Σελιδες ζωης

Δεν πρόλαβα να γράψω στα μαθητικά μου τετράδια.
Τώρα γράφω στίς σελίδες της ζωής μου τα παιδικά μου όνειρα!
Τρέχει ο νους στα περασμένα, σαν άτι που καλπάζει κόντρα στον άνεμο.
Σε μιά και μόνο στιγμή, ξαναγυρίζω πίσω.
Γίνομαι το μικρό παιδί, που με ματια ορθάνοιχτα,γεματα απορια κοιτάζει τη ζωή.
Εκείνη τη ζωή που ήθελε να ζήσει και δεν την έζησε, γιατί μεγάλωσε γρήγορα.
Γιατί δεν πρόλαβε να ανέβει στο τρενακι του λουνα πάρκ, και να ταξιδέψει μαζί του,
στη χώρα του παραμυθιού.
Κι ο χρόνος κυλισε Θεέ μου....πόσο γρήγορα!!!!!
Σαν βότσαλο που κυλάει απ την κορφή του βουνού.
Και βρέθηκα καθησμένη με τον χρόνο δίπλα μου, να ακουμπά τα γκρίζα μου μαλιά.
Ακόμα προσπαθώ  μέσα στο θόρυβο της ζωης, να ξεχωρίσω τον ήχο που κάνει
το τρενακι του λούνα πάρκ.
ΟΧΙ!!!!αυτή την φορά δεν θα το χάσω!!!!
Θα με πάει σίγουρα στη χώρα του παραμυθιού!!!!!