εικόνα από το ίντερνετ
Ο εαυτός μου είναι ο παλιάτσος των άλλων.
Μου έμεινε η φράση, αποκύημα εαρινής λογοπλαστικής διάθεσης.
Εξάλλου από τον ήλιο πιο λαμπρή είναι και η καθημερινή επιβεβαίωση της σχέσεις μου με τους ανθρώπους.
Γιατί τα θέλω μου δεν είναι τα δικά τους.
ΘΕΛΩ..
Να μπορώ να κλείσω τα μάτια και να ονειρευτώ, χωρίς κάποιος να μου κάνει την ανόητη ερώτηση..
κοιμάσαι τώρα;
Να περπατάω στους δρόμους της πόλης χαζεύοντας άψυχα και έμψυχα και να μην ακούω την μόνιμη επωδό...
θα μας πατήσει κανένα αυτοκίνητο έτσι που πηγαίνεις.
Να κάτσω βράδυ στην στην αμμουδιά,να κοιτάζω τα αστέρια και να τρώω παγωτό και να μην φτάνει στα αυτιά μου το...
γιατί δεν καθόμασταν σε ένα ζαχαροπλαστείο καλύτερα;
Να πάρω κάτι σαν εκείνο το παραδοσιακό αγγλικό καλάθι και να βρεθώ σε ένα δάσος αλλά να μην ακούσω πριν το..
θα μας φάνε οι μύγες βρε παιδάκι μου άσε τα μικρόβια πια.
Να μείνω κλεισμένη στους τέσσερις τοίχους γιατί κάποιες στιγμές που προτιμώ την παρέα του εαυτού μου και να μην χαρακτηριστώ αμέσως σαν
μισάνθρωπος.
Να βολευτώ στον καναπέ και να διαβάζω ποίηση δυνατά χωρίς να με κοιτάζουν σαν να προσγειώθηκα στη Γη από ξένο πλανητικό σύστημα.
Να μπορώ όταν οι άλλοι έχουν μπει στην θάλασσα να χαρούν το μπάνιο τους,να καθίσω στην σκιά και να γράψω με την ησυχία μου χωρίς να εισπράξω άλλη μια μομφή του τύπου..
η ζωή δεν είναι να γράφεις συνέχεια, την αφήνεις και φεύγει μέσα από τα χέρια σου!
Να σηκωθώ πολύ πρωί και να ανακαλύψω την ανατολή του ήλιου χωρίς τη νυσταγμένη μουρμούρα..
ούτε τα κοκόρια δεν έχουν ξυπνήσει ακόμη.!
Να απολαύσω τα πανέμορφα χρώματα της δύσης χωρίς το μονότονο ..
πάει και αυτή η μέρα βράδιασε.!
Να βρέχει και να κάνω μπάνιο στη θάλασσα χωρίς κάποιος να μου πει..
βγες αμέσως από το νερό, κινδυνεύεις από τους κεραυνούς.!
Να είναι τέλος καλοκαιριού και να μαζεύω βατόμουρα χωρίς την νουθεσία..
που πας ξυπόλυτη στα αγκάθια.! που μεταφράζεται πως πρέπει να φορέσω τουλάχιστον πανοπλία και να ξεκινήσω για τη Σταυροφορία.
Να βάλω μουσική και να χορεύω μόνη μου χωρίς την απορία..
έξω από το σπίτι δεν χορεύεις ποτέ.!
Να μπορώ να ακολουθήσω τον δρόμο που θέλω χωρίς να ακούσω ακόμη μια φορά ..
δεν πάμε καλά από εδώ, όλος ο κόσμος πηγαίνει από την άλλη μεριά.!
Να διαβάζω το βράδυ και να μπορώ να βυθιστώ στις λέξεις χωρίς να είμαι σε αναμονή του..
πότε θα σβήσεις επιτέλους αυτό το φως;
Να κοιτάζω τον άλλον στα μάτια και να μην ακούω το..γιατί έχεις αυτό το περίεργο ύφος;
Να δίνω χωρίς ο άλλος να αναρωτιέται γιατί, αλλά απλά να το αποδέχεται.
Αυτά είναι τα δικά μου θέλω σημαντικά και ασήμαντα, μικρά και μεγάλα καθημερινά.
Ο εαυτός μου είναι ο παλιάτσος τους! άκουσα από το πουθενά.
Ποιος μίλησε; Γύρισα και κοίταξα το βέλγικο λυκόσκυλο μου.
Εσύ μίλησες; Μπορεί να είσαι κι ο άλλος μου εαυτός! γέλασα και του χάιδεψα το σβέρκο.
Τα σκυλίσια μάτια του με κοίταξαν με ανυπόκριτη αγάπη..!!!!
Το κείμενο αυτό το είχα διαβάσει σε ένα περιοδικό πριν από πάρα πολύ καιρό μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση γιατί σε όλα συμφωνούσα με την συγγραφέα του κειμένου...(και ποιος δεν θα ήθελε να έχει τον τέλειο σύντροφο έ;) από την οποία πήρα την άδεια της να το δημοσιεύσω. και την ευχαριστώ πάρα πολύ ..
Ευρυδίκη Αμανατίδου ζει στην Αθήνα ακόμη και όταν βρίσκεται στον κόσμο της.
Της αρέσει να παίζει με τις λέξεις, τα χαρτιά και τα μολύβια.Θα την βρείτε επίσης και εδώ.!!
Αγαπημένη μου παρέα να περνάτε καλά ακόμη και στα δύσκολα. με υπομονή και δύναμη θα ξεπεράσουμε ότι μας στεναχωρεί αρκεί να υπάρχει η αγάπη μέσα μας.
Σας ευχαριστώ που μου αφήνετε εδώ λίγο από τον πολύτιμο χρόνο σας...!!! να είστε όλοι καλά..!!
