Εδώ και πάρα πολύ καιρό, κάνοντας τον περίπατό μου, τα μάτια μου σταματούσαν, (αφού περνούσα από μπροστά τους) σε ερειπωμένα σπίτια στην γειτονιά μας.
Πάντα μου προξενούσαν μια θλίψη είναι αλήθεια, γιατί ήξερα τους ενοίκους τους!
Κάθε φορά που περνώ από μπροστά τους, θυμάμαι τις οικογένειες που ζούσαν εκεί μέσα και τις καλημέρες μας που λέγαμε όταν συναντιόμασταν στο δρόμο, ή στο μικρό μπακάλικο της γειτονιάς μας, που έκλεισε και αυτό δυστυχώς.
Έφυγαν οι ένοικοί τους και εκείνα έμειναν έρημα και μόνα μέσα στις σιωπές τους!
Άνθρωποι που έζησαν μέσα σε αυτά όταν ήταν όμορφα, καθαρά, βαμμένα, με τις λύπες, τις χαρές τους και γεμάτα από τις φωνές παιδιών που έπαιζαν μαζί με τα δικά μας στη γειτονιά. ή Ελένη, ή Μαρία, ο Βασιλάκης. Τρεχαλητά γέλια φωνές και κλάματα από τα σπασμένα γόνατα και από το κυνηγητό, ήταν στην ημερήσια διάταξη!
Πόσα συναισθήματα δεν γέμισαν τις κάμαρές τους! μισογκρεμισμένες τώρα πια, με τα παντζούρια τους σπασμένα θλιβερά απομεινάρια, να θυμίζουν ότι κάποτε έζησαν εκεί άνθρωποι, που πέρασαν και άφησαν τα αποτυπώματα τους στην εγκατάλειψη.
Αν είχαν στόμα θα ήθελαν να μιλήσουν και να μας πουν τις ιστορίες της ζωής τους, που χτίστηκαν πέτρα πέτρα, για να γίνουν ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι όσων έζησαν μέσα σε αυτά! Και όμως μια μέρα μετά από χρόνια τα άφησαν οι ένοικοί τους και έφυγαν!
Για να το κάνουν αυτό θα είχαν τους λόγους τους, που αυτούς τους ξέρουν μόνο οι τέσσερις τοίχοι που στέκουν ακόμα μισογκρεμισμένοι αλλά όρθιοι και που κρατάν πολύ καλά τα μυστικά του κάθε εγκαταλελειμμένου σπιτιού!
Τα κρύβουν καλά τα μυστικά τους τα σάπια κουφώματα, η σκόνη που έχει καλύψει τα πάντα, οι αράχνες που έχουν κάνει τους ιστούς τους στις σκοτεινές γωνιές τους.
Την ανάρτηση αυτή την αφιερώνω σε αυτά τα σιωπηλά και ερειπωμένα σπίτια της γειτονιάς μου, με την ευχή κάποτε να γυρίσουν, αν όχι εκείνοι που τα έχτισαν, αλλά οι απόγονοί τους και να γεμίσουν πάλι από χαρούμενες φωνές νεότερης γενιάς!
"Μικρά σοκάκια, Ξύλινες πόρτες. Χρώματα χίλια στην γειτονιά, Θαρρείς πως έμειναν έτσι από τότες, εικόνες άγγιχτες, στου νου την γωνιά"
Μέχρι την επόμενη φορά που θα τα πούμε, να είστε όλοι καλά, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και να μην ξεχνάτε πως τίποτα από όσα φοράτε, δεν είναι πιο όμορφα απ το χαμόγελο σας.
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε!
Τι ωραία ανάρτηση φίλη μου αν και στενάχωρη...όπως ακριβώς τα λες, κάποτε όλα αυτά τα σπίτια είχαν ζωή και ναι ακουγόντουσαν γέλια, κλάματα, παιχίδια από πιτσιρίκια....πολλές φορές όμως συμβαίνει ναι είναι πολλοί οι κληρονόμοι και δεν συμφωνούν για την αποκατάσταση δυστυχώς.....κι έτσι δεν μένει παρά να περνάμε, να θυμόμαστε και να φωτογραφίζουμε......
ΑπάντησηΔιαγραφήΣου στέλνω ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά !!!!!!
Ακριβώς επειδή το θέμα ήταν στενάχωρο Ράνια μου σκεφτόμουν καιρό για να βάλω ένα τέτοιο θέμα.
ΔιαγραφήΌμως υπάρχουν και αυτά τα ερειπωμένα σπίτια να μας θυμίζουν τις χαρούμενες στιγμές τους. Σίγουρα υπάρχουν πολλές αιτίες για την εγκατάλειψη τους. Σαν τους ανθρώπους και αυτά κάνουν τον κύκλο τους!
Μακάρι να βρεθούν οι άνθρωποι που θα τους ξαναδώσουν ζωή!
Σε ευχαριστώ πολύ για την αγκαλιά και προπαντός για το χαμόγελο! Να περνάς όμορφα Ράνια μου με ότι κάνεις...χαμογελαστά στέλνω φιλιαααα! 😊🧡
Έχεις δίκιο Ρούλα μου όλα αυτά τα σπίτια έχουν να διηγηθούν πολλές ιστορίες από τη ζωή των ανθρώπων που τα κατοικούσαν, μακάρι να είχαν φωνή και να τις έλεγαν, όσες μπορούσαν να ειπωθούν...μην είμαστε και κουτσομπόληδες χαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά το πιο ωραίο θα ήταν να ξανακατοικηθούν αυτά που είναι σε καλή κατάσταση.
Τα φιλιά μου και καλή εβδομάδα!
Αυτό, το να ξανακατοικηθούν τα σπίτια αυτά τα συγκεκριμένα, Ελένη μου, κομμάτι δύσκολο το βλέπω ...το πολύ πολύ αν δεν τα θέλουν, (σαν τους γέρους ) να τα πουλήσουν οι κληρονόμοι τους.
ΔιαγραφήΣίγουρα αν είχαν στόμα θα έλεγαν πολλά, αλλά έμειναν στις σιωπές τους!
Ελένη μου θα γίνουν ότι γράφει η μοίρα τους νομίζω.
Να περνάς καλά με ότι κάνεις ...καλο σου βράδυ Την αγάπη μου φιλιαααα 🤗🧡
Πόσα θα είχαν να πουν αν μιλούσαν αυτά τα απίτια!! Παντού υπάρχουν, ερμαια των ανέμων και της βροχής. Εγώ όταν τα βλέπω, θέλω να πιστεύω ότι οι ένοικοί τους έφυγαν για καλύτερη ζωή, και ζουν σε ομορφότερα σπίτια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Ρούλα μου με τις όμορφες εγγραφές σου
Καλή εβδομάδα
Φιλάκια
Πράγματι Αννιώ μου θα έλεγαν πολλά, αλλά εδω και χρόνια έχουν βυθιστεί στην σιωπή! αυτά τα σπίτια της γειτονιάς μου, τα έχει φάει και η θάλασσα, εκτός από τον άνεμο και την βροχή!
ΔιαγραφήΚαι εγώ το ίδιο θέλω να πιστεύω, πως οι πρώην ένοικοί τους, ζουν καλύτερα αλλού, αλλιώς θα είχαν επιστρέψει!
Από καιρό ήθελα να κάνω αυτό το αφιέρωμα στα ερειπωμένα σπίτια, επειδή βρίσκονταν σε κοντινή απόσταση από το δικό μας σπίτι!. Έτσι για να μην νιώθουν μόνα και έρημα!
Αννιώ μου να είσαι καλά και να περνάς ΄όμορφα με ότι κάνεις. την αγάπη μου φιλιαααα 🧡🤗
Πολύ ωραία το αφιέρωμα, πολλή όμως και η θλίψη.. Αλήθεια, πολύ κρίμα που ξεκληρίζονται έτσι σπίτια και οικογένειες.. Όπως λέει και η Ράνια, τα κληρονομικά είναι μεγάλη μάστιγα.. Η Ελλάδα όμως, είναι γεμάτη με εγκαταλειμμένα σπίτια στην επαρχία. Και η αιτία ήταν η ανεργία, ένοχος υπ' αριθμόν ένα.. Όλα μέσα στη ζωή είναι, δυστυχώς.. Καλή εβδομάδα Σμαράγδι μου ευαισθητοποιημένο.. 😘🧡
ΑπάντησηΔιαγραφήΌντως όλα τα ερειπωμένα σπίτια Πετρίνα μου, φέρνουν μια θλίψη για την εγκατάλειψη τους όταν τα κοιτώ και θυμάμαι πόσο γεμάτα ζωή ήταν και προπαντός αυτά της γειτονιάς μου σε μένα, αφού ακόμα θυμάμαι τις οικογένειες και τα παιδιά τους, που κατοικούσαν σε αυτά. Οι ποιο πολλοί πήγαν στην Αθήνα. Ισως να βρήκαν εκεί καλύτερες συνθήκες επιβίωσης. Αυτό είναι ένα σοβαρό κίνητρο... Καλά να είναι όπου έχουν ριζώσει!
ΔιαγραφήΝα είσαι καλά Πετρίνα μου να κάνεις ότι αγαπάς καλό σου ξημερωμα την αγάπη μου φιλιάααα! 🧡🤗
Υπέροχο θέμα αυτό που διάλεξες! Πάντα τραβούν την προσοχή μου τα ρημαγμένα σπίτια, κυρίως τα απομεινάρια απ' τις κουζίνες και οι τοίχοι με τα πλακάκια που χάσκουν μισογκρεμισμένοι ανάμεσα στα χαλάσματα. Φαντάζομαι πόσα μυστικά κρύβουν, πώς ήταν οι άνθρωποι που τα κατοικούσαν, με ποιες συνθήκες τα εγκατέλειψαν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα η ματιά σου επικεντρώνεται στα φαινομενικά ασήμαντα σημεία, που έχουν όμως μέσα τους ψυχή και ψιθυρίζουν τις ιστορίες τους σ' όσους τα προσέχουν.
Να είσαι καλά Ρουλάκι μου αγαπημένο 💖
Κανελλάκι μου ,πάντα όταν περνούσα και τα έβλεπα στην γειτονιά μου να χάσκουν έρημα και ερειπωμένα, απομεινάρια μιας δύσκολης ζωής, νόμιζα ότι μου μιλούσαν και ΄μου έλεγαν...μην μας ξεχάσεις, όπως μας ξέχασαν οι αγαπημένοι μας. Ήξερα τους ανθρώπους που ζούσαν μέσα σε αυτά και λυπόμουν που τα σπίτια τους είχαν γίνει ερείπια. Ετσι σκέφτηκα να τους κάνω μια αφιέρωση, κάτι σαν επισφράγιση για όσα προσέφεραν στους ενοίκους τους! Εξ ού και το αφιέρωμα μου σε αυτά...
ΔιαγραφήΑσχετα από τις συνθήκες της ζωής, ελπίζω να ζούνε καλύτερα εκεί που μένουν.
Να είσαι καλά Κανελλάκι μου να κάνεις ότι αγαπάς κορίτσι μου! καλό ξημέρωμα σου εύχομαι. Στέλνω αγάπη.🧡🤗 Σ.Λ.
Ρούλα μου, να ξέρεις αυτό το θέμα με συγκινεί αφόρητα. Γιατί κάνω παραλληλισμούς με το δικό μου πατρικό και αυτό της πεθεράς μου, που ρημάζει ενώ κάποτε ήταν γεμάτο ζωή. Βλέπω όμως πολλά σπίτια, βρε κορίτσι μου. Γιατί τέτοια εγκατάλειψη; Δεν υπάρχουν απόγονοι; Κληρονόμοι; Κάποιοι αν ενδιαφερθούν. Έστω να χτίσουν κάτι καινούργιο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚλαίει η ψυχή μου σε αυτό το θέαμα, να το ξέρεις.
Αχ καλή βδομάδα, Ρούλα μου με τις ευχές μου.
Και μένα με θλίβουν αυτά τα σπίτια αφημένα στις σιωπές τους...καιρό τώρα το είχα σκεφτεί να την βάλω ή όχι την ανάρτηση φίλε μου αλλά από την άλλη, πες ότι τους άξιζε αυτή η αφιέρωση για το πόσο εξυπηρέτησαν τον σκοπό των οικογενειών που τα κατοικούσανε και μάλιστα που ήταν γείτονες που τους ξέραμε.
ΔιαγραφήΝαι είναι κρίμα που τα άφησαν στην μοίρα τους, αλλά για να τα αφήσουν θα είχαν τους λόγους τους και ίσως να βρήκαν καλύτερες συνθήκες επιβίωσης αλλού...οι περισσότεροι πήγαν Αθήνα.
Πας όπου η ζωή σε πάει...ακόμα και τα σπίτια κάνουν τον κύκλο τους όταν μένουν μόνα τους!
Ας τα θυμόμαστε με αγάπη στις αναμνήσεις μας αφού και εκείνα έπαιξαν τον ρόλο τους στην ζωή των ενοίκων τους!
Σε ευχαριστώ πολύ που έχεις πάντα έναν όμορφο λόγο να πεις, έστω και αν είναι θλιμμένος! Να είσαι καλά και να έχεις ένα όμορφο βράδυ. 🌙
"Νυχτερίδες κι αράχνες γλυκιά μου έχουν χτίσει φωλιά...." Όχι καλέ! Το άσμα το λέει! Αν και δεν απέχει καθόλου απ' την αλήθεια. Σπίτια ερημωμένα που τα πνίγει η σιωπή, η μοναξιά, οι αναμνήσεις που είναι πιο σκληρές κι απ' τις πέτρες στους τοίχους, όσους έμειναν. Τι κρίμα! Είχαν ζωή αυτά τα σπίτια, αυτές οι αυλές κάποτε! Τώρα το μόνο που έμεινε, πότε να ψιθυρίζει και πότε να ουρλιάζει, είναι ο γέρο-άνεμος που περνά μέσα απ' τα γκρεμίσματα. Πονάει η ψυχή σου Ρούλα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα με πολλή τρυφεράδα και λιγότερη θλίψη!
Φιλιά πολλά!
Νυχτερίδες κι αράχνες Αννίκα μου , δεν λες τίποτα!!! μπορεί να το λέει το άσμα , αλλά είναι και η πραγματικότητα.
ΔιαγραφήΑυτά τα συγκεκριμένα σπίτια, τα κατοικούσαν οι γείτονές μας, ήταν άνθρωποι που τους ξέραμε και λέγαμε μια καλημέρα όταν συναντιόμασταν στον δρόμο...
Αλλοι έφυγαν από την ζωή και τα παιδιά τους πήγαν στην Αθήνα για καλύτερη επιβίωση, άλλοι είχαν τους λόγους τους που τους κρατούν καλά κρυμμένους οι τέσσερις μισογκρεμισμένοι τοίχοι τους! και επειδή θλίβομαι και εγώ φίλη μου να τα βλέπω κάθε μέρα θέλησα να τους αφιερώσω έστω σαν ανάμνηση δυο λόγια εδώ.
Να είσαι καλά Αννικα μου να έχεις ένα όμορφο βράδυ🌙 μαζί με την αγάπη μου φιλιαααα! 🧡🤗
Πολύ με συγκίνησε Ρούλα μου, η σημερινή σου ανάρτηση γιατί για πολλά χρόνια τα ερειπωμένα σπίτια της Αθήνας με ενέπνευσαν και επειδή τότε είχα ασχοληθεί με τη λιθογραφία πάνω σε πέτρα, ήταν το αγαπημένο μου θέμα, για δες:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://ainafetst.wordpress.com/2011/10/05/lesruines/ μερικές λιθογραφίες και η τεχνική για γερά μπράτσα!
ΑΦιλάκια συγκινημένα αλλά πάντα καρδιάς και αγάπης! <3
Πήγα στην ανάρτηση σου την τότε, πολύ ενδιαφέρουσα Στεφανία μου. Τότε ήταν που είχα πρωτοκάνει το μπλοκ μου και δεν ήξερα ακόμα πολλά πράγματα περί μπλόκιν και τα τιαύτα...😊
ΔιαγραφήΚαι εμένα με ενέπνευσαν αυτά τα ερείπια και είπα να τους κάνω μια αφιέρωση ,για όλα τα χρόνια που πρόσφεραν την προστασία τους στις οικογένειες που έμεναν σε αυτά!
Είναι ένα θέμα που σε θλίβει, όμως υπάρχει, όπως η ζωή!
Να είσαι καλά φιλενάδα, να περνάς καλά με ότι κάνεις αγάπης φιλιααα! 🧡🤗
Πόσο σε ταξιδεύουν,που κάποτε ήταν γεμάτα από ζωή κι όνειρα κι από πρόσωπα αγαπημένα........πολύ όμορφη,η ανάρτηση σου Ρούλα μου!!! Μία από τα ίδια, έχω συλλέξει φωτογραφικό υλικό,από τον τόπο μου ,για να κάνω κάποτε....μία ανάρτηση με το θέμα αυτό.....αλλά όλο τα ανάβαλω,ίσως κάποια στιγμή πρέπει να τ' αποφασίσω. Να περνάς πάντα όμορφα με ότι αγαπάς!!! Φιλάκια!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι Μαρία μου , όλα αυτά που λες, είχα στον νου μου και εγώ και αποφάσισα να τους κάνω ένα αφιέρωμα σ αυτά τα ερειπωμένα σπίτια...
ΔιαγραφήΕίναι ένα θέμα συγκινητικό μα και θλιμμένο, αν σκεφτείς τις ζωές που πέρασαν από αυτά, όταν αυτά ήταν στα νιάτα τους!
Να την κάνεις την ανάρτηση την αξίζουν για την προστασία ότι έχουν προσφέρει στους ενοίκους τους!
Να περνάς όμορφα με ότι κάνεις Μαρία μου καλό σου βράδυ φιλιααα! 🤗
καλό βράδυ
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν τα μπορώ αυτά τα σπίτια... κρίμα που είναι έρημα... αλλά τι να κάνεις;.. καλό βραδυ, χαίρομαι που είσαι καλά... φιλιά...
Μπορεί να μας φέρνουν θλίψη τα έρημα σπίτια Παρασκευή μου και να μην μας αρέσουν να τα βλέπουμε , όμως υπάρχουν και είναι μέρος της ζωής των ανθρώπων που τα κατοικούσαν. Και επειδή ήξερα τους ενοίκους τους ,
Διαγραφήθέλησα να τους αφιερώσω αυτήν την όχι και τόσο χαρούμενη ανάρτηση!
Εσύ να περνάς όμορφα με ότι κάνεις ...καλό σου βράδυ φιλιααααα! 🤗
Πολύ συγκινήθηκα με την ανάρτηση σου Ρούλα μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντα στέκομαι μπροστά από κλειστά εγκαταλελειμμένα σπίτια και με τη φαντασία μου προσπαθώ να τα ζωντανέψω.
Πονάει η εικόνα τους και τα λυπάμαι.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά.
Ρένα μου αυτά τα ερειπωμένα σπίτια σε όλους μας φέρνουν την θλίψη και προπαντός όταν ξέρεις τους ανθρώπους που τα κατοικούσαν πριν πολλά χρόνια τα παιδιά τους έπαιζαν με τα δικά μας παιδιά! Δεν ξέρει κανείς τις αφορμές που τους έκαναν να τα αφήσουν στην μοίρα τους.
ΔιαγραφήΕπειδή τα βλέπω κάθε μέρα πολλές φορές θέλησα να τους αφιερώσω μια ανάρτηση, για τα χρόνια που προστάτευαν τις οικογένειες τους στα καλά χρόνια τους φιλενάδα!
Ισως στο μέλλον θέλω να ελπίζω ότι θα αξιοποιηθούν αλλιώς, από τους απογόνους τους!
Καλή Κυριακή να έχεις Ρένα μου και να περνάς όμορφα με ότι κάνεις...την αγάπη μου φιλιααα! 🧡🤗
Δυστυχώς Ρουλα μου ειμαι και εγω σε αυτη την κατασταση να εχω ενα τετοιο σπιτι και να πρεπει να το πουλησω.Με πονο ψυχης βεβαια αλλα δεν γινεται αλλιως.Φιλακια Ρουλακι μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνήθως τα παλιά σπίτια τα περισσότερα Λίτσα μου που δεν υπάρχει άλλη λύση, αυτή είναι η μοίρα τους. Μοιάζουν και με τις απώλειες των αγαπημένων μας και αφού δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά, αποδεχόμαστε τις καταστάσεις και πάμε παρακάτω. Ακόμα και να πουληθούν, ακόμα και τότε, προσφέρουν με τον τρόπο τους μια άλλη βοήθεια , κλείνοντας τρύπες ανάγκης σίγουρα, για εκείνους που τους ανήκουν, όπως εσένα φιλενάδα! Οπότε πάλι χρήσιμα είναι και με αυτόν τον τρόπο!
ΔιαγραφήΝα περνάς καλά, και να προσέχεις Λίτσα μου. την αγάπη μου φιλιαααα! 🤗🧡
Πάντοτε είχα ένα θερμό ενδιαφέρον για τα σπίτια και δη τα παλιά και προσπαθούσα να πλάσω εικόνες με το νου μου. Πόσο μάλλον όταν εσύ γνώριζες τους ενοίκους, το συναίσθημα θα πρέπει να είναι πολύ διαφορετικό. Πολύ νοσταλγική ανάρτηση, μου άρεσε πολύ Σμαραγδάκι μου. Σε φιλώ, να ξημερώνεις όμορφα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδω και καιρό αυτό το θέμα βρισκόταν στο μυαλό μου, το τι να έγιναν όλοι εκείνοι που κάποτε αυτά τα σπίτια στέγαζαν τις οικογένειες τους. Πόσο μάλλον που εμείς τους γνωρίζαμε και τα παιδιά τους έπαιζαν με τα παιδιά μας...Οι πιο πολλοί έφυγαν για την Αθήνα ίσως για καλύτερες συνθήκες ζωής και ρίζωσαν εκεί!
ΔιαγραφήΕξ ου και η ανάρτηση -αφιέρωμα για αυτά τα ερειπωμένα σπίτια με τα μυστικά τους κρυμμένα καλά!
Να περνας όμορφα με ότι κάνεις καλή μου! καλο σου βραδάκι. 😊🌙
Ρουλίτσα μου και σε μένα προκαλούν θλίψη αυτά τα σπίτια αν κι ευτυχώς σε ελάχιστα ήξερα τους ιδιοκτήτες τους... Σκέφτομαι πάντα αυτό, πόσα θα είχαν να πουν αν μπορούσαν να μιλήσουν...
ΑπάντησηΔιαγραφήΆξιζε όντως η "δική τους" ανάρτηση!