ΤΟ ΧΡΩΜΑ ΤΗΣ... ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΥ..!!!

-Τι χρώμα έχουν τα όνειρα;

-Τα όνειρα; Τα όνειρα έχουν το χρώμα του δειλινού.

-Τι χρώμα έχει η χαρά; 

-Το χρώμα του μεσημεριού αστεράκι μου.

-Και η μοναξιά; 

-Η μοναξιά έχει χρώμα μενεξεδί.

-Τι όμορφα που είναι τα χρώματα! Θα σου χαρίσω ένα ουράνιο τόξο,να το ρίχνεις επάνω σου όταν κρυώνεις.

-Και η αγάπη; Ξέχασα να σε ρωτήσω τι χρώμα έχει η αγάπη;

-Το χρώμα που έχουν τα μάτια του Θεού.

Τι χρώμα έχει ο έρωτας;

-Ο έρωτας έχει το χρώμα του φεγγαριού όταν είναι πανσέληνος!

                           Αλκυόνη Παπαδάκη.

Από τα ωραιότερα αποσπάσματα  από το βιβλίο της  "Το χρώμα του φεγγαριού."

Και εδώ απολαύστε ένα βίντεο που βρήκα.

Ήταν το πρώτο δικό της βιβλίο που είχα διαβάσει το 95....με μάγεψε  με τον ποιητικό της λόγο...και ήταν η αφορμή να αρχίσω να γράφω .. τις σκέψεις μου... επηρεασμένη από το ύφος της που ταίριαζε τόσο πολύ στην ψυχή μου...από τότε έγινε η αγαπημένη μου συγγραφέας..!!

Τι άλλο ομορφότερο θα μπορούσα να βάλω σήμερα που έχει πανσέληνο!!!

Αυτό που θα διαβάσετε εδώ (το είχα βάλει και παλαιότερα...)  και εννοείτε ότι δεν υπάρχει σύγκριση ...προς θεού με το πρώτο μισό της ανάρτησης μου.!!

Απλά μιλά για τι ίδιο θέμα.! 

Την πανσέληνο.!

Κρεμάστηκε το φεγγαρόφωτο επάνω στις 

κεραμιδένιες στέγες.

Γλιστρώντας στους λευκούς ασβεστομένους τοίχους, τρύπωσε γεμάτο περιέργεια μέσα από τις γρίλιες.

Μικρές χλομές, παράλληλες γραμμές, φώτισαν 

για λίγο το σκοτεινό δωμάτιο.

Τις παρακολούθησα με την άκρη του ματιού μου

να σκαρφαλώνουν αργά, νωχελικά, προς το ταβάνι. 

Αχτίνες φωτός που ψαχούλευαν μέσα στην ψυχή μου σαν να μου έλεγαν.

Τι γυρεύεις εκεί μέσα κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους;

Δες! η νύχτα σε καλεί να σου χαρίσει την πανσέληνο!!

Να την πάρεις στις χούφτες σου και να σκορπίσεις την λάμψη της ολόγυρα.

Να σκεπάσεις την ασκήμια του κόσμου.!!!

                                                              20-8-95

Να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα.. και κάτι όμορφο που άκουσα ...πως το χαμόγελο είναι το μακιγιάζ του προσώπου.!!φορέστε το και βγείτε στο κόσμο.!!

Χαίρομαι όταν τα λέμε ..σας ευχαριστώ..!

ΦΕΓΓΑΡΙ..... ΠΑΡΑΓΓΕΛΝΩ... ΣΟΥ..!!!!

          Φεγγάρι παραγγέλνω σου

          στην αγαπώ όντες φτάσεις

          στα χείλη της ένα φιλί

          ν αφήσεις μην ξεχάσεις.!!

Κάποτε είχα πει πως ήθελα του φεγγαριού να γράψω μαντινάδες.... θα ήθελα να του τις  αφιερώσω απόψε που έχει πανσέληνο...!!!!

          Φεγγάρι μου ολόγιομο

          πως να σου βρω ψεγάδι

          που λάμπεις σαν το πρόσωπο

          τσ αγάπης μου το βράδυ.!!

          Μ αστροφεγγιά μ ορκίστηκες

          μάρτυρας το φεγγάρι

          όσο η γη θε να γυρνά

          άλλος δεν θα σε πάρει..!!

          Μην κοιμηθείς φεγγάρι μου

          στσ αγάπης μου το στρώμα

          είναι μικρή κι αμάθητη

          και δεν φιλάει ακόμα..!!

           Με γέλασες φεγγάρι μου

            κι εψές αργά δεν βγήκες

           κι αντί να βγεις στον ουρανό

           στην κάμαρα της μπήκες.!!

           Φεγγάρι μου ανέ την εδείς

           μην την πολυξανοίξεις

           γιατί βαθιά μες την καρδιά

            πληγές θα μου ανοίξεις..!!

            Χωρίς φεγγάρι η βραδιά

            είναι κι απόψε πάλι

            γιατί ήρθε και κοιμήθηκε

            στην εδική σου αγκάλη..!!

            Απόσταγμα του φεγγαριού

            θα πιω για να μεθύσω

            τα μαύρα μάτια σου μικρή

            να τα ξελησμονήσω..!!

            Πολλές καρδιές φεγγάρι μου

            μνώγουνε στ όνομα σου 

            και καρτερούν κάθε βραδιά

            το φεγγαρόγνεμα σου..!!

            Ξόμπλια και κανακίσμστα 

            σου τραγουδώ φεγγάρι

            άλλο αστέρι τ ουρανού

            δεν έχει τέτοια χάρη..!!

 αφού  του αφιερώσαμε  μαντινάδες.. ας συνεχίσουμε..με δυο στιχάκια...

 ΝΑ Μ ΑΓΑΠΆΣ.....

Κόσμος κλεισμένος σε καθρέφτη

κι ένα φεγγάρι που όλο πέφτει

μέσα στα δίχτυα της αγάπης

νύχτα που γίνεσαι σατράπης

και με πονάς.

Κόσμος κλεισμένος σε καθρέφτη

κι ένα φεγγάρι που όλο πέφτει

μέσα στων αστεριών τ ασήμι

κι απ την αγάπη του σου δίνει

να μ αγαπάς.!! 

όλα του φεγγαριού..του πρέπουνε...!!!!!

όπου κι αν είστε απόψε μπλοκογειτονάκια μου σηκώσετε τα μάτια σας..κοιτάξετε την πανσέληνο 

κι ονειρευτείτε..!!!!!

Μισό.... αιώνα...... ΜΑΖΙ....!!!!!!!

Κάποτε.....πρίν από πολλά πολλά χρόνια...... ήτανε δυο μικρα δεντράκια το ένα ήταν στο βορρά......
                                                         το άλλο στο Νότο...
Τώρα πως έγινε να βρεθούνε φυτεμένα  μαζί  σ ένα τόπο   κανείς δεν ξέρει....ίσως η μοίρα τους ...ισως η τύχη τους......ισως το πεπρωμένο τους.
Πες τε το όπως θέλετε...
Τα δυό μικρά δεντράκια ήταν....αδύνατα...πάνω που βγάζαν τα πρώτα τους φιλαράκια...
Το ένα ήταν ενας πλάτανος....

και το άλλο μια λυγαριά...τοσο μκρή και ντελικάτη που έλεγες πως με το παραμικρό φύσημα τ ανέμου θα σπάσει...ομως ο νεαρός πλάτανος ήταν εκει... και εκεινη ήξερε πως δεν θα την αφηνε να παθει τίποτε...

Σιγά σιγά με  τα χρόνια ο πλάτανος   έγινε ένα όμορφο γερό δέντρο..γεμισε φύλλα και απλωσε τα  κλαδιά..του.... πανω απο την λυγαριά..

Το θεωρούσε καθήκον του να την προστατεύει....
Τους χειμώνες χαμήλωνε τόσο τα κλώνια  του ...ωστε να μην μπορεί ο βοριάς που φυσούσε να την παγώσει....
 Τα καλοκαίρια  πύκνωνε πολύ τα μεγαλα του φύλλα να μην την ζεστένει τόσο  πολύ ο ήλιος και την κάψει...
Και εκεινη θέλοντας να τον ευχαριστήσει άνθιζε...και σήκωνε οσο μπορούσε ψηλά σαν να ήθελε να τον φτάσουν....  τα μικρα της λουλουδάκια....

Οσο μεγάλωναν τοσο οι ρίζες τους άπλωναν... και εφτασαν το ένα τ αλλο και μπλέχτηκαν   τοσο που δεν μπορούσες πια να τις ξεχωρίσεις...

Τα χρόνια πέρασαν.....μισός αιώνας!!!!!!!...... το κορμί του γέρου πλάτανου ... εβγαλε ρόζους...που μαρτυρούσαν τα χρόνια που τον βάρεναν.....

και η μικρή λυγαριά δεν έβγαζε πια τόσο καταπράσινα  φύλλα.....πως  πέρασαν τόσα  χρόνια... και δεν το είχαν καταλαβει;...

Δεν τους αφησε να το καταλαβουν..... η αγαπη ...η τρυφερότητα.....η κατανόηση...ο σεβασμός...η προσφορά... που ειχαν ο ενας για τον άλλο..

                ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΣΟΥ........!!!!!!!!!!!!!

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ...ΓΙΑ ..ΟΛΑ ΤΑ ΠΛΑΣΜΑΤΑ........

Μπλέ....πανσέληνος!!!

Ασημένιο μονοπάτι φεγγαρόσκονης μέσα στο μπλέ της θάλασσας!!!

Μαγευτικό!!!!

Βγήκε να βολτάρει πάνω απο τις πόλεις...τους δρόμους τα σπίτια....

Σκαρφάλωσε  πάνω στις κεραμιδένιες στέγες ... και γλυστρώντας στους λευκούς  ασβεστωμένους τοίχους, τρύπωσε γεμάτο περιέργεια ανάμεσα στις κλειστές γρίλιες ......

Μικρές χλωμές ασημενιες γραμμές ... φώτισαν για λίγο το σκοτεινό δωμάτιο...

Της παρακολουθούσα με την άκρη του ματιού μου να σκαρφαλώνουν ... αργά ... αργά ... προς το ταβάνι....

Αχτίνες φωτός, που ψαχούλευαν την ψυχή μου σαν να μου έλεγαν..!!!!

Τί γυρευεις εκεί μέσα κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους;

Δές η νύχτα σε καλεί.. να σου χαρίσει την πανσέληνο...!!! 

Να την πάρεις στίς χούφτες σου και να σκορπίσεις την λάμψη της ολόγυρα....

Να σκεπάσεις την ασκήμια του κόσμου..!!!!!

Τί ομορφα θα ήταν να το καταφέρναμε αυτό Ρόζυ μου έ;;;

Γύρισε και με κοίταξε με τα όμορφά της μάτια..χωρίς να πεί λέξη...

μάλλον συνφωνείς έ;; 

Και εσύ θέλεις απόψε να βολτάρεις έξω; τι σου κάνει όμως μια πανσέληνος;;

Να είχες ένα ταίρι Ρόζυ μου..θα το βλέπατε παρέα το ολόγιομο φεγγάρι..!!!!έβγαλε έναν αναστεναγμό και κουλουριάστηκε στα πόδια μου..

 Εμένα ομως θα μου επιτρέψεις να αφιερώσω απόψε ένα στίχο στον Σμαραγδένιο μου... θα του πώ....

Στου ουρανού το περιβόλι ανεβήκαμε

κι απο το φώς των αστεριών του ζαλιστήκαμε

έναν δικόμα εκει φιάξαμε παράδεισο

και το κλειδί του το πετάξαμε στην άβυσο.

Εσύ και εγώ,με μια πανσέληνο μονάχα για οδηγό,

στις αγκαλιάς σου πήγαινέ με τα 

ταξίδια,

για μια ζωή που δεν θα είναι πιά η ίδια.

Θέλω τον κόσμο να ξεχάσουμε τον άσκημο,

καιτις καρδιές μας να κρεμάσουμε παράσημο,

πανω στο πέτο μιας ολόγιομης σελήνης,

κι απ την αγάπη μας να δώσουμε και κείνης...!!!!

τι λές  θα του αρέσει;

κούνισε την ουρά της ενθουσιασμένη

Της χαίδεψα λίγο το κεφάλι..και σε λίγο άρχισε να ροχαλίζει!!!!

Τί μου θύμιζε ..τι μου θύμιζε το ροχαλητό;....

Μα...και βέβαια!!!! ποιόν άλλο;; 

Τον Πάκη..!!τον τριχωτό έρωτα της  της Elenas art...   και ξαφνικά μια ιδέα άστραψε στο μυαλό μου...

Ξύπνα Ρόζυ...να δείς...!!!

άνοιξε τα μάτια της και της λέω.....να σου συστήσω τον Πάκη..

δες τον!! είναι φατσούλα σαν εσένα...σου αρέσει;;; 

Γάβ..γάβ..(δυο γάβ είναι ναί)καί κούνησε με χαρά την ουρά της..

Καλά Ρόζυ μου πως κάνεις έτσι;;; το καταλαβαμε οτι σου άρεσε...σταμάτα να κουνάς την ουρά σου...κάτσε φρόνιμα...ακομα δεν τον είδες...απά..πά.πά.. να του στήλουμε και άλλες φωτό σου να σε δεί;;;το ξέρεις οτι και με τον Σμαραγδένιο γνωριστήκαμε με φωτό;; δεν σου το είπα έ;;;ολα θέλεις να τα ξέρεις πιά;; έλα παρε πόζα ...

Μπράβο κορίτσι μου αλλη μία;;

Πολύ ωραία... θα του κάνεις καλή εντύπωση..χι..χι..

Ξέρεις;....είναι λίγο ζηλιαρούλης 

και θελει να του δείξουμε την αγάπη μας με στίχους... και επειδή εμείς είμαστε κορίτσια που δεν χαλαμε χατίρια λέω να του αφιερώσουμε ένα συνφωνείς;

Γάβ..γάβ..γάβ...ααααα!!!! ωραία...

Λοιπόν να του πούμε........

Φίλε Πάκη είσαι φάτσα

κι είσαι απ την ίδια ράτσα

με την Ρόζυ την φλοκάτη

πού ναι και αυτή φευγάτη.

Αν σ αρέσει πές το τώρα

και μην χάνεις ούτε ώρα

κάτω απ του φεγγαριού τον δίσκο

μια χαρά Πάκη σε βρίσκω.

Δές την Ρόζυ την ναζιάρα

πού ναι.πες το μια κουκλάρα

κι αν σου κάνει και της κάνεις

γρήγορα καιρό μην χάνεις.

Μια εσύ και μια εκείνη 

δείτε αντάμα την σελήνη..!!!!

Γάβ...γάβ..γαβ... σου άρεσε έ;;;

Ε!!! δεν πιστεύω να μην του άρέσει;;; ολόκληρη ανάρτηση κάναμε για ελόγου του!!!

 Ελα Ρόζυ μου πάμε να δούμε την πανσέληνο να σκεπάσουμε την ασκήμια του κόσμου...!!!!!!