ΚΑΤΟΠΙΝ ..ΕΟΡΤΗΣ..!!!!

Ημέρα Παρασκευή..και το πρόγραμμα μου πήγαινε ρολόι..
Όλα έτοιμα προς αναχώρηση.. για το .. 
παζάρι  της Πρωτοβουλίας για το παιδί.
 

Και στο Πασχαλιάτικο παζάρι που έχει ήδη τελειώσει..
 
 και ελπίζω να πήγε καλά..
Επιτέλους θα προλάβαινα να είμαι μέσα στις ημερομηνίες...Και Κυριακή βράδυ παρεάκι μου θα σας έδειχνα τι προσπαθούσα να κάνω τόσο καιρό..
Είχα μια ανυπομονησία που δεν λέγεται..όπως και τα  πλεχτούλια μου που στριμώχνονταν να δείξουν το καθένα..την δική του παρουσία..
 Ετοιμάστηκαν λοιπόν και πήραν όλα την κατάλληλη; χα..χα.. πόζα.

 Πασχαλιάτικα..καλαθάκια..με σοκολατένια αυγουλάκια.

 Θήκες με αυτάκια για κόκκινα αυγουλάκια..

Κουνελάκια..

 Πιάστρες  με το θέμα της Πασχαλιάς...

Και οι κλασικές πια πλεχτές χαρτοπετσετοθήκες μου..

 παρέλασαν με καμάρι.. (ούτε η 25η Μαρτίου να ήταν..χα..χα)
Μερικά ήταν και βιαστικά τρομάρα τους...
Εκεί να δείτε μια βιασύνη που τα έπιασε..άπα πα πα...
Άντε τι κάθεσαι τελείωνε με μας..δεν έχεις χρόνο..σαν να μου έλεγαν.

Και θα είχαν δίκιο από μια μεριά..γιατί δεν ξέρω και πως κάθε φορά τρέχω και δεν φτάνω..χι..χι...όλο στο τσικ προλαβαίνω..
Ελπίζω να έχουν φτάσει στην ώρα τους όλα..
Ηδη το παζάρι αυτό έχει τελειώσει...
 Αυτά ...την Παρασκευή που μας πέρασε..και εγώ όλο χαρά ετοιμαζόμουν να κάνω μια ανάρτηση .. να τα καμαρώσετε και εσείς.. γιατί αυτό περίμεναν και αυτά..
Και εκεί ήταν που ετοιμάστηκα να κάνω  την ανάρτηση που να μου ανοίξει το xrom..να μπω στο  internet είχε κολλήσει και δεν άνοιγε με τίποτα.. 
Έρχεται το Σάββατο ..η Κυριακή τίποτα το άτιμο...το είχε πιάσει μουλαρίωση..
Πριν να το πάω στον ειδικό είπα να πάρω τηλέφωνο τα μεγάλα μέσα (βλέπε Εγγονό χι.χι.)
Γιαγιά μου λέει θα μπεις με άλλο τρόπο από τον Μοτζίλα..
Από ποιον γκοτζίλα θα μπω μανάρι μου;
Τι είναι αυτός;
Όχι γκοτζίλα βρε γιαγιά ..γέλια από την άλλη μεριά του τηλεφώνου.....Μοτζίλα..
Εγώ..ααααα οκ και τι κάνω για να μπω εκεί που λες; ούτε στην ζούγκλα βρε παιδάκι μου..χα..χα..
Θα πατήσεις εκεί..εκεί...εκεί..και θα θα δεις το μπλοκ σου και όλες σου τις φίλες..
Και ναι.. παρεακι μου μπήκα από τον Mozzila Firefox ..χα..χα.. και να μαι ξανά εδώωω..
Βέβαια δεν ξέρω αν με βρείτε ...
Αυτά ήταν τα νέα μου προς το παρόν..
Κάθε φορά που γράφω κάτι εδώ έχω την εντύπωση πως συνομιλώ μαζί σας και χαίρομαι πολύ..
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα, να είστε όλοι καλά και να προσέχετε τον εαυτό σας..εννοείτε ότι θα ομορφαίνει περισσότερο   το πρόσωπο σας αν το στολίσετε και  με ένα χαμόγελο..
Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε !!

  

ΤΑ ..ΛΕΕΙ ΌΛΑ ΜΟΝΗ ΤΗΣ..!!

Ένα βίντεο από την.... επαρχία που μιλάει  για αξίες...
Χωρίς πολλά λόγια δικά μου αφήνω να μιλήσει εκείνη που τυγχάνει να είναι η εγγονή μου..
Ακούστε τη...ξέρει από αυτές και ας είναι ένας νέος άνθρωπος!!! 
Είμαι πολύ περήφανη γιαγιά και  την ευχαριστώ πάρα πολύ για ότι  με μαθαίνει..!!

Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα να είστε όλοι καλά.. να προσέχετε τον εαυτό σας..και μην ξεχνάτε..να χαμογελάτε...

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε παρεάκι μου...

ΟΥΤΟΠΙΕΣ..!!

ΟΥΤΟΠΙΕΣ!

Η ζωή μου όλη χωρίς ενέχυρα.

Δεν ήθελα να χρωστάω πουθενά, ούτε και σε σένα την ίδια μου την μάνα.

Σε σένα που δεν με ρώτησες ποτέ πόσο μόνη ένιωθα κάθε φορά που έλειπες.

Σε σένα, που δεν με  έπαιρνες αγκαλιά  όταν έκλαιγα.(πόσο μου έλειπε εκείνη η αγκαλιά!)

Πόσο ήθελα να με αγαπάς έστω και μια στάλα και όταν σε ρωτούσα γιατί δεν μ αγαπάς; μου απαντούσες πως ήθελες να με κάνεις δυνατή, γιατί η ζωή είναι σκληρή και αδυσώπητη με τους αδύνατους.

Εγώ όμως δεν ήθελα να είμαι δυνατή, ήθελα να νιώθω τα χέρια σου να με αγκαλιάζουν, να κοιμάμαι μέσα τους και να βλέπω όμορφα όνειρα.

Μια ουτοπία είναι τα όνειρα και γίνονται στάχτη μου έλεγες.

Δεν ήξερα τότε τι ήταν η ουτοπία και δεν ήθελα τα όνειρα που παρακαλούσα να βλέπω μέσα στην αγκαλιά σου να γίνονται στάχτη.

Σε φοβόμουν μαμά.

Ασκούσες μια εξουσία επάνω μου  (τώρα το κατάλαβα ) που ποτέ δεν ήθελα γιατί με έπνιγε.

Θυμάμαι  τα μάτια σου, που ποτέ δεν είχαν μέσα τους ένα όμορφο ηλιοβασίλεμα.

Σκοτεινές  λίμνες ήτανε!

Ούτε ένα μικρό γαλάζιο σημαδάκι..μια μικρή χαραματιά, να τόση δα!

Την αγάπη σου ήθελα απεγνωσμένα, αλλά ίσως εσύ δεν ήξερες τον τρόπο να την δώσεις.

Ενα κλειδωμένο μπαούλο που ποτέ δεν άνοιγε η ψυχή σου.

Και όμως ποτέ δεν έφευγαν πεινασμένα τα αδέσποτα της γειτονιάς από την μικρή αυλή μας.

Ψιχουλάκια και νερό  και για τα πετούμενα.

Σε εκείνη  την αυλή που ήταν στην πίσω μεριά του σπιτιού μας δυο δωμάτια σκεπασμένα με ελενίτ  ήταν εκείνη που είχα κάνει φωλιά και στα δικά μου όνειρα. 

Εχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που έφυγες μαμά.

Ακόμα θυμάμαι  πως μου έλεγες όταν μεγαλώσω 

ήθελες μια άφεση αμαρτιών, να γαληνέψει η ψυχή σου.

Μα κάτι ακαταλαβίστικα πράγματα που μου έλεγες και εσύ!  ήθελες μικρο παιδί να τα ξέρω όλα!

Μέχρι που ήρθε η στιγμή να φύγεις πόσο νωρίς Θε μου! πάνω που αρχίσαμε να τα βρίσκουμε οι δυο μας! 

 Και πήρες την άφεση και από μένα και από τον Θεό μαμά!

Και ξαφνικά έμεινα μόνη.

Και είδα  τότε ότι σου έμοιαζα πολύ.

Εκανα πράγματα που άθελα σου με είχες μάθει.

Σ αγαπούσα και εγώ με τον τρόπο μου.

Ενας άνθρωπος είμαι χωρίς κανένα χάρισμα (κι ούτε ήθελα  να έχω άλλωστε) που πίσω από την σκληράδα του,δεν έχει σταματήσει ποτέ να ονειροπολεί και ας έμαθε μετά από χρόνια ότι αυτό είναι ουτοπία! 

Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή παρεάκι μου στο όμορφο # 19ο # παιχνίδι των λέξεων που κάνει η  Μαρία μας με το χάρτινο καραβάκι της...και που μας δίνει την αφορμή να ταξιδέψουμε στα μονοπάτια των εμπνεύσεων μας..!!

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που αφιερώσατε τον χρόνο σας να το διαβάσετε..

Η πρωτιά ανήκει αυτή  τη φορά στο Κανελλάκι μας με την συγκινητική όσο και αληθινή όπως είπε και εκείνη ιστορία της..."Ευ θνήσκειν"  να περάσετε να την διαβάσετε στο χώρο της γιατί σίγουρα θα  είναι ακόμα πιο έντονα τα συναισθήματα που θα εκφράζει.!!

Οπως και όλα τα κείμενα νομίζω.. 

Καλό μήνα να έχετε.. να είναι  χαμογελαστός

και όμορφος για όλους σας..!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.. 

MIA...ΠΡΌΣΚΛΗΣΗ..!!!

Μια πρόσκληση.. τι πρόσκληση;
Θα αναρωτηθείτε..
Απ την αρχή μη θέλετε αμέσως 
να το βρείτε..
Δεν είναι γάμου  πρόσκληση.
Δεν είναι για βαφτίσια
μην σας κρατώ σε άγνοια
θα σας το πω στα ίσα.
Δεν είναι μια δεν είναι δυο.
δεν είναι τρεις και πέντε
που στέλνουν πρόσκληση σε σας
κι όχι στο πάρα πέντε.
Μαθήτριες δεκατέσσερις
με χρώματα έχουν παίξει
και τα παρουσιάζουνε
για των ματιών τη θρέψη.
Εγκαίνια το Σάββατο
στις 6  του  Απρίλη
στο Βοο! Cafe θα βρίσκονται
ελάτε εχθροί και φίλοι.
21 στου Σαρρή είναι η διεύθηνσή τους
και θα χαρούν αν βρίσκεστε,
και σεις εκεί μαζί τους.
Είναι του βλέμματος τροφή.
δεν είναι ότι κι ότι
Αφού δασκάλα είχανε
την Μαρία την Βιλλώτη!!!

Να είστε όλοι καλά παρεάκι μου  να προσέχετε τον εαυτό σας..να του χαρίζετε ένα  χαμόγελο..αν δεν υπάρχει γύρω σας κανείς για το κάνει.

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.!!

ΕΝΑ ....ΑΛΛΙΩΤΙΚΟ ΓΡΑΜΜΑ..!!

                    Πηγή
Εάν μια μέρα με δεις "γέρο",εάν λερώνομαι όταν τρώω και δεν μπορώ να ντυθώ....
Έχε υπομονή,θυμήσου, πόσο καιρό μου πήρε να σου τα μάθω.
Εάν όταν μιλάω μαζί σου και επαναλαμβάνω τα ίδια πράγματα, μην με διακόπτεις ..άκουσε με...
Όταν ήσουν μικρός κάθε μέρα σου διάβαζα το ίδιο παραμύθι, μέχρι να σε πάρει ο ύπνος.
Οταν δεν θέλω να πλυθώ μην με κάνεις να αισθάνομαι ντροπή..
Θυμήσου όταν έτρεχα από πίσω σου και έβρισκες δικαιολογίες όταν δεν ήθελες να πλυθείς.
Όταν βλέπεις την άγνοιά μου στις νέες τεχνολογίες ,δώσε μου χρόνο και μην με κοιτάς ειρωνικά...
Εγώ είχα όλη την υπομονή να σου σου μάθω το αλφάβητο.
Όταν κάποιες φορές δεν μπορώ να θυμηθώ,η χάνω τον συνειρμό μου, δώσε μου χρόνο και αν δεν τα καταφέρνω μην μου θυμώνεις...
Το πιο σπουδαίο δεν είναι αυτό που θέλω να σου πω,αλλά η ανάγκη που έχω να με ακούς.
Όταν τα πόδια μου είναι κουρασμένα και δεν μου επιτρέπεται να βαδίσω, μην μου συμπεριφέρεσαι σαν να ήμουν "βάρος"...
Έλα κοντά μου με τα δυνατά σου μπράτσα.. όπως έκανα εγώ όταν ήσουν μικρός και έκανες τα πρώτα σου βήματα.
Όταν λέω πως θέλω να "πεθάνω" μην μου θυμώνεις, μια μέρα θα καταλάβεις τι είναι αυτό που με σπρώχνει να το κάνω....
Προσπάθησε να καταλάβεις πως στην ηλικία μου δεν ζεις, επιβιώνεις.
Μια μέρα θα ανακαλύψεις ότι παρ όλα τα λάθη μου, πάντοτε ήθελα το καλύτερο για σένα για να σου ανοίξω τον δρόμο..
Αφιέρωσε μου λίγο από τον χρόνο σου , δώσε μου λίγο από την υπομονή σου, δώσε μου ένα "ώμο" να ακουμπήσω το κεφάλι μου,με τον ίδιο τρόπο που το έκανα εγώ για σένα.
Βοήθησε με να περπατήσω,βοήθησε με να τελειώσω τις μέρες μου με αγάπη, υπομονή  και αξιοπρέπεια.
Σε αντάλαγμα θα σου δώσω ένα χαμόγελο και την απέραντη αγάπη μου που πάντα έχω για σένα.
Σε αγαπάω παιδί μου!!!  

Οταν  διάβασα αυτό το γράμμα  ..(και δυστυχώς είναι κρίμα δεν θυμάμαι που το είχα δει για να βάλω την πηγή του ..)  μου έδωσε τόση συγκίνηση.. που δεν θα ήθελα να προσθέσω τίποτα  άλλο, παρά να μείνω στο συναίσθημα αυτό..!!!
Το γράμμα αυτό μιλάει από μόνο του  παρεάκι μου!!
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα.. με ένα χαμόγελο  γίνεται ομορφότερη..!!
Διπλή μεγάλη γιορτή σήμερα!!! 
Η Παναγιά και η πατρίδα.!! 
Να ευχηθώ σε όσους γιορτάζουν χρόνια τους πολλά!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.!!

ΜΑΡΓΑΡΙΤΕΣ......

Από τον τίτλο και μόνο σίγουρα θα νομίζετε παρεάκι μου πως θα συνεχίσω να σας μιλάω για την Ανοιξη.. που δεν είναι καθόλου κακό βέβαια ε; 
Αυτή την φορά θα σας πάω σε ένα χωριό που βρίσκεται στην περιοχή Ρεθύμνου.. που πήγα και εγώ πρώτη φορά..πριν λίγες μέρες..και έμεινα κατάπληκτη για την παράδοση του.. 
Το χωριό λέγεται Μαργαρίτες..εξ ου και ο τίτλος..
Και επειδή δεν θα μπορούσα να σας δώσω τόσες πολλές πληροφορίες γι αυτόν το παραδοσιακό τόπο,σας παραθέτω μια λεπτομερή περιγραφή  του ..που πήρα από  εδώ για πληροφορίες..

Οι «πολύχρωμες» Μαργαρίτες, το χωριό των κεραμοποιών στον Ψηλορείτη

Χαρακτηρίζεται το χωριό των πιθαράδων, αφού η αγγειοπλαστική παράδοση και δημιουργία των κατοίκων του είναι εμφανής σε κάθε γωνιά του. Στις Μαργαρίτες- που αρχικά λέγονταν Μαγαρίτες- ο επισκέπτης περπατά σε δρομάκια με μεγάλες πήλινες γλάστρες- τις περίφημες μαργαριτσανές στάμνες- έξω από κάθε σπίτι, κεραμικά κρεμασμένα στους τοίχους, πιθάρια που κοσμούν τους ανθοστολισμένους κήπους. Κι απολαμβάνει μια γωνιά της Κρήτης που είναι μαγνήτης τόσο για το υπέροχο τοπίο όσο και για τις δημιουργίες των ανθρώπων της.

Οι Μαργαρίτες «ανθίζουν» στους βόρειους πρόποδες του Ψηλορείτη, σε υψόμετρο 300 μέτρων και σε απόσταση 27 χιλιομέτρων από το Ρέθυμνο. Ο πολιτιστικός πλούτος, το ευχάριστο κλίμα, η εύφορη και πλούσια γη συνθέτουν τι ψηφιδωτό της μακραίωνης ιστορίας τους, καθώς ο οικισμός άκμαζε ήδη από το τέλος του Βυζαντίου και την αρχή της Ενετοκρατίας. Στο χωριό αυτό γεννήθηκε ο ηγούμενος της Μονής Αρκαδίου Γαβριήλ Μαρινάκης, ο πρωταγωνιστής της ανατίναξης του μοναστηριού που έγινε το 1866 στο όνομα της ελευθερίας.

Η τέχνη του πηλού, που σήμερα είναι το σήμα κατατεθέν του χωριού, συνδέεται με τον πλούτο κοιτασμάτων αργιλοχώματος στην περιοχή και είναι άρρηκτα δεμένη με την ιστορία του, αναδεικνύοντας τις Μαργαρίτες μεταξύ των μεγαλύτερων κέντρων κεραμικής στην Ελλάδα. Τουλάχιστον δεκαέξι εργαστήρια- εκθέσεις κεραμικής, τα φημισμένα «τσικαλαριά»- επειδή κάποτε έφτιαχναν τσικάλια, δηλαδή πήλινες κατσαρόλες- ασχολούνται με μοντέρνες αλλά και παραδοσιακές κατασκευές.

Μην παραλείψετε μια επίσκεψη σε ένα από αυτά. Μπροστά στα μάτια σας το παρελθόν του χωριού ενώνεται με το σήμερα στα επιδέξια χέρια των τεχνιτών που δουλεύουν τα έργα τους στον παραδοσιακό ή τον ηλεκτρικό τροχό και τα ψήνουν είτε σε ξύλα είτε σε καμίνι. Οι παραδοσιακοί τεχνίτες δουλεύουν με τον τρόπο των προγόνων τους, διατηρώντας ζωντανή κι επιδεικνύοντας την παράδοση του χωριού, αν και προφανώς η παραγωγή δεν μπορεί να είναι ίδια σε όγκο με αυτή των σύγχρονων μέσων. Στο Μουσείο Κεραμικής, στην πλατεία του χωριού, μπορείτε να θαυμάσετε τη μεγάλη συλλογή κεραμικών δημιουργιών που αναδεικνύει την τέχνη των ντόπιων.

Οι φωτογραφίες  μου είναι από την βόλτα μας εκεί..χωρίς πολλά λόγια απολαύστε τέχνη και...χρώματα..!!

Ο παράδεισος του πηλού..!!!δεν συμφωνείτε;

Να είστε όλοι καλά παρεάκι μου, να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και μην ξεχνάτε πως το χαμόγελο  είναι ομορφιά βάλτε το στην ζωή σας!!!

Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε.!!!