ΕΠΕΙΔΉ ΑΚΟΜΑ ΕΊΝΑΙ...ΦΘΙΝΌΠΩΡΟ!

η φωτό είναι δική μου

 Δρόσισε επιτέλους.

Από το πρωί προμηνύοντας  πως θα βρέξει. Σκούρα σύννεφα ταξίδευαν εδώ και ώρα στο ουρανό.

Οι πρώτες στάλες της βροχής, άγγιξαν απαλά στην αρχή την διψασμένη γη.

Και μετά η βρόχινη κουρτίνα, γέμισε ρυάκια τα παράθυρα.

Θόλωσε κιόλας το τζάμι. Ζωγραφίζω κάτι αόριστο με το δάχτυλο.

Το δέντρο απέναντι αναστέναξε από ανακούφιση, νιώθοντας την βροχή στις  ρίζες του.

 Κιτρινοκόκκινα  φύλλα ολόγυρα πέφτουν μαστιγωμένα από της στάλες της.

Το μικρό σπουργίτι ξαφνιασμένο από την  μπόρα  πέταξε μακριά. 

Η μυρωδιά του βρεγμένου χώματος γέμισε τα ρουθούνια μου. 

Οι προνοητικοί διαβάτες άνοιξαν τις ομπρέλες τους να προφυλαχτούν.

 Μες την μουντάδα μια κόκκινη ομπρέλα μου κλείνει το μάτι. 

Γέμισε ό βρεγμένος δρόμος βιαστικούς σηκωμένους γιακάδες.

Η μαρκίζα της απέναντι πολυκατοικίας, προφύλαξε την δεσποινίδα με το πορτοκαλί φόρεμα από την μπόρα!  

Χαμογέλασα...Επιτέλους βροχή!

Δεν παίρνει μέρος σε κανένα δρώμενο. Απλά είχε μείνει μισοτελειωμένο από ένα περασμένο φθινόπωρο και είπα μια που ακόμα δεν έχουν τελειώσει οι φθινοπωρινές μέρες, να μοιραστώ αυτές τις απλές εικόνες μαζί σας φίλοι μου καλοί.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, μαζί με τους αγαπημένους σας. Σας εύχομαι να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και έναν ακόμη πιο όμορφο μήνα.

Και μην ξεχνάτε πως, το ομορφότερο χαμόγελο, δεν είναι των ευτυχισμένων, αλλά, εκείνων που αντέχουν στα δύσκολα.😊

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΌΛΟΥΣ!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!