Κεντρική ιδέα πλοκής:
"Μια γυναίκα, επισκέπτεται έναν επώνυμο συγγραφέα. Τού κάνει μια ελκυστική πρόταση να της γράψει τη βιογραφία της. Ο συγγραφέας θα την αναζητήσει τις αμέσως επόμενες μέρες για να προχωρήσουν. Η γυναίκα όμως έχει εξαφανιστεί"
πηγή
Αλεξάνδρεια έτος 1960. Η ζέστη ήταν αφόρητη. Ο Λίβας, ο καυτός άνεμος της ερήμου, έμπαινε στα ορθάνοιχτα παράθυρα από παντού.
Ένας ανεμιστήρας ταβανιού, προσπαθούσε να σκορπίσει λίγη δροσιά στο γραφείο του Ασάντ Ρασίτ, που κάθε τόσο σκούπιζε τον ιδρώτα από το μέτωπό του!
Από τον δρόμο ακουγόταν οι φωνές από το πολύβουο ανθρωπομάνι αφού η ζωή δεν σταματούσε όλο το εικοσιτετράωρο. Το πλήθος, πήγαινε πάνω κάτω, άλλοι διαλαλώντας την πραμάτεια τους και άλλοι απλά για να βολτάρουν. Το γραφείο του βρισκόταν σε ένα στενό κοντά στην μεγάλη πλατεία της Αλεξάνδρειας.
Πολυγραφότατος ο Ασάντ, ήταν ένας από του πιο διάσημους συγγραφείς μυθιστορημάτων της Αιγύπτου. Τα βιβλία του γινόταν μπέστ σέλερ μόλις κυκλοφορούσαν, αφού πραγματεύονταν το μυστήριο και την αγωνία, την οποία κρατούσαν μέχρι την τελευταία τους σελίδα τον αναγνώστη τους.
Αυτό το απόγευμα παρόλη την ζέστη που τον ταλαιπωρούσε, ήταν πολύ ευχαριστημένος, αφού μόλις είχε βάλει την λέξη ΤΕΛΟΣ σε ένα ακόμη μυθιστόρημα του.
Δεν πρόλαβε να ακουμπήσει στην πλάτη της καρέκλας του και ακούστηκε ένας διακριτικός χτύπος στην πόρτα. Παραξενεύτηκε, γιατί δεν περίμενε κανέναν αυτή την ώρα.
-Εμπρός, είπε και η χροιά της φωνής του έδειχνε περιέργεια.
Η πόρτα άνοιξε και στο άνοιγμα της φάνηκε μια γυναίκα, που θα ήταν γύρω στα 45-50 χρονών από ότι κατάλαβε ο Ασάντ. Ξανθιά, όμορφη, ντυμένη με ένα κομψό ταγιέρ.
-Παρακαλώ; Τι θα θέλατε; σε τι μπορώ να σας φανώ χρήσιμος;
-Πριν σας πω τι θέλω, επιτρέψτε μου να σας συστηθώ. Λέγομαι Ολίβια Ρόμπερτς αρχαιολόγος. Γεμάτη αυτοπεποίθηση του έτεινε το χέρι της, και θα ήθελα να σας παρακαλέσω να γράψετε την αυτοβιογραφία μου.
-Πως είπατε; μα εγώ δεν έχω ασχοληθεί ποτέ με αυτό το είδος κυρία Ρόμπερτς, μήπως απευθύνεστε σε λάθος άνθρωπο;
-Δεν θα έκανα τέτοιο λάθος πιστέψτε με, ξέρω σε ποιον απευθύνομαι κύριε Ρασίτ και νομίζω ότι είστε ο πιο κατάλληλος γι αυτό! Μην βιαστείτε παρακαλώ να μου απαντήσετε, θα σας αφήσω την κάρτα μου. Παρακαλώ σκεφτείτε το με την ησυχία σας και με ενημερώνετε όταν το αποφασίσετε. Άπλωσε το χέρι της να τον χαιρετίσει σημάδι πως δεν ήθελε να πει τίποτα παραπάνω. Μέχρι εκείνος να συνειδητοποιήσει τι έγινε, πριν λίγο, η πόρτα έκλεισε πίσω της!
Η Ολίβια Ρόμπερτς με διδακτορικό αρχαιολογίας, λάτρευε από μικρή την αρχαία ιστορία και τα μυστήρια της Αιγύπτου. Εξ ου και η διατριβή της γύρω από αυτό το θέμα! Όνειρό της ήταν, (και το οποίο και έγινε πραγματικότητα,) να επισκεπτόταν κάποια στιγμή την Αίγυπτο και να ασχοληθεί με τις ανασκαφές! Με το που πάτησε το πόδι της στο Κάϊρο, η καρδιά της τις έλεγε πως αυτή η απόφασή της ήταν η σωστή και περίμενε με αγωνία να πάρει την άδεια να αρχίσει την ανασκαφή, μαζί με το συνεργείο της, για την οποία είχε πολλές ελπίδες πως θα εύρισκε αυτό για το οποίο είχε έρθει εδώ. Δεν είχε πει τίποτα και σε κανέναν για το μυστικό που έκρυβε μια περγαμηνή που είχε πέσει στα χέρια της πριν από καιρό. Ήταν αυτή που της έδωσε την ώθηση να επισπεύσει την αποστολή της!
Το αυτοκίνητο καταβρόχθιζε τα χιλιόμετρα πηγαίνοντας για την δυτική όχθη του Νείλου, στην κοιλάδα των Βασιλέων, μια νεκρόπολη που βρίσκεται απέναντι από το σημερινό Λούξορ. Εκεί πήγαινε για να βρει αυτό που έψαχνε. Τότε δεν ήξερε πως η ζωή της θα βρισκόταν σε κίνδυνο μετά την ανακάλυψή της!
Οι πιο πολλοί τάφοι είχαν συληθεί, αφού ιστορίες για κρυμμένους θησαυρούς κυκλοφορούσαν ανάμεσα τους. Όμως ακόμα και έτσι δεν έπαυαν να γεμίζουν με θαυμασμό τα μάτια όσων τα έβλεπαν για πρώτη φορά. Ιερογλυφικά σκαλισμένα στους βράχους και αίθουσες γεμάτες καταπληκτικές τοιχογραφίες, ιστορούσαν τις ζωές των Φαραώ. Μιλούσαν για την τέχνη των αρχαίων Αιγυπτίων. Περνώντας μέσα από σκοτεινούς λαβυρινθικούς διαδρόμους, η Ολίβια ανατρίχιασε καθώς είχε την εντύπωση πως κάποιος την παρακολουθούσε. Με περισσότερη προσοχή και τα νεύρα της τεντωμένα, πλησίασε στον νεκρικό θάλαμο και τον τάφο με την μούμια, που είχαν ανακαλύψει την προηγούμενη μέρα. Με πολύ προσοχή έβγαλε ένα μικρό σουγιά και άρχισε να κόβει τις γάζες στο μέρος της καρδιάς. Η άσκημη μυρωδιά από την ταριχευμένη μούμια, της ανακάτεψε το στομάχι. Όμως έπρεπε να βγάλει σε πέρας την αποστολή της. Αχ ας ήταν τυχερή μουρμούρησε και να εύρισκε αυτό που πίστευε πως υπήρχε εκεί μέσα. Με την αίσθηση πως έκανε ιεροσυλία, έβαλε το χέρι της μέσα στην μούμια και εκεί στο μέρος της καρδιάς άγγιξε τον πολύτιμο σκαραβαίο! Με τρεμάμενα χέρια τον φώτισε με το φακό που κρατούσε και έμεινε άφωνη με την λάμψη του! ήταν ένας χρυσός σκαραβαίος στολισμένος με πολύτιμα πετράδια! Ακριβώς όπως τον περιέγραφε η περγαμηνή! Σίγουρα θα ήταν μια μεγάλη ανακάλυψη...από τώρα σκεφτόταν την παρουσίαση που θα έκανε στο κοινό! Δεν πρόλαβε να τελειώσει την σκέψη της και ξαφνικά ένιωσε ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι. Έχασε τον κόσμο πέφτοντας κάτω. Όταν συνήλθε βρέθηκε στο σκοτάδι, δεμένη και φιμωμένη στο υγρό πάτωμα, ενώ ο σκαραβαίος είχε εξαφανιστεί! Προσπάθησε να λυθεί, αλλά ήξερε πως αυτό ήταν ακατόρθωτο.
Δεν μπορούσε να καταλάβει πόση ώρα, ή ώρες είχαν περάσει. Μέχρι εδώ ήταν σκέφτηκε και να φωνάξω βοήθεια, κανένας δεν θα με ακούσει. Η ομάδα μου είναι σε κάποιο άλλο σημείο. Ξαφνικά, πέρασε από την σκέψη της ο σουγιάς που είχε.
-Ίσως αν είμαι τυχερή να μου έχει πέσει κάπου εδώ γύρω σκέφτηκε και άρχισε να ψάχνει στα σκοτεινά το πάτωμα. Εκεί που έκανε την προσπάθεια να βρει τον σουγιά, σαν να της φάνηκε πως είδε κάποιο φως και άκουσε να φωνάζουν το όνομα της!
- Αχ να σκεφτούν να ψάξουν εδώ! Κράτησε την ανάσα της! Δεν περίμενε πολύ, η ομάδα της φάνηκε από το στενό πέρασμα και την είδε ευτυχώς!
Με ανακούφιση τα πνευμόνια της γέμισαν καθαρό αέρα καθώς την έβγαζαν έξω και άρχισε να συνέρχεται, λέγοντάς τους τι είχε ανακαλύψει και πως έχασε τον σκαραβαίο μέσα από τα χέρια της.
Όλη η ομάδα, καμιά δεκαριά άτομα κοιτάχτηκαν μεταξύ τους. Κάποιος όμως έλειπε και επόμενο ήταν οι υποψίες να πέσουν επάνω του! Το σίγουρο ήταν πως θα τον έψαχναν, ακόμη και στην άκρη της γης να πήγαινε!
Στο μεταξύ στην Αλεξάνδρεια ο Ασσαντ μάταια προσπάθησε να επικοινωνήσει με την παράξενη επισκέπτριά του χωρίς να τα καταφέρει!
Πάνω που έκανε αυτές τις σκέψεις χτύπησε το τηλέφωνό του και στην άλλη μεριά της γραμμής άκουσε την φωνή της να τον ρωτάει τι αποφάσισε!
Όταν εκείνος γεμάτος περιέργεια της έδωσε καταφατική απάντηση και την ενημέρωσε πως την γύρευε για να της το το πει, εκείνη του είπε πως δεν θα μετάνιωνε για την απόφασή του, αφού η βιογραφία της θα είχε και συνέχεια, μαζί με όλα αυτά που αντιπροσώπευαν τα βιβλία του την αγωνία και μυστήριο!
ΤΕΛΟΣ
Για να μπορέσω να γράψω αυτή την μικρή ιστορία-διήγημα,(δεν ξέρω αν έχει μυστήριο,) διάβασα σχετικά άρθρα για την Αίγυπτο, όπως ονόματα και τοποθεσίες! Τις πληροφορίες για τον σκαραβαίο τις πήρα από αυτό το κείμενο. Είχε πολύ ενδιαφέρον.
"Μέχρι την περίοδο του Νέου Βασιλείου (1550-1070 π.Χ.), οι σκαραβαίοι είχαν αποκτήσει σημαντική θρησκευτική σημασία και ήταν χαραγμένοι με ονόματα θεών ή θρησκευτικών προσώπων. Μεγαλύτεροι σκαραβαίοι, γνωστοί ως «Σκαραβαίοι Καρδιάς», χρησιμοποιήθηκαν επίσης σε ταφικό πλαίσιο για να βοηθήσουν τον νεκρό στη μετά θάνατον ζωή. Θα μπορούσαν είτε να τοποθετηθούν σε έναν τάφο είτε μέσα στα περιτυλίγματα της μούμιας του νεκρού, κυρίως στην κορυφή της καρδιάς. Για τους αρχαίους Αιγύπτιους, η καρδιά ήταν η έδρα του μυαλού."
Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στο δρώμενο που κανει ο Γιάννης, από το Ηδύποτο.. δεν ξέρω αν πληρούσα σωστά τους όρους φίλε μου, αλλά να σε ευχαριστήσω για την προσπάθεια που έκανα με αιτία το δρώμενο σου!
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να περνάτε όμορφα με ότι κάνετε...αυτό θα σας φέρει το χαμόγελο στα χείλη σας! Μην το ξεχνάτε πλιζζζ!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!
.png)
