Η ΖΩΉ ΜΟΥ ΟΛΗ!!
Τι
θα γίνεις όταν μεγαλώσεις; με ρωτούσαν όταν ήμουν
μικρή..και ενώ τα πιο πολλά παιδιά συνήθως έλεγαν γιατρός..δασκάλα
..εγώ απαντούσα χωρίς δισταγμό.> >
Αεροσυνοδός.> >
Κανείς δεν ήξερε πως μου
είχε μπει αυτή η ιδέα στο μυαλό.> >
Τι ήταν αυτό που είχε
φωλιάσει στην μικρή καρδιά μου; > >
Ούτε και εγώ το ήξερα.> >
Το άκουγε η μοίρα των
ονείρων και χαμογελούσε...> >
Όταν σχόλαγα από το σχολείο
η πρώτη μου δουλειά ήταν να βγάλω τα παπούτσια μου και να τρέξω
στην παραλία.> >
Μου άρεσε να κάθομαι στην
άμμο και να παρακολουθώ τους γλάρους στα πετάγματα τους.> >
Το μόνο που δεν μου άρεσε
ήταν το όνομα μου..ήθελα να το αλλάξω..να με έλεγαν Ελπίδα...όνομα που θύμιζε
προσμονή..και εγώ ήμουν γεμάτη από αυτήν..για να πραγματοποιήσω το όνειρο
μου.> >
Με έλεγαν πολλές φορές ονειροπαρμένη.. δεν
με ένοιαζε Ακόμα και σήμερα που τα μαλλιά μου έχουν γκριζάρει
ονειρεύομαι..> >
Μπορούσα να μένω εκεί με
τις ώρες..να χαζεύω τις βουτιές τους όταν έπεφταν με ορμή μέσα στην γαλάζια
θάλασσα και μετά με ένα δυνατό πέταγμα να βρίσκονται ψηλά στον ουρανό.> >
Γεια σου γλάρε...κάποια
μέρα θα πετάω και εγώ σαν και σένα..θα γίνω αεροσυνοδός..του φώναξα δυνατά.> >
Γεια όμορφη..σαν να άκουγα
να μου λέει εκείνος,ανοίγοντας τα φτερά του πετώντας μακρυά.> >
Τελείωσα το δημοτικό..οι
καιροί δύσκολοι τότε.> >
Που να βρεθεί η μπόρεση για
να συνεχιστεί το γυμνάσιο.> >
Σαν μεγαλύτερη έπρεπε να
δουλέψω..να συνεισφέρω στην οικογένεια..πίσω από εμένα άλλα τέσσερα μικρότερα
αδέλφια..> >
Το όνειρο μπήκε στην
αναμονή...> >
Στα δεκαεφτά
μου..τοκ..τοκ..μου χτύπησε ο έρωτας την πόρτα.> >
Πως να μην ανοίξεις σε δυο
καστανοπράσινα μάτια που σε κοίταζαν και σου έκοβαν την ανάσα;> >
Ήταν και αυτά τα νιάτα
βλέπεις !!> >
Η μοίρα των ονείρων
αυτήν την φορά χαμογέλασε πλατιά.> >
Έγινα ερωτική μετανάστρια
και η ζωή διεκδίκησε τα δικαιώματα της. μπήκαν τα "πρέπει"
μπροστά.. Οικογένεια παιδιά και αγάπη πολύ..δεν έχεις χρόνο για όνειρα.> >
Θα ήμουν αχάριστη αν είχα
παράπονο. Η ζωή μου έχει χαρίσει απλόχερα ότι μπορούσε να ζητήσει κάποιος
από εκείνη.> >
Και το όνειρο; θα
αναρωτηθείτε.> >
Α..αυτό...έμεινε κλεισμένο
στο κλουβάκι της ψυχής μου. Είναι.. που πρέπει να αλλάζεις ρότα..να
συμβιβάζεσαι.> >
Συνεχίζεις γιατί δεν
ξέρεις τι σου επιφυλάσσει η μοίρα των ονείρων.> >
Δεν ήμουν επαναστάτρια..θα
έλεγα ότι ακολουθούσα το πεπρωμένο μου..είναι κάποιες στιγμές που
ζυγίζεις τα υπέρ και τα κατά ..και κρατάς τα καλύτερα. > >
Τα χρόνια περνούσαν όπως
πρέπει να περνούν..γρήγορα χωρίς να τα παίρνεις είδηση..και κάποια στιγμή ο
χρόνος είναι άπλετος για σένα..τα έχεις τακτοποιήσει όλα εκεί που έπρεπε να
είναι.> >
Και τότε ήταν που ήρθε στην
ζωή μου το blogging..> >
Σαν φοβισμένο πουλάκι (να
το πάλι το πέταγμα) άνοιξα το κλουβί της καθημερινότητας μου και άρχισα να
μαθαίνω όλο και περισσότερο να πετώ με τα φτερά της ψυχής μου..> >
Δεν ξέρω αν ήταν το κάρμα
μου ή η μοίρα των ονείρων..που στην αρχή της συζυγικης ζωής μου
έβλεπα ταχτικά ένα συγκεκριμένο όνειρο.> >
Πως ήμουν ένα γλάρος και
πετούσα πάνω από την θάλασσα.!! > >
Δεν ξέρω .. αν ήταν
σύμπτωση που το σπίτι μου βρίσκεται δίπλα της και οι γλάροι δεν έχουν λείψει
πότε από την ζωή μου...!!!> >
"Αυτή ήταν η δικη μου συμμετοχή στην Φωτο-συγγραφική σκυτάλη
που διοργανώνει η φίλη μας Μαίρη με την Γήινη ματιά της
Την εικόνα για να συνεχίσω την σκυτάλη μου την παρέδωσε η Αννετά..κι...και εγώ στην συνέχεια θα δώσω την δική μου σκυτάλη
ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΣ ΚΑΙ ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΣ Ο ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟΣ ΧΡΟΝΟΣ !!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!!!
