Είναι ζεστά εδώ μέσα.
Ακουγα την καρδιά σου να χτυπά χαρούμενα.
Μια κουκιδίτσα ήμουν.
Κολυμπούσα, έκανα τούμπες.
Η πρώτη μου επαφή μαζί σου ασπρόμαυρη.
Άνοιξες με απορία τα μάτια σου.
Σαν να σου μοιάζω είπες και γέλασες γεμάτη ευτυχία.
Ενιωθα τα χέρια σου να με αγκαλιάζουν, όταν με νανούριζες γλυκά.
Είναι ζεστά εδώ μέσα.
Σε άκουγα που μου έλεγες, πως θα ερχόμουν σε έναν όμορφο κόσμο γεμάτο χρώματα.
Άρχισα να μεγαλώνω και να ανυπομονώ να γνωρίσω ότι όμορφο μου περιέγραφες.
Κόντευε ο καιρός.
Ξαφνικά ένιωσα μέσα στις φλέβες σου τον φόβο.
Δεν το ήξερα αυτό το συναίσθημα.
Δεν μου άρεσε καθόλου.
Άκουγα πολλούς άσχημους θορύβους.
Τι ήταν όλα αυτά;
Γιατί σταμάτησες να είσαι χαρούμενη;
Τι γίνεται εκεί έξω;
Δεν θέλω να έρθω στον κόσμο.
Είναι ζεστά εδώ μέσα.
Φοβάμαι μαμά.!!
Το υπέροχο ποίημα της Σταυρούλας Δεκούλου πήρε επάξια την πρώτη θέση, όχι πως όλα τα τα άλλα ποιήματα δεν άξιζαν αυτήν την πρωτιά!! ήταν ένα συμπόσιο που θα μείνει αξέχαστο, για τις υπέροχες συμμετοχές του!
ΕΔΩ θα δείτε όλες τις συμμετοχές.
"ΤΑ ΠΑΙΔΙΆ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ"
Τι να λέει το βλέμμα, που μιλά χωρίς λόγια;
Σταματήσαν ρολόγια στου πολέμου την ώρα.
Κι αν τα χτύπησε η μπόρα, κουρνιασμένα στην άκρη, απ τα μάτια το δάκρυ της ελπίδας κυλά.
Ποια αγκαλιά θα ανοίξει τρυφερά ν ακουμπήσει στην μικρή τους καρδιά;
Μας απλώνουν τα χέρια, λαβωμένες φτερούγες.
Μες του κόσμου τις ρούγες τα παιδιά του πολέμου.
Σκέπασε τα ΘΕΕ ΜΟΥ.
Πόσο ακόμα θα υπάρχουν άραγε οι αφορμές να γράφονται λόγια που θα μιλάνε για πολέμους;
Να ευχηθούμε σήμερα στις μανούλες όλου του κόσμου χρόνια τους πολλά Να είναι καλά, να χαίρονται τα παιδάκια τους, να χαμογελάνε και να είναι ευτυχισμένες!!
ΧΡΟΝΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΛΆ!!
Να είστε όλοι καλά, να κάνετε ότι αγαπάτε και να μην ξεχνάτε πως το χαμόγελο είναι το μόνο που μεταδίνει ζωή!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!
