Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κειμενο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα κειμενο. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 13 Ιουνίου 2016

ΟΛΑ ΜΑΖΙ....ΣΕ ΜΙΑ.. !!!




 ΤΟ ΤΑΜΑ 

Άνοιξε την πρόσκληση του γάμου τους και κοίταξε ευτυχισμένη τα δύο χρυσά άλφα τα αρχικά τους Αργύρης-Άρτεμη να είναι αγκαλιασμένα  όπως εκείνη με τον Αργύρη της.
προκαλούσαν συγγενείς και φίλους να βρεθούν κοντά τους την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής τους.
Χαμογέλασε. Όλα ήταν όπως τα είχε ονειρευτεί.
Από τότε που ήταν μικρά παιδιά  από το σχολείο ακόμα αγαπούσε τον Αργύρη με την αγάπη εκείνη την άδολη που μόνο τα παιδιά ξέρουν .
 Μία τάξη μεγαλύτερος ήταν, αλλά σε όλα τα παιχνίδια την υπερασπιζόταν όταν την πείραζαν τα άλλα παιδιά.
Μεγαλώνοντας  μεγάλωνε και η αγάπη που είχαν οι δυο τους
Θα σου χτίσω ένα μεγάλο παλάτι  και θα σε κάνω βασίλισσα Αρτεμώ μου της έλεγε όταν βρίσκονταν στα κρυφά πίσω από το εξωκλήσι της Βαγγελίστρας
Έτρεμε σαν πουλάκι όταν ακουμπούσε τα χείλη του στα δικά της και βούλιαζε στους ωκεανούς των γαλάζιων  ματιών του η Αρτεμώ. ποτέ δεν μπόρεσε να μετρήσει τις πολύχρωμες πεταλούδες που πετάριζαν γύρω τους, σε κάθε άγγιγμα του..
Και ήρθε ο καιρός που ο Αργύρης έπρεπε να φύγει. 
Είχε περάσει στην κοντινή πόλη  στην σχολή εμποροπλοιάρχων που ήταν και το όνειρό του..την αγαπούσε την θάλασσα όπως και την Αρτεμώ του.
Ήταν ο πρώτος μικρός χωρισμός τους και η Αρτεμώ  ένοιωσε την καρδιά της να πονά για πρώτη φορά.
Που να φανταζόταν ότι η ζωή της δίπλα στον Αργύρη θα ήταν από εδώ και πέρα πολλοί μικροί αποχαιρετισμοί.
Όταν είχαν αποφασίσει να ενώσουν τις ζωές τους τους είχε γίνει πια συνήθεια  το μαζί και χώρια.
Είχαν ορκιστεί από την πρώτη φορά που φιλήθηκαν πίσω  από το ξωκλήσι της Βαγγελίστρας.. ότι και να συνέβαινε στην ζωή τους θα ήταν για πάντα μαζί.
Η Αρτεμώ  έγινε δασκάλα. Λάτρευε τα παιδιά γι αυτό διάλεξε και αυτό το επάγγελμα.
Ήταν τυχερή γιατί την μετέθεσαν στο χωριό τους, αφού η προηγούμενη  δασκάλα είχε φύγει και το σχολειό χρειαζόταν μια δασκάλα.
Ήταν πολύ ευτυχισμένοι και ο γάμος τους έγινε το καλοκαίρι  μέσα σε χαρές και γλέντια μαζί με όλο το χωριό να χαίρεται για την ευτυχία τους, μέχρι το πρωί που ο ήλιος αγουροξυπνημένος, άρχισε να απλώνει τις αχτίνες του  να φωτίσει την μέρα.!
Τον ήθελε ολότελα  δικό της η Αρτεμώ τώρα που έγιναν ανδρόγυνο. Δεν ήθελα πια να τον μοιράζεται με την θάλασσα.
Το ήξερε αυτό ο Αργύρης  την λάτρευε την Αρτεμώ του και δεν ήθελε να την  στεναχωρεί.
 Είχε σκοπό να  αφήσει την θάλασσα  μόλις ταχτοποιούσαν τα οικονομικά τους.
Κάθε φορά που μπάρκαρε εκείνος, η Αρτεμώ πήγαινε στην Βαγγελίστρα της, άναβε ένα κερί και την παρακαλούσε να της τον προσέχει.
 Ήρθε ο χειμώνας βαρύς με τον  ουρανό   να   έχει κατεβάσει τα πιο μαύρα του σύννεφα  ενώ ο άνεμος λυσομανούσε σηκώνοντας τεράστια κύματα σαν να ήθελαν να καταπιούν το καράβι που βρέθηκε  μέσα σ αυτήν την θύελλα.
Ο καπετάνιος κατάλαβε ότι τα πράγματα ήταν δύσκολα..
Βαγγελίστρα μου βόηθα..!!! έκανε τον σταυρό του ο Αργύρης.
Δεν πρόλαβε να αποσώσει τα λόγια του και το καράβι άρχισε να γέρνει. ίσα που πρόλαβαν να πέσουν μαζί με το πλήρωμα στην θάλασσα.
Πάντα γέμισε η ψυχή της με φόβο όταν έβλεπε τον καιρό μπουρουνιασμένο.
Θα ήθελα να μπορούσε να πάρει μια κιμωλία και να τον σβήσει από μέσα της αυτόν τον φόβο. Όμως δεν μπορούσε, γιατί εκείνος τρύπωνε ακόμα πιο βαθιά μέσα της.
Βαγγελίστρα μου βόηθα..!! και εγώ θα έρχομαι να σου ανάβω κάθε μέρα το καντήλι σου.
Με την αγωνία στην καρδιά  ξάπλωσε αλλά δεν την έπαιρνε ο ύπνος
Αξημέρωτα άνοιξε την τηλεόραση την ώρα που ο παρουσιαστής των ειδήσεων  έλεγε για το ναυάγιο της ΕΛΠΙΔΑΣ και πως σώθηκαν όλοι οι ναυτικοί μαζί με τον καπετάνιο τους τους περισυνέλεξαν ταλαιπωρημένους αλλά ζωντανούς. σε λίγες μέρες θα γύριζαν στην πατρίδα.
Σε ευχαριστώ Βαγγελίστρα μου!!! έκανε τον σταυρό της η Αρτεμώ, και ξεκίνησε  για το τάμα της.
Από τότε και για όλα τα χρόνια της ζωής της έβλεπαν οι συχωριανοί την Αρτεμώ ακόμα  με το μπαστουνάκι της και τα άσπρα της μαλλιά να ανεβαίνει στο ξωκλήσι της Βαγγελίστρας για να ανάψει το καντήλι της Της.
Αυτή ήταν ολόκληρη η ιστορία μου στο παιχνίδι των λέξεων (κόψαμε αρκετά γιατί ξεπερνούσε το κείμενο τον αριθμών των λέξεων ) που κάνει ως γνωστό πάντα με πολύ επιτυχία η φίλη μας η Μαρία .. 
την πρωτιά την πήρε επάξια η Κανελλάκη μας με το Απάγκιο της..!!!


                       Κομμένες ανάσες στην σκοτεινιά
                             γυρεύουν ένα ξάγνατο.
                            Ένα μικρό άσπρο σημαδάκι,
                            να τις τραβήξει από εκεί.

Έλαβε μέρος στις 25 λέξεις που διοργανώνει με επιτυχία η Μαρία που έχει το Κείμενο

Η Πρωτιά στις 25 λέξεις ανήκει στην ποιήτρια φίλη μας την Ελένη να περάσετε να δείτε διαμάντια της

Και η τελευταία κυριολεκτικά συμμετοχή μου .... όχι καλέ μην σας πιάσει κόλπος .. θα ξαναπάρω μέρος.. απλά τελευταία στην σειρά λέω...ήταν  η φωτογραφία μου αυτή.. στον διαγωνισμό φωτογραφίζειν που κάνει πάλι η Μαρία...στο άλλο της μπλοκ ..Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά
                                  Όλα στο κόκκινο ήταν ο τίτλος της.. 

Πρώτη και καλύτερη ήρθε η φωτογραφία της Μαρίας...απολαύστε τη στο χώρο της.. φίλοι μου !!!
Σας ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου παρεούλα που αφήνετε ... έστω και λίγο...από τον πολύτιμο χρόνο σας ...καλή εβδομάδα σας εύχομαι..και  μην ξεχνάτε να χαμογελάτε ακόμα και στα δύσκολα... το ξέρω επαναλαμβάνομαι αλλά σκεφτείτε τι θα ήταν η ζωή μας χωρίς  το χαμόγελο..ε;  






Σάββατο 30 Απριλίου 2016

Συλλογικό διήγημα η Σοφίτα... < Μια ανάσα πριν την αλήθεια..!!!>

                                                        η Σοφίτα
            
                                                Φοβάμαι να μην κάνω κακό και σε εκείνη με την ζήλεια μου όπως έκανα και με σένα .
Μακάρι να μην είχε χαθεί ο Γιώργος θα είχατε κάνει μια ωραία οικογένεια.
 Εδώ σταματά η  Ρένα  που μου έδωσε  πολύ ωραία πάσα..και τον τίτλο  και...συνεχίζω..

Σε κάθε λέξη που διάβαζε η Σόφη από το ημερολόγιο της Τούλας, γινόταν μέσα της ένας σεισμός.
Πόσα μυστικά κρυμμένα βγήκαν στην επιφάνεια!! 
Το μυαλό της προσπαθούσε να συναρμολογήσει  όλα αυτά που της φαινόταν ένα μπερδεμένο κουβάρι.
Επρεπε να βάλει σε τάξη όλες  τις πληροφορίες που διάβαζε χωρίς ανάσα στο ημερολόγιο και να συνδέσει μεταξύ τους γεγονότα και καταστάσεις .
Ξεφύλλιζε τις σελίδες του και έβλεπε μέσα εκεί να ξετυλίγεται οι ζωή των δύο αδελφών και την αιτία που είχαν αυτήν την ψυχρότητα μεταξύ τους.
Είχαν αγαπήσει και οι δύο τον ίδιο άντρα.. τον πατέρα της!!
Μακάρι να ζούσε εκείνος. Θα απαντούσε σε  πολλές απορίες της.
Ομως είχε χαθεί όπως της είχε  πει η μητέρα της  ενώ  βρισκόταν στο κατάστρωμα   σε μια φουρτούνα όταν ένα μεγάλο κύμα τον παρέσυρε μαζί του  στο βυθό και χάθηκε.
Η Τούλα ..ήταν η τελευταία από τους συγγενείς της που έφυγε από την ζωή..
Οι ερωτήσεις της έπρεπε βρουν απαντήσεις  για να ηρεμήσει και να συνεχίσει την ζωή της.
Ελπιζε  μέσα  ότι μέσα  σ αυτό το ημερολόγιο θα έβρισκε την αλήθεια που γύρευε..   όμως ακόμα και εκεί μέσα κάτι τις έλεγε ότι δεν τα έγραφε όλα η θεία της .
Ξαφνικά θυμήθηκε  τα αποκαϊδια που είχε δει μέσα στο σταχτοδοχείο όταν είχανε πάει μαζί με τον Ορέστη στο σπίτι της!!  
Τι να έγραφε το γράμμα που έκαψε; Το βλέμμα της ήταν ακόμα γεμάτο ερωτηματικά.!
Είναι αλήθεια ότι το ημερολόγιο της έδωσε αρκετές απαντήσεις  όχι όμως τόσο αρκετές..ώστε να λύσει όλες της τις απορίες.!!
 Τι περίμενε ακόμα να μάθει τα ήξερε όλα πια..η.. σχεδόν όλα; 
Αγάπη μου δεν μπορώ να σε βλέπω να βασανίζεσαι άλλο!!
Η φωνή  του Ορέστη την έβγαλε από την σκέψη της.
Μήπως ήταν ώρα να σταματήσει να ψάχνει για κρυμμένα μυστικά;
Να το πάρει απόφαση και να συνεχίσει την ζωή της μαζί με τον Ορέστη τον μόνο άνθρωπο που την αγαπούσε και στάθηκε δίπλα της .!! 
Ηταν τόσο τυχερή που τον είχε φέρει η μοίρα κοντά της.!!.
Οι δικοί της είχαν φύγει όλοι από την ζωή!! και όσα άλλα μυστικά και αν υπήρχαν  τα πήραν μαζί τους.
Όμως;  γιατί δεν την ικανοποιούσαν όσα είχε διαβάσει στο ημερολόγιο;
Είχε απορροφηθεί από το διάβασμα και από τις αποκαλύψεις του.. που δεν είχε καταλάβει πως πέρασε η ώρα.
Ο Ορέστης  περίμενε υπομονετικά  να τελειώσει χωρίς να την διακόπτει.
Η ώρα περνούσε  και η νύχτα είχε  τυλίξει για τα καλά την πόλη ενώ ο  σκοτεινός  ουρανός  είχε σκεπαστεί  με  σύννεφα  που έκρυβαν ένα  φεγγάρι..που προσπαθούσε να ξετρυπώσει από πίσω τους. 
Θέλεις να κάνουμε μια  τελευταία επίσκεψη στην Γιώτα αύριο; ίσως και να την πείσουμε αυτή την φορά να μας μιλήσει.
Τι άλλο θα μπορούσε να μας πει; του είπε.
Και ξαφνικά   θυμήθηκε  τον φάκελο με τα  γράμματα που είχε ξεχάσει η Γιώτα... και  που τα είχε μαζέψει από το πάτωμα  του αυτοκινήτου και τα είχε βάλει στην τσάντα της!!
Πως τα ξέχασε στο αυτοκίνητο η Γιώτα; 
Η μήπως τα άφησε επίτηδες; 
γιατί δεν είχε το θάρρος να της τα δώσει στα χέρια της;
Τα έβγαλε και είδε από τους φακέλους έξω  ότι και τα 4   αυτά  γράμματα είχαν αποδέκτη όλα τον Δημήτρη Αναγνώστου τον πατέρα  της Γιώτας!!
 Τι έγραφαν αυτά τα γράμματα; έτσι που τα κρατούσε της στα χέρια της  κοίταξε τους αποστολείς.
Τα δύο ήταν από την θεία της  το ένα από την γιαγιά της την Ρόζα 
 και στο 4ο γράμμα ο αποστολέας ήταν   ο Γιώργος Αγγέλου.!!
Ο πατέρας της ήταν; 
Και πότε έστειλε αυτό το γραμμα; πριν να χαθεί;
Το άνοιξε με τρεμάμενα χέρια  και μόλις άρχισε να το διαβάζει  έγινε κάτασπρη.. άρχισαν  να τρέμουν τα χέρια της..και τα γράμματα να χορεύουν εμπρός στα μάτια της ! ένιωσε να φεύγει η γη κάτω από τα πόδια της και να λυγίζουν.. δεν πρόλαβε να σκεφτεί τίποτε άλλο  της έπεσε το γραμμα από τα χέρια και  βυθίστηκε στο σκοτάδι.
Ισα που πρόλαβε ο Ορέστης να την κρατήσει στην αγκαλιά του να μην σωριαστεί στο πάτωμα.!

Η κούραση και η αγωνία τόσο καιρό με όλα όσα συνέβαιναν την  έκαναν  να καταρρεύσει.!
Εκείνος ανήσυχος  ενώ της έτριβε τα χέρια να την συνεφέρει σήκωσε το γράμμα από κάτω και του έριξε μια ματιά.
Οχι δεν είναι δυνατόν  μουρμούρισε..
**************************************************
Φίλες μου αυτή ήταν η δική μου συνέχεια  στο συλλλογικό αυτό  διήγημα..από 16 μπλόκερς  δεν ξέρω αν τα κατάφερα να το δέσω με ότι διάβασα μέχρι τώρα.. αλλά με βοήθησε πολύ η Ρένα με την δική της συνέχεια... δεν έκανα αποκαλύψεις  θέλησα να συνοψίσω κάπως την κατάσταση. Αυτές τις άφησα στην  Μαρία  για να βάλει με τον δικό της τρόπο το τέλος αυτής της ιστορίας..αφού εκείνη την ξεκίνησε..!!
Ελπίζω Μαρία μου να μην σε δυσκόλεψα. καλή συνέχεια.!!  
Οι ευχές μου... αγαπημένη μου  παρέα να περάσετε  μαζί με τους αγαπημενους σας  όλοι  ένα 
ΧΑΡΟΥΜΕΝΟ  ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ  παντού φίλοι μου.!!

Καλό λουλουδιασμένο ..Μάη να έχετε 
  
Εδώ θα βρείτε από την αρχή  όλες τις συνέχειες ! Ιστορίες ως τώρα

Σμαραγδένια Ρούλα-ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ
Μαρία Νικολάου
Η περίληψη και το μεγάλο φινάλε
http://tokeimeno.blogspot.gr/2016/05/blog-post_5.html