Οι δυο φίλες ξεκίνησαν όπως κάθε μέρα εδώ και πολύ καιρό για τον καθημερινό τους περίπατο.
Το είχαν καθιερώσει, χειμώνα καλοκαίρι όποτε τους επέτρεπε ο καιρός,να πηγαίνουν για περπάτημα.
Τους το είχε πει ο γιατρός.
Κατεβάζει την χοληστερίνη και κάνει καλό στις αρθρώσεις τους είχε πει.
Αφορμή γύρευαν για βολτίτσα και μάλιστα με ιατρική εντολή.
Η Εύα... πρώην Ευανθία και η Πέρσα.. πρώην Περσεφόνη.. ήταν φίλες από το γυμνάσιο. Ομορφογυναίκες και οι δύο γύρω στα 65.
Η Εύα ξανθιά,λεπτή σικάτη με πρόσωπο που μόλις είχαν κάνει την εμφάνιση τους οι πρώτες ρυτίδες στην ευαίσθητη περιοχή των ματιών.
Η Πέρσα, λίγο γεματούτσικη θα την έλεγες,στο δικό της πρόσωπο όμως έβλεπες την την προσωποποίηση της χαράς,πάντα με ένα χαμόγελο στα χείλη ήταν.
Διαφορετικοί χαρακτήρες, όμως αυτό δεν τις εμπόδισε να γίνουν φίλες στο γυμνάσιο που πήγαιναν.Μαζί στο διάβασμα, μαζί στις βόλτες,μαζί και στα συναισθηματικά.Αχώριστες.!!Όταν πέρασε η Εύα
στην Αθήνα στο πανεπιστήμιο και η Πέρσα στο Τ.Ε.Ι της πόλης που ζούσαν. Έπρεπε να χωρίσουν οι δρόμοι τους, έδωσαν μια υπόσχεση τα δύο κορίτσια. Ότι και να γινόταν στην ζωή τους η φιλία τους δεν θα χανόταν ποτέ.
Χώρισαν, όμως η επαφή τους δεν χάθηκε. Στις διακοπές η Εύα πάντα ερχόταν στο νησί και οι συναντήσεις τους ήταν οι ωραιότερες μέρες τους.
Η Ζωή όμως παίζει τα δικά της παιχνίδια και σενάρια, όσο και να έκαναν όνειρα οι δυο φίλες πως θα ήταν για πάντα μαζί, αυτό δεν έγινε εφικτό,αφού η Εύα ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε έναν νεαρό γιατρό που γνώρισε σε ένα πάρτι με συμφοιτητές της . και έμεινε στην πρωτεύουσα. Έκανε μια όμορφη οικογένεια..με δύο παιδιά και τρία εγγόνια και λίγο πριν πάρει την σύνταξη ο άντρας της έφυγε ξαφνικά από την ζωή. Έχασε τον κόσμο κάτω από τα πόδια της η Εύα και ο πρώτος άνθρωπος που βρέθηκε κοντά της να της πιάσει το χέρι, ήταν εκεί. Εξ άλλου οι επαφές τους ποτέ δεν είχαν κοπεί..το τηλέφωνο είχε αντικαταστήσει την ανθρώπινη επαφή.. όποτε αυτό δεν ήταν δυνατόν.
Η Πέρσα, η φίλη που ποτέ δεν την άφησε στα εύκολα και στα δύσκολα, το κορίτσι με το χαμογελαστό πρόσωπο,έμεινε στο νησί τους ερωτευμένη με τον Αλέκο τον μελαχρινό όμορφο γείτονα της που αγάπησε την ίδια και τον πρόσχαρο χαρακτήρα της, έφτιαξε την δική της οικογένεια. Δεν ήθελε να αφήσει τον τόπο της τον αγαπούσε η Πέρσα. Όπου αλλού θα ένιωθε έξω από τα νερά της.
Η Εύα με την προτροπή της Πέρσας αποφάσισε να γυρίσει στο νησί δεν ήθελε να είναι στα πόδια των παιδιών της. Ήξερε ότι είχε την φίλη της εκείνη που με το χαμόγελο της της έφτιαχνε την διάθεση.
Ο καθημερινός τους περίπατος που γινόταν κάθε φορά και από άλλο δρόμο, έκανε την Εύα να ξαναθυμηθεί με νοσταλγία μέρη που είχε ξεχάσει.
Πάμε να καθίσουμε λίγο στο καφενεδάκι αυτό;της είπε η Πέρσα.Με πονούν τώρα τελευταία τα πόδια μου.Με ξέρεις δα.. τι λιχούδα είμαι και αυτό άρχισε να φαίνεται είπε γελώντας δείχνοντας το σώμα της που τα λίγα παραπανίσια κιλά της άρχισαν να φαίνονται γύρω από την μέση..!!
Τώρα τελευταία το ανακάλυψα το μέρος πάμε;
Ο Καφενές των ονείρων.. έλεγε η ταμπέλα.
Πάνω από το μικρό λιμανάκι με τα μικρά και μεγάλα βαρκάκια αραγμένα ένα γύρω η θέα ήταν υπέροχη.
Ας καθίσουμε είπε η Εύα που ο χώρος της
άρεσε...Απέναντι τους το παλιό φρούριο της πόλης τους,νόμιζες ότι αναδυόταν μέσα από την θάλασσα. Περιποιημένα τα τραπεζάκια καθαρά .. μια νότα ανεμελιάς δέσποζε στο χώρο, χωρίς όμως να σε ξενίζει αυτό..ίσα.. ίσα.. ήταν κάτι διαφορετικό χωρίς να μπορούσες να το προσδιορίσεις..
Τους πλησίασε ένας περιποιημένος κύριος με γκρίζους κροτάφους, θα τον έλεγες όμορφο με δυο μικρές αυλακιές στην αρχή του μετώπου του ανάμεσα στα πράσινα του μάτια.. να πάρει την παραγγελία τους.
Μια φευγαλέα λάμψη στα μάτια της Πέρσας δεν την πρόσεξε κανείς.
Τι θα πάρετε κυρίες μου;ρώτησε ενώ το βλέμμα του έπεσε επάνω στην Εύα..με ένα ερωτηματικό μέσα του.
Δυο σκέτους ελληνικούς παρακαλώ. είπε η Πέρσα με ένα χαμόγελο λίγο αινιγματικό...που ούτε αυτό έγινε αντιληπτό.
Ξέρεις Πέρσα μου; κάτι μου θυμίζει αυτός που πήρε την παραγγελία μας.Σαν να τον έχω ξαναδεί αλλά δεν μπορώ να θυμηθώ που.
Σώπα καλέ.!! τι να σου θυμίζει..!!
Σε λίγο η μυρωδιά του φρεσκοψημένου καφέ τους έσπασε τα ρουθούνια..ο ίδιος που είχε πάρει την παραγγελία σέρβιρε και τα καφεδάκια...κοντοστάθηκε για λίγο..συγνώμη να σαν κάνω μια ερώτηση; απευθύνθηκε και στις δύο... μήπως σας ξέρω από κάπου;
Δεν νομίζω..πρώτη φορά ερχόμαστε εδώ και αυτό τυχαία.. πρόλαβε να απαντήσει η Πέρσα.
Μα και εγώ έχω αυτήν την αίσθηση..ψιθύρισε η Εύα..που κατά βάθος την είχε την περιέργεια να μάθει ποιος ήταν και γιατί την κοίταξε με αυτό το ερωτηματικό βλέμμα.
Με λένε Μιχάλης Σ....και είναι λίγα χρόνια που έχω ανοίξει αυτόν τον καφενέ. μπορεί να είναι λίγο διαφορετικό από ένα κλασικό καφενείο αλλά εμένα μου αρέσει να το λέω καφενέ των ονείρων... εξ ου και η ταμπέλα με το όνομα του..επάνω!! Όλο και κάτι θα ονειρεύεται όποιος έρχεται εδώ για ένα καφεδάκι αγνατεύοντας το ηλιοβασίλεμα.
Πράγματι πολύ όμορφο μέρος απάντησε η Εύα ενώ το μυαλό της δούλευε εντατικά μόλις άκουσε το επίθετο του Μιχάλη.
Εκείνη την στιγμή του φώναξε για να πάρει παραγγελία ένα ζευγάρι που είχε μπει.
Ξαφνικά έβαλε μια μικρή κραυγή η Εύα.. σκύβοντας προς το μέρος της Πέρσα που κοίταζε έξω αδιάφορη.
Πέρσα..!!! θυμήθηκα ποιος είναι .. είπε στην φίλη της..
Ποιος είναι καλέ; πες μου και με έσκασε.. τις απάντησε εκείνη με ένα μυστηριώδες βλέμμα.
Είναι ο Μιχάλης που στο γυμνάσιο θυμάσαι ήταν ερωτευμένος μαζί σου;
Αλήθεια; έκανε γεμάτη με ψεύτικη απορία η Πέρσα.
Εεεεε όχι και μαζί μου βρε Εύα μου μην λέμε και ότι μας κατέβει.Δεν ξεκουτιάναμε ακόμα δόξα το Θεό.Μαζί σου ήταν και το ήξερε όλο το σχολείο μόνο εσύ φιλενάδα δεν το πήρες χαμπάρι..με τα μούτρα στο διάβασμα..
Την συζήτηση τους την διέκοψε..ο ερχομός του Μιχάλη με ένα μεγάλο χαμόγελο στα χείλη δείγμα ότι και εκείνος είχε θυμηθεί την Εύα.
Πήρε μια καρέκλα και έκατσε κοντά τους,ξετυλίγοντας αναμνήσεις και πρόσωπα.. πέρασε η ώρα και ούτε που το κατάλαβαν,μέχρι που η πανσέληνος του Αυγούστου έκανε την εμφάνισή της βάφοντας με χρυσάφι την θάλασσα....!!!
Είχε σκοτεινιάσει πια και δεν μπόρεσε να δει η Εύα.. ένα χαμόγελο παιχνιδιάρικης ευχαρίστησης που πέρασε από το πρόσωπο της φίλης της..!!!
Τα υπόλοιπα τα άφησε στην μοίρα..!!
Αυτή είναι η συμετοχή μου στην πρόσκληση για ένα καφέ στον καφενέ της παρέας από την Αριστεα και την ιδέα της Κανελλάκη..!!!
Να έχετε φίλοι μου ένα χαμόγελο έτοιμο πάντα.. δεν ξέρετε πότε θα σας χρειαστεί..!!
Μια όμορφη εβδομάδα σας εύχομαι από καρδιάς.!
Εδώ είναι τα ιστολόγια των φίλων που θέλουν να πιούν ενα καφέ μαζί μας....!!
Δημήτρης Ασλάνογλου, άστεγος , φιλοξενούμενος μου
Χριστίνα http://butterfly-butterflysworld.blogspot.gr/
Κάτια, http://katitimou.blogspot.gr/
Κική, http://ekfrastite.blogspot.gr/
Κλαυδία,http://katoapotinakropoli.blogspot.gr/
Μαρία Νι, http://mia-matia-ston-ilio.blogspot.gr/
Λάχεσις,http://epilogh.blogspot.gr/
Rylie,http://pepperychaos.blogspot.gr/
Ινώ, Σκιάθος, άστεγη , φιλοξενούμενη μου
Δέσποινα, http://www.mamadesekrisi.blogspot.gr/
Γιώργος-Hengeo,http://hengeo.blogspot.gr/
Ελένη Φλογερά,http://stamonopatiatisfantasias.blogspot.gr/
Μαρία Κανελλάκη, http://toapagio.blogspot.gr/
Αλέξανδρος http://midnight-in-brussels.blogspot.gr/
giwta ar,http://giwtatotongi.blogspot.gr/
Μαρία(me maria), http://mytripssonblog.blogspot.gr/
Κατερίνα Βαλσαμίδη, http://apopsitexnis.blogspot.gr
Lysippe, http://on-the-up-and-up.blogspot.gr/
Μαζεστίξ, http://toixo-toixo.blogspot.gr/
Σμαραγδένια,http://smaragdenia-roula.blogspot.gr/
Έλλη, http://funkymonkey-handmadecreations.blogspot.gr/
Christina Andromeda, http://andromeda-mygalaxy.blogspot.gr/
Γεωργία, http://armoniaart.blogspot.gr/
Τάσος Κ, (πρώην λαθρεπιβάτης) θα φιλοξενηθεί από μένα
@ριστέα, http://princess-airis.blogspot.gr/
Οι εικόνες ειναι από το διαδύκτιο.