ΤΟ...ΓΛΥΚΟ ΤΗΣ ΧΑΡΑΣ

Αυτή η συνταγή παρεούλα μου 
θα μπορούσε να χάνεται στα βάθη των αιώνων ..
Ευφραίνει και μόνο από τα υλικά της τις καρδιές !!
Μου την έστειλε αγαπημένη φίλη ..και θέλησα να την μοιραστώ μαζί σας..

  Υλικά..
1  κιλό απλή καρδιά 
2 κιλά ήσυχη συνείδηση
5  χαρούμενα πρόσωπα
1 κιλό αληθινή αγάπη
3  φλυτζάνια γέλιο
2 κουταλάκια εξοχή

Εκτέλεση..
Ρίχνετε στην κατσαρόλα την ήσυχη συνείδηση και την απλή καρδιά.
Τα δουλεύετε πολύ καλά ώσπου να ασπρίσουν, να φουσκώσουν και να γεμίσει ολόκληρη η κατσαρόλα.
Προσθέτετε την αγάπη και το γλυκό σας παίρνει ένα ρόδινο χρώμα.
Στην συνέχεια ρίχνετε τα χαρούμενα πρόσωπα και γέλιο.
ΠΡΟΣΟΧΗ!! έστω και ένα κατσούφιασμα,
μπορεί να χαλάσει το γλυκό. 
Τα δύο κουταλάκια εξοχή,προσφέρουν άρωμα.
Στρώνετε με την κουτάλα της καλής θελήσεως και το ψήνετε στον φούρνο της ΥΠΟΜΟΝΗΣ.
Σερβίρεται,ραντισμένο  με την εμπιστοσύνη στον ΘΕΟ.
ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ..!!!!!!

Ας  ξεκινήσει η εβδομάδα μας αγαπημένο μου παρεάκι με χαμόγελο και ότι καλύτερο για τον καθένα σας..
Να προσέχετε τον εαυτό σας..παλέψτε γι αυτό που θέλετε..και κάπου στην πορεία θα ανταμειφθείτε για την προσπάθεια σας.!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!

Πως..εξηγείς την απώλεια σ ένα παιδί;

                                                             πηγή 

  Για μια ακόμα φορά αντιγράφω από το μικρό αυτό βιβλιαράκι που έχω "Μικρές ιστορίες για δύσκολες ώρες" του Άκη Αγγελάκη.

Θα ήθελα να σιωπήσω...μετά  τα όσα τραγικά συνέβησαν και μας συγκλόνισαν όλους..
Ομως κάτι που διάβασα  με έκανε να θέλω να το μοιραστώ μαζί σας..μιλάει  για τον τρόπο που μπορούμε να μιλήσουμε σε ένα παιδί για τις απώλειες!! 

 "Δεν υπάρχει απώλεια.
Δεν υπάρχει θάνατος.
Υπάρχουν μόνο συνεχόμενοι κύκλοι ενέργειας,που αλλάζουν μορφή."
Ανώνυμος..έτσι υπογράφει το κείμενο αυτό!!

"Μπαμπά, μπαμπά.Δεν θέλω να πετάξουμε την αγαπημένη μου μπάλα!! Αναφώνησε ο Άγγελος,ο επτάχρονος γιος μου, μόλις αντιλήφθηκε ότι η φτηνή πλαστική μπάλα του είχε ξεφουσκώσει ανεπανόρθωτα.
Ο  μικρούλης είχε τα δίκια του, οφείλω να παραδεχτώ.
Ολόκληρο χειμώνα περάσαμε παίζοντας ποδόσφαιρο, μ αυτή την μπάλα μέσα στο σπίτι, καθημερινά..κάθε βράδυ..μετά από το σχολείο του.
Και τώρα να την πετάξουμε;
Την κουβαλούσε μαζί του ξεφούσκωτη στην παραλία, τώρα που καλοκαίριασε και μάταια προσπαθούσε να παίξει.
Είχε προσκολληθεί μαζί της. Άλλωστε, πόσες νίκες είχε πετύχει εναντίον μου στους μεταξύ μας ποδοσφαιρικούς αγώνες!!!

Μου πήρε πολύ σκέψη για να προετοιμαστώ και να του εξηγήσω ευρηματικά με ποιον τρόπο αποχαιρετούμε κάτι,ή κάποιον, που δεν θα τον έχουμε πια μαζί μας.
Γνωρίζοντας τις οικολογικές ανησυχίες και την αγάπη του Άγγελου για το περιβάλλον..του εξήγησα ότι μπορούμε να αποχαιρετίσουμε αυτό που έχει απομείνει από την ξεφούσκωτη και άχρηστη πια για παιχνίδι,αγαπημένη του μπάλα,βάζοντας την στο κάδο ανακύκλωσης!!
Ετσι, αν και είχε πεθάνει,της δίναμε την ευκαιρία να ξαναγεννηθεί σε άλλη μορφή ίσως και άλλο χρώμα  και να γίνει μια άλλη καινούργια μπάλα, ή ένα παιχνίδι στα χέρια κάποιου παιδιού... μπορεί ίσως και στα δικά του!!
Πόσο εύκολα κατάλαβε και συμφώνησε με την έννοια του τι είναι θάνατος και τι σημαίνει αποχαιρετισμός.!!
Μάλιστα του είπα, ότι το απόγευμα πηγαίνοντας στην σχολή καράτε για το μάθημά του, θα την αφήναμε στο κάδο ανακύκλωσης και θα την αποχαιρετούσαμε για τώρα , με την ελπίδα κάποια άλλη στιγμή να την  ξανασυναντήσουμε.!!
Και έτσι έγινε. στην σύντομη αποχαιρετιστήρια  "τελετή" που συνοδεύτηκε από λίγα δάκρυα και μια μεγάλη αγκαλιά, είπαμε "αντίο για τώρα" στην αγαπημένη μας μπάλα.!!

Το δάκρυ, η απώλεια, ο αποχαιρετισμός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας.
Τα μάτια ενός παιδιού το αντιλαμβάνονται και η ψυχούλα τους εύκολα αγκαλιάζει αυτή τη διαδικασία κατανοώντας την μεγαλοπρέπεια της μοιρασιάς και της ευγνωμοσύνης για ότι  έχει φύγει.
Αφήστε τα παιδιά να περπατήσουν μαζί με την φύση, αφήστε να δουν τους όμορφους συνδυασμούς του θανάτου και της ζωής!!
Να δουν την χαρούμενη και αδιαίρετη ενότητα, έτσι όπως απλώνεται στα δάση και στα λιβάδια,
τις πεδιάδες και τα βουνά.
                   <Ανώνυμος>
Αυτή αγαπημένο μου παρεάκι.. ήταν η ιστορία που θέλησα να  μοιραστώ μαζί σας..γιατί  μου έφερε ένα χαμόγελο στα χείλη...μέσα στα δύσκολα.!! 
Η ζωή διεκδικεί την καθημερινότητα  της!!
Να είστε όλοι καλά  ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ.!! 
Να έχετε έναν όμορφο Αύγουστο!!!!!!!!!!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που  περνάτε και τα λέμε..!!

ΤΑΞΙΔΕΥΟΝΤΑΣ ..ΡΟΥΣΙΑ.!!

Μοναδική, καταλυτική υπήρξε για τον Νίκο Καζαντζάκη η γνωριμία του με τη Ρωσία και πλούσιοι οι λογοτεχνικοί καρποί της: "Τόντα-Ράμπα", "Ιστορία της Ρωσικής Λογοτεχνίας", "Ταξιδεύοντας: Ρουσία". 
Στο διαχρονικό αυτό ταξιδιωτικό βιβλίο, όπου εύλογα δεσπόζει η Ρωσική Επανάσταση, ο συγγραφέας συγκέντρωσε, όπως ο ίδιος λέγει στον πρόλογό του, ό,τι είδε, ό,τι στοχάστηκε και ένιωσε στην απέραντη χώρα, στα εξωτικά της τοπία, στις "βουερές πολιτείες", στα "καταχιόνιστα χωριά" και στις "έρημες στέπες" της. 
Γιατί στη Ρωσία ο Νίκος Καζαντζάκης δεν υπήρξε απλός περαστικός ταξιδιώτης. Οσμίστηκε τον ιδρώτα και το αίμα των ανθρώπων της, μοιράστηκε το δάκρυ, την αγωνία αλλά και την ανάτασή τους, αφουγκράστηκε την καρδιά τους, άφησε τη δική του να συντονιστεί μαζί της, υποκλίθηκε στον αγώνα τους για ένα πανανθρώπινα καλύτερο αύριο, φώναξε μαζί τους, εξέφρασε τις αντιρρήσεις και τις επιφυλάξεις του. Αντίκρισε, με σάρκα και οστά, το πνεύμα τής εποχής του. Αλλά και προσέγγισε τον "Αόρατο", "την κοσμογονική Δύναμη": "Νιώθεις, σε τριγυρίζουν εδώ, στη Ρουσία, οι τυφλές δυνάμες που δημιουργούν το μάτι και το φως". Μετά από μια τέτοια οδύσσεια, ζητάει από τον αναγνώστη να επιστρατεύσει όχι μόνο τη λογική, αλλά και "την κίνηση του σπλάχνου του", την εσώτερη ορμή του ν' αλλάξει τον κόσμο. 

"Ο Νίκος Καζαντζάκης έχει αναγνωριστεί ως ένας από τους κορυφαίους συγγραφείς τού αιώνα μας. Το ταξίδι ήταν για τον Καζαντζάκη μια οργανική ανάγκη, μια βαθειά πηγή ανανέωσης, έμπνευσης και δημιουργικότητας. Είναι δύσκολο να σκεφτούμε άλλο συγγραφέα που να έγραψε με τόσο πάθος για τόπους και κουλτούρες, που να έκανε την εμπειρία τού ταξιδιού τόσο κεντρική στην εξέλιξή του. Το ταξίδι ήταν για τον Καζαντζάκη ένα αναντικατάστατο εργαλείο για την κατανόηση της ανθρώπινης φύσης και ιστορίας.

Η Ρουσία είναι ένας διεισδυτικός απολογισμός των τριών μεγάλων ταξιδιών που έκανε ο Καζαντζάκης στη Σοβιετική Ένωση στο διάστημα μεταξύ 1925 και 1930. Είναι ένα ημερολόγιο που σκιαγραφεί τη φύση της πιο κοσμογονικής ανακατάταξης της εποχής μας -της Μπολσεβικικής Επανάστασης- και τον αντίκτυπό της στην κοινωνική και πνευματική εξέλιξη της ανθρωπότητας. Ενώ φιλοτεχνεί μια συναρπαστική εικόνα της απέραντης χώρας και των δαιμονόληπτων ηγετών της -του Λένιν, του Τρότσκυ και του Στάλιν-, ο Καζαντζάκης χαράζει αλησμόνητα πορτραίτα των μεγάλων συγγραφέων της Ρωσίας: του Ντοστογιέφσκι, του Τολστόη, του Μπλοκ και του Μαγιακόφσκι.

Η Ρουσία είναι μια δονούμενη, αυτόπτις εξιστόρηση της γέννησης ενός νέου κόσμου, από τη μήτρα της Μητέρας Ρωσίας - ένας κόσμος σε αναβρασμό απαθανατίζεται σε μια μοναδική φόρμα λογοτεχνίας και ιστορίας, όπως μόνον ένας μεγάλος οραματιστής συγγραφέας μπορεί να τον απεικονίσει". πηγή  

Το χωριό Μυρτιά είναι αυτό όπου έχει γεννηθεί ο μεγάλος μας συγγραφέας Νίκος Καζαντζάκης στον νομό Ηρακλείου.. κάνει κάθε χρόνο και ένα φεστιβάλ αφιέρωμα στα ταξίδια του ανά τον κόσμο.
Με πολλά δρώμενα στο χωριό του και όχι μόνο..με λογοτεχνία, μουσική,χορός, θέατρο, εκθέσεις ,εικαστικές παρεμβάσεις και πρωτότυπα δρώμενα με  perfomans...και πολλά άλλα !!!
Φέτος ήταν  η σειρά του ταξιδιού του στην Ρουσία..όπως την έλεγε.
Απλά.. χωρίς πολλά λόγια από μένα ..προς τι άλλωστε θα μπορούσα να πω..σας αφήνω να απολαύσετε μέσα από τις φωτογραφίες..(βέβαια άλλο να είσαι εκεί και άλλο η φωτογραφία..όμως μη έχοντας άλλο τρόπο.. να σας μεταδώσω τι γίνεται εκεί ).. θα αρκεστούμε μόνο σ αυτές!!!
Ομως πριν ακόμα μπούμε στο κλίμα αυτό... μέρες πριν.. να σου και έρχεται η εγγονή μου που είναι μια από όσους συμμετείχαν  σ αυτό το φεστιβάλ...ως μια από τις perfomans..
Γιαγιά.. το και το και σε παρακαλώ θέλω να μου
 ράψεις αυτό!! 
Σχέδια επί χάρτου..χι..χι..και τρεχάτε χεράκια μου..!!
Το βλέπει έτοιμο... και αναφωνεί!!! Αυτό ήθελα!!!!
Και εγώ καταχαρούμενη που πέτυχα να υλοποιήσω την σκέψη της!!!!

Με χαρά μοιράζομαι μαζί σας, ότι μπόρεσα να φωτογραφίσω και να μεταφέρω ένα μικρό κομμάτι από αυτό το φεστιβάλ..!
Μπαίνοντας...στην είσοδο του χωριού..

μεταφέρεσαι στην εποχή...

Παλιές  πόρτες, όμορφα στολισμένες πολλά λουλούδια μέσα σε γλάστρες ..παντού !!!

Εδώ το δρώμενο και η συμμετοχή της εγγονής    μου Βίκυς και της φίλης της Γεωργίας..!!

Η συμμετοχή του κόσμου..τραβώντας ένα από τα μανίκια της κατασκευής ανάποδα.. διάβαζαν 

σε μια ετικέτα με αποσπάσματα.. από το βιβλίο του Καζαντζάκη.!! 

Δεξιά η Βίκυ μας..

Να με συχωρέσετε που στάθηκα λίγο παραπάνω εδώ ε;..γιαγιά βλέπεις.....

Πέφτοντας το βράδυ... οι εκδηλώσεις συνεχίζονται...

Σε κάθε γειτονιά  σε κάθε στενό και δρόμο έβλεπες  την  προσπάθεια των ανθρώπων που έπαιρναν μέρος να βάλουν τους επισκέπτες στο κλίμα της Ρουσίας!!
Παρεούλα μου  ελπίζω με την μικρή μου αυτή αναφορά να  πήρατε μια μικρή γεύση.. για το φεστιβάλ αυτό .. που είναι ένα από τα πολλά πολιτιστικά δρώμενα που γίνονται  τώρα το καλοκαίρι...!!
Να είστε όλοι καλά και να έχετε μια όμορφη εβδομάδα..!
Σας ευχαριστώ πολύ..που περνάτε και τα λέμε..!!!

Υ.Γ.Θα ήθελα να σας αφήσω όπως κάθε φορά με την προτροπή ενός χαμόγελου..
όμως  με λύπη μου βλέπω την Ελλάδα μας να καίγεται πάλι με πολλές απώλειες παντού...τι κρίμα!!!!!!!



     

Μια φωτογραφία - ένα ποίημα..!!!

Για άλλη μια φορά παρεούλα μου επικαλούμαι..κείμενα που αλίευσα...από το περιοδικό συγκεκριμένου κρητικού 
σούπερ μάρκετ..
Γράφει  φωτογραφίζει και επιλέγει η ΕΦΗ ΨΙΛΑΚΗ.! 
Είναι κάποιοι άνθρωποι προικισμένοι να ποιούν..τους λατρεύω ζηλεύοντας.!!!

Μια δέσμη από χρώματα στο βάζο του χρόνου.

Απλά πράγματα όλα.
Η τάξη τους είναι φροντισμένη από το χέρι σου.
Μια δέσμη από χρώματα στο βάζο του χρόνου.
Αλλωστε τι θαρρείς πως στο βάθος  είναι η ποίηση;
Είναι η γύρη των πραγμάτων του σύμπαντος.
Η γύρη σε πράξεις,
η γύρη σε οδύνη,σε φως, σε χαρά,σε αλλαγές,
σε πορεία, σε κίνηση.
Η ζωή και η ψυχή σε αιώνιο καθρέφτισμα μέσα στον χρόνο.
Τι νομίζεις λοιπόν κατα βάθος η ποίηση είναι;
Μια ανθρώπινη καρδιά φορτωμένη όλο τον χρόνο. 
Νικηφόρος Βρεττάκος.

Να εγγίσω  μόνο τον λόγο!

Κύριε,συγχώρεσε με που τόλμησα
να πάρω στα χέρια τον λόγο Σου.
Αφού δεν είμαι έτοιμος να παραδώσω 
το αγαπητό μου σώμα,δεν μπορώ
να κρατήσω στα χέρια το πνεύμα 
του σώματος, τα υπερούσια λόγια.
Λόγε, ολόκληρη η ζωή
πληρώνει την αλλαγή
της ουσίας σε λόγον,
τη στιγμή της μεταμόρφωσης.
Κύριε, ελέησον μου την χαρά
να εγγίσω μόνο,μιλώντας τον λόγο.
Ζωή Καρέλλη.

Κάτι λάμπει θαρρώ 
μέσα στα σύννεφα,
ακόμη και μέσα στις πέτρες.

Κάτι λάμπει θαρρώ μέσα τα σύννεφα, ακόμη και μέσα στις πέτρες.Γιατί μες απ όλα περνάει ένα δίχτυ ζωής, μια πορεία κόσμων γιατί τα πράγματα όλα είναι η αγία ύλη, η γιομάτη στο βάθος της από θείους κεραυνους και τριαντάφυλλα.
Νικηφόρος Βρεττάκος.

Δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα.

Είμαι ένας απλός,καθημερινός, αισιόδοξος άνθρωπος.
Αλλά, δεν αντέχω τα παράθυρα χωρίς θέα.
Τα παράθυρα βρίσκονται εκεί για να ταξιδεύουν την ματιά.
Για να ανακαλύπτουν ορίζοντες.
Για να υπόσχονται το "παραπέρα"
Για να λούζουν στο αληθινό φως τ άδεια δωμάτια.
Για να φτιάχνουν σκιές με χρώμα πάνω στους λευκούς τοίχους... 
Οδυσέας Ελύτης. 

Το λάτρεψα  αυτό το ποίημα του μεγάλου μας ποιητή...θαρρείς και με περίμενε εκεί να το διαβάσω .και εννοείτε  ότι..δεν το ήξερα...
και κοίτα να δεις.....πως μέχρι τώρα όλα μου τα παράθυρα είχανε θέα...!!! 
Μου άρεσαν όλα... και θέλησα να τα μοιραστώ μαζί σας.!!! 
Να είστε όλοι καλά να έχετε μια όμορφη εβδομάδα...να προσέχετε  τον εαυτό σας.. και να μην ξεχνάτε.. όσα χαμόγελα χαρίζετε.. θα γυρίσουν σε εσάς πολλαπλάσια.. το ίδιο και η αγάπη..!!!
Σας ευχαριστώ πολύ.. που περνάτε και τα λέμε..