Η ΠΕΜΤΗ ΕΥΧΉ..!!!!

Στον παλιό καλό καιρό,ζούσε μια όμορφη μικρή νεραϊδούλα...μέσα στο νεραϊδόδασος

Το πρόσωπό της , έμοιαζε του φεγγαριού...αλλά αυτό που την έκανε τόσο ξεχωριστή..ήταν τα μάτια της...

Είχε τα πιο όμορφα πράσινα μάτια στον κόσμο...!!!!

Πράσινα ..σαν το χρώμα του σμαραγδιού....!!!!!

Η μαμά της η μεγάλη νεράιδα του όμορφου αυτού δάσους αποφάσισε πως η κόρη της ήταν έτοιμη να βγει  στον κόσμο των ανθρώπων αφού μέχρι εκείνη την στιγμή ζούσε κάτω από την προστασία της.
Έπρεπε πια να ανοίξει τα πανέμορφα  διάφανα φτερά της και να πετάξει μακρυά της,δοκιμάζοντας και τις δικές της δυνάμεις.
Της έδωσε λοιπόν η νεραϊδομαμά  πέντε ευχές να της χαρίσει εκείνη όπου   θέλει. ..!!
Πήγαινε κόρη μου στο καλό και μοίρασε τις ευχές σου όπως εσύ νομίζεις.!!
Η νεραϊδούλα μας ήταν τόσο καλόκαρδη που ήθελε όλοι οι άνθρωποι να είναι ευτυχισμένοι...

Είχε όμως στα χέρια της μόνο πέντε ευχές..και αποφάσισε να βρει πέντε ανθρώπους να πραγματοποιήσει τις επιθυμίες τους...

Ο πρώτος άνθρωπος που συνάντησε καθότανε σε ένα καφενείο και έπινε τον καφέ του από μια κούπα..

Μπορώ να πραγματοποιήσω μια ευχή σου...πια θέλεις να είναι;

χωρίς να πολυσκεφτεί εκείνος ..τις είπε....να γεμίσει η κούπα μου λίρες.....

Πες το και έγινε... η ευχή σου πραγματοποιήθηκε του είπε...και ευθείς η κούπα του γέμισε λίρες...

Ο δεύτερος ήταν ένας ζαχαροπλάστης....πραγματοποιώ ευχές του είπε...

τι θα ήθελες;

Θέλω να φτιάχνω το καλύτερο και νοστιμότερο γλάσο στον κόσμο..της απάντησε..

Γέλασε η νεραϊδούλα μας..αλλά του έκανε το χατίρι...

Εντάξει του είπε από εδώ και πέρα το γλάσο σου θα είναι το νοστιμότερο και διασημότερο στον κόσμο

Λίγο παρακάτω είδε έναν άνθρωπο να τρέμει από τον φόβο του...

Εσύ τι θα ήθελες να ευχηθείς; τον ρώτησε..

Αχ!!! καλή μου νεράιδα της είπε φοβάμαι τόσο πολύ να βγω από το σπίτι μου

γιατί νομίζω ότι θα πέσει κανένα κεραμίδι στο κεφάλι μου και θα σκοτωθώ...

θα ήθελα να απαλλαγώ από αυτόν τον φόβο μου...

Μην στεναχωριέσαι μέχρι τα βαθιά σου γεράματα αυτό που φοβάσαι δεν θα σου συμβεί....του είπε και έφυγε....να συνεχίσει την αποστολή της που ήταν να κάνει ευτυχισμένους  πέντε  ανθρώπους, αφού μόνο πέντε ευχές είχε στα χέρια της..!! 

Εκεί που πήγαινε βρέθηκε μπροστά της ένας στρατιώτης...

Πραγματοποιώ ευχές πες μου την δική σου ευχή να γίνει πραγματικότητα...

Τι να θέλω καλή μου νεραϊδούλα  αφού είμαι στρατιώτης και προστατεύω την πατρίδα μου ;
 θα ήθελα να κερδίζω πάντα στην μάχη..της είπε..!!

Από εδώ και πέρα πάντα θα κερδίζεις πάντα τις μάχες σου ...του είπε και τον χαιρέτισε.

Τι μου έμεινε; σκέφτηκε..μόνο μια ευχή ..θα την δώσω σε όποιον βρεθεί μπροστά μου αυτήν την στιγμή.....

Η ματιά της έπεσε σε ένα παιδί που περνούσε εκείνη την ώρα από μπροστά της καθισμένο σε ένα αναπηρικό καροτσάκι...

Δεν χρειάστηκε καν να ρωτήσει το παιδί η νεραϊδούλα μας τι ευχή θα ήθελε

το έβλεπε στα μάτια του.. και μέσα της για πρώτη φορά έκανε εκείνη μια ευχή για κάποιον άλλο άνθρωπο....

Ευχήθηκε να σηκωθεί το μικρό παιδί από εκείνη την απαίσια καρέκλα..και να τρέξει σαν ζαρκάδι  ελεύθερο και χαρούμενο....

Και ενώ έκανε την πέμπτη και τελευταία..ευχή της..δάκρυα χαράς κύλισαν από τα πανέμορφα πράσινα  μάτια  της γιατί ήξερε πως η πέμπτη ευχή της θα έκανε χαρούμενο και ευτυχισμένο ένα παιδί..!!!

Το μικρο αυτό παραμύθι είχε πάρει μέρος στο παιχνίδι των λέξεων όταν το έκανε η Φλώρα στο TEXNIS STORIS πριν από 3-4 χρόνια..με δυο τρεις μικρές διορθώσεις που έγιναν .. ήθελα να συνοδέψει ότι με αγάπη έκανα για μια μικρή πριγκίπισσα που θα έχει στο δωμάτιο της αυτό το μικρο πλεχτό σετάκι.. προς το παρών..!!

Για τους μικρούς  πρίγκιπες και τις πριγκίπισσες της καρδιάς μας ....ας κάνουμε πολλές ευχές να είναι πάντα χαρούμενα και ευτυχισμένα τα παιδιά όλου του κόσμου..!!!

Όσες ενδιαφέρεστε να χαρίσετε λίγο από τον χρόνο σας μαζί με την αγάπη σας μπορείτε να πάρετε πληροφορίες από 

ΕΔΩ  θα δείτε και τις δημιουργίες της παρέας..!!!

Σας εύχομαι να έχετε όλοι μια όμορφη εβδομάδα .... κάνετε έναν άνθρωπο χαρούμενο

απλά.....χαμογελώντας του..!!

ΤΟ....ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΣΚΟΤΑΔΙΟΎ!!!

        

Το μυαλό μας καμιά φορά  μας σταματά .. 

Κομπλάρει όπως λέμε..!!!

Και το δικό μου αυτό έπαθε όταν είδα τις λέξεις που

είχε βάλει  η Αριστέα... για το συμπόσιο της ποίησης.

Λέξεις όμορφες χρωματιστές τροφή για τον νου να γράψει.. να γράψει να ανοίξει τα φτερά του και να μην σταματά.

Τι πιο όμορφο από το χρώμα  σκέφτηκα...και... μέχρι εκεί ήταν...!!
Να περνούν οι μέρες και εγώ να μην μπορώ να σκεφτώ τίποτα. κολλημένο μυαλό λέμε..
Και ξαφνικά μια ιδέα που δεν είχε καθόλου χρώμα μέσα της η.... μάλλον είχε το μαύρο... 
Και η αφορμή ήταν ένα σκιτσάκι που βρήκα στο διαδίκτυο.
Μπορεί το θέμα του να ήταν το σκοτάδι.. όμως μου άρεσε πολύ γιατί ήταν χαμογελαστό..!! ακόμη και οι΄άνθρωποι που ζουν μέσα εκεί, μπορεί να είναι ευτυχισμένοι...σκέφτηκα  !!
Αυτήν την εντύπωση μου έδωσε το σκίτσο..
 και αυτό ήταν που μου έδωσε το ερέθισμα να γράψω αυτό το μικρούλικο διάλογο..!!
Θα μπορούσε να ήταν ο διάλογος δύο παιδιών.. κι η αρχική ιδέα ήταν αυτή... όμως ο καθένας μπορεί να το τοποθετήσει όπως και όπου νομίζει.. !! 
Οι στίχοι δεν έχουν τόπο και χρόνο..είναι σκέψεις  που τις απλώνουμε σε κοινή θέα...να τις κοιτάξουν κι άλλα μάτια εκτός από  τα δικά μας..!!

                   <<Στον κόσμο του σκοταδιού >>

              Σε ρώτησα,τι χρώμα έχουν τα μάτια σου.

                      Μου είπες, γαλάζια σαν την θάλασσα!!

                       Πες μου τι χρώμα είναι το γαλάζιο;

              Σε ρώτησα, τι χρώμα έχουν τα δέντρα;

                      Μου είπες πράσινο σαν την ελπίδα!

                      Αλήθεια, τι χρώμα είναι το πράσινο;

              Σε ρώτησα,τι χρώμα έχουν τα χελιδόνια;

                     Μου είπες μαύρο σαν το σκοτάδι.

                     Ααα το χρώμα αυτό το ξέρω.

                       *********************************

Για μια ακόμη φορά.. τόλμησα...να  προσπαθήσω..χάρη στο 13ο συμπόσιο ποίησης που κάνει η  Αριστέα μας ..!! 
Σε ευχαριστούμε πάρα πολύ  για την χαρά και την φιλοξενία  που μας δίνεις   οικοδέσποινα του συμποσίου..!!
Να ευχαριστήσω από καρδιάς όλους σας ..για τον πολύτιμο χρόνο που  αφιερώσατε να το διαβάσετε..!!
Υπέροχες  ξεχωριστές συμμετοχές όπως πάντα..!!
Γραφές που θαυμάζω απεριόριστα και είμαι πολύ περήφανη κάθε φορά..που περνώ και τις διαβάζω.. πολλές φορές δεν βρίσκω τα λόγια που να αντιστοιχούν σε τόσο όμορφα πονήματα ψυχής..!! 
Η πρωτιά ανήκει στην  Ελένη μας που ποιεί πάντα της ψυχής της τα όμορφα..!!! μια βόλτα από εκεί και θα  διαπιστώσετε πως μπερδεύονται τα χρώματα μέσα στα μάτια του..!!! χρώματα που μόνο εκείνη ξέρει να τα αποδώσει..με τον τρόπο της..!!!
Να είστε όλοι  καλά παρεάκι μου να περνάτε όμορφα με ότι κάνετε..και.... ναι ακόμα και μέσα στο σκοτάδι μπορεί να υπάρχει ένα χαμόγελο..!!! 

EΙΝΑΙ ... ΚΑΤΙ ΣΥΜΠΤΩΣΕΙΣ..!!

Οταν γνωριστήκαμε με το Μαράκι για μένα, για εσάς η Μαρία η Βιλλιώτη η γνωστή δασκάλα της ζωγραφικής,που ότι και να ζωγραφίσει θαρρείς πως θα σου μιλήσει,και μην νομίζεται ότι την παινεύω  γιατί με τιμά με την φιλία της....!!!
Την αλήθεια λέω και το ξέρετε αυτό όσες επισκέπτεστε το μπλοκ της.!!
Το αλισφερίσι μαζί της ξεκίνησε όταν η Μαρία κατέβηκε για διακοπές όπως κάθε καλοκαίρι εδώ στην Κρήτη...
Το τηλεφώνημα πριν από τέσσερα χρόνια... 
Ρουλάκι κατεβαίνω Κρήτη κοντά στα Χανιά είναι το χωριό που θα μείνουμε.. κοντά στις Καλύβες.. (αυτό είναι είναι ένα άλλο χωριό ) το δικό μας είναι το Γαβαλοχώρι...μακάρι να  έρθετε εδώ .. είναι  πολύ όμορφο χωριό.. έχει και λαογραφικό μουσείο να βρεθούμε να τα πούμε και από κοντά.!!!!
μακάρι της λέω Μαράκι μου θα χαρώ πάρα πολύ...!!
Θες όμως οι συγκυρίες ..  που δεν μπορούσαμε να πάμε εμείς .. θες που το Μαράκι πήρε το λεωφορείο την πρώτη φορά και ήρθε να μας δει; θες που μετά μοιράζαμε την απόσταση για να βρεθούμε; ..θες που τα δυο τελευταία χρόνια κάνει  σεμινάρια ζωγραφικής στο Ηράκλειο...  δεν έτυχε να πάω ποτέ στο χωριό αυτό  που έχει κάνει και μια ανάρτηση η Μαρία γι αυτό στο μπλοκ της  Πνοές Τέχνης  πριν τέσσερα χρόνια δείτε τη .. έχει πολύ ενδιαφέρον για όσους δεν την έχετε δει και για όσους την είδατε να την ξαναθυμηθήτε για μια αναπαλαίωση που έχει κάνει  εκεί το Μαράκι...και έχει να κάνει με το πόλεμο..!!! 
Σας έχω εξάψει το ενδιαφέρον; τι περιμένετε;πηγαίνετε μια βόλτα στο πανέμορφο  Γαβαλοχώρι!!!
Θα μου πείτε τώρα και που είναι οι συμπτώσεις; Εδώ είναι!!!
Πριν μερικές μέρες ο πολιτιστικός σύλλογος της  Ν. Αλικαρνασσού  που μένω ..έκανε μια εκδρομή στα Χανιά και μέσα στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων.. ήταν και το χωριό αυτό..!!
Η χαρά μου και η έκπληξη μου όπως καταλαβαίνετε ήταν απερίγραπτη.. γιατί πως να το κάνουμε έ να απωθημένο το... είχα για αυτό το χωριό..και να... η σύμπτωση να βρεθώ εκεί..!! 
Εκεί πέφτει και το τηλέφωνο.... όχι κάτω καλέ; τηλεφώνημα.. εννοώ στο Μαράκι.. 1!
Ελα αγάπη μου  μου  ξέρεις που είμαι;
Από την άλλη μεριά της γραμμής ... που είσαι Ρουλάκι; 
Στο χωριό σου καλέ;...εγώ είμαι εδώ και εσύ λείπεις..!
Και πως βρέθηκες εκεί; μου λέει ... δεν το ξέρεις ότι μόνο το καλοκαίρι είμαι εκεί;...
Το ξέρω αλλά πως να αφήσω την ευκαιρία να μου φύγει της λέω... 
Τι ευκαιρία; μου λέει ..
Ασε θα σου πω λεπτομέρειες ..
Και  της είπα και έπεσε ΤΟ.. γέλιο... που δεν περιγράφεται...χα..χα. 
Να είσαι καλά βρε Μαρία μου με το αστείρευτο χιούμορ σου...!!
Πράγματι είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά του νομού Χανίων θαυμάστε το στης Μαρίας..γιατί εγω δεν έχω βγάλει φωτογραφίες από το χωριό.. για τόσο χαζό λέμε...!! 
Ομωςςςςς   έβγαλα φωτογραφίες από το λαογραφικό μουσείο και την πλούσια παράδοση του Γαβαλοχωρίου..!! απολαύστε τη και εσείς! 
Δεν θυμάμαι από πιο έτος και από που προέρχονται όλα αυτά που θα δείτε . είναι όμως ο πλούτος του τόπου. 

Τι έγραψα; πως θα δείτε φωτογραφίες;  χα..χα το πιο σύντομο ανέκδοτο ήταν αυτό...

Εγώ σαν καλό παιδί έκανα ότι έπρεπε τεχνικώς φώναξα και την βοήθεια του κοινού...πήγαμε και μέσο κολοπετοινίτσας... και τίποτα.. μουλαρώσανε και ήθελαν από εδώ κι πέρα να βγαίνουν ξαπλωτές...ιδού και το παράδειγμα...καναπές να ξαπλώσεις  λέει.. 

Το τηλέφωνο μου μάλλον φταίει..γιατί και οι φωτογραφίες δεν είναι σε καλύτερη κατάσταση.  Είναι ....φωτογράφε φώτο χάλια μ έβγαλες με δυο κεφάλια.. που έλεγε και ένα παλιό τραγουδάκι.. 

Μετά από ότι είδατε αγαπημένη μου παρέα  στην σημερινή σας βόλτα εδώ.. σίγουρα  κουραστήκατε  με το μπλα μπλα  μου..   είναι ώρα για ξεκούραση.. διαβάζοντας!!!
Σας προτείνω λοιπόν το βιβλίο  του κυρίου Στυλιανού Πασχαλίδη  ΑΠΛΟ-ΠΟΙΗΣΗ ..!!

 Είναι γεμάτο ποίηση  γραμμένο σε γλώσσα πολύ κατανοητή και με πολλά θέματα της ζωής μας.!!!
Είναι αδελφός της φίλης μας της Ρένας και στο μπλοκ της αν πατήσετε επάνω στο όνομα του θα διαβάσετε αποσπάσματα από το βιβλίο αυτό !!!.. Διαβάστε το το αξίζει φίλοι μου..!!!
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα...και  μην ξεχνάτε ένα κλειδί είναι το χαμόγελο που ανοίγει καρδιές!!!!

  

ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΙ..... ΔΎΟ ΣΥΜΜΕΤΟΧΈΣ..!!!

                                           Μια εικόνα 25 λέξεις ..!!!

ΣΙΩΠΕΣ

Πόσο εκκωφαντικές μπορούν να γίνουν οι σιωπές;
Λόγια αγάπης, που πέταξαν στο ανέμου την φούρια.
Χωρίς ανθρώπου ίχνη η ακρογιαλιά μας πια.
Πότε έγιναν ασπρόμαυρα τα καλοκαίρια μας;

Ηταν η συμμετοχή μου..στο δρώμενο  25 λέξεις # 9

που κάνει στο  στο κείμενο  της  η Μαρία Νικολάου.. ευχαριστώ πολύ όλους για τον χρόνο που μου χαρίσατε  διαβάζοντας το.
Την πρωτιά την είχε η .. (Αννα Πάρος) το ολιγόλεκτο της θα το διαβάσετε  εδώ στο κείμενο της Μαρίας.

Παίζοντας με τις λέξεις #9

Αλλη μία συμμετοχή μου ήταν αυτή στο παιχνίδι των λέξεων  που ξεκίνησε η Φλώρα στο Texnis storis και συνεχίζει επάξια να  κάνει η Μαρία.
Οι λέξεις που έπρεπε να βάλουμε είναι γραμμένες με κόκκινο.

                                     ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ;

Εδώ και ώρα η Μυρτώ, στεκόταν ακίνητη μπροστά στο παράθυρο, παρακολουθούσε την βροχή που έπεφτε με δύναμη στα τζάμια.
Είχε καρφώσει το βλέμμα της στους ελικοειδείς υδάτινους δρόμους του νερού.
Με δυσκολία ξεχώριζε τα απέναντι δέντρα μέσα στο σύθαμπο και την ομίχλη που είχε πέσει. 
Έτσι ένιωθε και μέσα της.
Μια ομίχλη που δεν την άφηνε να δει καθαρά..τόσο καιρό.
Αναστέναξε βαθιά, λες και ένα σκοινί την έπνιγε  σαν θηλιά και της έκοβε την ανάσα.
Αναρωτήθηκε από πότε είχαν αρχίσει να απομακρύνονται με τον Δημήτρη.
Που πήγε τόση αγάπη που ένιωθαν ο ένας για τον άλλον;
Θες η καθημερινότητα; θες που τα πράγματα δεν ήταν όπως τα περίμενε;
Όσες προσπάθειες και να είχε κάνει να κρατήσει αυτόν το γάμο δεν τα είχε καταφέρει.
Η σχέση τους είχε γίνει τοξική.
Κάθε τόσο κατέστρεφαν αυτήν την σχέση με λόγια που πλήγωναν ανεπανόρθωτα.
Σαν ξεφτισμένη κουρτίνα κρεμασμένη από έναν κρίκο ήταν η ζωή της. 
Ε.. λοιπόν είχε πάρει την απόφαση της, να σπάσει αυτόν το κρίκο  που την  κρατούσε σε ένα γάμο δίχως προοπτική.
Είχε φτάσει πια στα όρια της.
Στο διάολο πια η προκατάληψη για τις χωρισμένες.
Στο διάολο και ο Δημήτρης.
Ήθελε την ζωή της πίσω και θα την έπαιρνε.
Φτάνει πια με τις δικές του προτεραιότητες.
Θα κοίταζε τώρα και τις δικές της.
Θα άλλαζε τροχιά στην ζωή της!! 

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την ώρα που του δώσατε από τον πολύτιμο χρόνο σας να το διαβάσετε  αγαπημένο μου   παρεάκι....και βεβαίως ,μια ακόμη πρωτιά για την αγαπημένη μας ποιήτρια..
 (ποιώ - Ελένη).. που μας μάγεψε με το Αίνιγμα του Φεγγαριού της!! να περάσετε να το απολαύσετε..!!
Να περνάτε όμορφα ότι και να κάνετε....
Να μην ξεχνάτε να χαμογελάτε..ομορφαίνει την ζωή..!!

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ....ΜΕ...ΜΙΑ ΚΛΗΡΩΣΗ ΚΑΙ ....ΔΥΟ ΤΥΧΕΡΟΥΛΕΣ...!!!

Ξεκινώ με ένα μεγάααααααααλο ευχαριστώ για τα τόσο όμορφα σχόλια σας και την αγάπη που αφήσατε στην προηγούμενη επετειακή ανάρτηση που έκανα λόγο των πέντε μου χρόνων σ αυτήν την μπλοκογειτονιά..!!
 Με γέμισαν  πολύ χαρά   .!! 
Δεν το πιστεύω πως πέρασαν κι ολας πέντε χρόνια..!!!
Διάβαζα... και πολλές φορές τα μάτια μου  θάμπωναν... όχι από ένα σκουπιδάκι που είχε μπει .. αλλά από την συγκίνηση που με έκανε να νιώθω τόσο... μα τόσο όμορφα..!!
Η αντιγραφή και η επικόλληση που έκανα από την πρώτη μου ανάρτηση
είχε μπλοκάρει την απάντηση μου στα δικά σας σχόλια και δεν μπόρεσα να ευχαριστήσω την κάθε μια χωριστά όπως το κάνω ..
Μα να το πάθω  στην επέτειο;
 Αυτό θα πει ξένος  δάχτυλος...η  λάθος δαχτύλου πάτημα..χα..χα..και επειδή φοβήθηκα να μην σβήσουν όσα είχα γράψει το άφησα ως είχε...... το ήξερα ότι θα βρίσκατε τον τρόπο να να αφήσετε  το σχόλιό σας.. ξέρω τι σαΐνια  είστε ..!!! 
  Όμως   πίσω από κάθε αναποδιά .. υπάρχει και η λύση...!!
Και για μένα ήταν να σας ευχαριστήσω επισκέπτοντας τα  δικά σας μπλόκς  αγαπημένη μου παρέα..!! 
Ξέρω ακόμα ότι άφησα να περάσουν πολλές μέρες  ..αλλά βρίσκομαι αυτόν τον καιρό στην εποχή της μετάβασης από το καλοκαιράκι ... στο φθινόπωρο  και αυτό για μένα σημαίνει.. βάψιμο σπιτιού.. πήγαινε- έλα να συμαζέψουμε τα ασυμμάζευτα.. και πάει λέγοντας.  Έφευγαν οι μέρες  και εγώ.... που χρόνο να κάτσω να κάνω  ανάρτηση και να κάνω μια φίλη να χαμογελάσει για την τύχη της..!! που μπορεί να είναι ..
Η  Αννα φλο
Η  Ελένη ποιώ
Η  Αριστέα
Η   Ρανια και ο κόσμος της
Η  Σωτηρία
Η  Λίτσα αρτ
Η  Ελένη Φλογερά
ΤΟ  Κανελλάκι
Η   Νικόλ
Η   Ποδηλάτισσα
ΤΟ Αδέρφι Κέρινα ποιηματα
Η  Φιλιώ
Η  Μαρία με τον ήλιο της
Η litsa t.
Η Εφη με την παλέτα της
Ο  Ασωτος
Η  Μαρια Πυργιανάκη
Ο Αρης Αλμπης
Η  Ρένα Χριστοδούλου
Η  Χαρά
Η  Αρτίστα
ΤΟ Σκουλίκι
 Η  Ειρήνη
Η  Δημιουργία-Κατερίνα
Ο  Μτένης Κονταρίνης
Η Τάντε Κική
Η  ΑΪναφετς
Η  Μαρίνα της διπλανής πόρτας
Η Μαρία με τα ζικ-ζακ της
Η Αλεξάνδρα με το κουμπί της
Η Μαριάννα με το ατελιέ της..!!!
Η Αλεξία
Κάποια από όλες σας θα είναι η τυχερή...!!!
Και έγινε η γνωστή διαδικασία... γράψιμο στο χαρτί.

 κόψιμο και τύλιγμα ..

 και το γνωστό χεράκι...(χερούκλα)   τράβηξε ένα χαρτάκι..

 και τυχερό ήταν... ταραμ τα ταμμμμμ...
!!!!!!!!!!!!!!!!!. το περιοδικό μας..!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Και φυσικά αφού τα κορίτσια είναι δύο θα πάρει η κάθε μια το δωράκι της....που είναι ένα βιβλίο και από μια πλεχτή  θήκη για τα γυαλάκια τους !!!!

Πάντα τυχερές να είστε Μαρίνα και Όλγα..μου  και σε πιο ουσιαστικά πράγματα στην ζωή σας..!!!.
Κορίτσια περιμένω την διεύθυνση σας..στο μέηλ μου..roulamakedonisa@gmail.com

Αγαπημένο μου παρεάκι..σας ευχαριστώ από καρδιάς..σας αφήνω με ένα  τελευταίο..καλοκαιρινό δειλινό..!!!

θα τα λέμε πια από την άλλη αυλή μου......να έχετε.. ένα όμορφο μήνα...καλό υπόλοιπο  Φθινόπωρο... να είστε όλοι καλά...!!! και μην ξεχνάτε να χαμογελάτε ναι;....ομορφαίνει την ψυχή .!!
                                

ΠΑΡΑΣΚΕΥΉ, 16 ΣΕΠΤΕΜΒΡΊΟΥ 2011..!!!

Π

ΓΙΑ... ΜΙΑ ΩΡΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΧΡΟΝΟ ΣΟΥ..!!

                                                       πηγή
Μια φορά και ένα καιρό..ήταν μια οικογένεια με ένα παιδί.
Το ζευγάρι ήταν σκληρά εργαζόμενο και παρόλο που προσπαθούσαν, ο χρόνος τους ποτέ δεν ήταν αρκετός για να μοιραστούν πράγματα και εμπειρίες με το εξάχρονο αγοράκι τους.
Κάποιο βράδυ, κουρασμένος καθώς επέστρεψε ο πατέρας στο σπίτι, άκουσε την χαρούμενη φωνή του παιδιού του.
<Μπαμπά, πόσα λεφτά κερδίζεις σε μια ώρα;> 
Ρώτησε με συνεσταλμένη φωνή  και παρακλητική ματιά το μικρό αγόρι καθώς υποδεχόταν τον πατέρα του,που επέστρεφε στο σπίτι από την δουλειά του.
Ο πατέρας , που ξαφνιάστηκε από την ερώτηση είπε.
Κοίταξε αγόρι μου , ούτε η μητέρα σου το ξέρει αυτό. Γι αυτό σε παρακαλώ μην με ενοχλείς γιατί είμαι πολύ κουρασμένος.
<Μπαμπά, πες μου σε παρακαλώ, πόσα λεφτά κερδίζεις  σε μια ώρα; το αγόρι επέμενε.
Ο πατέρας τελικά του απάντησε...Είκοσι  ευρώ την ώρα.
<Εντάξει μπαμπά. Θα μπορούσες να μου δανείσεις  δέκα ευρώ; ρωτά το αγοράκι.
Η ανησυχία και ο εκνευρισμός του πατέρα ήταν φανερός όταν φώναξε στο παιδί.
<Ωστε με ρωτάς όλα αυτά για να σου δώσω δέκα ευρώ;  Πήγαινε γρήγορα να κοιμηθείς και να μην με ξαναενοχλήσεις.!!>
Είχε βραδιάσει και οι ενοχές για τον τρόπο που απάντησε στο γιο του δεν τον άφηναν να ησυχάσει.Σκέφτηκε ότι το παιδι τον ρώτησε επειδή μάλλον ήθελε να αγοράσει κάποιο παιχνίδι και δεν είχε αρκετά χρήματα.
Μετανιωμένος για την συμπεριφορά του πήγε στο δωμάτιο του.
<Κοιμάσαι; τον ρώτησε.
<Όχι μπαμπά γιατί; ρώτησε το αγόρι μισοκοιμισμένο.
<Εδώ είναι τα δέκα ευρώ που μου ζήτησες πριν του είπε.
,Ευχαριστώ πολύ μπαμπά απάντησε με χαρά το παιδάκι, βάζοντας το χέρι του κάτω από το μαξιλάρι του και βγάζοντας κάποια χρήματα.
<Τώρα έχω αρκετά!!! Τώρα έχω είκοσι ευρώ !!! είπε το αγόρι στον πατέρα του ο οποίος  κοίταζε  με απορία τον γιο του,που συνέχισε..λέγοντας.
<Μήπως τώρα θα μπορούσες, μπαμπά, να μου πουλήσεις  λίγο από το χρόνο σου;>

Ας γίνουμε περισσότερο ανεχτικοί, υπομονετικοί, δημιουργικοί, και ανοιχτοί με τα παιδιά μας. Αυτό  είναι που χρειάζονται περισσότερο  από τα υλικά αγαθά που τους προσφέρουμε.
Τα παιδιά έχουν αυτό που εμείς οι μεγαλύτεροι  κάπου  στην διαδρομή  το έχουμε ξεχάσει.
Την ανοιχτή πόρτα στην χαρά,  στην καλοσύνη,στην μοιρασιά και στο γέλιο.. !!!!

Το διάβασα σε ένα μικρό βιβλιαράκι που μου χάρισαν ...  λέγεται μικρές ιστορίες για δύσκολες ώρες... 

και νομίζω ότι αντανακλά αυτό που λείπει στα παιδιά... στις μέρες μας από τους γονείς τους.!!!!
Χαρίστε τους λίγο από το χρόνο σας... μαζί με ένα χαμόγελο σας όσο κουρασμένοι και να είστε..!!!
Αγαπημένη μου παρέα..με αυτήν την μικρή  ιστορία ... που  μου  έκανε εντύπωση το θέμα της  μπορω να πω..παίρνω μέρος στο δρώμενο ...

   οικογενειακές ιστορίες..!! που κάνει η  Αριστέα  μας με την ωραία ζωή της
 Να περνάτε  όμορφα και μην ξεχνάτε τα χαμόγελα ..είναι...εκεί  και περιμένουν να τα ανακαλύψετε..!!
Υ.Γ   Aν έχετε δύο λεπτά χρόνο διαβάσετε και αυτό  στο.... χαμομηλάκι

ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ..!!! ΑΦΙΕΡΩΜΈΝΟ.. ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΆ..!!!!!!!

Αφιερωμένο σε όλο το παρεάκι μου που περνά η όχι ..   και τα λέμε..!!
Οτι διαβάσετε  είναι παλιό αλλά... όμως τόσο επίκαιρο κάθε φορά που έρχεται  ο.... 
Σεπτέμβρης..!!
Το τραγούδι  αφιερωμένο σε όλους σας..!!!

Πως να αντισταθείς  σε ένα καλοκαιράκι που δεν θέλει να φύγει;
Που αρνείται πεισματικά να καταλάβει πως οι μέρες  του τέλειωσαν;
Πώς να του πεις όχι, όταν στέκεται ακόμη έξω από την πόρτα σου, και σου προσφέρει τις κλεμμένες μέρες του Σεπτέμβρη γεμάτες ηλιαχτίδες;
Πώς να αρνηθείς την πρότασή του για τις τελευταίες βουτιές;
Πώς να του χαλάσεις το χατίρι, όταν σε καλεί να ακούσετε μαζί το τελευταίο ψιθύρισμα των κυμάτων;
Το ξέρει πως θα φύγει....
Ο αποχαιρετισμός δύσκολος...!!
Προσπαθεί να σε δελεάσει με τα τελευταία του δώρα, για να μην το ξεχάσεις,όταν ο Σεπτέμβρης διεκδικήσει τις μέρες του...!!
Ε!!!και εσύ κατά βάθος...δεν είσαι και τόσο σκληρή ...όσο θέλεις να φαίνεσαι!!!!

Καλό μήνα και καλό Φθινόπωρο σε όλους να περνάτε
καλά... χαρίστε  ένα χαμόγελο... θα τα βγάλουμε πέρα... ακόμη και στα δύσκολα..!!!!!!