Γεια σας!!!! είμαι η Ρούλα η αλιώς Σμαραγδένια σας καλοσωρίζω στο φτωχικό μπλοκόσπιτό μου...είναι ..νεοκτισμένο .. ελπίζω σιγά σιγά να γεμίσει με όμορφα πράγματα...που να σας κάνουν να αισθάνεστε σαν το σπίτι σας, όταν θα το επισκέφτεστε!!! το κλειδί θα βρίσκεται πάντα κάτω από το χαλάκι....δεν χρειάζεται να κρατάτε τίποτα...μόνο την αγάπη σας και καλή διάθεση!!!!η πόρτα του θα είναι πάντα ανοιχτή...για τους φίλους και τους καλεσμένους..με ένα ποτηράκι ρακί.. ..και ξεροτήγανα...συγνώμη ακόμη δεν έχω φωτο...να σας δείξω...όμως μπορείτε να βάλετε την φανασία σας να δουλέψει....καλώς ωρίσατε!!!!!
Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011
ΣΕΠΤΕΜΒΡΗΣ!!!!!!!!
Πως να αντισταθείς σε ένα καλοκαιράκι που δεν θέλει να φύγει;
Που αρνείται πισματικά να καταλάβει πως οι μέρες του τέλειωσαν;
Πώς να του πείς όχι, όταν στέκεται ακόμη έξω από την πόρτα σου, και σου προσφέρει τις κλεμένες μέρες του Σεπτεμβρη γεμάτες ηλιαχτίδες;
Πώς να αρνηθεις την πρότασή του για τις τελευταίες βουτιες;
Πώς να του χαλάσεις το χατίρι, όταν σε καλεί να ακούσετε μαζί το τελευταίο ψυθίρισμα των κυμμάτων;
Το ξέρει πως θα φύγει.
Ο αποχαιρετισμός δύσκολος.
Προσπαθεί να σε δελεάσει με τα τελευταία του δώρα, για να μην το ξεχάσεις,όταν ο Σεπτέμβρης διεκδικήσει τις μέρες του.
Ε!!!και εσύ κατά βάθος...δεν είσαι και τόσο σκληρή ...όσο θέλεις να φαίνεσαι!!!!
Που αρνείται πισματικά να καταλάβει πως οι μέρες του τέλειωσαν;
Πώς να του πείς όχι, όταν στέκεται ακόμη έξω από την πόρτα σου, και σου προσφέρει τις κλεμένες μέρες του Σεπτεμβρη γεμάτες ηλιαχτίδες;
Πώς να αρνηθεις την πρότασή του για τις τελευταίες βουτιες;
Πώς να του χαλάσεις το χατίρι, όταν σε καλεί να ακούσετε μαζί το τελευταίο ψυθίρισμα των κυμμάτων;
Το ξέρει πως θα φύγει.
Ο αποχαιρετισμός δύσκολος.
Προσπαθεί να σε δελεάσει με τα τελευταία του δώρα, για να μην το ξεχάσεις,όταν ο Σεπτέμβρης διεκδικήσει τις μέρες του.
Ε!!!και εσύ κατά βάθος...δεν είσαι και τόσο σκληρή ...όσο θέλεις να φαίνεσαι!!!!
Σελιδες ζωης
Δεν πρόλαβα να γράψω στα μαθητικά μου τετράδια.
Τώρα γράφω στίς σελίδες της ζωής μου τα παιδικά μου όνειρα!
Τρέχει ο νους στα περασμένα, σαν άτι που καλπάζει κόντρα στον άνεμο.
Σε μιά και μόνο στιγμή, ξαναγυρίζω πίσω.
Γίνομαι το μικρό παιδί, που με ματια ορθάνοιχτα,γεματα απορια κοιτάζει τη ζωή.
Εκείνη τη ζωή που ήθελε να ζήσει και δεν την έζησε, γιατί μεγάλωσε γρήγορα.
Γιατί δεν πρόλαβε να ανέβει στο τρενακι του λουνα πάρκ, και να ταξιδέψει μαζί του,
στη χώρα του παραμυθιού.
Κι ο χρόνος κυλισε Θεέ μου....πόσο γρήγορα!!!!!
Σαν βότσαλο που κυλάει απ την κορφή του βουνού.
Και βρέθηκα καθησμένη με τον χρόνο δίπλα μου, να ακουμπά τα γκρίζα μου μαλιά.
Ακόμα προσπαθώ μέσα στο θόρυβο της ζωης, να ξεχωρίσω τον ήχο που κάνει
το τρενακι του λούνα πάρκ.
ΟΧΙ!!!!αυτή την φορά δεν θα το χάσω!!!!
Θα με πάει σίγουρα στη χώρα του παραμυθιού!!!!!
Τώρα γράφω στίς σελίδες της ζωής μου τα παιδικά μου όνειρα!
Τρέχει ο νους στα περασμένα, σαν άτι που καλπάζει κόντρα στον άνεμο.
Σε μιά και μόνο στιγμή, ξαναγυρίζω πίσω.
Γίνομαι το μικρό παιδί, που με ματια ορθάνοιχτα,γεματα απορια κοιτάζει τη ζωή.
Εκείνη τη ζωή που ήθελε να ζήσει και δεν την έζησε, γιατί μεγάλωσε γρήγορα.
Γιατί δεν πρόλαβε να ανέβει στο τρενακι του λουνα πάρκ, και να ταξιδέψει μαζί του,
στη χώρα του παραμυθιού.
Κι ο χρόνος κυλισε Θεέ μου....πόσο γρήγορα!!!!!
Σαν βότσαλο που κυλάει απ την κορφή του βουνού.
Και βρέθηκα καθησμένη με τον χρόνο δίπλα μου, να ακουμπά τα γκρίζα μου μαλιά.
Ακόμα προσπαθώ μέσα στο θόρυβο της ζωης, να ξεχωρίσω τον ήχο που κάνει
το τρενακι του λούνα πάρκ.
ΟΧΙ!!!!αυτή την φορά δεν θα το χάσω!!!!
Θα με πάει σίγουρα στη χώρα του παραμυθιού!!!!!
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)