ΠΑΛΙΌΚΑΙΡΟΣ..!!!

Άνοιξε την πόρτα του μαγαζιού και ανέπνευσε βαθιά  τον παγωμένο αέρα της νύχτας. 
Η βροχή που έπεφτε με δύναμη..και η παγωνιά την έκαναν να ανατριχιάσει και να τυλίξει σφιχτά το πανάκριβο παλτό της γύρω από το κορμί της.
Κάπου μακρυά ακούγονταν να πέφτουν κεραυνοί.
Άφησε τα δάκρυά της να ενωθούν με την βροχή... δεν την ένοιαζε αν τα πλατινέ..αλλά Μέριλιν Μονρόε καλοχτενισμένα μαλλιά της είχα αρχίσει να κολλάνε στο βρεγμένο πρόσωπο της και το αιν λάινερ να χαλάει τις ψεύτικες βλεφαρίδες της...
Δεν την ένοιαζε τίποτε μα τίποτε.. πια. 
Αργά, χωρίς να βιάζει  το βήμα της έφτασε μουσκεμένη  στο παρκαρισμένο αυτοκίνητο της, μια Μερσεντές τελευταίο μοντέλο,άνοιξε την πόρτα και σωριάστηκε στο κάθισμα,ακούμπησε τα χέρια της στο τιμόνι και σκύβοντας το κεφάλι  ξέσπασε σε δυνατούς λυγμούς.
Μια μικρή λιμνούλα σχηματίστηκε στα πόδια της,..αλλά δεν μπορούσες να ξεχωρίσεις αν ήταν το νερό της βροχής η τα δάκρυα της. 
Βλέπεις δεν είχαν ακόμη οι άνθρωποι την τεχνολογία να ξεχωρίζουν αυτά τα δύο όταν έσμιγαν.
Μια υδάτινη κουρτίνα τώρα την σκέπαζε από τα περίεργα μάτια των περαστικών, αν και με τέτοιο καιρό δεν κυκλοφορούσε ψυχή στον δρόμο.. και αν βρισκόταν κάποιος να περνά έτρεχε βιαστικός να προφυλαχτεί από αυτόν το παλιόκαιρο.!!
Δεν κατάλαβε πως έφτασαν μέχρι εδώ τα πράγματα  και ούτε το περίμενε..αυτό ήταν που την έκανε να πονά περισσότερο.
Σαν κινηματογραφική ταινία πέρασαν από μπροστά της τα τελευταία εφτά χρόνια.
ΑΪδόνι την φώναζαν στο παραλιακό χωριό που είχε γεννηθεί και είχε μεγαλώσει.
Με το τραγούδι στο στόμα ήταν πάντα..και η φωνή της σαν γάργαρο νεράκι κελαρυστό ήταν.
Εκείνο το Φθινοπωρινό σούρουπο χάζευε..καθισμένη στην άδεια πια   αμμουδιά,  τα σύννεφα που κυνηγούσαν το ένα τ άλλο...μύριζε βροχή.
Το αγαπούσε το Φθινόπωρο ήταν από τις εποχές που την γαλήνευαν.
Η παραλία ήσυχη από τους καλοκαιρινούς επισκέπτες, σε άφηνε να νιώσεις μια όμορφη μελαγχολία.
Άραγε πότε θα ερχόταν η αγάπη να την έβρισκε;
Τα σύννεφα όλο και πύκνωναν γριζάροντας τον ουρανό που σκοτείνιαζε.
Πριν να το καταλάβει καλά καλά άρχισε μια δυνατή βροχή που την έκανε μούσκεμα..
Σηκώθηκε και άρχισε να τρέχει προς μια πέργκολα να προφυλαχτεί από τις χοντρές σταγόνες που την χτυπούσαν στο πρόσωπο..
Ξαφνικά ένιωσε ένα σακάκι να την σκεπάζει και ένα αντρικό κορμί να τρέχει δίπλα από το δικό της..!!
Σταμάτησε το τρέξιμο μόλις έφτασε κάτω από  την πέργκολα και με απορία γύρισε να κοιτάξει ποιος ήταν εκείνος που την σκέπασε να μην βραχεί.
Δυο μάτια γελαστά μαζί με  ένα γοητευτικό χαμόγελο την κοίταζαν και ένιωσε την καρδιά της να χτυπά γρηγορότερα από το κανονικό.
Αυτό ήταν ο έρωτας; είχε διαβάσει και είχε ακούσει τόσα γι αυτόν.
Η Φθινοπωρινή βροχή είχε δυναμώσει χωρίς να της δίνει την ευκαιρία  να φύγει. Όχι πως το ήθελε στην πραγματικότητα.
Ένιωσε αμήχανα..
Να σας συστηθώ την πρόλαβε ο άγνωστος άντρας...απλώνοντας το χέρι του..Βαγγέλης...Χρύσα απάντησε εκείνη χωρίς να πάρει τα μάτια της από τα δικά του.
Δεν κατάλαβε πότε σταμάτησε η βροχή και ένας έναστρος νυχτερινός ουρανός ξεπλυμένος και καθαρός έκανε τα αστέρια να λάμπουν πιο φωτεινά από άλλη φορά.
Ο Βαγγέλης και η Χρύσα..το αϊδόνι,  έγινε διάσημη ντίβα τραγουδιού χάρη σ εκείνον  που έγινε ο μάνατζερ της που αφέθηκε στα χέρια του..τρελά ερωτευμένη. 
Κάθε νύχτα ο κόσμος την χειροκροτούσε  και την ζήλευε για την τόσο πλούσια και όμορφη ζωή της..!!
Χαμογέλασε ειρωνικά..που να ήξεραν..!!
πως όλα τα όνειρα θρυμματίστηκαν από την στιγμή που τον είδε στην αγκαλιά μιας άλλης.
Και αυτή την φορά η βροχή είχε σταματήσει όμως δεν την βοήθησε να σταματήσει τον πόνο που ένιωθε. 
Σκούπισε τα μάτια της, γύρισε το κλειδί και έβαλε μπροστά το αυτοκίνητο.
Οδηγούσε μέσα στη νύχτα μπήκε στην Εθνική και έστριψε μόλις  είδε το όνομα του παραθαλάσσιου χωριού της.!!!
*************************
Αφού έδωσα τον λόγο μου δεν μπορούσα να τον πάρω πίσω .. για την τιμή των όπλων..Αυτή ήταν η δική μου συμμετοχή στο δρώμενο που κάνει η Αριστέα μας, με τις ιστορίες της νύχτας..

εδώ.....διαβάσετε όλες τις συμμετοχές. 
Θα χαρούν πολύ οι φίλες και οι φίλοι που τις έχουν γράψει..να τους πείτε την γνώμη σας...
Να περνάτε όμορφα και να έχετε μια καλή εβδομάδα... και μην ξεχνάτε...να χαμογελάτε κάθε φορά που σας δίνεται η ευκαιρία..!!!


    

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΑΡΙ ΤΗΣ ..ΑΓΑΠΗΣ..!!!

Αν  ζούσα σε μια άλλη εποχή,
Βαριεστημένα θα ήταν θαρρώ
Γιατί δεν θα ταν σαν ετούτη. 
Δεν θα υπήρχες εσύ να σε γνωρίσω.
Ετυχε και ήρθες στη ζωή μου.
Ζήτησα... και έζησα το όνειρο.
Ηταν για μένα το ωραιότερο.
Θα έλεγα πως ήμουν το πιο τυχερό άτομο.
Ισως η μοίρα να άκουσε την ευχή μου
Και να μου έστειλε το δώρο που της ζήτησα.
Λες και είχε τα αυτιά της ανοιχτά εκείνη την ώρα
Μαζί σου η ζωή πήρε άλλο νόημα,
Νύχτες ολόκληρες άκουγα την ανάσα σου.
Ξυπνούσα να δω μήπως και ονειρεύομαι ακόμα,
Ομως ήσουν εκεί και σε άγγιζα.
Προσεχτικά με τ ακροδάχτυλα να σε χαϊδεύω.
Ρόδιζε η αυγή μέσα στο βλέμμα σου,
Σ αγαπώ σου ψιθύριζα και όταν δεν με άκουγες.
Τα αστέρια  έσβηναν μέσα στα δυό σου μάτια.
Υπάρχεις... έλεγα δεν είναι ψέματα.
Φως έγινες και σ ακολούθησα.
Χαραυγής δροσιά.. στου έρωτα την φωτιά.
Ψάχνω να βρω κάτι να σου μοιάζει..
Ω!! αγάπη μου  εσύ ατελείωτη..!!!!

Ξανά μανά από την αρχή να μάθουμε την άλφα βήτα.. βρε τι πάθαμε..!!! 
Ηταν να βρεθεί το θέμα....μετά κύλησε σαν νεράκι .. Το αλφαβητάρι της αγάπης που γράφτηκε επάνω σε μια ιδέα της  Μαρίνας που το δικο της Αλφαβηταρι  ειναι  εδώ θα την βρείτε και στης διπλανούλας....

και αφού τελειώσαμε με την άλφα βήτα....δείτε τι με περίμενε....
Ο ταχυδρόμος  με  ένα πακέτο...στο χέρι.. με ρωταει εδώ μενει κυρία Ρούλα (με ξερει ο Ανθρωπος με τόσα πανε κι ελα) κάποια Βαρβάρα Σμαραγδάκη;  Ναι εδώ ..μένει του λέω..εγω είμαι.. 
Μα..... ναι ξέρω με ξέρετε σαν Ρούλα είναι το χαιδευτικό μου του είπα.. και παίρνω το πακέτο
το κοιτάζω με περιέργεια... δεν περιμένω τίποτα σκέφτομαι...

Βλέπω τον αποστολέα ..η αγαπημένη μου φίλη και γνωστή μέντορας μου η  Ginger .....Ginger in Crafts
από την Ουγγαρία μου έκανε έκπληξη,γράφοντας το πραγματικό μου όνομα  στέλνοντας μου ένα απρόσμενο δωράκι..φτιαγμένο από τα χεράκια της με πολύ αγάπη...
Ενα μακραμέ πολύ όμορφο

μαζί με ένα μπερλόκ με την ίδια 
τεχνική...χιλιάδες κόμποι δεμένοι ένας  ένας  σε ένα πανέμορφο σχέδιο..!!!

Με  γέμισε χαρά γιατί δεν το περίμενα...!!!Αγαπημένη μου φίλη . σε ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ...και μόνο που με σκέφτεσαι.. ήδη το δωράκι σου έχε βρει την θέση του...!!
Αγαπημένη μου παρέα να είστε καλά, να  έχετε ένα όμορφο μήνα και που ξέρετε; μπορεί κάτι απρόσμενο να σας  χαρίσει ένα χαμόγελο..!! 

ΟΝΕΙΡΟ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΧΤΟΣ.!!

Το θέμα η πατρίδα..!!! με αυτήν οδηγό  η Αριστέα ξέρετε   η ζωή είναι ωραία. μας παρότρυνε να πάρουμε μέρος στο συμπόσιο της ποίησης

 που εδώ και αρκετό καιρό διοργανώνει με μεγάλη επιτυχία σαν καλή οικοδέσποινα που είναι..!!
Η λέξη ιερή...γράφτηκαν διαμάντια όσοι  δεν έχετε διαβάσει τα ποιήματα να περάσετε να το κάνετε...θα δείτε πόσο όμορφα μπορούν να πλεχτούν οι λέξεις.. μεταξύ τους..!! 
Ανάμεσα στα διαμάντια που γράφτηκαν ήταν και η δική μου μικρή προσπάθεια.. ευχαριστώ πολύ όσους πέρασαν από εκεί  το διάβασαν...και έβαλαν βαθμό τους ..που αλήθεια είναι δεν το περίμενα.!! 
Σας το παραθέτω εδώ.!!

Όνειρο θερινής νυχτός.!

Να ήμουν λέει να ήμουνα, σε μια Ελλάδα άλλη
και να μην έβλεπα ποτέ το μαύρο μας το χάλι
Να ήταν λέει ευτυχείς, μέσα στην χώρα όλοι
να γέμιζε με χρήματα τ άδειο μας πορτοφόλι.
Να χαν συντάξεις παχυλές,μισθούς ονειρεμένους,
να μην μας λεν στο Δ.Ν.Τ φτωχούς και πεινασμένους.
Στους δρόμους να μην βλέπαμε ματ και αστυνομία,
και οι ληστείες να τανε μονάχα σε ταινία.
Να επικρατούσε η άποψη, έχει ο πολίτης δίκιο
και οι κυβερνώντες να χανε πάνω τους κάτι  αντρίκειο.
Παιδεία που τα όνειρα, των νέων να χουν θέση, 
να κάνουν το επάγγελμα αυτό που τους αρέσει.
Στους δρόμους να μην βλέπαμε ούτε ένα σκουπιδάκι, 
γιατί αυτό θα μάθαινες από μικρό παιδάκι.
Να χουνε λέει πρόσβαση όλοι στα υπουργεία
και να μην ξέραμε  ποτέ την λέξη ανεργία.
Να ήταν όλοι οι Έλληνες πολύ ευτυχισμένοι,
να μην μας λένε στα σκατά πως είμαστε χωμένοι.
Με δρόμους όμορφους φαρδύς να ήσουνα γεμάτη,
να έμπαινες Ελλάδα μου σε ολονών το μάτι.
Όταν οι άλλοι ζούσανε σε σπήλαια αιώνες ,
να μην ξεχάσεις πως εσύ έχτιζες Παρθενώνες.
Ετούτα που ονειρεύομαι αν θες Ελλάδα δως μου
και θά σαι η ομορφότερη ΠΑΤΡΊΔΑ όλου του κόσμου.!
***********************************************
Εδώ τελείωσε η συμμετοχή μου στο συμπόσιο
και αφού τελείωσε και  ο διαγωνισμός..θυμήθηκα..
πως είχα γράψει το 92 κάτι για πατρίδες..ίσως να το έχω ξαναβάλει δεν θυμάμαι αλλά ακόμα είναι επίκαιρο..(φαίνεται στην φωτογραφία το πότε γράφτηκε) 

 και αφορμή ήταν οι ειδήσεις τότε που έλεγαν για ανθρώπους που έφυγαν από πολέμους και γύρευαν καινούργιες πατρίδες και που χάθηκαν στα  παγωμένα νερά της Μεσογείου... 
Πόσο επαναλαμβάνεται η ιστορία..!! 

ΧΩΡΊΣ ΠΑΤΡΊΔΑ.
Ανάμεσα γης και ουρανού περιπλανιούνται,
φαντάσματα συνείδησης μας τωρινά,
τον πόνο κάνανε φυγή τους για ελπίδα,
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Τα χέρια απλώνουμε σε μας με ικεσία,
θέλει η καρδιά αλλά δεν θέλει η λογική,
μέσα στα μάτια τρεμοσβήνει η ελπίδα, 
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Γροθιά στην πέτρα ξέρουν πως χτυπάνε, 
μ αυτή δεν έχει μέσα της ψυχή.
Η μέρα θόλωσε και χάνεται η ελπίδα,
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Μες του πελάγου την νυχτιά αργοπεθαίνουν,
δες μες το βλέμμα τους μιλάει η σιωπή.
η απελπισία έχει πνίξει την ελπίδα,
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Με ποια φτερά που ναι κομμένα να πετάξουν
κι είναι πεσμένα σε μια πλώρη καραβιού
κι έχει βουλιάξει της ελπίδας η σανίδα,
άνθρωποι χωρίς πατρίδα.
Σε ποιο χαρτί, ποια ιστορία να το γράψει,
τέτοια Οδύσσεια δεν έχει τελειωμό,
κι όλοι εσείς που άνθρωποι νοήστε,
πατρίδα δώστε τους που να χει γυρισμό.!!!
***********************************
Αγαπημένη μου παρέα.. ας κοιτάξουμε δίπλα μας και ας χαρίσουμε την αγάπη μας και εμπράκτως μαζί με ένα χαμόγελο μας..!!! 
Να είστε καλά και να  έχετε μια όμορφη εβδομάδα..!!! 



   

ΦΛΙΤΖΑΝΟΜΑΝΤΙΝΑΔΑΚΙΑ..!!!

Το πόσο μου αρέσουν τα ταξίδια σας το έχω 

πει και όχι μόνο τα δικά μου αλλά και ενός φλιτζανιού.. τι; δεν πάνε τα φλιτζάνια ταξίδι;

σας γελάσανε .. περάστε από   μια Πέτρα  και θα δείτε τι σας λέω...

Το τι φλιτζάνι έχει ταξιδέψει μέχρι τώρα  δεν λέγεται.. 

Ταξίδια   όμορφα .. δύσκολα...συντροφικά...  Στης Πέτρας  θα  δείτε όλες τις ιστορίες ... η κάθε μια ξεχωριστή..και ενδιαφέρουσα.

Το δικό μου φλιτζανοταξίδι θα γίνει πολύ απλά μόνο με μαντινάδες.. όλα τα φλιτζανάκια μου  ότι έχουν να σας πουν θα το πουν με μαντινάδες  που για χατίρι τους  τους έκατσα και έγραψα . 

Ελπίζω να τους αρέσουν...

                 Όπως κρατάς του φλιτζανιού

                 το χέρι κοπελιά μου,

                 ετσά κρατάς στην χούφτα σου,

                 την δόλια την καρδιά μου.

                    Σαν ακουμπάς τα χείλη σου

                    στου φλιτζανιού τα χείλη,

                    βγαίνει τ αστέρι τση αυγής

                    κι ο ήλιος ανατείλει.

                     Ψηλά το δαχτυλάκι σου

                     σηκώνεις όταν πιάνεις,

                     το φλιτζανάκι του καφέ

                     και θα με κουζουλάνεις.

               Κούπα  κουπένια κούπα μου 

               Τσ αγάπης μου η κούπα,

               μην μαρτυράς στην αγαπώ

                το μυστικό που σού πα.

Και μια τελευταία πανέμορφη που δεν είναι δική μου την άκουσα πριν από χρόνια και δεν ξέρω ποιος την έγραψε..θα ήθελα να την είχα γράψει εγώ..!! Δείτε τι γράφουν οι κρητικοί.!!

                Όση κι αν βάλω στον καφέ,

                 ζάχαρη δεν γλυκαίνει

                 λείπεις κι η απουσία σου

                 την γλύκα όλη παίρνει.!!!!

.............................................................

αυτό ήταν το μικρό ταξίδι των δικών μου φλιτζανιών αγαπημένη μου παρέα ας είναι καλά η φίλη μας η Πέτρα που έβαλε τα φλιτζανάκια μας να ταξιδέψουν..!!!

Να περνάτε όμορφα... και να χαμογελάτε αύριο ξημερώνει μια άλλη μέρα..!!!!  

  

                       

ΠΩΣ...ΝΑ ΠΕΙΣ ΟΧΙ..

Αλήθεια δεν  το κάνει η καρδιά μου να πω όχι...
Και γιατί να το πω αφού κατά  βάθος είμαι τράβα με κι ας κλαίω;
Θα απορείτε τι εννοώ... μα περί βραβείων συνέχεια ... ο λόγος;.... είχανε μείνει δύο... για την ακρίβεια αναπάντητα..και δεν ήθελα να τα αφήσω να περιμένουν  πολύ ...το πρώτο είναι από την φίλη την Χριστίνα.. χάρισε σε όλες από ένα βραβειάκι .
Εεεεε να μην πάρω και εγώ το δικό μου; ..τι εγώ στο πηγάδι......
Όχι καλέ; Αφού μου το έδινε το Χριστίνα η Ανδρομέδα..το πήρα με χαρά..
Και τώρα ήρθε η ώρα  για το βραβείο δημιουργικότητας τα..τα..ράμμ..βουαλά.!!!

και οι λέξεις που το ακολουθούν είναι...
Χόμπι..η καλύτερη απασχόληση..!
Αντικείμενα..κλωστές ..μαλάκια  χρωματιστά
 μολύβια..και ότι άλλο ήθελε προκύψει..!
Υλικά..η ίδια απάντηση με την από πάνω αμέσως...
Χρώμα...απαραίτητο..!!
Χριστίνα μου σε ευχαριστώ πολύ... 
Και τώρα στα δύσκολα...
Η φίλη μας η Κατερίνα... λέει να περάσουμε να πάρουμε  ένα διαφορετικό  βραβείο ...αυτό της αυθεντικότητας...ναι είναι αυτό που βλέπετε..!!

Τώρα δεν ξέρω πως θα το πάρετε ...που το πήρα, αλλά μου αρέσει ότι είναι αληθινό... Αν και πιστεύω ότι μέσα από τα γραφόμενα μας λίγο πολύ μπορούμε να καταλάβουμε τους  συνοδοιπόρους μας   στο χώρο  του μπλόκιν.

Άντε καλέ; με κάνατε και σοβαρεύτηκα ..και έχω να απαντήσω σε ερωτήσεις .. το σημείο που φοβάμαι περισσότερο.. γιατί άλλο είναι να παίρνεις το βραβειάκι να το βάζεις χωρίς πολλά πολλά.. και άλλο να απαντάς σε ερωτήσεις.. τι νομίζετε ότι είναι εύκολη δουλειά;.. αμ δε.!!!

Αλλά αφού αυτοί είναι οι κανόνες εγώ θα τους αλλάξω; ζαμέ..!!

Λοιπόν έχουμε και λέμε ..

Αν σου έλεγαν πως για μια μέρα μπορείς να κάνεις τα πάντα και δωρεάν, τι θα επέλεγες; 

Δεν ξέρω τι θα επέλεγα να κάνω.. ας μου χαριστεί πρώτα  και θα σκεφτώ..γιατί τώρα δεν μου έρχεται τίποτα στο νου...!!

Τι σ ενοχλεί περισσότερο στα social media;

 Δεν ξέρω τι είναι τα sosial...τα media  με ενοχλούν  γιατί δεν  βλέπω να ανανεώνεται τίποτα προς το καλύτερο.

Αν ήσουν υπουργός παιδείας, τι μεταρρυθμίσεις θα εφάρμοζες;

Το καλύτερο για τα παιδιά..!!!

Μοιράσου μαζί μας μια ξεχωριστή εμπειρία σου.!

Ένα ταξίδι μετά από 40 χρόνια στο εξωτερικό εκεί που γνώρισα το έτερον μου ήμισυ.. εννοείτε ότι πήγαμε μαζί..!! 

Το αγαπημένο σου απόφθεγμα.

Ποτέ μην λες ποτέ.!!

Το ταξίδι των ονείρων σου;

Τετριμμένο μεν όνειρο δε... Ο  γύρος της γης.!

Γράψε μας πιο τραγούδι δεν βαριέσαι να το ακούς όσα χρόνια κι αν έχουν περάσει.

Το..οnly you.. με τον Elvis.

Μια σύντομη ευχή -μήνυμα σε κάποιον που αισθάνεται μόνος και έχει απογοητευτεί από όλα.

Όσο δύσκολα και αν τα βλέπεις τώρα πάντα θα υπάρχει μια χαραμάδα ελπίδας..και ένα χέρι να σφίξει το δικό σου.. πίστεψε το.!!

Κατερίνα  μου ευχαριστούμε για την ιδέα του βραβείου...να περνάς όμορφα..!!  

***

Τι τελείωσα; αααα τι ωραία τα κατάφερα να απαντήσω ..το καταλάβατε  φίλοι μου  ότι δεν θέλω να αφήνω εκκρεμότητες..ε;  

Να έχετε όλοι μια όμορφη  Κυριακή...και ναι.. αφήστε ένα χαμόγελο να σας ακουμπήσει..!!!

Λάκκος: Ηρακλείου... μια πολύβουη, «ύποπτη » συνοικία ..!!!

Για τον λάκκο δεν έτυχε να ακούσω αν και μένω 50 χρόνια στο Ηράκλειο..
Αφορμή να μάθω για αυτήν την συνοικία, ήταν η εγγονή μου η Βίκυ, η οποία  πήρε μέρος με την ζωγραφιά της, όπως και άλλα παιδιά στους τοίχους της μικρής πλατείας.

   Η Βίκυ και το έργο της
Αιτία ήταν τα δρώμενα που έγιναν χάρη στην   εθελοντική πρωτοβουλία  από παιδιά ερασιτέχνες ηθοποιούς

 για την   αναβάθμιση αυτού το χώρου..!!

Εδώ επί το έργο.!!

Περάσαμε μια αξέχαστη  βραδιά.. 
Δεν ήταν μια συνηθισμένη εκδήλωση... ο κόσμος δεν καθόταν κάπου.
Αυτο ήταν το ομορφο της εκδήλωσης.   κατόπιν οδηγιών .ανακάλυπτε στα στενοσόκακα του  λάκκου την ιστορία του..!!. μου έκανε φοβερή εντύπωση  το θέμα της και για αυτό θέλησα αγαπημένη μου παρέα να σας βάλω και εσάς λίγο στο κλίμα αυτής της πρωτότυπης εκδήλωσης. 
Πράγματι δεν ήταν κάτι συνηθισμένο αυτό που βιώσαμε  εκείνη  την βραδιά 
Πριν 5 χρόνια επισκέφτηκε τον χώρο ένας Αυστραλός που αγάπησε αυτην την περιοχή και θέλησε μαζί με νέα παιδια εθελονικά να την αναβαθμήσει 
Διαβάστε την ιστορία του λάκκου θα σας κάνει νομίζω και εσάς εντύπωση όπως και εμένα που δεν την ήξερα..!!!  την έχω αντιγράψει απο  το σάιτ  cretazine.  
Αναφορά για το γεγονός έκανε και η ΕΡΤ σας παραθέτω από κάτω το κείμενο. 
Η βραδιά τελείωσε με τραγούδια από τον καιρό εκείνο και κρητικά..

Ηράκλειο: Μια ξεχωριστή βραδιά στο Λάκκο

29.09.2015 Ηράκλειο, Περιφερειακοι σταθμοι

Ένα διαφορετικό πάρτι με δρώμενα στο πάρκο και στους δρόμους του Λάκκου, στην ιστορική συνοικία του Ηρακλείου, έστησε η κίνηση, «Δίκτυο Καλλιτεχνών Ηρακλείου», με τη συνδρομή και την υποστήριξη του Δήμου Ηρακλείου και των εθελοντών που δραστηριοποιούνται στα πλαίσια της πόλης, μαζί με τους εθελοντές του Λάκκος πρότζεκτ.
Με μουσικές, χορό, πινέλα και χρώματα, με κρητικά, ρεμπέτικα και ταμπαχανιώτικα ακούσματα, άλλαξαν την όψη μίας γειτονιάς η οποία μέχρι χθες βίωνε την εγκατάλειψη.

Ο ΛΑΚΚΟΣ.

φωτό cretazine.

Ήταν η κακόφημη γειτονιά του Ηρακλείου. Ήταν η γειτονιά της μαγκιάς, των πορνείων,  των ρεμπέτικων αυτοσχεδιασμών, της ομαδικής χασισοποσίας, των ξέφρενων γλεντιών, ένας πυρήνας πολιτισμικής δημιουργίας και ψυχαγωγίας που σκανδάλιζε την «ευυπόληπτη» κοινωνία της εποχής. Καλωσήρθατε στον Λάκκο των πρώτων δεκαετιών του 20ου αιώνα!

φωτό cretazine.

Μάγκες και πόρνες, χασίς και ρεμπέτικα σε μια μικροκοινωνία που χάθηκε για πάντα. 

             Φωτό δική μου η εγκατάλειψη....σε όλο της το μεγαλείο

Πολλοί ντόπιοι περνώντας από τα στενά με τα χαμόσπιτα της περιοχής πίσω από το Πανάνειο και το νεότευκτο Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Ηρακλείου, αγνοούν την ιστορία αυτής της γειτονιάς. Αγνοούν ακόμα και το όνομα της. Ο Λάκκος όμως που άκμασε τις πρώτες τέσσερις δεκαετίες του προηγούμενου αιώνα, σίγουρα δεν περνούσε απαρατήρητος στην «εποχή του». 

Όλα ξεκίνησαν με το «Διάταγμα περί Χαμαιτυπείων» της Κρητικής Πολιτείας κάπου το 1900 που επέβαλλε την γεωγραφική συγκέντρωση των πορνείων σε οριοθετημένους, απομονωμένους χώρους. Τότε ήταν που επιλέχτηκε ο Λάκκος για την εγκατάσταση των χριστιανικών πορνείων - τα μουσουλμανικά βρίσκονταν στην Κιζίλ Τάμπια (σήμερα, Αγία Τριάδα). Η περιοχή ήταν ιδανική μια και βρισκόταν κοντά στο στρατόπεδο των Άγγλων στρατιωτών στα ενετικά τείχη - οι οποίοι είχαν «ανάγκες» να εξυπηρετήσουν -  ήταν από παλιά μια υποβαθμισμένη περιοχή, κι επιπλέον ήταν απομακρυσμένη από πολυσύχναστα μέρη και δημόσια κτίρια. Μαζί με τα πορνεία εγκαταστάθηκε στην περιοχή και η μικροκοινωνία τους: πόρνες, νταβατζήδες, μαντάμες, «αγαπητικοί». 

          Δρώμενο... φωτό από κινητό

Το καθωσπρέπει αστικό Ηράκλειο έβλεπε υποτιμητικά τους Λακκουδιανούς με την αργκό τους, τα παρατσούκλια τους, τα πάθη και την «ρεμπέτικη» στάση ζωής

Στη συνέχεια με πυρήνα τις δραστηριότητες του αγοραίου έρωτα αναπτύχθηκε ένας ολόκληρος, παράλληλος κόσμος μέσα στο Ηράκλειο που τότε ήταν στα πρώιμα χρόνια της αστικής του ανάπτυξης, επηρεαζόταν από την Δύση και φυσικά έβλεπε υποτιμητικά και απαξιωτικά τους Λακκουδιανούς: ταβερνιάρηδες, τεκετζήδες, μάγκες, ρεμπέτες,κουτσαβάκηδες, χασισέμπορους, γραμμοφωνατζήδες, λατερνατζήδες, νταήδες. Με την δική τους τοπική αργκό, τα παρατσούκλια και την ιεραρχία τους, τα πάθη και την «ρεμπέτικη» στάση ζωής. Και κάπως έτσι ο υποβαθμισμένος φτωχικός μαχαλάς με τα καλντιρίμια, τις παράγκες, τα χαμηλοτάβανα σπίτια ξεκίνησε να γράφει τη σύντομη μεν, θρυλική δε ιστορία του. Κακόφημος και πολύβουος, με τα γλέντια και τις λοιπές διασκεδάσεις – νόμιμες και παράνομες - να είναι κομμάτι της καθημερινής του ρουτίνας, ο Λάκκος έζησε την τελευταία του περίοδο ακμής κατά την περίοδο του μεσοπολέμου.

Δρώμενο
 Μετά ήρθε ο Β΄Παγκόσμιος, η Μάχη της Κρήτης, ο βομβαρδισμός της πόλης από τα γερμανικά αεροσκάφη (που είχε σαν αποτέλεσμα την καταστροφή πολλών πορνείων), η Κατοχή και η μεταφορά των «γυναικών» του Λάκκου σε κεντρικό ξενοδοχείο για την εξυπηρέτηση των γερμανών στρατιωτών. Κι ακόμα πιο μετά ήρθε η καταστροφή του ιστού της παλιάς πόλης – αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία. 

Λακκουδιανοί και Μικρασιάτες

Δρώμενο

Μετά την μικρασιατική καταστροφή και τις ανταλλαγές πληθυσμού, ο ερχομός των μικρασιατών προσφύγων άλλαξε δραματικά την δημογραφική σύνθεση του πληθυσμού της πόλης. Πολλοί πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στις γειτονικές περιοχές του Λάκκου και αρκετοί βρήκαν καταφύγιο (και τρόπο να επιβιώσουν) στις «δραστηριότητες» του Λάκκου. Μαζί τους έφεραν και τις παραδόσεις της Μικράς Ασίας, μουσικά όργανα όπως σαντούρι, βιολί, ούτι, τουμπελέκι, χορούς όπως καρσιλαμάς, απτάλικο ζεϊμπέκικο, και φυσικά τους περιβόητους αμανέδες και τα προσφυγικά τραγούδια που βρήκαν μεγάλη απήχηση στους Λακκουδιανούς, οι οποίοι όμως ήταν εξοικειωμένοι με αυτές τις παραδόσεις ήδη από την λειτουργία των "Καφέ Αμάν" που ανθούσαν στην περιοχή. Φυσικά το αστικό, «καθωσπρέπει» Ηράκλειο έβλεπε με μισό μάτι αυτές τις ανατολίτικες μελωδίες, με τα τούρκικα επιφωνήματα (αμάν, γιάλα, γιαβρούμ) που τόσο τους θύμιζαν την οθωμανική περίοδο που ήθελαν να αποτινάξουν από πάνω τους.

Δρώμενο

Ρεμπέτες και Μάγκες 

Ακόμα κι η μικροκοινωνία του Λάκκου είχε την ιεραρχία της και τις διαφοροποιήσεις της. Μάγκες και ρεμπέτες, μόρτες, καλντιριμιτζίδες, μουρμούρια, αλάνια, κουτσαβάκηδες. Τους μάγκες τους ξεχώριζες από την αρρενωπότητα, από τα ρούχα (λουστρίνι μυτερό παπούτσι, ριγέ πατελόνι, μαύρο σταυρωτό γιλέκο, και το ένα μανίκι του σακακιού να κρέμεται αφόρετο), από τον τρόπο που μιλούσαν και το «βαρύ» τους περπάτημα, τις χειρονομίες, τον τρόπο που χόρευαν, από τημπριγιαντίνη στα μαλλιά το στριφτό μουστάκι, το καπέλο –ρεπούμπλικα και φυσικά το κομπολόι. Οι ρεμπέτες δε, ήταν στην κορυφή της ιεραρχίας και πρωταγωνιστές στα γλέντια και τις χασισοποσίες, οι οποίες ήταν μια ολόκληρη μυσταγωγική τελετουργία γύρω από τον ναργιλέ και κατέληγαν σε έκσταση, μουσικούς αυτοσχεδιασμούς και ζεϊμπέκικα. 

Δρώμενο

Τα Ρεμπέτικα του Λάκκου

Τα ρεμπέτικα, χασικλίδικα ή και βλάμικα τραγούδια του Λάκκου στην πλειοψηφία τους έχουν χαθεί μαζί με τον θάνατο των Λακκουδιανών. Ήταν προφορικές, ανώνυμες δημιουργίες που – με ελάχιστες εξαιρέσεις – δεν βρήκαν τον δρόμο της δισκογραφίας. Ταξίμια κι αμανέδες που οι λόγιοι της εποχής θεώρησαν «κατώτερα» αν όχι άσεμνα, χάθηκαν μαζί με την αποδιοργάνωση της κοινότητας που τα δημιούργησε. Από όσα έχουν σωθεί ξέρουμε ότι ήταν πιο λιτά και «πρωτόγονα» σε σχέση με τα επώνυμα ρεμπέτικα, ενώ η θεματολογία τους ήταν πάνω κάτω η αναμενόμενη: έρωτας, πάθη, χασίς, φυλακή. Πολλοί όμως μουσικοί και ρεμπέτες του Λάκκου, έμειναν ξακουστοί όπως ο «Κουλουράς» κι ο Κατσαρός. Όσο για την ρεμπέτικη φήμη του Λάκκου; Από εδώ πέρασαν μια βόλτα και γνωστοί ρεμπέτες όπως ο Βαμβακάρης και ο Μπάτης.

Οι τοίχοι πισω απο τους μουσικους  ειναι ζωγραφισμενοι... απο ενα Αυστραλό 

Ο Λάκκος σήμερα

Μην ψάχνεις να βρεις σημάδια της παλιάς του «αίγλης». Θα βρεις πολλάχαμόσπιτα με φτωχές οικογένειες, σπίτια με χαμηλά ταβάνια και μικρές αυλίτσες, μπουγάδες απλωμένες στα καλντερίμια, μαγαζάκια κλειστά με λαμαρίνες και ξεθωριασμένες ταμπέλες. Ακόμη κι έτσι όμως κρατάει κάτι από την περιθωριακή γοητεία του. Ο κεντρικός δρόμος που περνάει μπροστά από τον Άγιο Ματθαίο και τα γύρω στενά αναπλάστηκαν πρόσφατα. Στον αέρα πλανάται βέβαια μια προσπάθεια«εξευγενισμού» (gentrification) της περιοχής, με τις νέες πολυκατοικίες να υψώνονται δίπλα στα χαμόσπιτα και το μεγαθήριο του Πολιτιστικού – Συνεδριακού κέντρου να ρίχνει την επιβλητική σκιά του σε ολόκληρο το τετράγωνο. Αξίζει ωστόσο να περπατήσεις την γειτονιά, να χαθείς στα στενά της και να πλάσεις στο μυαλό σου ιστορίες για «ερωτευμένες πόρνες» και ρεμπέτες αγαπητικούς. 

Αν έχετε φτάσει μέχρι εδώ  θα μάθατε και εσείς την  ενδιαφέρουσα  ιστορία του ΛΑΚΚΟΥ.!!

Να έχετε αγαπημένη μου παρέα.. μια όμορφη και χαρούμενη εβδομάδα...μπορούμε και μέσα από τα άσκημα να βγάλουμε τα καλύτερα τους και να χαμογελάσουμε...!!

ΚΑΛΑ  ΠΡΩΤΟΒΡΌΧΙΑ..!!

 

ΑΝΤΑΜΩΣΕΙΣ... ΚΑΙ....ΒΡΑΒΕΙΑ.!!!!!

Ας ξεκινήσουμε αυτήν την ανάρτηση με   την 

αντάμωση μου   την εβδομάδα..που πέρασε ήδη και μετρά τις τελευταίες ώρες της φίλες μου αγαπημένες.!!
Και τι αντάμωση..!!! με αγαπημένη φίλη που είχα αρκετό καιρό να δω...!! 
Που την γνώρισα; μα που αλλού.. στον όμορφο κόσμο του μπλόκιν.!! ναι εδώ μέσα. Εδώ μέσα που έχω κάνει τις πιο όμορφες φιλίες...εδώ που έχω γνωρίσει πολύ όμορφους ανθρώπους.. που τους έχω αγγίξει ..που τους έχω κοιτάξει στα μάτια και δεν έχω πέσει έξω για την κρίση μου... 
Ακόμα και εκείνες τις φίλες που δεν έχουμε ιδωθεί από κοντά.. και ανταλλάσσουμε κουβέντες στο τηλέφωνο η τα λέμε στα στα μέηλ..μακάρι στο μέλλον να ιδωθούμε.!!
Αυτήν την φορά ξανά συναντηθήκαμε για  δεύτερη φορά..(η πρώτη ήταν στην πατρίδα μου την αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη ) με την φίλη μας την Μαρία Κάνζαλη  που ήρθε για ένα σεμινάριο πηλού. καταπληκτική δασκάλα..τίποτε άλλο δεν λέω.!περάστε να δείτε τις δημιουργίες της εγώ απλά της αφιερώνω αυτό. το αγαπημένο τραγούδι.!!

Το πως περάσαμε;  τα λόγια είναι περιτταααά.. που λέει και ένα πασίγνωστο τραγουδάκι...  το μόνο που θα κάνω είναι να βάλω φωτογραφίες  από ένα πανέμορφο στέκι πασίγνωστο στο Ηράκλειο..! 

Τα υπόλοιπα τα αφήνω στην φαντασία σας..!!

Αυτά  ήταν τα νέα της συνάντησης μας  με την αγαπημένη μου  φίλη Μαρία..!! 
Μαράκι μου σε ευχαριστώ πολύ για την παρέα που κάναμε ..θα  σε περιμένουμε ξανά με χαρά..!!

Και τώρα ας περάσουμε στα βραβεία μας..!!!!!!!
Αυτά καλέ;... που κυκλοφορούν στην μπλοκογειτονιά..!!

 Τι νομίζατε πως εγώ θα την γλίτωνα; ζαμέ.. που λένε και οι Γάλλοι. ..αβράβευτη θα έμενα; 
Οπότε αν δεν το έχετε στρίψει αλλά γαλλικά.. μέχρι τώρα,  να το πάλι το γαλλικό ...η... όπως λέμε την έχετε κάνει ...με ελαφρά... καθίστε χαλαρά γιατί  η ανάθεση του βραβείου από το Αριστάκι μας.. τι δεν το ξέρετε;..εκείνο που λέει πως η Η ζωή είναι ωραία.. ναι εκείνο το πολυβραβευμένο...που είχε την έμπνευση να στείλει κατά δω το βραβείο .. σου λέει τι μονάχη μου θα το έχω; ... όχι πουλάκι μου να το πάρεις και εσύ να δεις την γλύκα των απαντήσεων.. !! τι να του πεις τώρα... χατηράκι θα χαλάσουμε; ...οοοοοοχι βέβαια.. και νάμαστε εδώ να απαντήσουμε  στις ερωτήσεις της.. τι έτσι χωρίς κόπο τα παίρνουν τα βραβεία; 
Και τώρα οι ερωτήσεις της!
-Σου χαρίζουν μια χρονομηχανή. Σε ποια χρονική περίοδο θα επέστρεφες, έστω και λίγο και γιατί.
Τι μου λες τώρα.!!γιατί παιδί μου να επέστρεφα πίσω; δεν γίνεται να πάω μπροστά στο μέλλον;..χρονομηχανή είναι αυτή θα με πάει όπου θέλω..  π.χ στο Αρη τώρα που βρήκαν και νερό..!!και γιατί θα ήθελα να ήμουν ο πρώτος άνθρωπος που θα πατούσε αυτόν τον πλανήτη..!!ονειροπαρμένο σου λέω..!!! 
-Θα ήθελες να είχες γεννηθεί άντρας;
Αντρας; άπα πα πα!! με τίποτε..!! δεν μου αρέσουν τα γένια..!!
-Τι μυρωδιά έχει το πάθος;
Εδώ είμαστε..!! το πάθος ε; χμ.....ανθρώπινη!! 
-Εσύ και τα κοινωνικά δίχτυα.
Αν εννοείς το μπλόκιν εμείς  δυό έχουμε μια σχέση πάθους..!! τα άλλα δίκτυα δεν με αφορούν.. 
μήπως να αλλάζαμε την παραπάνω ερώτηση;
-Ποια ηρωίδα βιβλίου θα ήθελες να είσαι; 
 Η Ιουλιέτα..ρομαντική και ερωτευμένη μέχρι τέλους.!! 
Και μια από τις ερωτήσεις που είχε απαντήσει εκείνη.
-Εάν μπορούσες μια μέρα να έχεις μια υπερδύναμη ποια θα διάλεξες και τι θα έκανες με αυτήν.!!
Υπερδύναμη;  θα  ήθελα   να πέταγα..σαν τον σούπερμαν π.χ.είναι ο ήρωας μου..  αλλά επειδή  δεν μου αρέσουν οι μπέρτες  θα προτιμούσα κάτι σε φτεράκια.. να μπορώ να πηγαίνω από την μια άκρη του κόσμου ως την άλλη.. και να νικώ τους κακούς..

Τι γελάτε  καλέ; απάντησα όπως όριζαν οι κανονισμοί..!! 
Ευχαριστώ πολύ την Αριστέα μας..

επειδή όμως το βραβείο έχει κυκλοφορήσει στην γειτονιά δεν ξέρω αγάπες μου ποια το έχει πάρει οπότε εδώ είναι και με χαρά θα της το δώσω αν το θέλει κάποια..!
Αυτά ήταν όλα όσα ήθελα να σας πω αυτήν την φορά.. δεν ήταν και λίγα...ε;
Να έχετε μια όμορφη εβδομάδα και... καλημερίστε τον διπλανό σας με ένα χαμόγελο..!!!!