ΜΙΚΡΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ... ΕΥΧΕΣ ... ΔΩΡΑΚΙΑ . ..!!

Ο μικρός άγγελος των ευχών..!

Κοντεύουν τα Χριστούγεννα .. σε λίγη ώρα  θα είναι εδώ.. και εκείνη ακόμα να σκεφτεί τι θα γράψει για την μικρή Χριστουγεννιάτικη της  ιστορία ..!!

Τακτοποποίησε τα χαρτονάκια της...τα κουβαράκια της ..στις κούτες τους για του χρόνου...και..   

Αναρωτήθηκε  μήπως βιάστηκε να ζητήσει εισιτήριο γι αυτό το ταξίδι..!! 

Οι μέρες περνούσαν με το ένα με το άλλο και δεν κατάλαβε πως τα Χριστούγεννα της χτυπούσαν κι όλας την πόρτα..!! 

Πήρε την απόφαση ότι από αυτό τα ταξίδι θα έλειπε .. και της άρεσαν τόσο τα ταξίδια..!!και τα αληθινά και του νου..!!

Μέσα στην στεναχώρια της πήρε στα χέρια της αυτό που την χαλάρωνε κάθε φορά που βρισκόταν σε δύσκολη θέση..!! 

Ενα κουβάρι και ένα βελονάκι.. τι θα έπλεκε αυτήν την φορά δεν είχε σημασία όλο και κάτι θα έβρισκε να κάνει.. 

Με ανοιγμένο τον υπολογιστή να σεργιανίζει σε  σελίδες με  πλεχτά τι άλλο θα γύρευε αλήθεια;   κάπου πήρε το μάτι της έναν άγγελο με ανοιγμένα φτερά .. έτοιμος  να πετάξει ήταν... σαν μαγεμένη τον κοίταζε..

  και τότε αυτός ο μικρός άγγελος άρχισε να παίρνει  σιγά σιγά μορφή  στα  χέρια της.!!!

Ήταν η πρώτη της φορά που θα έφτιαχνε έναν άγγελο..!  

Θα τον έστελνε μαζί με τις ευχές της σε φίλη  με μικρά..αγγελούδια 

Οταν  τέλειωσε ... κάθισε να καμαρώσει το μικρο της δημιούργημα..!! 

ΜΑ.. είσαι τόσο όμορφος  μουρμούρησε..σαν αληθινό αγγελάκι  ..!!

Και γιατί να μην είμαι; άκουσε μια μικρή φωνούλα; 

Γύρισε να δει ποιος ήταν που μίλησε.. Εδώ... εδώ... εγώ σου μιλάω το αγγελάκι που έφτιαξες..!!

Ελα Παναγιά μου και από πότε μιλάνε τα πλεχτά αγγελάκια;  

Από τότε που φτιάχνονται.. για  να πηγαίνουν ευχές στο κόσμο.!!!!

Με τις ευχές μου  να.. πηγαίνουν σε όλους σας..για ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ .. χαρουμενες στιγμες και πολύ ΑΓΑΠΗ..και με αυτήν την πολύ μικρή αληθινή ιστορία  παίρνω μέρος στις μικρές Χριστουγεννιάτικες ιστορίες της Αριστέας...!!καθυστερημένη όπως πάντα...!! δεν είμαι εγώ του τρεχάματος παιδί μου  ..τι να λέμε τώρα.!!

Και τώρα όσοι δεν έχετε φύγει γιατί βαρεθήκατε  να σας δείξω τα δωράκια μου εεεε ναι...σκάνδαλο το λες αυτό !!!...αλλά  πάλι κληρώθηκα σε δυο φίλες τι κάνω βρε παιδιά; ντρέπομαι να το λέω αλλά πάλι αν δεν την πω σε σας  τις φίλες μου ..που θα την πω κι  εγώ την χαρά μου εε..; 

Η φίλη μας η Νίκη που έχει το μπλοκ   Ονειρόκοσμος  έκανε μια κλήρωση για τα γενέθλια του μπλοκ της  και η τυχερή...ήμουν εγώ.. τα όμορφα ξύλινα δεντράκια της  της που τόσο μου άρεσαν όπως και τα πέτρινα σπιτάκια της με τις ευχούλες της   ήμουν τυχερή να τα έχω εδώ 

και  έχουν μια θέση  να ομορφύνουν  τον δικό μου απλό στολισμό..

Νίκη μου πολύ ευχαριστώ σε.. φίλη μου.. για το τόσο όμορφο δωράκι σου..!!

Το άλλο τυχερό μου δωράκι....εεεε μα πια.!!!! θα αναφωνήσετε και θα έχετε δίκιο.. αλλά ήρθε .. τι να κάνω; από την φίλη Μe maria    πάλι από κλήρωση...που  έκανε στο 4ο παιχνίδι των λέξεων .!! Ένας όμορφος χιονάνθρωπος μαζί με την χειροποίητη καρτούλα και τις  ευχές της θα ..μου κάνει συντροφιά..τούτες τις γιορτινές μέρες  σε ευχαριστώ πάρα πολύ φίλη μου  Μαρία  

μαζί με άλλες όμορφες  ευχές  από φίλες...που έστειλαν και εκείνες τις ευχές τους  εδώ όλες οι ευχές μαζί...!! πως να μην είμαι χαρούμενη..!!!!

 Σας ευχαριστώ από καρδιάς φίλες μου για τα τόσο όμορφα λόγια σας κάθε φορά και για την χαρά που μου δίνετε κάνοντας παρέα μαζί σας..

Να περάσετε τα πιο όμορφα σας ΧΡΙΣΤΟΎΓΕΝΝΑ με χαμόγελα πολλά τόσα.. που να μην έχετε χώρο να τα βάλετε..!!!

Η αναρτηση αυτη παιρνει μερος στο πανηγύρι που κανει   Η Κάτια μας στο star and icicles.!!

  

"Παίζοντας με τις λέξεις"

Γιατί;

Πήρε ένα ματσάκι κρεμμυδάκια η Ασπα και τα έβαλε επάνω στον μπάγκο να τα κόψει, λες και ήταν το σπουδαιότερο πράγμα που έπρεπε να κάνει εκείνη την στιγμή.Η τηλεόραση έπαιζε ένα Χριστουγεννιάτικο.. σόου. 

Η πόλη  είχε φορέσει τα γιορτινά της,εκείνη όμως δεν μπορούσε να χαρεί.

Έπιασε  το μαχαίρι και άρχισε να τα κόβει, ενώ το μυαλό της έτρεχε στα τελευταία γεγονότα που είχαν γίνει λίγη ώρα πριν.

Ξαναείδε την πόρτα να κλείνει δυνατά πίσω από την φιγούρα  ενός έξαλλου  Δημήτρη.

Τα δάκρυα άρχισαν να τρέχουν από τα μάτια της και ήξερε καλά ότι δεν ήταν από το κρεμμύδι που έκοβε.

Σκέφτηκε πόσο ακόμη θα έκανε υπομονή από την άσκημη συμπεριφορά του.

Πως άλλαξε έτσι; εκείνος που δεν είχε μάτια παρά μόνο για εκείνη, πως μπορούσε να της φέρεται  σαν να ήταν ένα τίποτα;

Εκείνος ήταν που την έπαιρνε στην αγκαλιά του και την γέμιζε ερωτόλογα.

Είσαι η βασίλισσα μου της έλεγε.

 Θα σε κάνω την πιο ευτυχισμένη γυναίκα του κόσμου.!!

Άκουγε τα λόγια του και η καρδιά της σκιρτούσε από αγάπη.

Δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί πως η ζωή τους θα κατέληγε έτσι. 

Δεν καταλάβαινε γιατί της έριχνε τηνευθύνη για  την δική του  συμπεριφορά.

Το ότι  δεν είχαν κάνει ακόμη παιδί ήταν και ο δικός της καημός.. αλλά δεν ήταν αυτή  η αφορμή να αλλάξει εκατόν ενενήντα  μοίρες εκείνος.

Κάτι άλλο συνέβαινε και  τα τελευταία  δύο χρόνια η ζωή της είχε γίνει αφόρητη.

Οι βρισιές και το  ξύλο  έγιναν η καθημερινότητα της..

Ένα πελώριο ΓΙΑΤΊ κρεμόταν απειλητικά επάνω από την αγάπη.

 Ένα μικρό συννεφάκι ήταν στην αρχή που δεν του έδωσε και πολύ σημασία. ώσπου  έγινε ένα μεγάλο μαύρο σύννεφο που της πλάκωνε την καρδιά και δεν έλεγε να φύγει.

Ασυναίσθητα  έσφιξε το μαχαίρι που κρατούσε και το αναβοκατέβασε με μανία επάνω στα φρέσκα κρεμμυδάκια που είχαν γίνει λιώμα ενώ  τα μάτια της είχαν γίνει δυο επικίνδυνες  σχισμές..σαν τις σκέψεις της.

Η γάτα τους έτρεξε φοβισμένη να κρυφτεί κάτω από τον  καναπέ .. ενώ  ακουγόταν ένα  χειροκρότημα  από το σόου στην τηλεόραση.

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στο .. Παίζοντας με τις λέξεις . .. που συνεχίζει να κάνει  η Μαρία   επάνω σε μια ιδέα της Φλώρας     οι λέξεις που έπρεπε να βαλουμε και να κανουμε την δική μας ιστορια ειναι αυτες που είναι γραμμενες με κοκκκινο

 Οι συμμετοχές πολλές και υπέροχες.. όλες..!!! να περάσετε να τις διαβάσετε αγαπημένη μου παρέα.θα χαρούν να διαβάσουν την γνώμη σας.!!

Να περνάτε όμορφα.. θα τα ξαναπούμε μέχρι τα Χριστούγεννα για ευχές..!!!!!

Να σας ζητήσω  ένα μεγάλο συγνώμη που δεν μπόρεσα να απαντήσω στα σχόλια της περασμένης μου ανάρτησης  λόγο ιατρικών διακοπών 

ναι μην απορείτε υπάρχουν και αυτές οι διακοπές  που δεν μας αφήνουν να  επικοινωνήσουμε   ... εγώ δηλαδή που δεν έχω τάμπλετ η τηλέφωνο με τις σύγχρονες τεχνολογίες .. όμως αυτό έχει και τα καλά του γιατί βρήκα χρόνο ...και  χαλάρωσα ..και  διάβασα..σας ευχαριστώ όλους πάρα πολύ για την αγάπη σας..και τις επισκέψεις σας  μου δίνουν πολύ χαρά ...!!ευχαριστώ πολύ..!!!

ΣΑΣ ΈΧΩ ΔΩΡΑΚΙ... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ..!!!!

 Μέσα σε αυτά τα λόγια που θα διαβάσετε και που τα είδα σε ένα  μπλοκ
που επισκέφτηκα για πρώτη φορά... θα το βρείτε παρακάτω.. θα δείτε, αυτά ακριβώς που θα ήθελα να σας πω.. και δεν ξέρω τον τρόπο να τα εκφράσω.. 
Αφήνω λοιπόν τα λόγια αυτά να μπουν στην καρδιά σας..και να σας πουν αυτό που αισθάνομαι ακριβώς .. 
Ένα μεγαααααλο ευχαριστώ  σε εσάς    αγαπημένες φίλες  και φίλοι που αφήσατε τις  όμορφες και γλυκές  ευχές σας .. με γέμισαν με  πολύ αγάπη..και με έκαναν πολύ χαρούμενη...
 Αυτό είναι ένα απόσπασμα από τον  '' Δρόμο της συνάντησης " του Χόρχε Μπουκάι...ολόκληρο θα το διαβάσετε στο μπλοκ..  .Αποστάγματα καρδιάς...  απο οπου και το βρηκα...
   
Μπορώ να κάνω ένα σωρό πράγματα για να σου εκφράσω, να σου δείξω, να σου αποδείξω, να επιβεβαιώσω ή να υποστηρίξω ότι σ΄αγαπώ, όμως, μόνο ένα πράγμα μπορώ να κάνω με την αγάπη μου, κι αυτό είναι να Σ΄ΑΓΑΠΩ, να ασχολούμαι μαζί σου, να εκδηλώνω τα συναισθήματά μου όπως τα νιώθω. Και το πως τα αισθάνομαι είναι ο δικός μου τρόπος να σ΄αγαπώ.
Μπορείς να το δεχτείς ή μπορείς να το απορρίψεις, μπορείς να καταλάβεις τι σημαίνει ή μπορείς να το αγνοήσεις παντελώς. Αυτός, όμως, είναι ο τρόπος μου να σ΄αγαπώ, δεν έχω άλλον.
Ο καθένας έχει έναν μόνο τρόπο ν' αγαπάει : τον δικό του. Αν κάποιος δεν σ΄αγαπάει όπως θα ήθελες να σ΄αγαπήσει, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν σ΄αγαπάει με όλη τη δύναμη της ψυχής του... 

Πηγή: ''Δρόμος της Συνάντησης'' Χόρχε Μπουκάι

Και βέβαια εννοείτε πως δεν θα σας άφηνα ως είθισται χωρίς δωράκι..παρόλο που δεν το έγραψα...διότι ξεχασιάρα... 
αφού έγραψα τα ονοματάκια σας .. πρώτα στο γνωστό τετράδιο..

τα ονόματα που είναι μέσα σε πλαίσια δεν τα έβαλα στην κλήρωση γιατί οι αγαπημένες Ιριδα και Νικόλ είχαν κερδίσει στην προηγούμενη κλήρωση.. και της αγαπημένης φίλης Μάγδας..που θέλει να εξαιρεθεί.

 

                             το τσεκάρισμα

και μετά  η γνωστή διαδικασία..γράψιμο σε χαρτάκι..

 τύλιγμα και όλα μαζί στο μπολάκι καρδούλα...!! 

 η δαχτυλάρα μου έπιασε ένα χαρτάκι..(διότι τα μικρά  μας δαχτυλάκια μεγάλωσαν και αυτά και λείπουν) μα να μην είναι εδώ την ώρα που τα θέλω;... 
Και η τυχερήηηηηηηη..!!!! είναι η μαγισσούλα η  Άιναφετς ..

Πάντα να είσαι τυχερή φίλη μου ... περισσότερο σε συναισθήματα..

Μαγισσούλα μου περιμένω μεηλ σου εδώ..roulamakedonissa@gmail.com για να πράξω  τα δέοντα..
Αγαπημένη μου παρέα...να περνάτε όμορφα ότι και να κάνετε   και....αφήστε τα χαμόγελα της καρδιάς σας  να περάσουν μέσα από το βλέμμα σας..κάποιος σίγουρα θα τα δει.. και θα χαμογελάσει και εκείνος..!!  

ΣΤΟΛΙΣΑΜΕ ΚΑΙ ΣΑΣ... ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ..!!!

Στολίσαμε  και βάλαμε τα γιορτινά μας.... μικρές γωνιές με λίγη από την λάμψη των γιορτών..

                          από την μια γιατί έρχονται τα Χριστούγεννα...

                                         Μας το θυμίζουν οι μέρες...

                            και από την άλλη γιατί διπλογιορτάζουμε. 

Και γιατί στον πληθυντικό; θα ρωτήσετε και με το δίκιο σας..   
Επιτέλους αγαπημένη μου παρέα.. ήρθε η μέρα που το μυστήριο τις περασμένης ανάρτησης θα λυθεί εδώ και τώρα...!!! 
Και σιγά να μην ήταν μυστήριο αφού οι μισές φίλες το ξέρανε και οι άλλες μισές το υποψιαζόταν...!! 
Μου αρέσει που ήθελα να το κάνω λίγο μυστηριώδες το θέμα..!! 
Τι το θελα; αφού δεν τό χω...!!! ανοιχτό βιβλίο είμαι δεν μπορώ να κρυφτώ..
Σήμερα γιορτάζω ..... ναι καλέ; Βαρβάρα με λένε....όμως οι αγαπημένοι μου με λένε χαϊδευτικά Ρούλα.. !!
Και   στις 30 του Νοέμβρη ήταν τα γενέθλια μου ...

                       
Η μέρα που ήρθα στον κόσμο.... να τον κάνω άνω κάτω...!!  είπα να κάνω πως δεν τα ξέρω.... η πως δεν υπάρχουν...αλλά αυτά εκεί να κατσικωθούν να μου θυμίζουν πως μεγαλώνω ακόμα ένα χρόνο..!!! 
Δεν με ρωτάνε αν θέλω ... μια χαρά είμαι εδώ γιατί να πάω παρακάτω.. ε;
Όχι πείτε μου έχω άδικο; 
Ας μιλήσουμε σήμερα μόνο για κεράσματα  νομίζω ότι ήρθε η ώρα..  
Λοιπόν αγαπημένες μου  ελάτε να κεραστείτε...
Προηγείται το κέρασμα των γενέθλιων... και μην περιμένετε τούρτα....εδώ θα πρωτοτυπήσουμε ...  απολαύσετε λουκουμάδες.. που φτιάχνουμε την ήμερα του Αγίου Αντρέα...οπότε έθιμο και γενέθλια πάνε μαζί...!!

 Και σήμερα ήμερα της γιορτής μου    σας σερβίρω  πρώτο  πιάτο...τα Βάρβαρα μας... ένα έθιμο που ακολουθούμε πιστά εδώ στην περιοχή μας ..ένα μπολάκι .. με σιτάρι βρασμένο ..αμύγδαλα, καρύδια. σταφίδες σουσάμι καβουρντισμένο..και μπόλικη μοσμομυρισμένη κανελίτσα...

                                    Ακολουθεί ..ένα λικεράκι..

.ένα...σοκολατάκι  ένα;.... όσα θέλετε τι τσιγκουνιές θα κάνουμε τώρα; με μαύρη σοκολάτα ..προσέχουμε την σιλουέτα μας λέμε.. 

 έχουμε φτιάξει .. μόνη μου δηλαδή έφτιαξα ένα Τζίζ- κέικ που ακόμα δεν έχει κοπεί σε κομμάτια γιατί....δεν έχει πήξει   .. η μαρμελάδα επάνω δική μου παρακαλώ βερίκοκο από τα δέντρα μας...

  και το παγωτό  μου  ούτε και αυτό έχει παγώσει..για να το σερβίρω ... 

οπότε κεραστητε με όποιον τρόπο θέλετε .. εσείς ακόμα και να βουτήξετε το δαχτυλάκι σας μέσα ..!!! εεεε μααα με σκάσανε τα άτιμα να μην είναι έτοιμα στην ώρα τους  να στολίστουνε όμορφα σε ένα  πιατάκι...!!!
Ας ξεκλέβουμαι μικρές στιγμές χαράς αγαπημένη μου παρέα όταν μας δίνεται η ευκαιρία  να χαμογελάμε..!!!
Να περνάτε όμορφα με ότι και να κάνετε..!!...!!! να είστε όλοι καλά..!!! 
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που έρχεστε μέχρι εδώ και αφήνετε την όμορφη σκέψη σας..!!

ΣΠΙΘΕΣ... ΧΑΡΑΣ..!!!

Εδώ δεν χρειάζονται φίλοι μου πολλά λόγια..!!!
Το σκεφτόμουν από εδώ, το σκεφτόμουν από εκεί, και δεν μου έβγαινε τίποτα να γράψω...!!
Και τι να γράψεις άλλωστε  όταν ξέρεις ότι αυτό που κάνεις είναι τόσο λίγο μπροστά στις ανάγκες που υπάρχουν γύρω σου.
Νιώθεις ότι είσαι τόσο λίγη που πολλές φορές ντρέπεσαι γι αυτό..!!
Νιώθεις ενοχή που έχεις να φας,  έχεις να κοιμηθείς, έχεις και το μικρό σου περίσσευμα να προσφέρεις από αυτό το λίγο σου. 
Και εκεί μπαίνει αυτή μικρή σπίθα χαράς και νιώθεις να γεμίζει η καρδιά σου από αγάπη...γιατί δεν άφησες τον χρόνο σου να πάει χαμένος.
Γιατί κάθε μικρό πραγματάκι που έφτιαχνες... ήξερες ότι  θα χάριζε κάπου έστω και ένα μικρό χαμόγελο..
Το πίσω μέρος του μυαλού  σου... έλεγε ... δεν χρειάζεται να ξέρει ο κόσμος τι κάνεις...!! 
Από την άλλη υπερίσχυσε  η σκέψη ότι   την ανάρτηση αυτή  ίσως την δουν και άλλες φίλες που θα ήθελαν να  νιώσουν  αυτή την μικρή σπίθα χαράς..και να βάλουν και εκείνες το μικρό τους λιθαράκι. 
Όπως και να ναι,  εδώ θα δείτε .. ότι μου χάρισε  χαρά...!!

Έφυγαν ήδη  από την Κρήτη...
                                       Για το Άρτος και δράση...

                                                 Για την Κοζάνη..

                                                    Για το FROND...

                                           Για το ξεμπλοκάρισμα...

Οσες δεν μπορείτε να κάνετε κάτι...απλώστε το χέρι σας στον διπλανό σας μαζί με ένα χαμόγελο.. είναι αρκετό....!!  
Αγαπημένη μου παρέα...σήμερα είναι  μια ξεχωριστή μέρα για  μένα.
Τι; να σας πω γιατί; όχι αγάπες μου θα σας αφήσω στην αγωνία  λίγες μέρες.... θα μου το συγχωρέσετε... ε;..
Η ανάρτηση αυτή  παίρνει  μέρος στο Χριστουγεννιάτικο πανηγύρι..

που  κάνει  η    Κάτια στο..     strars and iciclies    ..... και στην πρόσκληση

της Δέσποινας  http://www.despinasstudio.gr/...μετράμε αντίστροφα για τις γιορτές..!!!
Να περνάτε όμορφα ότι και να κάνετε  να έχετε μια όμορφη εβδομάδα..!!
Και από αύριο καλό και χαρούμενο Δεκέμβρη.!!

ΣΗΜΕΡΑ ....ΑΡΜΕΝΙΣΑΜΕ ΚΑΤΑ... ΣΥΡΟ ΜΕΡΙΑ ...!!

Πως αρμενίσαμε;
Εεεε δεν πήραμε και το καράβι να ταξιδέψουμε....που πολύ θα το ήθελα  να  αρμενίσω σ αυτό  το πανέμορφο νησί..για να πω την αλήθεια..
Και τότε; θα αναρωτηθείτε πως αρμένισες κατά Σύρο μεριά όπως λέω στο τίτλο μου. 
Εδώ είναι το ωραίο.!!! ήρθε η Σύρος εδώ..!!! 
Οοοοχι δεν έπαθα αλτζχάιμερ...ακόμα....σας λέω η Σύρος ήρθε εδώ..!! και πως έγινε; 
Ήρθε με την  Ζουζού... την φίλη που έχει το μπλοκ Αρμενάκι  !!!
Με τα λουκουμάκια της ,δύο  παρακαλώ κούτες, λες και το ήξερε πως τρελαίνομαι για τα λουκουμάκια..!!. με την κεραλοιφή της φτιαγμένη από τα χεράκια της

 και με την αγάπη της

 η συνάντηση  μας και η γνωριμία μου μαζί της και με τον σύζυγο της μπορεί   να ήταν  τόση  ώρα  όση ..κρατά ένας καφές..αλλά είπαμε τόσα πολλά..!!! χαρήκαμε που βρεθήκαμε και από κοντά  όμως η υπόσχεση  ότι θα έχουμε την ευκαιρία να τα ξαναπούμε..μου άφησε μια όμορφη γεύση για το μέλλον... και σίγουρα θα τα ξαναπούμε  Ζουζού μου.!!!
Και μην νομίζεται πως η Σύρος ήρθε μόνο με το Αρμενακι ... οοοοχι ..!! 
Ξανά μια ακόμα φορά..ήρθε με την μορφή ενός φακέλου... 
Ένα Συριανάκι... που είχε πάρει τα χαρτικά του τα ψαλίδια του , τα αυτοκόλλητα του..και είχε όμορφη ιδέα να φτιάξει για όλους μας κατά πως το υποψιάζομαι ... πολύ πρωτότυπες καρτούλες..

 και σουπλά πλεχτά σε σχήμα καρδούλας, με γέμισε πολύ χαρά..!!

Η καρδούλα σου δεν φαίνεται  καλά.. βλέπεις η φωτογράφος  είναι ερασιτέχνης...!!!!

Γιαννάκι μου  κάθε φορά που θα ακουμπώ τον καφέ μου επάνω στην καρδούλα σου θα σε νιώθω κοντά μου γιατί η αγάπη σου θα περνάει μέσα από αυτήν  στο φλιτζάνι μου... καταλαβαίνεις ε; 
Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς ..και σε περιμένω και σένα στην Κρήτη ναι; Γιατί τι είναι η Σύρος  μικρή μου; μια ανάσα δρόμος...
Να γιατί σήμερα αρμένισα κατά... Σύρο μεριά αγαπημένη μου παρέα...και μάλιστα δύο φορές...!!
Σας ευχαριστώ και τις δύο για το χαμόγελο που μου χαρίσατε...
Αυτόν τον καιρό έχω ψιλοχαθεί  γιατί χρειάζομαι λίγο χρόνο και με καταλαβαίνετε νομίζω για να ετοιμάσω  όπως όλες μας .. έτσι  και εγώ τις μικρές μου προσφορές  για τα Bazzar.. που θα γίνουν σε λίγες μέρες !! 
Όμως αυτά θα τα πούμε εν καιρό .!!
Να  είστε καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα...και να μην αφήνετε την αφορμή να ακουμπήσετε ένα χαμόγελο.... όσο δύσκολο και να είναι αυτό...!!

  
  

ΒΕΛΤΙΩΜΕΝΟ ..ΓΟΝΙΔΙΟ..!!

Εγγονή..!! ...

ΣΑΝ ΑΝΘΙΣΜΕΝΕΣ ΛΕΜΟΝΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΗΤΗ.. ΓΙΩΡΓΙΑ ΚΟΥΤΕΝΤΑΚΗ13/12/2014 91 SHARES FacebookTwitter 
Κοίταζες το χρώμα του ουρανού ν’ αλλάζει, από σκούρο μπλε σ’ ανοικτό, να γλυκαίνει τρυφερά – να μαλακώνει. Έσβηναν τ’ αστέρια ένα – ένα, κι εσύ γελούσες μόλις τα έχανες απ’ το βλέμμα σου. Ο αέρας είχε πάψει από νωρίς και τώρα πια άκουγες μόνο τ’ αυτοκίνητα που περνούσαν πότε- πότε κάτω απ’ το μπαλκόνι σου. Το βιβλίο σου, στη σελίδα 23, είχε μείνει ανοικτό στην αγκαλιά σου, και τ’ ακροδάχτυλα σου χάιδευαν το εξώφυλλο με ρυθμό και αγάπη. Ένιωσες την ανάγκη να φωνάξεις μα, αντί για αυτό, ψιθύρισες μια μελωδία απ’ τα παλιά ,που θύμιζε λιγάκι τον εαυτό σου πριν νυχτώσει. Και δεν ήθελες τίποτα άλλο, παρά μόνο να ακούς τη μελωδία να ξεβράζεται απ ‘τα στήθια σου κι εσύ, με κλειστά τα μάτια, να φαντάζεσαι τη θάλασσα να βγαίνει από μέσα σου. Μία ζαλάδα σε παρέσυρε μακριά και τα χέρια σου ξαφνικά βρέθηκαν ν’ αγγίζουν το πρόσωπο της γιαγιάς σου. Είχε ζαρώσει και δεν ήταν πια μαλακό κι αφράτο ,όπως θυμόσουν, ούτε ζεστό και χαμογελαστό. Ήταν ένα πρόσωπο ανέκφραστο, μόνο ρυτίδες, μόνο ρωγμές. Πήγες να φωνάξεις τ’ όνομα της μα δεν το θυμόσουν. Άνοιξες το στόμα σου να πεις «Γιαγιά» μα ακούστηκε μονάχα ένας θόρυβος, σαν αυτόν που κάνουν τα μηχανάκια στην εθνική 7 ηώρα το πρωί. Απ’ τα μάτια σου άρχισαν να τρέχουν στάλες βροχής, που απλώνονταν στο κίτρινο σου φόρεμα με μανία. Λύγισες κοντά στο οικείο πρόσωπο, να το φιλήσεις, μα τα χείλια σου δεν ένιωσαν τίποτα. Μόνο αέρα. Τα χέρια σου καρφώθηκαν σαν αγκάθια στα μάτια σου, να σταματήσουν τη βροχή. Κι όταν τα άνοιξες, ω! Όταν τα άνοιξες μόνο στάχτη είδες μπροστά σου και ξεραμένα φύλλα λεμονιάς. Μύρισε, τότε, λεμόνι όλο το δωμάτιο, όλη η γη, όλο το σύμπαν. Κι η στάχτη έγινε λίπασμα και φύτρωσαν παντού τριγύρω λεμονιές κι όπως περνούσες δίπλα τους άνθιζαν ψηλές και απλωτές. Κι είχανε, όμορφα και βασιλικά, ριζώσει στην ψυχή σου. Γιόμισες ,το λοιπόν, τσι φούχτες σου μ’ ανθούς κι ήτρεξες να τσι πετάξεις εις τη χάλασσα τη μερωμένη που πλημμύριζε την αμμουδιά την έμορφη. Κι ήτο παστρικιά και ολογάλανη όντες την κοίταξες.  Και γροίκαγες τον άνεμο που σφύριζε και έσουρνε τα φύλλα τα ξερά πέρα κείθε. Και κοίταξες μιαν ακόμα φορά τσ’ ανθούς στη χέρα σου κι ύστερο τσι πέταξες μακρά να τσι ρουφήξει η χάλασσα που τώρα δα ελύσσαξε. Και αναστέναξες βαθέως και πικράθηκες που δεν θα την ξανάδεις τη γιαγιούλα σου την γλυκιά και την ωραία, μα τότες εθυμήθηκες τα λόγια τζη τα βροντερά και τα αγαπημένα: «Να πας να αγαπήσεις τη ζωή κόρη μου, μην την αφήσεις να σου φύγει. Εγώ κι ο θάνατος κάνουμε παρέα γιάντα δεν τον φοβούμαι. Κιοσές με φοβάται κι ετσά κερδίζω λίγο χρόνο. Μα κάθε μέρα με γνωρίζει και καλύτερα. Να γίνεις φίλη με το θάνατο κόρη μου ,να του κρατείς το χέρι και να πορεύεσαι μαζί του. Μήτε να τον φοβάσαι, μήτε να τον εμπιστεύεσαι. Να μαθαίνεις κάθε μέρα κόρη μου τσι ομορφιές του κόσμου και μην αφήνεις κανένα να σε κουμαντάρει. Σαν τον άνεμο να ‘σαι κόρη μου, ευγενική και δροσερή όντες το θέλεις, μα να λυσσομανάς όντες σε πνίγει τ’ άδικο. Ν’ αγαπήσεις κόρη μου τη ζωή και τσι ανθρώπους τζη και να μην αφήνεις κακία να βγει ποτέ τζη από μέσα σου. Μόνο αγάπη κόρη μου, αγάπη και πίστη στη ζωή. Σ’ αφήνω κόρη μου γιάντα εμένα μ’ έμαθε πια ο θάνατος και δεν μπορώ να του χαλώ εδά το χατίρι.» Τα δόντια σου έτριζαν δυνατά κι η καρδιά σου χτυπούσε αλλοπρόσαλλα. Άνοιξαν τα μάτια σου και είχε πάει δύο το μεσημέρι. «Τι ήταν τούτο το όνειρο;» αναρωτήθηκες. Κοντοστάθηκες για λίγο να κοιτάς τον ουρανό. Άνοιξες την παλάμη σου και είχε μέσα ένα ανθάκι λεμονιάς που μοσχοβολούσε..!!!!! 

Πηγή: http://frapress.g   εδώ γράφει η μικρή  εγγονή μου....αυτή η ανάρτηση της ανήκει....από καιρό ήθελα  να  κάνω μια αφιέρωση... σε εκείνο το ανθάκι της λεμονιάς  της..!!!!
Αφιερωμένο σε όλους σας..!!

Αγαπημένη μου παρέα .. τα σημερινά γεγονότα με ξεπερνούν και συγνώμη που δεν μπορώ αυτή την φορά να σας αφήσω ένα χαμόγελο....!!!!!!
Να είστε όλοι καλά..!!

ΠΑΛΙΌΚΑΙΡΟΣ..!!!

Άνοιξε την πόρτα του μαγαζιού και ανέπνευσε βαθιά  τον παγωμένο αέρα της νύχτας. 
Η βροχή που έπεφτε με δύναμη..και η παγωνιά την έκαναν να ανατριχιάσει και να τυλίξει σφιχτά το πανάκριβο παλτό της γύρω από το κορμί της.
Κάπου μακρυά ακούγονταν να πέφτουν κεραυνοί.
Άφησε τα δάκρυά της να ενωθούν με την βροχή... δεν την ένοιαζε αν τα πλατινέ..αλλά Μέριλιν Μονρόε καλοχτενισμένα μαλλιά της είχα αρχίσει να κολλάνε στο βρεγμένο πρόσωπο της και το αιν λάινερ να χαλάει τις ψεύτικες βλεφαρίδες της...
Δεν την ένοιαζε τίποτε μα τίποτε.. πια. 
Αργά, χωρίς να βιάζει  το βήμα της έφτασε μουσκεμένη  στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο της, μια Μερσεντές τελευταίο μοντέλο,άνοιξε την πόρτα και σωριάστηκε στο κάθισμα,ακούμπησε τα χέρια της στο τιμόνι και σκύβοντας το κεφάλι  ξέσπασε σε δυνατούς λυγμούς.
Μια μικρή λιμνούλα σχηματίστηκε στα πόδια της,..αλλά δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις αν ήταν το νερό της βροχής η τα δάκρυα της. 
Βλέπεις δεν είχαν ακόμη οι άνθρωποι την τεχνολογία να ξεχωρίζουν αυτά τα δύο όταν έσμιγαν.
Μια υδάτινη κουρτίνα τώρα την σκέπαζε από τα περίεργα μάτια των περαστικών, αν και με τέτοιο καιρό δεν κυκλοφορούσε ψυχή στον δρόμο.. και αν βρισκόταν κάποιος να περνά έτρεχε βιαστικός να προφυλαχτεί από αυτόν το παλιόκαιρο.!!
Δεν κατάλαβε πως έφτασαν μέχρι εδώ τα πράγματα  και ούτε το περίμενε..αυτό ήταν που την έκανε να πονά περισσότερο.
Σαν κινηματογραφική ταινία πέρασαν από μπροστά της τα τελευταία εφτά χρόνια.
ΑΪδόνι την φώναζαν στο παραλιακό χωριό που είχε γεννηθεί και είχε μεγαλώσει.
Με το τραγούδι στο στόμα ήταν πάντα..και η φωνή της σαν γάργαρο νεράκι κελαρυστό ήταν.
Εκείνο το Φθινοπωρινό σούρουπο χάζευε..καθισμένη στην άδεια πια   αμμουδιά,  τα σύννεφα που κυνηγούσαν το ένα τ άλλο...μύριζε βροχή.
Το αγαπούσε το Φθινόπωρο ήταν από τις εποχές που την γαλήνευαν.
Η παραλία ήσυχη από τους καλοκαιρινούς επισκέπτες, σε άφηνε να νιώσεις μια όμορφη μελαγχολία.
Άραγε πότε θα ερχόταν η αγάπη να την έβρισκε;
Τα σύννεφα όλο και πύκνωναν γριζάροντας τον ουρανό που σκοτείνιαζε.
Πριν να το καταλάβει καλά καλά άρχισε μια δυνατή βροχή που την έκανε μούσκεμα..
Σηκώθηκε και άρχισε να τρέχει προς μια πέργκολα να προφυλαχτεί από τις χοντρές σταγόνες που την χτυπούσαν στο πρόσωπο..
Ξαφνικά ένιωσε ένα σακάκι να την σκεπάζει και ένα αντρικό κορμί να τρέχει δίπλα από το δικό της..!!
Σταμάτησε το τρέξιμο μόλις έφτασε κάτω από  την πέργκολα και με απορία γύρισε να κοιτάξει ποιος ήταν εκείνος που την σκέπασε να μην βραχεί.
Δυο μάτια γελαστά μαζί με  ένα γοητευτικό χαμόγελο την κοίταζαν και ένιωσε την καρδιά της να χτυπά γρηγορότερα από το κανονικό.
Αυτό ήταν ο έρωτας; είχε διαβάσει και είχε ακούσει τόσα γι αυτόν.
Η Φθινοπωρινή βροχή είχε δυναμώσει χωρίς να της δίνει την ευκαιρία  να φύγει. Όχι πως το ήθελε στην πραγματικότητα.
Ένιωσε αμήχανα..
Να σας συστηθώ την πρόλαβε ο άγνωστος άντρας...απλώνοντας το χέρι του..Βαγγέλης...Χρύσα απάντησε εκείνη χωρίς να πάρει τα μάτια της από τα δικά του.
Δεν κατάλαβε πότε σταμάτησε η βροχή και ένας έναστρος νυχτερινός ουρανός ξεπλυμένος και καθαρός έκανε τα αστέρια να λάμπουν πιο φωτεινά από άλλη φορά.
Ο Βαγγέλης και η Χρύσα..το αϊδόνι,  έγινε διάσημη ντίβα τραγουδιού χάρη σ εκείνον  που έγινε ο μάνατζερ της που αφέθηκε στα χέρια του..τρελά ερωτευμένη. 
Κάθε νύχτα ο κόσμος την χειροκροτούσε  και την ζήλευε για την τόσο πλούσια και όμορφη ζωή της..!!
Χαμογέλασε ειρωνικά..που να ήξεραν..!!
πως όλα τα όνειρα θρυμματίστηκαν από την στιγμή που τον είδε στην αγκαλιά μιας άλλης.
Και αυτή την φορά η βροχή είχε σταματήσει όμως δεν την βοήθησε να σταματήσει τον πόνο που ένιωθε. 
Σκούπισε τα μάτια της, γύρισε το κλειδί και έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο.
Οδηγούσε μέσα στη νύχτα μπήκε στην Εθνική και έστριψε μόλις  είδε το όνομα του παραθαλάσσιου χωριού της.!!!
*************************
Αφού έδωσα τον λόγο μου δεν μπορούσα να τον πάρω πίσω .. για την τιμή των όπλων..Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στο δρώμενο που κάνει η Αριστέα μας, με τις ιστορίες της νύχτας..

εδώ.....διαβάσετε όλες τις συμμετοχές. 
Θα χαρούν πολύ οι φίλες και οι φίλοι που τις έχουν γράψει..να τους πείτε την γνώμη σας...
Να περνάτε όμορφα και να έχετε μια καλή εβδομάδα... και μην ξεχνάτε...να χαμογελάτε κάθε φορά που σας δίνεται η ευκαιρία..!!!