ΚΟΚΚΙΝΟ.. ΠΡΑΣΙΝΟ... ΚΙΤΡΙΝΟ.. ΜΠΛΕ..!!!

Καραβάκια πάντως  φίλοι μου δεν είναι.!
Τι είναι;
Ας πούμε την ιστορία τους να καταλάβετε γιατί πράγμα σας μιλάω.
Το ξέρουμε τι δημιουργίες γίνονται αυτόν τον καιρό στην γειτονιά μας...!
Όταν  πρωτόμαθα το θέμα που θα φτιάχναμε  (τον χαρταετό)να πω την αλήθεια μου με έπιασε ένας πανικός...και τώρα τι κάνουμε; Και άρχισαν τα τηλέφωνα για ιδέες...!!
 Βίκυ μου;...ποια Βίκυ;εεεε.. μην μου πήτε πως όταν λέμε Βίκυ δεν εννοούμε την φίλη μας την Ποδηλάτισσα; εκείνη που έχει αναλάβει να φέρει σε πέρας την πεθυμιά της Μπέττυς..!!
Εσύ που ξέρεις δώσε μου καμιά ιδέα...πως ξεκινάμε; και ήρθαν οι εικόνες.. Δες Ρούλα; αυτό θα μπορούσε να το κάνει ο κ.Γιώργος; υπέροχη ιδέα..!!

                               εικόνα από το ίντερνετ
Καταλαβαίνετε  αμ έπος αμ έργο..ο Σμαραγδένιος..!!
Για πότε στήθηκε το μικρό τραπεζάκι -πάγκος.

Και να τα ξύλα .. για πότε κόπηκαν και πήραν τα σχήματα που έπρεπε.!!

Για πότε βάφτηκαν σε κόκκινα 

         πράσινα κίτρινα μπλε..αετοί...

 και φιογκάκια για ουρές!!

Για πότε μπήκαν τα πόμολα-κρεμασταράκια..!!

Και για πότε ετοιμάστηκαν δύο κρεμαστρούλες χαρταετοί που θα στολίσουν σίγουρα παιδικά δωμάτια..επάνω στην έξαψη της δημιουργίας δεν το κατάλαβα αγαπημένοι μου φίλοι  και φίλες..!!!

Ας πετάξουν και οι δικοί του μαζί με όλους τους άλλους στην γιορτή της αγάπης στην Βέροιας που θα γίνει από τις 13-15 Μαρτίου..!!

Η ανάρτηση αυτή ανήκει αποκλειστικά σε εκείνον που δεν μου χαλά χατίρι ποτέ..!!

Εγώ τι έκανα εκτός από το να τον βλέπω;
εεεε έκανα τις φουντίτσες που κρέμονται στο πλάι.. και έτσι που τον έβλεπα..πήρα το μολυβάκι μου και έγραψα...

Για τους χαρταετούς της αγάπης..!!

Για της αγάπης την γιορτή

πρωτοβουλία για το παιδί,

πετούνε οι χαρταετοί

κι όλοι μαζί θα πάνε. 

Στης Βέροιας τον ουρανό,

τον γαλανό τον φωτεινό,

χρωματιστοί και γελαστοί

άρχισαν να πετάνε. 

Και γέμισε η γειτονιά

απ άκρη σ άκρη και γωνιά,

στης Μπέττυς μας την πεθυμιά

χαρταετοί να γίνουν.

κι όλες εμείς εδώ στην γη,

με όρκο μέσα απ την ψυχή

την πεθυμιά της την ευχή,

πως όλοι οι χαρταετοί 

χαμόγελα να δίνουν.

Και εκείνη από ΕΚΕΊ ψηλά, 

να τους θωρεί και να  γελά..!!

Αγαπημένη μου παρέα να είστε όλοι καλά, να έχετε ένα όμορφο μήνα μια ακόμα πιο όμορφη εβδομάδα και να μοιράζετε χαμόγελα... είναι ο πλούτος της καρδιάς..!!! 

Αντέγραψα από της Βικυς..!!

Όσοι έχετε έτοιμες τις δημιουργίες σας και θέλετε να τις στείλετε, μπορείτε να το κάνετε...

οι άνθρωποι της Πρωτοβουλίας για το παιδί είναι έτοιμοι να τις υποθεχθούν!!!

Οι διευθύνσεις είναι οι εξής:

Πρωτοβουλία για το Παιδί - Κέντρο Αναφοράς, Πλατεία Ζωγιοπούλου 3, 59100 Βέροια, (υπόψη κ. Ιωάννας Νάσου) τηλ. 23310-72303.

ή 

Αριστοτέλης Σιδηρόπουλος, Ανοίξεως 19, 59100 Βέροια, (υπόψη κ. Πελαγίας Σιδηροπούλου) τηλ. 23310-29571

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΟΥ .... ΠΕΤΑΓΜΑ...!!!!

Από μικρή μου άρεσαν τα ύψη... να πετάω στα σύννεφα..να ανοίγω τα φτερά μου έστω και κόντρα στον άνεμο..!!!
Στην προηγούμενη ζωή μου πρέπει να ήμουν χαρταετός..!!να γέμιζα τον ουρανό με τα  χρώματα μου..να λικνιζόμουν με  το απαλό αεράκι δεξιά, αριστερά,.. να με κρατούσε με την καλούμπα ένα  παιδάκι που έτρεχε σε ένα πανέμορφο λιβάδι.. καθώς την άφηνε,... την άφηνε.. να βρισκόμουν όλο ψηλότερα όλο ψηλότερα.. να γέμιζε η καρδιά μου από χαρά..!! 
Χαρταετός είπα; το θέμα μας!!! 
Γέμισε η γειτονιά μας με αυτούς,τους  πολύχρωμους,τους όμορφους,τους γεμάτους από  αγάπη..!!
Άρχισαν σιγά σιγά να πετάνε νοερά προς τον ουρανό της Βέρροιας εκεί που θα σμίξουν όλοι
μαζί σε μια ιδέα..της Μπέττυς που έγινε σκοπός...της ποδηλάτισσας  και μέσα από τα δύσκολα να χαρίσουν χαμόγελα σε παιδικά προσωπάκια..!!
Και πάνω που έσπαγα το κεφάλι μου  τι θα μπορούσα να κάνω, βλέπω μπροστά μου ένα κομμάτι τετράγωνο ξύλο..ο συνειρμός αυτόματος..
Γιώργοοοοο;
Τι θέλεις Ρουλιώ μου; έτσι με λέει.
Δες, ένα κομμάτι ξύλο...θέλει βάψιμο..!!

 

Τι θα το κάνεις; 
Ακόμα δεν ξέρω..κάτι θα σκεφτώ.
Αρχισα να ψάχνω τις χαρτοπετσέτες μου στις οποίες δεν υπήρχε ούτε ίχνος χαρταετού..γιατί, για ζωγραφική ούτε λόγος.
Και πέφτει στα χέρια μου εκείνο το λιβάδι που ονειρευόμουν..!!

 Αυτό είναι είπα από μέσα μου .. θα πετάξουμε χαρταετούς..!!

Επιστρατεύτηκαν πινέλο και χρώμα....σε λίγα λεπτά ένας  ουρανός, πάντα φωτεινός,...παρασύρθηκα  συγνώμη γέμισε το μισό του μικρού πίνακα....ναι πίνακα θα έκανα τρομάρα μου..!!

Εκοψα προσεκτικά την χαρτοπετσέτα και άρχισα να την κολλάω στο άλλο μισό του ξύλου.
Το αποτέλεσμα με άφησε άφωνη..όχι από την τελειότητα του έργου..να μην λέμε και ότι θέλουμε,...αλλά από την εικόνα που είχε σχηματιστεί μπροστά μου..!! 
Απλωμένο ένα απέραντο λιβάδι και από πάνω του ένας γαλάζιος ουρανός.

Το μόνο που έλειπε ήταν ένας χαρταετός.!!
ένας; γιατί ένας; θα ένιωθε μοναξιά..!!
Το μαρκαδοράκι έκανε το θαύμα του και τρείς χαρταετοί άρχισαν να πετάνε στον ουρανό..

Κάπου στο βάθος του λιβαδιού.. ίσα που ξεχωρίζουν οι μικρές σιλουέτες των παιδιών..η εικόνα του ονείρου μου ολοκληρώθηκε..όμως του έλειπε μια κορνίζα που βρέθηκε στην αποθήκη

και προσαρμόστηκε στα μέτρα που θέλαμε. 

Δεν περίμενα κάτι καλύτερο από αυτό...μπορεί τα δέντρα μου να έχουν ζαρωματιές και τα σύννεφα μου να μην είναι απαλά και πουπουλένια...είναι όμως τα δικά μου σύννεφα..και εκεί κάπου στη μέση τους εγώ ένας χαρταετός να λικνίζομαι στο απαλό αεράκι έτοιμος να ταξιδέψω..για τον ουρανό της Βέροιας εκεί που θα γίνει η γιορτή της αγάπης..στις 13-15 Μαρτίου από τους ανθρώπους της πρωτοβουλίας για το παιδί

Αγαπημένη μου παρέα...οι χαρταετοί συνεχίζονται..!
Τους φτιάχνουμε και ενημερώνουμε την Ποδηλάτισσα στο μέηλ της... 
vicdroso@gmail.com
Να κάνετε πάντα αυτό που αγαπάτε και τότε σίγουρα θα χαμογελάσετε από ικανοποίηση..!
Σας ευχαριστώ που περνάτε και τα λέμε.!!!! 

ΔΩΡΑ... ΠΑΛΙΟΥ ΚΑΙΡΟΥ..!!

Οι γιορτές πέρασαν και έχουμε μπει ήδη πέρα από τα μισά του Γενάρη..
Είμαι Φορτισμένη ακόμα με το γεγονός που συνέβη στην γειτονιά μας..!! όμως η ζωή συνεχίζεται και η δική μου συμμετοχή στους χαρταετούς θα είναι σε λίγο καιρό έτοιμη..για το μπαζάρ της Βέροιας..!! αυτό θα με κάνει να νιώσω όμορφα γιατί ξέρω ότι και εκείνη το ήθελε πολύ..να γίνει..!!έτσι θα είναι κοντά μας με άλλο τρόπο..!!   
Έστω και  ετεροχρονισμένα..θέλω πολύ, να σας δείξω δυο όμορφα ξεχωριστά δώρα που μου έκαναν τα εγγόνια μου την πρωτοχρονιά.
Ήθελα από τότε να τα μοιραστώ  μαζί σας..!!
Ήρθε τώρα αυτή η ώρα.. νομίζω γιατί αν μείνουν κι άλλο πίσω θα είναι πια δώρα παλιά...και θα δικαιώνουν  κυριολεκτικά τον τίτλο της ανάρτησης.
Το πρώτο ήταν μια συλλεκτική έκδοση από το παλιό περιοδικό (ΜΠΟΥΚΈΤΟ) δεμένο με σκληρό εξώφυλλο  τεράστιο μέγεθος αν το συγρίνεις με ένα τετράδιο η βιβλίο.

Κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1924 

 (αγέννητη ήμουν..) ανελλιπώς μέχρι το 1946
 ..είναι αλήθεια ότι εγώ δεν το θυμάμαι..!!

Γραμμένο στην καθαρεύουσα.. ήταν ένα περιοδικό που είχε μέσα από όλα ..

 κοσμικά γεγονότα,  πολιτικά,

κοσμοπολίτικα γεγονότα..ανέκδοτα..

 

λογοτεχνικά κείμενα ..

και ότι άλλο αφορούσε την κοινωνία εκείνης της εποχής.. !!
Πραγματικά συλλεκτικό..!!!

Αν το συγκρίνεται και με την φωτογραφία δίπλα.. έχουν και τα δυο τα χρονάκια  τους..!!:):)

Το δεύτερο ήταν  ένα τετράδιο με ένα καταπληκτικό στακωμένο εξώφυλλο ζωγραφισμένο με εικόνες εκείνης της εποχής.. 

Να γράφεις τα παραμύθια σου  γιαγιά μου είπαν..δίνοντας μου ένα φιλί.!!!!

Σας ευχαριστώ πολύ αγάπες μου..!! 

Αγαπημένη μου παρέα να έχετε μια όμορφη εβδομάδα..όσο και αν είναι δύσκολα τα πράγματα εσείς να χαμογελάτε...!!     

ΑΝΕΜΟΔΑΡΜΕΝΗ ..ΚΡΗΤΗ..!!

Αυτήν την φορά θα αφήσω τις εικόνες να μιλήσουν αντί για μένα..!! 

Έχουν ακριβώς την μουντάδα της καρδιάς..!

Συγχωρέστε μου την σιωπή...

..... φίλοι μου η απώλεια της Μπέτυ antivallon μιας αγαπημένης  διαδικτυακής φίλης..δεν χωράει λόγια..

 Μια μέρα μετά ένας ήλιος να... ζεσταίνει την πλάση και τις καρδιές μας..!!

 Να είστε καλά αγαπημένη μου παρέα.. να προσέχετε τους εαυτούς σας και τους αγαπημένους σας... να τους δείχνετε και να τους λέτε  ότι τους αγαπάτε.. !!

οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν 10 μέτρα μακρυά από το σπίτι μου..

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ..ΑΓΓΕΛΟΙ..!!!

Το αλίευσα από το..Χαμομηλάκι

«Όχι μαμά, τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ…»

Έσερνε τα βήματά της στο χιόνι, μόνη, παρατημένη, με σκυμμένο κεφάλι. Όσοι περνούσαν από το πεζοδρόμιο της πόλης αποτραβούσαν το βλέμμα τους, για να μη… θυμηθούν ότι τα βάσανα και οι πόνοι δε σταματούν όταν γιορτάζουμε Χριστούγεννα.

 Ένα νέο ζευγάρι μιλούσε και γελούσε με τα χέρια γεμάτα από ψώνια και δώρα και δεν πρόσεξαν τη γριούλα.

Μια μητέρα με δυο παιδιά βιάζονταν να πάνε στο σπίτι της γιαγιάς. Δεν έδωσαν προσοχή. Ένας παπάς είχε το νου του σε ουράνια θέματα και δεν την πρόσεξε.

Αν πρόσεχαν όλοι αυτοί, θα έβλεπαν ότι η γριά δε φορούσε παπούτσια. Περπατούσε ξυπόλητη στον πάγο και το χιόνι.

Με τα δυο της χέρια η γριούλα μάζεψε το χωρίς κουμπιά παλτό της στο λαιμό. Φορούσε ένα χρωματιστό φουλάρι στο κεφάλι· σταμάτησε στη στάση σκυφτή και περίμενε το λεωφορείο. Ένας κύριος που κρατούσε μια σοβαρή τσάντα περίμενε κι αυτός στη στάση, αλλά κρατούσε μια απόσταση. Μια κοπέλα περίμενε κι αυτή, κοίταξε πολλές φορές τα πόδια της γριούλας, δε μίλησε. Ήρθε το λεωφορείο και η γριούλα ανέβηκε αργά και με δυσκολία. Κάθισε στο πλαϊνό κάθισμα, αμέσως πίσω από τον οδηγό.

 

Ο κύριος και η κοπέλα πήγαν βιαστικά προς τα πίσω καθίσματα.

Ο άντρας που καθόταν δίπλα στη γριούλα στριφογύριζε στο κάθισμα κι έπαιζε με τα δάχτυλά του. «Γεροντική άνοια»,σκέφτηκε.

Ο οδηγός είδε τα γυμνά πόδια και σκέφτηκε: «Αυτή η γειτονιά βυθίζεται όλο και πιο πολύ στη φτώχεια. Καλύτερα να με βάλουν στην άλλη γραμμή, της λεωφόρου».

Ένα αγοράκι έδειξε τη γριά. «Κοίταξε, μαμά, αυτή η γριούλα είναι ξυπόλυτη».

Η μαμά ταράχτηκε και του χτύπησε το χέρι. «Μη δείχνεις τους ανθρώπους, Αντρέα! Δεν είναι ευγενικό να δείχνεις». «Αυτή θα έχει μεγάλα παιδιά», είπε μια κυρία που φορούσε γούνα. «Τα παιδιά της πρέπει να ντρέπονται».

Αισθάνθηκε ανώτερη, αφού αυτή φρόντισε τη μητέρα της.

Μια δασκάλα στη μέση του λεωφορείου στερέωσε τα δώρα που είχε στα πόδια της. «Δεν πληρώνουμε αρκετούς φόρους, για να αντιμετωπίζονται καταστάσεις σαν αυτές;» είπε σε μια φίλη της που ήταν δίπλα της.

«Φταίνε οι δεξιοί», απάντησε η φίλη της. «Παίρνουν από τους φτωχούς και δίνουν στους πλούσιους».

«Όχι, φταίνε οι άλλοι», μπήκε στη συζήτηση έναςασπρομάλλης. «Με τα προγράμματα πρόνοιας κάνουν τους πολίτες τεμπέληδες και φτωχούς».

«Οι άνθρωποι πρέπει να μάθουν ν’ αποταμιεύουν», είπε ένας άλλος που έμοιαζε μορφωμένος.

«Αν αυτή η γριά αποταμίευε όταν ήταν νέα, δε θα υπέφερε σήμερα». Και όλοι αυτοί ήταν ικανοποιημένοι για την οξύνοια τους που έβγαλε τέτοια βαθιά ανάλυση.

Αλλά’ ένας έμπορος αισθάνθηκε προσβολή από τις εξ αποστάσεως μουρμούρες των συμπολιτών του. Έβγαλε το πορτοφόλι του και τράβηξε ένα εικοσάρι. Περπάτησε στο διάδρομο και το έβαλε στο τρεμάμενο χέρι της γριούλας. «Πάρε, κυρία, ν’ αγοράσεις παπούτσια».

Η γριούλα τον ευχαρίστησε κι εκείνος γύρισε στη θέση του ευχαριστημένος, που ήταν άνθρωπος της δράσης.

Μια καλοντυμένη κυρία τα πρόσεξε όλα αυτά και άρχισε να προσεύχεται από μέσα της. «Κύριε, δεν έχω χρήματα. Αλλά μπορώ ν’ απευθυνθώ σε σένα. Εσύ έχεις μια λύση για όλα. Όπως κάποτε έριξες το μάννα εξ ουρανού, και τώρα μπορείς να δώσεις ό,τι χρειάζεται η κυρούλα αυτή για τα Χριστούγεννα».

 

Στην επόμενη στάση ένα παλικάρι μπήκε στο λεωφορείο.Φορούσε ένα χοντρό μπουφάν, είχε ένα καφέ φουλάρι και ένα μάλλινο καπέλο που κάλυπτε και τα αυτιά του. Ένα καλώδιο συνέδεε το αυτί του με μια συσκευή μουσικής.

Ο νέος κουνούσε το σώμα του με τη μουσική που άκουγε. Πήγε και κάθισε απέναντι στη γριούλα. Όταν είδε τα ξυπόλυτα πόδια της, το κούνημα σταμάτησε. Πάγωσε. Τα μάτια του πήγαν από τα πόδια της γιαγιάς στα δικά του. Φορούσε ακριβά ολοκαίνουρια παπούτσια. Μάζευε λεφτά αρκετό καιρό για να τα αγοράσει και να κάνει εντύπωση στην παρέα. Το παλικάρι έσκυψε και άρχισε να λύνει τα παπούτσια του. Έβγαλε τα εντυπωσιακά παπούτσια και τις κάλτσες. Γονάτισε μπροστά στη γριούλα. «Γιαγιά, βλέπω ότι δεν έχεις παπούτσια. Εγώ έχω κι άλλα». Προσεκτικά κι απαλά σήκωσε τα παγωμένα πόδια και της φόρεσε πρώτα τις κάλτσες κι ύστερα τα παπούτσια του. Η γριούλα τον ευχαρίστησε συγκινημένη. Τότε το λεωφορείο έκανε πάλι στάση.

Ο νέος κατέβηκε και προχώρησε ξυπόλυτος στο χιόνι.

Οι επιβάτες μαζεύτηκαν στα παράθυρα και τον έβλεπαν καθώς βάδιζε προς το σπίτι του.

«Ποιος είναι;», ρώτησε ένας.

«Πρέπει να είναι άγιος», είπε κάποιος.

«Πρέπει να είναι άγγελος», είπε ένας άλλος.

«Κοίτα! Έχει φωτοστέφανο στο κεφάλι!» φώναξε κάποιος.

«Είναι ο Χριστός!» είπε η ευσεβής κυρία.

Αλλά το αγοράκι, που είχε δείξει με το δάχτυλο τη γιαγιά, είπε:

«Όχι μαμά, τον είδα πολύ καλά. Ήταν ΑΝΘΡΩΠΟΣ…».

 

Οσοι έχετε φτασει μεχρι εδώ διαβάζοντας σκεφτήτε οτι δεν χρειάζεται να είναι Χριστούγεννα για να γινουμε ΑΝΘΡΩΠΟΙ..!!!!!!!

Να είστε ολοι καλα αγαπημένη μου παρέα..και ναι χαμογελάστε.. γιατι παντα θα υπάρχουν άγγελοι δίπλα μας..!!

Η ελπίδα δεν έχει χαθεί... 

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα ..!!!