ΗΤΑΝΕ ΜΙΑ ΦΟΡΆ...

Οχι δεν θα σας πω παραμύθι μην σας ξεγελά ο τίτλος...!!
Απλά την ιστορία μιας παλιοκαρέκλας θα σας πω..που στα νιάτα της ήταν η αγαπημένη μου  η.. συντροφιά μου..πάντα εκεί μπροστά στην ραπτομηχανή μου να με περιμένει.. να καθίσω...για να ράψω.. να κεντήσω..
Και πέρασαν τα χρόνια.... και οι δυο  μας είχαμε χάσει πια την  πρώτη μας λάμψη... εγώ να γκριζάρω.. και εκείνης  να ξεφτάν τα χρώματα..

Πέτα τη  πια μου έλεγαν..θα πάρουμε άλλη...αυτή τα έφαγε τα ψωμιά της.
Οπως κάναμε τότε... που σέρναμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα...πήγα να την πετάξω... αλλά αυτό το κάτι που με συνέδεε  μαζί της δεν με άφησε να το κάνω... την έβαλα  στην αποθήκη..αλλά όποτε έμπαινα εκεί μέσα ήταν μπροστά μου.. μια από εδώ την πήγαινα γιατί εμπόδιζε .. μια από εκεί...ώσπου μια μέρα το πήρα απόφαση και λέω στον καλό μου.
Να βρούμε κανένα καρεκλά να φτιάξει το κάθισμα της.. και να την βάψουμε...δεν θέλω να την πετάξω..!!
Εγώ θα σου την φτιάξω μου είπε..αφού την θέλεις.. σου χάλασα ποτέ χατίρι;
Οχι ποτέ του απάντησα..
Τότε θα σου την φτιαξω... και... ξά μου..! (υπ ευθύνη μου)  αν δεν σου αρέσει...άσε και θα δεις μου λέει.
και αμ έπος αμ έργο.. έτσι δεν λένε;

Την πήρε στα χέρια του..την  έβαψε  έβαλε και ένα  ξύλινο κάθισμα και έγινε αγνώριστη η παλιοκαρέκλα μου..!!

Αλλά...κάτι της έλειπε... ένα χρώμα να πούμε;.. ένα λουλουδάκι;
Εεεεε τι τα έχουμε τα διπλώματα...του ντεκουπάζ.. καλά..καλά.. μην γελάτε.. έχω το ελαφρυντικό την ηλικίας..

Εχουμε και λέμε λοιπόν... δωράκια  έχουμε από φίλες αγαπημένες.... βρίσκω μια πολύ  όμορφη και ταιριαστή για το κάθισμα της....

( δεν θυμάμαι ποια φίλη μου την έστειλε όμως την ευχαριστώ πάρα πολύ ..κορίτσια μου..αν κάποια την αναγνωρίσει να μου το πει..ταίριαξε τόσο όμορφα..!!)
Η καινούργια μου παλιά.. καρέκλα  ξαναβρήκε την θέση της καμαρωτή και όμορφη ..μπροστά στην ραπτομηχανή μου..!!

 Εδώ είναι το μικρό μου βασίλειο..ένα στενό κομμάτι χωριστό.. αλλά μέσα στο σαλόνι μου
δίπλα  από την τζαμαρία μου που βλέπει στην αυλή μου..!!
Απο την μια μεριά είναι ο χώρος του ραψίματος ..

 και από την άλλη ο χώρος του μπλόκιν...χα..χα..

Επί της ευκαιρίας  να πω ένα  ευχαριστώ για την καθιερωμένη πια αντάμωση για καφεδάκι όποτε έρχεται στην Κρήτη  με την Ελένη το...Αρμενάκι για την όμορφη συντροφιά και κουβεντούλα...που είχαμε.. στο επανιδείν Ελενάκι μου..!!!
Αγαπημένη μου παρεούλα  να έχετε μια όμορφη εβδομάδα ..συμπληρώστε την με ένα γλυκό χαμόγελο..είναι το μόνο που όσο γλυκό και να είναι ..δεν ανεβάζει το ζάχαρο..!!!!
Ευχαριστώ πολύ..για τον χρόνο σας..!!!

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ..!!.!!!!

Θα έχετε παρατηρήσει φίλοι μου στο μπαλκονάκι μας..τις δύο καρέκλες που φαίνονται..η μια απέναντι από την άλλη και που καθόμαστε και πίνουμε το καφεδάκι μας τα πρωινά του καλοκαιριού.!! 

Όλο ήθελα να σας πω γι αυτές και όλο και κάτι άλλο θα προέκυπτε ώσπου πριν από μερικές αναρτήσεις  η Κανελλάκη εδώ το Κανελλάκι μου  που λέω εγώ.. μου έκανε μια νύξη για..τις καρέκλες... στο μπαλκόνι μας..!! 

Της είχα απαντήσει στο σχόλιο μου ότι κάποια στιγμή θα σας πω γι αυτές..και τώρα που τέλειωσε το καλοκαιράκι και θα μαζευτούν  μέσα σιγά σιγά.. ( ακόμα κάνει καλές μέρες εδώ η απόδειξη..σήμερα πήραμε το πρωινό μας έξω..)

είπα να γράψω την μικρή τους ιστορία..!!

Ναι φίλες μου έχουν και αυτές την περιπέτεια τους.. μην νομίζετε ότι ήταν έτσι από την αρχή..!! 

Όταν τις είδα στο μαγαζί μου άρεσαν πολύ  είχαν.. βιενέζικο στιλ..τρομάρα τους..!!

Που να φανταστούμε όμως ότι σε λίγο καιρό η βιενέζικη  ψάθα θα μας άφηνε χρόνους...και μια μετά την άλλη θα έμπαιναν στην αποθήκη..!!

Εγώ όμως...ήθελα να τους δώσω μια δεύτερη ευκαιρία και ποιος ήταν ο μάστορας μέσα στο σπίτι έ;

Ναι σε εκείνον  που πάει το μυαλό σας..

Έκοψε τα ξύλα στις διαστάσεις που έπρεπε..

 επιστρατεύσαμε σχέδια και μπογιά..και πιάσαμε δουλειά...

Εδώ η βοηθός του μάστορα..επί το έργο!!

Έκτοτε οι δύο από αυτές αγναντεύουν το πέλαγος μαζί μας.. ενώ οι υπόλοιπες  είναι  μέσα στο σπίτι...

Μην νομίζετε φίλοι μου ότι αφήνω πάντα τις ίδιες έξω στο μπαλκόνι.. όοοοοχι.. τις αλλάζω ταχτικά να μην έχουν και οι άλλες παράπονο πως δεν τις βγάζω έξω...!!!!

Ελπίζω να σας έκανα αγαπημένα μου γειτονάκια να χαμογελάσετε  έστω και λίγο για αυτήν την εβδομάδα..!! την άλλη βλέπουμε με το καλό... όλο και κάποιο μικρό χαμόγελο θα βρούμε να το βάλουμε στο πρόσωπό μας...!!!!!!

     

ΚΟΥΡΕΛΑΚΙΑ........ΑΝΑΚΥΚΛΩΣΗΣ.....

Μια φορά και ένα καιρό, ...κάπως έτσι έπρεπε να αρχίζουν οι ιστορίες με την ανακύκλωση......
Ήτανε κάτι κουρελάκια...περισσεύματα από διάφορα ραψίματα...δεν πετούσα τίποτα...
και όλο μαζευόταν...μαζευόταν....ώσπου κάποια στιγμή  πριν από ένα χρόνο αποφάσισα....να τα ανακυκλώσω... 
Τι να τα κάνω;...η πιο απλή λύση ήταν να τα κάνω κουρελούδες...χι.χι. αλλά ήθελε τελάρο η δουλειά αυτή και εγώ....ανυφαντού δεν το είχα......
Οπότε άρχισα να παίζω με τα κουρελάκια...που άρχισαν να παίρνουν μορφή στα χέρια μου...τότε που τα εφτιαχνα...δεν είχα ακόμα μπλοκ.... οπότε δεν είχα βγάλει φωτογραφίες από την κατασκευή τους...
Εδώ σας δείχνω  το χώρο μου που από την μια μεριά έχω την μηχανή μου ....  και τα κουρελάκια από τα όποια είχα διαλέξει για να κάνω ανακύκλωση.......

σιγά σιγά έπαιρνε μορφή αυτό που αποφάσισα να κάνω....μετά από πολύ προσπάθεια μια γιαγιά βρισκότανε στα χέρια μου... 
..όμως ήτανε μόνη της....

και η μοναξιά είναι κακό πράγμα .. έπρεπε επειγόντως να της φτιάξω ένα ταίρι...
να κάθονται παρέα να τα λένε....

Από τότε...εδώ και ένα χρόνο περίπου κάθονται ευτυχισμένοι ο ένας 
δίπλα στον άλλο....
Τι όμορφο πράγμα η συντροφικότητα ...η    παρέα... να έχεις κάποιον να σε νοιάζεται..!!!!....

Ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε να είναι μόνος....φίλοι μου.....!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!