Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...

Παρασκευή 30 Μαΐου 2025

ΜΗΝ ΜΑΔΑΣ ΤΙΣ...ΜΑΡΓΑΡΊΤΕΣ!

Τι λέγαμε την προηγούμενη φορά θυμάστε;

Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη!

Ποια Βασίλω; Μην μου πείτε πως δεν πήγε ο νους σας σε μένα;

Εεεε ναι καλέ; ποια άλλη θα ήταν που θα άφηνε πρόκληση να της ξεφύγει;😂.

Πριν από αρκετό καιρό, έμαθα, (όχι που θα μου ξέφευγε)πως έτρεχε ένα...Challenge, από την φίλη μας την Μία, με θέμα την μαργαρίτα να φτιάξουμε ότι θέλουμε και να το κάνουμε ανάρτηση στις 30 του Μάη. 

Χρόνος για να πλέξω κάτι δεν υπήρχε.

Στην ζωγραφική άστα να πάνε πιά.😢

Αλλά έλα μου όμως που ήθελα να φτιάξω κάτι, που από μακριά να μην φαίνονται οι ατέλειες του! Έβαλα που λέτε το πιο γλυκό μου χαμόγελο και είπα του καλού μου.

Σε παρακαλώ αγάπη μου, θα ήθελα να μου κόψεις ένα μικρό επίπεδο από ξύλο σε σχήμα σπιτακίου με μια τρυπούλα στην κορυφή της σκεπής του.

Όπως καταλάβατε λοιπόν κάτι είχα σκεφτεί και έβαλα σκοπό να το κάνω. 

Παίρνω που λέτε το ξύλινο σπιτάκι και αφού του έκανα ένα βάψιμο με ότι μπογιές είχα, άρχισα να το ζωγραφίζω.

Από την μια έκανα ένα σπιτάκι εννοείτε, και από την άλλη μεριά κάτι μαργαρίτες, όπως τις κάνουν τα παιδάκια! 



Οοολη αυτή την κατασκευή 😂 την κρέμασα στην ελιά που έχουμε στην αυλή μας. Και έτσι όταν φυσάει ο αέρας, βλέπουμε από μακριά αυτό το σπιτάκι και από τις δύο του όψεις. Δεν βλέπουμε όμως τις ατέλειες!😄

  

Με αυτή την μικρή μου απλή  δημιουργία, παίρνω μέρος στην πρόκληση της Mia Crftartista. 

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά. Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και μην ξεχνάτε. Πως θα ήταν η ζωή  μας χωρίς χαμόγελα; Γι αυτό χαρίστε τα απλόχερα!  Καλό μήνα με όμορφες στιγμές!

ΚΑΛΌ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΕΥΧΟΜΑΙ ΣΕ ΌΛΟΥΣ!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 



 

  

Δευτέρα 26 Μαΐου 2025

ΔΡΏΜΕΝΟ 25 ΛΈΞΕΙΣ!!

Να μαι πάλι. έφτασε η δευτέρα  και εγώ πιστή στο εβδομαδιαίο ραντεβού μας, καθισμένη μπροστά στον υπολογιστή, να μοιραστώ τις καλημέρες μου μαζί σας!

Με ξέρετε όλοι σας τόσο καλά πια τόσα χρόνια, είναι να μην δω δρώμενο. Τσούπ να μαι, να μην χάσω και μου ξεφύγει κανένα. 😄

Όπως ξέρετε όσοι το ξέρετε, το δρώμενο αυτό το έκανε η Μαρία  που έχει το κείμενο.

  


Μας δίνει μια εικόνα και πρέπει να περιγράψουμε με 25 λέξεις, τι φανταζόμαστε με βάσει την εικόνα. 

 

Γράφτηκαν πολύ όμορφες εμπνεύσεις.

Η δική μου συμμετοχή ήταν αυτή.

"Λίγο πριν ανάψουν τα φώτα, η σκοτεινή σιλουέτα της διαγράφηκε να περπατά στο μονοπάτι. Την ώρα που ένας ασημένιος ήλιος βουτούσε στο βάθος σε ασπρόμαυρο φόντο."


Σας ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο που αφιερώσατε να διαβάσετε την συμμετοχή μου. 

Ολες οι συμμετοχές ξεχωριστές και  βγαλμένες από την ψυχή του κάθε ενός! Τα συγχαρητήρια μου σε όλους! 

Τα συγχαρητήρια μου και στην Αλεξάνδρα για την πρωτιά της. Η συμμετοχή της, ήταν ένα από εκείνα που μου έκαναν κλικ. 

Και σε σένα Μαρία μου για την όμορφη διοργάνωση του δρώμενου. Όλες οι συμμετοχές. Εδώ Καλή αντάμωση στο επόμενο. 😉

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε, πως ένα χαμόγελο αρκεί για να κάνουμε τον άλλον να νιώσει όμορφα. Απλά χαρίστε το! 😄

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε. 


 


Δευτέρα 19 Μαΐου 2025

ΚΑΤΙ...ΑΝΑΛΑΦΡΟ!..

Ξεκινάει η καινούργια εβδομάδα και είπα να ασχοληθούμε με κάτι  ανάλαφρο.

Σας έχω μιλήσει πολλές φορές για τον εγγονό  μου τον Άρη, που ήταν η αιτία να μπω στο χώρο του μπλόγκιν, κ.τ.λ.  και κ.τ.λ.

Αυτό που λέτε το παιδί, αγαπούσε και αγαπάει πολύ το ποδήλατο και όποτε έχει χρόνο από την δουλειά του και από τις οικογενειακές υποχρεώσεις, συμμετέχει σε ποδηλατικούς γύρους.  

Όπως εδώ...

Θα μου πείτε μπράβο του παιδιού και εγώ του το λέω, αλλά έχει και κάτι περίεργες ιδέες βρε παιδί μου! 

Πριν αρχίσει ο ποδηλατικός γύρος, έρχεται και μου λέει. 

-Γιαγιά, μήπως μπορείς να γράψεις κάτι για την ποδηλατάδα που θα γίνει σε λίγες μέρες;

-Εγώ; του λέω. Γιατί;

-Να καλέ γιαγιά, έτσι για να ωθήσουμε κάποιον να κάνει ποδήλατο, μου είπε με ένα μεγάλο χαμόγελο. 

-Έλα ξέρεις τον τρόπο να το κάνεις! 

Και τώρα πέστε μου μπορείς να πεις όχι;

Οπότε, πάρτε και εσείς μια γεύση...  ποδηλατάδας! 😄

πηγή
Βάλε το πόδι σου στο πετάλι.

Έλα και εσύ και όλοι οι άλλοι.

Για μια ωραία ποδηλατάδα

και να χαρούμε Κρήτη κι Ελλάδα.

Βάλε σακίδιο στην πλάτη

και ακολούθησε το μονοπάτι.

Το κράνος βάλε στο κεφάλι, 

για να το κάνουνε και όλοι οι άλλοι.

Το τι οφέλη θα αποκομίσεις,

θε να το δεις αν το τολμήσεις.

Στου ποδηλάτου σου βάλε τη σέλα,

πάθος και όρεξη και λίγη τρέλα.

Βουνά και κάμπους κάνε δικά σου,

δες τους ορίζοντας είναι μπροστά σου.

Παντα είναι εύκολο το μονοπάτι,

όταν χορταίνει ομορφιά το μάτι.

Αν θες να ζήσεις ότι εμείς ζούμε,

μες την παρέα μας σε προσκαλούμε.

Ελα να κάνουμε ποδηλατάδα, για να χαρούμε Κρήτη κι Ελλάδα!

Συνοδεία και μια μουσική ποδηλατάδα!

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να αγαπάτε τον εαυτό σας και τους άλλους και να μην ξεχνάτε πως...

Να μετράς την ζωή σου με χαμόγελα, όχι με δάκρυα.- John Lennon Βρετανός μουσικός (1940-1980)Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε. 


 



 

Δευτέρα 12 Μαΐου 2025

ΤΑ...ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΡΟΥΧΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΆ!

Μια φορά και ένα καιρό, όχι και  πολύ μακρινό, ζούσε σε ένα τόπο, ένας βασιλιάς. Ήταν τόσο πλούσιος, που κάθε μέρα φορούσε καινούργια ρούχα, όπως και εσώρουχα. Και όχι ότι κι ότι όμως. Τα ρούχα του όλα ήταν μεγάλων και επώνυμων οίκων μόδας, Όπως Dolce & Gabbana, Armani, Dior, Lagoste,Polo, και άλλες πολλές επώνυμες μάρκες. Τόσο κοκέτης ήταν! Δεν λογάριαζε τα χρήματα, αφού είχε τόσα πολλά. Και μάλιστα είχε και υπουργό επί των ρούχων του.

Και έφτασε η μέρα που είχε φορέσει όλα τα ρούχα που υπήρχαν στην επώνυμη αγορά, σε όλο τον κόσμο! Τι θα φορούσε τώρα στην επόμενη εμφάνισή του στο λαό, που θα μιλούσε για ένα μεγάλο αυτοκινητόδρομο που είχε σκοπό να τους φτιάξει; 

 Κάλεσε αμέσως όλους υπουργούς του έβαλε επικεφαλής τον υπουργό των ρούχων και τους είπε. Δεν ξέρω τι θα κάνετε; Αλλά θέλω να μου βρείτε τον καλύτερο ράφτη του κόσμου να μου φτιάξει μια καινούργια φορεσιά. Τι να κάνουν οι υπουργοί του; Σκέφτηκαν να κάνουν ένα διαγωνισμό, για να βρεθεί ο καλύτερος. Μόλις άκουσε για τον διαγωνισμό, ένας παμπόνηρος και πανέξυπνος ράφτης, πήγε στο βασιλιά και του υποσχέθηκε πως θα του έφτιαχνε μια υπέρλαμπρη φορεσιά  από ένα πανέμορφο μαγικό  ύφασμα, που όμως δεν θα μπορούσε να το αγγίξει και το δεις κανείς, γιατί θα ήταν ανάξιος για το αξίωμα του ή εντελώς χαζός.  (λαγούς με πετραχήλια  δηλαδή) Μην το πείτε πουθενά, τέτοιο ύφασμα δεν υπάρχει. Ο ράφτης δεν έφτιαξε ποτέ τίποτα και παρέδωσε στον Βασιλιά και στους υπουργούς του αέρα κοπανιστό. Το έκανε όμως με στύλ και με επισημότητα, σαν να έντυνε πραγματικά τον Βασιλιά.

Εννοείτε  ότι κανένας από τους υπουργούς του, δεν ήθελε να του πει την αλήθεια, πως δεν έβλεπαν τίποτα, για να μην τους νομίζει άχρηστους ή χαζούς. Επαινούσαν και χειροκροτούσαν τα καινούργια ρούχα του. 

Ετσι ο Βασιλιάς αποφάσισε να τα φορέσει και στην επίσημη παρουσία του που θα έκανε στο λαό του. Αφού έβαλε  ένα αφόρετο επώνυμο εσώρουχο, που το είχε ξεχάσει σε ένα συρτάρι ντουλάπας της κρεβατοκάμαράς του, περίμενε να τον ντύσουν οι αυλικοί του και να ξεκινήσει με την άμαξα του στην πλατεία που θα γινόταν η παρουσίαση ενός μεγάλου έργου.

Και ενώ ο λαός πεινούσε, αυτός, σκεφτόταν με τι τρόπο θα τους παραμύθιαζε, για να βγάλει περισσότερα λεφτά. Χμμμ. έκανε ξύνοντας την περούκα που φορούσε. Θα τους βάλω διόδια στον καινούργιο δρόμο που τους υποσχέθηκα πως ΘΑ γίνει. Και χαμογέλασε ευχαριστημένος με την ιδέα του! 

Ανέβηκε λοιπόν στην χρυσοποίκιλτη άμαξά του που την έσερναν τέσσερα άλογα και πίσω πήγαιναν καβαλάρηδες  οι αξιωματικοί του. Στο δρόμο  οι υπουργοί του  υπήκοοί του και παρατρεχάμενοι ζητωκραύγαζαν, για την καινούργια φορεσιά του. Και ωωω! και αααα! και υποκλίσεις!  Κανένας όμως δεν την έβλεπε. Που να τολμήσουν να το πουν. 

Η πομπή, έφτασε στο χώρο που ήταν η εξέδρα. Εκεί  που θα έβγαζε το λόγο του. Ανέβηκε καμαρωτός καμαρωτός, (σαν γύφτικο σκεπάρνι) και εκφώνησε τον λόγο του, Θα...θα...θα... μέσα στο σούσουρο και τα χαχανητά. 

Ξαφνικά ακούστηκε η φωνή ενός παιδιού, δείχνοντάς τον. Ο βασιλιάς είναι γυμνός! Όλοι πάγωσαν.  Γύρισε ο βασιλιάς από εκεί που ακούστηκε η φωνή. 

-Τι είπες παιδί μου; 

-Μα δεν βλέπετε ότι είστε μόνο με το εσώρουχό σας;

-Εγώ το βλέπω, όμως γιατί όλοι με επαινούν για τα καινούργια μου ρούχα; 

-Είναι ολοφάνερο δεν το καταλάβατε πως όλοι οι υπουργοί και οι συμβουλάτορες σας σας λένε ψέματα; Όπως λέτε και εσείς στον λαό σας.

-Ούτε ο Μαυρογιαλούρος να είσαστε!

-Ποιος είναι αυτός; 

-Αστο Βασιλιά μου, αυτό είναι μια άλλη ιστορία και θα στην πω άλλη φορά, απάντησε ο έξυπνος πιτσιρίκος. 

Εντυπωσιασμένος ο Βασιλιάς από την ειλικρίνειά του, έδιωξε όλους όσους το κολάκευαν με τα ψέματά τους και τον πήρε στο παλάτι, μαζί με τους γονείς του. Άλλαξε τον τρόπο που σκέφτονταν μέχρι τότε. Σταμάτησε να αγοράζει κάθε μέρα μια φορεσιά και με τα  χρήματα αυτά, έφτιαξε δρόμους χωρίς διόδια εννοείτε! 


Αυτό ήταν το παραμύθι που επέλεξα να πειράξω λίγο, όσο μπόρεσα, για να πάρω μέρος στο δρώμενο που κάνει η Αλεξάνδρα Πρόσκληση σε παραμύθι 

Εδώ το διάβασα! 

Το παραμύθι αυτό αναφέρεται στο γεγονός ότι οι περισσότεροι άνθρωποι εθελοτυφλούν μπροστά στη γύμνια της εξουσίας ή απλά βολεύονται να βλέπουν αυτό που τους λένε οι άλλοι ότι πρέπει να δουν. Παράλληλα, όμως, δίνει και το αισιόδοξο μήνυμα ότι ο καθένας μας έχει δύναμη όταν υψώνει τη φωνή του: «Ο βασιλιάς είναι γυμνός!»

Και εδώ, σε βιντεάκι για παιδιά.


 Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, εύχομαι  να έχετε μια όμορφη εβδομάδα με πολλές χαμογελαστές στιγμές!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!  



 

Δευτέρα 5 Μαΐου 2025

Ο ΜΑΗΣ ΜΕ ΤΑ ΛΟΎΛΟΥΔΑ ΚΑΙ ΜΕ ΤΙΣ ΠΡΑΣΙΝΆΔΕΣ!

 Βρισκόμαστε ήδη στην καρδιά της Άνοιξης ημερολογιακά, αν και μέχρι προχθές,  νομίζω ότι συμφωνείτε πως άνοιξη δεν βλέπαμε.

Την μια βροχή, την άλλη αέρας, δεν μπορούσαμε να καταλάβουμε φίλοι μου και προπάντων εδώ στην Κρήτη. αν βρισκόμαστε στην άνοιξη ή στο φθινόπωρο. Σε πείσμα του καιρού όμως που ήθελε σώνει και καλά να κλέψει μέρες από την άνοιξη, τα λουλούδια της αυλής μας και όχι μόνο, άνθιζαν μέσα σε αυτόν τον αλλοπρόσαλλο καιρό, αλλά γέμισαν με μοσχοβολιές το κήπο μας.

 Ευτυχώς στο έμπα του Μαγιού, ήρθε στα ίσια του και ο ζωοδότης ήλιος, καλοδεχούμενος ήρθε να ζεστάνει, όχι μόνο το κορμί μας, αλλά και τις καρδιές μας.  Γιατί όπως και να το κάνουμε, όταν βλέπεις το γαλάζιο του ουρανού και το μπλε της θάλασσας, όσο και δύσκολα να είναι τα πράγματα, σκας ένα χαμόγελο και λες πως τα πράγματα θα πάνε καλά!

Ενα αφιέρωμα στην άνοιξη και σε όλους εσάς αυτή η ανάρτηση, έχει γραφτεί για να σας κάνει να χαμογελάσετε τουλάχιστον! 

Οι φωτογραφίες είναι από την αυλή μου σήμερα και θα συνοδεύονται, από μαντινάδες μου.

Του Μαρταπρίλη μου ανθέ, πρωτομπουμπουκιασμένε. Μες της καρδιάς μου τον μπαξέ, άλλος ανθός δεν νέ ναι.

Λουλούδι είσαι τ Απριλιού και γω του Μάη κλώνος. Θα σε κρατώ ολάνθιστο. Μη σε μαράνει ο χρόνος.


Φουσκοδεντρίτης άνεμος, φυσά και μπουμπουκίζει, ένα σεβντά μες την καρδιά, που μόλις τώρα αρχίζει.

Με τσ άκρες των δαχτύλων μου, βιολάκι θα σ αγγίζω, θα κάνω την αγάπη μου, δροσιά να σε ποτίζω.

Μοσχοκανέλα θα σε πω, κι όμορφο γιασεμάκι. Να ξαποστάσω άσε με, στσ αγκάλες σου λιγάκι.

Τση ροδαριάς να μουν κλαδί και συ να σουν  τ ανθάκι, να σε χαϊδεύω απλά , με τ ακροδαχτυλάκι.

                  

Πάλι λουλούδιασε ο σεβντάς, καρδιά μου στον μπαξέ σου, κι ένας καινούργιος έρωτας, γοργό  επάντηξέ σου.

Αγριομανουσάκι μου κι αμυγδαλιάς ανθέ μου, κι ανάσα του βασιλικού, να σουνα στον μπαξέ μου.


Επί της ευκαιρίας θα σας δείξω από Botanical gartten Pragouen  ένα μέρος από αυτόν, που είναι γεμάτο πεταλούδες και  λέγεται, fata Morgana. Tις  φωτογραφίες μου έστειλε η μικρή μας εγγονή που μένει εκεί. Απολαύστε τις ομορφιές!






Μα δεν είναι πανέμορφες;

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να μου είστε καλά. Σας εύχομαι να έχετε μια όμορφη εβδομάδα χωρίς πολλές δυσκολίες να αγαπάτε τον εαυτό σας και όχι μόνο! Ααααα και να μην ξεχνάτε, πως ένα χαμόγελο δεν έβλαψε  ποτέ κανέναν! Καλό μήνα να έχετε!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!    




Δευτέρα 28 Απριλίου 2025

ΑΓΑΠΗ ΑΠΡΟΣΜΕΤΡΗΤΗ...33ο Συμπόσιο ποίησης!


Ομορφαίνει ο κόσμος με την παρουσία σου.
Σαν την Άνοιξη που ήρθε.
Προσπαθώ να μην χάνω λεπτό από την παρουσία σου.
Θα ήθελα να είχα περισσότερο την συντροφιά σου.
Αν ήταν δυνατόν μέρα και νύχτα.
Το ξέρω ότι αυτό δεν είναι δυνατόν και αποδέχομαι τον ρόλο μου.
Είμαι η εφεδρική, όπως λέμε η εναλλακτική λύση.
Μιλάω για σένα συνεχώς, τι κάνεις, τι λες.
Ίσως υπερβάλλω κάποιες φορές, το ξέρω.
Σε κρατάω στην αγκαλιά μου και ρουφάω την μυρωδιά σου, λίγο πριν φτερουγίσεις.
Σ αγαπώ με μια αγάπη απροσμέτρητη.
Ακριβό μου πλάσμα.
Ανάσα και οξυγόνο μου! 
Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στο συμπόσιο ποίησης με την λέξη "οξυγόνο" που διοργάνωσε όπως  πάντα με επιτυχία η Αριστέα μας

Γράφτηκαν καταπληκτικά και πολύ συγκλονιστικά ποιήματα. Την πρωτιά την πήρε η Ελένη Ποιώ με το ποίημά της "Επίκληση" 
Τα συγχαρητήρια μου και σε όλους όσους συμμετείχαν σε αυτό το εξαιρετικά υπέροχο συμπόσιο. 
Ήταν αυτονόητο πως όλα, σχεδόν θα μιλούσαν για την τραγωδία των Τεμπών, εκτός από ένα δύο ίσως, μέσα σε αυτά και το δικό μου, που το θέμα του δεν ήταν τα Τέμπη. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ, για τον χρόνο που του αφιερώσατε. όλες οι συμμετοχές ΕΔΏ!

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είσαστε όλοι καλά. 
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε πως, "οι ρυτίδες  θα έπρεπε απλώς να υποδεικνύουν από που έχουν περάσει τα χαμόγελα." Μάρκ Τουέην. Αμερικανός συγγραφέας.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.   




Κυριακή 20 Απριλίου 2025

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ...ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΆ!

 


Κώστας Βάρναλης, [Ανάσταση]

«Άκου τον ξάστερο ουρανό, πώς οι καμπάνες σιούνε.
Όπου καρδιά, χαρμόσυνες λαχτάρες απαντούνε.

Ανάστασ’ είναι σήμερα. Παιδιά, γυναίκες, γέροι
κόκκινο αυγό στην τσέπη τους, χρυσό κερί στο χέρι.

Όσ’ άστρα ναι στον ουρανό, τόσα στον κάμπο κρίνα.
Όλ’ έχουνε στην καθαρή ψυχήν Απρίλη μήνα.

Της εκκλησιάς φουντώσανε δάφνη πολλήν οι στύλοι.
Ειρήνη! Ειρήνη! Φιληθήτε οχτροί μαζί και φίλοι.»


(απόσπασμα από το ποίημα «Γυναίκα», Κ. Βάρναλης, Ποιητικά, εκδ. Κέδρος)

πηγή

Με αυτό το όμορφο ποίημα του Κώστα Βάρναλη εύχομαι σε όλους σας Χρόνια πολλά με υγεία πρώτα σε όλους σας και στις οικογένειές σας και με αγάπη στις καρδιές μας.

Φέτος στο βάψιμο των αυγών βοήθησε και ο Γιαννάκης μας...γιαγιά θα σε βοηθήσω εγώ λέει, γιατί εσένα πονάει η μέση σου! 😂



 Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε καλά να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να μην ξεχνάτε  να χαμογελάτε αληθινά και να ακολουθάτε  την καρδιά σας. Εκείνη ξέρει να σας δείξει τον δρόμο.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!. 


 



Δευτέρα 14 Απριλίου 2025

ΣΎΧΡΟΝΟΣ ΓΟΛΓΟΘΆΣ!

Απέναντι από τα ερείπια της αρχαίας Φαιστού, στην κορυφή ενός λόφου, μαζεύονται κάθε χρόνο το μεσημέρι της Μεγάλης Παρασκευής εκατοντάδες  άνθρωποι για να παρακολουθήσουν ένα εντυπωσιακό έθιμο: τη Σταύρωση και την Αποκαθήλωση του Χριστού!

Είναι ο πιο ψηλός λόφος που βρίσκεται κοντά στο πεδινό χωριό στο Πετροκεφάλι της Μεσαράς, σημείο αναφοράς για τους καμπίσιους, που αποφάσισαν πριν από ενάμισι αιώνα να τον αφιερώσουν στον Χριστό, χτίζοντας εκεί τον ναό της Μεταμόρφωσης.

Το έθιμο απαιτεί να μεταφερθεί με τα  χέρια ο μεγάλος ξύλινος Σταυρός, από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Πνεύματος με τα πόδια περίπου τρία χιλιόμετρα δρόμος. Μπροστά πάνε τα παιδιά με τα εξαπτέρυγα τα οποία φαίνεται να μυούνται στην παράδοση του τόπου. 


Τον σηκώνουν όσοι παρευρίσκονται στην ιερή πορεία ό ένας μετά τον άλλον, άντρες  και γυναίκες. Καθώς χτυπούν οι καμπάνες δεκάδες άνθρωποι καταφτάνουν και ακολουθούν την πορεία. 


Το βάρους του ξύλινου Σταυρού είναι μεγάλο και ο δρόμος όχι μόνο μακρύς, αλλά και ανηφορικός. 

 Σε κάθε  σταυροδρόμι σταματά η πομπή για την καθιερωμένη δέηση. Ο Σταυρός όμως δεν επιτρέπετε να ακουμπήσει στη γη. Μεταφέρεται από τον ένα ώμο στον άλλο και όλοι θεωρούν ευλογία να Τον Σηκώσουν.

 Η ΝΎΧΤΑ ΤΩΝ ΠΑΘΏΝ.


Η νύχτα των Παθών, αγία Παρασκευή μεγάλη.

θυμάσαι: Οι κράχτες βροντερή του δρόμου και γιουχιάζουν. "Ωρα για την εκκλησιά!" Τα σήμαντρα σωπαίναν, μήπως ταράξουν του Ιησού τον ύπνο ολογυρμένου στων επιτάφιων τα χρυσά τα σάβανα που οι βιόλες χλωμές και τα τριαντάφυλλα τα κοκκινοπλουμίζαν.

Θυμάσαι: Η νύχτα των Παθών μα και τ' Απρίλη η νύχτα της χώρας όλα, νόμιζες να βουβαθούν γυρεύαν θρήσκα και κατανυχτικά, τη σιγαλιά να κάμουν μια προσφορά ευλαβική προς του Κυρίου τα Πάθη. Και μοναχά δεν σώπαινε στο περιβόλι μέσα με την δικούλα του εκκλησιά, με την λατρεία δική του, πιστός και ιερουργός Θεού ψηλότερου απ όλους, τ αηδόνι. Η νύχτα των Παθών, μα και τ' Απρίλη η νύχτα.

Διάπλατες πέρα οι εκκλησιές ολόφωτες και φτάναν απ τ'ανοιχτά παράθυρα στα σπίτια μας οι θρήνοι σεμνοί κι' αντιθρηνούσανε στου χριστιανού τα χείλη: 

"Ζωή εν τάφω...Εαρ γλυκύ...Γλυκύτατόν μου τέκνο..."  

               Κωστής Παλαμάς

 Κείμενο και φωτογραφίες Έφη Ψιλάκη, που συνεχίζει τον δρόμο  του Νίκου.

η εικόνα είναι από το Google.

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε ξανά να είστε όλοι καλά και ας πορευτούμε την μεγάλη εβδομάδα, ο καθένας μας, με τον μικρό ή μεγάλο Σταυρό του μέχρι την Ανάσταση! 

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΆΣΤΑΣΗ!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!  


  

   



Δευτέρα 7 Απριλίου 2025

ΌΤΑΝ ΈΧΤΙΖΑΝ ΟΙ...ΆΓΓΕΛΟΙ...


Κείμενο και φωτογραφίες, του Νίκου Ψιλάκη.

Κατέβαιναν κάθε νύχτα  φορώντας τα μεγάλα άσπρα φτερά τους. Και τα φωτοστέφανα. Άλλος ξεπέτριζε, άλλος κρατούσε το σφυρί. Ενας Τούρκος άκουσε τις σφυριές μέσα στο σκοτάδι της νύχτας. Ο Σελήμης, έτσι τον έλεγαν...

Είναι σαν ταξίδι στο όνειρο, να βρίσκεσαι στα ιερά των Ελλήνων. Να παρακολουθείς τους δρόμους της πίστης και της παραδόσεις, να χάνεσαι μέσα στις λέξεις, να βρίσκεις μικρά μονοπάτια ξεχασμένα μέσα σε θρύλους. Κάποιος Παρθενώνας, κάποια Παντάνασα, κάποια Μεγαλόχαρη, θα γίνεται πάντα φωτεινό σημάδι στους χάρτες της ψυχής. Και πάντα θα ανακαλύπτεις τη μαγεία της κάθε λέξης, το ξεχασμένο νόημα, τη θεία μορφή, τους λατρευτές με τα τάματα που ανηφορίζουν στα βουνά, ή ταξιδεύουν στις θάλασσες.

Από τότε που οι πιστοί της θεάς των τοκετών διέσχιζαν τη Μεσόγειο για να φτάσουν σε κάποιο σπήλαιο της Κρήτης, στο Βορρά ή στο Νότο, από τότε που οι συν-οδοιπόροι του Πλάτωνα ανέβαιναν στο ιερόν όρος του νησιού για να συναντήσουν τον Ύψιστο Θεό, έχουν περάσει αιώνες πολλοί. Άλλαξαν οι εποχές,  άλλαξε η θρησκεία. Αμετάβλητη μένει μόνο η ανθρώπινη αγωνία, η αναζήτηση του δρόμου που οδηγεί στη ζωή και αυτή η άυλη οντότητα, το θείον. Είναι σαν ένα ταξίδι στο όνειρο.

Με αυτές τις σκέψεις σταμάτησα στην Αγγελόκτιστη. Δεν ήξερα πως υπήρχε. Αλλά κάνοντας μια βόλτα στα έρημα χειμωνιάτικα δρομάκια των Βασιλικών Ανωγείων, ενός μικρού χωριού στα ριζά των Αστερουσίων, άκουσα έκθαμβος την ονομασία. Φιλόξενοι άνθρωποι όπως σε κάθε γωνιά της κρητικής υπαίθρου.

Αγγελόκτιστη λοιπόν. Ένα από τα πολλά επίθετα που κοσμούν την ορθόδοξη πίστη και μια από τις πολλές ποιητικές λέξεις που οριοθετούν το ανθρώπινο μέτρο και το ξεχωρίζουν από το θεϊκό! 

Η  παράδοση λέει ότι στα χρόνια της Τουρκιάς, οι Χριστιανοί ήθελαν να κτίσουν μια εκκλησία στο χωριό τους κι άρχισαν να δουλεύουν όλοι μαζί. Αλλος ξεπέτρωνε, άλλος κουβαλούσε  πέτρες από το νταμάρι, άλλος δούλευε το με το σφυρί. Οι Τούρκοι δεν ήξεραν τίποτα . Μα όταν είδαν το κτήρι  να μεγαλώνει, κατάλαβαν. Τους πρόσταξαν να σταματήσουν αμέσως γιατί τα χαρτιά δεν άφηναν να τους Χριστιανούς να χτίζουν εκκλησίες. 

Η δουλειά σταμάτησε, αλλά αφού πέρασαν μερικές μέρες το ξανασκέφτηκαν. Πήραν δώρα ακριβά και πεσκέσια και πήγαν στον Πασά. Πολυχρονεμένε, μια εκκλησιά θέλουμε να φτιάξουμε, γιατί δεν μας αφήνεις; Του αράδιασαν ασκιά το λάδι και τσουβάλια το στάρι. Αυτός γλυκάθηκε και τους έδωσε την άδεια. Τους λέει δεν μπορώ να αλλάξω τον νόμο, όμως μπορώ να σας δώσω μια διορία. Αν τελειώσει η εκκλησία μέσα στην διορία, τότε όλα  καλώς καμωμένα. Αν δεν τελειώσει όμως, να κατέχετε πως θα την γκρεμίσω. Κι αν δεν την γκρεμίσω, θα την δώσω στον Χότζα να την κάνει τζαμί. 

-Και πόση είναι η διορία που μας δίνεις; τον ρωτήξανε.

-Εφτά μέρες. Μια εβδομάδα ολόκληρη.

-Δεν γίνεται Πασά μου. Κι ο Θεός να κατέβει.

-Ε, να έρθει ο Θεός σας να την τελειώσει.

Με τα πολλά τους έδωσε δύο μέρες ακόμη 

-Εννιά  μέρες και πολλές είναι.

Ηξεραν πως ήταν πολύ δύσκολο να προλάβουν, αλλά έκαναν τον Σταυρό τους και...ο Θεός βοηθός είπαν!

Την άλλη μέρα το χωριό όλο ήταν στο πόδι. Ακόμη και τα κοπέλια βοηθούσαν Πέρασαν δύο, πέρασαν τρεις μέρες και έβλεπαν πως δεν θα προλάβαιναν να κτίσουν την εκκλησιά τους. Την τέταρτη μέρα το πρωί, δεν πίστευαν στα μάτια τους. Σε άλλο ύψος είχαν αφήσει το κτήρι, σε άλλο το βρήκαν. Και τι τοίχοι! Καλοχτισμένοι. Αλφαδιά. Ούτε πόντος δεν ξέφευγε. Δεν ήξεραν τι να κάμουν , ούτε τι να πιστέψουν κι άρχισαν να λοξοκοιτάζουν τον Πρωτομάστορα.

-Αν σε δούνε μάστορα, θα μας κάψεις όλους. Εμείς κατέχουμε πως έρχεσαι τη νύχτα, χωστά από όλους και δουλεύεις.

"Κάποια νύχτα, κάποιος Τούρκος... ο Σελήμης!"

Ο Μάστορας που έβλεπε την πιτηδιοσύνη με την οποία ήταν χτισμένοι οι τοίχοι της εκκλησίας δεν μιλούσε. Πίστευε ότι ένας άλλος χτίστης καλύτερος του ερχόταν την νύχτα και έχτιζε. Και έβαζε στο νου του ποιος θα μπορούσε να είναι. Από άλλο χωριό, από σόι...

Το άλλο πρωί τα ίδια πιο ψηλό το κτήρι. Το μυστήριο δεν μπορούσε να λυθεί.

Τρεις μέρες πριν να τελειώσει η διορία, ένας Τούρκος ο Σελήμης, κίνησε να πάει στα Βασιλικά Ανώγεια. Φτάνοντας στα πρώτα σπίτια άκουσε χτύπους. Σαν κάποιος να πελεκούσε, σαν κάποιος έχτιζε εκείνη την ώρα. Παράξενο του φάνηκε. ήταν νύχτα προχωρημένη πια. Και σκοτάδι πυκνό. Πλησίασε. Τρεις άσπρες λαμπάδες άναβαν εκεί που χτιζόταν το ιερό. Ενα παράξενο φως, έκανε όλη την οικοδομή  να φωτίζεται, λες και ήταν μέρα μεσημέρι. Και μαστόροι παντού. Κανείς δεν μιλούσε. Προσπάθησε να πάει πιο κοντά, αλλά σαν τον έσπρωχνε μια αόρατη δύναμη προς τα πίσω. Παράξενοι του φάνηκαν ετούτοι οι μαστόροι. Ένα φως φώτιζε ολόγυρα  τα κεφάλια τους και στους ώμους έμοιαζε να έχουν φτερά. Έντρομος έφυγε από την εκκλησία και πήγε στον πρώτο καφενέ που βρήκε μπροστα του. Τους τα διηγάται χαρτί και καλαμάρι. άλλοι τον πέρασαν για κουζουλό κι Άλλοι είπαν πως ήταν νεραϊδοπαρμένος. ο Σελήμης όμως επέμεινε.

-Ελάτε μωρέ να πάμε μαζί να δείτε...

Και πήγαν και είδαν χωρίς να μιλούν τα όσα τους είχε πει ο Σελήμης. Εφυγαν σκεφτικοί και σκυφτοί Είχαν καταλάβει τι είχε γίνει.

Την ένατη μέρα η εκκλησία ήταν έτοιμη! Χτισμένη, σοβαντισμένη, με τα σκαλίσματα στα πανωπόρτια και στο αγιοθύριδο. Ήταν ασπρισμένη και ο ασβέστης έλαμπε στον ήλιο. Οι πόρτες το τέμπλο όλα στη θέση τους.

Την άλλη μέρα μαζεύτηκε όλο το χωριό και έκαναν δοξολογία. Την ώρα που έψαλε ο καλόγερος ένα χλιμίντρισμα αλόγου. Βγήκαν στην αυλή να δούνε τι συνέβαινε. 

Ήταν ο Σελήμης! Είχε φορτώσει δυο ασκιά με λάδι και ερχόταν στην Χάρη της Παναγίας. Τα ξεφόρτωσε στην αυλήέδεσε το άλογό του σε μια ελιά, πήρε ένα βουργιάλι και μπήκε στην εκκλησία. Οι χριστιανοί έμειναν αμίλητοι, σαν τον είδαν να βγάζει μέσα από βουργιάλι, πέντε μεγάλους άρτους και να τους αφήνει επάνω στο τραπέζι. 

Από τότε κάθε χρόνο έκανε το ίδιο, στην γιορτή της Αγγελόκτιστης! Πέρασαν τα χρόνια  Σελήμης πέθανε, αλλά το λάδι και οι άρτοι έφταναν καθε χρόνο στην Παναγιά. Είχε αφήσει παραγγελιά στον γιό του και εκείνος στον δικό του, μέχρι που έφυγαν οι απόγονοί του και οι  Τούρκοι από το χωριό! 

Παλιά λέγανε πως η χανούμισσά του έγινε χριστιανή και πως ο ίδιος πλήρωσε ένα ζωγράφο και έφτιαξε μια εικόνα με αγγέλους να χτίζουν την εκκλησία!

Οι Τούρκοι δεν ήθελαν καμπάνες. Γι αυτό και δεν άφησαν να χτιστεί καμπαναριό. Πολύ αργότερα, όταν λευτερώθηκε η Κρήτη, χτίστηκε αυτό που βλέπουμε σήμερα δυτικά από της εκκλησία σε ξεχωριστό κτήριο!


Είχα μόλις επιστρέψει από την εκκλησία που πήγα να ακούσω τον Ακάθιστο ύμνο μετά από ένα χρόνο σχεδόν. Γύρισα σπίτι με μια γαλήνη μέσα μου και άρχισα να ξεφυλλίζω το περιοδικό που διανέμει δωρεάν το Σούπερ Μάρκετ του κ. Χαλκιαδάκη, να βρω θέμα για να κάνω μια ανάρτηση. με το που το ανοίγω, πέφτει το μάτι μου στο κείμενο, παραδόσεις, για την Αγγελόκτιστη Παναγιά! Ήταν σαν να μου έλεγε. Κονιοποίησέ το!  Και αυτό έκανα!  

Ήταν τόσο όμορφο το κείμενο αυτό, που είχε γράψει ο αείμνηστος δημοσιογραφος, που  με συγκίνησε πάρα πολύ.  Ελπίζω να μην κουραστήκατε με τον θρύλο αυτό και την παράδοση του τόπου!

Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε πως το χαμόγελο σημαίνει ΑΓΑΠΗ!🧡

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε! 


                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                            


Σάββατο 29 Μαρτίου 2025

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΘΕΜΑ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ!... Craftlandia Challenge 22

 Με τίποτα δεν θα τελείωνε το αφιέρωμά μου στην Άνοιξη σε μια μόνο ανάρτηση! 

Κάτι λίγα ακόμα έχω να σας πω. Πως να μην σας γράψω για τα χελιδόνια, που ήρθαν και φέτος, εδώ σπαθίζοντας με τα φτερά τους τον αέρα και πετώντας τόσο γρήγορα που πέρασε ώρα να τα παρακολουθώ, προσπαθώντας να τα πιάσει το κλίκ του κινητού μου.


Την επόμενη μέρα η γάτα επάνω στην γωνία δεξιά, του απεναντινού σπιτιού, παραμόνευε στην φωλιά, που βρίσκεται ακριβώς από κάτω της, να τσακώσει κανένα! ωιμέ!


Αυτή η πασχαλίτσα βρήκε τα τρυφερά φυλλαράκια του νιόβγαλτου δυόσμου μας να ξεκουραστεί...

΄

Και ξαφνικά θυμήθηκα, ότι είχα κάποτε ζωγραφίσει κάποια πουλάκια, επάνω σε κλαδιά ανθισμένης αμυγδαλιάς.
 Όπως βλέπετε, η ημερομηνία μιλάει από μόνη της. 
 
Όλα αυτά βγήκαν στην επιφάνεια με αφορμή ένα δρώμενο που κάνει η φίλη μας η Μία, με θέμα την Άνοιξη η ότι δήποτε. ΄

Οχι δεν είναι αυτά που παίρνουν μέρος στο δρώμενο της φίλης μας της Μία,   

Σαν καλό κορίτσι και ακολουθώντας τους όρους του δρώμενου να είναι οι δημιουργίες μας καινούργιες, έβγαλα λοιπόν και εγώ τις νερομπογιές μου και προσπάθησα να κάνω κάποιες παπαρούνες ο Θεός να τι κάνει για παπαρούνες. Αλλά αυτές μπόρεσα να κάνω φίλη μου. Χαίρομαι που τα κατάφερα να πάρω μέρος!

Αυτά τα λίγα ακόμα για την Άνοιξη. Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα με υγεία και να μην ξεχνάτε να δώσετε ένα χαμόγελο παρηγοριάς, σε όσους το χρειάζονται.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.