-Ένα δολάριο! Όχι δεν φτάνει...Χρειαζόταν περισσότερα...Η Ντέλλα λογάριαζε, ότι δεν μπορούσε να κάνει τίποτε πράγματι με ένα δολάριο.
-Και αύριο έχουμε Χριστούγεννα ψιθύρισε μελαγχολικά. Έπεσε στο κρεβάτι και άρχισε να κλαίει.
Η κάμαρα ήταν φτωχικά επιπλωμένη αλλά καθαρή. Η Ντέλλα ήταν νοικοκυρά πρώτης τάξεως και λάτρευε τον άντρα της, τον κύριο Τζέημς Ντίλλιγραμ, τον οποίο τον φώναζε χαϊδευτικά Τζιμ. Ο Τζίμ κέρδιζε 20 δολάρια την εβδομάδα και το ζευγάρι περνούσε στενάχωρα οικονομικώς.
Όταν σταμάτησαν τα δάκρυα της, σηκώθηκε και έβαλε λίγη πούδρα στην μύτη της και στα μάγουλά της. Έπειτα ακούμπησε στο παράθυρο και κοίταξε μελαγχολικά ένα σταχτί γατάκι που περπατούσε στον απέναντι τοίχο.
Αύριο ήταν η μέρα των Χριστουγέννων! Έπρεπε να αγοράσει ένα δώρο του Τζίμ και είχε μονάχα ένα δολάριο!...Ενώ είχε κάνει οικονομίες εδώ και εβδομάδες, δεν είχε κατορθώσει να μαζέψει περισσότερα χρήματα. Τι να πάρει με ένα δολάριο;
Για τον Τζιμ ήθελε να πάρει ένα δώρο σπάνιο και πολύτιμο...
Η Ντέλλα άφησε το παράθυρο και έτρεξε στον καθρέφτη. Τα μάτια της έλαμψαν σαν διαμάντια. Έξαφνα έλυσε τα μαλλιά της και τα άφησε να πέσουν στην πλάτη της, σε μακριές όμορφες μπούκλες μέχρι την μέση της!
Ο κ. και η κ. Ντίλλιγκαμ, παρ όλη την φτώχια τους είχαν δύο θησαυρούς, για τους οποίους ήταν περήφανοι. Ο Τζιμ, είχε ένα ωραίο ρολόι δώρο από τον πατέρα του και ο άλλος θησαυρός ήταν τα μακριά και πλούσια μαλλιά της γυναίκας του.
Η Ντέλλα σήκωσε τα μαλλιά της και τα μάζεψε κάτω από το καπέλο της. Φόρεσε την ζακέτα της και κατέβηκε βιαστική τις σκάλες. Βρέθηκε στον δρόμο και στο επόμενο στενό σταμάτησε μπροστα σε ένα μαγαζί που είχε μια μεγάλη επιγραφή.
"Κυρία Σωφρονία. Αγοράζονται μαλλιά"
Ανέβηκε μια σκάλα. Η κ Σωφρονία την υποδέχτηκε με απορία, γιατί δεν περίμενε παραμονή Χριστουγέννων κανένα πελάτη.
-Τι ζητάτε; ρώτησε την κοπέλα που έστεκε μπροστα της.
-Διάβασα την επιγραφή σας. Θέλετε να αγοράσετε τα μαλλιά μου;
-Πρέπει να τα δω πρώτα για να τα αγοράσω.
Η Ντέλλα έβγαλε το καπέλο της και τα μαλλιά της κύλισαν σαν καταρράκτης μαύρα και σγουρά μέχρι την μέση της και έκαναν πολύ εντύπωση στην κ.Σωφρονία.
- 20 δολάρια της είπε, αφού τα εξέτασε καλά.-
-Εντάξει κόψτε τα της είπε. Αφού πήρε τα χρήματα η Ντέλλα, γύρισε όλα τα μαγαζιά, για να βρει το δώρο του Τζιμ. Επιτέλους το βρήκε και ήταν μια όμορφη αλυσίδα από πλατίνα, για το χρυσό ρολόι του, που θα του επέτρεπε να το βγάζει από την τσέπη του και να κοιτάει την ώρα επί τέλους!
Οταν έφτασε στο σπίτι της κοίταξε τον εαυτό της στον καθρέφτη. Έμοιαζε με αγόρι, αλλά καθόλου δεν την ένοιαζε.
-Αν ο Τζιμ δεν με σκοτώσει σκέφτηκε, θα μου πει πως μοιάζω με κάου-γκέρλ. Ηταν η μόνη λύση αφού είχα μόνο ένα δολάριο. Θεέ μου είπε μόνο να μην με βρει πολύ άσκημη.
Η πόρτα άνοιξε και φάνηκε ο Τζιμ. Φαινόταν στεναχωρημένος και σκεφτικός. Τα μάτια του καρφώθηκαν στο κεφάλι της γυναίκας του με μια παράξενη έκφραση. Δεν έδειξαν θυμό, ούτε φρίκη, ούτε έκπληξη. Απλώς είχαν μια παράξενη έκφραση.
Η Ντέλλα πήγε κοντά του.
-Τζιμ, Τζιμ, μην με κοιτάζεις έτσι αγάπη μου. Έκοψα τα μαλλιά μου και τα πούλησα! Δεν μπορούσε να σ αφήσω χωρίς δώρο τα Χριστούγεννα. Μη σε μέλλει θα θα μεγαλώσουν ξανά. Χρόνια πολλά Τζίμ. Να δεις ένα ωραίο δώρο που σου διάλεξα!
-Έκοψες τα μαλλιά σου; είπε ο Τζιμ, ύστερα από μικρή σιωπή.
- Είναι Χριστούγεννα. Του είπε η Ντέλλα ανήσυχη. Θέλεις να φάμε; Να βάλω κοτολέτες στην φωτιά;
Ο Τζιμ την κοίταξε σαν να ξυπνούσε από όνειρο...
Έσφιξε την γυναίκα του στην αγκαλιά του και έπειτα έβγαλε από την τσέπη του ένα πακέτο και το έβαλε επάνω στο τραπέζι.
-Μην με παρεξηγείς αγάπη μου κι αν έκοψες τα μαλλιά σου είσαι το ίδιο όμορφη και σ αγαπώ. Αν δεις τι έχει μέσα το πακέτο θα καταλάβεις...
Η Ντέλλα άνοιξε το πακέτο...
-Αχ Τζιμ!
Αρχισε να γελά και να κλαίει συγχρόνως. Ήταν μια κτένα που θαυμαζε εδώ και καιρό στην βιτρίνα ενός μαγαζιού. Μια θαυμάσια κτένα στολισμένη με μικρά μαργαριταράκια. Η κτενα ήταν πολύ ακριβή βέβαια! Αλλά με τα κοντά μαλλιά δεν μπορούσε να την μεταχειριστεί.
Γέλασε μέσα από τα δάκρυά της...
-Τι κρίμα...
Έπειτα αγκαλιάζοντας τον του είπε χαρούμενη.
-Να δεις και το δικό μου δώρο! Μια αλυσιδίτσα για το ρολόι σου!
-Κοίταξε ωραία που θα σου πηγαίνει!
Αντί να υπακούσει ο Τζιμ, έπεσε σε μια καρέκλα και γέλασε με την καρδιά του!
-Ντέλλα της είπε ας ρίξουμε σε ένα συρτάρι τα δώρα μας. Είναι περιττά. Πούλησα το ρολόι μου για να σου αγοράσω την κτένα. Βάλε τις κοτολέτες στη φωτιά. Η αγάπη μας είναι το ωραιότερο Χριστουγεννιάτικο δώρο της είπε και την φίλησε στα χείλη!
Ο.ΧΕΝΡΥ.
Η ιστορία αυτή είναι πραγματικά το πνεύμα των Χριστουγέννων φίλοι μου για μένα, γραμμένη το...1924 και την βρήκα στο συλλεκτικό περιοδικό Μπουκέτο.
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, εύχομαι σε όλους σας να περάσετε ΟΜΟΡΦΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ! με όσους αγαπάτε κοντά σας!
Η γέννηση του Χριστού να φέρει την αγάπη και την ευλογία στο σπιτικό σας!
.jpg)
