ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΆ ...

Και πάνω που έλεγα, πως θα περάσει το καλοκαίρι μου εκτός από τα μωρουδιακά που πρέπει να κάνω, διότι μας προέκυψε καινούργιο μωρό,😂 να τη τσουπ... η πρόσκληση από την πυργοδέσποινα  την Αριστέα  μας με τα ποιητικά συμπόσια της, να σε καλεί σε ένα δρώμενο καλοκαιρινό!

Εεεε και όπως ξέρετε πια να μην τα ξαναλέμε και γινόμαστε βαρετοί, πέταξα την σκούφια μου. Με την χαρά και μόνο της προσπάθειας, που μας δίνει πολλές επιλογές, για μια ακόμη φορά θα τολμήσω...

δική μου.

" ΠΟΣΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΑΚΌΜΑ;"  

Εσύ μικρό καλοκαιρινό μου κύμα που φτάνεις ως στην άκρη του κόσμου.

-Πες μου τι βλέπεις στον ατέρμονο κυματισμό σου;

-Είδα παραλλαγές επάνω σε μια ηλιαχτίδα.

-Είδα πολύχρωμες θαλασσόπετρες στις ακρογιαλιές, δουλεμένες από το διάβα του χρόνου.

-Είδα τα χνάρια του ζευγαριού στην άμμο λίγο προτού τα σβήσω.

-Είδα τον ήλιο να βάφεται κόκκινος.

-Είδα ναυαγισμένα όνειρα στο βυθό.

-Είδα τα βράχια να βάφονται πορτοκαλί απ τα σωσίβια.

Κάπου εκεί είδα και τις σκιές από τις φτερούγες των Αγγέλων! 

πηγή
Αυτή ήταν η πρώτη μου συμμετοχή, στο δρώμενο  της Αριστέας μας, "Ένα ποίημα για το καλοκαίρι"  

                 

   Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να προσέχετε τον εαυτό σας και τους γύρω σας και να μην ξεχνάτε φίλοι μου...πως ένα χαμόγελο είναι το κλειδί που ξεκλειδώνει όλες τις καρδιές του κόσμου!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 

    

ΤΟ ΥΦΑΝΤΌ ΠΟΥ ΔΕΝ... ΤΕΛΕΙΩΣΕ!

 Μασούρια, κλωστές, στημόνια. Μέσα στο πλεκτό καλαθάκι χώρεσε ένας ολόκληρος κόσμος. Χώρεσε ή ομορφιά και το έθιμο, η ελπίδα κι ό πόθος. Χώρεσε ολόκληρος ο κόσμος της κρητικής υφαντικής.

Δεν ήταν μόνο οι κλωστές και οι σαΐτες η λαϊκή υφαντική.  Ο Κόσμος της ήταν ντυμένος με συναισθήματα. Τα προικιά της κόρης, η πατητή του χειμώνα, το ξόμπλι που έκανε την κάθε νοικοκυρά να ξεχωρίζει.

Πάνε κάμποσες δεκαετίες τώρα που πάψανε να δουλεύουν τα εργαστήρια. Τα παρατήσανε  επειδή τάχατες τα συνδέσαμε με την εποχή της στέρησης και της φτώχειας και με τον μόχτο της καθημερινής ζωής.

Αντί για τα έργα που μας πρόσφερε η μακραίωνη παράδοση της υφαντικής, προτιμήσαμε τα φτηνά κατασκευάσματα της νοτιοανατολικής Ασίας, τα βιομηχανοποιημένα εργόχειρα, τη βιομηχανοποιημένη αισθητική. 

Όλα αυτά που τους δώσαμε την την κάλπικη ονομασία, "ελληνική λαϊκή τέχνη" .

Ο καλός αρτοποιός Μανώλης Τσικνάκης μάζεψε στο εκθετήριό του  έργα αληθινής κρητικής τέχνης. Από σαΐτες και ρόκες, έστησε κι ένα παλιό εργαστήρι μ ένα μισοτελειωμένο υφαντό. Άγνωστο από που το βρήκε.

Με συγκίνησαν όλα. Μα πιο πολύ με συγκίνησε τούτο το μικρό καλαθάκι με τα καλαμένια μασούρια  και τις κλωστές. Καθώς φωτιζόταν από το φως του απομεσήμερου, είδα το καλοδουλεμένο μαλλί να λαμπυρίζει και τα χρώματα να αντανακλούν την ζωντάνια τους.

Σκέφτηκα την παλιά υφάντρα και την δύσκολη δουλειά της υφαντικής. Η ίδια έπλυνε το μαλλί, το διάστηκε, το έκλωσε με την ρόκα της, έβαψε τις κλωστές, τις στέγνωσε στο ήλιο. Και όπως φαίνεται τις έβαψε με εκείνες τις αθάνατες φυτικές βαφές που διατηρούνται αμάλαγες κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια! 

Ένα ακόμη κείμενο και φωτογραφία από τον αξέχαστο Νίκο Ψιλάκη! 

Η αντιγραφή έγινε μέσα από το περιοδικό του Σούπερ Μάρκετ του κ. Χαλκιαδάκη, υποστηρικτή της κρητικής παράδοσης.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε  πως... Αν δεις ένα φίλο χωρίς χαμόγελο, δώσ, του ένα από τα δικά σου.😄

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε. 

 

ΜΗΝ ΜΑΔΑΣ ΤΙΣ...ΜΑΡΓΑΡΊΤΕΣ!

Τι λέγαμε την προηγούμενη φορά θυμάστε;

Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη!

Ποια Βασίλω; Μην μου πείτε πως δεν πήγε ο νους σας σε μένα;

Εεεε ναι καλέ; ποια άλλη θα ήταν που θα άφηνε πρόκληση να της ξεφύγει;😂.

Πριν από αρκετό καιρό, έμαθα, (όχι που θα μου ξέφευγε)πως έτρεχε ένα...Challenge, από την φίλη μας την Μία, με θέμα την μαργαρίτα να φτιάξουμε ότι θέλουμε και να το κάνουμε ανάρτηση στις 30 του Μάη. 

Χρόνος για να πλέξω κάτι δεν υπήρχε.

Στην ζωγραφική άστα να πάνε πιά.😢

Αλλά έλα μου όμως που ήθελα να φτιάξω κάτι, που από μακριά να μην φαίνονται οι ατέλειες του! Έβαλα που λέτε το πιο γλυκό μου χαμόγελο και είπα του καλού μου.

Σε παρακαλώ αγάπη μου, θα ήθελα να μου κόψεις ένα μικρό επίπεδο από ξύλο σε σχήμα σπιτακίου με μια τρυπούλα στην κορυφή της σκεπής του.

Όπως καταλάβατε λοιπόν κάτι είχα σκεφτεί και έβαλα σκοπό να το κάνω. 

Παίρνω που λέτε το ξύλινο σπιτάκι και αφού του έκανα ένα βάψιμο με ότι μπογιές είχα, άρχισα να το ζωγραφίζω.

Από την μια έκανα ένα σπιτάκι εννοείτε, και από την άλλη μεριά κάτι μαργαρίτες, όπως τις κάνουν τα παιδάκια! 

Οοολη αυτή την κατασκευή 😂 την κρέμασα στην ελιά που έχουμε στην αυλή μας. Και έτσι όταν φυσάει ο αέρας, βλέπουμε από μακριά αυτό το σπιτάκι και από τις δύο του όψεις. Δεν βλέπουμε όμως τις ατέλειες!😄

  

Με αυτή την μικρή μου απλή  δημιουργία, παίρνω μέρος στην πρόκληση της Mia Crftartista. 

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά. Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και μην ξεχνάτε. Πως θα ήταν η ζωή  μας χωρίς χαμόγελα; Γι αυτό χαρίστε τα απλόχερα!  Καλό μήνα με όμορφες στιγμές!

ΚΑΛΌ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΌΛΟΥΣ!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 

 

  

ΔΡΏΜΕΝΟ 25 ΛΈΞΕΙΣ!!

Να μαι πάλι. έφτασε η δευτέρα  και εγώ πιστή στο εβδομαδιαίο ραντεβού μας, καθισμένη μπροστά στον υπολογιστή, να μοιραστώ τις καλημέρες μου μαζί σας!

Με ξέρετε όλοι σας τόσο καλά πια τόσα χρόνια, είναι να μην δω δρώμενο. Τσούπ να μαι, να μην χάσω και μου ξεφύγει κανένα. 😄

Όπως ξέρετε όσοι το ξέρετε, το δρώμενο αυτό το έκανε η Μαρία  που έχει το κείμενο.

  

Μας δίνει μια εικόνα και πρέπει να περιγράψουμε με 25 λέξεις, τι φανταζόμαστε με βάσει την εικόνα. 

 

Γράφτηκαν πολύ όμορφες εμπνεύσεις.

Η δική μου συμμετοχή ήταν αυτή.

"Λίγο πριν ανάψουν τα φώτα, η σκοτεινή σιλουέτα της διαγράφηκε να περπατά στο μονοπάτι. Την ώρα που ένας ασημένιος ήλιος βουτούσε στο βάθος σε ασπρόμαυρο φόντο."

Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που αφιερώσατε να διαβάσετε την συμμετοχή μου. 

Ολες οι συμμετοχές ξεχωριστές και  βγαλμένες από την ψυχή του κάθε ενός! Τα συγχαρητήρια μου σε όλους! 

Τα συγχαρητήρια μου και στην Αλεξάνδρα για την πρωτιά της. Η συμμετοχή της, ήταν ένα από εκείνα που μου έκαναν κλικ. 

Και σε σένα Μαρία μου για την όμορφη διοργάνωση του δρώμενου. Όλες οι συμμετοχές. Εδώ Καλή αντάμωση στο επόμενο. 😉

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε, πως ένα χαμόγελο αρκεί για να κάνουμε τον άλλον να νιώσει όμορφα. Απλά χαρίστε το! 😄

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε. 

 

ΚΑΤΙ...ΑΝΑΛΑΦΡΟ!..

Ξεκινάει η καινούργια εβδομάδα και είπα να ασχοληθούμε με κάτι  ανάλαφρο.

Σας έχω μιλήσει πολλές φορές για τον εγγονό  μου τον Άρη, που ήταν η αιτία να μπω στο χώρο του μπλόγκιν, κ.τ.λ.  και κ.τ.λ.

Αυτό που λέτε το παιδί, αγαπούσε και αγαπάει πολύ το ποδήλατο και όποτε έχει χρόνο από την δουλειά του και από τις οικογενειακές υποχρεώσεις, συμμετέχει σε ποδηλατικούς γύρους.  

Όπως εδώ...

Θα μου πείτε μπράβο του παιδιού και εγώ του το λέω, αλλά έχει και κάτι περίεργες ιδέες βρε παιδί μου! 

Πριν αρχίσει ο ποδηλατικός γύρος, έρχεται και μου λέει. 

-Γιαγιά, μήπως μπορείς να γράψεις κάτι για την ποδηλατάδα που θα γίνει σε λίγες μέρες;

-Εγώ; του λέω. Γιατί;

-Να καλέ γιαγιά, έτσι για να ωθήσουμε κάποιον να κάνει ποδήλατο, μου είπε με ένα μεγάλο χαμόγελο. 

-Έλα ξέρεις τον τρόπο να το κάνεις! 

Και τώρα πέστε μου μπορείς να πεις όχι;

Οπότε, πάρτε και εσείς μια γεύση...  ποδηλατάδας! 😄

πηγή
Βάλε το πόδι σου στο πετάλι.

Έλα και εσύ και όλοι οι άλλοι.

Για μια ωραία ποδηλατάδα

και να χαρούμε Κρήτη κι Ελλάδα.

Βάλε σακίδιο στην πλάτη

και ακολούθησε το μονοπάτι.

Το κράνος βάλε στο κεφάλι, 

για να το κάνουνε και όλοι οι άλλοι.

Το τι οφέλη θα αποκομίσεις,

θε να το δεις αν το τολμήσεις.

Στου ποδηλάτου σου βάλε τη σέλα,

πάθος και όρεξη και λίγη τρέλα.

Βουνά και κάμπους κάνε δικά σου,

δες τους ορίζοντας είναι μπροστά σου.

Παντα είναι εύκολο το μονοπάτι,

όταν χορταίνει ομορφιά το μάτι.

Αν θες να ζήσεις ότι εμείς ζούμε,

μες την παρέα μας σε προσκαλούμε.

Ελα να κάνουμε ποδηλατάδα, για να χαρούμε Κρήτη κι Ελλάδα!

Συνοδεία και μια μουσική ποδηλατάδα!

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να αγαπάτε τον εαυτό σας και τους άλλους και να μην ξεχνάτε πως...

Να μετράς την ζωή σου με χαμόγελα, όχι με δάκρυα.- John Lennon Βρετανός μουσικός (1940-1980)Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε. 

 

 

ΤΑ...ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΆ!

Μια φορά και ένα καιρό, όχι και  πολύ μακρινό, ζούσε σε ένα τόπο, ένας βασιλιάς. Ήταν τόσο πλούσιος, που κάθε μέρα φορούσε καινούργια ρούχα, όπως και εσώρουχα. Και όχι ότι κι ότι όμως. Τα ρούχα του όλα ήταν μεγάλων και επώνυμων οίκων μόδας, Όπως Dolce & Gabbana, Armani, Dior, Lagoste,Polo, και άλλες πολλές επώνυμες μάρκες. Τόσο κοκέτης ήταν! Δεν λογάριαζε τα χρήματα, αφού είχε τόσα πολλά. Και μάλιστα είχε και υπουργό επί των ρούχων του.

Και έφτασε η μέρα που είχε φορέσει όλα τα ρούχα που υπήρχαν στην επώνυμη αγορά, σε όλο τον κόσμο! Τι θα φορούσε τώρα στην επόμενη εμφάνισή του στο λαό, που θα μιλούσε για ένα μεγάλο αυτοκινητόδρομο που είχε σκοπό να τους φτιάξει; 

 Κάλεσε αμέσως όλους υπουργούς του έβαλε επικεφαλής τον υπουργό των ρούχων και τους είπε. Δεν ξέρω τι θα κάνετε; Αλλά θέλω να μου βρείτε τον καλύτερο ράφτη του κόσμου να μου φτιάξει μια καινούργια φορεσιά. Τι να κάνουν οι υπουργοί του; Σκέφτηκαν να κάνουν ένα διαγωνισμό, για να βρεθεί ο καλύτερος. Μόλις άκουσε για τον διαγωνισμό, ένας παμπόνηρος και πανέξυπνος ράφτης, πήγε στο βασιλιά και του υποσχέθηκε πως θα του έφτιαχνε μια υπέρλαμπρη φορεσιά  από ένα πανέμορφο μαγικό  ύφασμα, που όμως δεν θα μπορούσε να το αγγίξει και το δεις κανείς, γιατί θα ήταν ανάξιος για το αξίωμα του ή εντελώς χαζός.  (λαγούς με πετραχήλια  δηλαδή) Μην το πείτε πουθενά, τέτοιο ύφασμα δεν υπάρχει. Ο ράφτης δεν έφτιαξε ποτέ τίποτα και παρέδωσε στον Βασιλιά και στους υπουργούς του αέρα κοπανιστό. Το έκανε όμως με στύλ και με επισημότητα, σαν να έντυνε πραγματικά τον Βασιλιά.

Εννοείτε  ότι κανένας από τους υπουργούς του, δεν ήθελε να του πει την αλήθεια, πως δεν έβλεπαν τίποτα, για να μην τους νομίζει άχρηστους ή χαζούς. Επαινούσαν και χειροκροτούσαν τα καινούργια ρούχα του. 

Ετσι ο Βασιλιάς αποφάσισε να τα φορέσει και στην επίσημη παρουσία του που θα έκανε στο λαό του. Αφού έβαλε  ένα αφόρετο επώνυμο εσώρουχο, που το είχε ξεχάσει σε ένα συρτάρι ντουλάπας της κρεβατοκάμαράς του, περίμενε να τον ντύσουν οι αυλικοί του και να ξεκινήσει με την άμαξα του στην πλατεία που θα γινόταν η παρουσίαση ενός μεγάλου έργου.

Και ενώ ο λαός πεινούσε, αυτός, σκεφτόταν με τι τρόπο θα τους παραμύθιαζε, για να βγάλει περισσότερα λεφτά. Χμμμ. έκανε ξύνοντας την περούκα που φορούσε. Θα τους βάλω διόδια στον καινούργιο δρόμο που τους υποσχέθηκα πως ΘΑ γίνει. Και χαμογέλασε ευχαριστημένος με την ιδέα του! 

Ανέβηκε λοιπόν στην χρυσοποίκιλτη άμαξά του που την έσερναν τέσσερα άλογα και πίσω πήγαιναν καβαλάρηδες  οι αξιωματικοί του. Στο δρόμο  οι υπουργοί του  υπήκοοί του και παρατρεχάμενοι ζητωκραύγαζαν, για την καινούργια φορεσιά του. Και ωωω! και αααα! και υποκλίσεις!  Κανένας όμως δεν την έβλεπε. Που να τολμήσουν να το πουν. 

Η πομπή, έφτασε στο χώρο που ήταν η εξέδρα. Εκεί  που θα έβγαζε το λόγο του. Ανέβηκε καμαρωτός καμαρωτός, (σαν γύφτικο σκεπάρνι) και εκφώνησε τον λόγο του, Θα...θα...θα... μέσα στο σούσουρο και τα χαχανητά. 

Ξαφνικά ακούστηκε η φωνή ενός παιδιού, δείχνοντάς τον. Ο βασιλιάς είναι γυμνός! Όλοι πάγωσαν.  Γύρισε ο βασιλιάς από εκεί που ακούστηκε η φωνή. 

-Τι είπες παιδί μου; 

-Μα δεν βλέπετε ότι είστε μόνο με το εσώρουχό σας;

-Εγώ το βλέπω, όμως γιατί όλοι με επαινούν για τα καινούργια μου ρούχα; 

-Είναι ολοφάνερο δεν το καταλάβατε πως όλοι οι υπουργοί και οι συμβουλάτορες σας σας λένε ψέματα; Όπως λέτε και εσείς στον λαό σας.

-Ούτε ο Μαυρογιαλούρος να είσαστε!

-Ποιος είναι αυτός; 

-Αστο Βασιλιά μου, αυτό είναι μια άλλη ιστορία και θα στην πω άλλη φορά, απάντησε ο έξυπνος πιτσιρίκος. 

Εντυπωσιασμένος ο Βασιλιάς από την ειλικρίνειά του, έδιωξε όλους όσους το κολάκευαν με τα ψέματά τους και τον πήρε στο παλάτι, μαζί με τους γονείς του. Άλλαξε τον τρόπο που σκέφτονταν μέχρι τότε. Σταμάτησε να αγοράζει κάθε μέρα μια φορεσιά και με τα  χρήματα αυτά, έφτιαξε δρόμους χωρίς διόδια εννοείτε! 

Αυτό ήταν το παραμύθι που επέλεξα να πειράξω λίγο, όσο μπόρεσα, για να πάρω μέρος στο δρώμενο που κάνει η Αλεξάνδρα Πρόσκληση σε παραμύθι 

Εδώ το διάβασα! 

Το παραμύθι αυτό αναφέρεται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι εθελοτυφλούν μπροστά στη γύμνια της εξουσίας ή απλά βολεύονται να βλέπουν αυτό που τους λένε οι άλλοι ότι πρέπει να δουν. Παράλληλα, όμως, δίνει και το αισιόδοξο μήνυμα ότι ο καθένας μας έχει δύναμη όταν υψώνει τη φωνή του: «Ο βασιλιάς είναι γυμνός!»

Και εδώ, σε βιντεάκι για παιδιά.

 Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, εύχομαι  να έχετε μια όμορφη εβδομάδα με πολλές χαμογελαστές στιγμές!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!  

 

Ο ΜΑΗΣ ΜΕ ΤΑ ΛΟΎΛΟΥΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΣΙΝΆΔΕΣ!

 Βρισκόμαστε ήδη στην καρδιά της Άνοιξης ημερολογιακά, αν και μέχρι προχθές,  νομίζω ότι συμφωνείτε πως άνοιξη δεν βλέπαμε.

Την μια βροχή, την άλλη αέρας, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε φίλοι μου και προπάντων εδώ στην Κρήτη. αν βρισκόμαστε στην άνοιξη ή στο φθινόπωρο. Σε πείσμα του καιρού όμως που ήθελε σώνει και καλά να κλέψει μέρες από την άνοιξη, τα λουλούδια της αυλής μας και όχι μόνο, άνθιζαν μέσα σε αυτόν τον αλλοπρόσαλλο καιρό, αλλά γέμισαν με μοσχοβολιές το κήπο μας.

 Ευτυχώς στο έμπα του Μαγιού, ήρθε στα ίσια του και ο ζωοδότης ήλιος, καλοδεχούμενος ήρθε να ζεστάνει, όχι μόνο το κορμί μας, αλλά και τις καρδιές μας.  Γιατί όπως και να το κάνουμε, όταν βλέπεις το γαλάζιο του ουρανού και το μπλε της θάλασσας, όσο και δύσκολα να είναι τα πράγματα, σκας ένα χαμόγελο και λες πως τα πράγματα θα πάνε καλά!

Ενα αφιέρωμα στην άνοιξη και σε όλους εσάς αυτή η ανάρτηση, έχει γραφτεί για να σας κάνει να χαμογελάσετε τουλάχιστον! 

Οι φωτογραφίες είναι από την αυλή μου σήμερα και θα συνοδεύονται, από μαντινάδες μου.

Του Μαρταπρίλη μου ανθέ, πρωτομπουμπουκιασμένε. Μες της καρδιάς μου τον μπαξέ, άλλος ανθός δεν νέ ναι.

Λουλούδι είσαι τ Απριλιού και γω του Μάη κλώνος. Θα σε κρατώ ολάνθιστο. Μη σε μαράνει ο χρόνος.

Φουσκοδεντρίτης άνεμος, φυσά και μπουμπουκίζει, ένα σεβντά μες την καρδιά, που μόλις τώρα αρχίζει.

Με τσ άκρες των δαχτύλων μου, βιολάκι θα σ αγγίζω, θα κάνω την αγάπη μου, δροσιά να σε ποτίζω.

Μοσχοκανέλα θα σε πω, κι όμορφο γιασεμάκι. Να ξαποστάσω άσε με, στσ αγκάλες σου λιγάκι.

Τση ροδαριάς να μουν κλαδί και συ να σουν  τ ανθάκι, να σε χαϊδεύω απλά , με τ ακροδαχτυλάκι.

                  

Πάλι λουλούδιασε ο σεβντάς, καρδιά μου στον μπαξέ σου, κι ένας καινούργιος έρωτας, γοργό  επάντηξέ σου.

Αγριομανουσάκι μου κι αμυγδαλιάς ανθέ μου, κι ανάσα του βασιλικού, να σουνα στον μπαξέ μου.

Επί της ευκαιρίας θα σας δείξω από Botanical gartten Pragouen  ένα μέρος από αυτόν, που είναι γεμάτο πεταλούδες και  λέγεται, fata Morgana. Tις  φωτογραφίες μου έστειλε η μικρή μας εγγονή που μένει εκεί. Απολαύστε τις ομορφιές!

Μα δεν είναι πανέμορφες;

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να μου είστε καλά. Σας εύχομαι να έχετε μια όμορφη εβδομάδα χωρίς πολλές δυσκολίες να αγαπάτε τον εαυτό σας και όχι μόνο! Ααααα και να μην ξεχνάτε, πως ένα χαμόγελο δεν έβλαψε  ποτέ κανέναν! Καλό μήνα να έχετε!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!    

ΑΓΑΠΗ ΑΠΡΟΣΜΕΤΡΗΤΗ...33ο Συμπόσιο ποίησης!

Ομορφαίνει ο κόσμος με την παρουσία σου.

Σαν την Άνοιξη που ήρθε.

Προσπαθώ να μην χάνω λεπτό από την παρουσία σου.

Θα ήθελα να είχα περισσότερο την συντροφιά σου.

Αν ήταν δυνατόν μέρα και νύχτα.

Το ξέρω ότι αυτό δεν είναι δυνατόν και αποδέχομαι τον ρόλο μου.

Είμαι η εφεδρική, όπως λέμε η εναλλακτική λύση.

Μιλάω για σένα συνεχώς, τι κάνεις, τι λες.

Ίσως υπερβάλλω κάποιες φορές, το ξέρω.

Σε κρατάω στην αγκαλιά μου και ρουφάω την μυρωδιά σου, λίγο πριν φτερουγίσεις.

Σ αγαπώ με μια αγάπη απροσμέτρητη.

Ακριβό μου πλάσμα.

Ανάσα και οξυγόνο μου! 

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στο συμπόσιο ποίησης με την λέξη "οξυγόνο" που διοργάνωσε όπως  πάντα με επιτυχία η Αριστέα μας

Γράφτηκαν καταπληκτικά και πολύ συγκλονιστικά ποιήματα. Την πρωτιά την πήρε η Ελένη Ποιώ με το ποίημά της "Επίκληση" 

Τα συγχαρητήρια μου και σε όλους όσους συμμετείχαν σε αυτό το εξαιρετικά υπέροχο συμπόσιο. 

Ήταν αυτονόητο πως όλα, σχεδόν θα μιλούσαν για την τραγωδία των Τεμπών, εκτός από ένα δύο ίσως, μέσα σε αυτά και το δικό μου, που το θέμα του δεν ήταν τα Τέμπη. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, για τον χρόνο που του αφιερώσατε. όλες οι συμμετοχές ΕΔΏ!

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είσαστε όλοι καλά. 

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε πως, "οι ρυτίδες  θα έπρεπε απλώς να υποδεικνύουν από που έχουν περάσει τα χαμόγελα." Μάρκ Τουέην. Αμερικανός συγγραφέας.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.   

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ...ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ!

 

Κώστας Βάρναλης, [Ανάσταση]

«Άκου τον ξάστερο ουρανό, πώς οι καμπάνες σιούνε.
Όπου καρδιά, χαρμόσυνες λαχτάρες απαντούνε.

Ανάστασ’ είναι σήμερα. Παιδιά, γυναίκες, γέροι
κόκκινο αυγό στην τσέπη τους, χρυσό κερί στο χέρι.

Όσ’ άστρα ναι στον ουρανό, τόσα στον κάμπο κρίνα.
Όλ’ έχουνε στην καθαρή ψυχήν Απρίλη μήνα.

Της εκκλησιάς φουντώσανε δάφνη πολλήν οι στύλοι.
Ειρήνη! Ειρήνη! Φιληθήτε οχτροί μαζί και φίλοι.»

(απόσπασμα από το ποίημα «Γυναίκα», Κ. Βάρναλης, Ποιητικά, εκδ. Κέδρος)

πηγή

Με αυτό το όμορφο ποίημα του Κώστα Βάρναλη εύχομαι σε όλους σας Χρόνια πολλά με υγεία πρώτα σε όλους σας και στις οικογένειές σας και με αγάπη στις καρδιές μας.

Φέτος στο βάψιμο των αυγών βοήθησε και ο Γιαννάκης μας...γιαγιά θα σε βοηθήσω εγώ λέει, γιατί εσένα πονάει η μέση σου! 😂

 Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε καλά να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην ξεχνάτε  να χαμογελάτε αληθινά και να ακολουθάτε  την καρδιά σας. Εκείνη ξέρει να σας δείξει τον δρόμο.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!. 

 

ΣΎΧΡΟΝΟΣ ΓΟΛΓΟΘΆΣ!

Απέναντι από τα ερείπια της αρχαίας Φαιστού, στην κορυφή ενός λόφου, μαζεύονται κάθε χρόνο το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής εκατοντάδες  άνθρωποι για να παρακολουθήσουν ένα εντυπωσιακό έθιμο: τη Σταύρωση και την Αποκαθήλωση του Χριστού!

Είναι ο πιο ψηλός λόφος που βρίσκεται κοντά στο πεδινό χωριό στο Πετροκεφάλι της Μεσαράς, σημείο αναφοράς για τους καμπίσιους, που αποφάσισαν πριν από ενάμισι αιώνα να τον αφιερώσουν στον Χριστό, χτίζοντας εκεί τον ναό της Μεταμόρφωσης.

Το έθιμο απαιτεί να μεταφερθεί με τα  χέρια ο μεγάλος ξύλινος Σταυρός, από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Πνεύματος με τα πόδια περίπου τρία χιλιόμετρα δρόμος. Μπροστά πάνε τα παιδιά με τα εξαπτέρυγα τα οποία φαίνεται να μυούνται στην παράδοση του τόπου. 

Τον σηκώνουν όσοι παρευρίσκονται στην ιερή πορεία ό ένας μετά τον άλλον, άντρες  και γυναίκες. Καθώς χτυπούν οι καμπάνες δεκάδες άνθρωποι καταφτάνουν και ακολουθούν την πορεία. 

Το βάρους του ξύλινου Σταυρού είναι μεγάλο και ο δρόμος όχι μόνο μακρύς, αλλά και ανηφορικός. 

 Σε κάθε  σταυροδρόμι σταματά η πομπή για την καθιερωμένη δέηση. Ο Σταυρός όμως δεν επιτρέπετε να ακουμπήσει στη γη. Μεταφέρεται από τον ένα ώμο στον άλλο και όλοι θεωρούν ευλογία να Τον Σηκώσουν.

 Η ΝΎΧΤΑ ΤΩΝ ΠΑΘΏΝ.

Η νύχτα των Παθών, αγία Παρασκευή μεγάλη.

θυμάσαι: Οι κράχτες βροντερή του δρόμου και γιουχιάζουν. "Ωρα για την εκκλησιά!" Τα σήμαντρα σωπαίναν, μήπως ταράξουν του Ιησού τον ύπνο ολογυρμένου στων επιτάφιων τα χρυσά τα σάβανα που οι βιόλες χλωμές και τα τριαντάφυλλα τα κοκκινοπλουμίζαν.

Θυμάσαι: Η νύχτα των Παθών μα και τ' Απρίλη η νύχτα της χώρας όλα, νόμιζες να βουβαθούν γυρεύαν θρήσκα και κατανυχτικά, τη σιγαλιά να κάμουν μια προσφορά ευλαβική προς του Κυρίου τα Πάθη. Και μοναχά δεν σώπαινε στο περιβόλι μέσα με την δικούλα του εκκλησιά, με την λατρεία δική του, πιστός και ιερουργός Θεού ψηλότερου απ όλους, τ αηδόνι. Η νύχτα των Παθών, μα και τ' Απρίλη η νύχτα.

Διάπλατες πέρα οι εκκλησιές ολόφωτες και φτάναν απ τ'ανοιχτά παράθυρα στα σπίτια μας οι θρήνοι σεμνοί κι' αντιθρηνούσανε στου χριστιανού τα χείλη: 

"Ζωή εν τάφω...Εαρ γλυκύ...Γλυκύτατόν μου τέκνο..."  

               Κωστής Παλαμάς

 Κείμενο και φωτογραφίες Έφη Ψιλάκη, που συνεχίζει τον δρόμο  του Νίκου.

η εικόνα είναι από το Google.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε ξανά να είστε όλοι καλά και ας πορευτούμε την μεγάλη εβδομάδα, ο καθένας μας, με τον μικρό ή μεγάλο Σταυρό του μέχρι την Ανάσταση! 

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΆΣΤΑΣΗ!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!