Όχι δεν θα σας μιλήσω για τα Αναφιώτικα...εξ άλλου δεν τα ξέρω. Ξέρω μόνο ότι είναι ένα όμορφο μέρος στην καρδιά της Αθήνας .. ένα μέρος που έχει κρατήσει την παραδοσιακή του κουλτούρα γεματο απο στενά σοκάκια και κάτασπρα σπίτια γεμάτα λουλούδια...!
Αυτός ο τόπος τα Αναφιώτικα .. ήταν ο τόπος που η δική μου ηρωίδα βρέθηκε εκεί...και η ιστορία μου γράφτηκε για το παιχνίδι των λέξεων που διοργανώνει πάντα με επιτυχία η Μαρία.. ..και συνεχίζει...το παιχνίδι αφού πήρε την σκυτάλη από την Φλώρα TEXNIS STORIES η όποια είχε εμπνευστεί το δρώμενο αυτό..!!
Αυτή την φορά οι νικητές ήταν δυο ..
Τα <σκόρπια βήματα> του Giannis Pit και οι <πικρές αγγελίες>της Μαρίας Κανελλάκη διαβάστε τις ιστορίες τους όπως και όλες ..εδώ ..!!!
Τα Αναφιώτικα.!!
Η Χριστίνα άκουσε με ανακούφιση τις ρόδες του αεροπλάνου να τροχιοδρομούν στον διάδρομο του αεροδρομίου.
Ένιωσε ανακούφιση που σε λίγα λεπτά θα πατούσε γη.
Πάντα φοβόταν τα αεροπορικά ταξίδια.
Ήταν η δεύτερη φορά που έμπαινε σε αεροπλάνο. Αν μπορούσε να το αποφύγει θα το έκανε με χαρά.
Η πρώτη φορά της ήταν πριν 15 χρόνια όταν ο πατέρας της γιατρός στο επάγγελμα, είχε δεχτεί μια πολύ σημαντική θέση σε νοσοκομείο της Μασαχουσέτης.
Εκείνη ήταν 15 χρονών και με βαριά καρδιά άκουσε το νέο.
Δεν ήθελε να φύγει από την γειτονιά της, δεν ήθελε να αφήσει την παρέα της, δεν ήθελε να αφήσει τον Δημήτρη της.!
Είχε φύγει μικρή δεσποινίδα και τώρα γύριζε μια κομψή γυναίκα στα τριάντα της, που έκανε τους άντρες να γυρίζουν το κεφάλι τους με θαυμασμό στο πέρασμα της.
Στέλεχος μιας μεγάλης εταιρίας ήταν η μόνη Ελληνίδα και ήταν εκείνη που θα μπορούσε να συνεννοηθεί καλύτερα με τα στελέχη της καινούργιας θυγατρικής στην Ελλάδα, σύμφωνα με την γνώμη των αφεντικών της.
Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια απουσίας και είχαν αλλάξει πολλά πράγματα στην πατρίδα.
Η κρίση είχε κάνει τα πρόσωπα σκυθρωπά χωρίς χαμόγελα θαρρείς και είχε χαθεί η αισιοδοξία από την ζωή τους.!
Έφτασε στο ξενοδοχείο της,κουρασμένη από το μακρινό ταξίδι.. έκανε ένα ζεστό μπάνιο έβαλε ένα τζιν με φούτερ πήρε το μπουφάν της και έριξε μια ματιά στον καθρέφτη.
Το αποτέλεσμα την ικανοποίησε.
Η γυναίκα που έβλεπε δεν είχε καμιά σχέση με την κομψή κυρία που ήταν πριν λίγο.
Ήδη το μυαλό της έτρεχε.... έτρεχε εκεί στα Αναφιώτικα.
Τα βήματα της την οδήγησαν γρήγορα εκεί στα στενά σοκάκια τους μυρίζοντας το άρωμα από τα ανθισμένα γιασεμιά.
Η καρδιά της γέμισε με αναμνήσεις και ο χρόνος θαρρείς πως είχε σταματήσει στο δρομάκι που είχαν το πρώτο τους ραντεβού με τον Δημήτρη, (το ωραιότερο αγόρι της τάξης της) να προσπαθεί να της δώσει το πρώτο της φιλί και εκείνη,με συστολή να σκύβει το κεφάλι. Γέλασε στην σκέψη πόσο αδέξια σήκωσε το κεφάλι της και τον κουτούλησε στην μύτη. Τα αβίαστα γέλια τους την έβγαλαν από την δύσκολη στιγμή.
Περπατώντας στα στενά λιθόστρωτα σοκάκια, οι αναμνήσεις της ξαναγύρισαν ακούγοντας ένα τραγούδι που της θύμισε πόσο το αγαπούσαν και οι δυο.
Περπατώντας στα στενά λιθόστρωτα σοκάκια, οι αναμνήσεις της ξαναγύρισαν ακούγοντας ένα τραγούδι που της θύμισε πόσο το αγαπούσαν και οι δυο.
Πόσα χρόνια είχε να το ακούσει!!
Ήταν οι μικρές περιπλανήσεις, ένα τραγούδι που το άκουγαν πιασμένοι χέρι χέρι.. σιγοψιθύρισε το ρεφρέν.
"Παρμένες παραστάσεις
ένας αγέρας λέει
σχεδία η ζωή δεν θα προφτάσεις
αλλού να πας.
Στο κρύο άδειοι δρόμοι
η πόλη κρυφά γελάει
να μ αγαπάάάς."
Είχε αρχίζει να σκοτεινιάζει και έκανε ψύχρα.
Τυλίχτηκε στο μπουφάν της και πήρε τον δρόμο για το ξενοδοχείο.
Αύριο την περίμενε μια πολύ δύσκολη μέρα στην δουλειά.
Ο Δημήτρης τι να έγινε;
Ήταν η τελευταία σκέψη της πριν την πάρει ο ύπνος.
Τι θα έκανε; θα προσπαθούσε να τον βρει ή θα έφευγε χωρίς να το κάνει;
Read more: http://mytripssonblog.blogspot.com/2016/02/6-14-21.html#ixzz40clgvVtM
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο παιχνίδι των λέξεων...μπορεί να πάτωσε αλλααααα.. έτσι είναι η ζωή με τα πάνω της και τα κάτω της.. Εδώ κολλάει το....η συμμετοχή μετράει..ε;
Και αφού είχατε την υπομονή να φτάσατε μέχρι εδώ ... και δεν την έχετε ακόμα κοπανήσει σας έχω εδώ δύο δωράκια.. που με γέμισαν χαρά...!!!
Τι λέγαμε πιο πάνω; με τα πάνω και τα κάτω της ζωής;... εεεεε να.. η χαρά..με όχι μόνο ένα αλλά δύο παρακαλώ δωράκια με ευχούλες..!!
ΟΙ αποστολείς τους για καθυστερημένα λένε .. μα είναι ποτέ οι ευχές καθυστερημένες; ίσα ίσα που είναι πάντα καλοδεχούμενες..!! το πρώτο δωράκι -γούρι είναι από την αγαπημένη φίλη την Κατερίνα Δημιουργία
Και το άλλο μου δωράκι .. ένας πανέμορφος άγγελος...να μας φυλάει όλο τον χρόνο.. από την αγαπημένη φιλενάδα την Ρένα... δια χειρός Χριστοδούλου
Και επειδή τα χαμόγελα δεν είναι να τα κρατάμε μόνο για μας... σας τα στέλνω.. να έρθουν να σας ακουμπήσουν να λαφρώσουνε τα δύσκολα.!!!
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και λέμε τα δικά μας μέσα από εδώ..να έχετε... παρεάκι μου μια όμορφη εβδομάδα..!!!
