Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει, να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν. Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι. Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης... Σμαραγδάκι...
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παραμυθι.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα παραμυθι.. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Δευτέρα 4 Νοεμβρίου 2019

Η ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ ΜΙΑΣ...ΝΕΡΟΣΤΑΓΟΝΑΣ.!!

Αυτή την ανάρτηση μπορείς να την πεις  και συνέχεια της προηγούμενης, μια που μιλάει για μια μικρή ιστορία-παραμύθι που είχα σκαρφιστεί όταν τα εγγόνια μου ήταν πολύ μικρά και  ήθελαν να τους λέω παραμύθια όταν ερχόταν να κοιμηθούν στης γιαγιάς...
Μου θύμισε  αυτή την  ιστορία-παραμύθι  η μικρή μου εγγονή  ετών  24 σήμερα..όταν μου ζήτησε να της κάνω ένα συννεφάκι..σαν αυτό που είχα κάνει δωράκι στο μικρούλι που έχει γεννηθεί..
Γιατί δεν βάζεις ένα αλεξίπτωτο σε μια σταγόνα μου λέει σαν....εκείνη που μας έλεγες στο παραμύθι σου;
Που την θυμήθηκες της λέω  αγάπη μου;
Γιατί όχι; ωραία ιδέα της είπα.. ας το κάνουμε..
Εψαξα  την βρήκα εκείνη την παραμυθοιστορία ήταν το.... 1993..ναι τότε ήταν  που γράφτηκε η περιπέτεια της νεροσταγόνας που θα διαβάσετε παρακάτω...
Είχα αγοράσει μια γραφομηχανή από εκείνες τις κλασικές...και άρχισα να μαθαίνω να γράφω εκεί...
Η γραφομηχανή αυτή ήδη κοσμεί σαν αντίκα πλέον μια γωνιά του δωματίου της μεγάλης μου ..εγγονής που γράφει και εκείνη...
Πήρα λοιπόν τις μπογιές μου και το μπλοκ της ζωγραφικής  και έκανα τις ζωγραφιές μου...μετά από 26 χρόνια....μια ανάσα δηλαδή από το χθες......
Κάποτε στα γαλάζια νερά μιας όμορφης λίμνης, υπήρχε ανάμεσα στις πολλές σταγόνες και η νεροσταγόνα της ιστορίας μας..
Ζούσε τον περισσότερο καιρό στο βυθό της γαλάζιας λίμνης, παίζοντας με τα ψάρια  τριγυρίζοντας ανάμεσα  στα φύκια..
Μια μέρα λοιπόν,αποφάσισε να ανέβει στην επιφάνεια της να δει τους πανέμορφους κατάλευκους κύκνους, που κολυμπούσαν στα ήσυχα νερά της, μια που είχε ακούσει τόσα πολλά από άλλες σταγόνες..
Καθώς ανέβαινε στην επιφάνεια την θάμπωσε η λάμψη του ήλιου που έκανε την λίμνη να μοιάζει με αστραφτερό καθρέφτη που επάνω του χόρευαν απαλά σαν μπαλαρίνες οι κύκνοι..
Οι ηλιαχτίδες άρχισαν να χαϊδεύουν το κορμί της με την ζεστασιά τους..
Ξαφνικά ένιωσε να γίνεται κάτι παράξενο στο κορμί της.
Δεν το ένιωθε  ολόκληρο κάτι γινόταν που την ανησυχούσε..
Αρχισε να γίνεται μικρά μικρά κομματάκια...τόσο μικρά που δεν μπορούσε να τα δει ανθρώπινο μάτι και...
να ανεβαίνει ,να ανεβαίνει όλο και ψηλότερα προς τα επάνω.
Της νεροσταγόνα μας δεν της άρεσε αυτό, άρχισε να ζαλίζεται γιατί έπασχε από υψοφοβία.
Καθώς ανέβαινε είδε ένα σύννεφο λίγο πιο πέρα και έτρεξε να χωθεί μέσα  σ αυτό.
-Καλώς την..καλώς την!!! άκουσε να τις λένε πολλές σταγόνες που ήταν μαζεμένες στο διπλανό σύννεφο..
-Μα τι συμβαίνει; ρώτησε εκείνη γεμάτη απορία.Γιατί μαζευτήκατε εδώ επάνω; και γιατί εγώ έχω γίνει μικροσκοπικές σταγονίτσες, ενώ εσείς είστε ολόκληρες ; 
-Μα και εσύ είσαι ολόκληρη σταγόνα της είπαν εκείνες..να δες...
Έσκυψε και κοίταξε το σώμα της που είχε πάρει πάλι το σχήμα της σταγόνας, όπως ήταν όταν βρισκόταν στα νερά της γαλάζιας λίμνης. 
-Καλά όλα ευτυχώς, αλλά δεν μου είπατε ακόμα τι κάνετε εδώ; 
-Καλέ; που ξανακούστηκε να μην ξέρει μια νεροσταγόνα τι δουλειά έχουμε μέσα σε ένα σύννεφο; απόρησαν εκείνες..
-Μέχρι τώρα έμενα στο βυθό τη λίμνης και είναι η πρώτη φορά που φεύγω από το σπίτι μου..
Είμαστε μαζεμένες εδώ γιατί περιμένουμε να έρθει το φθινόπωρο να πέσουμε σαν βροχή να ποτίσουμε την γη..
Και το φθινόπωρο δεν άργησε να έρθει.
Οι σταγόνες στριμώχνονταν τώρα στην άκρη του σύννεφου και άρχισαν να πέφτουν με δύναμη στην γη..
-Αντε έλα τι περιμένεις; πέσε και  εσύ,είπανε στην νεροσταγόνα μας καθώς έπεφταν στην γη.
-Να πέσω; πως να πέσω δηλαδή; Εγώ φοβάμαι πολύ το ύψος!!!
Να είχα τουλάχιστον ένα αλεξίπτωτο να μην χτυπήσω πέφτοντας..!!
-Αλεξίπτωτο; είπαν οι άλλες σταγόνες σκασμένες στα γέλια..μέχρι και το σύννεφο δεν άντεξε και χαμογέλασε πλατιά..
-Φαντάζεστε μια σταγόνα με αλεξίπτωτο; τι αστείο θέαμα θα ήταν..
-Οτι και να λέτε εγώ δεν πέφτω φοβάμαι..
-Χμμμ έκανε το σύννεφο αφού δεν θέλεις να πέσεις σαν βροχή, τότε μείνε εδώ..και περίμενε να δούμε τι θα κάνω με σένα..
Δεν  πέρασε πολύς καιρός, και η παγωνιά ήρθε να επισκεφτεί  το σύννεφο που άρχισε να γίνεται όλο και πιο γκρίζο..
-Μπρρρρ....τι κρύο είναι αυτό μόλις μπήκε;
Η νεροσταγόνα μας,μαζί με άλλες που είχαν μαζευτεί στο μεταξύ..άρχισαν να τρέμουν από την παγωνιά και με έκπληξη της είδε να αλλάζει όπως και οι άλλες σταγόνες  σιγά  σιγά μορφή και να γίνονται κάτασπρες και ελαφριές σαν πούπουλα..
-Τώρα είστε έτοιμες να πέσετε στην γη και  να την ντύσετε με την λευκότητα σας..
Τι να κάνει λοιπόν η σταγόνα μας, ήθελε δεν ήθελε ,άρχισε να πέφτει όχι πια σαν σταγόνα βροχής, αλλά σαν μια όμορφη  κάτασπρη νιφάδα χιονιού..
Τουλάχιστον σκεφτόταν καθώς έπεφτε απαλά έτσι είναι σαν να φοράω αλεξίπτωτο..
Φτάνοντας κάτω  ακούμπησε στο πέταλο ενός νούφαρου.. και είδε με έκπληξη της πως βρισκόταν στα  γαλάζια νερά της λίμνης..είχε ξαναγυρίσει στο σπίτι της!!!!
Είχε γίνει μέσα σε λίγες στιγμές η νεροσταγόνα που ξέραμε...
-Ουφ  φτάνει πια!!! δεν μπορώ τόσες αλλαγές..μακάρι να ήμουν ένα νούφαρο και να έμενα για πάντα εδώ αναστέναξε..!!
Την ώρα εκείνη έτυχε να περνά από εκεί, η καλή νεράϊδα της λίμνης,και θέλησε να πραγματοποιήσει την επιθυμία της..
Σήκωσε το μαγικό ραβδί της και ακούμπησε την νεροσταγόνα και την μεταμόρφωσε σε ένα όμορφο λευκό νούφαρο, που έμεινε για πάντα στα νερά της γαλάζιας λίμνης..!!!
Ελπίζω να περάσατε καλά και να μην κουραστήκατε διαβάζοντας ..να αφήσατε να βγει το παιδί που κρύβουμε όλοι μέσα μας..και να του χαρίσατε ένα χαμόγελο... 
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα να είστε όλοι καλά..!!!
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!! 




  




Πέμπτη 19 Απριλίου 2018

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΣΟΦΙΤΑΣ..!!


Αυτή θα είναι η πιο σύντομη μέχρι τώρα αναδημοσίευση μου φίλοι μου γιατί θα σας παραπέμψω σε ένα από τα πολύ όμορφα ιστολόγια  του  Αντώνη Κρασάκη που λέγεται ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ !!!
Είναι ο δάσκαλος που  μεταλαμπαδεύει τις αξίες της ζωής στις μικρές ψυχές των παιδιών!
Είχα την  χαρά και την τιμή να δημοσιεύσει ξανά ένα μικρό παραμύθι μου..
             Το μυστικό της Σοφίτας
Η εικονογράφηση είναι δική τους!!
Θα χαιρόμουν πολύ να περνούσατε από εκεί μια βόλτα....και ναι...ας γίνουμε για λίγο παιδιά..!!
Παρεάκι μου να είστε όλοι καλά και να χαμογελάτε σαν τα παιδιά όπως λέγεται και το ιστολόγιο του φίλου μας!!
Θα τα πούμε σύντομα ..σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!