ΕΚΤΟΡΑΣ..!!!!

​

 ΕΚΤΟΡΑΣ!

Το ένιωσα από την στιγμή που μας σύστησαν.

Πες το ένστικτο; που το είχα πολύ ανεπτυγμένο; πες το χημεία; η μπορείς να το το πεις και κάρμα, ήξερα πως με την κοπέλα αυτή θα μας ένωνε κάτι πολύ δυνατό!

Από εδώ ο Έκτορας.

Από εδώ η Ισμήνη.

Άπλωσε το χέρι της και άγγιξε το δικό μου που το είχα απλώσει προς το μέρος της και ένιωσα μια ανατριχίλα σε όλο το κορμί μου.

Γύρισα και την κοίταξα στα μάτια.

Είχε τα πιο όμορφα μάτια που είχα δει.

Γαλάζια, σαν το χρώμα της θάλασσας.

Την αγάπησα από την πρώτη στιγμή.

Έγινα ο σύντροφος της.

Όπου πήγαινε περπατούσα δίπλα της, παραστάτης να την προσέχω σε κάθε της βήμα και να της δείχνω την αγάπη μου κάθε στιγμή.

Όμως και εκείνη δεν πήγαινε πουθενά χωρίς εμένα και κάθε της χάδι με έκανε απέραντα ευτυχισμένο.

Είχαμε γίνει αχώριστοι.

Στους περιπάτους που πηγαίναμε,συχνά για να μην πω πάντα, περνούσαμε από τον εθνικό κήπο.

Τα βήματα μας και αυτήν την φορά ακολούθησαν τον ήχο της μουσικής που έβγαινε από το  ακορντεόν που έπαιζε ένας οργανοπαίχτης  καθισμένος  

 στο γνωστό  παγκάκι  και  που η μουσική του συντρόφευε τους περιπατητές που περνούσαν από εκείνο το σημείο.

Εκείνη σταμάτησε για λίγο, έβγαλε ένα νόμισμα   από την τσέπη της και το ακούμπησε στο τασάκι δίπλα του.

Είχε κάνει τόσες φορές αυτήν την κίνηση που την την είχα μάθει και εγώ απ΄έξω πια.

Γύρισα και την κοίταξα!!

Αχ! να μπορούσες να δεις το βλέμμα  μου, θα έβλεπες όλη την αγάπη του κόσμου μέσα του.

Και εγώ να μπορούσα να μιλήσω!

Αυτή όπως θα καταλάβατε  παρεούλα μου αυτή  ήταν η δική μου συμμετοχή στο "14ο" παιχνίδι των λέξεων που συνεχίζει με επιτυχία κάθε φορά.. η memaria !!

Οι λέξεις που έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε  είναι γραμμένες με κόκκινα γράμματα..!!

Την πρωτιά την κατέκτησε με την αξία της η αγαπημένη μας Κανελλάκη με το πολύ όμορφο "Τάμπλετ κοπής" της!!!

Ευχαριστώ πάρα πολύ  για τον χρόνο ...που αφιερώσατε να το διαβάσετε.!!

Είμαι πολύ χαρούμενη που και αυτή την φορά προσπάθησα να συμμετάσχω  σ αυτό το όμορφο παιχνίδι....το λέει και η λέξη..παίζουμε με την έμπνευση ...και διαβάζουμε πολύ όμορφες ιστορίες βλέποντας.. σε πια μονοπάτια οδηγείται η σκέψη του κάθε ενός μας.. είναι  απίστευτο!!

Αυτή η εβδομάδα των ΠΑΘΏΝ...ας είναι για όλους μας εβδομάδα περισυλλογής και συγχώρεσης..!!όπως μας έμαθε ΕΚΕΙΝΟΣ!!

Ας είναι η αγάπη εκείνη που θα οδηγεί τα βήματα μας..!!!

Να είστε όλοι καλά.. καλό μήνα..και να θυμάστε να χαρίσετε ένα χαμόγελο..σε όσους το έχουνε χάσει!!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ και ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ παντού!!!

Σας ευχαριστώ που περνάτε και τα λέμε..!!

ΚΟΙΝΩΝΙΚΉ.... ΚΡΙΤΙΚΉ...!!!

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΡΙΤΙΚΗ.

Η Ευτέρπη σηκώθηκε από το κρεβάτι και φόρεσε τις παντόφλες της.

Έριξε την ρόμπα από πάνω της και βγήκε στο μπαλκόνι της.

Την είχε ξυπνήσει όπως κάθε πρωί η καρδερίνα της.

Καλημέρα Σίσυ μου..τι μου κάνεις σήμερα;

Ένα όμορφο κελάδημα λες και ήταν η απάντηση στην καλημέρα της.

Έσκυψε και μύρισε τα ζουμπούλια που μοσχοβολούσαν και έριξε μια ματιά απέναντι στο σπίτι της γειτόνισσας της. Είδε τα παντζούρια ανοιχτά.

Κατίναααα μαρή Κατίναααα!!!  

Ελα ετοιμάζω καφέ έχω και νέα.

Δεν περίμενε δεύτερη φορά να της φωνάξει η Ευτέρπη. Έβαλε το φακιόλι της  η Κατίνα και πήγε απέναντι να πιουν τον  καφέ τους  όπως έκαναν εδώ και χρόνια  σαν γειτόνισσες και φίλες΄

Έπρεπε να το παραδεχτεί  πως της Ευτέρπη τον μερακλίδικο καφέ  δεν τον έφτιαχνε καμιά στο χωριό.

Η Ευτέρπη ήταν μια γυναίκα που ο Θεός την είχε προικίσει με πλούσιες καμπύλες.

Τον άντρα της που έκανε τον γυρολόγο τον είχε χάσει πριν από χρόνια από μια ανακοπή και ο γιος της είχε φύγει να σπουδάσει στο εξωτερικό.

Έτσι η Ευτέρπη  είχε μείνει μόνη  και αφού δεν είχε τίποτε να κάνει με τον καιρό  το έριξε στην κοινωνική  ενημέρωση..

Ήταν ενήμερη για τα πάντα με το τι συνέβαινε στο χωριό.

Ποιος έμπαινε που.. ποιος έβγαινε από που.

Το ήξερε αυτό η Κατίνα  και κάθε πρωί που έπιναν τον καφέ τους όλο και για κάποιον θα είχε να της πει.

Γι αυτό ανυπομονούσε να τελειώσει η ιεροτελεστία του ψησίματος του καφέ, να μάθει τα νέα που της υποσχέθηκε η γειτόνισσα της.

Αυτό που είχε μάθει από εχθές η Ευτέρπη της γαργάλαγε την γλώσσα.

Και της Κατίνας η περιέργεια όμως είχε φτάσει στο αποκορύφωμα της.

Ελα λέγε θα με σκάσεις πια είναι τα νέα που θα μου πεις;

Μα καλά δεν άκουσες τίποτε αλήθεια για την καινούργια δασκάλα που ήρθε τώρα τελευταία στο χωριό;

Όχι τι έγινε μ αυτήν;

Προχθές που πήγα στον μπακάλη τον κυρ Φώτη να πάρω  αλεύρι για το ψωμί μου είπε ότι είναι χωρισμένη και συζεί με κάποιον. Τι παράδειγμα θα δώσει στα παιδιά που μαθαίνουν γράμματα;

Τι μου λες Ευτέρπη μου; 

Ναι έτσι  μου είπε μα δεν είδες και το ντύσιμο της; κολάζει και πεθαμένο.

Ο Θεός να μας φυλάει από κάτι τέτοιες Κατίνα μου.

Και δεν κάνω κουτσομπολιό, της είπε η Ευτέρπη να δεις πως το είπανε στην τηλεόραση..κοινωνική χμμμ ενημέρωση  οοοχι.. κάπως αλλιώς κοΙνωνική κριτική ναι  ναι  κοινωνική κριτική Κατίνα μου.!!

Ξαφνικά ακούστηκε η φωνή του ταχυδρόμου.

Κυρά Ευτέρπηηηη έχεις επιστολή από τον γιο σου καλώς τα δέχτηκες!!!

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο παιχνίδι των 

λέξεων που με επιτυχία και αυτή την φορά διοργάνωσε η ..Μεμαρία μας

Ευχαριστώ πάρα πολύ όλους όσους αφιέρωσαν  τον χρόνο τους να το διαβάσουν ...
Οι λέξεις υπέροχες  και ο κάθε ένας μας ταξίδεψε στα δικά του μονοπάτια και είναι άξιο λόγου πως κάθε φορά..πόσο διαφορετικά πονήματα μπορούν να γραφτούν...
Η πρωτιά ανήκει αυτήν την φορά στην Lysippe Αξίζει να πάτε να διαβάσετε  Εδώ  το βραβευμένο της έργο..!!
Οταν γύρω μας  υπάρχουν άνθρωποι που καλούνται να αντιμετωπίζουν δύσκολες καταστάσεις...ένας καλός λόγος είναι αυτό που χρειάζονται.. και σκέψη πως τους έχεις στην έννοια σου και ας είσαι μακρυά....θα τους δώσει δύναμη αν αυτό..είναι εφικτό.!!!
Παρεάκι μου να είστε καλά  και  να έχετε μια χαμογελαστή εβδομάδα..!!! Καλές αποκριές!!
Σας ευχαριστώ πολύ

που περνάτε και τα λέμε..

  

ΜΕ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΓΙΑΤΡΟΎ....!!!!

Μην σας τρομάζει ο τίτλος.. παρεάκι μου.. μέχρι εδώ ήταν η ξεκούραση μου τρομάρα μου..βρε ούτε  να χαλαρώσω δεν πρόφτασα.. και να σου η άδεια γιατρού....
Κυρία μου μπορείτε να διαβάσετε .. να πλέξετε .. να σερφάρετε...μα ... δεν έχει μα.. μπορείτε να κάνετε όλα αυτά...με μέτρο βέβαια..!!!
Για να πω την αλήθεια βαρέθηκα να κάθομαι .. μου λείψατε κι όλας...είναι κάτι πλεχτούλια που θέλω να τελειώσω..εεεεε πολύ το θέλω.. να πάρω
μπρος; 
Με πολύ αγάπη  να σας ευχαριστήσω και από εδώ για τις όμορφες ευχές σας για καλό μήνα στην προηγούμενη  ανάρτηση μου.. με ένα μεγααααλο ευχαριστώ σε όλους  και την αγάπη μου.... ανταποδίνω την αγάπη και τον χρόνο που που μου χαρίζετε εδώ!!!

Ανοίγω τα χέρια μου
να σταματήσω το κύμα ,
να μην μπορέσει να ρθει να σβήσει τα χνάρια των φιλιών μας..!!!

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου  στο  2  δρώμενο του φωτογραφίζειν.. της Μαρίας Νικολάου ..με τον ήλιο της στα γιορτινά του.. που κάνει με μεγάλη επιτυχία κάθε φορά... και εγώ σαν καλό παιδί έτρεξα να πάρω μέρος ... να μην χάσω..χα..χα..  και χαίρομαι που μπορώ και το κάνω αυτό..για μένα είναι πολύ ενδιαφέρον ...και  μετράει η συμμετοχή..!! 
Σε ευχαριστούμε Μαρία..!!
Η ωραιότερη φωτογραφία   ήταν της Μαρίνας από το ..to e-periodiko mas που άξιζε και την πρωτιά.. όπως και το κείμενο που είχε γράψει..
Μπορεί να πέρασε καιρός από τότε αλλά  μόλις τώρα μπόρεσα να το αναρτήσω.. λόγο ανωτέρας βίας που λέμε..!!
Η αλήθεια είναι ότι την είχα ξεχάσει αυτήν την συμμετοχή μου...!!!

Εδώ θα δείτε εδώ άλλη μία  δική μου...στο παιχνίδι των λέξεων #11 ..που συνεχίζεται  από την  me maria  στο mytripssonblog   με επιτυχία .. όταν  πήρε την σκυτάλη από την Φλώρα...είπα να τις βάλω και τις δύο και να τις μοιραστώ μαζί σας..!!!  
 Εκεί στης Μεμαρίας θα βρείτε όλες τις συμμετοχές φίλες μου..να περάσετε να διαβάσετε τα διαμάντια που έχουν γραφτεί...!!
Την πρωτιά εδώ  την κέρδισαν όχι ένας αλλά δύο συμμετέχοντες.. !!!
Η μία ήταν το... Κανελλακι μας με...τις  (αναμνήσεις μιας σερβάντας)
και ο άλλος νικητής είναι ο φίλος Γιαννης Πιτ
Με το.."Η ΕΝ ΠΟΛΛΑΙΣ ΑΜΑΡΤΙΑΙΣ....
Και στους δύο τα θερμά συγχαρητήρια μου..!!
Η δική μου συμμετοχή είναι αυτή...
με κόκκινο είναι οι λέξεις που έπρεπε να παίξουμε.!!!!!

Το πέταγμα!!!

​Ισα που  ξεχώριζε την λευκή γραμμή  στον δρόμο  μπροστά της καθώς οδηγούσε μέσα στην αχλή  που είχε σκεπάσει  τα πάντα γύρω, λίγο πριν το ξημέρωμα.

Όσο προχωρούσε η ώρα, ο ήλιος είχε αρχίσει τα παιχνιδίσματα του με την ομίχλη

ξεκαθαρίζοντας την ατμόσφαιρα στο γύρω τοπίο.

Στο βάθος φαίνονταν κι όλας αχνά ήδη η σιλουέτα του μεγάλου βράχου που δέσποζε πάνω από την πόλη.

Αυτός ο βράχος  ήταν ο προορισμός της.

Αυτός ο βράχος είχε σημαδέψει την ζωή της!

Είχε φιλοξενήσει κάποτε εκεί όλα τους τα όνειρα, τους όρκους της αγάπης τους.

Από μικρά παιδιά είχα βρει το ψηλότερο σημείο  του βράχου. Από   εκεί κοίταζαν 

την μικρή τους πόλη που έμοιαζε παραμυθένια από ψηλά.

Εκεί είχαν βρει ένα κοίλωμα  την σπηλιά τους και κάθονταν με τις ώρες αγναντεύονταν την γαλάζια θάλασσα που φιλούσε τα πόδια του βράχου.

Ηταν εκείνη που άκουγε τα γέλια τους τα κλάματα τους, τα όνειρα που έκαναν μαζί και που κατάλαβαν ότι ήταν κοινά μεγαλώνοντας.

Εκείνος πλοίαρχος  εκείνη γιατρός.

Μετά από τον χαμό του Ορέστη σε ένα ναυάγιο, έφυγε και η Μαρίνα από την πόλη.

Η απόφαση της να γυρίσει μετά από τόσα χρόνια, ήταν αυτή που την έκανε να φτάσει όσο γίνονταν πιο γρήγορα εκεί.

Το ήξερε από πάντα πως δεν θα κατάφερνε να ξεπεράσει τον φευγιό του Ορέστη της.

Φτάνοντας μέσα στην πόλη στα ριζά του μεγάλου βράχου άφησε το αυτοκίνητο και άρχισε να ανεβαίνει το μονοπάτι που οδηγούσε στην κορυφή του.

Άφησε τις αναμνήσεις να πλημμυρίσουν την σκέψη της. 

Φτάνοντας επάνω τα πόδια της καρφώθηκαν ακίνητα, λες και ήταν τυλιγμένα με συρματόσχοινο.

 Η σπηλιά τους ήταν όπως την είχαν αφήσει την τελευταία φορά.

Γύρισε και κοίταξε την θάλασσα.

Της φάνηκε πως ήξερε την απόφαση της και την καλούσε στην αγκαλιά της.

Έκανε ένα βήμα προς την άκρη του γκρεμού τους,άνοιξε τα χέρια της και πέταξε...την ώρα που πετούσε ένας γλάρος στην απεραντοσύνη του ουρανού!!

Σας εύχομαι παρεούλα μου  να περάσετε μια όμορφη εβδομάδα..και ακόμα και στις δυσκολίες σας χαμογελάστε ... θα περάσουν ..  πιο γρήγορα πιστέψτε το..!!  

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ..!!!! ΝΑΙ...ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΥΤΕΣ...ΟΙ ΑΓΑΠΕΣ..!!!

Κοίταξε το ρολόι της η Μυρτώ και τάχυνε το βήμα της.

"Θα προλάβω" σκέφτηκε..."αρκεί να μην ξαναρχίσει να βρέχει."

Καιρό τώρα άνεργη, πήγαινε για πολλοστή φορά σε συνέντευξη.

Ήλπιζε αυτήν την φορά να στεκόταν τυχερή.

"Τι βρομόκαιρος", μουρμούρισε.

Ευτυχώς που σταμάτησε η βροχή,σκέφτηκε και τύλιξε πιο σφιχτά το κασκόλ γύρω από τον λαιμό της.

Το απόβροχο είχε αφήσει μια παγωνιά, καθώς οι δρόμοι και τα πεζοδρόμια ήταν ακόμα γεμάτα νερά.

Τα παπούτσια της μούσκεψαν και ένιωθε το κρύο να την διαπερνά.

Ξαφνικά, άκουσε  ένα ποδοβολητό πίσω της.

Δεν πρόλαβε να γυρίσει να δει και παρά λίγο να την ρίξει κάτω ένας άντρας που έτρεχε.

Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα πέρασαν από μπροστά της και δύο αστυνομικοί κυνηγώντας τον άγνωστο  άντρα.

"Ουφ φτηνά την γλίτωσα, σκέψου να με έριχνε στο πεζοδρόμιο κάτω αυτός ο άγνωστος!!

 Άσε δε που θα γινόμουν χάλια, αλλά δεν θα προλάβαινα και την συνέντευξη!!"

Είχε αρχίσει ήδη να σουρουπώνει και ευτυχώς η διεύθυνση που θα πήγαινε,  ήταν τρία τετράγωνα παρακάτω, όταν μια αστραπή φώτισε για λίγα δευτερόλεπτα την κόχη της πολυκατοικίας που περνούσε.

Με την άκρη του ματιού της η Μυρτώ, είδε ξαπλωμένο ένα σκύλο.

Πήγε να συνεχίσει το βήμα της , αλλά κάτι την έσπρωξε να κάνει ένα βήμα πίσω.

Άνοιξε τον φακό από το κινητό της και φώτισε την σκοτεινή γωνιά.

"Θεέ και Κύριε.." αναφώνησε όταν είδε την σκηνή. 

Ένα μικρό παιδί ήταν κουλουριασμένο στην αγκαλιά του σκύλου, που το σκέπαζε σχεδόν με το σώμα του για να μην κρυώνει, όπως θα έκανε μια μάνα για το παιδί της.

Δεν θα ήταν υπερβολή αν θα είχε περάσει για κουταβάκι το μικρό παιδί.

Έσκυψε και το σήκωσε. 

Το παιδί την κοίταξε με δυο πανέμορφα μαύρα  μάτια που μέσα τους όμως εκείνη αντίκρισε τον τρόμο.

Έβγαλε γρήγορα το κασκόλ που φορούσε και τύλιξε το μικρό παιδί  γύρω από το κορμάκι  του που έτρεμε από το κρύο.

Το σκυλί που τόση ώρα την κοιτούσε άρχισε να της γλύφει τα χέρια.

Ανατρίχιασε. Όχι όμως από το κρύο αυτήν την φορά.

Έμεινε άφωνη με την σκηνή.

Και τώρα τι να έκανε με ένα παιδί στην αγκαλιά της;

Ούτε και εκείνη ήξερε. 

Κοίταξε το ρολόι της για τρίτη φορά.

Ούτε λόγος να προφτάσει να πάει τώρα πια στο ραντεβού.

"Θα βρω μια άλλη αγγελία" σκέφτηκε!!

Το πρώτο που έπρεπε να κάνει ήταν να πάει το παιδί σε ένα ζεστό χώρο στο σπίτι της μετά θα έβλεπε.

Έκανε μεταβολή  με το παιδί στην αγκαλιά και   το σκυλί που την ακολουθούσε, πήγε προς το μέρος που είχε παρκάρει το αυτοκίνητό της.

Έβαλε τον μικρό στο πίσω κάθισμα  τον σκέπασε με το παλτό της και  ετοιμάστηκε να κλείσει την πόρτα.

Όμως την σταμάτησαν τα θλιμμένα μάτια του σκύλου!!

- Έλα μάνα πήδα!!!

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο #10 

 παιχνίδι των λέξεων 

που είχε καν ει και αυτήν την φορά με επιτυχία η Μαρία  συνεχίζοντας επάξια ..αναλαμβάνοντας το παιχνίδι των λέξεων

από την Φλόρα  του  TEXNIS STORIES    

Ευχαριστω παρα πολύ οσους περασαν και αφησαν τον πολύτιμο χρονο τους για να το διαβάσουν και να το ψηφίσουν..!!

Η πρωτιά αυτήν την φορά ανήκει  στην Αριστέα μας την γνωστή και μη εξαιρετέα..πυργοδέσποινα..!! πηγαίνετε

 όσοι δεν την έχετε διαβάσει να θαυμάσετε στίχο..!! 

Την ιστορία αυτή καθυστέρησα να την βάλω εδώ..όμως νομίζω ότι τώρα είναι η κατάλληλη ώρα..αφού μιλά για την αγάπη..παντός είδους..!!

 Γιατί η αγάπη δεν σταματά να μας εκπλήσσει..! 

Όπως  οι καρτούλες και τα όμορφα δωράκια από αγαπημένες φίλες .!!!!

 Ο ταχυδρόμος δεν χτύπησε μια..δεν χτύπησε δυο...δεν χτύπησε τρεις... αλλά τέσσερις φορές ..σαν τα παιδιά του Πειραιά ένα πράγμα..με  3 πακέτα και ένα φάκελο..

Το πρώτο από το αδέρφι μου την  Βαρβαρούλα με τα κέρινα ποιήματα της..!! τα βλέπετε εδώ τι ποιήματα κάνουν τα χεράκια της..

 καρντάση μου σε ευχαριστώ πολύ να σε έχει ο Θεός καλά..!

το δεύτερο 

Από την φίλη μου την Ελένη Φλογερά..μου έστειλε δυο καταπληκτικά δεντράκια.. φτιαγμένα από εκείνη και που θαύμασα πριν λίγο καιρό στον μπλοκ της .. μια υπέροχη κάρτα τα συνόδευε μέχρι εδώ..με καραμελίτσες.. που τόσο μου αρέσουν...!!!

Ελένη μου με σκλάβωσες σε ευχαριστώ πάρα πολύ...

και εδώ  τα δυο δεντράκια  και το κέρινο δεντράκι στολισμένα στο τραπέζι μου

Σε ευχαριστώ πολύ Ελένη μου  και χάρηκα επίσης πάρα πολύ που ήρθαμε με τις φωνές μας κοντύτερα..

το τρίτο ήταν από την αγαπημένη φίλη μας  την Χαρά ..που κάνει τα πάντα με αγάπη...χαρά εγώ να δεις!!! που αντίκρισα ένα πανέμορφο φαναράκι που ήδη έχει στολιστεί   για  τις γιορτές καμαρωτό καμαρωτό ..και μαζί του το συνόδευε ένα καρολάκι  γουράκι.. με μια όμορφη καρτούλα.

 έχει βρει την θέση του στο σπίτι μας και στην καρδιά μας...!!

Σε ευχαριστώ πολύ Χαρά μου ..!!!

και το τέταρτο δέμα που ήρθε  ήταν από μια πολύ καλή φίλη μας που την ξέρετε όλες... και ποιος δεν ξέρει την βίκυ μας την αγαπημένη  ποδηλάτισσα...και που  μέσα του έκρυβε ένα βιβλίο που ο τίτλος του και μόνο με συγκίνησε.. γιατί κάθε τι που αναφέρεται την πατρίδα μου την Θεσσαλονίκη μου θυμίζει πόσο πολύ μου λείπει και το να διαβάζω ιστορίες που εξελίσσονται εκεί με φέρνει πίσω στα μικράτα μου.. όμως μαζί του είχε μέσα το δεματάκι και μια όμορφη καρτούλα ... μια κεντημένη  πετσετούλα από το παζάρι που έκανε η πρωτοβουλία για το παιδί...

όπως και ένα γουράκι..που το κρέμασα στα κλειδιά μου..

Βίκυ μου  σε ευχαριστώ πάρα πολύ να είσαι καλά φίλη μου  το βιβλίο θα το διαβάσω τώρα στις γιορτές!!!  

Τι είπα παραπάνω;πως τέσσερις φορές ήρθε ο ταχυδρόμος; .. βάλε πέντε να σαι μέσα.. εεε να μην φέρει και μια κάρτα από την Πέτρα μας μας;

Πετρίνα μου και οι δικες σου οι ευχες θα με συντροφέυουν ζεστά..!!! σε ευχαριστώ πολύ..!!  

Εχω τόσα να πω ευχαριστώ

για τα όμορφα δωράκια σας..

για τις κάρτες σας  τις γεμάτες ευχές.. που με τύλιξαν με την αγάπη σας.. 

που με έκαναν να νιώσω τόσο όμορφα..

και να ευλογώ την ώρα που ξεκίνησα να ταξιδεύω  στον κόσμο του μπλόκιν μέσα από αυτό το μπλοκ..και που μου έχει χαρίσει πολλά μα πάρα  πολλά χαμόγελα..!!! 

ας μοιραστούμε αυτά τα χαμόγελα και να τα χαρίσουμε και εμείς σε όλο τον κόσμο..!!

Ευχές σε όλους σας..να περάσετε τις καλύτερες γιορτές με τους αγαπημένους σας..!!!

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.!!!

    







προσφέρω δεν σημαίνει απαραίτητα δίνω κάτι ακριβό αλλά κάτι που κάνω για τον άλλο με αγάπη.  χαμομηλάκι 

ΟΛΑ ΜΑΖΙ....ΣΕ ΜΙΑ.. !!!

 ΤΟ ΤΑΜΑ 

Άνοιξε την πρόσκληση του γάμου τους και κοίταξε ευτυχισμένη τα δύο χρυσά άλφα τα αρχικά τους Αργύρης-Άρτεμη να είναι αγκαλιασμένα  όπως εκείνη με τον Αργύρη της.

προκαλούσαν συγγενείς και φίλους να βρεθούν κοντά τους την πιο ευτυχισμένη στιγμή της ζωής τους.

Χαμογέλασε. Όλα ήταν όπως τα είχε ονειρευτεί.

Από τότε που ήταν μικρά παιδιά  από το σχολείο ακόμα αγαπούσε τον Αργύρη με την αγάπη εκείνη την άδολη που μόνο τα παιδιά ξέρουν .

 Μία τάξη μεγαλύτερος ήταν, αλλά σε όλα τα παιχνίδια την υπερασπιζόταν όταν την πείραζαν τα άλλα παιδιά.

Μεγαλώνοντας  μεγάλωνε και η αγάπη που είχαν οι δυο τους

Θα σου χτίσω ένα μεγάλο παλάτι  και θα σε κάνω βασίλισσα Αρτεμώ μου της έλεγε όταν βρίσκονταν στα κρυφά πίσω από το εξωκλήσι της Βαγγελίστρας

Έτρεμε σαν πουλάκι όταν ακουμπούσε τα χείλη του στα δικά της και βούλιαζε στους ωκεανούς των γαλάζιων  ματιών του η Αρτεμώ. ποτέ δεν μπόρεσε να μετρήσει τις πολύχρωμες πεταλούδες που πετάριζαν γύρω τους, σε κάθε άγγιγμα του..

Και ήρθε ο καιρός που ο Αργύρης έπρεπε να φύγει. 

Είχε περάσει στην κοντινή πόλη  στην σχολή εμποροπλοιάρχων που ήταν και το όνειρό του..την αγαπούσε την θάλασσα όπως και την Αρτεμώ του.

Ήταν ο πρώτος μικρός χωρισμός τους και η Αρτεμώ  ένοιωσε την καρδιά της να πονά για πρώτη φορά.

Που να φανταζόταν ότι η ζωή της δίπλα στον Αργύρη θα ήταν από εδώ και πέρα πολλοί μικροί αποχαιρετισμοί.

Όταν είχαν αποφασίσει να ενώσουν τις ζωές τους τους είχε γίνει πια συνήθεια  το μαζί και χώρια.

Είχαν ορκιστεί από την πρώτη φορά που φιλήθηκαν πίσω  από το ξωκλήσι της Βαγγελίστρας.. ότι και να συνέβαινε στην ζωή τους θα ήταν για πάντα μαζί.

Η Αρτεμώ  έγινε δασκάλα. Λάτρευε τα παιδιά γι αυτό διάλεξε και αυτό το επάγγελμα.

Ήταν τυχερή γιατί την μετέθεσαν στο χωριό τους, αφού η προηγούμενη  δασκάλα είχε φύγει και το σχολειό χρειαζόταν μια δασκάλα.

Ήταν πολύ ευτυχισμένοι και ο γάμος τους έγινε το καλοκαίρι  μέσα σε χαρές και γλέντια μαζί με όλο το χωριό να χαίρεται για την ευτυχία τους, μέχρι το πρωί που ο ήλιος αγουροξυπνημένος, άρχισε να απλώνει τις αχτίνες του  να φωτίσει την μέρα.!

Τον ήθελε ολότελα  δικό της η Αρτεμώ τώρα που έγιναν ανδρόγυνο. Δεν ήθελα πια να τον μοιράζεται με την θάλασσα.

Το ήξερε αυτό ο Αργύρης  την λάτρευε την Αρτεμώ του και δεν ήθελε να την  στεναχωρεί.

 Είχε σκοπό να  αφήσει την θάλασσα  μόλις ταχτοποιούσαν τα οικονομικά τους.

Κάθε φορά που μπάρκαρε εκείνος, η Αρτεμώ πήγαινε στην Βαγγελίστρα της, άναβε ένα κερί και την παρακαλούσε να της τον προσέχει.

 Ήρθε ο χειμώνας βαρύς με τον  ουρανό   να   έχει κατεβάσει τα πιο μαύρα του σύννεφα  ενώ ο άνεμος λυσομανούσε σηκώνοντας τεράστια κύματα σαν να ήθελαν να καταπιούν το καράβι που βρέθηκε  μέσα σ αυτήν την θύελλα.

Ο καπετάνιος κατάλαβε ότι τα πράγματα ήταν δύσκολα..

Βαγγελίστρα μου βόηθα..!!! έκανε τον σταυρό του ο Αργύρης.

Δεν πρόλαβε να αποσώσει τα λόγια του και το καράβι άρχισε να γέρνει. ίσα που πρόλαβαν να πέσουν μαζί με το πλήρωμα στην θάλασσα.

Πάντα γέμισε η ψυχή της με φόβο όταν έβλεπε τον καιρό μπουρουνιασμένο.

Θα ήθελα να μπορούσε να πάρει μια κιμωλία και να τον σβήσει από μέσα της αυτόν τον φόβο. Όμως δεν μπορούσε, γιατί εκείνος τρύπωνε ακόμα πιο βαθιά μέσα της.

Βαγγελίστρα μου βόηθα..!! και εγώ θα έρχομαι να σου ανάβω κάθε μέρα το καντήλι σου.

Με την αγωνία στην καρδιά  ξάπλωσε αλλά δεν την έπαιρνε ο ύπνος

Αξημέρωτα άνοιξε την τηλεόραση την ώρα που ο παρουσιαστής των ειδήσεων  έλεγε για το ναυάγιο της ΕΛΠΙΔΑΣ και πως σώθηκαν όλοι οι ναυτικοί μαζί με τον καπετάνιο τους τους περισυνέλεξαν ταλαιπωρημένους αλλά ζωντανούς. σε λίγες μέρες θα γύριζαν στην πατρίδα.

Σε ευχαριστώ Βαγγελίστρα μου!!! έκανε τον σταυρό της η Αρτεμώ, και ξεκίνησε  για το τάμα της.

Από τότε και για όλα τα χρόνια της ζωής της έβλεπαν οι συχωριανοί την Αρτεμώ ακόμα  με το μπαστουνάκι της και τα άσπρα της μαλλιά να ανεβαίνει στο ξωκλήσι της Βαγγελίστρας για να ανάψει το καντήλι της Της.

Αυτή ήταν ολόκληρη η ιστορία μου στο παιχνίδι των λέξεων (κόψαμε αρκετά γιατί ξεπερνούσε το κείμενο τον αριθμών των λέξεων ) που κάνει ως γνωστό πάντα με πολύ επιτυχία η φίλη μας η Μαρία .. 

την πρωτιά την πήρε επάξια η Κανελλάκη μας με το Απάγκιο της..!!!

                       Κομμένες ανάσες στην σκοτεινιά
                             γυρεύουν ένα ξάγνατο.
                            Ένα μικρό άσπρο σημαδάκι,
                            να τις τραβήξει από εκεί.

Έλαβε μέρος στις 25 λέξεις που διοργανώνει με επιτυχία η Μαρία που έχει το Κείμενο

Η Πρωτιά στις 25 λέξεις ανήκει στην ποιήτρια φίλη μας την Ελένη να περάσετε να δείτε διαμάντια της

Και η τελευταία κυριολεκτικά συμμετοχή μου .... όχι καλέ μην σας πιάσει κόλπος .. θα ξαναπάρω μέρος.. απλά τελευταία στην σειρά λέω...ήταν  η φωτογραφία μου αυτή.. στον διαγωνισμό φωτογραφίζειν που κάνει πάλι η Μαρία...στο άλλο της μπλοκ ..Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά

                                  Όλα στο κόκκινο ήταν ο τίτλος της.. 

Πρώτη και καλύτερη ήρθε η φωτογραφία της Μαρίας...απολαύστε τη στο χώρο της.. φίλοι μου !!!
Σας ευχαριστώ πολύ αγαπημένη μου παρεούλα που αφήνετε ... έστω και λίγο...από τον πολύτιμο χρόνο σας ...καλή εβδομάδα σας εύχομαι..και  μην ξεχνάτε να χαμογελάτε ακόμα και στα δύσκολα... το ξέρω επαναλαμβάνομαι αλλά σκεφτείτε τι θα ήταν η ζωή μας χωρίς  το χαμόγελο..ε;