Τση Κρήτης το γλυκό ψωμί στην τάβλα θα προσμένει,
να ρθούν οι φίλοι οι καλοί κι ξένοι να κοπιάσουν.
Ρακή δροσάτη να γευτούν και ντάκο παξιμάδι.
Καλτσιούνια, ξεροτήγανα, αρνί και σταμναγκάθι
και δίπλα η λύρα συντροφιά το κέρασμα τση Κρήτης...
Σμαραγδάκι...
Δεν θα έλεγα ότι η Άνοιξη έχει εγκατασταθεί για τα καλά ακόμα.. παρόλο που το ημερολόγιο γράφει 20 Μαρτίου.. και είναι η μέρα της εαρινής ισημερίας..και η αρχή της Άνοιξης..!! Όσο και να είμαστε βιαστικοί και θέλουμε να έρθει πιο γρήγορα.. εκείνη θα έρθει στην ώρα της..να μας χαρίσει τις ανοιξιάτικες μέρες της. Θα κάνει τον ήλιο να σπρώξει απαλά τις αχτίνες του , να χαϊδέψουν τα παγωμένα πλάσματα του κόσμου τούτου άψυχα και έμψυχα... Βιαστική και πρώτη πρώτη σαν να φοβάται μην της πάρει κανείς την πρωτιά η Αμυγδαλιά έχει στολιστεί με τα λευκορόδινα άνθη της να την προϋπαντήσει.
δική μου Μια ηλιαχτίδα άγγιξε τα μπουμπούκια της τριανταφυλλιάς. Νυσταγμένα εκείνα ακόμη από τον βαθύ ύπνο του χειμώνα, ανοίγουν σιγά-σιγά..τα πέταλα τους σκορπίζοντας τριγύρω μοσχοβολιές..!!
Πασπαλισμένο με δροσοσταλίδες το αγιόκλημα στην αυλή, έχει πετάξει ήδη τα πρώτα τρυφερά φυλλαράκια του!!! Την σειρά τους περιμένουν οι πανσέδες, τα κρινάκια τα ζουμπούλια, να βάλουν τα χρώματα τους στην παλέτα του χρωστήρα και να ζωγραφίσουν την φύση !!!!
Ο άνεμος που κατεβαίνει από τις βουνοκορφές, φέρνει μαζί του μυρωδιές από φλισκούνι, μέντα, φασκόμηλο... ως την άκρη της θάλασσας..!! Η θαλασσινή αύρα παίρνει το φιλί του ήλιου και το ακουμπά στα κατάλευκα φτερά των γλάρων να το ταξιδέψει πάνω από μια θάλασσα γαληνεμένη πια...
ιντερνεντ Ένα σμάρι διαβατάρικα πουλιά ξεκουράζονται επάνω στα ηλεκτρικά σύρματα, μετά από το κουραστικό τους ταξίδι...!! Λίγο πιο πέρα δυο χελιδόνια ερωτοτροπούν κάτω από το εκτυφλωτικό φως το ήλιου,που με δυσκολία πια θα το δεις με μισόκλειστα μάτια .. η πίσω από ένα ζευγάρι σκούρα γυαλιά.
ιντερεντ Στο ταξίδι του προς την δύση ο ήλιος ,ντύνεται με τα πορτοκαλί και μαβιά του χρώματα..!!
δική μου Όπου και να στρέψεις το βλέμμα σου, βλέπεις το ξύπνημα της φύσης. Μμμμμμ !!!! μύρισε Άνοιξη ψιθύρισε η βιολέτα στο γιασεμί που είχε σκαρφαλώσει στον φράχτη..
δική μου Καλώς να ορίσει απάντησε εκείνο..!! Καλώς να ορίσει απάντησαν και οι τριανταφυλλιές...!!!!!
φωτό δική μου Αυτή ήταν η δική μου άνοιξη που είχε γραφτεί πριν από 4 χρόνια..και που σήμερα παίρνει μέρος στο δρώμενο της μπουκλωτής... Αριστέας <Μέρες Ανοιξης>
που κάθε τόσο μας βάζει σε εγρήγορση με τις ιδέες της..!! Ας απολαύσουμε με τα μάτια και την καρδιά μας την Άνοιξη...και ας γίνει η αφορμή αγαπημένη μου παρέα.. να απλώσουμε το χέρι μας..μαζί με ένα χαμόγελο στον διπλανό μας.!!! Το τριαντάφυλλο της αυλής μου Χαρισμένο σε όλους σας..
Να είστε όλοι καλά..!!!σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και τα λέμε..!!! με αυτήν την ανάρτηση παίρνω μέρος και στο ''Το Life Images #22΄ στης..Μαρίας..!!!
"μια φορά μια γειτονιά" Με αυτόν τον τίτλο μας προτρέπει ο πιό πιστός φίλο του σκύλου...η Πέτρα μας...να γράψουμε για τις γειτονιές μας παλιές και καινούργιες..!!!!! Θα μπορούσα να γράψω σελίδες ολόκληρες για αυτές τις παλιές γειτονιές...που περίπου μοιάζουν με τις περισσότερες που διάβασα.... Λίγο η πολύ... και λέω για παλιές γιατί γειτονιές όπως τις ξέρουμε καινούργιες δεν υπάρχουν πια.... Για την δική μου γειτονιά ... προτίμησα να σας τα πω ποιητικώς και σε δύο δόσεις μάλιστα...!!
<<ΘΥΜΆΜΑΙ>> Θυμάμαι κάποια γειτονιά στην Σαλονίκη με τα γεράνια της και τ άσπρα γιασεμιά τότε που πείραζα την φίλη μου την Νίκη για τα σγουρά της κατακόκκινα μαλλιά. Θυμάμαι τις μπλε ποδιές και τα παπούτσια μας τα τρύπια κι οι αναμνήσεις πλημμυρίζουν την καρδιά τότε που αρχίσανε τα πρώτα καρδιοχτύπια και σταματήσαμε να ήμαστε παιδιά. Μπρος το περίπτερο εκείνης της γωνίας νοσταλγικά η θύμηση μου ξαναζεί όρκους πως κάναμε αιώνιας φιλίας ότι κι αν γίνει πάντα θα μαστε μαζί Τα χρόνια πέρασαν και φύγανε και πάνε μα η φιλία μένει πάντα στην καρδιά κι είναι στιγμές που όπως τώρα θα θυμάμαι την Νίκη με τα κόκκινα μαλλιά.!!!
Και τώρα η μεγάλη νοσταλγία....!!!!! πηγή Τα χρόνια που περάσανε πίσω μου θα τ αφήσω κι ένα γλυκό ξημέρωμα κοντά σου θα γυρίσω. Όπως γυρνάει το παιδί στην αγκαλιά της μάνας καρντάσηδες να ξαναβρώ στην άπλα της αλάνας. Να ξανανιώσω στο κορμί βαρδάρη τ άγγιγμα σου κι από τον πύργο τον λευκό να πάρω τ άρωμα σου. Μια βραδιά γεμάτη άστρα λίγο έξω απ το Ντεπό Σαλονίκη ξελογιάστρα σου ξανάπα σ αγαπώ. Στου Θερμαϊκού το κύμα να λουστώ να χτενιστώ πρώτο μου φιλί κι αγάπη ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΣΤΑ ΧΡΩΣΤΏ..!!!
Αυτή ήταν η δική μου διπλή γειτονιά αγαπημένο μου παρεάκι...!! Να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Πέτρα μας που με την ιδέα της να γράψουμε για τις γειτονιές μας μου έδωσε την αφορμή να ξεθάψω από το συρτάρι μου τις γειτονιές μου.. και να τις βγάλω έξω να πάρουν αέρα..!!! Να περάσετε όμορφες απόκριες ..με πολλά χαμόγελα....!!!!! Κι από Δευτέρα..σας εύχομαι καλή σαρακοστή..παρεούλα μου..!!!! να είστε όλοι καλά..!!
Δεν θα σας κρατήσω πολύ ώρα στην απορία.. τι θα μαγειρέψουμε ..!!! Το φαγητό αυτό είναι παραγγελιά από μια φίλη που αγαπά το συγκεκριμένο ζωντανό..! που η.. το λατρεύεις σαν τροφή και μεζέ η... μπλιάχ.. κάνεις όταν το βλέπεις .. μέσος όρος δεν υπάρχει..!! Εδώ στην Κρήτη είναι η σπεσιαλιτέ του τόπου σε όποιο μέρος και να πας...το μαγειρεύουν πεντανόστιμα..!!! Υπάρχουν στο διαδίκτυο πολλές συνταγές σίγουρα για όσους αγαπούν το συγκεκριμένο έδεσμα... ναι μην γελάτε έδεσμα είναι..για τους κρητικούς.. !!! Είμαι τόσα πολλά χρόνια εδώ που έχω μάθει να μαγειρεύω και εγώ τους χοχλιούς....η σαλιγκάρια... ναι περί αυτούς πρόκειται με όποιον τρόπο μπορείτε να φανταστείτε.. Τα παιδιά μου τρελαίνονται.. αλλά εγώ να πω την αλήθεια μου μόνο μπουμπουριστούς τους τρώω... όμως η γεύση που αφήνουν στο κάθε φαγητό μέσα είναι πεντανόστιμη και ας μην τρώω τους χοχλιούς... τρώω όμως το φαγάκι που τους μαγειρεύω !!! εκτός την πλούσια πρωτεΐνη που έχουν..... αλλά ας μην σας τα λέω εγώ διαβάσετε αυτά που έχω αντιγράψει αμέσως μετά.. και που ξέρουν πολλά περισσότερα από μένα.. γύρω από το θέμα..!!!!!
************************* Χοχλιοί μπουμπουριστοί, χοχλιοί με χόντρο, σαλιγκάρια γιαχνί… Με τα πρωτοβρόχια, τα σαλιγκάρια «ξεμυτίζουν» και οι ΄Ελληνες βρίσκουν άλλο ένα ζήτημα πάνω στο οποίο μπορούν να διαφωνούν και να διχάζονται: τα σαλιγκάρια. Γιατί η αλήθεια είναι ότι στο θέμα αυτό δεν υπάρχει μέση οδός. Τα σαλιγκάρια ή τα λατρεύεις και τα θεωρείς έναν σπάνιο μεζέ ή δεν μπορείς να διανοηθείς καν ότι θα βρεθούν, αχνιστά και μυρωδάτα, μπροστά σου στο τραπέζι. Περί ορέξεως βέβαια δεν γίνεται λόγος, αλλά όσοι δεν αντέχουν στη σκέψη ότι θα φάνε σαλιγκάρια, γεγονός είναι ότι «χάνουν» όσα μπορεί να τους προσφέρει μια εξαιρετικά πλούσια πηγή σιδήρου, ανώτερη και από το κόκκινο κρέας, αλλά και πρωτεΐνης. Έχουν μάλιστα ιδιαίτερα χαμηλά λιπαρά. πηγή
η συνταγή αυτή εδώ Τα σαλιγκάρια αποτελούν μια εξαιρετικά θρεπτική τροφή, χαμηλή σε θερμίδες. Τα 100 γρ. δίνουν 90 θερμίδες, 16,1% πρωτεΐνες και μόνο 1,4% λιπαρά. Ωστόσο οι τιμές που αναφέρουμε αφορούν τα σκέτα σαλιγκάρια. Ο τρόπος μαγειρέματος μπορεί να αυξήσει σημαντικά τα λιπαρά και τις θερμίδες. Επιπλέον, τα σαλιγκάρια έχουν πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε αλάτι, ενώ αποτελούν μια πλούσια πηγή βιταμινών, ιχνοστοιχείων και μετάλλων (3,3%), ιδιαίτερα δε σιδήρου (περισσότερο και από το κόκκινο κρέας), καλίου και μαγνησίου. πηγή
**************** Και τώρα απολαύστε την συνταγή... η αλλάξετε σελίδα αν δεν σας ενδιαφέρει το πως θα μαγειρέψετε τους χοχλιούς με πατάτες και κολοκυθάκια...!! Μισό κιλό χοχλιούς 3-4 πατάτες μισό κιλό κολοκυθάκια ένα φλυτζάνι ελαιόλαδο. 2 κρεμμύδια ξερά ψιλοκομμένα 2 σκελίδες σκόρδο ένα κουταλάκι πελτέ μισό κιλό ξυσμένη ντομάτα αλάτι-πιπέρι. Λοιπόν έχουμε και λέμε.. αν δεν έχουμε πάρει τα βουνά και τα λαγκάδια μετά από βροχή και νύχτα..με φακό...να μαζέψουμε μόνοι μας τους χοχλιούς (σαλιγκάρια) ...συμπλήρωση,...μετα.. τους βάζουμε σε ένα καλάθι με κλαδιά μέσα με αλεύρι η μακαρόνια για μερικές μέρες τους σκεπάζουμε καλά...( όχι σαν εμένα που την πρώτη φορά τους άφησα ανοιχτούς και πήραν τα ταβάνια..και τα ντουλάπια ...)
τους σκεπάζουμε λοιπόν με ένα τούλι να παίρνουν αέρα.. να καθαρίσουν και τότε είναι έτοιμοι να τους μαγειρέψουμε ..!!!
πηγη Αν βαριόμαστε να κάνουμε όλα αυτά .. τότε τους αγοράζουμε έτοιμους κλειστούς..οπως εκανα εγώ..!!!
και όταν λέμε κλειστούς να έχουν μια μεμβράνη στο στόμιο τους..
Βάζουμε σε ένα μπολ νερό..και τους ρίχνουμε μέσα... αφού πρώτα τους ανοίξουμε την μεμβράνη προσεχτικά με ένα μαχαίρι
τους αφήνουμε μισή ώρα όσοι είναι ζωντανοί θα αρχίσουν να βγαίνουν έξω...
τους βάζουμε σε ένα κατσαρολάκι να βράσουν με λίγο ξύδι και αλάτι.. 5 λεπτά να βγάλουν τα χάλια τους..!!!
Τους βάζουμε σε ένα τρυπητό και τους καθαρίζουμε καλά καλά κάτω από την βρύση...!!!
τους αφήνουμε να περιμένουν .... όχι το τρόλεϊ αλλά την σειρά τους..!!
Βάζουμε στην κατσαρόλα (τσικάλι το λένε εδώ) λάδι κρεμμυδάκι -σκόρδο και σοτάρουμε..
ρίχνουμε τα κολοκυθάκια κομμένα ,
τις πατάτες, εγώ έβαλα και μια μελιτζάνα που είχα... δεν είμαστε τώρα για να πετάμε τίποτα ε;
βάζουμε μια κουταλιά πελτέ και ανακατεύουμε καλά να πάει παντού ο πελτές με το λάδι
ρίχνουμε και την ξυσμένη φρέσκια ντομάτα...ανακατεύουμε
Βάζουμε και τους χοχλιούς που βαρέθηκαν να περιμένουν τόση ώρα.. πλυμμένοι και καθαροί....ρίχνουμε το αλάτι και μπόλικο πιπεράκι
ρίχνουμε νεράκι να σκεπαστούν τα υλικά μας..
και αφήνουμε το φαγάκι να ψηθεί με την ησυχία του..!!!
σερβίρεται με φέτα..και κρητικό παξιμάδι...!!
Εσείς το σερβίρετε όπως σας αρέσει...!!! ακόμα και έτσι..!!!
Αγαπημένο μου παρεάκι .. είτε τρώτε τους χοχλιούς είτε όχι (κάνετε μια μακαρονάδα με κιμά...για παν ενδεχόμενο να μην μείνετε νηστικοί...) αλλά μην ξεχνάτε το χαμόγελο ναι;...!!! άπα..πα..πα....γλώσσα δεν έβαλα πάλι μέσα..!
Ας γεμίσουμε τα μάτια μας ομορφιές σήμερα ..γιατί μας λένε ότι η ζωή είναι ωραία έστω και αν είναι δύσκολη..!! Η φωτογραφία αυτή πήρε μέρος στο δρώμενο < φωτογραφίζειν> που κάνει η φίλη μας η Μαρία με το μπλοκ.. Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά..!! Μην μου πείτε ότι δεν νιώσατε και εσείς το απαλό της χάδι και δεν ακούσατε το γέλιο της..!! Για ποιαν μιλάω; μα φυσικά για την Άνοιξη φίλοι μου....!! Την ωραιότερη εποχή του χρόνου... που πάντα βιάζεται να δώσει το στίγμα της .!! Ο καιρός έχει ζεστάνει και έσκασαν κι όλας τα πρώτα λουλούδια στην αυλή μου και αυτό κάνει κοιτάζοντας τα να ζωγραφίζεται ένα χαμόγελο στα χείλη μου..!! Οι μοσχοβολιές από τις βιολέτες
Το συνριβάνι κήπος.. έβαλε τα καλά του να υποδεχτεί την όμορφη Ανοιξη..!!
Τα χρώματα τους ,..τα αρώματα τους.. σε κάνουν να νιώθεις όμορφα και ας είναι όλα γκρίζα γύρω σου...!! Το βλέμμα σου πλανιέται.. επάνω σ αυτά τα μικρά χρωματιστά λουλουδάκια .. που δείχνουν θάρρος ..ανθίζοντας.. πάρα τις αντίξοες συνθήκες σαν να θέλουν να χρωματίσουν την ζωή..!!! Ας είμαστε φίλοι μου .. ευχαριστημένοι που έχουμε αυτά που έχουμε..!!! Υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω που δεν έχουν ούτε τα αυτονόητα..!! Δώσετε μαζί με το χέρι σας .. και λίγο χαμόγελο στον διπλανό σας ..!! ΝΑ ΕΧΕΤΕ ΕΝΑΝ ΟΜΟΡΦΟ ΑΝΟΙΞΙΑΤΙΚΟ ΜΗΝΑ..!!!!
Ας δώσουμε για άλλη μια φορά την αγάπη μας.. εκεί που χρειάζεται.!! Δεν χρειάζονται πολλά λόγια ..!! Ενα παιδί... ο Παύλος θέλει να ζήσει..!! Ας του δώσουμε αυτήν την ευκαιρία..!!! Μπορούμε να το κάνουμε .. ας είμαστε όλοι μαζί σ αυτό..!! Χρειάζονται χρήματα ...περισσότερα διαβάστε...ΕΔΩ..!!!!
Ας δείξουμε πως ειμαστε ανθρωποι..!! Σας παραθέτω τον αριθμό μέσω του οποίου η οικογένεια προσπαθεί να συγκεντρώσει όσο πιο άμεσα γίνεται ένα αξιοσέβαστο και πολυπόθητο ποσό για να μπορέσει να μεταφερθεί ο Παύλος στη Βοστόνη. Εδώ μπορούμε να καταθέσουμε την αγαπη μας..!!!
Όχι δεν θα σας μιλήσω για τα Αναφιώτικα...εξ άλλου δεν τα ξέρω. Ξέρω μόνο ότι είναι ένα όμορφο μέρος στην καρδιά της Αθήνας .. ένα μέρος που έχει κρατήσει την παραδοσιακή του κουλτούρα γεματο απο στενά σοκάκια και κάτασπρα σπίτια γεμάτα λουλούδια...! Αυτός ο τόπος τα Αναφιώτικα .. ήταν ο τόπος που η δική μου ηρωίδα βρέθηκε εκεί...και η ιστορία μου γράφτηκε για το παιχνίδι των λέξεων που διοργανώνει πάντα με επιτυχία ηΜαρία.. ..και συνεχίζει...το παιχνίδι αφού πήρε την σκυτάλη από την Φλώρα TEXNIS STORIES η όποια είχε εμπνευστεί το δρώμενο αυτό..!! Αυτή την φορά οι νικητές ήταν δυο .. Τα <σκόρπια βήματα> του Giannis Pitκαι οι <πικρές αγγελίες>της Μαρίας Κανελλάκη διαβάστε τις ιστορίες τους όπως και όλες ..εδώ ..!!!
Τα Αναφιώτικα.!!
Η Χριστίνα άκουσε με ανακούφιση τις ρόδες του αεροπλάνου να τροχιοδρομούν στον διάδρομο του αεροδρομίου.
Ένιωσε ανακούφιση που σε λίγα λεπτά θα πατούσε γη.
Πάντα φοβόταν τα αεροπορικά ταξίδια.
Ήταν η δεύτερη φορά που έμπαινε σε αεροπλάνο. Αν μπορούσε να το αποφύγει θα το έκανε με χαρά.
Η πρώτη φορά της ήταν πριν 15 χρόνια όταν ο πατέρας της γιατρός στο επάγγελμα, είχε δεχτεί μια πολύ σημαντική θέση σε νοσοκομείο της Μασαχουσέτης.
Εκείνη ήταν 15 χρονών και με βαριά καρδιά άκουσε το νέο.
Δεν ήθελε να φύγει από την γειτονιά της, δεν ήθελε να αφήσει την παρέα της, δεν ήθελε να αφήσει τον Δημήτρη της.!
Είχε φύγει μικρή δεσποινίδα και τώρα γύριζε μια κομψή γυναίκα στα τριάντα της, που έκανε τους άντρες να γυρίζουν το κεφάλι τους με θαυμασμό στο πέρασμα της.
Στέλεχος μιας μεγάλης εταιρίας ήταν η μόνη Ελληνίδα και ήταν εκείνη που θα μπορούσε να συνεννοηθεί καλύτερα με τα στελέχη της καινούργιας θυγατρικής στην Ελλάδα, σύμφωνα με την γνώμη των αφεντικών της.
Δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια απουσίας και είχαν αλλάξει πολλά πράγματα στην πατρίδα.
Η κρίση είχε κάνει τα πρόσωπα σκυθρωπά χωρίς χαμόγελα θαρρείς και είχε χαθεί η αισιοδοξία από την ζωή τους.!
Έφτασε στο ξενοδοχείο της,κουρασμένη από το μακρινό ταξίδι.. έκανε ένα ζεστό μπάνιο έβαλε ένα τζιν με φούτερ πήρε το μπουφάν της και έριξε μια ματιά στον καθρέφτη.
Το αποτέλεσμα την ικανοποίησε.
Η γυναίκα που έβλεπε δεν είχε καμιά σχέση με την κομψή κυρία που ήταν πριν λίγο.
Ήδη το μυαλό της έτρεχε.... έτρεχε εκεί στα Αναφιώτικα.
Τα βήματα της την οδήγησαν γρήγορα εκεί στα στενά σοκάκια τους μυρίζοντας το άρωμα από τα ανθισμένα γιασεμιά.
Η καρδιά της γέμισε με αναμνήσεις και ο χρόνος θαρρείς πως είχε σταματήσει στο δρομάκι που είχαν το πρώτο τους ραντεβού με τον Δημήτρη, (το ωραιότερο αγόρι της τάξης της) να προσπαθεί να της δώσει το πρώτο της φιλί και εκείνη,με συστολήνα σκύβει το κεφάλι. Γέλασε στην σκέψη πόσο αδέξια σήκωσε το κεφάλι της και τον κουτούλησε στην μύτη. Τα αβίαστα γέλια τους την έβγαλαν από την δύσκολη στιγμή. Περπατώντας στα στενά λιθόστρωτα σοκάκια, οι αναμνήσεις της ξαναγύρισαν ακούγοντας ένα τραγούδι που της θύμισε πόσο το αγαπούσαν και οι δυο.
Πόσα χρόνια είχε να το ακούσει!!
Ήταν οι μικρές περιπλανήσεις, ένα τραγούδι που το άκουγαν πιασμένοι χέρι χέρι.. σιγοψιθύρισε το ρεφρέν.
"Παρμένες παραστάσεις
ένας αγέρας λέει
σχεδία η ζωή δεν θα προφτάσεις
αλλού να πας.
Στο κρύο άδειοι δρόμοι
η πόλη κρυφά γελάει
να μ αγαπάάάς."
Είχε αρχίζει να σκοτεινιάζει και έκανε ψύχρα.
Τυλίχτηκε στο μπουφάν της και πήρε τον δρόμο για το ξενοδοχείο.
Αύριο την περίμενε μια πολύ δύσκολη μέρα στην δουλειά.
Ο Δημήτρης τι να έγινε;
Ήταν η τελευταία σκέψη της πριν την πάρει ο ύπνος.
Τι θα έκανε; θα προσπαθούσε να τον βρει ή θα έφευγε χωρίς να το κάνει;
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο παιχνίδι των λέξεων...μπορεί να πάτωσε αλλααααα.. έτσι είναι η ζωή με τα πάνω της και τα κάτω της.. Εδώ κολλάει το....η συμμετοχή μετράει..ε; Και αφού είχατε την υπομονή να φτάσατε μέχρι εδώ ... και δεν την έχετε ακόμα κοπανήσει σας έχω εδώ δύο δωράκια.. που με γέμισαν χαρά...!!! Τι λέγαμε πιο πάνω; με τα πάνω και τα κάτω της ζωής;... εεεεε να.. η χαρά..με όχι μόνο ένα αλλά δύο παρακαλώ δωράκια με ευχούλες..!! ΟΙ αποστολείς τους για καθυστερημένα λένε .. μα είναι ποτέ οι ευχές καθυστερημένες; ίσα ίσα που είναι πάντα καλοδεχούμενες..!! το πρώτο δωράκι -γούρι είναι από την αγαπημένη φίλη την Κατερίνα Δημιουργία
Και το άλλο μου δωράκι .. ένας πανέμορφος άγγελος...να μας φυλάει όλο τον χρόνο.. από την αγαπημένη φιλενάδα την Ρένα... δια χειρός Χριστοδούλου
Κορίτσια μου σας ευχαριστώ πάρα πολύ για τα χαμόγελα που μου χαρίσατε..!! Και επειδή τα χαμόγελα δεν είναι να τα κρατάμε μόνο για μας... σας τα στέλνω.. να έρθουν να σας ακουμπήσουν να λαφρώσουνε τα δύσκολα.!!! Σας ευχαριστώ πολύ που περνάτε και λέμε τα δικά μας μέσα από εδώ..να έχετε... παρεάκι μου μια όμορφη εβδομάδα..!!!
Τώρα που πήρα φόρα... φόρα κατηφόρα.. και μια και βρισκόμαστε ακόμα στον κόσμο των παραμυθιών...είπα να σας πω ένα ακόμα παραμύθι.. που γράφτηκε και αυτό όπως και τα άλλα μου όταν ήταν πολύ μικρά τα εγγόνια μου..πριν από πολλαααα πολλαααα χρόνια λέμε .. και μου ζητούσαν να τους πω.. άαααλλα παραμύθια γιαγιά όχι σαν αυτά που τα ξέρουμε..! Τι να κάνω πείτε μου...όταν με κοιτούσαν με εκείνα τα τσαχπίνικα ματάκια τους .... άρχιζε τότε ... η κόκκινη κλωστή δεμένη .. στην ανέμη τυλιγμένη ... να ξετυλίγεται και να βάζει τα πουλιά να μιλάνε...! Όταν τα μικρά μου μεγάλωσαν.. οι παραμυθο-ιστορίες μου έμειναν κλεισμένες στο συρτάρι..!! Και ήρθε ο καιρός κάποτε πριν 4 χρόνια ...να γίνει αυτός ο χώρος εδώ και να γίνω και εγώ μια μπλόκερς..με όλα τα συνεπακόλουθα..να μάθω... να νιώσω... να συμπονέσω..να χαρώ και προπαντός να κάνω φίλες που ποτέ δεν περίμενα να βρω σ αυτόν τον όμορφο για μένα χώρο..! Και ήρθε ο Φεβρουάριος του.. 2012..που η πιο μεγάλη ζωγράφος-φίλη η Μαρία η Βιλλιώτη που έχει το μπλοκ Πνοές Τέχνης...και που όλοι νομίζω ότι την ξέρετε....και που είχα την τιμή να την γνωρίσω πολύ αργότερα από κοντά ...είχε την ευγενή καλοσύνη να εικονογραφήσει αυτό το μικρό μου παραμύθι ..και όχι μόνο..!! Το είχα παρουσιάσει και παλιά.. αλλά αυτήν την φορά χάρη στην ιδέα της Αριστέας μας Φτιάξε καρδιά μου το δικό σου παραμύθι. ήταν η αφορμή να το θυμηθώ και να θέλω ακόμη μια φορά να την ευχαριστήσω για την μεγάλη τιμή που μου έκανε..!! Το παραμύθι αυτό απευθύνεται σε πολύ μικρά παιδιά .. αν είστε και εσείς μικρό παιδί... ελάτε να το διαβάσουμε μαζί...και να το θυμηθούμε ξανά στις ....Πνοές Τέχνης ..!!! Ευχαριστώ πάρα πολύ εκ των προτέρων.. όσους φίλους περάσουν από εδώ και αφήσουν την αθωότητα των παιδικών τους χρόνων να τους τυλίξει απλά και τρυφερά..χαρίζοντας τους ένα χαμόγελο..!!!
δική μου
