Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...

Δευτέρα 30 Ιουνίου 2025

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ...2 ΠΟΙΟΎΜΕ...ΧΑΙΚΟΎ!

Εντάξει μην σας παραπλανήσει ο τίτλος. Ήθελα να είναι εντυπωσιακός, Μια που αποφάσισα όχι μόνη μου καλέ; Ακουσα το κάλεσμα της Αριστέα μας για το καλοκαιράκι, που μας προτείνει να ασχοληθούμε ποιητικά με αυτό.

       πηγή
Με το χαϊκού έχω ξανά ασχοληθεί παλαιώθεν. Όχι σπουδαία πράγματα δηλαδή. Είπα να το ξαναδοκιμάσω  σε καλοκαιρινό μοτίβο. 

Και πάνω που το σκεφτόμουν, θυμήθηκα ένα μικρό βιβλιαράκι, που μου είχε κάνει δώρο η μεγάλη μου εγγονή η Βίκυ μας και συνονόματή μου.😉 


Όταν λοιπόν άρχισα λοιπόν να το ξεφυλλίζω... γράφει, μεταξύ άλλων...(όχι δεν είχε χαϊκού για το καλοκαίρι)

"Δεν είναι παράξενο που το ιαπωνικό χαϊκού , πιθανότατα η συντομότερη ποιητική φόρμα στον κόσμο, παρουσιάζει μεγάλες δυσκολίες στην μετάφραση, όχι μόνο σε λεκτικό-γλωσσικό επίπεδο, αλλά και σε επίπεδο προσωδίας ( είναι ο ρυθμός, ο τόνος και ο επιτονισμός της ομιλίας) Η κλασική  ιαπωνική φόρμα, παρά τις πολυάριθμες κατηγορίες ποιημάτων, είναι πάρα πολύ απλή. Συνίσταται σε ένα συνδυασμό συλλαβικών σχημάτων. Το χαϊκού, το οποίο αποτελείται από τρείς ομάδες με 5,7,και 5 συλλαβές ως λαϊκή έκφραση και χαρακτηρίζεται από σπιρτάδα και χιούμορ. Παρουσιάζει μια χαλαρότητα και οξυδέρκεια στη σύλληψη της ζωής και τις φύσης."

Ήταν ένα μικρό απόσπασμα από την εξήγηση τι είναι χαϊκού. Σίγουρα δεν έχω απαίτηση από τον εαυτό μου να κατανοήσει καλά την ιαπωνική ποίηση των χαϊκού, όμως θα κάνω την  προσπάθεια να προσεγγίσω την απλή τους έκφραση με τον δυτικό τρόπο. 

Με την παραίνεση στον εαυτό μου...που πας Ρούλα ξυπόλητη στ αγκάθια, ΤΟΛΜΗΣΑ ΝΑ...πατήσω!

"Στο φως του ήλιου, 

διαμάντια στην θάλασσα 

κλείνεις τα μάτια.

        **

Φέτα καρπούζι

καλοκαιρινή δροσιά

στα χείλη γλύκα.

      ** 

Φεγγαροβραδιά

θαλασσινό ασήμι

στις παλάμες σου.

      **

Να δώσει φιλί

το κοχύλι άνοιξε

στην ξανθή άμμο.

      **

Καλοκαιράκι

Το τζιτζίκι στο δέντρο

ερωτοτροπεί.

       **

Σε καλοκαίρια

ακούμπησα την καρδιά

ερωτευμένη.

       **

Χρωματίστηκε

χρυσοπόρφυρος ήλιος 

χαμηλώνοντας.

     **

Ανάσα κορμιού

σου ήλιου το χάϊδεμα

ντύθηκες ψυχή.

     **

Κάστρα στην άμμο

κύμα έρχεται πάλι.

τι ουτοπία!

    **

Αυτή ήταν μια ακόμα συμμετοχή μου στο δρώμενο που μας καλεί η Αριστέα μας.

"Ένα ποίημα για το καλοκαίρι."



Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε; να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα ακόμη και με τις δυσκολίες της και να μην ξεχνάτε πως...όταν χαμογελάς κάνει καλό στην ψυχή σου.  Χαμογέλα λοιπόν. Η ζωή σου δίνει άπειρες ευκαιρίες να το κάνεις! 😊

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.


        

  


Δευτέρα 23 Ιουνίου 2025

Μια ιδέα-Μια Εμπνευση # 4 . ΟΠΩΣ ΣΤΙΣ ΠΑΛΙΕΣ...ΤΑΙΝΙΕΣ!





Κεντρική ιδέα:

Ένα πρωινό, λαμβάνετε έναν φάκελο χωρίς αποστολέα. Μέσα υπάρχει μόνο ένα παλιό κασετόφωνο χειρός και μια κασέτα. Πατάτε το play.

Η φωνή μιας γυναίκας ακούγεται καθαρά:

"Ξέρω ότι με θυμάσαι. Ίσως προσπαθείς να με ξεχάσεις. Μην το κάνεις. Σου μένουν μόνο λίγες μέρες."

Δεν λέει το όνομά της. Δεν εξηγεί τίποτε περισσότερο. Η φωνή της είναι ήρεμη, σχεδόν υπνωτιστική. Μα τα λόγια της κουβαλούν κάτι παράξενο: μια απειλή, ή μια κραυγή από το παρελθόν;

Το μυαλό σας αρχίζει να αναζητά. Ποια μπορεί να είναι; Από πού σας ξέρει; Τι εννοεί με τις λίγες μέρες; Μήπως κάποτε την πληγώσατε; Μήπως εσείς την εγκαταλείψατε; Ή μήπως ζητά τη βοήθειά σας;

Ξανακούτε την κασέτα. Στη δεύτερη ακρόαση, κάτι αλλάζει. Μια λέξη, μια αναπνοή, ένας ψίθυρος που δεν είχατε προσέξει πριν. Μια μελωδία ναι, με τον ήχο να αργοσβήνει. Ίσως ένα στοιχείο επί πλέον.

Η φωνή της επιμένει μέσα σας. Και τώρα, η αναμέτρηση αρχίζει. Πρέπει να τη βρείτε. Ή να ξεφύγετε.

Τι σας ενώνει; Τι σας χωρίζει; Ποιος πληγώθηκε και ποιος φεύγει τελευταίος;

Ο επιφανής πολιτικός παράγοντας ακούμπησε ευχαριστημένος στην πλάτη της καρέκλας του και έβαλε τα πόδια του επάνω στο πολυτελές δρύινο γραφείο του, βάζοντας ταυτόχρονα τα χέρια του πίσω από το κεφάλι του, ρίχνοντας ένα βλέμμα ικανοποίησης γύρω του. 
Επάνω στο γραφείο του προσεγμένα και   γεμάτα πολυτέλεια πανάκριβα αντικείμενα. Ο χρυσός του στυλός εκεί. Οι φάκελοι εκεί. Περίμεναν την υπογραφή του. Μέσα από την χρυσή τους κορνίζα του χαμογελούσαν η γυναίκα του και τα δυο του παιδιά. Και τι έγινε που δεν την αγαπούσε; δεν την άφησε να το καταλάβει. Την παντρεύτηκε από συμφέρον, αφού ο πατέρας της μεγαλοβιομήχανος την προίκισε με μια πολυτελή βίλα. 
Χαμογέλασε ευχαριστημένος με τον εαυτό του , άναψε ένα πούρο Αβάνας στέλνοντας τουλίπες καπνού στο ταβάνι.
Αααα δεν είχε παράπονο, τα είχε καταφέρει πολύ καλά και χωρίς τύψεις εννοείτε, από ένας επαρχιακός βουλευτάκος που ήταν, να ανέβει στην ανώτερη βαθμίδα της πολιτικής ζωής.
Παραδέχτηκε  πως δεν πήγε χαμένη τόση προσπάθεια και τόσο γλείψιμο στα κομματικά στελέχη.(αυτό ήθελαν, αυτό τους έδινε), αλλά είχε και αυτός καταφέρει, έστω πατώντας επί πτωμάτων, να βρεθεί εδώ που είναι τώρα! Ουχί και ολίγα Ευρωπαϊκά κονδύλια πέρασαν από τα χέρια του, που χωρίς τύψεις τα μισά πήγαιναν στη τσέπη του. Με τον Σταυρό στο χέρι δεν πας μπροστά έλεγε! Και αυτός ήθελε να πάει και μάλιστα τώρα που σε λίγες μέρες θα ανακοινώνονταν  οι  εκλογές! 
Από τις σκέψεις του τον έβγαλε ένα χτύπημα στην πόρτα.
-Εμπρός; είπε και περίμενε να ανοίξει κάποιος την πόρτα. Περίμενε λίγο και απορημένος σηκώθηκε, άνοιξε την πόρτα, όμως δεν ήταν κανείς. Κοίταξε δεξιά και αριστερά , κανένας. Και όμως ήταν σίγουρος πως άκουσε τον χτύπο. Λίγο πριν  κλείσει την πόρτα, το μάτι του έπεσε σε ένα φάκελο που  ήταν στο πάτωμα  μπροστά του. Έσκυψε  και τον πήρε στα χέρια του. Τον περιεργάστηκε κοιτώντας να δει τον αποστολέα, που δεν υπήρχε.  Παραλήπτης  όμως ήταν αυτός. 
Κοίταξε με απορία τον φάκελο και τον άνοιξε γεμάτος περιέργεια. Μέσα του  βρισκόταν απλά μόνο ένα παλιό κασετοφωνάκι, σαν εκείνα που κυκλοφορούσαν όταν ήταν στα νιάτα του. Το πήρε στα χέρια του και πάτησε το play. Η φωνή της γυναίκας δεν  ακουγόταν πολύ καθαρά.
"Ξέρω ότι με θυμάσαι. Ίσως προσπαθείς να με ξεχάσεις. Μην το κάνεις. Σου μένουν μόνο λίγες μέρες" 
Η πρώτη αντίδρασή του ήταν να το πετάξει στο καλάθι των άχρηστων.
Ομως σαν να τον κράτησε κάτι και ξαναέβαλε την κασέτα να παίξει. 
Ακουσε λίγο πιο προσεκτικά αυτή την φορά την φωνή της. Όχι δεν την θυμόταν.  Κάτι άλλο όμως να του τράβηξε την προσοχή. Ο μακρινός ήχος ενός τραίνου;   Προσπάθησε να θυμηθεί τι του θύμιζε αυτό από το παρελθόν. Και γιατί να λέει να μην την ξεχάσει; Ποια να είναι; και τι θέλει από αυτόν; Γιατί μιλούσε για λίγες μέρες; τι θα γινόταν; 
Ξαφνικά ανατρίχιασε, καθώς θυμήθηκε, πως σε λίγες μέρες θα ανακοινώνονταν οι εκλογές. 
Λες να είχε σχέση με αυτό η γυναίκα της κασέτας; 
Εχθρούς είχε το ήξερε, πως πολλοί εποφθαλμιούσαν την θέση του. Αλλά δεν ήταν γυναίκες. Έσπαγε το κεφάλι του, όμως χωρίς αποτέλεσμα.
Αποφάσισε να ξεχάσει το περιστατικό, που του είχε χαλάσει την ψυχική του διάθεση. Δεν φοβόταν, είχε τα νώτα του πολύ προσεχτικά καλυμμένα 20 χρόνια τώρα. Όσο  και αν έψαχναν, δεν θα έβρισκαν αποδείξεις. Είχε περάσει όλα τα στοιχεία σε ένα στικάκι σβήνοντάς τα  από τον υπολογιστή,   και το είχε βάλει στο χρηματοκιβώτιο του.  Είχε απόλυτη εμπιστοσύνη στην γραμματέα του που  εδώ και δέκα χρόνια είχε γίνει το δεξί χέρι του. Όλα περνούσαν από τα χέρια της. Ήταν πολύ ευχαριστημένος μαζί της. 
Ήταν όμορφη γυναίκα όμως τα γαλάζια μάτια της είχαν μια παράξενη ψυχρότητα. Αυτό ήταν που δεν επιχείρησε να την κάνει ερωμένη του, όπως την προηγούμενη.
Του αρκούσε που έκανε σωστά την δουλειά της, χωρίς ποτέ να παραπονεθεί για κάτι.  
Αυτό ακριβώς ήθελε και εκείνη να πετύχει. Την τυφλή του εμπιστοσύνη.
Περίμενε υπομονετικά...Το ήξερε ότι δεν την είχε αναγνωρίσει, αφού ποτέ δεν θα πήγαινε το μυαλό του σε εκείνη την πυρκαγιά που είχε πιάσει στο παλιό  γραφείο του πριν από 15 χρόνια, όταν είχε πάει να τον παρακαλέσει για άλλη μια φορά να μην χωρίσουν. 
Αγαπιόταν από παιδιά, από τότε που έπαιζαν στις αλάνες του χωριού τους κοντά στις γραμμές του τραίνου που πήγαινε για την θεσσαλονίκη.
Οταν αποφάσισε να φύγει από το χωριό και να βρει την τύχη του στην πόλη, της είχε υποσχεθεί πως δεν θα την ξεχνούσε και θα γύριζε να την έπαιρνε μαζί του. 
Τον πίστεψε η Νεφέλη και τον πρώτο καιρό είχαν συχνά επικοινωνία μέχρι που σιγά σιγά κόπηκε και αυτή.
περίμενε...1..2..3...χρόνια. Η ζωή της ήταν σαν και αυτές τις ασπρόμαυρες ταινίες που έβλεπαν στο σινεμά.
Αποφάσισε να πάει να τον βρει και να της δώσει εξηγήσεις για την αδιαφορία του για εκείνη. 
Μόλις την είδε εκείνος χλόμιασε στην αρχή , αλλά γρήγορα βρήκε την ψυχραιμία του και άνοιξε την αγκαλιά του. 
Σαν τρομαγμένο πουλάκι έτρεξε και χώθηκε μέσα χαρούμενη κι ευτυχισμένη.
-Τι καλά έκανες που ήρθες αγάπη μου της είπε. Θα είμαστε μαζί τώρα πιά.  Ακριβώς όπως στις ταινίες!
Εσύ θα κάθεσαι στο σπίτι και εγώ θα δουλεύω όλη μέρα για να σου κάνω όλα σου τα χατίρια.
Ετσι και έγινε για αρκετό καιρό. Η Νεφέλη δεν είχε κανένα παράπονο. 
Ομως ακριβώς όπως στις ταινίες υπήρχαν και οι καλοθελητές που της σφύριξαν στο αυτί πως ο δικός της ήταν παντρεμένος.
Δεν ήθελε να το πιστέψει. Σε έξαλλη κατάσταση πήγε από το γραφείο του και εκείνος της είπε πως θέλει να χωρίσουν γιατί αυτός είχε  μεγάλα όνειρα που δεν συμπεριλάβαιναν εκείνη και ο γάμος του ήταν ένα σκαλί για να ανέβει πιο ψηλά. Από λόγο σε  λόγο άρχισαν να μαλώνουν. Θα πάω να τα πω όλα στην γυναίκα σου του είπε. 
Θόλωσε το μάτι του και της πέταξε το γκαζάκι, που ήταν σε ένα τραπεζάκι δίπλα του και έκανε τον καφέ του με αυτό. Την βρήκε ξώφαλτσα στο κεφάλι και έπεσε κάτω. Η φωτιά δεν άργησε να απλωθεί, όταν τον πήρε είδηση να φεύγει τρέχοντας από εκεί. Μετά όλα σκοτείνιασαν. 
Βρέθηκε στο νοσοκομείο, με εκκαύματα, ευτυχώς στο πρόσωπο δεν είχε πάθει μεγάλη ζημιά,  χάρη στην άμεση επέμβαση των γειτόνων που κάλεσαν την πυροσβεστική.
Μεγάλη ζημιά όμως είχε πάθε η ερωτευμένη καρδιά της, που είχε γεμίσει με μίσος για τον άνθρωπο που την άφησε να καεί ζωντανή.
Όλα αυτά τα πέντε χρόνια με πολλές πλαστικές κατάφερε να μην μοιάζει καθόλου με την Νεφέλη που ήταν πριν.  μέχρι που  άρχισαν να επουλώνονται τα τραύματά της άρχισε να παρακολουθεί την ζωή του και να  δουλεύει το σχέδιο στο μυαλό της. 
Άλλαξε όνομα, άλλαξε πρόσωπο, έβαλε γαλάζιους φακούς επαφής  από μελαχρινή έγινε ξανθιά και έκανε ταχύρρυθμα μαθήματα γραμματέως. Προσπάθησε σιγά σιγά να μπει στον κύκλο του και να γνωριστεί με κοινούς πολιτικούς γνωστούς του, λέγοντας πως μόλις ήρθε από το Παρίσι όπου έκανε τις σπουδές της. Τώρα έψαχνε μια δουλειά γραμματέως που να αξίζει για το βιογραφικό που είχε. 
Είχε μάθει πως είχε απολύσει την γραμματέα του και περίμενε ρίχνοντας τα δύχτια της. 
Και δεν άργησε να την συστήσει κάποιος φίλος του σ αυτόν. 
Με ένα τέτοιο βιογραφικό, που είχε φτιάξει σαν αληθινό, με το που το είδε αυτός, τον ζόριζε που δεν είχε γραμματέα και του φάνηκε σαν από μηχανής θεός που βρήκε, δέχτηκε να την πάρει δοκιμαστικά  και βλέπουμε. της είπε. Έίναι όμορφη σκέφτηκε, αν είναι και καλή στην δουλειά της καλά θα τα πάμε. Μόνο εκείνο το παγωμένο γαλάζιο βλέμμα της τον έκανε να ανατριχιάζει.
όμως το ξέχασε γρήγορα, όταν είδε πόσο πρόθυμη και αξιόλογη γραμματέας ήταν. Του ενέπνεε εμπιστοσύνη και μέσα σε λίγο καιρό του είχε γίνει απαραίτητη. 
Ετσι πέρασαν δέκα χρόνια, μαθαίνοντας η Νεφέλη όλα του τα μυστικά, μεθοδικά και με υπομονή  ακόμα και τα βρώμικα. Αυτά ήταν που χρειαζόνταν περισσότερο. Έφτασε να έχει πρόσβαση παντού. Ότι μάθαινε τα έγραφε σε στικάκι, χωρίς να πάρει μυρωδιά αυτός!
Και ναι, ήρθε ο καιρός που θα πλήρωνε όχι μόνο για ότι είχε κάνει σε εκείνη, αλλά και για τα χρήματα που είχε φάει από τον λαό τσεπώνοντας τα για πάρτη του.  Τον κρατούσε στο χέρι και ήθελε να του τα πει κατά πρόσωπο, πως ήταν η Νεφέλη και πως  λίγες μέρες πριν τις εκλογές, θα έδινε το στικάκι στην δημοσιότητα, παίρνοντας την εκδίκησή της!
Ακριβώς όπως οι παλιές Ελληνικές ταινίες!
                                    
 Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο δρώμενο, που κάνει ο  φίλος μας ο Γιάννης, Μια ιδέα-Μια Έμπνευση #4.
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια καλή εβδομάδα και να μην ξεχνάτε πως άν δεν έχετε τίποτε άλλο να χαρίσετε, χαρίστε το χαμόγελό σας, ακόμα και στα δύσκολα!😊
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε. 

     
 
           

Δευτέρα 16 Ιουνίου 2025

ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΆ ...

Και πάνω που έλεγα, πως θα περάσει το καλοκαίρι μου εκτός από τα μωρουδιακά που πρέπει να κάνω, διότι μας προέκυψε καινούργιο μωρό,😂 να τη τσουπ... η πρόσκληση από την πυργοδέσποινα  την Αριστέα  μας με τα ποιητικά συμπόσια της, να σε καλεί σε ένα δρώμενο καλοκαιρινό!

Εεεε και όπως ξέρετε πια να μην τα ξαναλέμε και γινόμαστε βαρετοί, πέταξα την σκούφια μου. Με την χαρά και μόνο της προσπάθειας, που μας δίνει πολλές επιλογές, για μια ακόμη φορά θα τολμήσω...

δική μου.

" ΠΟΣΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΑΚΌΜΑ;"  

Εσύ μικρό καλοκαιρινό μου κύμα που φτάνεις ως στην άκρη του κόσμου.

-Πες μου τι βλέπεις στον ατέρμονο κυματισμό σου;

-Είδα παραλλαγές επάνω σε μια ηλιαχτίδα.

-Είδα πολύχρωμες θαλασσόπετρες στις ακρογιαλιές, δουλεμένες από το διάβα του χρόνου.

-Είδα τα χνάρια του ζευγαριού στην άμμο λίγο προτού τα σβήσω.

-Είδα τον ήλιο να βάφεται κόκκινος.

-Είδα ναυαγισμένα όνειρα στο βυθό.

-Είδα τα βράχια να βάφονται πορτοκαλί απ τα σωσίβια.

Κάπου εκεί είδα και τις σκιές από τις φτερούγες των Αγγέλων! 

πηγή
Αυτή ήταν η πρώτη μου συμμετοχή, στο δρώμενο  της Αριστέας μας, "Ένα ποίημα για το καλοκαίρι"  

                 


   
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να προσέχετε τον εαυτό σας και τους γύρω σας και να μην ξεχνάτε φίλοι μου...πως ένα χαμόγελο είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει όλες τις καρδιές του κόσμου!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 


    

Δευτέρα 9 Ιουνίου 2025

ΤΟ ΥΦΑΝΤΌ ΠΟΥ ΔΕΝ... ΤΕΛΕΙΩΣΕ!

 Μασούρια, κλωστές, στημόνια. Μέσα στο πλεκτό καλαθάκι χώρεσε ένας ολόκληρος κόσμος. Χώρεσε ή ομορφιά και το έθιμο, η ελπίδα κι ό πόθος. Χώρεσε ολόκληρος ο κόσμος της κρητικής υφαντικής.

Δεν ήταν μόνο οι κλωστές και οι σαΐτες η λαϊκή υφαντική.  Ο Κόσμος της ήταν ντυμένος με συναισθήματα. Τα προικιά της κόρης, η πατητή του χειμώνα, το ξόμπλι που έκανε την κάθε νοικοκυρά να ξεχωρίζει.

Πάνε κάμποσες δεκαετίες τώρα που πάψανε να δουλεύουν τα εργαστήρια. Τα παρατήσανε  επειδή τάχατες τα συνδέσαμε με την εποχή της στέρησης και της φτώχειας και με τον μόχτο της καθημερινής ζωής.

Αντί για τα έργα που μας πρόσφερε η μακραίωνη παράδοση της υφαντικής, προτιμήσαμε τα φτηνά κατασκευάσματα της νοτιοανατολικής Ασίας, τα βιομηχανοποιημένα εργόχειρα, τη βιομηχανοποιημένη αισθητική. 

Όλα αυτά που τους δώσαμε την την κάλπικη ονομασία, "ελληνική λαϊκή τέχνη" .

Ο καλός αρτοποιός Μανώλης Τσικνάκης μάζεψε στο εκθετήριό του  έργα αληθινής κρητικής τέχνης. Από σαΐτες και ρόκες, έστησε κι ένα παλιό εργαστήρι μ ένα μισοτελειωμένο υφαντό. Άγνωστο από που το βρήκε.


Με συγκίνησαν όλα. Μα πιο πολύ με συγκίνησε τούτο το μικρό καλαθάκι με τα καλαμένια μασούρια  και τις κλωστές. Καθώς φωτιζόταν από το φως του απομεσήμερου, είδα το καλοδουλεμένο μαλλί να λαμπυρίζει και τα χρώματα να αντανακλούν την ζωντάνια τους.

Σκέφτηκα την παλιά υφάντρα και την δύσκολη δουλειά της υφαντικής. Η ίδια έπλυνε το μαλλί, το διάστηκε, το έκλωσε με την ρόκα της, έβαψε τις κλωστές, τις στέγνωσε στο ήλιο. Και όπως φαίνεται τις έβαψε με εκείνες τις αθάνατες φυτικές βαφές που διατηρούνται αμάλαγες κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια! 

Ένα ακόμη κείμενο και φωτογραφία από τον αξέχαστο Νίκο Ψιλάκη! 

Η αντιγραφή έγινε μέσα από το περιοδικό του Σούπερ Μάρκετ του κ. Χαλκιαδάκη, υποστηρικτή της κρητικής παράδοσης.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε  πως... Αν δεις ένα φίλο χωρίς χαμόγελο, δώσ, του ένα από τα δικά σου.😄

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε. 


 

Παρασκευή 30 Μαΐου 2025

ΜΗΝ ΜΑΔΑΣ ΤΙΣ...ΜΑΡΓΑΡΊΤΕΣ!

Τι λέγαμε την προηγούμενη φορά θυμάστε;

Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη!

Ποια Βασίλω; Μην μου πείτε πως δεν πήγε ο νους σας σε μένα;

Εεεε ναι καλέ; ποια άλλη θα ήταν που θα άφηνε πρόκληση να της ξεφύγει;😂.

Πριν από αρκετό καιρό, έμαθα, (όχι που θα μου ξέφευγε)πως έτρεχε ένα...Challenge, από την φίλη μας την Μία, με θέμα την μαργαρίτα να φτιάξουμε ότι θέλουμε και να το κάνουμε ανάρτηση στις 30 του Μάη. 

Χρόνος για να πλέξω κάτι δεν υπήρχε.

Στην ζωγραφική άστα να πάνε πιά.😢

Αλλά έλα μου όμως που ήθελα να φτιάξω κάτι, που από μακριά να μην φαίνονται οι ατέλειες του! Έβαλα που λέτε το πιο γλυκό μου χαμόγελο και είπα του καλού μου.

Σε παρακαλώ αγάπη μου, θα ήθελα να μου κόψεις ένα μικρό επίπεδο από ξύλο σε σχήμα σπιτακίου με μια τρυπούλα στην κορυφή της σκεπής του.

Όπως καταλάβατε λοιπόν κάτι είχα σκεφτεί και έβαλα σκοπό να το κάνω. 

Παίρνω που λέτε το ξύλινο σπιτάκι και αφού του έκανα ένα βάψιμο με ότι μπογιές είχα, άρχισα να το ζωγραφίζω.

Από την μια έκανα ένα σπιτάκι εννοείτε, και από την άλλη μεριά κάτι μαργαρίτες, όπως τις κάνουν τα παιδάκια! 



Οοολη αυτή την κατασκευή 😂 την κρέμασα στην ελιά που έχουμε στην αυλή μας. Και έτσι όταν φυσάει ο αέρας, βλέπουμε από μακριά αυτό το σπιτάκι και από τις δύο του όψεις. Δεν βλέπουμε όμως τις ατέλειες!😄

  

Με αυτή την μικρή μου απλή  δημιουργία, παίρνω μέρος στην πρόκληση της Mia Crftartista. 

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά. Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και μην ξεχνάτε. Πως θα ήταν η ζωή  μας χωρίς χαμόγελα; Γι αυτό χαρίστε τα απλόχερα!  Καλό μήνα με όμορφες στιγμές!

ΚΑΛΌ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΌΛΟΥΣ!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 



 

  

Δευτέρα 26 Μαΐου 2025

ΔΡΏΜΕΝΟ 25 ΛΈΞΕΙΣ!!

Να μαι πάλι. έφτασε η δευτέρα  και εγώ πιστή στο εβδομαδιαίο ραντεβού μας, καθισμένη μπροστά στον υπολογιστή, να μοιραστώ τις καλημέρες μου μαζί σας!

Με ξέρετε όλοι σας τόσο καλά πια τόσα χρόνια, είναι να μην δω δρώμενο. Τσούπ να μαι, να μην χάσω και μου ξεφύγει κανένα. 😄

Όπως ξέρετε όσοι το ξέρετε, το δρώμενο αυτό το έκανε η Μαρία  που έχει το κείμενο.

  


Μας δίνει μια εικόνα και πρέπει να περιγράψουμε με 25 λέξεις, τι φανταζόμαστε με βάσει την εικόνα. 

 

Γράφτηκαν πολύ όμορφες εμπνεύσεις.

Η δική μου συμμετοχή ήταν αυτή.

"Λίγο πριν ανάψουν τα φώτα, η σκοτεινή σιλουέτα της διαγράφηκε να περπατά στο μονοπάτι. Την ώρα που ένας ασημένιος ήλιος βουτούσε στο βάθος σε ασπρόμαυρο φόντο."


Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που αφιερώσατε να διαβάσετε την συμμετοχή μου. 

Ολες οι συμμετοχές ξεχωριστές και  βγαλμένες από την ψυχή του κάθε ενός! Τα συγχαρητήρια μου σε όλους! 

Τα συγχαρητήρια μου και στην Αλεξάνδρα για την πρωτιά της. Η συμμετοχή της, ήταν ένα από εκείνα που μου έκαναν κλικ. 

Και σε σένα Μαρία μου για την όμορφη διοργάνωση του δρώμενου. Όλες οι συμμετοχές. Εδώ Καλή αντάμωση στο επόμενο. 😉

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε, πως ένα χαμόγελο αρκεί για να κάνουμε τον άλλον να νιώσει όμορφα. Απλά χαρίστε το! 😄

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε. 


 


Δευτέρα 19 Μαΐου 2025

ΚΑΤΙ...ΑΝΑΛΑΦΡΟ!..

Ξεκινάει η καινούργια εβδομάδα και είπα να ασχοληθούμε με κάτι  ανάλαφρο.

Σας έχω μιλήσει πολλές φορές για τον εγγονό  μου τον Άρη, που ήταν η αιτία να μπω στο χώρο του μπλόγκιν, κ.τ.λ.  και κ.τ.λ.

Αυτό που λέτε το παιδί, αγαπούσε και αγαπάει πολύ το ποδήλατο και όποτε έχει χρόνο από την δουλειά του και από τις οικογενειακές υποχρεώσεις, συμμετέχει σε ποδηλατικούς γύρους.  

Όπως εδώ...

Θα μου πείτε μπράβο του παιδιού και εγώ του το λέω, αλλά έχει και κάτι περίεργες ιδέες βρε παιδί μου! 

Πριν αρχίσει ο ποδηλατικός γύρος, έρχεται και μου λέει. 

-Γιαγιά, μήπως μπορείς να γράψεις κάτι για την ποδηλατάδα που θα γίνει σε λίγες μέρες;

-Εγώ; του λέω. Γιατί;

-Να καλέ γιαγιά, έτσι για να ωθήσουμε κάποιον να κάνει ποδήλατο, μου είπε με ένα μεγάλο χαμόγελο. 

-Έλα ξέρεις τον τρόπο να το κάνεις! 

Και τώρα πέστε μου μπορείς να πεις όχι;

Οπότε, πάρτε και εσείς μια γεύση...  ποδηλατάδας! 😄

πηγή
Βάλε το πόδι σου στο πετάλι.

Έλα και εσύ και όλοι οι άλλοι.

Για μια ωραία ποδηλατάδα

και να χαρούμε Κρήτη κι Ελλάδα.

Βάλε σακίδιο στην πλάτη

και ακολούθησε το μονοπάτι.

Το κράνος βάλε στο κεφάλι, 

για να το κάνουνε και όλοι οι άλλοι.

Το τι οφέλη θα αποκομίσεις,

θε να το δεις αν το τολμήσεις.

Στου ποδηλάτου σου βάλε τη σέλα,

πάθος και όρεξη και λίγη τρέλα.

Βουνά και κάμπους κάνε δικά σου,

δες τους ορίζοντας είναι μπροστά σου.

Παντα είναι εύκολο το μονοπάτι,

όταν χορταίνει ομορφιά το μάτι.

Αν θες να ζήσεις ότι εμείς ζούμε,

μες την παρέα μας σε προσκαλούμε.

Ελα να κάνουμε ποδηλατάδα, για να χαρούμε Κρήτη κι Ελλάδα!

Συνοδεία και μια μουσική ποδηλατάδα!

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να αγαπάτε τον εαυτό σας και τους άλλους και να μην ξεχνάτε πως...

Να μετράς την ζωή σου με χαμόγελα, όχι με δάκρυα.- John Lennon Βρετανός μουσικός (1940-1980)Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε. 


 



 

Δευτέρα 12 Μαΐου 2025

ΤΑ...ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΆ!

Μια φορά και ένα καιρό, όχι και  πολύ μακρινό, ζούσε σε ένα τόπο, ένας βασιλιάς. Ήταν τόσο πλούσιος, που κάθε μέρα φορούσε καινούργια ρούχα, όπως και εσώρουχα. Και όχι ότι κι ότι όμως. Τα ρούχα του όλα ήταν μεγάλων και επώνυμων οίκων μόδας, Όπως Dolce & Gabbana, Armani, Dior, Lagoste,Polo, και άλλες πολλές επώνυμες μάρκες. Τόσο κοκέτης ήταν! Δεν λογάριαζε τα χρήματα, αφού είχε τόσα πολλά. Και μάλιστα είχε και υπουργό επί των ρούχων του.

Και έφτασε η μέρα που είχε φορέσει όλα τα ρούχα που υπήρχαν στην επώνυμη αγορά, σε όλο τον κόσμο! Τι θα φορούσε τώρα στην επόμενη εμφάνισή του στο λαό, που θα μιλούσε για ένα μεγάλο αυτοκινητόδρομο που είχε σκοπό να τους φτιάξει; 

 Κάλεσε αμέσως όλους υπουργούς του έβαλε επικεφαλής τον υπουργό των ρούχων και τους είπε. Δεν ξέρω τι θα κάνετε; Αλλά θέλω να μου βρείτε τον καλύτερο ράφτη του κόσμου να μου φτιάξει μια καινούργια φορεσιά. Τι να κάνουν οι υπουργοί του; Σκέφτηκαν να κάνουν ένα διαγωνισμό, για να βρεθεί ο καλύτερος. Μόλις άκουσε για τον διαγωνισμό, ένας παμπόνηρος και πανέξυπνος ράφτης, πήγε στο βασιλιά και του υποσχέθηκε πως θα του έφτιαχνε μια υπέρλαμπρη φορεσιά  από ένα πανέμορφο μαγικό  ύφασμα, που όμως δεν θα μπορούσε να το αγγίξει και το δεις κανείς, γιατί θα ήταν ανάξιος για το αξίωμα του ή εντελώς χαζός.  (λαγούς με πετραχήλια  δηλαδή) Μην το πείτε πουθενά, τέτοιο ύφασμα δεν υπάρχει. Ο ράφτης δεν έφτιαξε ποτέ τίποτα και παρέδωσε στον Βασιλιά και στους υπουργούς του αέρα κοπανιστό. Το έκανε όμως με στύλ και με επισημότητα, σαν να έντυνε πραγματικά τον Βασιλιά.

Εννοείτε  ότι κανένας από τους υπουργούς του, δεν ήθελε να του πει την αλήθεια, πως δεν έβλεπαν τίποτα, για να μην τους νομίζει άχρηστους ή χαζούς. Επαινούσαν και χειροκροτούσαν τα καινούργια ρούχα του. 

Ετσι ο Βασιλιάς αποφάσισε να τα φορέσει και στην επίσημη παρουσία του που θα έκανε στο λαό του. Αφού έβαλε  ένα αφόρετο επώνυμο εσώρουχο, που το είχε ξεχάσει σε ένα συρτάρι ντουλάπας της κρεβατοκάμαράς του, περίμενε να τον ντύσουν οι αυλικοί του και να ξεκινήσει με την άμαξα του στην πλατεία που θα γινόταν η παρουσίαση ενός μεγάλου έργου.

Και ενώ ο λαός πεινούσε, αυτός, σκεφτόταν με τι τρόπο θα τους παραμύθιαζε, για να βγάλει περισσότερα λεφτά. Χμμμ. έκανε ξύνοντας την περούκα που φορούσε. Θα τους βάλω διόδια στον καινούργιο δρόμο που τους υποσχέθηκα πως ΘΑ γίνει. Και χαμογέλασε ευχαριστημένος με την ιδέα του! 

Ανέβηκε λοιπόν στην χρυσοποίκιλτη άμαξά του που την έσερναν τέσσερα άλογα και πίσω πήγαιναν καβαλάρηδες  οι αξιωματικοί του. Στο δρόμο  οι υπουργοί του  υπήκοοί του και παρατρεχάμενοι ζητωκραύγαζαν, για την καινούργια φορεσιά του. Και ωωω! και αααα! και υποκλίσεις!  Κανένας όμως δεν την έβλεπε. Που να τολμήσουν να το πουν. 

Η πομπή, έφτασε στο χώρο που ήταν η εξέδρα. Εκεί  που θα έβγαζε το λόγο του. Ανέβηκε καμαρωτός καμαρωτός, (σαν γύφτικο σκεπάρνι) και εκφώνησε τον λόγο του, Θα...θα...θα... μέσα στο σούσουρο και τα χαχανητά. 

Ξαφνικά ακούστηκε η φωνή ενός παιδιού, δείχνοντάς τον. Ο βασιλιάς είναι γυμνός! Όλοι πάγωσαν.  Γύρισε ο βασιλιάς από εκεί που ακούστηκε η φωνή. 

-Τι είπες παιδί μου; 

-Μα δεν βλέπετε ότι είστε μόνο με το εσώρουχό σας;

-Εγώ το βλέπω, όμως γιατί όλοι με επαινούν για τα καινούργια μου ρούχα; 

-Είναι ολοφάνερο δεν το καταλάβατε πως όλοι οι υπουργοί και οι συμβουλάτορες σας σας λένε ψέματα; Όπως λέτε και εσείς στον λαό σας.

-Ούτε ο Μαυρογιαλούρος να είσαστε!

-Ποιος είναι αυτός; 

-Αστο Βασιλιά μου, αυτό είναι μια άλλη ιστορία και θα στην πω άλλη φορά, απάντησε ο έξυπνος πιτσιρίκος. 

Εντυπωσιασμένος ο Βασιλιάς από την ειλικρίνειά του, έδιωξε όλους όσους το κολάκευαν με τα ψέματά τους και τον πήρε στο παλάτι, μαζί με τους γονείς του. Άλλαξε τον τρόπο που σκέφτονταν μέχρι τότε. Σταμάτησε να αγοράζει κάθε μέρα μια φορεσιά και με τα  χρήματα αυτά, έφτιαξε δρόμους χωρίς διόδια εννοείτε! 


Αυτό ήταν το παραμύθι που επέλεξα να πειράξω λίγο, όσο μπόρεσα, για να πάρω μέρος στο δρώμενο που κάνει η Αλεξάνδρα Πρόσκληση σε παραμύθι 

Εδώ το διάβασα! 

Το παραμύθι αυτό αναφέρεται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι εθελοτυφλούν μπροστά στη γύμνια της εξουσίας ή απλά βολεύονται να βλέπουν αυτό που τους λένε οι άλλοι ότι πρέπει να δουν. Παράλληλα, όμως, δίνει και το αισιόδοξο μήνυμα ότι ο καθένας μας έχει δύναμη όταν υψώνει τη φωνή του: «Ο βασιλιάς είναι γυμνός!»

Και εδώ, σε βιντεάκι για παιδιά.


 Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, εύχομαι  να έχετε μια όμορφη εβδομάδα με πολλές χαμογελαστές στιγμές!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!  



 

Δευτέρα 5 Μαΐου 2025

Ο ΜΑΗΣ ΜΕ ΤΑ ΛΟΎΛΟΥΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΣΙΝΆΔΕΣ!

 Βρισκόμαστε ήδη στην καρδιά της Άνοιξης ημερολογιακά, αν και μέχρι προχθές,  νομίζω ότι συμφωνείτε πως άνοιξη δεν βλέπαμε.

Την μια βροχή, την άλλη αέρας, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε φίλοι μου και προπάντων εδώ στην Κρήτη. αν βρισκόμαστε στην άνοιξη ή στο φθινόπωρο. Σε πείσμα του καιρού όμως που ήθελε σώνει και καλά να κλέψει μέρες από την άνοιξη, τα λουλούδια της αυλής μας και όχι μόνο, άνθιζαν μέσα σε αυτόν τον αλλοπρόσαλλο καιρό, αλλά γέμισαν με μοσχοβολιές το κήπο μας.

 Ευτυχώς στο έμπα του Μαγιού, ήρθε στα ίσια του και ο ζωοδότης ήλιος, καλοδεχούμενος ήρθε να ζεστάνει, όχι μόνο το κορμί μας, αλλά και τις καρδιές μας.  Γιατί όπως και να το κάνουμε, όταν βλέπεις το γαλάζιο του ουρανού και το μπλε της θάλασσας, όσο και δύσκολα να είναι τα πράγματα, σκας ένα χαμόγελο και λες πως τα πράγματα θα πάνε καλά!

Ενα αφιέρωμα στην άνοιξη και σε όλους εσάς αυτή η ανάρτηση, έχει γραφτεί για να σας κάνει να χαμογελάσετε τουλάχιστον! 

Οι φωτογραφίες είναι από την αυλή μου σήμερα και θα συνοδεύονται, από μαντινάδες μου.

Του Μαρταπρίλη μου ανθέ, πρωτομπουμπουκιασμένε. Μες της καρδιάς μου τον μπαξέ, άλλος ανθός δεν νέ ναι.

Λουλούδι είσαι τ Απριλιού και γω του Μάη κλώνος. Θα σε κρατώ ολάνθιστο. Μη σε μαράνει ο χρόνος.


Φουσκοδεντρίτης άνεμος, φυσά και μπουμπουκίζει, ένα σεβντά μες την καρδιά, που μόλις τώρα αρχίζει.

Με τσ άκρες των δαχτύλων μου, βιολάκι θα σ αγγίζω, θα κάνω την αγάπη μου, δροσιά να σε ποτίζω.

Μοσχοκανέλα θα σε πω, κι όμορφο γιασεμάκι. Να ξαποστάσω άσε με, στσ αγκάλες σου λιγάκι.

Τση ροδαριάς να μουν κλαδί και συ να σουν  τ ανθάκι, να σε χαϊδεύω απλά , με τ ακροδαχτυλάκι.

                  

Πάλι λουλούδιασε ο σεβντάς, καρδιά μου στον μπαξέ σου, κι ένας καινούργιος έρωτας, γοργό  επάντηξέ σου.

Αγριομανουσάκι μου κι αμυγδαλιάς ανθέ μου, κι ανάσα του βασιλικού, να σουνα στον μπαξέ μου.


Επί της ευκαιρίας θα σας δείξω από Botanical gartten Pragouen  ένα μέρος από αυτόν, που είναι γεμάτο πεταλούδες και  λέγεται, fata Morgana. Tις  φωτογραφίες μου έστειλε η μικρή μας εγγονή που μένει εκεί. Απολαύστε τις ομορφιές!






Μα δεν είναι πανέμορφες;

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να μου είστε καλά. Σας εύχομαι να έχετε μια όμορφη εβδομάδα χωρίς πολλές δυσκολίες να αγαπάτε τον εαυτό σας και όχι μόνο! Ααααα και να μην ξεχνάτε, πως ένα χαμόγελο δεν έβλαψε  ποτέ κανέναν! Καλό μήνα να έχετε!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!    




Δευτέρα 28 Απριλίου 2025

ΑΓΑΠΗ ΑΠΡΟΣΜΕΤΡΗΤΗ...33ο Συμπόσιο ποίησης!


Ομορφαίνει ο κόσμος με την παρουσία σου.
Σαν την Άνοιξη που ήρθε.
Προσπαθώ να μην χάνω λεπτό από την παρουσία σου.
Θα ήθελα να είχα περισσότερο την συντροφιά σου.
Αν ήταν δυνατόν μέρα και νύχτα.
Το ξέρω ότι αυτό δεν είναι δυνατόν και αποδέχομαι τον ρόλο μου.
Είμαι η εφεδρική, όπως λέμε η εναλλακτική λύση.
Μιλάω για σένα συνεχώς, τι κάνεις, τι λες.
Ίσως υπερβάλλω κάποιες φορές, το ξέρω.
Σε κρατάω στην αγκαλιά μου και ρουφάω την μυρωδιά σου, λίγο πριν φτερουγίσεις.
Σ αγαπώ με μια αγάπη απροσμέτρητη.
Ακριβό μου πλάσμα.
Ανάσα και οξυγόνο μου! 
Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στο συμπόσιο ποίησης με την λέξη "οξυγόνο" που διοργάνωσε όπως  πάντα με επιτυχία η Αριστέα μας

Γράφτηκαν καταπληκτικά και πολύ συγκλονιστικά ποιήματα. Την πρωτιά την πήρε η Ελένη Ποιώ με το ποίημά της "Επίκληση" 
Τα συγχαρητήρια μου και σε όλους όσους συμμετείχαν σε αυτό το εξαιρετικά υπέροχο συμπόσιο. 
Ήταν αυτονόητο πως όλα, σχεδόν θα μιλούσαν για την τραγωδία των Τεμπών, εκτός από ένα δύο ίσως, μέσα σε αυτά και το δικό μου, που το θέμα του δεν ήταν τα Τέμπη. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, για τον χρόνο που του αφιερώσατε. όλες οι συμμετοχές ΕΔΏ!

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είσαστε όλοι καλά. 
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε πως, "οι ρυτίδες  θα έπρεπε απλώς να υποδεικνύουν από που έχουν περάσει τα χαμόγελα." Μάρκ Τουέην. Αμερικανός συγγραφέας.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.