ΟΤΑΝ ΑΝΤΑΜΩΣΕ...Ο ΧΑΛΒΑΣ.. ΤΗΝ ΣΟΚΟΛΑΤΕΝΙΑ!!!!

Μεγάλη γιορτή σήμερα γιορτάζει η Παναγιά μας και όλες οι αγαπημένες φίλες μας οι Μαρίες και όχι μόνο..
Χρόνια πολλά σε όλες τους να είναι χαρούμενες να τους χαίρονται οι αγαπημένοι τους!!! 
Τώρα θα μου πείτε.. τι δουλειά έχει αυτός ο τίτλος με την σημερινή γιορτή ε; 
Εμ αν δεν είχε θα τον έβαζα;
Είναι αλήθεια ότι είναι ένας τίτλος που σε παραπέμπει σε γλύκα..
Εεεε αυτό ακριβώς ήθελα να είναι η σημερινή μου ανάρτηση...η οποία ξεκίνησε από εχθές..ομως  άλλες οι βουλές οι δικές μου και άλλες του μπλόκερ που έκανε έτσι μια και την πήρε ο άνεμος ...και σιγά που θα με σταματούσε αυτό...για να 
  μην σας τρατάρω (κεράσω) αυτή την  γλύκα.!!
και πάμε πάλι από την αρχή..
Σήμερα...
Που λέτε εχθές παραμονή της γιορτής της, η αγαπημένη μας φίλη  η Μαρία Κανελλάκη...το Μαράκι μας  βρισκόταν Κρήτη.
Τηλεφωνάκι...Ρουλάκι δέχεστε επισκέψεις; 
Εγώ...δεχόμαστε..δεχόμαστε ..να σας κάνω το τζι μπι ες να μας βρείτε εύκολα;
Να τους κάνω τον πλοηγό χα..χα. και να τους βλέπω  να ανεβαίνουν ανηφόρες, να κατεβαίνουν κατηφόρες...τι το θελα η γυναίκα να κάνω την έξυπνη; 
Ευτυχώς ήταν σαίνια  τα παιδιά.. και ήρθαν εκεί που έπρεπε.!! 
Και να οι αγκαλιές  να τα φιλιά.. και τα μπλα μπλα να μην έχουν τελειωμό!!
Μετά τα ορφανά γεμιστά  λόγο ημέρας να περιμένει πως και πως ένας ορφανός χαλβάς, που είχα φτιάξει  που χαλβάδιαζε και  έτρωγε με τα μάτια,

 την μελαχρινή,σοκολατένια τούρτα που κρατούσε το Μαράκι.. στολισμένη με μια όμορφη πεταλούδα στην μέση!!

Θα μας πάρουν χαμπάρι μην με κοιτάς έτσι!!!
είπε εκείνη κατεβάζοντας ντροπαλά τις  σοκολατένιες της βλεβαρίδες!!
Εδώ σε κοιτάζουν σαν ξερολούκουμο οι άλλοι δεν το βλέπεις; 
Ζηλεύεις; 
Εεεε όσο να ναι κούκλα είσαι και ποιος δεν θα ήθελε να σε έχει δίπλα του.. πόσο μάλλον εγώ ένας απλός χαλβάς!!
Μην μου στεναχωριέσαι χαλβά μου σε λίγο θα σμίξουμε...ραντεβού στα στομάχια!!! 

Και έτσι όμορφα γλύκαναν τα μέσα μας και τα έξω μας!!!!!

Κανελλάκι μου ευχαριστούμε για την όμορφες  στιγμές που περάσαμε ελπίζουμε να σας ξανα δούμε  του χρόνου!!!σας να είστε  πάντα καλά  και χαρούμενοι.
Να σας γλυκάνω ήθελα μέρα γιορτινή που είναι σήμερα και να σας ευχηθώ να είστε όλοι καλά παρεάκι μου και  μην ξεχνάτε πως ένα χαμόγελο

είναι αυτό που γλυκαίνει το πρόσωπο!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε !!

ΠΛΕΚΟΝΤΑΣ...!!!

Ερχονται κάτι στιγμές από μηχανής Θεού να σε βγάλουν από την αδράνεια  και το σοκ που σου προκαλούν τα γεγονότα γύρω σου και να κάνουν το μυαλό να ξεκολλήσει και να αρχίσει να δουλεύει κατά πως μόνο εκείνο ξέρει.
Και να που εκτός από την καθημερινότητα της ζωής .. υπάρχει και η απρόσμενη δημιουργία..
Τώρα που τελειώνει το καλοκαιράκι.. την περασμένη  εβδομάδα..ήρθε η μικρή   εγγονή να   κάνει εδώ διακοπές από την Πάτρα που σπουδάζει και μου λέει..
Γιαγιά..είδα ένα πλεχτό μαγιουδάκι μήπως μπορείς να μου το φτιάξεις;
Εμ αν δεν μπορώ να σου φτιάξω εγώ πλεχτό μαγιό αγάπη μου ποιος θα στο φτιάξει της λέω χαμογελώντας και αγκαλιάζοντας τη...
είσαι ο από μηχανής Θεός μωρό μου..(το μωρό επειδή είναι το μικρό μας) 
Το πλέξιμο είναι μια από τις μεγάλες μου αγάπες και είναι αυτό που με ξεκουράζει όταν με πιέζουν καταστάσεις !!
Πήρα λοιπόν την κλωστή και το βελονάκι   και άρχισα να απασχολώ το μυαλό μου και τα χέρια μου.

Η χαρά της όταν το φόρεσε ήταν αυτή που μου  έφερε το χαμόγελο στα χείλη..
Τελικά... η δημιουργία είναι αυτή που μας κάνει να νιώθουμε χρήσιμοι, όταν η ζωή διεκδικεί την καθημερινότητα της!!
Να είσαστε όλοι καλά..να αγαπάτε... μόνο η αγάπη  είναι η κινητήριος δύναμη του ανθρώπου.. κάνει θαύματα!! 
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα..
Σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς που περνάτε και τα λέμε!!

 

Πως..εξηγείς την απώλεια σ ένα παιδί;

                                                             πηγή 

  Για μια ακόμα φορά αντιγράφω από το μικρό αυτό βιβλιαράκι που έχω "Μικρές ιστορίες για δύσκολες ώρες" του Άκη Αγγελάκη.

Θα ήθελα να σιωπήσω...μετά  τα όσα τραγικά συνέβησαν και μας συγκλόνισαν όλους..
Ομως κάτι που διάβασα  με έκανε να θέλω να το μοιραστώ μαζί σας..μιλάει  για τον τρόπο που μπορούμε να μιλήσουμε σε ένα παιδί για τις απώλειες!! 

 "Δεν υπάρχει απώλεια.
Δεν υπάρχει θάνατος.
Υπάρχουν μόνο συνεχόμενοι κύκλοι ενέργειας,που αλλάζουν μορφή."
Ανώνυμος..έτσι υπογράφει το κείμενο αυτό!!

"Μπαμπά, μπαμπά.Δεν θέλω να πετάξουμε την αγαπημένη μου μπάλα!! Αναφώνησε ο Άγγελος,ο επτάχρονος γιος μου, μόλις αντιλήφθηκε ότι η φτηνή πλαστική μπάλα του είχε ξεφουσκώσει ανεπανόρθωτα.
Ο  μικρούλης είχε τα δίκια του, οφείλω να παραδεχτώ.
Ολόκληρο χειμώνα περάσαμε παίζοντας ποδόσφαιρο, μ αυτή την μπάλα μέσα στο σπίτι, καθημερινά..κάθε βράδυ..μετά από το σχολείο του.
Και τώρα να την πετάξουμε;
Την κουβαλούσε μαζί του ξεφούσκωτη στην παραλία, τώρα που καλοκαίριασε και μάταια προσπαθούσε να παίξει.
Είχε προσκολληθεί μαζί της. Άλλωστε, πόσες νίκες είχε πετύχει εναντίον μου στους μεταξύ μας ποδοσφαιρικούς αγώνες!!!

Μου πήρε πολύ σκέψη για να προετοιμαστώ και να του εξηγήσω ευρηματικά με ποιον τρόπο αποχαιρετούμε κάτι,ή κάποιον, που δεν θα τον έχουμε πια μαζί μας.
Γνωρίζοντας τις οικολογικές ανησυχίες και την αγάπη του Άγγελου για το περιβάλλον..του εξήγησα ότι μπορούμε να αποχαιρετίσουμε αυτό που έχει απομείνει από την ξεφούσκωτη και άχρηστη πια για παιχνίδι,αγαπημένη του μπάλα,βάζοντας την στο κάδο ανακύκλωσης!!
Ετσι, αν και είχε πεθάνει,της δίναμε την ευκαιρία να ξαναγεννηθεί σε άλλη μορφή ίσως και άλλο χρώμα  και να γίνει μια άλλη καινούργια μπάλα, ή ένα παιχνίδι στα χέρια κάποιου παιδιού... μπορεί ίσως και στα δικά του!!
Πόσο εύκολα κατάλαβε και συμφώνησε με την έννοια του τι είναι θάνατος και τι σημαίνει αποχαιρετισμός.!!
Μάλιστα του είπα, ότι το απόγευμα πηγαίνοντας στην σχολή καράτε για το μάθημά του, θα την αφήναμε στο κάδο ανακύκλωσης και θα την αποχαιρετούσαμε για τώρα , με την ελπίδα κάποια άλλη στιγμή να την  ξανασυναντήσουμε.!!
Και έτσι έγινε. στην σύντομη αποχαιρετιστήρια  "τελετή" που συνοδεύτηκε από λίγα δάκρυα και μια μεγάλη αγκαλιά, είπαμε "αντίο για τώρα" στην αγαπημένη μας μπάλα.!!

Το δάκρυ, η απώλεια, ο αποχαιρετισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.
Τα μάτια ενός παιδιού το αντιλαμβάνονται και η ψυχούλα τους εύκολα αγκαλιάζει αυτή τη διαδικασία κατανοώντας την μεγαλοπρέπεια της μοιρασιάς και της ευγνωμοσύνης για ότι  έχει φύγει.
Αφήστε τα παιδιά να περπατήσουν μαζί με την φύση, αφήστε να δουν τους όμορφους συνδυασμούς του θανάτου και της ζωής!!
Να δουν την χαρούμενη και αδιαίρετη ενότητα, έτσι όπως απλώνεται στα δάση και στα λιβάδια,
τις πεδιάδες και τα βουνά.
                   <Ανώνυμος>
Αυτή αγαπημένο μου παρεάκι.. ήταν η ιστορία που θέλησα να  μοιραστώ μαζί σας..γιατί  μου έφερε ένα χαμόγελο στα χείλη...μέσα στα δύσκολα.!! 
Η ζωή διεκδικεί την καθημερινότητα  της!!
Να είστε όλοι καλά  ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.!! 
Να έχετε έναν όμορφο Αύγουστο!!!!!!!!!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που  περνάτε και τα λέμε..!!

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ..ΡΟΥΣΙΑ.!!

Μοναδική, καταλυτική υπήρξε για τον Νίκο Καζαντζάκη η γνωριμία του με τη Ρωσία και πλούσιοι οι λογοτεχνικοί καρποί της: "Τόντα-Ράμπα", "Ιστορία της Ρωσικής Λογοτεχνίας", "Ταξιδεύοντας: Ρουσία". 
Στο διαχρονικό αυτό ταξιδιωτικό βιβλίο, όπου εύλογα δεσπόζει η Ρωσική Επανάσταση, ο συγγραφέας συγκέντρωσε, όπως ο ίδιος λέγει στον πρόλογό του, ό,τι είδε, ό,τι στοχάστηκε και ένιωσε στην απέραντη χώρα, στα εξωτικά της τοπία, στις "βουερές πολιτείες", στα "καταχιόνιστα χωριά" και στις "έρημες στέπες" της. 
Γιατί στη Ρωσία ο Νίκος Καζαντζάκης δεν υπήρξε απλός περαστικός ταξιδιώτης. Οσμίστηκε τον ιδρώτα και το αίμα των ανθρώπων της, μοιράστηκε το δάκρυ, την αγωνία αλλά και την ανάτασή τους, αφουγκράστηκε την καρδιά τους, άφησε τη δική του να συντονιστεί μαζί της, υποκλίθηκε στον αγώνα τους για ένα πανανθρώπινα καλύτερο αύριο, φώναξε μαζί τους, εξέφρασε τις αντιρρήσεις και τις επιφυλάξεις του. Αντίκρισε, με σάρκα και οστά, το πνεύμα τής εποχής του. Αλλά και προσέγγισε τον "Αόρατο", "την κοσμογονική Δύναμη": "Νιώθεις, σε τριγυρίζουν εδώ, στη Ρουσία, οι τυφλές δυνάμες που δημιουργούν το μάτι και το φως". Μετά από μια τέτοια οδύσσεια, ζητάει από τον αναγνώστη να επιστρατεύσει όχι μόνο τη λογική, αλλά και "την κίνηση του σπλάχνου του", την εσώτερη ορμή του ν' αλλάξει τον κόσμο. 

"Ο Νίκος Καζαντζάκης έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς τού αιώνα μας. Το ταξίδι ήταν για τον Καζαντζάκη μια οργανική ανάγκη, μια βαθειά πηγή ανανέωσης, έμπνευσης και δημιουργικότητας. Είναι δύσκολο να σκεφτούμε άλλο συγγραφέα που να έγραψε με τόσο πάθος για τόπους και κουλτούρες, που να έκανε την εμπειρία τού ταξιδιού τόσο κεντρική στην εξέλιξή του. Το ταξίδι ήταν για τον Καζαντζάκη ένα αναντικατάστατο εργαλείο για την κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και ιστορίας.

Η Ρουσία είναι ένας διεισδυτικός απολογισμός των τριών μεγάλων ταξιδιών που έκανε ο Καζαντζάκης στη Σοβιετική Ένωση στο διάστημα μεταξύ 1925 και 1930. Είναι ένα ημερολόγιο που σκιαγραφεί τη φύση της πιο κοσμογονικής ανακατάταξης της εποχής μας -της Μπολσεβικικής Επανάστασης- και τον αντίκτυπό της στην κοινωνική και πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας. Ενώ φιλοτεχνεί μια συναρπαστική εικόνα της απέραντης χώρας και των δαιμονόληπτων ηγετών της -του Λένιν, του Τρότσκυ και του Στάλιν-, ο Καζαντζάκης χαράζει αλησμόνητα πορτραίτα των μεγάλων συγγραφέων της Ρωσίας: του Ντοστογιέφσκι, του Τολστόη, του Μπλοκ και του Μαγιακόφσκι.

Η Ρουσία είναι μια δονούμενη, αυτόπτις εξιστόρηση της γέννησης ενός νέου κόσμου, από τη μήτρα της Μητέρας Ρωσίας - ένας κόσμος σε αναβρασμό απαθανατίζεται σε μια μοναδική φόρμα λογοτεχνίας και ιστορίας, όπως μόνον ένας μεγάλος οραματιστής συγγραφέας μπορεί να τον απεικονίσει". πηγή  

Το χωριό Μυρτιά είναι αυτό όπου έχει γεννηθεί ο μεγάλος μας συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης στον νομό Ηρακλείου.. κάνει κάθε χρόνο και ένα φεστιβάλ αφιέρωμα στα ταξίδια του ανά τον κόσμο.
Με πολλά δρώμενα στο χωριό του και όχι μόνο..με λογοτεχνία, μουσική,χορός, θέατρο, εκθέσεις ,εικαστικές παρεμβάσεις και πρωτότυπα δρώμενα με  perfomans...και πολλά άλλα !!!
Φέτος ήταν  η σειρά του ταξιδιού του στην Ρουσία..όπως την έλεγε.
Απλά.. χωρίς πολλά λόγια από μένα ..προς τι άλλωστε θα μπορούσα να πω..σας αφήνω να απολαύσετε μέσα από τις φωτογραφίες..(βέβαια άλλο να είσαι εκεί και άλλο η φωτογραφία..όμως μη έχοντας άλλο τρόπο.. να σας μεταδώσω τι γίνεται εκεί ).. θα αρκεστούμε μόνο σ αυτές!!!
Ομως πριν ακόμα μπούμε στο κλίμα αυτό... μέρες πριν.. να σου και έρχεται η εγγονή μου που είναι μια από όσους συμμετείχαν  σ αυτό το φεστιβάλ...ως μια από τις perfomans..
Γιαγιά.. το και το και σε παρακαλώ θέλω να μου
 ράψεις αυτό!! 
Σχέδια επί χάρτου..χι..χι..και τρεχάτε χεράκια μου..!!
Το βλέπει έτοιμο... και αναφωνεί!!! Αυτό ήθελα!!!!
Και εγώ καταχαρούμενη που πέτυχα να υλοποιήσω την σκέψη της!!!!

Με χαρά μοιράζομαι μαζί σας, ότι μπόρεσα να φωτογραφίσω και να μεταφέρω ένα μικρό κομμάτι από αυτό το φεστιβάλ..!
Μπαίνοντας...στην είσοδο του χωριού..

μεταφέρεσαι στην εποχή...

Παλιές  πόρτες, όμορφα στολισμένες πολλά λουλούδια μέσα σε γλάστρες ..παντού !!!

Εδώ το δρώμενο και η συμμετοχή της εγγονής    μου Βίκυς και της φίλης της Γεωργίας..!!

Η συμμετοχή του κόσμου..τραβώντας ένα από τα μανίκια της κατασκευής ανάποδα.. διάβαζαν 

σε μια ετικέτα με αποσπάσματα.. από το βιβλίο του Καζαντζάκη.!! 

Δεξιά η Βίκυ μας..

Να με συχωρέσετε που στάθηκα λίγο παραπάνω εδώ ε;..γιαγιά βλέπεις.....

Πέφτοντας το βράδυ... οι εκδηλώσεις συνεχίζονται...

Σε κάθε γειτονιά  σε κάθε στενό και δρόμο έβλεπες  την  προσπάθεια των ανθρώπων που έπαιρναν μέρος να βάλουν τους επισκέπτες στο κλίμα της Ρουσίας!!
Παρεούλα μου  ελπίζω με την μικρή μου αυτή αναφορά να  πήρατε μια μικρή γεύση.. για το φεστιβάλ αυτό .. που είναι ένα από τα πολλά πολιτιστικά δρώμενα που γίνονται  τώρα το καλοκαίρι...!!
Να είστε όλοι καλά και να έχετε μια όμορφη εβδομάδα..!
Σας ευχαριστώ πολύ..που περνάτε και τα λέμε..!!!

Υ.Γ.Θα ήθελα να σας αφήσω όπως κάθε φορά με την προτροπή ενός χαμόγελου..
όμως  με λύπη μου βλέπω την Ελλάδα μας να καίγεται πάλι με πολλές απώλειες παντού...τι κρίμα!!!!!!!