκρως συναισθηματική ιστορία που βγάζει αισιοδοξία και αγάπη!
    ΑΦιλάκια Ρούλα μου και αυτά πάντα με αγάπη μέσα από την καρδιά μου! <3

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ καλά ξεκινάς Στεφανία μου οι ευχές είναι πάντα καλοδεχούμενες...Σε ευχαριστώ πολύ!
      Το να συμμετέχω στα δρώμενα της γειτονιάς, μου αρέσει ( γιατί βάζω σε εγρήγορση το μυαλό μου) και κάθε φορά που τα καταφέρνω έστω και τα πιο απλά για μένα είναι ένας άθλος!
      Όντως της παλιά σχολής, θέλω να έχουν ένα χάπι εντ οι ιστορίες μου που τις αντλώ μέσα από αυτά που η ζωή γράφει και μας τις προσφέρει αφιλοκερδώς φίλη μου! Θέλω να αφήνω μια ελπίδα για τους ήρωες μου!
      Να ΄χεις έναν όμορφο μήνα Στεφανία μου και να περνάς όμορφα με ότι κάνεις. την αγάπη μου φιλιαααα! 🧡

      Διαγραφή
  3. Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου αγαπημένη μου.
    Μου άρεσε πολύ! Μου άρεσε ιδιαίτερα το τέλος και όσα υπόσχεται.

    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς αυτό ήθελα να αφήσω στο τέλος μια υπόσχεση για τα καλύτερα που θα έρθουν Κική μου .
      Συνήθως δεν είμαι τις λεπτομέρειας και αφήνω τον αναγνώστη να συμπληρώσει με την δική του εικόνα το τέλος .
      Σε ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά και να έχεις έναν όμορφο και δημιουργικό μήνα! φιλιαααα! 🤗

      Διαγραφή
  4. Καλημέρα και καλό μήνα Ρουλίτσα μου.
    Καλό ποδαρικό έκανες σήμερα στο δρώμενό μας
    Ωραία ιστορία, περιγραφική, κυλά αβίαστα και με το μήνυμα που φέρνει για τα όπλα στα χέρια των παιδιών και πόσο επικίνδυνα γίνονται, είναι πολύ ενδιαφέρουσα.
    Μπράβο σου για τη συμμετοχή σου
    Καλή συνέχεια
    Φιλάκια πολλά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω πως τα κατάφερα ...είναι που πρώτη φορά Αννιώ μου που έγραψα τόσο γρήγορα και δεν το περίμενα πως θα ήμουν η πρώτη συμμετοχή...η ιστορία βγήκε αβίαστα, μόλις κατέληξα στο θέμα . Πράγματι πολλές ιστορίες μας τις δίνει ποιος άλλος; η ζωή!
      Σε ευχαριστώ πολύ Αννιώ μου...για μένα έχουν πολύ σημασία τα σχόλια σου.!
      Συνήθως συμπυκνώνω πολύ τα κείμενα μου αφού τα ευκόλως εννοούμενα είναι απλά. Οι λεπτομέρειες δεν είναι στο φόρτε μου, είναι όμως για μένα ουσιαστικό, να δίνω μια ελπίδα στους ήρωες μου όσο δύσκολες και να είναι οι καταστάσεις που βρίσκονται!
      Να έχεις έναν όμορφο και δημιουργικό μήνα . Να περνάς καλά με οτι κάνεις την αγάπη μου φιλιαααα! 🤗

      Διαγραφή
  5. Ομορφη η αρχη στο δευτερο κυκλο του δρωμενου!Σε καιρους χαλεπους, επιμενουμε στην εμπνευση και καθε ευκαιρια ειναι πολυτιμη! Συγκινητικη η ιστορια σου Ρουλα μου, μπραβο σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα προσπαθώ να συμμετέχω με όποιο τρόπο μπορώ να το κάνω, έστω και με τον πιο απλό.
      Χαίρομαι που σου άρεσε Χριστίνα μου για μένα η κάθε προσπάθεια που κάνω με κάνει πολύ χαρούμενη.
      θα συμφωνήσω απόλυτα με τους καιρούς τος χαλεπούς και χαίρομαι διπλά που πάμε κόντρα σε αυτούς!
      Σε ευχαριστώ πολύ να είσαι καλά και να έχεις έναν όμορφο μήνα Χριστίνα μου! φιλιαααα! 🤗

      Διαγραφή
  6. Αυτά τα ατυχήματα με τα όπλα στα χέρια μικρών παιδιών κρύβουν τόσες τραγωδίες. Έχουμε δει ατυχήματα μεταξύ αδελφών ή μεταξύ φίλων, ή όπως στην περίπτωση της ιστορίας σου. Οι συνέπειες από κάθε άποψη καταστροφικές. Συγχαρητήρια Ρούλα μου για την όμορφη ιστορία που μας χάρισες.
    Καλό μήνα και τα φιλιά μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ετσι ακριβως είναι όπως το λες Ελένη μου με τις τραγωδίες από τα όπλα που γίνονται παιχνίδια στα χέρια των παιδιών και καταλήγουν σε απώλειες ανθρώπινων ζωών.
      Τις περισσότερες , αν όχι όλες φίλη μου τις γράφει η ζωή και εμείς απλά τις διανθίζουμε με την μυθοπλασίες μας! Μου αρέσει να αφήνω μια χαραμάδα ελπίδας στο τέλος!
      Σε ευχαριστώ πολύ , χαίρομαι που σου άρεσε Ελένη μου . Να έχεις έναν όμορφο μήνα . την αγάπη μου φιλιαααα! 🤗

      Διαγραφή
  7. Ρούλα μου, αγαπημένη μου φίλη! Άμεσο και λαμπερό, γλυκύτατο το ποδαρικό σου στο 2ο κύκλο του δρώμενού μας! Με τον ερχομό του Απρίλη, έρχεσαι να μάς αφηγηθείς μια ιστορία βγαλμένη μέσα από ένα τραγικό γεγονός, αυτό του θανάτου, που κουβαλούν τα "άδεια όπλα".
    Σε ένα αγαπημένο, για μένα μέρος, μόλις πρόσφατα ταξίδεψα οικογενειακώς στο Μέτσοβο.
    Μού άρεσε και με άγγιξε πάρα πολύ, όπως και όλους μας. Και ξέρεις κάτι; Μού άρεσε πάρα πολύ, το ξεκίνημά του. Η αφήγηση του ταξιδιού, οι όμορφες περιγραφές σου. Η χρονική αναδρομή, που κάνεις, η άμεση σύνδεση με τα πρόσωπα του παρελθόντος.
    Και να η Ελένη Λιακιώτη, να χτυπάει η καρδιά της δυνατά καθώς βλέπει ξανά την παλιά πλατεία του χωριού της.Και θα δεθεί πάλι με τις νεανικές της αναμνήσεις με τρόπο έντονο και λυτρωτικό.
    Ρούλα μου, σε ευχαριστούμε πάρα πολύ για την τόσο τρυφερή και ανθρώπινη ιστορία, που μάς χάρισες. Απόλυτα μέσα στο πνεύμα της κεντρικής ιδέας.
    Και εγώ, επί πρόσθετα, ένα ακόμα ευχαριστώ για τη συμμετοχή με την καρδιά σου.
    Καλό μήνα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν το περίμενα πως θα ήμουν η πρώτη συμμετοχή , όμως χαίρομαι που έτυχε να είμαι...
      Το θέμα με δυσκόλεψε στην αρχή, αλλά όταν σκεφτείς τι σενάρια γράφει από μόνη της η ζωή , εμείς απλά (για μένα το λέω) ακολουθούμε τα χνάρια της, διανθίζοντας με την μυθοπλασία την ιστορία μας! απλά αυτό έκανα .
      Χαίρομαι κάθε φορά που καταφέρνω να συμμετέχω σε δρώμενο , βάζοντας το μυαλό μου σε κατάσταση εγρήγορσης, γιατί για μένα η κάθε μου προσπάθεια είναι άθλος στην ηλικία μου.
      Ηθελα να έχει ένα λυτρωτικό χάπυ έντ η συμμετοχή μου και χαίρομαι που σου άρεσε .
      Σε ευχαριστώ πολύ για τα τόσο ευγενικά και όμορφα σχόλια σου!
      Μέχρι την επόμενη φορά που θα ξαναπούμε στο επόμενο δρώμενο να έχεις ένα όμορφο και δημιουργικό μήνα . καλο σου ξημερωμα! 🌙

      Διαγραφή
  8. Τι όμορφη πλοκή και πόσο ελπιδοφόρα κλείνει αυτή η ιστορία! Επιστροφή στις μνήμες που πονούν και η μοιραία συνάντηση με το πεπρωμένο της. Πόσα και πόσα παρόμοια ατυχήματα έχουν συμβεί, κυρίως στην Κρήτη που γίνεται αλόγιστη χρήση των όπλων. Δεν ξέρω πώς επουλώνονται τέτοια τραύματα, στην περίπτωση της ηρωίδας σου όμως, ο επίλογος είναι ανακουφιστικός. Συγχαρητήρια πολλά, Ρουλάκι μου 🧡
    Καλό μήνα να έχεις με όμορφες εμπνεύσεις και ανοιξιάτικη διάθεση 🌼🌻🌷

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θέλω, με ξέρεις πια Κανελλάκι μου, να αφήνω στις ιστορίες μου αν γίνεται από την πλοκή τους, που αυτή την φορά παιδικά χέρια ήταν αυτά, πουν κρατούσαν το όπλο (αλήθεια πόσα σενάρια γράφει η ίδια η ζωή;) στο τέλος, μια ελπίδα να γλυκαίνουν τα δύσκολα συναισθήματα, να φεύγει ο φίλος από εδώ αλαφρωμένος για το τέλος της ιστορίας!
      Συνήθως , δεν είμαι της λεπτομέρειας και αφήνω στον αναγνώστη να βάλει και την δική του εκεί που χρειάζεται... Δεν είναι πάντα έτσι η πραγματικότητα, αλλά εμείς μπορούμε να την κάνουμε στην φαντασία μας να καλπάζει ε Κανελλάκι μου; Σε ευχαριστώ πολύ πολύ!
      Καλό μήνα να έχεις με τα καλύτερα του ! αγαπώ σε! Σ.Λ.❤

      Διαγραφή
  9. Ρούλα μου έγραψες μια πολύ όμορφη ιστορία. Μια κακιά στιγμή άνοιξε δραματικά την πόρτα στη ζωή τόσων ατόμων και σε κάποιο την έκλεισε. Τύψεις και πόνος, προσπάθεια για εξαγνισμό ξορκίζοντας το παρελθόν. Πολύ συναίσθημα με καλό τέλος. Πραγματικά την ευχαριστήθηκα! Καλή αρχή στο δρώμενο! Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έκανα ότι μπορούσα Μαίρη μου βάση των δυνατοτήτων μου και χαίρομαι πολύ που σου άρεσε.
      Πόσα τέτοια περιστατικά δεν έχουν συμβεί στην πραγματικότητα; η ζωή γράφει τα καλύτερα σενάρια και εμείς απλά καλούμαστε να βάλουμε λίγη από την μυθοπλασία μας που και αυτήν την αντλούμε από από εκεί. (για μένα το λέω.) Το δρώμενο του του Γιάννη μας δίνει αυτήν την ευκαιρία να ξεδιπλώσουμε τις εμπνεύσεις μας!
      Σε ευχαριστώ πάρα πολύ Μαίρη μου να έχεις έναν όμορφο μήνα καλή συνέχεις σε ότι κάνεις φιλιααααα! 🤗

      Διαγραφή
  10. Τι όμορφο ποδαρικό έκανες στο δρώμενο Σμαραγδένια μου; Μπράβο σου! Με τα δικά της μηνύματα και έναν επίλογο τρυφερότατο!
    Να 'σαι καλά για την όμορφη έμπνευση και τη συμμετοχή που μας χάρισες.
    Καλό μήνα και καλή εβδομάδα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μαρινάκι μου σε ευχαριστώ πολύ για το όμορφο σχόλιό σου χαίρομαι που σου άρεσε...
      Μια ιστορία ήταν η συμμετοχή μου, που σίγουρα κάπου την είχε γράψει η ζωή και εγώ απλά την έντυσα με λίγη μυθοπλασία., χάρη στο δρώμενο που μας καλεί ο ΄Γιάννης να συμμετέχουμε!
      Να είσαι καλά μικρή μου και να έχεις ένα όμορφο μήνα...τα φιλιααααα μου! 🤗

      Διαγραφή
  11. ¨Το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο¨ Μια όμορφη ιστορία με πλοκή και όμορφη αφηγηματική ικανότητα, υπέροχες περιγραφές και έναν επίλογο ελπιδοφόρο πολλά υποσχόμενο. Υπέροχη έμπνευση!
    Συγχαρητήρια Ρούλα μου!
    Καλό μήνα και μια όμορφη εβδομάδα!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι Αννίκα μου θα μπορούσε να έχει και αυτόν τον τίτλο η συμμετοχή μου...χαίρομαι κάθε φορά που προσπαθώ να πάρω μέρος σε δρώμενα και τα καλά σας λόγια με κάνουν να νιώθω ότι κάθε προσπάθεια μου κάνω και έναν άθλο!
      Παίρνοντας το θέμα από αυτά που γράφει η ζωή, θέλησα μέσα από τα δύσκολα να έρθει η λύτρωση και να γλυκάνει το συναίσθημα που σου αφήνει στο τέλος η ιστορία Αννίκα μου!
      Σε ευχαριστώ πολύ, να είσαι καλά και να έχεις έναν όμορφο μήνα φίλη μου την αγάπη μου φιλαααα! 🤗

      Διαγραφή
  12. Πωπω πολύ δυνατή η ιστορία σου , Ρούλα μου!
    Αυτά τα ατυχήματα που δεν μπορείς να τα φανταστείς, αλλά μπορείς να τα προβλέψεις και να υα προλάβεις, έχουν συμβεί άπειρες φορές.
    Ελπίζω να κλείσουν οι πληγές και να ανοίξει ένας καινούργιος κύκλος ζωής.
    Σε φιλώ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είναι από αυτά τα δύσκολα θέματα που στην ύπαιθρο συμβαίνουν συχνά και που τα γράφει η ζωή Ρένα μου...εμείς απλά θα ακολουθήσουμε τα χνάρια της...απλά ήθελα να έχει ένα τέλος λυτρωτικό η ιστορία και η ελπίδα να είναι εκείνη που θα έδινε ένα χάπυ εντ ! του ρομαντικού εγώ πάλι τι αλλο τέλος θα μπορούσα να δώσω;
      Να είσαι καλά φιλενάδα να έχετε έναν όμορφο μήνα την αγάπη μου σε όλους σας φιλιααα! 🤗

      Διαγραφή
  13. Σμαφαγδάκι μου τι ωραία γραφή! Δε θα έχει συνέχεια; Το εύχομαι. Σε φιλώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ πολύ κοπέλα μου με το καναρινί φόρεμα χαίρομαι που σου άρεσε η γραφή μου, όσο για την συνέχεια αφήνω στον αναγνώστη να βάλει εκείνη την συνέχεια, που θα ήθελε να έχει η ιστορία αυτή! Για μένα είναι αυτή που έχει ελπίδα μέσα της για το καλύτερο των ηρώων της!
      Να έχεις έναν όμορφο μήνα και να περνάς όμορφα με ότι κάνεις φιλιαααα! 🤗

      Διαγραφή
  14. Θέλω να γράψεις και τη συνέχεια!!!
    Μόλις διάβασα την τόσο δυνατή σου συμμετοχή, θέλω όμως συνέχεια!!!Σε φιλώ!!!
    Σημείωση:Σας θαυμάζω όλους και όλες που με μια αφορμή, εικόνα ή λέξη, φτιάχνετε τόσο όμορφα κείμενα!!!Συγχαρητήρια!!! Kerina poiimata (αδερφούλα)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Θα ήταν πολύ ωραίο αδέρφι μου, την συνέχεια να την βάλεις όπως την φαντάζεσαι διαβάζοντας την ιστορία ...
      Γι αυτό και άφησα να πλανιέται στην ατμόσφαιρα, μια βρύση που θα φτιαχνόταν αύριο! 😊
      Χαίρομαι που ο μήνας αυτός μπήκε με τα καλύτερα για σένα μικρή μου και πάντα να νιώθεις τόσο όμορφα με ότι κάνεις την αγάπη μου🧡 σε όλους σας φιλιααααα! 🤗!

      Διαγραφή
  15. Ρε συ, ναι! Τί ωραία διήγηση! Το συναρπαστικό σε ό,τι με αφορά, ήταν ότι η "εξέλιξη" αρχίζει, εκεί που τελειώνει το στόρι! 🧡 Πολύ ευρηματικό αυτό, Σμαράγδι μου! Κυριακάτικη καλημέρα με λιακάδα, σε φιλώ πολύ! 😘🎁

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρεις πόσο χαίρομαι με αυτό το σχόλιο Πετρίνα μου έπιασες ακριβώς το νόημα που ήθελα να αφήσω από αυτό το στόρι...συνήθως είμαι της συνοπτικής διαδικασίας! 🤣
      Το θέμα είναι να περνάμε καλά με ότι κάνουμε φίλη μου να είσαι καλά σε ευχαριστώ πολύ για το πέρασμα! την αγάπη μου φιλιαααα! 🧡😘🤗

      Διαγραφή
  16. Έρχομαι για να σχολιάσω τελευταία, πιθανώς, όχι για να σε αντιγράψω, Ρούλα μου, αλλά επειδή προτίμησα να μην διαβάσω άλλες συμμετοχές, προτού ετοιμάσω τη δική μου, για να μην επηρεαστώ.
    Και τώρα, που τελείωσα με τη συμμετοχή μου και μου έδωσα την άδεια να διαβάσω τη δική σου, θα αντιγράψω μια παλιά τηλεοπτική εκπομπή και θα αναφωνήσω: "Μπράβο, Ρούλα!".
    Μου άρεσε πολύ η συμμετοχή σου, έκανες εξαιρετικό ποδαρικό. Απόλαυσα κάθε λέξη της ιστορίας σου και τη διάβασα μονορούφι. Με γέμισε εικόνες και συναισθήματα, και ήταν τόσο ζωντανή, βγαλμένη από τη ζωή! Μου άρεσε, επίσης, που τελειώνει αισιόδοξα, με μία κάθαρση, αλλά πώς αλλιώς θα μπορούσε να τελειώνει μια δική σου ιστορία, τόσο θετικός άνθρωπος που είσαι;
    Πολλά φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πόσο μου αρέσει όταν τελειώνει μια ιστορία όπως η δική σου Ρούλα μου! Με όλες τις εκδοχές ανοιχτές. Τι θα ακολουθήσει άραγε; Όταν ο αναγνώστης αναρωτιέται έτσι, τότε η ιστορία που διάβασε έχει πετύχει να του κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον και να τον κερδίσει σε βαθμό που να μην θέλει να την αφήσει. Ναι, θέλει και την συνέχειά της!
    Μου αρέσει πολύ και θα ήθελα να διαβάσω και την συνέχειά της.
    Συγχαρητήρια Ρούλα μου!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ουρανία Παντελίδου27 Απριλίου 2024 στις 9:15 π.μ.

    Ξεκινώντας την αφήγηση τίποτα δεν προμήνυε ένα τέτοιο παρελθόν. Ανατρίχιασα όταν έφτασα στο σημείο εκείνο. Το έκανα εικόνα. Έπρεπε να πάει και να αντιμετωπίσει το παρελθόν για να προχωρήσει στο μέλλον. Πιστεύω ποτέ δεν συγχώρεσε πραγματικά τον εαυτό της και τώρα ήρθε η στιγμή να το κάνει.
    Μπράβο θα πω!

    ΑπάντησηΔιαγραφή